alb-spirit.com/

Biblioteka Kombëtare ka çelur një ekspozitë në ambientet e Qendrës “Sotir Kolea” me dorëshkrimet personale të shkrimtarit Naum Prifti.

Takimi u moderua nga zv. Drejtorja e Bibliotekës Kombëtare, Majlinda Toçi ku e pranishme ishte edhe vajza e shkrimtarit, Julika Prifti e cila përshëndeti gjithashtu çeljen e ekspozitës, duke falënderuar të pranishmit dhe organizimin e takimit.

“Një ekspozitë e re, e paparë më parë. Babai kishte 100 dosje të ruajtura në shtëpi dhe në çdo gjë kishte të detajuar çfarë përmbante dosja. Babai ka gati po aq shumë gjëra të pabotuara sa ka të botuara. Janë një mori filmash…”, u shpreh Julka Prifti.

Për të pranishmit u shfaq edhe dokumentari “Porosia e përjetësisë ” nga producenti Mumin Jashari, Media Film Production, Prishtinë mbi amanetin e shkrimtarit Naum Prifti për t’ia sjellë hirin në Shqipëri.

Artistet e nderuara Justina Aliaj dhe Violeta Trebicka interpretuan pjesë të krijimtarisë së Naum Priftit; “Lisi plak”dhe “Pse Shqipëria ka male shumë”.

Në përfundim të takimit, miq, kolegë dhe bashkëpunëtorë të Naum Priftit ndanë kujtimet dhe mbresat e tyre nga e kaluara me shkrimtarin, mes të cilëve Paskal Milo, Sadik Bejko, Dhimitër Haxhimihali, Çerçiz Loloçi dhe Kryetari i Shoqatës së Shkrimtarëve në Nju-Jork, Adnan Mehmeti.

Dorëshkrimet e ekspozuara kanë një vlerë të veçantë, sepse përmbledhin historikun e krijimtarisë letrare dhe kinematografike të Naum Priftit, si dhe ndajnë detaje interesante nga jeta e tij personale dhe natyra kurioze që shkrimtari ka pasur.

Naum Prifti ka lindur në Rehovë të Kolonjës, ku kreu shkollën fillore. Më pas, në Ersekë, atë 8-të vjeçare. Në 1953, mbaroi Politeknikumin Mjekësor në Tiranë dhe punoi një vit si ndihmësmjek në Sanatoriumin e Korçës. I pasionuar pas letërsisë vazhdoi studimet për Gjuhë e Letërsi Shqipe në Universitetin Shtetëror të Tiranës. Gjatë viteve 1954-1960 ka shërbyer si redaktor në revistën Hosteni. Ndërsa nga 1960-67 si redaktor në revistën “Ylli”.

Prifti punoi më pas si arsimtar nga 1967-70 në Divjakë të Lushnjës. Në 1970-72 ka pasur përgjegjësinë si redaktor përgjegjës për buletinin “Skena e fëmijëve”, pranë Shtëpisë Qendrore të Krijimtarisë Popullore, Tiranë dhe si inspektor teatri në Ministrinë e Arsimit dhe të Kulturës gjatë 1974-76.

Në këto vite shërbeu edhe si pedagog i jashtëm për Letërsinë Shqipe në Universitetin e Tiranës. Në vitin 1991, emigron në Amerikë (Neë York), ku vazhdoi të jepte ndihmesën e tij për komunitetin shqiptar dhe për letërsinë shqipe. Në vitin 1995 u zgjodh sekretar i Federatës Panshqiptare Vatra.

Ka fituar shumë çmime për veprat letrare si vëllime me tregime, novela, letërsi për fëmijë, humor dhe skenarë filmash.

Krijimtaria e tij letrare është e larmishme dhe shtrihet në disa gjini: tregime, drama, komedi, novela, skenarë filmash, pjesë për teatrin e kukullave, skenarë për filma vizatimorë, biografi, artikuj kritikë, publicistikë, etj.

Janë thuajse 100 vepra letrare, më shumë se vite jete dhe dyfishi i një gjysmëshekulli krijimtarie. Mijëra e mijëra faqe të shkruara me dorë, të shtypura me makinë të thjeshtë shkrimi dhe të hedhura në kompjuterin e ditëve tona, qindra e qindra analiza, diskutime, letërkëmbime, biseda, që mund t’i quash pa frikë-publicistikë, për nga idea dhe mesazhi që mbartin dhe përcjellin.

