ANTON ÇEFA- VALENTINIANE

February 15, 2019 by dgreca

Valentiniane/
Nga Anton Çefa/

***

Trokitje drite/

Kjo asht dhoma/

Ku u fute nji ditë në jetën time/

Me do trokitje drite./

M’qe ngri mendimi n’ballë

E fjala n’buzë.

Emni yt

Dritë qi troket

Deri në të sosun të stinëve.

***

Etja për nji delir të blertë

Kur në qiell të andrrës sime prekë

Me duer të brishta,

Zgjohen vegime të ylberta mallesh.

Engjuj me brerore drite zbresin

Mbi meloditë e dhimbjes

Qi s’ ka të sosun.

E duer akordesh të çuditshme

Ndalojnë flutrim’n e kohës.

Etja më merr për nji delir të blertë.

I tejdukshëm/

I tejdukshëm shikimi yt

Kah rrëzon nji kand ndriçimi

Të dhimbjes sonë

Përskaj nji kohe që kaluem dikur.

I tejdukshëm dishiri im

E duert e tua të zbehta

Qi dridhen si flakëz qiri.

E tejdukshme kjo dhomë e zbrazët

E fjala

E fryma

E shpirtnat tonë të tejdukshëm

Brymë e borë

A je brymë, moj, a je borë ?

Mall i brishtë e brengë e bardhë

Brishtësi me pah prej bryme

Bardhësi me zdritje bore

Brymë e borë,

ti bukuria!

Ti . . .

Ti që në dekorin e dhimbjes sime,

me duer të brishta,

vizaton fytyrën tande

si padashtë,

ti që në brigjet e andrrës sime

hedh nji klithmë pulbardhe,

si pa u kujtue,

ti që me kurmin tand t’përflakun

përndez delire në damarët e mi,

si pa u mendue,

je vetë dashtnija

e unë jehonë e saj.

Dashunija jote

Dashunija jote ,

Fytyrë dhimbjeje në gurin e zemres ,

profil gëzimi në valët e lumit.

Sa ma shum qi gurin e lan vala ,

aq ma tepër dhimbja po shkëlqen.

Je nji drandofille

Je nji drandofille

Qi ke mbi në zagnat e gjakut tim

Si nji varg i Sadiut.

Me gojën e të etshmit pij ujë

Në blerimin e gjethnajës tande

E kurr s’e shuej etjen.

Zogjt e fjalës sime

Të dejun aromash

Melodinë e dhimbjes

Çurlikojnë ndër gemat tuej

Pa iu lodhun gushat njiherë.

Përjetësisht e përndezun

Rrezëllima e ninëzave të jermit tim

Pahitet mbi petlat ngjyralle

Të gonxheve tua n’shpërthim.

Të preku me dorën e mallit

E më duket se deri në palcin e brengës

Më therin gjembat tuej.

Prehje

Po prehem në kolltukun e zvërdhamë

Të mungesës sate.

Hije e dridhshme lamtumire

E varun diku në gjysmë errësinën e dhomës,

Ikja jote.

Aroma e trupit tand erë mersine,

Riti i lashtë i puthjeve qi s’e tret koha,

Moria e fjalëve pa mbarim

E gjurmët e kambëve lakuriqe

Mbi qylymin e blertë të kujtesës

Prehen me mue

Në kolltukun e zvërdhamë të mungesës sate.

Ma e dhimbshme ikja jote

Në pohimin e vështirë:

Çdo gja në këtë jetë asht ikje.

