Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Në territorin e Republikës së Kosovës kurrë më nuk do të ketë policë dhe ushtarë të Serbisë

by

Vjosa Osmani/

Kërcënimi i hapur për agresion policor e ushtarak nga ana e Serbisë dëshmon se në atë shtet vazhdon mendësia hegjemoniste. Kjo duhet të refuzohet e kundërshtohet qartë nga e gjithë bota demokratike, e cila i dha goditjen më të fuqishme kësaj mendësie pikërisht në vitin 1999.

Plagosja e mbrëmshme e një pjesëtari të Policisë së Kosovës është veprim kriminal dhe i orientuar kundër rendit kushtetues e sovranitetit të Kosovës si dhe kundër veprimeve për sundim të rendit e ligjit. Gjithashtu, sulmet ndaj gazetarëve përbëjnë cenim flagrant të të drejtës për informim të lirë.

Autorët e këtyre krimeve, urgjentisht të sillen para drejtësisë, ndërkaq institucionet e drejtësisë duhet të veprojnë menjëherë.

Në territorin e Republikës së Kosovës kurrë më nuk do të ketë policë dhe ushtarë të Serbisë! Ëndrra hegjemoniste e Serbisë nuk do të jetësohet kurrë!

«Shqipja në Diasporë» – takim mbarëkombëtar në shërbim të gjuhës dhe kulturës kombëtare në Diasporë 

by

Të rralla janë aktivitetet të një përmase siç ishte takimi “Shqipja në Diasporë” organizuar në Tiranë e Shkodër me datën 26 – 27 nëntor 2022. Një takim mbarëkombëtar mirë i menduar dhe mbi të gjitha qëllimi, për të bashkëbiseduar (të gjitha palët) si ta ndryshojmë gjendjen për ruajtjen e gjuhës shqipe në diasporë. 

Ein Bild, das Text, Schild enthält. Automatisch generierte Beschreibung

Shkruan: Vaxhid Sejdiu 

Sot, mërgata shqiptare nuk përfaqësohet me disa koloni, në disa shtete siç ishte në shek. XIX apo edhe në shek. XX. Ajo tani është kudo, pothuajse në të gjitha shtetet e botës, edhe për nga numri kanë ndryshuar gjërat, pothuajse gjysma e kombit është jashtë atdheut. Të gjitha faktet flasin se të gjithë së bashku duhet t`i bashkojmë forcat me qëllim, që brezi i dytë dhe i tretë të mos humbin gjuhën amtare. Të shpëtojmë atë që mund të shpëtohet sepse nesër bëhet vonë dhe të gjitha arsyetimet e mundshme do të jenë të kota. Historikisht mërgata shqiptare i ka dhënë gjithë shpirtin e saj atdheut, tani është koha që Atdheu ta ndihmoj mërgatën që t`i kaloj me sukses sfidat e shumta në ruajtjen e gjuhës dhe kulturës kombëtare. Bashkëpunimi institucional është një nga hallkat që mund të ndihmoj në këtë drejtim. Këshilli Koordinues i Arsimtarëve në Diasporë (KKAD), në dy vitet e fundit zëshëm ka numëruar dhe numëron të gjitha kërkesat e nevojshme për organizimin dhe njehsimin e shkollave shqipe kudo ku jetojnë shqiptarët. Ajo në vazhdimësi ka trokitur dhe troket në dyert e institucioneve tona për një bashkërenditje të kërkesave dhe natyrisht nënvizimin e përpjekjeve që këto kërkesa të realizohen në kohë. 

Ein Bild, das Text, Person, stehend, Boden enthält. Automatisch generierte Beschreibung

Anëtarët e Këshillit Koordinues të Arsimtarëve në Diasporë (KKAD);  Aurela Konduri (Greqi), Mustafë Krasniqi (Bavari – Gjermani), Miradije Berisha (Austri), Vaxhid Sejdiu (Zvicër), Mimoza Hysa (QBD), Teuta Tabaku (Turqi), Fabjola Çaushaj (QBD), Dritan Mashi (Itali), Melita Oreshkoviq (Kroaci) dhe Musa Pali (Zvicër – Mal të Zi) 

