Sejdin Xhaferaj/

NEW YORK — Shoqata Besi, e themeluar nga komuniteti shqiptar me rrënjë në fshatin Besa të Malit të Zi dhe që operon zyrtarisht nga Queens, N.Y., organizoi më 29 Nëntor 2025, në ambientet e Eastwood Manor, një mbrëmje kushtuar 113-vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë. Aktiviteti u karakterizua nga pjesëmarrja e gjerë e komunitetit dhe një program kulturor i përgatitur me kujdes.

Në hapje të evenimentit, Presidenti i Shoqatës, z. Sejdin Xhaferaj, theksoi rëndësinë e ruajtjes së identitetit shqiptar në diasporë, duke nënvizuar se “kur jena bashkë — jena të pathyeshëm; gjuha e gjaku na bashkojnë, e vlerat na mbajnë të lidhun kudo ku rreh zemër shqiptari.” Fjalimi i tij u prit me interes nga pjesëmarrësit dhe vendosi tonin e mbrëmjes.

Organizimi i programit u mbështet nga Nënkryetari Nexhad Xhaferaj, ndërsa kontribuues të rëndësishëm në logjistikë ishin Ramazan Lika, Senad Vela dhe Senad Xhaferaj, të cilët u angazhuan në mbarëvajtjen teknike dhe koordinimin e pjesëve të ndryshme të aktivitetit.

Pjesë qendrore e mbrëmjes ishte programi i Shkollës “Fol Shqip”, një iniciativë edukative e Shoqatës Besi që synon ruajtjen e gjuhës dhe kulturës shqiptare tek brezi i ri. Koordinatorja e shkollës, Medina Xhaferaj, së bashku me mësueset Nevila Kraja dhe Fatbardha Dibra, si edhe koreografët Sebastjan Tinaj, Amela Xhaferaj dhe Ayla Hoxha, prezantuan një seri recitimesh dhe vallesh tradicionale të interpretuara nga nxënësit. Performancat e fëmijëve u pritën me duartrokitje të gjera dhe vlerësime pozitive nga të pranishmit.

Atmosferën festive e pasuruan edhe interpretimet e artistëve Shpresa Gojani dhe Valdet Luka, të cilët sollën një repertor patriotik që ngjalli bashkim dhe entuziazëm në sallë. Momenti kulmor i mbrëmjes u shënua me sjelljen në skenë të një flamuri të madh kombëtar, rreth të cilit fëmijë, prindër dhe pjesëmarrës u bashkuan në këngë si “Kuq e Zi je ti” dhe “Xhamadani Vija-Vija,” duke krijuar një atmosferë të veçantë simbolike.

Në prapaskenë, puna e Komitetit të Shoqatës siguroi funksionimin pa probleme të çdo segmenti të eventit. Kontributi i Sabrina Xhaferaj në koordinimin e disa pjesëve të programit, si edhe mbështetja e Medina Hoxhës, Merime Asanit dhe Servete Xhaferaj, i dha aktivitetit strukturë dhe rend të qëndrueshëm përgjatë gjithë mbrëmjes.

Shoqata Besi shprehu mirënjohjen e saj për prindërit e Shkollës “Fol Shqip”, të cilët luajnë një rol të rëndësishëm në vazhdimësinë e programit, si dhe për të gjithë anëtarët, familjet dhe mbështetësit e komunitetit shqiptar në New York. Sipas organizatorëve, aktiviteti synon të vazhdojë traditën e festimeve kulturore dhe forcimit të lidhjeve brenda diasporës.

By Blerta Alikaj

December 2, 2025, New York

On November 29, 2025, Dr. Evia Nano, MD, warmly welcomed close family and friends to a thoughtfully curated, intimate book signing at her office located on the 10th floor of 65 West 36th Street, New York, NY 10018. The evening’s centerpiece was author Dearta Logu Fusaro, honored as the guest of the night, who shared her debut book, The Illyrian Way. This remarkable book chronicles an awe-inspiring journey through the Western Balkans, where Dearta and her husband, Justin, trekked 435 miles on foot, weaving together unforgettable experiences, breathtaking photographs, treasured local recipes and remedies, and meticulously crafted trail maps spanning Slovenia, Croatia, Bosnia and Herzegovina, Montenegro, Kosovo, North Macedonia, and Albania.

