Dashnim Hebibi – Dielli

Fotoreportazh nga Biel Bienne i Zvicrës eveniment sportiv i organizuar nga Unioni i Klubeve Shqiptare të Futbollit në Zvicër dhe FC Besa mikëpritese

July 10, 2023 by s p

UKSHFZ dëshmoi, se të bashkuar, do të jemi më të fort edhe më të suksesshëm

Nga Kosova kishin ardhur enkas për këtë ngjarje të madhe sportive, z.Agim Ademi, kryetar i Federatës së Futbollit të Kosovës, drejtori sportiv nga FFK Muharrem Sahiti si dhe Lulzim Berisha. Përpos musafirëve nga Kosova, në këtë ditë sporti, kishin ardhur edhe sportistë të sporteve të tjera. Legjenda e futbollit të shqiptarëve në Zvicër, z.Milaim Rama, futbollisti i parë shqiptarë në kombëtaren e Zvicrës dhe shumë musafirë të tjerë.

Biel/Bienne, 10 korrik

E diela e datës 09 korrik, do të mbahet në kujtesën e secilit veprimtarë, që jeton e vepron në Zvicër. Ata sportistë, musafirë nga Kosova, dashamirës të sportit dhe bashkatdhetarë nga katër anët e Zvicrës, që ishin prezent në një eveniment sportiv edhe ate me të gjitha ngjyrat sportive në futboll, dëshmuan, se me një unitet ia dalim mbarë. Në fillim të këtij reportazhi, duhet theksuar dhe është për të vlerësuar edhe ate shumë, se thuajse në çdo lojë që është zhvilluar, nuk ka pasur rrahje mes veti apo edhe sharje. Pak me rezerva thuajse çdo dashamirës i sportit ka pritur, që gjysëmfinalet apo finalja do të jetë pak më e ashpër, siç jemi mësuar të shohim, apo normal që ndodh nëpër shumë turnire, por vërtet ishte për mrekulli, pas çdo ndeshje, ekipet u ndashin duke u përshëndetur. Edhe pse ishte e diele, ditë pushimi, edhe pse ishte shumë nxehtë, mbi 30`C, edhe pse ishte ditë që veçse në disa kantone të Zvicrës kanë filluar pushimet verore, ekipet janë përgjigjur pozitivisht, dashamirës të sportit, për ta përcjellur dhe përkrahur këtë ngjarje të madhe sportive. Jemi mësuar të shohim turnire të ndryshme në Zvicër, por kjo ishte diçka më tjetër, edhe pse ishin që të gjitha të mira, por kjo ishte medalje e organizimeve në futboll, sepse mbante një emërtim të veçant e shumë të nderuar, Union, bashkim të klubeve shqiptare. Siç dihet, në këtë union janë bashkuar 26 klube të futbollit të shqiptarëve në Zvicër dhe kanë krijuar Unionin e Futbollit Shqiptarë në Zvicër. Për këtë historikë nuk do të ndalem, sepse është e njohur thuajse nga çdo sportë dashës. Kësaj here, garuan 11 ekipe, prej 14 sa ishin paraqitur.

E diela e 9 korrikut në fushën e FC Besa në Biel Bienne u zhvillua me shumë sukses Kupa e Diasporës për Klubet e Futbollit Shqiptar në Zvicër. Ndeshjet u zhvilluan në stadium të madh me nga 11 lojtarë. Dashamirësit e futbollit patën rastin të shihnin klubet e ligave të ndryshme, duke filluar nga liga e parë FC Kosova Zürich, FC Besa Liga e 2 interregjionale, Dardania Lausanne, FC Prishtina Bern, FC Iliria Solothurn dhe shumë klube të tjera. Është për të përshëndetur, se ky Union po gjenë përkrahje edhe nga Federata e Futbollit të Kosovës. Nga Kosova kishin ardhur enkas për këtë ngjarje të madhe sportive, z.Agim Ademi, kryetar i Federatës së Futbollit të Kosovës, Drejtori sportiv nga FFK Muharrem Sahiti si dhe Lulzim Berisha. Përpos musafirëve nga Kosova, në këtë ditë sporti, kishin ardhur edhe sportistë të sporteve të tjera. Legjenda e futbollit të shqiptarëve në Zvicër, z.Milaim Rama, futbollisti i parë shqiptarë në kombëtaren e Zvicrës, Erzen Rrustemi kampion i peshave të rënda në boks, Luan Rudaj, Ridvan Murati, aktor me përmasa ndërkombëtare dhe shumë të tjerë.. Edhe nga të parët e futbollit të Kosovës, por edhe nga të pranishmit u vlerësua se Unioni i Klubeve Shqiptare të Futbollit në Zvicër dhe FC Besa mikëpritëse dëshmuan për organizim shembullor, që do ja kenë lakmi edhe në atdheun tonë. Duhet falënderuar edhe ate maksimalisht shtetin pritës, Zvicrën, që po na mundëson të organizohen edhe aktiviete sportive në fusha profesionale. Ky besim para shtetit zviceran ka ardhur, padyshim, nga imazhi i mirë i shqiptarëve që jetojnë në Zvicër dhe Zvicra siç dihet për thuajse të gjithë shqiptarët është ardheu i tyre i dytë. Në këtë rast, ju lumtë FC Besa për organizimin dhe pritjen e musafirëve. Ku kishte pije të freskëta dhe ushqim cilësor. Në çdo detaj ishte për tu vlerësuar dhe kishin fjalët më të mira të mundshme nga të pranishmit. Evenimentin sportiv e nderuan edhe disa personalitete që ishin prezent dhe ne siguruam nga një prononcim të shkurtërt nga ata:

Gjenis Haxhimehmeti, sekretar i Ambasadës së Kosovës në Zvicër:

„Falënderova në emrin tim dhe të ambasadorit dhe gjithë stafit tonë për ftesën që na kanë bërë. Këto organizime janë shumë të mira. Diaspora shqiptare e ka treguar veten dhe po e tregon edhe sot e kësaj dite, se është shumë e lidhur me vendin e të parëve dhe kurrë nuk do të shkëputen. Gjthashtu, falënderojmë edhe shtetin mikëpritës Zvicrën e cila na ka dhënë mundësi, që të ushtrojmë çdo të drejtë në këtë shtet. Padyshim, se çdo mërgimtarë i është falëndeues Zvicrës dhe popullit të saj. Ky takim sportiv i organizuar nga UKSHFZ është për të përshëndetur me fjalët më të mira të mundshme dhe duhet edhe më shumë të përkrahet, sepse është një bashkim i klubeve. Aty ku ka bashkim, kurrë nuk do të mungojnë sukseset. I përgëzoj të gjithë që kanë kontribuar në këtë eveniment shumë të rëndësishëm.

Agim Ademi, kryetari Federatës së Futbollit të Kosovës:

„ Me shumë kënaqësi kemi ardhur nga Kosova. Ne kemi një mërgatë të fuqishme. Kemi një mërgatë që e ka dëshmuar veten nëpër periudha të ndryshme, se është gjithmonë afër atdheut. Kemi talentë të shumtë edhe në futboll. Edhe ne si federatë u kemi dhënë hapësirë e do ti japim edhe në të ardhmen të gjithë talentëve që të kontribuojnë në përfaqësuesen e Kosovës. Kam fjalët më të mira për këtë organizim. Mezi se po presim, që të luhet edhe ndeshja kryesore mes fituesit të ekipeve nga Zvicra dhe asaj nga Gjermania me të parin e Kosovës në Prishtinë brenda këtij viti. Kemi parë ndeshje të mira dhe shiheshin edhe lojtarë shumë cilësor. Respekt për organizatorët“.