Gjuha është një nga elementet kryesore, e cila i bashkon mërgimtarët shqiptarë nga të gjitha trojet. Dhe në fakt të gjithë shqiptarët nga do që të vijnë në shtetet pritëse, ata kanë një leje të njoftimit – gjuhën shqipe. Hapja e pikave shkollore apo organizimi i mësimit plotësues në gjuhën amtare nuk është një fjalë rasti por obligim moral e kombëtar me qëllim që fëmijët e mërgimtarëve shqiptarë ta mësojnë gjuhën amtare në mënyrë institucionale. Pothuajse në të gjitha shtetet e botës ku zhvillohet mësimi në gjuhën shqipe mundësitë janë, që fëmijët, të cilët lindin dhe rritën pa fajin e tyre larg atdheut, ta ruajnë dhe ta zhvillojnë gjuhën e prindërve të tyre – gjuhën shqipe. Parashtrohet një pyetje se sa është bërë dhe a mjaftojnë këto përpjekje për të arritur qëllimin e dëshiruar. Natyrisht se jo, edhe pse ne jemi shumë mirënjohës për hapat ndërmarrë. Dhe, pikërisht këtë fakt e trajton vetë Mimoza Hysa (drejtoreshë pranë QBD), në kuadër të këtij takimi, e cila thotë: “hartimin e një politike të përbashkët (Shqipëri – Kosovë) për ruajtjen e gjuhës shqipe në Diasporë”. Gjuha është elementi i parë dhe kryesor në ruajtjen e identitetit kombëtar. Nuk mjafton ta bësh shqiponjën me duar dhe të thuash jam shqiptarë dhe pastaj pa kurrfarë nevoje të flasësh në gjuhë tjetër. Orientimi i nxënësve shqiptarë në shkollat shqipe për ta mësuar gjuhën e vendit dhe gjuhët tjera si anglishtja është në rend të parë, por në të njëjtë detyrë është edhe këshillimi që ta ruajnë dhe mësojnë edhe gjuhën amtare. KKAD,  i krijuar nga një gjendje e pakënaqshme e mësimit të gjuhës amtare ndër shqiptarët e Diasporës prezantoi në këtë takim mbarë kombëtar punën dhe përkushtimin e shoqatave, mësuesve në disa shtete të Evropës; siç janë në Zvicër, Gjermani, Austri, Itali, Greqi, Turqi dhe Kroaci, me të vetmin qëllim që institucionet tona të jenë mirë të informuar për sfidat që na presin. 

Ein Bild, das drinnen, Person, Boden, Decke enthält. Automatisch generierte Beschreibung

Pamje nga takimi mbarëkombëtar “Shqipja në Diasporë”, Tiranë, 26 nëntor 2022

QBD nën drejtimin e znj. Mimoza Hysa këtë takim mbarë kombëtar mirë të organizuar si dhe mirë të ideuar duke e ndarë në disa panele, në të cilët u bisedua për politikat ndërshtetërore dhe ndërinstitucionale për ruajtjen e gjuhës shqipe në diasporë, rëndësinë e teksteve shkollore, rolin e katedrave të gjuhës shqipe në Diasporë, organizimin  e mësimdhënësve në Diasporë dhe deri te prezantimi i shembujve të suksesit në mësimdhënien e gjuhës shqipe në Diasporë. Të gjitha këto që u thanë dhe u prezantuan në këtë takim mendojmë se janë informacione të mjaftueshme që të vihen në lëvizje politikat ndërshtetërore dhe ndërinstitucionale në shërbim të organizimit sa më të mirë të mësimit plotësues të gjuhës shqipe në Diasporë. 

E VËRTETA…Kujtime nga Ekrem Bardha

by

Nga Frank Shkreli

A person standing at a podium Description automatically generated with medium confidence

Titulli i plotë i librit është: “E VËRTETA: PAVARËSIA E KOSOVËS, AMERIKA DHE DIASPORA”, e autorit Ekrem Bardha, njërit prej eksponentëve dhe aktivistëve më të njohur të diasporës shqiptare në 60-vitet e kaluara — emigracionit të vjetër dhe të re – gjithnjë aktiv në mbrojtje të çeshtjes kombëtare këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.  