During the event, Dearta captivated her audience with heartfelt reading and an engaging Q&A session. Attendees of various generations and professions enthusiastically participated, sparking vibrant dialogue and connecting deeply with the author’s narrative of belonging and embracing open dialogue with neighboring countries. The gathering not only celebrated the book’s first shipment but also fostered a powerful sense of inspiration among guests, uniting everyone in a collective yearning for a modern Balkan Renaissance —a testament to the enduring spirit, culture, people, and beauty of the region. Dr. Nano concluded the night with a warm sentiment about forums as such being an opportunity to spark a new way of celebrating culture and getting involved in future multi-media Balkan collaborations.             

    

 

Hamid Alaj/

Në prag të festave të Nëntorit, edhe Shoqata “Kraja” zhvilloi disa aktivitete nën patronazhin e saj. Njëri prej tyre ishte aktiviteti i mbajtur sonte në prani të komunitetit krajan. Të pranishëm ishin një numër i konsiderueshëm aktivistësh, biznesmenësh, atdhetarësh e patriotësh të komunitetit krajan.

Në Qendrën Komunitare Shqiptare në Staten Island, në orët e mbrëmjes duke filluar nga ora 17:00, u shfaq dokumentari filmik “Flamurtarët e Jehonës së Krajës”, i përgatitur nga aktivisti dhe regjisori i dokumentarit, z. Bekim Adili nga Kërçova, nën patronimin e Shoqatës “Atdhetare Kraja”.

Ka filma që shihen, por ka edhe filma që ndihen. Ky i mbrëmjes së sotme ishte një dokumentar që, për shumicën e të pranishmëve, solli në dritë realitete që dikur i kishim dëgjuar gojë më gojë, shpesh me frikë, derisa mbërritën deri te veshi ynë. Dokumentari paraqet anën njerëzore dhe dashurinë për të ndriçuar atdhetarizmin e këtyre “Flamurtarëve të Jehonës së Krajës”.

Që në fillim të tubimit, të pranishmit patën mundësinë të shijonin një “orë kokteji” të shtruar nga Shoqata “Kraja” në nderim të tyre, me ushqime të ndryshme dhe pije freskuese.

Programin e mbrëmjes e udhëhoqi Drenica Perashi, mbesa e njërit prej flamurtarëve, patriotit dhe atdhetarit të trevës së Krajës, z. Ali S. Perashi. Ajo, ashtu siç i ka hije mbesës së një atdhetari, përshëndeti të pranishmit në emër të shoqatës dhe “flamurtarëve” të Krajës, duke i falënderuar për pjesëmarrjen. Më pas, programi vijoi me këngën e heroinës krajane, tashmë të ndjerës znj. Nazire Curaj, interpretuar nga këngëtari krajan Blerim Marshiqi, me tekst të z. Hysen Kraja, e shoqëruar me vallëzim nga grupi “Barbana”, që vepron në kuadër të Shoqatës “Kraja”.

Fjalën më pas e mori nënkryetari i Shoqatës “Kraja”, z. Hysen Kraja, i cili përshëndeti të pranishmit në emër të organizatës. Ai theksoi:

“Sonte jemi tubuar për të nderuar Krajën tonë të dashur dhe për të kujtuar veprimtarinë e atdhetarëve krajanë me rastin e formimit të organizatës së tyre ‘Jehona e Krajës’. Dokumentari është një homazh për ata që heshtën dhe për ata që ruajtën kujtimin e atyre që vepruan me admirim. Ata e ngritën Krajën në piedestalin më të lartë, e ne, brezat e sotëm, nuk mund t’u dalim kurrë borxh. Ata sakrifikuan gjithçka për të drejtat e krajanëve dhe për kombin shqiptar në përgjithësi.”

Ai shtoi se shembulli i tyre mbetet themel për çdo veprimtari atdhetare që vazhdon edhe sot.

Më pas foli ideatori i dokumentarit, z. Bekim Adili, i cili falënderoi të pranishmit për pjesëmarrjen. Ai tregoi se si lindi ideja e realizimit të dokumentarit, duke theksuar se lidhja e tij me Krajën nisi përmes bashkëshortes së tij, një nuse krajane, e cila e nxiti të hulumtonte dhe të ndërmerrte këtë projekt.

Ai u shpreh:

“Si fillim u njoha me atdhetarin dhe një nga anëtarët e ‘Jehonës së Krajës’, z. Ali S. Perashi, i cili më dha njohuri të mjaftueshme për veprimtarinë e kësaj organizate. Në shpirtin e tij ndjehej qartë historia që duhej ndriçuar, sidomos ajo e heroinës krajane, znj. Nazire Curaj.”

