EDHE NJEHERE PER FLAMURIN QE DUAM!/
Toka ime, toka jote,
në gjoksin tënd flenë trimat,
edhe 400.000 që vrau Pandemia.
Asnjë nga të ikurit nuk humbet,
është një flamur që për ata na flet.
20 Janar, 2021, erë, ciknë
qëmton dëborë, pak diell,
mes reve gri, hyn e del.
Nga gjithë c’pamë e dëgjuam,
në këtë datë historike,
ajo që mbeti në sytë tanë
ishte flamuri,
pa asnjë ndryshim:
po ato yje,
po ato vija të gjëra
të bardha e të kuqe,
po ato udhë të lirisë,
po ai flamur,
për të gjitha racat në Amerikë.
Cfarë mbeti në kujtesën tonë?
Era që shkonte e vinte
kthehej në këngë,
valëvitjes së flamurit i këndonte
Rrezja që zbriste nga qielli
puthte yjet, shkrihej bora,
Asgjë s’ka ndryshuar në atë flamur.
Qeveritë ndrohen, njerëzit po ashtu.
Pandemia u dha maskat.
Nën ritmin e një muzike,
që zbret nga qielli
flamuri që duam,
i papërlyer
përcjell njerës, presidente,
stinë,vite, shekuj
nën valë brohoritjesh,
krenar qëndron.
1 / 21/ 2021