Në botën shqiptare, poredhe ataë amerikane, Ekrem Bardha njihet si biznismen i suksesshëm, filantrop, aktivist i palodhur i komunitetit shqiptaro-amerikan. Mbi të gjitha, gjatë dekadave, ai e ka dalluar veten si promovues dhe mbështetës i palodhur i të drejtave të shqiptarëve në Shqipëri, në Kosovë dhe anë e mbanë trojeve shqiptare. Por, njihet, sidomos, dedikimi i tij ndaj “çeshtjes së Kosovës”, siç i referoheshim në atë kohë dramës njerëzore nepër të cilën po kalonte Kosova, veçanërisht gjatë 1980-1990-ave, por jo vetëm Kosova.  

Lista është e gjatë e presidentëve, senatorëve, e kongresmenëve amerikanë dhe Sekretarëve Amerikanë të Shtetit, me të cilët ka bashkpunuar Z. Bardha në mbrojtje të interesave kombëtare këtu në Amerikë — përfshir edhe disa udhëheqës evropianë dhe personalitete të tjera amerikane dhe botërore, një listë që autori Bardha e boton në librin e tij. Ai i falënderon të gjithë në emër të diasporës shqiptare në Amerikë dhe në emër të Këshillit Kombëtar Shqiptaro-amerikan (NAAC) – për ndihmën që i kanë dhënë çështjes shqiptare në përgjithësi gjatë dekadave të fundit të shekullit të kaluar dhe në fillim të shekullit XXI. 

Në librin e tij më të fundit, “E Vërteta: Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe Diaspora”, Ekrem Bardha thekson se ai e botoi këtë libër pasi “Me keqardhje ka konstatuar se roli i diasporës për çlirimin e Kosovës, ose është lenë në hije ose është harruar”, shkruan ai. “Prandaj, e shoh detyrim ndaj çdo përfaqsuesi të Diasporës të hedhë dritë mbi të vërtetat e këtij kontributi, sipas rolit që ka luajtur, për ta berë të plotë, sa më të vërtetë fitoren dhe pavarësinë e Kosovës”, nënvijon autori Ekrem Bardha.

Rolin që ka luajtuar dhe influencën që ka ushtruar komuniteti shqiptaro-amerikan në Shtetet e Bashkuara, për pothuaj një gjysëm shekulli në mbrojtje të drejtave të shqiptarëve dhe çeshtjes kombëtare, në përgjithësi, Zoti Bardha e krahason me periudhën e artë të Skenderbeut kur Kryetrimi i shqiptarëve Gjergj Kastrioti-Skenderbe ka bashkuar principatat shqiptare për të mundur hordhitë otomane në tokën shqiptare – dhe bën një krahasim edhe me kohën e Nolit e të Konicës, në fillim shekullin e kaluar, kur të bashkuar në Vatrën shqiptare, diaspora shqiptare në Amerikë ndihmoi në shpëtimin e Shqipërisë nga coptimi i saj.

I kishte ardhur radha brezit të shqiptarëve si Ekrem Bardha me shokë – burri i mirë me shokë shumë – për të bindur “Aleatin e madh të Shqipërisë dhe të shqiptarëve, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, se gjysma e Kombit shqiptar ishte në rrezik të zhdkukjes – spastrimit etnik nga Serbia terroriste. Se “shqiptarët e Kosovës duhej të shpëtonin nga gjencoidi i egër serb”, një objektiv që “komuniteti ia arrijti këtij qëllimi”, me ndihmën e madhe të aleatës së vjetër të shqiptarëve, Amerikës, shkruan Bardha.  

Ai ven në dukje se rreth emërave në listën e gjatë të politikanëve më të lartë amerikanë — nga të dy partitë kryesore politike të Amerikës, republikanë dhe demokratë – aktivistët e komunitetit shqitaro-amerikan ishin të bashkuar me një mendim e me një qëllim, dhe me shumicë dërmuese, pa dallim, në këtë kauzë mbarë kombëtare, me miqët dhe mbështetsit tanaë tanë amerikanë. Kësaj kauze, thekson Bardha, iu bashkuan shqiptarë nga të gjitha trojet arbëroro-shqiptare. “Mund të ishim kolonjarë apo çamë, rugovas, shkodranë apo malësorë…Mund të kishim kundërshti për shumë gjëra, por e ndjenim veten shqiptarë-kosovarë”, shkruan Bardha në librin e tij më të ri.