Tregimi: “Dimri i Urisë” ka fituar çmim Nderi (Honour Prize), në Konkursin Letrar Ndërkombëtar të Maison Naaman pour la Culture, 2004-2005.

Dr. Iris Halili/

Në një atmosferë entuziaste dhe festive, Vatra Miami dhe Klubi Flas Shqip mblodhën zonjat dhe zonjushat e Floridës së Jugut për të festuar 7 dhe 8 Marsin – Ditën e Mësuesve dhe Ditën Ndërkombëtare të Gruas, në Hollywood , Florida. Mbrëmja nisi me ritmin e melodisë “Eja, Eja Lule Borë”, për të vijuar më pas me hitet më të bukura të muzikës shqiptare tradicionale dhe jo vetëm.

Në fjalën e hapjes, Kryetarja e Vatra Miami dhe Klubit Flas Shqip, Dr. Iris Halili falenderoi të pranishmet dhe në veçanti të gjitha mësueset vullnetare të Klubit Flas Shqip, Liljana Rumbullaku, Ana Liko dhe Bella Pando të cilat me punën dhe përkushtimin e tyre kanë dëshmuar një model të shkëlqyer në komunitet.

Më tej, u lançua lëvizja e re e përbashkët e Vatra Miami dhe Klubit Flas Shqip, e cila mban emrin “Dior 766”, në nder të zonjës Elvira Tare, e cila disa muaj më parë i erdhi në ndihmë këngëtares së njohur Parashqevi Simaku në një moment të vështirë të jetës së saj. Ky akt fisnik nisi me një të kuq buzësh Dior 766 që zonja Tare i dhuroi këngëtares. Në fjalën e saj, zonja Halili theksoi: “Dior 766 le të jetë lëvizja e gruas që ndihmon gruan në nevojë dhe kjo iniciativë të jetë një hap simbolik që gratë të ndihmojnë më shumë njëra-tjetrën. Ndihma që i japim çdo gruaje na nderon dhe na lartëson.”

Në shenjë mirënjohjeje për modelin e saj si grua që ka ndihmuar jo vetëm një, por shumë zonja të komunitetit, u nderua zonja Tina Jakupi, e cila mori si dhuratë simbolike një “Dior 766”.

Po ashtu, u nderua zonja Tika Hoti, një ndër nënat e para që regjistroi fëmijët e saj në Klubin Flas Shqip dhe që ka sponsorizuar mjedisin ku prej një viti zhvillohet falas mësimi i klasës së Klubit në qytetin Boca Raton.

Gjatë ceremonisë u vlerësuan edhe disa zonja nga Albanian Women Club dhe Vatra Miami, Ndër emrat e nderuar ishin Zonjat Ariola Dedaj, Mirela Bejleri, Guler Petrela, Martina Marini dhe Drenusha Celaj.

Një vend të veçantë në festë zuri dhe mirënjohja për sponsorët e eventit: Restorant Cucina, Alyssa’s Bakery dhe Soulmates, tre biznese të suksesshme shqiptare me reputacion të shkëlqyer në shtetin e Floridës dhe më gjerë.

Zonja Ana Walsh, një shqiptare me origjinë nga Shkupi si artizane e talentuar e bizhuterive me punim dore, dhuroi një numër të konsiderueshëm të krijimeve të saj për disa zonja dhe zonjusha pjesëmarrëse.

Sigurisht, në një festë shqiptare nuk mund të mungonte bakllavaja tradicionale, e cila u përgatit mjeshtërisht nga Restoranti Shqiptar Toska, me pronare zonjën e re nga Kosova , Mjellma Shehu.

Një element tjetër i veçantë që i dha më shumë vlerë kësaj mbrëmjeje ishte prania e zonjave me origjinë të ndryshme, përtej asaj shqiptare. Në festë morën pjesë dhe zonja amerikane, turke dhe nga komunitete të tjera ndërkombëtare, të cilat u mahnitën dhe u prekën nga ngrohtësia, energjia dhe traditat tona. Ato u bashkuan në vallëzim dhe festuan së bashku me zonjat shqiptare, duke e kthyer këtë aktivitet në një ngjarje me të vërtetë shumëkulturore. Kështu, kjo mbrëmje mori një kuptim të plotë të asaj që përfaqëson Dita Ndërkombëtare e Gruas – një festë që bashkon gra nga të gjitha kulturat për të nderuar dashurinë, mbështetjen dhe fuqinë femërore në çdo cep të botës.