Feti Demolli kryetar i UKSHFZ:

„Ju falënderoj juve dhe gjithë ata që kanë kontribuar për t`u organizuar kjo ngjarje e madhe e futbollit. Falënderoj stafin e FC Besa për të gjitha dhe gjithë stafin tim. Është nder dhe kënqësi për ne që të kemi edhe musafirë nga Kosova, të parin e futbollit të Kosovës, z.Agim Ademi si dhe drejtorin sportiv të FFK-së, z.Muharrem Sahiti. Falënderoj sponzorët, sportistët, tranjerët, referët, mediat, me një fjalë që të gjithë. Padyshim, një falënderim i përzemërt shkon edhe për miqtë tanë zviceran, që na kanë mundësuar që të gjitha kushtet, që të zhvillohet turniri ashtu si do të duhej. Jemi munduar e do të mundohemi edhe në të ardhmen, që të jemi edhe më të organizuar. Kemi punuar shumë dhe ja arritëm që ta përfundojmë këtë turnir të sivjetëm shumë mirë. Ekipi nga Zvicra dhe ai nga Gjermani do të luajnë në tetor në Kosovë, konkretisht në Prishtinë dhe po besoj se do të kemi përkrahje edhe nga Kosova, që ate ditë ta kemi festë. Mërgata ishte e do të mbetet gjithmonë me atdheun. Një respekt i veçantë për gjithë drejtuesit e ekipeve si dhe futbollistët, që treguan lojëra super të mira dhe mbi të gjitha fer play. Kjo është kulmi i suksesve”.

Rini Dauti, zëvendës kryetar i Unionit:

Ne mundemi, jemi dhe do të jemi të bashkuar. Mendojmë për gjeneratat e reja që po vijnë, sepse po jetojmë në shtetin e mundësive, që nuk na pengojnë në suksese, por përkundrazi, na ndihmojnë. E dijmë, se sa futbollistë shqiptarë luajnë nëpër klube të Zvicrës, por edhe në kombëtare. Respekte.“

Musli Saiti, sekretar dhe editor i Syti Tv:

“Ju falënderoj edhe juve që keni ardhur nga Cyrihu. Të falënderoj edhe për punën që e ke dhënë në fushën e gazetarisë edhe ate profesionale jo më pak se mbi 20 vjet. Kam pasur rastin të takoj e të lexoj shkrime e shkrime për diasporën tonë. Të nderuam edhe me një mirënjohje për punën që e ke bërë. Shumë faleminderit. Ka pasur shumë punë, por jemi krenarë se ia dolëm mirë. Kishim musafirë nga Kosova, të parin e federatës së futbollit të Kosovës dhe drejtorin e përfaqësueses së Kosovës në futboll, ku i falënderojmë përzemërsisht për ardhjen e tyre por edhe për mbështetjen. Falënderoj që të gjithë që kanë kontribuar që të dalim të gjithë së bashku mirë. Falënderoj edhe Feti Demolli kryetar i UKSHFZ, stafin e FC Besa me kryetar Petrit Krasniqi, përfaqësues të ambasadë së Shqipërisë dhe të Kosovës, yllin e futbollit shqiptarë, z.Milaim Rama, babain e futbollistëve të mëdhenj që na kanë krenuar e po na krenojnë të Granit dhe Taulant Xhakës, z.Ragip Xhaka. Falënderoj edhe stafin e TV Syri me qendër në Solothurn të Zvicrës, që gjithë ditën me kamera e fotoaparata kanë qëndruar, për të përcjellur çdo detaj në këtë turnir të madh dhe të veçant. Ishte një ngjarje e madhe sportive dhe besoj se nuk do të harrohet nga të gjithë të pranishmit. Jemi munduar që t`ia dalim mirë dhe me ndihmën e të gjithëve ia dolëm mirë dhe kjo tregoi se të bashkuar dijmë dhe mundemi. Siç e patë edhe vet, nuk ka patë sjellje jo sportive. Emocionet janë normale, por të del nga binaret e mirësjelljes nuk kemi pa. Kjo është për të përshëndetur. Ju lumtë djema për lojrat që i keni treguar. Urime ekipit fitues. Shihemi në tetor në Prishtinë. Emision të gjatë dhe për më shumë detaje do të shihni së shpejti në TV Syri ku kemi siguruar edhe bashkëbisedime me shumë personalitete që ishin prezent. Nder edhe njëherë, që ishe në mesin tonë dhe shpresoj, se edhe përvoja jote, do na duhet për vitin tjetër“.

Drejtori sportiv nga FFK Muharrem Sahiti:

„Me shumë kënaqësi kemi ardhur në këtë ngjarje të madhe sportive. Përshëndes dhe uroj organizatorët që të mos ndalen. Kam fjalët më të mira të mundshme. Gjithashtu, pash shumë të rinjë, që kishin vullnet për futboll, fëmijë që janë lindur e po rriten në Zvicër, por që po i njohin futbollistët dhe neve që kishim ardhur nga Kosova. Kjo më gëzoi shumë, se prindërit shqiptarë, po punojnë shumë, që të mos ketë shkëputje nga vendi i të parëve. Zoti e bekoftë diasporë tonë.

Milaim Rama, ish futbollisti i parë shqiptarë që ka luajtur për kombëtaren e Zvicrës:

„Siç e keni parë edhe vetë, kishte lojëra shumë të mira dhe shiheshin edhe talentë të rinjë. Kjo të gëzon shumë, se mërgata jonë kishte e do të ketë talent. E përgëzoj organizatorin, vërtet ishte një organizim shumë i mirë. Të gjitha ekipet mbi të gjitha treguan lojëra cilësore dhe fer play. Zvicra si gjithmonë na ka dhënë mundësi që të jemi si në atdhe. Besoj shumë, se këto organizime edhe në të ardhmen, do ti motivojnë edhe më shumë të rinjtë tanë që të merren me sport. Ky unitet i klubeve shqiptare është për të përshëndetur dhe përkrahur. Kam fjalët më të mira të munshme. Suksese e ju lumtë.“

Ragip Xhaka, babai i Granit e Taulant Xhakës:

„Falënderoj përzemërisht presidentin e Unionit të Klubeve Shqiptare të Futbollit në Zvicër dhe stafin që më kanë ftuar. Me shumë kënaqësi erdha. Takova shumë miq nga Kosova dhe gjithë Zvicra. Pamë ndeshje të mira. Kemi një diasporë të fuqishme. E përgëzoj organizatorin dhe mikëpritësit nga FC Besa“.