Në të vërtetë, ashtu siç jam shprehur në një intervistë, që Z. Bardha më ka nderuar duke e botuar pjesërisht në librin e tij, komuniteti shqiptaro-amerikan, sado i vogël dhe pa ndonjë influencë të madhe në jetën politike amerikane deri atëherë, ishte përballë një armiku të fortë. Ish-Jugosllavia e asaj kohe gëzonte një status të veçant në Washington dhe ndonëse kishte një regjim komunist, konsideorhej si një “komunizëm me fytyrë njerëzore”, nga një pjesë e amdhe e botës perëndimore të asaj kohe.  Por këtij vlerësimi i doli boja shumë shpejt dhe ishte pikërisht komuniteti shqiptaro- amerikan ai i cili, eventualisht, bindi Washingtonin se të drejtat e njeriut, e sidomos të drejtat e shqiptarëve po shkeleshin pa asnjë ndëshkim nga regjimi jugosllav, në kundërshtim me çdo marrveshje ndërkombëtare dhe dokumentash për të drejtat e njeriut, të nënshkruara nga ish-Jugosllavia komuniste. Ndoshta shembulli më flagrant i shkeljes së të drejtave të njeriut që u “hapi sytë” amerikanëve, të pakën fillimisht, ishte “rasti i Pjetër Ivezaj”, një malësor nga Malësia e Madhe nën Mal të Zi i cili, gjatë një vizite në vendlindje, qe dënuar me shtatë vjetë burg nga ish-Jugosllavia komuniste, i akuzuar për pjesëmarrje në demonstrata anti-jugosllave në Detroit, por i cili u lirua pastaj me ndërhyrjen e Shteteve të Bashkuara. 

“Rasti Ivezaj” u soll në vëmendjen e autoriteteve qeveritare të Washington nga Z. Ekrem Bardha nepërmjet mikut të tij, njërit prej përfaqsuesve të shtetit Michigan në Kongresin e Shteteve të Bashkuara, Z. William Broomfield. Kongresisti Broomfield kishte organizuar me kolegët e tij sesion-dëgjimi për këtë rast në Kongresin e Shteteve të Bashkuara.

Më kujtohet si të kishte ndodhur dje, pasi isha duke raportua për Zërin e Amerikës, zhvillimet e punës së Komisionit për Punët e Jashtme të Kongresit, ku komuniteti shqiptar i Detroitit me në krye Z. Ekrem Bardha, i kishte kërkuar Kongresistit William Broomfield nga zona e tij elektorale që Kongresi amerikan të shqyrtonte rastin e arrestimit të Pjetër Ivezajt. Besoj se për herë të parë në Washington u pa fillimi i rolit dhe influencës së komunitetit shqiptaro-amerikan, në ekspozimin e shkeljes së të drejtave të shqiptarëve nën ish-Jugosllavi.  Ishte gjatë atij sesioni-dëshmi të Kongresit që miku i Z. Bardha, kongresisti William Broomfield u ngrit nga karriga dhe vajti për t’i telefonuar “live” nga salla e Kongresit, ambasadorit amerikan në Beograd për t’i kërkuar atij shpjegime nga autoritetet jugosllave për burgosjen dhe lirimin e menjëhershëm të Pjetër Ivezajt, shqiptaro-amerikanit me shtetësi amerikane.   Ashtu edhe ndodhi. Ai u lirua pothuaj menjëherë nga burgjet jugosllave dhe “rasti Ivezaj” shënoi fillimin e venitjes së statusit të Jugosllavisë si shtet i favorizuar në Washington, fal komunitetit shqiptaro-amerikan në Detroit dhe mikut të Z. Ekrem Bardha, kongresistit William Broomfield. Si asnjë herë më parë, arrestimi i Pjetër Ivezajt nga jugosllavët dhe ndërhyrja e kongresistit Broomfield për lirimin e tij, bëri që Kongresi amerikan të këthente sytë dhe të fokusohej, më seriozisht se kurrrë më parë, drejt çështjes shqiptare në ish-Jugosllavi. 