Atmosferën e ndezi një balerinë profesioniste e belly dancing, e cila jo vetëm performoi disa valle autentike, por kërceu edhe mes zonjave, duke e bërë mbrëmjen akoma më të veçantë.

Në fund të mbrëmjes, mes buzëqeshjeve dhe emocioneve të sinqerta, u përcoll një mesazh i qartë: Festimi i 8 Marsit nuk ishte vetëm një ngjarje festive, por një kujtesë e fortë për të gjitha gratë që janë përkrahëse, frymëzim dhe shtyllë e çdo familjeje dhe komuniteti. Ky organizim i Vatra Miami dhe Klubit Flas Shqip është një hap i rëndësishëm drejt krijimit të një komuniteti më të bashkuar dhe më të fuqishëm për të ardhmen.

Nga Gjekë Gjonlekaj / New York/

Fundjavën  e kaluar vdiq në New York në moshën 95 vjeçare Hal Hobson Banks. Ky kolos i gazetarisë amerkane kishte shërbyer për një kohë të gjatë si drejtor i Zërit të Amerikës në New York ku VOA kishte filluar për herë të parë transmetimt në vitin 1942, bile edhe ne gjuhën shqipe. Washingtonit ishte zyra më e madhe e këtij radio-emisioni ndërkombëtar me famë botërore. Është kjo një koincidencë e dhimbshme ngase pikërisht  në fund javën së kaluar pushoi së ekzistuari edhe Zëri i  Amerikës që disa gazeta e cilësuan si fundjava e përgjakshme e VOA. Ky akt tronditës u bë me urdhërin ekzekutiv të Presidentit të Shteteve të Bashkuara Donald Trump. Me Hal Banks u njoha për erë të parë ne fillim të vitit 1987 kur pas disa vjetësh shërbimi në Washington fillova punën në 26 Federal Plaza në katin 30 ku ishte zyra kryesore për gjithë rajonin verilindor të Shteteve të Bashkuara. Në zyrën Zerit të New Yorkut punonin shumë gazetarë amerikanë, por edhe nje numër i dukshëm gazetarësh në gjuhë të huaja ku  puna jonë ishte shumë e lidhur me zyrat e gjuëve të huaja në Washington. Hal Banks kishte punuar edhe në Bashkimin Sovjetik kryesisht në Moskë ku kishte takuar dhe intervistuar disa personalite të larta të shoqërisë komuniste sovjetike, por edhe me diplomatë të huaj  që shërbenin ne kryeqytetin sovjetik. Zoti Banks ruante kutime të jashtzakonshme për ish ambasadorin Averell  Harriman dhe specialistin e çështjeve sovjetike George Kennan. Hal Banks për një kohë të gjatë punoi në Washinhton, bile edhe korrespondent pranë Shtëpisë së Bardhë. Ai kishte një zë radiofonik shumë të fuqqishëm, bile te gjitha emisionet në hapje dhe në mbyllje perdorornin zërin e tij të mrekulleshëm. Natyrishit se ato bëheshin anglisht. Edhe korrespodentët në Kombet e Bashkuara ishin pjesë  e VOA  në New York. Nga përvoja për më shumë se katër dekada Hal Bank kishte përvojë të  madhe në administrimin e punëve të përditshme. Ai i kuptonte shumë mirë problemet  etnike të Ballkanit. Në këtë zyrë punonte edhe korrespondenti për gjuhën sërbo-kroate. Nuk e them për urrejtje, por për të vërtetën e Zotit se Mr. Boshkoviqi siç e quanim të gjithë ishte mendjemadh (prepotent) dhe arrogant. Ishte anti-shqiptar i lindur. Bile e vinte në dyshim edhe perkatësinë kombëtare të Nënës Tereze. Në një rast e kishte pyetur Hal Banks për origjinën e saj, por zoti Banks ishte përgjigjur në mënyrë sarkastike, duke i thënë këtij sërbi shovinist kujdes kur flet ashtu se mund të dëgjojë zoti  Gjonlekaj. Për faktin se z.Boshkoviq kishte punuar për televizionin jugosllav në Beograd, atje kishte mësuar të gjitha të zezat për