Skender Thaqi, ish menaxher FC Besa për dy mandate dhe njëherit veprimtarë i dalluar:

„U dëshmua edhe njëherë, se i gjithë stafi i FC Besa dinë të pres musafirët për një ngjarje të madhe sportive. E përgëzoj stafin e Unionit të Klubeve Shqiptare të Futbollit në Zvicër për organizimin. Kemi kaluar një ditë shumë të mirë. Duke takuar shumë miq që moti si kisha takuar dhe duke përcjellur edhe ndeshje të mira futbolli. Këto organizime dhe shumë të tjera i duhen diasporës sonë, sidomos brezit të ri. Kemi një diasporë të fuqishme dhe fati është i joni që jemi në Zvicër, në këtë shtet që na ka mbështetur me të gjitha mundësit. Ne u jemi mirënjohës. Mu kujtua, kur pata filluar në FC Besa, duke kontribuar që kishim vetëm një ekip dhe ngadal e sigurt korrëm suksese. Sigurisht se kishim vështirësi, por ia dolëm që ti japim shumë forcë. E sot, kemi një FC Besa shumë të fortë dhe që ka reputacion të mirë edhe para miqve tanë zviceran. Po shihet edhe mikëpritja e gjithë stafit të FC Besa. Për çdo lavdëratë. Vlerësoj shumë edhe prezencën e të parit të FFK-së, pastaj edhe të babait të Granit e Taulant Xhakës dhe shumë veprimtarëve të tjerë. Kështu të bashkuar kemi mundësi të realizojmë edhe shumë projekte të tjera të mira, sepse kemi profesionistë të fushave të ndryshme“.

Petrit Krasniqi, kryetar i FC Besa:

„ Ju falënderojmë që keni gjetur kohë për t`na nderuar. Falënderoj kryetarin e UKSHFZ dhe gjithë stafin e tij, që sivjet na besuan neve që ti mirëpresim për këtë organizim. Më lejoni t`ju jem mirënjohës gjithë stafit të FC Besa, që vërtet janë angazhuar që të gjithë, që të dalim me sukses. Besoj, se edhe ia kemi dalur. Falënderoj edhe miqtë tanë zviceran, që gjithmonë i kemi afër dhe falë tyre, ne kemi suksese. Jeni duke e parë edhe vet, na kanë mundësuar të gjitha kushtet. Ishte një ngjarje e madhe sportive dhe shpresoj se edhe në të ardhmen, sikur këtu të kalojmë edhe nëpër kantone të tjera. Ne kishim një ekip të mirë që shkoi në finale, por fati nuk ishte në anën tonë që të fitojmë sivjet këtë kupë. Mbi të gjitha si ekipi jonë, por edhe të gjith ekipet treguan se dijmë të luajmë dhe dijmë të respektohemi. Do të jemi së bashku edhe në organizime të tjera“.

Rafet Ademi, veprimtarë i kahershëm i kauzës kombëtare;

„ Shkurt e shqip jam kënaqur. Edhe pse ishte shumë nxeht, kur shihja këtë organizim të bukur, më vinte freski shpirtërore. Plot e plot ekipe, plot e plot, sportistë, sa rini të mirë që kemi. Më la shumë përshtypje që nuk dëgjova sharje. Se shpesh nëpër turnire nga nervoza edhe shahen futbollistë, apo edhe rrahen. Kjo ishte ditë e madhe. E përgëzoj mikëpritsin dhe stafin e UKSHFZ, që kishte organizuar perfekt. Kemi një mërgat të artë dhe presim suksese. Nuk është koha e gjeneratës sime, që punonim e jepnim për tu bërë shtet. Tani kemi dy shtetet tona dhe me përkrahjen e tyre, do të jemi edhe më të fortë. E ky shtet ku po jetojmë, na ka dëshmuar se e kemi mikun e përbetuar. Ne u jemi falëndeues Zvicrës dhe popullit të saj. Bashkatdhetarë të të gjitha trevave shqiptare, sepse na bashkon flamuri. Të punojmë për gjeneratë e re edhe ma shumë“.

Adi Hebibi, 9 vjeçar që donte të luante edhe ai ku kishte marrë topin për të luajtur dhe bënte foto me shumë personalite që ishin prezent:

“Pse nuk po muj me lujt edhe unë? A guxoj ta bëj shqiponjën aty te flamuri kuq e zi? Pse nuk po organizohet një turnir edhe për neve që jemi ma të vegjël? Sa mirë shqip po dëgjoj këngë për Adem Jasharin. A krejt shqiptarë janë këta që po luajnë a? Sa mirë që po luajnë. Shqiptarë paska plot Xherdan Shaqira e Granit Xhaka. A i shohim edhe këta nëpër televizione? Si mundem ta mar edhe unë një T-shirt të ekipit Kosova, Albania dhe Luginës së Preshevës? Unë po du me e përcjell ekipin e Luginës së Preshevës, sepse Albania e Kosova janë më të mëdhaja, Lugina e Preshevës nuk është edhe aq e madhe. Po du me fitu Lugina e Preshevës dhe pastaj me u përmend ma shumë edhe në Zvicër. U kënaqa sot. Ma dhanë edhe mua një medalje në qaf. Mora edhe nënshkrime nga presidenti i FFK-së, nga futbollisti i mirënjohur, Muharrem Sahiti, Milaim Rama legjenda, babai i Granit Xhakes, nga presidenti i UKSHFZ. A shkojmë me e pa finale në Kosovë? A organizohet edhe vitin tjetër?. Shumë e shumë pyetje të tjera na bëri Adi. Adi dhe shumë të rinjë të tjerë, falë edhe këtyre organizimeve, po i japin edhe më shumë energji shpirtërore për krenarinë se jemi shqiptarë. U ndanë edhe disa mirënjohje, ku në mesin e tyre u nderua edhe Dr.sc.Dashnim HEBIBI, për kontribut në art, kulturë dhe sport, që mbi 20 vjetë ka përcjellur dhe shkruar për shumë aktivitete të ndryshme për të mirën e kombit tonë, jo vetëm në Zvicër, por edhe në gjithë diasporën tonë. Edhe shumë e shumë të shkruash, prap është pak, nga ajo që pamë në këtë ditë të shënuar sportive. Edhe gjysëm finalet ishin të mira dhe me shumë meritë, në finale u takuan FC Kosova/ Cyrih dhe FC Besa/ Biel. Fjalë të mira meritojnë edhe referët që ndajtën drejtësi në fushë në mënyrë shumë profesionale dhe me një mirëkuptim të veçant. Pas një ndeshje shumë të mirë dhe me shumë emocione, fitues doli FC Kosova nga Zürich, duke e mundur FC Besa me rezulat 2:1. Loja ishte fer play dhe la mesazh të mirë për të gjithë, se triumfoi futbolli. Kampione e Kupës së Diasporës 2023 dhe më e mira nga ekipet shqiptare të futbollit në Zvicër, FC Kosova, pranuan kupën dhe medaljen nga i pari i FFK-së, z.Agim Ademi. Krejt në fund ekipet fituese morën edhe foto kujtimi. Vlenë të përmendet edhe kontributi nga Shoqëria Kulturo Artistike Albakult me qendër në Bern, që me disa valle me veshje kombëtare i dhanë hijeshi artistike këtë evenimeti sportiv. Kryesia e Unionit të Klubeve Shqiptare të Futbollit falënderoi, musafirët nga Kosova të parin e FFK, Ministrinë e Punëve të Jashtme dhe Diasporës, stafin e klubit Besa, ekipet pjesmarrëse, mediat, sponsorët dhe të gjithë të pranishmit. Ky eveniment sportiv vërtet le për të dëshiruar dhe besuar, se edhe në vitet që do të vijnë, do të jetë mirë e më mirë dhe jetëgjatësia e saj do të jetë, sa të jetoj shqiptaria në Zvicër.