ME DASHNI

February 8, 2019 by dgreca

ALFONS GRISHAJ NE SOFREN POETIKE E DIELLIT/

ME DASHNI/

sa her zemrimin tem e kam shpla n’ detin me kryp/

e mprapa e kam tha n’ erën e egër t’ veriut/

tuj këndu me harp paqes me arna/

qi valvitet mbi dallg’t e detit/

pa u myt/

sa her e kam shky betimin me ndez nji qiri

n’ errsinën e mkatarit t’ thërmum e fikun

tu i mbledh thrrimet si lot’ e dyllit

e ndërtu rishtas nji zjarm t’ ri

sa her rrezatimin e synit e kam derdh mi trajtat e luleve

lutun me lulzue dhe n’ dimën

qi me busllue ndjenjat

t’ ngatrrueme si fije merimange mbi tra

sa vjet ka qi penelin e kam varros

me kujtimin e gozhdum n’ syrtarin e memorjes

qi pshertinë prap si nji dame kineastësh n’ andrra

tuj m’ ftu për nji vals qiellor

po bahem nji me andrrat në flautin magjik

veç jo me hijet qi kan djeg dashnin teme n’furrën e urrejtjes

tuj mendu se kan djeg nji idil

O Zot valsin e dytë e vallzoj me dashni

e buzqeshje t’pa vrame

tu i grish trumpetat n’ hapjen e

portave t’ qenies shpirtit

drejt galdimit hyjnor

UDHËTIMI I DYTË

me Bukowskin kam shetitur në paralelet

e globit mes vargjeve të mockinbird

traktateve të jetës së

përditshme

me Rumin kam udhëtuar

brenda drithmës poetike

filozofisë së papërsëritshme

që zbulon universin

me Danten kam mësuar

ëmbëlsinë e dashurisë

sekretin e jetës

fundin palavdi

dhe lavdinë e pafund

ASKUSHI

askushi mori foton time

dhe si guzhinier i keq gatoi një sallatë

në piatën e shpuar të delitantëve

duke mbllaçitur si kau kashtën

pa shijur kallirin e artë të grurit

zëzëllonte si vravashkë

ne fotoshapin e letrave higjenike

shtypur në bordello

me këpucë Boss dhe

tantellë trotuari

zbërtheu zinxhirin

në piacën e prostitutave

duke çelë dritën jeshile

tërlikeve të rënë…

Një përkthim i Nolit/

GRENADIRËT E NAPOLEONIT/

Heinrich Heine- (1797-1856)/

Për Franc’ u nisnë të dy grenadirët;

Na ishin zënë robër në Rusi,

Dhe në kufi të Nemces kur arrinë

Kokën e varn’ e zunë vaj e zi.

Dëgjuan lajmën q’u pikoj në xhan

Që Franca ish e humbur plotërisht,

Q’ asqer i Math ish mundur, mor aman,

Dhe Mbreti or Mbreti na u-zu jesir.

Ahere qanë hidhur grenadirët

Kur muarnë mandatën për vajtim;

Dhe njëri tha: “Ajme, zëmra më çiret,

Më ther një plag’ e vjetër pa shërim!”

Dhe tjatri tha: “Havazi mori funt!

Njëlloj të vdes me ty dhe unë dua,

Po kam foshnj’ e grua në katunt

Dhe do të mbeten udhëve pa mua.”

“Or mall s’të kam për foshnj’ e grua plakë,

kam një dëshirë më të lart’, o bir;

ngordhçin të gjithë rrugës liparakë,

kur Mbreti or Mbreti na u-zu jesir.

“Këtë dëshirë m’a mbaro, or vlla,

nëqoftëse tani të le shëndet:

trupin m’a shpjerë në Francë, në vatan,

në Francë më mbulo me salltanet,

“Kryqin kordhelë-kuq, nishanin tim,

m’a var, të lutem, përmbi zëmrën time,

dhe në të djathtën nem dyfekun tim,

edhe në brezin ngjish-më shpatën time.

“Kështu pra, do të shtrihem, do të pres

në varr si në kaushin gardian

gjer ditën kur topi gjëmon, kërcet,

dhe kali hingëllin mbi çdo dushman.

“Ahere Mbreti më kalon mbi varrin,

këllçet, vetëtijn’ edhe kërcasin;

dhe unë i armatosur dal nga varri

dhe Mbretn or Mbretn’ e mpronj të mos m’a ngasin.”

(Shënim: Kur u-botua kjo vjershë për herën e parë, kundrështarët e akuzuan vjershëtorin si monarkist e tradhëtor. Akuza ish e pathemeltë. Vjershëtori e adhuronte Napoleonin si liberator ndërkombëtar, dhe kishte shoke me ato ndjenja në tërë botën Evropiane.

Këtë vjershë elegjiake të mallëngjyer e pavdekësoi si këngë me muzikë Robert Schuman-i, kompozitor Gjerman. E përktheu shqip nga gjermanishtja Namik Namazi, më 1 Qërshor 1963).