shqiptarë. Kurdo gjënte shkrime në shtypin amerikan kundër shqiptarrëve i fuste në adresën time për qëllime të mbrapshta. Ai  nuk kishte respekt as për gazetarët amerikanë. Kishte frikë autoritetin dhe vendosmerinë e Hal Banks, përndryshe do të krijonte ngatrresa e skandale të mëdha. Situata të këtilla mbase edhe më të vështira kanë kaluar edhe shqiptarët e VOA  në Washigtonit. Ministria e Jashtme e Jugosllaisë ankohej natë e ditë në Departmentin e Shtetit se në VOA në gjuhën shqipe punonin disa irredentistë që duan shkatrrimin e Jugosllavisë. Këtu pësuan më së shumti ata që e drejtuan Seksionin Shqiptar. Gjatë viyteve kur punova në New York brenda mundësive të mia bëra përpjekje për të dhënë kontributin tim për këtë institucion që  deshta aq shumë. Në realizimin e projekteve të mia ndihmuan shumë Hal Banks dhe Elez Biberaj. Ata gjithëmonë i merrnin parasysh kerkesat e mia, bile në atë kohë Dr. Biberaj kishte thmeluar: “Rubrikën Shqiptarët e Amerikës”. Unë punova shumë për këtë rubrikë, duke vizituar shqiptaro-amerikanët,  nga New Yorku e deri në San Francisko të Kalifonisë. Për lidhjet e mia e me shqiptarët e këtij vendi ka merita të mëdha Hal Banks sepse me inkurajonte për të marrë pjesë si gazetar  i VOA kudo kishte aktivitete shqiptare. Ai më kishte falur për gabimin që në vitin 1989 kisha bërë duke folur nga telefoni i VOA me Dr.Ibrahim Rugovën. Kisha folur dhjetëra herë kishte asnjë lloj arsytimi për ato lidhje pothuajse të përditshme. Zotni Banks më tha kam për ta falur këtë gabim por mos thirrë më. Kurdo vinin shqiptarët për vizita të ndryshme në New York, ai ftonte për biseda shoqërore dhe për intervista edhe me gazetarë amerikanë. Kështu veproi me Adem Demaçin. E  priti te dera e VOA, duke i thënë ku je Zotni Demaçi që të  pres tash 30 vjet  me të pa dhe me të përshëndetur dhe vazhdoi duke thënë jam shumë i lumtur që po të shohë gjallë e të lirë. Kush e kishte  paramendur se do të shihem pas pothujase 30  burgimi. Me këtë rast zotni  Demaçi u intervistua në studione madhe të VOA nga 5 gazetarë amerikanë dhe të huaj. Kështu kishte vepruar edhe me Pjetër Arbnorin dhe shumë shqiptar të tjerë. Asnjë herë në jetë nuk më tha ndonjë fjalë të keqe. Çdo të hënë mbanim mbledhjen e javës dhe më pyeste mua çka kemi nga bota shqiptare? E kujtoj me shumë respekt këtë burrë amerikan që për mendimin tim ishte burrështeti, fisnik dhe profesionist i përkryer. Lusim Zotin t’i japë paqë e dritë në përjetësi për ilustrim po ribotoj letrën që e shkroi për largimin tim nga VOA  në gusht 1992. Nga dhimbja që përjetova për mbylljen e VOA javën e kaluar të kujtoj edhe më shumë.

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari/

PRISHTINË, Mars 2025/ Dita e Verëzës, si Dita e Verës në Elbasan – në Shqipëri në 14 Mars, është edhe në Kosovë në të njëjtën kohë e me rite dhe emërtim të ngjashëm, në rajonin e Prizrenit, të Zhurit, Vërrinit, përfshirë krahinën e Opojës në malet e Sharrit në lartësi mbi nivelin e detit mëse 1.000 metra, në komunën e Dragashit, më jugoren në shtetin e ri të dytë të shqiptarëve.

Në Kosovë, edhe pse ka ide, ende nuk ka organizime institucionale për festimin e Ditës së Verëzës, por ritet e festës së lashtë pagane iliro-shqiptare tradicionalisht janë ruajtur brez pas brezi nga populli.