Përgaditi: Dashnim HEBIBI

Foto: Adi HEBIBI

“Të shfrytëzohen njohuritë dhe përvoja e përfaqësuesve të diasporës në ngritjen dhe zhvillimin e atdheut”

July 5, 2023 by s p

Dr.sc.Dashnim HEBIBI/

Intervistë me Prof.dr.Ylber Qusaj, doktor i shkencave farmaceutike, që jeton dhe vepron në Zvicër

‘Në vitin 2018, Kompania Novartis ka ndarë çmimin prestigjioz “AWARD Stein Rubin” për kontributin tim në idejimin e një procesi të brendshëm në prodhimin e medikamenteve, proces ky që ndihmoi kompaninë në uljen e çmimit në prodhim. Gati çdo vit nga Kompania Lonza marr mirënjohje për kontributin tim në lehtësimin e prodhimit të medikamenteve’, na tha, ndër të tjera, z. Qusaj.

Në fillim të kësaj interviste, do të kujtoj një fjalë të urtë të Winston Churchill: “Kurrë, kurrë, kurrë mos hiqni dorë.” Është e pamundur përmes kësaj hyrjeje të kësaj interviste të them gjithë ate që mësova nga vetë protagonisti i bashkëbisedimit tonë për suksesin që e ka arritur, falë një pune shumë të madhe dhe serioze. Është nder i madh dhe imazh i jashtëzakonshëm kombëtar, që e kemi një personalitet me shumë arritje shkencore në Zvicër. Dita ditës po dëgjojmë arritje të të rinjëve tanë në fusha të ndryshme të dijes, që po lindin e po rriten në mërgim, por arritjet e një bashkëkombasi, që është shkolluar në atdhe dhe për një kohë të shkurtër, ai fiton majat e shkencës, kjo është paksa më e veçant. Krejt e krejt, suksesi nuk falet, por arrihet. Pa e njohur gjuhën gjermane, pa e njohur shtetin mirë ku po shkon, me diploma universiteti, drejtohet një jete të re. Një jete, që nuk do të dorëzohet kurrë, pavarësisht betejave të jetës, por me rëndësi të fitohet lufta. Lufta fitohet me punë dhe jo me rrahje gjoksi. Duke respektuar ligjin e shtetit zviceran, duke u përkrahur nga bashkëshortja dhe familja në përgjithësi, kërkon dituri vazhdimisht dhe erdhi deri te cili i suksesit, gradohet me gradën më të lartë shkencore. Sa e sa fjalë kam për të thënë për këtë personalitet me plot kuptimin e fjalës, por e pamundur të përshkruhet e gjithë bota e tij jo verbale. Ai na foli pa dorëza, me sinqeritet, sepse nuk vuan nga egoizmi, nga bajraktarizmi, shpalos anën jo verbale të tij dhe na tregon, se si u largua nga atdheu, si erdhi në Zvicër dhe si arriti suksese. Ka kujtime dhe falënderime edhe për prindërit e tij, që e rritën me shumë dashni dhe etikë morale, deri te rrethi ku u rrit dhe fitoi bazën e arsimimit. Falënderues për mësuesit, arsimtarët, profesorët, që kaloi shkollën fillore, të mesmen dhe fakultetin, atje në tokat shqiptare. Çfarë shpirti të bardhë i thoja vetes, kur e dëgjoja duke folur. Fjalët i dilnin si të qëndisura me copa shpirti. I qetë, me kulturë të të dëgjuari. Respekt të veçant ndaj bashkëbiseduesit. I etur për atdhe. Gjithnjë përmend prindërit, familjen e tij në atdhe e diasporë. Flet me krenari për bashkëshorten e tij, me të cilën së bashku arritën sukseset. Na foli për kujdesin që e bënë bashkëshortja e tij me fëmijët e tij të vegjël. Sa mirënjohës që i është bashkëshortes, sepse po i përgadit fëmijët për jetë të shëndosh. Jeta është e sigurt kur ke bazën e familjes. Sa e sa fjalë të mira mësova gjatë bisedës. Gjatë bashkëbisedës, shikoja orën, sa shpejt që kalonte. Dihet se koha është më e shenjta në këtë jetë dhe shumë e saktë, sepse kjo jetë shumë e shkurt. Kohën, që ia mora doktorit, ndjehesha i mërzitur, pa e harruar kohën time, që djalit tim i pata premtuar për të dalur me biçikleta. Të kënaqet shpirti kur sheh sukseset e bashkëkombasve tanë. Sot për sot, koha është bërë shumë dinamike, nuk po lexohen tekstet e gjata, ku mendoj, se në ato ka shumë shpirt, sepse nuk e kap syri i kamerës, por syri i shpirtit. Prandaj, ndodh kjo, vetëm në atdheun tonë, nuk kemi gazeta të shtypura dhe flasim për gazetari. Hallakam, kohë tranziconi thojshin disa veprimtarë në një takim para disa javëve, shumë e sakt. Emisione e shkrime pa kurrfarë shije e profesionalizmi, vetëm e vetëm për klikime. Dihet rëndësia apo pesha e medias. Me këtë desha ta godas numrin 10-të, se personalite si ky protagonisti i kësaj interviste na duhen të jenë nëpër media. Rast konkret, se si vihet në diasporë dhe arrinë majat e shkencës. Kjo është më shumë se krenari. Diaspora nuk ka vetëm sportista të mirë. Ka shkenctarë, që krenohen vendet pritëse e në këtë rast Zvicra. Nuk është më diaspora ajo që ka punuar më shumë në punë fizike, por gjithandej kemi intelektual të suksesshëm. Edhe ajo punë fizike ka qenë e ndershme, sepse me djersën e tyre kanë ndihmuar përveç familjen, edhe proçeset që i kemi kaluar si komb, sidomos para luftës, gjatë luftës dhe sot e kësaj dite, Kosova, por edhe tokat tjera shqiptare. Është kjo diasporë, që shkurt e shqip mundet ta quajmë me fakte, se ishte dhe është arteria kryesore e së mirës në atdhe. Sa vështirësi që kishte kur erdhi në Zvicër. Me të ardhur, donte të punonte. Nuk donte të rrinte pa punë, sepse e kishte të trashëguar, sepse vetëm me djersë arrihen të mirat. Kur disa shokëve të punës në fillim, ju tregonte, se ka dëshirë, që një ditë të vazhdoj studimet apo të punoj në profesionin e tij, dikujt ju dukej ëndërr e pa arritshme. Modest, duke ecur për toke, filloi kurset e gjuhës gjermane dhe pas një kohe shumë të shkurtë, arriti të mësoj gjermanishten akademike. Tash, kishte fituar çelësin e suksesit. Ylberi me shumë besim në vete dhe me arritjet që i kishte fituar në Universitetin e Tetovës, një ditë duke punuar, përnjëherë i vije në mendje një ide për një zbulim në fushën e mjeksisë. Për fat të mirë, sigurisht nga bardhësia e tij shpirtërore, i hapen dyert e suksesit dhe një ditë, arrinë gradën shkencore po me ate ide që e kishte. Puna dhe logjika na dallon nga gjallesat tjera të këtij planeti. Ylberi, përveç se është shkenctarë, ai ishte i kompletuar edhe me etikë, duke ditur të nderoj dhe duke mos rrahur gjoksin, por duke frymëzuar e ndihmuar të gjitha ata që duan të merren me shkencë. Nuk ka kthim, por vetëm te para! Nuk ka dorëzim, por deri në realizim të projektit! Mundemi dhe e arrijmë! Besim në vete! Përkrahje nga familja! Shumë punë! Respekt maksimal kohës! Për ate kohë, që bashkëbiseduam me Prof.dr.Ylber Qusaj, mora shumë kujtime të mira, por e pamundur të përshkruhen siç ju thash edhe më lart. Shpresoj shumë, se në një të ardhme të afërt, do të kemi përsëri mundësi, të mësojmë edhe më shumë nga sukseset e tija dhe padyshim se është krenaria jonë. Për më shumë të nderuar lexues, do të mësoni në vazhdim nga doktori nga kjo intervistë e gjatë, por reale, nga e cila shpresojmë, se do të mësojmë shumë gjëra, se si arrihen sukseset shumë larg atdheut.

