-Mesazhi vjen nga MËSUESI I SHQIPES NË MËRGIM HAZIR MEHMETI/
Hazir Mehmetin, mësues i gjuhës shqipe për fëmijët mërgimtarë në Vjenë të Austrisë e kam njohur në Durrës në verë të vitit 2007 në seminarin e tretë për mësimin plotësues të gjuhës shqipe në diasporë. E kemi vijuar miqësinë vit pas viti në takimet në Strugë, Kosovë, Mal të Zi e së fundi në Berat.
Hazir Mehmeti nuk është thjesht mësues por edhe shkrimtar e publicist.
Libri i tij monografik “Mësimi shqip në Austri”, përcjell mësimdhënësit kosovarë të gjuhës shqipe në vitet 1987-2012, një vlerë e jashtëzakonshme për ngritjen në piedestal të mësuesve të përkushtuar që gjuha shqipe të jetojë e të jetë në gojën dhe shpirtin e fëmijëve që lindin e rriten larg trojeve të prindërve të tyre.
Pjesëmarrës në seminarin e 10-të për mësimin plotësues të gjuhës shqipe zhvilluar vitin e kaluar në Berat Hazir Mehmetit do t’i mbetej në kujtesë shfaqja e filmit dokumentar “VERA-MËSUESJA E DY ISHUJVE” me skenar timin e realizim të Arian Melonashit, si dhe libri “Shkolla shqipe e Selanikut”
Meditimet dhe ndjenjat e një rilindësi të gjuhës shqipe në mërgim Hazir Mehmeti mi përcolli në adresën time elektronike.
Mesazhi ishte i fortë, nuk ishte thjesht për mua por për të gjithë mësuesit e gjuhës shqipe në Greqi që vullnetarisht, pa asnjë ndihmë e përkrahje nga askush, vazhdojnë tu mësojnë fëmijëve gjuhën e bukur shqipe me përkushtimin e Rilindësve të saj në një truall ku dikur ajo ishte në prush si askund tjetër.
Iu përgjigja…
E lexova meditimin tënd i dashur Hazir dhe mbi rrudhat e moshës 74 vjeçare kaloi një rrjedhë loti. Më emocionove, më dhe krahë për të fluturuar në shërbim me penë e me shpirt mbi ata e për ata njerëz që kanë marrë mbi shpirt një gjë që nuk matet sot, ashtu siç nuk është matur më se një shekull më parë, puna dhe përkushtimi i rilindësve.
Rrofsha dhe e jetofsha shkollën shqipe në Greqi e në mbarë botën të organizuar me dinjitetin më të lartë për mësuesit dhe brezin e ri të lindur larg vendlindjes së gjyshërve por me shpirt, zemër e gjuhë me ta.
Faleminderit Miku im!
Meditimin tuaj për filmin dhe librin përveçse do ta bëj publik në shtyp do ta përdor në promovime të filmit si parafjalë para shfaqjes me emrin tuaj dhe vlerësimin tuaj.
Edhe një herë mirupafshim mik!
Abdurahim Ashiku
Athinë, 12 mars 2015
MËSUESIT NË GREQI JANË VËRTET RILINDËS TË DITËVE TONA
Të nderuar miq!
Abdurahim Ashiku e Arjan Melonashi,
Ju përgëzoj për filmin aq dokumentues, një copëz nga realiteti ynë i hidhur ku personazhe janë miliona prej nesh. Kamera në dorën e mjeshtrit flet më shumë se raftet me romane. E dhembshme ishte çdo insert dhe lotët pikoni në pallatin e kulturës së Beratit historik. Në tragjiken e jetës sonë, përpjekja e mësueses Vera, ishte për t’u përshëndetur, por a mjafton kjo. Shpirti dhimbtë për jetën jashtë vendlindje, në një vend të huaj të cilit do ia falim mundin e punës po dhe fëmijët tanë përgjithmonë. Dhe, nuk është larg mijëra kilometra,… shumë më pak se aq nga atdheu ynë ku shekujve pragjet e kullave u lanë me lotët e nënave e motrave tona. Atdhe që e deshëm deri në shkatërrimin e tij fanatik me dorën e çeliktë barbare dhe në mend të vjen Fishta i Madh “Shqipërinë duhet ruajtur nga shqiptarët”. Derisa më shumë se gjysma e atdheut përpëlitej për jetë a vdekje nga armiqtë, pjesa tjetër bunkerizohej në Ferrin e Dantes. O zot, sa e trishtueshme!