Ky rast, ndoshta, do të përbënte provën më të mirë të rolit dhe fillimit të influencës që do të ushtronte, për dekada më vonë, komuniteti shqiptaro-amerikan në qarqet më të larta të politikës së Shteteve të Bashkuara në favor të çeshtjes kombëtare dhe të drejtave të njeriut për shqiptarët në trojet e veta shekullore.

Ashtu siç sugjeron edhe titulli i librit të Zotit Bardha, “E Vërteta: Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe Diaspora”, një vepër prej 525 faqesh, i kushtohet kryesisht Kosovës, por edhe periudhës së rivendosjes së marrëdhënieve shqiptaro-amerikane në Mars, 1991 — shumë kujtimeve personale të tija me udhëheqsit më të lartë të Shteteve të Bashkuara dhe të veprimtarive të shumta që Z. Bardha ka ndërmarrë — në bashkrendim dhe bashkpunim me shumë bashkatdhetarë të tjerë këtu në Shtetet e Bashkuara, të cilët kanë kontribuar gjithashtu masivisht, duke e berë lobimin shqiptar ndër më të fuqishmit në atë atë kohë, në Washington. 

Libr i Z. Bardha është një vepër që dokumenton me burime dhe dokumenta të dorës së parë, përfshirë fotografi, rrugëtimin e vështirë drejtë luftës për liri e pavarësi të Kosovës dhe të drejtave të njeriut për shqiptarët anë e mbanë trojeve shqiptare. Dokumenton të Vërtetën, siç sugjeron edhe titulli i librit, rolin personal të autorit me zyrtarë të lartë amerikanë dhe bashkpunimin e tij për lirinë e Kosovës dhe për të drejtat e njeriut për të gjithë shqiptarët, me protagonistë të tjerë shqiptaro-amerikanë. Z. Bardha i ofron lexuesit fakte dhe raste që publiku i gjerë nuk besoj se i di, ndërsa ai paraqet dokumentacion, fotografi, komunikime, letër shkëmbime, përshkruan takime, lobime dhe qasje të guximshme sfiduese për të gjitha palët, qoftë edhe në radhët e komunitetit, po edhe me bashkbisedues të ndryshëm, të interesuar për çështjen shqiptare në Ballkan.  

Vepra e Z. Bardha është një libër i pasur me kujtime, që dëshmon rrugëtimin e vështirë drejt pavarësisë së Kosovës dhe rolin e protagonistëve kryesorë të Diasporës shqiptare në Amerikë, siç është Z. Bardha. Libri është i pasur me fakte që shumë nuk i dinë, përfshir takime, lobime, qasje shpeshëherë të guximshme dhe sfiduese, tensione të lloj-llojshme, përgjegjësi dhe emocione intensive – shpesh edhe me përfaqësues të niveleve më të larta të vendim-marrjes qevritare amerikane, qoftë nga dega legjislative, qoftë nga një pjesë e medias, qoftë nga diplomacia amerikane që besonte në stabilitetin e Ballkanit – shpesh në kurriz të të drejtave të njeriut — dhe nuk dëshironte t’i turbullonte moçalet politike të Ballkanit. Një libër që teksa rrëfen lirisht, e zhvendos lexuesin emocionalisht dhe shpirtërisht në përjetimin e një prej ngjarjeve tragjike por më thelbësore të shqiptarëve në historinë e fund shekullit të kaluar dhe në fillim të shekullit të ri, jo vetëm të historisë kombëtare të shqiptarëve, por edhe të Ballkanit Perëndimor dhe Evropës në terësi.

Çështja e Kosovës – liria dhe pavarësia e saj si shtet – shembja e Murit të Berlinit dhe tranzicioni post-komunist në Shqipëri, ishin kauza historike kombëtare që kumbonin vazhdimisht, natë e ditë, në veshët tonë gjatë periudhës për të cilën shkruan z. Bardha në librin e tij: “E Vërteta: Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe Diaspora”.  Liria dhe demokracia e vërtetë për Shqipërinë dhe për Kosovën ishin kauza dhe ide që në rininë tonë, na entuziazmonin të gjithëve sepse kishin të njëjtin kuptim dhe rendësi për mbijetesën e Kombit shqiptar në pavarësi, liri e demokraci, për një shumicë dërmuese të shqiptarëve, të pakën këtu në Shtetet e Bashkuara, për rolibn e të cilit shkruan autori Bardha. 