Një biografi me disa fjalë

I doktoruar në Strasburg të Francës për Farmaci dhe i punësuar në gjigandin farmaceutik në Aargau të Zvicrës ku edhe jeton. Prof. Dr. Qusaj është shquar në aktivitetin e tij shkencor, duke u bërë një nga personalitetet më të respektuara shkencore në shtetin helvetik dhe më gjerë. Nga viti 2020 është angazhuar edhe si ligjërues i Lëndës ‘Prodhimi i Avancuar i Medikamenteve’, Farmaci, në Kolegjin ‘Rezonanca’ në Prishtinë.

Data e lindjes, vendi, shkollimi

Prof. dr.Ylber Qusaj është i lindur më 05.04.1983 në fshatin Pllajnik të Opojës, Komuna e Dragashit. Pas përfundimit të shkollës së mesme të mjekësisë, viti 2002, një kohë të shkurtër ka punuar si teknik medicinal në fshatin e tij të lindjes. Në Universitetin Shtetëror të Tetovës ka ndjekur studimet për farmaci, të cilat i ka përfunduar me sukses të shkëlqyer në vitin 2007. Gjatë studimeve në Tetovë, Prof. dr. Qusaj shquhet edhe për pjesëmarrje aktive në veprimtari të ndryshme që zhvilloheshin në universitet dhe jashtë tij.

Motivi dhe arsyet për braktisjen e vendlindjes

Njohja me bashkudhëtaren e tij të jetës, i dha atij mundësinë që të vazhdojë edhe më tej rrugëtimin drejt zgjerimit të dijes. Pas përfundimit të fakultetit të farmacisë, në fund të vitit 2007, Ylberi emigron në Zvicër, ku jetonte bashkëshortja e tij me familjen e saj.

Vështirësitë e vitit të parë si mërgimtar

Sfida e parë, me të cilën është ballafaquar në këtë mjedis të ri, ishte mësimi i gjuhës gjermane, e cila do t’ia hapte atij shtigjet për vazhdimin e rrugës së shkollimit. Në periudhën 2008-2009, falë vullnetit të çeliktë, kishte arritur t’i kryente disa nivele të mësimit të gjuhës gjermane, të cilën arriti ta zotërojë deri në nivel shkencor. Kjo i hapi atij rrugë që të niste punë në industrinë farmaceutike, për të cilën kishte përgatitjen adekuate shkollore.

Puna e parë në mërgim

Në shtator të vitit 2008, me ndihmën dhe bashkëpunimin e bashkëvendësit Blerim Krasniqi, që ishte edhe si udhëheqës në këtë repart, e filloi praktikën e punës në industrinë farmaceutike Bioforce AG (A. Vogel), Roggwil (TG) ku u angazhua në zhvillimin e medikamenteve në bazë bimore. Kjo e ndihmoi shumë që të integrohej në mjedisin e ri dhe të regjistronte studimet e doktoraturës. Pikërisht kjo kompani i ndihmoi në finalizimin e doktoratës. Në tetor të vitit 2009, i filloi studimet e doktoraturës në Universitetin e Bazelit në Zvicër, ndërsa nga viti 2011-2012 i vazhdoi këto studime në Universitetin e Strasburgut në Francë. Më datë 1 shkurt 2013 mbroi me sukses disertacionin e doktoraturës me temën: “Optimizimi dhe Investigimi i Tabletave Echinacea me Teknologjinë ‘base granulate’”. Doktoratura u realizua falë bashkëpunimit ndërmjet Universitetit të Bazelit, Universitetit të Strasburgut dhe Kompanisë “Bioforce AG” ku kishte zhvilluar pjesën eksperimentale të punimit të doktoraturës.

Malli për atdheun

Duhet theksuar se dr. Qusaj është një kryefamiljar i përkushtuar dhe i lidhur ngushtë edhe me vendlindjen. Çdo pushim, sado i shkurtë që të jetë, bashkë me gruan dhe katër fëmijët e tij, e kalon në Kosovë dhe viziton të afërmit dhe miqtë e shumtë. Mbi të gjitha te doktori është njerëzorja.

Shteti i Kosovës dhe Shqipërisë duhen të kontribuojnë më tepër që të bartim përvojën zvicerane në atdhe

Diaspora shqiptare ka dëshmuar që di dhe mundet të organizohet në mbështetje të interesave kombëtare. Sipas jush, cili është niveli i organizimit të saj sot dhe çfarë potenciali kontribues përfaqëson diaspora jonë në ditët e sotme?

Diaspora ka kontribuar për vite të tëra dhe vazhdon të kontribuojë në aspektin financiar dhe kulturor dhe organizativ, por unë mendoj se ne duhet te organizohemi , në kuadër të shteteve tona në Ballkan që mos të varen vetëm nga remitencat, por të shfrytëzohen njohuritë dhe përvoja e përfaqësuesve të diasporës në ngritjen dhe zhvillimin e shtetit. Shteti i Kosovës dhe Shqipërisë duhen të kontribuojnë më tepër që të bartim përvojën zvicerane në atdhe. Ka shumë kuadro të kualifikuara në Zvicër që japin kontributin e tyre në këtë shtet, duhet të krijohen me shumë politika dhe mundësi nga shtetet përkatëse që ata këto njohuri ti bartin në shtetin përkatës të tyre. Shumë njerëz këtu dinë gjuhët e huaja dhe kanë më shumë mundësi këtu.

Si e kaloni kohën e lirë kur nuk jeni në punë?

Kur nuk jam në punë, kujdesem për familjen time dhe shëndetin mendor. Pas shumë angazhimeve me familje, mundohem të gjej kohë ditore që të kujdesem për shëndetin fizik, si ushqimi i mirë dhe duke lëvizur çdo ditë. Një ditë e zakonshme me gjenë duke vrapuar i vetmuar në natyrë ose duke dalur në mjedis të pastër në natyrë, së bashku me familje, në atë mënyrë që të jem në lëvizje duke u kujdesur për shëndetin fizik dhe mendor. Falë rezultateve të arritura në punë, personaliteti im vlerësohet shumë, jo vetëm në kompaninë ku punoj, por edhe në mesin e komunitetit zviceran dhe atij shqiptar që jeton në Zvicër. Shpesh takohem me disa miq këtu në Zvicër. Madje, shpeshherë organizoj takime jashtë orarit të punës me shqiptarët që punojnë në këto kompani farmaceutike, me ç’rast i këmbejmë përvojat tona në farmaci.

Sa mendoni që ka arritur të integrohet gjenerata e re e diasporës shqiptare në shtetin ku ju jetoni e veproni?

Gjeneratat e para të diasporës shqiptare të viteve ’70-’90 ishin kryesisht mashkuj që kishin qëllime të punës dhe përfitimit të parave. Ata ikën nga dhuna, nga shtypja etnike dhe identitare dhe kanë qenë të drejtuar në atë kohë nga frika e asimilimit. Ata e kanë parë identitetin shqiptar në mënyrë më emocionale.