Ai shtoi se, për realizimin e dokumentarit, u konsultua edhe me aktivistë të tjerë të Shoqatës “Kraja”, të cilët pranuan menjëherë të bashkëpunonin.

Po ashtu përmendi bisedat me atdhetarë të tjerë të “Jehonës së Krajës”, si: Xhafer Markashi, Rasim Perashi (nip i Hasan Perashit), Sulejman Çuka dhe imam Jusuf Boli.

Në fund, ai falënderoi të gjithë kontribuuesit, duke theksuar:

“Ky dokumentar është bërë për idealet e këtyre burrave, të cilët sakrifikuan gjithçka për çështjen kombëtare. Me përulësi përkulemi para tyre që të mos harrohen kurrë.”

Pas fjalimeve, u shfaq dokumentari para të pranishmëve.

Në përfundim të mbrëmjes, Shoqata “Kraja” ndau mirënjohje për kontributet e tyre atdhetare dhe patriotike: për ideatorin e dokumentarit, z. Bekim Adili; për z. Ali S. Perashi; dhe për imam Jusuf Bolin.

Mirënjohjet u dorëzuan nga kryetarja e Shoqatës “Kraja”, znj. Venera Gjenashi.

Në metropolin e Çikagos, Komuniteti Shqiptar në Illinois – Albanian Community of Illinois me president të riun nga Presheva, Edon Shaqiri organizuan me shqiptarët Festën e Flamurit. Në mesditën e 28 Nëntorit në DownTown, ndanë Rrugës Washington, u ngrit lart mes brohërimave Flamuri Shqiptar, aty mes rrokaqiejve, edhe mbi veprën monumentale dhe të njohur të Picasso-s, – shkruante shkrimtari Visar Zhiti. Në ceremoni ishin dhe kongresmeni Joe DioGurdi me bashkëshorten, po edhe Kosulli i Republikës së Kosovës, Drilon Zogaj. Po kështu dhe në mbrëmjen festive në Niles. Salla e madhe ishte plot, e zbukuronin të rinjë dhe flamujt kudo, këngët dhe vallet.

Në fillim u kënduan dy Himnet Kombëtare, ai Shqiptar dhe ai Amerikan. Presidenti i Komunitetit, Edon Shaqiri, pasi do t’i uronte mirëseardhjen të githëve, do të fliste për rëndësinë e kësaj date dhe lavdinë e saj dhe do t’ia jepte fjalën “të Ftuarit të Nderit”, shkrimtarit Visar Zhiti. Emocionuese do të ishin dhe kujtimet e çiftit Shirley dhe Joe Dio Guardi, puna e tyre e çmuar. Dhe do të shpërthente koncerti, këngët e njohura patriotike dhe valet gjithe larmi ngjyrash e flamuj. Një festë e madhe, e bukur, dinitoze dhe me estetik;e kombëtare. Njëri prej organizatorëve që shquhet, por për urtësinë, është trajneri nga Kërçova, Taip Bes Hiri, ideatori i takimit me kongresmenin, mik të hershëm që “nga lufta”. Gjithçka shkëlqen dhe ai rri në prapavijë, si të gjithë në festë… Si një sintezë jo vetëm e asaj dite, por e ecurinë në shekuj të Flamurit Kombëtar po botojmë fjalën e shkrimtarit.

SHQIPONJË LIRIE ME TË KUQEN DIELLORE…

Nga Visar Zhiti

Festën Kombëtare, më të madhen e shqiptarëve, atë të Flamurit, pra, të Pavarësisë, kur hidhen themelet e shtetit modern shqiptar, e festojmë me madhështi në Atdhe e në gjysmën tjetër të Atdheut, në Kosovë, kudo në Ballkan ku ka copëza Shqipërie e shqiptarë, përtej detit, në Itali me arbëreshët e këngës dhe të poezisë, në të gjithë Europën, edhe përkëtej oqeanit, në Amerikë, në mbarë botën dhe mbase më bukur në diasporë festohet në SHBA dhe po aq solelmnisht në Chicago.

Sot u ngrit Flamuri shqiptar në DownTawn, dhe u valëvit mes atij të SHBA dhe të Shtetit Illonois.