Libri i Z. Bardha është një dokument që tregon se komuniteti shqiptaro-amerikan luajti rolin dhe kreu misionin që u kishte ngarkuar historia shqiptarëve të Amerikës – për të dytën herë në historinë e këtij komuniteti në SHBA – në fillim dhe në mbarim të shekullit të kaluar. Libri, “E Vërteta: Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe Diaspora” është një dokument i të vërtetës ashtu si mund t’a pasqyrojë një protagonist kryesor i komunitetit shqiptaro-amerikan, si Z. Ekrem Bardha, një pjesëmarrës patriot shqiptaro-amerikan me ndërgjegje të shëndoshë njerëzore dhe me dashuri të sinqert për Kosovën dhe Shqipërinë.  Por edhe me mirënjohje të thellë për ndihmën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës – këtij vendi të bekuar për të gjithë ne, për ndihmën e pakursyer të Amerikës gjatë historisë, në mbështetje të ekzistencës së racës shqiptare dhe të drejtave kombëtare të shqiptarëve. Përfshir historinë moderne të angazhimit të përbashkët të komunitetit shqiptaro-amerikan në mbrojtje të të drejtave të shqiptarëve në Ballkanin Perëndimor, për të cilën lexojmë në kujtimet e bashkatdhetarit Ekrem Bardha, të cilin e përgëzoj për punën e vlefshme dhe për ndërmarrjen bujare për të qitur në dritë të Vërtetën, siç e ka përjetuar ai vet.  

Duke marrë parasyshë situatën politike aktuale në Shqipëri dhe në Kosovë – por edhe marrëdhëniet midis tyre – uroj që përpjekjet, mundi dhe investimet e komunitetit shqiptaro-amerikan gjatë gjysëm shekullit të kaluar të mos kenë shkuar më kot. Të gjithë e dijmë se gjëndja është serioze, sidomos, largimi në masë i shqiptarëve të dëshpëruar sidomos nga Shqipëria, por edhe nga Kosova, drejt Evropës Perëndimore, për një jetë më të mirë, më të lirë dhe më të drejtë për të gjithë e pa dallim – kauza këto për të cilat luftoi komuniteti shqiptaro-amerikan për dekada, për t’ua siguruar bashkvëllëzërve tanë në trojet shqiptare. Le të shpresojmë se ndonëse situata aktuale politike dhe ekonomike në Shqipëri dhe në Kosovë është tepër serioze — lutemi që mos jetë e pa shpresë!

Frank Shkreli

 .

Kopertina e librit të autorit, Z. Ekrem Bardha

Në një nga aktivitetet tona të përbashkëta me Z. Ekrem Bardha, në Kongresin Amerikan, në fillim të viteve 1990-ta — duke u përshëndetur me ish-Ambasadorin amerikan në Shqipëri, Z. William Ryerson  

“Zeri i Amerikes”: Goditet Ish-Kryeministri Berisha. Ambasada e SHBA: U skandalizuam nga sulmi fizik

by

Tiranë, sulmohet e goditet me grusht ish kryeministri Berisha

ZERI I AMERIKES: https://www.zeriamerikes.com/a/6864284.html

Ish kryeministri Sali Berisha u sulmua sot papritur nga 31 vjeçari Gerti Shehu, ndërsa po ecte nga selia e partisë së bashku me ish presidentin Ilir Meta, drejtuesin e Partisë së Lirisë, në drejtim të shëtitores “Dëshmorët e Kombit”, ku po niste një protestë kundër kryeministrit Edi Rama.

Ai iu afrua dhe e goditi me grusht në fytyrë. Goditja duket se ishte e fortë dhe zoti Berisha u lëkund pas, duke humbur ekuilibrin.

Shehu u bllokua menjëherë nga rojet e ish kryeministrit dhe përkrahësit e tjerë të opozitës që gjendeshin aty, të cilët reaguan në mënyrë të dhunshme ndaj tij. Më pas ai u mor nga forcat e policisë.

Mbeten ende të paqarta motivet e sulmit ndaj zotit Berisha, i cili pak minuta pas goditjes u ngrit dhe vijoi të ecte, ndonëse në fytyrën e tij ishin të dukshme shenjat e goditjes dhe pjesë të përgjakura në anën e djathtë të faqes.