Ndërkohë, Dita e Vërëzës prej tetë vitesh është festë zyrtare në Prizren, sipas vendimit të Kuvendit të Kumunës.

“Si festë tradicionale është e theksuar në fshatrat e Vërrinit, Lumës dhe të Opojës. Në 14 Mars, fillon ripërtëritja e natyrës dhe si festë do ia shtonte atraktivitetin Prizrenit si qytet turistik”, u theksua me atë rast.

Në mbledhjen e Kuvendit Komunal të Prizrenit në 23 Shkurt 2017, kur u mor vendimi, u lexua shkrimi i vitit 1911 i personalitetit të madh të kombit shqiptar, Faik Konica “Ç’është dita e verës?”, ku theksonte se “Është dita në të cilën stërgjyshërit t’anë, kur s’kish lindur edhe krishtërimi, kremtonin bashkë me Romakët dhe me Grekët e Vjetër, perëndit’ e luleve, të shelgjeve, të krojeve”.

Në Agjencinë Shtetërore-Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë, në një raportim nga Kosova në 14 Mars 2012 shkruaja për idenë se, Elbasani mund të jetë shembull edhe për Prizrenin, për organizime institucionale në festimet e Ditës së Verëzes.

“Kjo pyetje juaj është një ide e mirë për të ardhmen”, tha atëherë koordinatori për kulturën në Komunën e Prizrenit, Urim Ukimeri, duke u përgjigjur në pyetjen nëse ka ide apo iniciativa që në qytetin më të madh jugor të Kosovës Dita e Verëzes të shënohet edhe me ndonjë organizim institucional, si në Elbasan.

Në një foto ekskluzive arkivi të vitit 2010 shihet një fëmi në Opojë, ku në Ditën e Verëzes në dëborë me vezë të ngjyera është shkruar shkurtesa me shkronja të para të emrit në anglisht Albanian Telegraphic Agency – ATA e Agjencisë Telegrafike Shqiptare (ATSH) – Agjencisë Shtetërore Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë, për të cilën mëse çerek shekulli, nga pranvera 1992, raportoja nga Kosova edhe për festimet e Ditës së Verëzes.

Ndërsa, në 18 Mars 1996, në gazetën e përditshme të rezistencës “Bujku”, të vetmes atëherë në Kosovë, themelues-kryeredaktor i parë i së cilës isha, në reportazhin nga kufiri Kosovë-Shqipëri me titull “Muri ndërshqiptar si ‘fundi i botës’”, i dërguar edhe në ATSH dhe që në “Paraqitje e shkurtër e regjistrimeve të gjetur” të Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë e gjejë se është botuar, në 19 Mars 1996, edhe në gazetën Rilindja që dilte në Tiranë pas ndalimit nga regjimi okupues në Prishtinë, mes tjerash, kam shkruar:

“Një grup i të rinjëve dhe të rejave nga rrethi i Prizrenit, ditë më parë ishin penguar të shkojnë në Shqipëri, meqë nuk iu ishin dhënë vizat dalëse nga administrata e instaluar policore serbe në Prizren.

Qëllimi i udhëtimit të tyre në Shqipëri ishte të marrin pjesë në festën e njohur të qytetit të Elbasanit-të Ditës së Verës, Ditës së Luleve, të 14 Marsit.

Donin të shihnin se si kremtohet në Elbasan e njëjta festë që është edhe në Prizren e rrethinë”.

Në Opojën e njohur për dimrat me shumë dëborë e pranvera ca “të vonuara”, në prag të Ditës së Verëzes, pasdite dhe në mbrëmje të rinjë, po edhe fëmijë, ngjiten bjeshëve, te krojet që nuk shterrojnë kurrë, mbledhin bimë, lule, drunj e shkurre dëllinje, dhe ndezin zjarre.

Vezët e ziera e të lyera, cakërrohen me njëra-tjetrën në garën cila është më e forta, ndërsa të spërkatura me ujin e krojeve hahen në bjeshkë dhe në shtëpi për shëndet e jetëgjatësi.

Në Ditën e Verëzës zgjimi është i hershëm dhe vazhdojnë ritet e festës, pjesë e së cilës janë edhe këngët e vallet, edhe gatimet e traditës me miell misri apo gruri, por që nuk janë ballokume Elbasani, edhe pse të ngjashme janë.