Kur u mblodhëm, pamë se ishim shqiptarë nga të gjitha trevat tona, vërtet Shqipëria natyrale, etnike, – vetëm në SHBA ndodh kjo, – dhe mes nesh erdhi me bashkëshorten e tij dhe kongresmeni i shquar, me origjinë arbëreshe, Joe DioGuardi, që i kushtoi jetën çështjes shqiptare, çlirimit të Kosovës.

Na bashkoi Flamuri ynë, më i bukuri në botë, besojmë ne. Ky Flamur është ngritur hijerëndë në kështjella dhe pirgje dhe fusha beteje, ka mbulur heronjtë, por dhe nëpër dasma, vargani i krushqëve kishte kryeflamurtar, e mbajnë duart e fëmijëve, ky flamur ngrihet mbi institucionet shtetërore, presidencë, parlament, kryeministri, por dhe në ballkone pallatesh, ku banojmë, në tryeza pune e në zarfe me pullat postare, është në takime ndërkombëtare, ne ceremonira e në fusha sporti e festa e ngrihet lart bashkë me Himnin, ringrihet me çdo fitore e titull kampion, e gjejmë dhe në valixhe emigrantësh si amanet, në librat e shkollës dhe antologji poezish, në sheshe e në veprimtaritë kudo, në ambasada në të gjithë shtetet e në Organizatën e madhe të Kombeve të Bashkuara, aty me të gjithë flamujt e tjerë, i sigurtë, i barabartë.

SHEKUJT E FLAMURIT

Flamuri ynë ashtu si shqiponja e tij që shihej si një shpend hyjnor, vjen nga kohëra të lashta e mitologji, ka të bëjë me pellazgët, me të cilët janë të lidhur ilirët, siç besohet nga shumë shkencëtarë. Prandaj dhe na quajnë “Bij të Shqipes”! Zjarr prometean Flamuri ynë, – kam thënë… ​​​​​​Shqiponja ishte emblemë dhe e Pirros së Epirit. Gjendet dhe te shteti i parë i Arbërit i viteve 1199-1216, që kulmoi me shtetin e Skënderbeut, ku Kastriotët e kishin dhe në stemën e tyre. Gjergji ynë e ngriti mbi kalanë e Krujës, duke e çliruar nga pushtuesit otomanë në 28 Nëntor 1443, gati 6 shekuj më parë.

Me këtë Flamur Shqipëria u bë muri mbrojtës i Europës, i qyteterimit Perëndimor. Ai është Flamuri i “Atletit të Krishtit”, Skënderbeut, pa të cilin, – do të thoshte dhe në kongresin amerikan kongresmeni ynë, ndoshta dhe Amerika do të ishte ndryshe. Dy kokat e shqiponjës janë Orienti dhe Oksidenti, duhet vëzhguar në dy kahet, bashkimi mban dhe universin. Kur u nda perandoria e Romës, gjysma që mbeti Bizant, e bëri symbol shqiponjën me dy krerë, e mbajtën ilirët, etj. E kuqja e tij është kozmogoni, lidhet me dritën biblike, shpjegojnë studiuesit. Por do të simbolizonte dhe gjakun e derdhur për liri.

Donin ta copëtonin shpatat e perandorive dhe të ushtrive të huaja uzurpuese, gjylet e topave të tyre, donin ta grinin plumbat, ta zbehnin, ta përçudnonin duke i shtuar spatat liktoriane apo yllin e komunizmit, ai i sfidoi të gjitha dhe triumfoi. Në shekujt e pushtimit Flamuri do të përndiqej, do ta mallkonin e do ta digjnin. Hiri i tij mbetej në kujtesën e Kombit.Dhe po harroj si ishte, ja ashtu si flakët…

Rilindasit rithirrën Skënderbeun. po Flamurin?

Që në vitin e parë të shekullit XX, një djalë 26 vjeçar, Faik Konica, në mërgim, në Bruksel, do të tregonte në gazetën “Albania”, që e themeloi vetë se “…flamuri ynë, i cili është një nga më të ndershmit dhe më të lavduarit të botës, është pa dyshim edhe një nga më të vjetrit”. Me këtë Flamuar kishin shkuar dhe në Lidhjen e Dytë, atë të Prizrenit më 1887. Edhe arbëreshi Terenc Toçi e ngriti në Mirditë në vitin 1911.