Unë kam ardhur në mërgim më vonë, në fund të vitit 2007 dhe besoj se gjeneratat tjera janë më të interesuara të kontribuojnë më shumë në aspektin social e ekonomik, jo vetëm në bazë të identitetit. Dëshirojnë më shumë të integrohen dhe të jenë pjesë e shoqërisë.

Mendoj se pas viteve ’90-ta, ata filluan ti marrin edhe familjet e tyre dhe kështu edhe qëllimet e tyre filluan të ndryshonin, pasi fëmijët filluan të ndjekin shkollat në një vend të huaj dhe në një formë lindën edhe programet e reja të integrimit, të cilat, pak a shumë, ndikuan në vetëdijesimin rreth çështjeve edukuese, Mundësitë e përfitimit të kësaj forme filluan ti shfrytëzonin fëmijët e tyre, duke ndjekur shkollimin.

Gjenerata e re është përqendruar më tepër në arsim dhe kontribut në të gjitha lëmitë ku punojnë. Ajo është edhe rruga më e duhur për integrim, duke qenë pjesë e shoqërisë dhe duke kontribuar në këtë shoqëri.

Sipas mendimit tuaj, për çfarë mbështetje konkrete të shteteve shqiptare ka nevojë urgjente diaspora shqiptare?

Unë e shoh se gjeneratat e reja nuk dëshirojnë vetëm të shkojnë në Kosovë me ndonjë veturë të madhe e për t’u krenuar, për t’u martuar me shqiptarë, e për të pasur dasma në Kosovë. Është një grup në rritje, i cili dëshiron të kontribuojë në zhvillim më afatgjatë, qoftë për shoqërinë civile, qoftë për sektorin privat.

Cili është kapitali juaj shpirtëror, të cilin keni arritur ta krijoni dhe me të cilin ndjeheni krenar?

Falë rezultateve të arritura në punë, përfundimit të doktoratës në lëmin e farmacisë dhe në universitetet më prestegjioze në Evropë, personaliteti im vlerësohet dhe respektohet shumë, jo vetëm në kompaninë ku punoj, e në kompanitë ku kam punuar, por edhe në mesin e komunitetit zviceran dhe atij shqiptar që jeton në Zvicër. Përvoja në punë dhe avancimet në fushën shkencore në farmaci kanë bërë që unë të jem njëri nga kuadrot më të respektuara, duke më dhënë edhe rol udhëheqës në kompani. Gradimi shkencor në lëmin e farmaceutikes ka bërë që të jem i privilegjuar dhe i respektuar, si në aspektin shoqëror e moral, po ashtu edhe në aspektin financiar. Në vitin 2018, Kompania ‘Novartis’ ka ndarë çmimin prestigjioz “AWARD Stein Rubin” për kontributin tim në idejimin e një procesi të brendshëm në prodhimin e medikamenteve, proces ky që ndihmoi kompaninë në uljen e çmimit në prodhim. Gati çdo vit, nga Kompania ‘Lonza’ marr mirënjohje për kontributin e tim në lehtësimin e prodhimit të medikamenteve.

A keni bërë plane se ku ti kaloni vitet pas pensionimit?

Dalja në pension është një nga momentet historike në jetën e çdo personi. Shpesh e kam menduar dhe kam bërë plane edhe me bashkshorten time rreth pensionimit dhe jetës sonë. Për këtë, në këtë kohë të re, kemi rregulluar një shtëpi të re në Kosovë, ku mendojmë ta kalojmë një pjesë të pensionimit. Për mua janë edhe shumë vite deri në pensionim, por ajo sinjalizon se rrugëtimi im duke punuar shumë ka përfunduar. Si pensionist e shoh veten duke shijuar jetën me atë që kam dashur dhe pasur gjithmonë në mendje. Planifikoj, duke u marrë me hobin tim, duke udhëtuar nëpër botë dhe duke kaluar më shumë kohë me familjen time në vendlindje dhe këtu në Zvicër.

Cila është porosia juaj për gjeneratën e re të komunitetit shqiptar që po rritet në diasporë?

Gjeneratat e komunitetit shqiptar duhet të përqendrohen edhe më shumë në arsimim dhe kontribut në të gjitha lëmitë ku punojnë. Nëse ne kemi më shumë ekspertë dhe kontribues në të gjitha lëmitë, atëherë do të kemi më shumë forcë në organizim dhe vendimmarrje në këtë shtet. Arsimimi dhe kontributi në atë vend është edhe rruga më e duhur për integrim dhe diverzitet, duke qenë pjesë e shoqërisë dhe duke kontribuar në këtë shoqëri. Ne kemi nevojë më tepër për përfaqësim në Parlamentin e Zvicrës. Kemi nevojë më tepër për njerëz të kuadrove politike që neve na përfaqësojnë këtu dhe na ndihmojnë më tepër në integrimin dhe diverzitetin me popullin e shtetin zviceran.

I keni thënë vetes, ‘pse kam ardhur në mërgim’?

Në fillim, deri sa jam integruar dhe rregulluar në Zvicër, kam menduar shpesh këtë pyetje ‘pse kam ardhur në mërgim’ dhe se çfarë do të jetë e ardhmja ime këtu. Mirëpo, shpesh e kam vizualizuar të ardhmen time dhe si do të ishte jeta ime në Kosovë dhe në Zvicër. Kam ardhur në lumturinë dhe kënaqësinë time, duke e parë veten time në Zvicër dhe duke kontribuar në këtë shoqëri. Kështu që tash ka disa vite që nuk e bëj këtë pyetje, sepse jam shumë i respektuar, nderuar dhe pranuar në këtë shoqëri. Zvicra më është bërë si vendlindje e dytë për.

Mendoni se ju kanë shkuar shumë vite, duke menduar se një ditë do të ktheheni nëatdhe?

Çdo fazë në jetë që e kam kaluar, ka pasur vështirësitë e veta. Shpesh kam menduar se pse e kam vrarë mendjen për të ardhmen dhe kthimin në atdhe. Mirëpo, këto mendime janë pjesë e jetës. Për çdo fazë në jetë jam krenar dhe mendoj se deri tash jam i lumtur me jetën në Zvicër.

Çka kujtoni më së shumti nga atdheu?

Kujtimet nga fëmijëria dhe rinia në vendlindje janë kujtime të mira. Unë jam rritur dhe zhvilluar në vendlindje. Këtu kam ardhur si 24 vjeçar, kështu që kam kujtime të mira me vëllezërit, me familjen dhe shoqërinë. Këto kujtime të mira janë pjesë e jetës dhe do të mbeten gjithmonë tek unë.

Si ishte jeta e mërgimit më herët dhe si është sot, apo cila periudhë për ju është më e mirë, ajo më e hershmja, apo kjo e sotmja?

Secila periudhë i ka pasur sfidat e veta, e hershmja dhe e sotmja. Për këtë periudhë mund të flas më shumë, sidomos pas vitit 2010, e cila për diasporën shqiptare është një periudhë e lulëzimit dhe edukimit të vazhdueshëm. Në këtë kohë kemi disa kuadro shumë të suksesshme, të cilat janë pjesë e rëndësishme e shoqërisë zvicerane dhe komunitetit shqiptar në Zvicër. Ato, gjithashtu, kontribuojnë në shtetin e tyre të lindjes. Tash mundësitë e transportit dhe komunikimit me vendlindje jane më të theksuara dhe më të lehta. Mund të udhëtosh në mëngjes për një konferencë apo ligjeratë në Kosovë dhe brenda ditës të kthehesh ne vendin ku jeton. Kjo është lehtësia që ta mundëson edhe mbajtjen e kontateve dhe lidhjeve të ngushta me vendlindjen.