Vapori i bardhë çanë valët e detit mes ishujve Tinos e Siros, ku shqiptarët janë rob pune e përçmimi, hedhurinë e “Fshesave” politike, dhe , në qenien e mësueses Vera tingëllon zëri i Veqilharxhit “amanet abetarja” atje ku frymon shqiptari. Dhe ja fjalët e mësueses Vera të cilat ishin të miliona shqiptarëve gjithandej globit:
“Erdha për të realizuar ëndrrën që ka çdo njeri, për të realizuar një shtëpi, ai ishte qëllimi ynë i afërt sepse mendonim se do shkonim sa për të fituar disa lekë, sa për të pas një shtëpi dhe do ktheheshim në vendin tonë dhe në profesionit tonë, mirëpo nuk ndodhi kështu“.
Puna vetëmohuese e mësuesve në Greqi u shpreh përmes personazhit tipik, ku figura e mësuesit mbetet shembulli i idealistit kombëtar që nga rilindësit tanë. Kam respekt të veçantë për mësueset në Greqi kur dihet rrethanat e vështira në të cilat punojnë. Ata janë vërtetë Rilindësit e ditëve tona.
Vlerat kombëtare në brumin e idealizmit tek veprimtaret/ët e ruajti në vazhdimësi gjenin tonë shqiptare në trojet tona. Edhe Vera me shoqet e shokët e saj. Ishte një film që realitetin tonë e nxjerr përtej tragjikes së individit, në atë kolektive, dhe prek në emocione deri në thellësi. Jeta e personazhit të filmit bashkë me autorët do duhej të jetë ngacmim ndërgjegjeje për politikë bërësit shqiptarë, në zgjimin e tyre nga agonia e verbësia. Përkrahja e bashkëkombëseve është detyrim moral e ligjor i saj pa marr parasysh çmimin, sakrificën. Normativat ndërkombëtare mbi të drejtat e njeriut, mbi të drejtat e gjuhës amtare, mbi të drejtat e minoriteteve e garantojnë lirinë e njeriut duke përfshirë këtu edhe ruajtjen e identitetit kombëtar. Greqia i kushtëzon këto me kafshatën e gojës, me nënshtrimin deri në ndërrimin e gjuhës, emrave, identitetin. Miqtë grek janë akoma pa zë në detin pezhgvëzjarreve të shumtë, dje e sot.
Z. Melonashi dhe Ju z.Ashiku e meritoni respektin. Ju e zbuluat Verën, mishërimin e milionave prej nesh. Ju i treguat politikës atë që ajo duhet ta sheh e dëgjon, dhe ka obligim ligjor e moral ta mbështesë.
Fotografinë me Verën, pas filmit, do e ruaj me kujdese në monografinë time si vlerë për nesër. Le të mësojnë mbesa e nipa, se si ishte jeta jonë shtigjeve të rrëpirëta bashkë me gjarprin nën gurë kur atdheu ishte i ngulfatur.
Libri i juaj “Shkolla Shqipe e Selanikut” është një vlerë e radhës nga penda e juaj, e një zhurnalisti me përvojë, me ndijim kombëtar e njerëzor. E shoh si një ecje të “Rilindëseve të kohës sonë” me porosi të qarta nga shembujt konkretë që frymojnë bashkë me problemet komplekse të mërgimtarit, veçane ruajtjes së gjuhës shqipe duke e penguar asimilimin. Që të gjithë mësueset/it në kapakët e librit, flasin përmes pamjes dhe veprës së tyre të cilat i përjetësove Ti në Bibliotekat anë e këndë ku libri lexohet gjeneratave. Ata i pavdekësove, po edhe veten tuaj e nderove në pavdekësi me personazhet tuaj. Rafti im është i pasuruar me emra kolegësh me të cilët shpirtërisht jetoj. Emrat e Dashamir Zaçe, Valbona Hystunaj, Iris Bali, Julia Goga, Mimoza Demollari etj. i shtohen vlerave rilindëse në kohën tonë. Mospërkrahja nga ana e shtetit shqiptar do mbetën njollë në historikun e qeverisjes pas diktatoriale, dhe një tregues anarkie në veprim i mentalitet që e gërryen një shekull qenien tonë.
Veprat e juaja në publicistikë tani kanë shtrirje shumëdimensionale në vende ku gjuha shqipe ka nevojë të kultivohet në mbrojtje nga asimilimi.
Faleminderit që ma dhurove librin në Beratin Historik!
Dhe, Shëndet e suksese në misionin tuaj!
Hazir Mehmeti, mësues(Ne Foto: Ne varrezat e Jasharjve)
Vjenë, mars 2015