Por një vit më vonë Plaku i bardhë, Ismail Qemali, pas 5 shekuj robërie, do ta ringrinte akoma më lart në Vlorë, po në 28 Nëntorin skënderbejan dhe shpalli pavarësinë e Shqipërisë dhe hodhi themelet e shtetit modern shqiptar. S’kishte institucione e as ngrehina për to, as hotele. Nëpër shtëpitë e vlonjatëve kishin bujtuar, ku kishte zjarr dhe zemër.Po rrinin bashkë përfaqësuesit e krahinave, ministrat që do të emëroheshin, asambleja, senati, luftëtarët, malsorët, qehallarë, rojet, etj, etj. ​​​​​

Ndërkaq nga Rumania erdhi Himni i Flamurit. U pëlqye dhe u këndua aq shumë sa nuk u zëvendësua dot me asgjë tjetër. Njëra nga strofat në kohën e komunizmit, jo vetëm që nuk këndohej, por do të hiqej dhe nga botimet:​​​​​​​

Se Zoti vetë e tha me gojë

​ Se kombet shuhen përmbi dhé,

​ Por Shqipëria do të rrojë,

​ Për të, për të luftojmë ne.​

​​​​​​​​​​​​​​​​

Në 1913 Flamuri kombëtar është prapë në rrezik. Donin ta copëtonin Shqipërinë.​​​​​​​​At’ Gjergj Fishta ngre Flamurin mbi kambanoren e kishës së tij, si flatër engj;elli do ta quante dhe banderolat që nga aty do të lidheshin me minaret e xhamive.

MBËSHTEJA JETIKE E SHBA-së…

Roli i SHBA do të ishte vendimtar. Presidenti Wilson ndikoi shumë, I informuar dhe diaspora shqiptare, nga udhëheqësit e saj, Konica dhe Noli, kontakti me shqiptaro-amerikanët.​​​​​​​Sot në Tiranë është një shesh që mban emrin e Presidentit shpëtimtar, Wilson, me shtatoren e tij në mes.

Lëvizje dhe rebelime dhe demonstra me Flamur bëheshin herë pas here dhe në Kosovën që vazhdonte të ishte e pushtuar deri vonë. Shpesh forcat policore gdhiheshin duke gjetur të ngritur qyteteve gjatë natës Flamurin shqiptar. Sikur mbinte vetvetiu.

Kur të burgosurit politikë u ngritën në Spaç në revoltën që tundi së brendshmi themelet e diktaturës, në 1973, ata ngritën në mes të kampit, brenda telave me gjëmba, Flamurin pa yllin komunist. Po ku e gjetën? Një këmishë të bardhë e ngjyen me gjakun e tyre dhe piktori i burgosur bëri shqiponjën. E ngritën lart duke kënduar himnin me lot në sy. Katër të burgosur i pushkatuan dhe ridënuan dhjetra të tjerë, por dhe vetë burgun.

Prapë në 28 Nëntor 1997 shpallet se është krijuar Ushtria Çirimtare e Kosovës. ​​​​​​​​​​​

Dhe po në 28 Nëntor në Kosovë kishte lindur legjenda Adem Jashari, në 1955 në Prekaz. Bënin dimra të acartë atëhere, por më keq se dimri ishte dhuna policore e regjimit serb ndaj shqiptarëve. Në 28 Nëntor, ç’koinçidencë e bukur, që u tha dhe këtu, ka lindur dhe Presidenti Komunitetit Shqiptar në Illinois – Albanian Community of Illinois, Edon Shaqiri, familja e tij ikën nga Presheva nga shkaku I luftës n:e Shkup dhe prej andej në SHBA.

​Dhe do të ndërhynin forcat e NATO-s dhe SHBA në këtë betejë, jo vetëm çlirimtare, por dhe morale, mbrohej një popull nga eksodi masiv si në Bibël. Pas bombardimeve të Beogradit, Kosova u shpall Republikë më vete. Shqipëria u fut në NATO dhe Flamuri i saj është bashkë me flamujt e forcave Perëndimore euroatlantike, me demokracitë më të përparuara. Shqipëria dhe Kosova, dy shtete shqiptare të vegjël në Ballkan, por me histori të lashtë, kanë gjetur te Shtete Bashkuara të Amerikës së madhe aleatin jetik, mbrojtësin dhe mbështetësin. Prandaj dhe sot Flamuri ynë si një vëllai vogël valëvitet pranë atij amerikan si një vëlla i madh, më i fuqishmi në botër dhe i drejtë. Më bukur se gjithkund Flamuri ynë është në zemra, atje ku jemi bashkë, ja, si sonte…