Çka nuk i falni vetes?

Deri tash jam shumë i kënaqur me veten dhe jetën time. Nga natyra jam njeri që falë dhe duron shumë. Për të qenë i lumtur, punoj me veten dhe kështu, nëse lindë ndonjë pakënaqësi, mundohem të përpunoj, të shkruaj apo të vizualizoj për veten apo ndonjë problem që të harrohet sa me shpejt. Në këtë formë arrij balancin e brendshëm shpirtëror dhe lirohem nga ndonjë paqartësi apo keqkuptim me vetveten.

Në vitin 2019 fillova punë në Kompaninë ‘Lonza AG’, Stein në Zvicër, në cilësinë e ekspertit për shkencë e teknologji dhe prodhim të medikamenteve të reja klinike

Gjatë gjithë kësaj kohe sa keni në mërgim, keni fituar më shumë apo keni humbur?

Për të gjitha këto vite, kam fituar shumë nga mërgimi dhe shteti zviceran. Unë jam ngritur shumë në aspektin shkencor dhe profesional. Pas përfundimit të doktoraturës, në vitin 2013, avancimi shkencor më ka hapur horizonte të reja. Jam punësuar në gjigandin e industrisë farmaceutike zvicerane “Novartis AG” Stein, ku si ekspert-menaxher, jap kontribut të rëndësishëm në zhvillimin dhe prodhimin e medikamenteve të reja. Këtu kam thelluar edhe më shumë njohuritë në zhvillimin dhe prodhimin e formave sterile të tabletave dhe kapsulave. Gjatë punës në këtë kompani përfitoj përvojë të mirë në zhvillimin dhe prodhimin e medikamenteve me kualitet të lartë, duke përdorur teknologjitë më të avancuara për prodhimin e barërave.

Në vitin 2019 fillova punë në Kompaninë ‘Lonza AG’, Stein në Zvicër, në cilësinë e ekspertit për shkencë e teknologji dhe prodhim të medikamenteve të reja klinike që aplikohen te pacientët në mënyrë intravenoze dhe intramuskulare, si vaksinat, etj.

Njohja e gjuhes shipe në Zvicër, për disa vite, do të jetë një përparësi për komunikim për të gjithë punëtorët dhe për punë në Zvicër

Mendoni se edhe në të ardhmen, gjeneratat e reja që jetojnë e veprojnë në Zvicër, nuk do ta harrojnë gjuhën shqipe?

Unë mendoj se gjeneratat që jetojnë e veprojnë në Zvicër, nuk do ta harrojnë gjuhën shqipe, sepse prindërit e tyre janë të lidhur ngushtë me vendlindjen, investimet në sektorin privat në vendlindje. Besoj se kane për tu rritur edhe më shumë për të mbajtur këto lidhje. Njohja e gjuhes shipe në Zvicër, për disa vite, do të jetë një përparësi për komunikim për të gjithë punëtorët dhe për punë në Zvicër. Rritja e mërgatës shqiptare do të rrisë kërkesën e shërbimeve edhe në gjuhën shqipe këtu në Zvicër. Trasporti dhe komunikimi me vendlindjen është lehtësuar shumë. Vajtje ardhjet në vendlindje janë më të lehta.

Sikur të ishte e mundur që të vinit edhe njëherë prej fillimit në mërgim, çka do të kishit bërë në ditën e parë?

Po mendoj se me mundësitë dhe aftësitë e mia, kam arritur kulmin e karrierës në lëmin e farmacisë në Zvicër. Kështu, mendoj se deri tash e kam zhvilluar mirë karrierën.

Për fund të kësaj interviste, ku kishit dashur të pinit pikën e fundit të ujit të kësaj bote?

Unë jam i lidhur shumë ngushtë me vendlindjen. Çdo pushim, sado i shkurtë që të jetë, bashkë me gruan dhe katër fëmijët, shkojmë në Kosovë dhe vizitojmë të afërmit dhe miqtë e shumtë. Normal se pikën e fundit të ujit të kësaj bote do ta pija, me gjithë dëshirë, në vendlindje.

Shumë faleminderit për kohën dhe patëm nderin, që ta realizojmë këtë intervistë. Suksese të tjera, shëndet e gjitha të mirat për Ju e familjen.

Ju lutem, nderi ishte edhe i imi. Juve dhe të gjithë bashkatdhetarëve, ju uroj pushime të mbara, meqë po afrohen edhe pushimet verore. P.S Foto e marrë nga Prof.dr.Ylber Qusaj. / Intervistë që është botuar edhe në librin e autorit, Dr.sc.Dashnim HEBIBI me titull “Atdheu portativ”

Dr. Driton Salihu: „Në 321 shtëpi të shëndetit në Serbi, isha i vetmi i kombësisë shqiptare“

April 17, 2021 by dgreca

Intervistë ekskluzive me Dr.Driton Salihu, tash më ish drejtor i Shtëpisë së Shëndetit në Preshevë

Salihu: „Në 321 shtëpi të shëndetit në Serbi, isha i vetmi i kombësisë shqiptare“

„Konsideroj që arsyja e vetme e shkarkimit tim është ai politik. Komuna e Preshevës ka qenë njërsa ndër komunat me menaxhim më të mirë sa i përket vaksinimit të popullatës tek ata me mbi 65 vjet. Ne kemi qenë në top 5 komunat sa i përket vaksnimit të popullatës.“, na tha ndër të tjera, z.Salihu.

Në këtë kohë të rëndë kur pandemia thuajse në çdo skaj të botës po qëndron dhe po merr jetë njerëzish, në Luginë të Preshevës, në vend se të bashkëpunohet, atje po krijohet panikë te qytetarët e Preshevës me rrethinë, duke e shkarkuar edhe drejtorin e shtëpisë së Shëndetit. Presheva me rrethinë, duke lënë anash simpatitë politike lokale, të gjithë së bashku, përcillnin çdo informacion që vinte nga drejtori i Shtëpisë së Shëndetit, ku ai në forma të ndryshme në fillim të pandemisë, mundohej që në mënyrë profesionale me ato mundësi që kishte, që ti informoj banorët e asaj treve me një pandemi që e ka kapluar gjithë botën. Qysh në fillim edhe lexuesit tanë, kanë pasur mundësi të lexojnë një intervistë nga drejtori z.Driton Salihu, ku ai gjithnjë i bënte thirrje banorëve, që ti respektojnë masat e vendosura dhe ashtu u veprua, për një kohë, Presheva me rrethinë, nuk kishte as një person të infektuar. Kur dihet, se egziston shtëpia e shëndetit dhe është stafi që punon aty dhe punonte në çdo kohë edhe në fillim të pandemisë edhe telefoni privat i drejtorit nuk pushonte, për t`u informuar, ku edhe vetë ai nuk pritonte, por postonte githnjë informacione përmes FB, se si është gjendja dhe të mos bëhet panikë, por jepte informacione profesioniste. Shkurt e shqip, qytetari ndjehej më i besueshëm, kur në krye të një institucioni të shëndetësisë është një shqiptarë. Edhe pse një qytet me një përqindje mbi 90 përqind shqiptarë në pandemi, aty shkarkohet drejtori i shëndetësisë dhe në vend të tij vendoset një mjekë serb. Për të kuptuar më shumë pse ka ndodhur ky rast, se si është gjendja aktuale në Preshevë e me rrethinë në këtë pandemi si dhe për projektet që i ka pasur ndërmend ti ndërmarë, na flet ekskluzivisht, Dr.Driton Salihu, tash më, i shkarkuar nga detyra e të parit të shtëpisë së shëndetit në këtë qytet.