Vjersha u botua në “Dielli”, më 19 qershor 1963.

Kadare: TERRORI NË KOSOVË

January 3, 2019 by dgreca

TERRORI NË KOSOVË/

ISMAIL KADARE (Botoi Dielli, 16 prill 1982)/

E hidhur Vjeshtë e këtij viti

Kosovën gjeti nën terror.
Korba të zes mbi të ia mbërritën
Hetues, gjykatës e prokurorë.

Me dhjetë vjet burg,me tetë, me shtatë,
Me dymbëdhjetë dënojnë diku
Kështu mes jush shekullin ndani
Dhe mijëvjeçarin ndani ju.

Kështu e prekni historinë,
Mbi supe e mbartni ju sërish.
Prangat në shkollë që i mësonit
Në duar ndjetë befasisht.

Dhe patë se koha e Mesjetës
S’qe larg dhe veç në libra s’qe
Dhe u kthye nata e Prishtinës
Në natë Shën Bartholomeu.

Por koha kurrë s’vjen përgjysëm,
Natë e masakrës vetëm s’mbërrin,
Se pas Dushanit Car të frikshëm
Rrufeshëm Skënderbeu arrin.

S’kish dëshmitarë, TV nuk pati
Zinxhiri i tankut kur iu griu,
Por retë e globit veç ju panë,
Ndërgjegje e Botës te ju mbërriu.

Kështu në vorbull të epokës
U ngritët Ju si monument;
Ju që e prekët historinë
Dhe në Histori u kthyet vetë.

Ismail Kadare, Dhjetor 1981

GOMARËT, LEPURI PLAK DHE VALIU I KASABASË

December 28, 2018 by dgreca

Në vend të Platformës së bisedimeve me Beligradin/

Nga: Sinan KAMBERAJ/

GOMARËT, LEPURI PLAK DHE VALIU I KASABASË/
—————

Po iknin me t’katrat veshngritur/
Gomarët e Kasabasë varg e varg/
Valiu kishte lëshuar Fermanin:/
– I dua të tredhur, që sot – jo më larg!/

Mes tyre vraponte I tmerruar/
Një Lepur i rrjepur e kurrizdalë/
– Po, ti? – i tha një Gomar plak,/
– Pse ik’ ti pa lazëm; qenke dhe i çalë?/

S’ka punë me ty Ustai, o derëzi!
Fermani vlen veç për rodin tonë!
– O, kur ta këtë marrë vesh Ustai se jam Lepur
Për koç .. t’mia bëhet shumë vonë!
*
– O, Zot, ç’po ndodh? -pëshpëriste mileti;
Ç’të keqe bënë të urtët hajvanë?
– E di vetë Valiu, thoshin Plakat;
S’ka vakt Ai të llafoset kot me dynjanë!

Po plasnin së qeshuri fshehur vejushat:
– Bo-bo, ç’budalla ky Valiu i Ri!
Dhe i mbanin ijët tek kujtonin
Kastrimin e veshgjatëve fatzi’!

– Ah, sa gazmorë që ishin kur pëllisnin!
Shyhret kish gjithë Pazari; sa gazmorë!
Ç’punë ka me koç… të tyre Valiu?!
Pu-pu! – bënin ato dh’e mbanin kryet me dorë

– Ç’do të bëjnë të gjorat Gomarica?!
Pelat kushërira, ç’do bëjnë, sa keq?!
– Hë, mo!, – ndërhynin lëneshat;
– Ç’është gjithë ky vaj për ca Gomarë Pleq!
*
Gomarët po e linin Kasabanë –
Pazari, oh, do të mbetej shkret!
Si do ta dinë orarin e drekës –
Qysh nesër: ministra e deputetë?

S’pjerdh Valiu për Kryeministra e ministra
S’çan bythën Ai për zyrtarë!
Ka hallin e Hyrije Hanëmit –
Q’ia prishin Gomarët gjumin e parë!

– Dhe, kur Hanëmi nuk fle rehat
Guverna pëlcet prej zararesh:
Po vazhduan t’ua çnjohin njohjet –
Lidershipi ka për t’bërë punë Gomarësh!
—-
25 Dhjetor 2018