Zoti Berisha u ngjit më pas për të përshëndetur protestuesit nga podiumi lëvizës në urën e bulevardit qendror “Dëshmorët e Kombit”, aty ku policia kishte vendosur barriera hekuri, pjesë e perimetrit të sigurisë, të ngritur për të garantuar mbarëvajtjen e takimit të nivelit të lartë BE- Ballkani Perëndimor, i cili ka nisur sot paradite.

Gjatë fjalës së tij në tubim, zoti Berisha bëri thirrje që dhunuesi i tij të lirohej, duke theksuar se autori i vërtetë i sulmit ishte kryeministri Rama.

Policia njoftoi se 31 vjeçari G.Sh., i cili goditi me grusht deputetin Sali Berisha, është me precedentë të mëparshëm kriminalë: plagosje, prishje të qetësisë publike dhe në fushën e narkotikëve. Familjarët i treguan policisë diagnozën klinike, sipas të cilës, 31-vjeçari vuan nga çrregullime psikotike dhe trajtohej prej vitesh për këtë.

Më pas në një konferencë shtypi zoti Berisha deklaroi se njoftimi i policisë ishte një mashtrim, dhe se Gert Shehu “ishte agjent i policisë kriminale”, që u keqpërdor nga kryeministri Rama. Ai tha se këtë akt e kryen zoti Rama, ministri i brendshëm Bledi Çuçi, dhe ish drejtori i policisë Ardi Veliu.

Kryeministri Rama e dënoi sic tha “pa asnjë ekuivok aktin e pajustifikueshëm e të patolerueshëm të dhunës mbi organizatorin dhe udhëheqësin e protestës së sotme! Dhuna s’ka qenë, s’është e s’do jetë kurrë një mjet për të adresuar çfarëdo çështje apo shqetësimi dhe kushdo e përdor këtë mjet duhet të përballet me të gjithë forcën e ligjit”.

Sulmi u dënua nga një zëdhënës i ambasadës së SHBA-ve. Ai deklaroi se “u skandalizuan nga sulmi fizik sot ndaj një anëtari të parlamentit dhe presin, që autoritetet ta hetojnë plotësisht incidentin. Askush nuk duhet sulmuar, sepse ushtron lirinë e fjalës në përputhje me ligjin”, theksoi zëdhënësi.

Ushtria Çlirimtare e Kosovës dhe Fitorja Diplomatike

by

Dr. Lulzim Nika/

Në shpërbërjen e Jugosllavisë, rol vendimtar kishte nacionalizmi serb, me projektin e krijimit te Serbisë se madhe, duke përdorur edhe dhune ushtarake për te arritur qëllimin e këtij projekti.

Kundër këtij projekti reagim me te ashpër kishin Republikat veriore Sllovenet, Kroatet dhe shqiptaret e Kosovës, qe pas zgjedhjeve te para pluraliste ne Jugosllavi, ne krye te këtyre republikave kishin ardhur partitë politike qe synonin pavarësi nga Beogradi.

Veprimet e lëvizjeve nacionale sllovene, kroate, boshnjake, shqiptareve te Kosovës, maqedonasve dhe malazezeve për pavarësi, ka qene reaksion ndaj projektit te nacionalizmit serb për krijimin e Serbisë se madhe.

Ne këto rrethana te reja te krijuara ne federatën jugosllave, shqiptaret e Kosovës profilizuan kërkesat për shtet sovran dhe te pavarur te Kosovës, duke legjitimuar edhe me referendumin qe u mbajt ne kushte te okupimit dhe me një vote sovrane për pavarësinë e Kosovës.

Këshilli koordinues bazuar në dokumentin themelor, kushtetutën demokratike të Kaçanikut organizoi zgjedhje dhe votimet për të zgjedhur një parlament të ri, të parin parlament të pavarur, si dhe Presidentin e vendit u bënë më 24 maj të vitit 1992.