Shoqata Kraja dhe Ana e Malit festuan 113 vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë dhe ditën e flamurit kombëtar në Staten Island në një ceremoni madhështore ku u bashkuan shqiptarë nga të gjitha trevat etnike shqiptare dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Fjala përshëndetëse e kryetares së shoqatës Kraja znj. Veterani Gjenashaj: “Mirë se vini të gjithëve dhe gëzuar Ditën e Flamurit Shqiptar. Ju falenderojmë që jeni këtu për të festuar një ditë krenarie, historie dhe uniteti. Sot nderojmë guximin dhe qëndrueshmërinë e popullit shqiptar, si dhe flamurin e kuq me shqiponjën e zezë dykrerëshe, që përfaqëson identitetin tonë. Gjithashtu duam të shprehim një falenderim të sinqertë për të gjithë mbështetësit dhe të ftuarit tanë—prania dhe përkrahja juaj kanë shumë vlerë për komunitetin tonë. Le ta shfrytëzojmë këtë moment për të reflektuar mbi trashëgiminë tonë, për të vlerësuar vlerat që na bashkojnë dhe për të shijuar këtë rast të veçantë së bashku. Jemi mirënjohës që jeni me ne

gezuar festa e flamurit”.

Fjala përshëndetëse e kryetarit të shoqatës Ana e Malit z.Albert Sala: ” Të dashur bashkatdhetarë, miq dhe të ftuar të nderuar, Me së pari, dua të përshëndes me shumë respekt dhe mirënjohje komunitetin tonë Anamalas dhe Kranjan, si edhe të gjithë shqiptarët kudo që ndodhen. Kjo mbrëmje është festë e bashkimit, e traditës dhe e krenarisë sonë kombëtare.

Sot jemi mbledhur për të festuar ditën më të shenjtë të historisë sonë – 28 Nëntorin, Ditën e Flamurit dhe Ditën e Pavarësisë së Shqipërisë. Kjo ditë na kujton rrugën e gjatë të popullit tonë, sakrificat, atdhedashurinë dhe përkushtimin e brezave që luftuan për identitetin dhe lirinë tonë. Sonte, është nder i veçantë për Shoqatën Ana e Malit dhe Shoqatën Kraja që kemi në mesin tonë mysafirë të rëndësishëm dhe miq të komunitetit tonë.

Është kënaqësi e madhe që sonte kemi të pranishëm:

• Ministrin e të Drejtave të Njeriut dhe të Pakicave në Mal të Zi, z. Fatmir Gjeka,

• Sekretarin në Ministrinë e të Drejtave të Njeriut dhe të Pakicave, z. Astrit Hoxha.

Prania juaj është një vlerësim i madh për komunitetin tonë në New York dhe një mesazh i fortë bashkimi për shqiptarët në Mal të Zi. Gjithashtu, dua të përshëndes me respekt Presidentin e Komunës së Staten Island, z. Vito Fosella, mik të komunitetit tonë shqiptar. Një falënderim i posaçëm shkon për aktivistët e komunitetit tonë, të cilët me punën dhe përkushtimin e tyre e mbajnë të gjallë dhe të fortë bashkësinë tonë.

Përshëndetje të veçanta për:

• Dr. Bari Ceka,

• Dr. Ilka Ceka,

• Aktivistin N. Nika,

• Dhe të gjithë të pranishmit që e nderojnë këtë mbrëmje.

Po ashtu, dua të përshëndes me respekt Shoqatën Atdhetare Dibra, së bashku me kryetarin e saj, Hakim Budzaku, për kontributin e vazhdueshëm në ruajtjen e traditave, kulturës dhe bashkimit të komunitetit dibran në Diasporë.

28 Nëntori është dita kur kujtojmë Ismail Qemalin dhe burrat e Vlorës që ngritën flamurin tonë të shenjtë kuqezi. Është dita e krenarisë kombëtare, e sakrificës dhe e unitetit që na ka mbajtur gjallë ndër shekuj.

Ne, si komunitet në mërgatë, kemi detyrë ta ruajmë këtë trashëgimi dhe ta përcjellim me krenari nga brezi në brez. Bashkimi ynë është forca jonë më e madhe.

Në emër të Shoqatës Ana e Malit dhe Shoqatës Kraja, ju falënderoj për pjesëmarrjen dhe për mbështetjen e vazhdueshme.

Gëzuar 28 Nëntorin!

Rroftë flamuri kuq e zi!

Rroftë kombi shqiptar!”.