Në drekën e Ditës së Verëzës në tryeza-sofra shtrohet edhe mishi i qengjit, sipas traditës së këtyre anëve me blegëtori të zhvilluar.

Dita e Verëzës festohet nëpër familje, së bashku, si dhe me vizita te fqinjët e farefisi, me besimin se sjell fat, shëndet, mbarësi, e dashuri njerëzore.

Në këtë ditë që është e verës së re, ritet, përfshirë edhe lulet e bimët që vendosen mbi portat e shtëpive, ndërlidhen edhe me zgjimin e bimësisë, gjallërimin, kalimin nga dimri në pranverë.

Afër Prizrenit dhe në kufi me Shqipërinë, në rajonin e Vërrinit, në festime në fshatin Zhur, vezët e ziera i ngjyrosin fëmijët dhe bashkë me të rinjët dalin në zonat malore të afërta, ku mbledhin lulen e parë që lulëzon në pranverën e herëshme, luleborën.

Nënat zhurjane bëjnë gatimin tradicional, flinë, si dhe shumë gatime të tjera të veçanta për Ditën e Verëzës, që ështe edhe dita e vizitave të shumta mes të afërmëve dhe familjarëve.

“Ani mori Verë moj e lumja Verë

Ani dita e parë o ani e Pranverës o”.

Këto janë vargje të këngëve që këndohen në këtë festë të Ditës së Verëzës në Zhur, fshatin më të madh të Kosovës afër vendkalimit drejt Shqipërisë në Vërmicë-Morin nëpër Autostradën e Kombit.

Verëzës i këndohet edhe në 13 Mars – në mbrëmjen e pragditës së saj, derisa në çdo lagje të fshatit të rinjtë ndezin zjarre “që t’i japin sa më shumë fuqi Diellit”…

Shoqata “Mass.Besa” festoi ditën e Mësuesit si dhe atë të Grave.

Fuat Memelli/

Me që dy festat ishin pranë e pranë, Shoqata “Mass.Besa” me qendër në Boaton, këto dy ngjarje të shënuara i festoi në një dite. Ashtu si disa herë të tjera, edhe sivjet veprimtaria u zhvillua në restorantin “Alba”, pronë e biznesmenit shkodran, Leo Keka, i cili për aktivitetet e shqiptarëve e ka patur derën gjithmonë hapur. Takimin e hapi zv. kryetarja e “Mass.Besës”, Jorida Qirollari, e cila pasi falenderoi mësueset e shkolllës shqipe, nxënësit, prindërit e tyre si dhe pjesëmarrësit e tjerë, bëri një falenderim të veçantë edhe për mbështetësit e “Mass.Besës” si TV.Alba, biznesmenin gjirokastrit, Ilia Çobi i cili e ka mbështetur shkollën shqipe qysh në krijimin e saj. Falenderoi për mbështetjen edhe Agron Gjerasin dhe bashkëshorten e tij, Edlira Gjerasi, pronarë të Qendrës Kulturore për të Moshuarit “Vatra”. Atmosferë të bukur krijuan recitimet e nxënësve të shkollës. Një poezi të saj kushtuar grave recitoi edhe veprimtarja, Valbona Lavdari. Blerina Omari, drejtore e shkollës shqipe, ndër të tjera na tha se që nga krijimi i saj në vitin 2006 e deri sot, në tre shkollat shqipe që janë që funksionojnë në Massachusetts, si në Braintrei, Salem dhe Worcester, kanë vazhduar mësimet mbi 400 nxënës. Për mbarëvajtjen e shkollës një punë plot pasion kanë bërë mësueset e shkollave shqipe, na thotë kryetari i “Mass.Besës”, Sokol Lushllari. Mësimi zhvillohet ditën e shtunë nga ora nëntë deri në orën tre. Nxënësit mësojnë abetaren, leximin, vallet nën drejtimin e mjeshtrit Bashkim Braho, si dhe muzikë, piano e kor.

Veprimtaria vazhdoi me këngë e valle shqiptare, të cilat janë pjesë të pandara të aktiviteteve që zhvillojnë mërgimtarët. Donacionet do shkojnë për shkollën , me synim që gjuha shqipe, kjo gjuhë Perëndie siç e ka cilësuar poeti ynë i madh ,Naim Frashëri, të vazhdojë të mësohet nga vogëlushë të tjerë shqiptarë.