Në keto zgjedhje presidenti i Kosovës, ishte zgjedhur, I, Rugova, që ishte pranuar si partnerë i rëndësishëm nga bashkësia ndërkombëtare. Ndonëse në potokollet e veprimtarive ndërkombëtare Rugova emërtohej si “lideri i shqiptarëve të Kosovës“.Organizimi i rezistencës paqësore ishte përgjigjja e udhëheqjes së

shqiptarëve të Kosovës ndaj dhunës dhe brutaliteti të pushtuesit serb qe i aplikonte kundër popullsisë shqiptare në Kosovë.

Jens Reuter shkruan se “Shteti paralel ia arriti deri në fillim të vitit 1996 të zbatojë politikën e rezistencës paqësore“, kohë kur fillon edhe radikalizimi i jetës politike në Kosovë, si pasojë e mospërfshirja e Kosovës nga bashkësia ndërkombëtare në Dayton si dhe masave represive të qeverisë serbe.

Për kundër krijimit te disa institucioneve paralele siç ishte arsimi dhe dëgjueshmërisë se diplomacisë perëndimore për një zgjidhej paqësore te çështjes se Kosovës. Kjo nuk u arrit deri kur ne Kosove filloj rezistenca e armatosur nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës, qe çështjen e Kosovës e imponoi te diplomacitë me ndikim ndërkombëtare qe te marrin vendime te rëndësishme drejt zgjidhjes se çështjes se Kosovës.

Fal luftës se Ushtrisë Çlirimtare se Kosovës, grupi i kontaktit mori vendimin historik për organizimin e një konference ndërkombëtare ne Rambuje te Francës me një plan konkret paqësorë për Kosovën.

Vendimet e Rambujes i kishte refuzuar qeveria Jugosllave qe detyroj ndërhyrjen ushtarake te NATO-s për te ndalur krimet kundër civileve shqiptare qe ushtronin forcat serbe.

Përpjekjet e shqiptareve te Kosovës për te dalur nga okupimi serb kane qenë te imponuara edhe pse si te tilla afër një shekull ato ishin te pamjaftueshme për te arritur suksesin, por fal diplomacisë ndërkombëtare dhe sakrificës se lëvizjes kombëtare shqiptare u arrit Liria e Kosovës.

Ushtria Çlirimtare e Kosovës zë një vend të veçantë në historinë e re të Kosovës jo vetëm për dinamiken që i dha lëvizjes për liri brenda Kosovës, por edhe për angazhimin e diplomacive ndërkombëtare me ndikim në zgjidhjen e çështjes se Kosovës. Pas lejimit të pluralizmit politik dhe formimit të partive politike të popujve që jetonin në federatën jugosllave, në krye të republikave erdhën partitë që synonin pavarësinë e plotë nga Beogradi. Sllovenet dhe Kroatet filluan që të kërkonin shkëputje paqësore nga federata jugosllave, që kërkesa e tyre ndezi konfliktin e përgjakshëm disa vjeçar në ish Jugosllavi. Kosova në këtë kohë ishte nën një administrim të dhunshëm të Serbisë pas marrjes së autonomisë së kufizuar të vitit 1974. Formimi i partive politike shqiptare ne Kosovë, filloi që t’i profilizojë kërkesat e drejta të shqiptarëve duke kërkuar barazi me popujt tjerë. Një analizë e shërbimeve amerikane e viteve 1990, kishte parashikuar këtë të ardhme te federatës jugosllave: Jugosllavia e transformuar, Jugosllavia do të pushojë së funksionuari si një shtet federal brenda një viti, dhe ndoshta do të shpërndahet brenda dy. Reforma ekonomike nuk do ta shmangin ndarjen.

– Serbia do të bllokojë përpjekjet sllovene dhe kroate për të formuar një konfederatë të të gjithë jugosllavëve.

– Do të ketë një kryengritje të zgjatur të armatosur nga shqiptarët në Kosovë. Një luftë ndër-etnike në shkallë të plotë nuk ka gjasa, por konflikti serioz ndër-etnikë do të shoqërojë shpërbërjen dhe do të vazhdojë me pas Dhuna do të jetë e pakthyeshme dhe e hidhur

– Ka shumë pak gjasa që Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj evropianë mund të bëjnë ruajtjen e unitetin jugosllav. Jugosllavët do t’i shohin përpjekjet e tilla si kontradiktore për mbrojtjen e demokracisë dhe vetëvendosjen….vazhdon…!