Z.Salihu, përshëndetje të përzemërta. Të falënderoj fillimisht për kohën, që do të ndani për të realizuar këtë intervistë. Lajmin për shkarkimin tuaj nga detyra e e drejtorit të Shtëpisë së Shëndetit në Preshevë, thuajse çdo banorë i Preshevës e me rrethinë e kanë pritur keq, sepse jemi në një kohë të rëndë të Pandemisë me Covid-19, plus kur dihen sukseset tua gjatë gjithë pandemisë. Lexuam disa prononcime tuat në disa media, por a mund t`na tregoni drejt, keni menduar, se do merni një shkarkim nga detyra në këtë kohë?

Ju falënderoj edhe juve gjithashtu. Presheva po kalon një situatë të vështirë epidemiologjike, sidomos nga muaji mars kur ndihmë në shtëpi të shëndetit kanë kërkuar 2211 pacient me simptome febrile ku prej tyre 412 kanë qenë pozitiv në Covid-19, çka është një shifër e lartë për një komunë si Presheva. Deri sapo përballeshim me pandeminë globale dhe vaksinimin masiv, unë me një letër nga ministri i shëndetësisë së Serbisë jam shkarkuar dhe në vend timin është emëruar një mjek i kombësisë serbe.

Pse, sipas jush jeni shkarkuar?

Në dokument shkarkimin nga ministria e shëndetësisë nuk ka asnjë edhe një arsyje të vetme për shkarkimin tim. Në momente kur përballesh me probleme në menaxhimin e shëndetsisë, por gjatë kësaj rruge duhet të përballesh edhe me letra “anonime” e procese të montuara gjyqësore e sabotime të inicuara nga persona të ndryshëm.

Kjo sfidë në asnjë moment nuk ndaloi motivacionin tim për një shëndetësi efikase dhe profesionale për Komunën e Preshevës. Këto në foto, që do ta shihni edhe në profilin tim në FB janë vetëm një pjesë e letrave “anonime” të cilat janë dërguar në Beograd për rë inicuar kontrollime të inspektorëve, për të shpifur, e shantazhuar dhe kompromituar Shtëpinë e Shëndetit në Preshevë. Ata të cilët kanë qenë pjesë e këtij komploti e mbajn përgjegjësinë për këtë katrahurë.

Mua më mbetet vetëm keqardhje për pacientet tanë që më së pakti e kanë merituar këtë situatë.

Sigurisht, keni pasur kontakte më herët me ndoj zyrtarë të ministrisë së shëndetit të Serbisë më herët, se si të menaxhohet kjo pandemi?

Po kontaktet kanë qenë të vazhdueshme me Insitutin për shëndet publik pasi ka të bëj me vaksnimin e popullatës po edhe testimet me Covid-19.

Pandeminë e keni menaxhuar që në fillim mirë, por tash, dita ditës, po vijnë lajme nga Presheva me rrethinë, se shumë po ka të infektuar dhe po ndahen nga jeta. Ku është faji?

Rastet e vdekjeve janë rritur, pasi Covid-19 nuk po pyet më as moshën po as gjininë. Të gjithë ata që po kanë sëmundje dytësore po edhe në një far mënyre po lajmrohen me vonesë, një numër i tyre po përfundon edhe me fatalitet.

Ishit i vetmi drejtor shqiptarë i Shtëpisë së Shëndetit në Republikën e Serbisë. Mos ndoshta, pse jeni shqiptarë jeni larguar?

Në 321 shtëpi të shëndetit që janë në Serbi, unë i vetmi i kombësisë shqiptare. Konsideroj që arsyja e vetme e shkarkimit tim është ai politik.
Komuna e Preshevës ka qenë njërsa ndër komunat me menaxhim më të mirë sa i përket vaksinimit të popullatës tek ata me mbi 65 vjet. Ne kemi qenë në top 5 komunat sa i përket vaksnimit të popullatës.

Doktor, padyshim se edhe stafi i mjekëve e kanë pritur keq. Si ishte reagimi i tyre?

Në një komunë ku janë 95% e banorëve shqiptar dhe një drejtues i një institucioni kaq të rëndësishëm vendoset i kombësisë serbe, atherë len të kuptohet edhe revoltimi i shumicës së qytetarëve.

Cili është suksesi juaj më i madh gjatë mandatit tuaj?

Ne kemi qenë përfitues i projektit më të shtrenjtë financiar në Renovimin e plotë të objekteve të Shtëpisë së Shëndetit në Preshevë, projekt i cili ende nuk është tenderuar nga Qeveria serbe, edhe pse të gjitha procedurat paraprake kanë kaluar që nga 2017-ta.

Renovimi i urgjencës me mjete Ndërkombëtare, realizimi i Programit të asistencës shtëpiake në bashkëpunim me Komunën e Preshevës për punësimin e stafit mjekësor, zgjerimin dhe avancimin e shërbimeve mjekësore në vendbanimet e komunës së Preshevës, renovimi i ambulantave në vendbanimet e komunës sonë, rekonstruksioni i sistemit të ngrohjes qendrore në një sistem ekologjik, sigurimi i autoambulancave si donacion nga vendet evropiane, vendosja e Sistemit të menaxhimit të orarit të punës për stafin medicinal, sigurimi i vendeve të punës në afat të pacaktuar për një numër të konsiderueshëm të punëtorëve medicinal, pajisje me aparaturë të re në laborator e shumë projekte të tjera që janë me rëndësi vitale për një shëndetësi më të mirë për qytetarët e Preshevës.

„Këto dy komuna kanë rreth 80.000 banorë dhe shërbimin shëndetësorë dytësor Presheva e ka 45 kilometra larg në qytetin e Vranjës“

Përpos disa projekteve, që i keni realizuar, sa jemi të informuar, keni pasur edhe një projekt kërkese për të realizuar edhe spitalin e parë shqiptarë në Luginë të Preshevës, aty diku në mes të Preshevës e Bujanocit?

Presheva dhe Bujanoci e kanë momentin e fundit që të kenë një spital rajonal. Këto dy komuna kanë rreth 80.000 banorë dhe shërbimin shëndetësorë dytësor Presheva e ka 45 kilometra larg në qytetin e Vranjës.
Unë iu kam drejtuar me arsyje të qarta presidentit serb, kryeministres së Serbisë, ministrit të shëndetësisë si dhe së bashku me vetqeverisjen lokale që kjo iniciativë sa më shpejtë të aktualizohet pasi momentalisht kërkesat primare janë që reparti i pediatrisë dhe sëmundjeve interne janë të patjetërsueshme për qytetarët e komunës së Preshevës që mos të udhëtojnë në qytetet tjera.

Na flisni më shumë ju lutem në lidhje me këtë projekt, ku e keni menduar mbështetjen, nga Ministria e Serbisë, Shqipërisë, Kosovës apo nga diaspora jonë, apo tek të gjitha nga pak, me rëndësi të realizohet ky projekt?

Ne për fillim kemi nevoj vetëm për leje nga Ministria e shëndetësisë gjegjësisht nga qeveria e Serbisë. Vendin, ndërtimin apo edhe realizimin e këtij projekti e kemi më të lehtë, pasi siç dihet edhe diaspora e jonë ka shpreh interesim të madh që Presheva dhe Bujanoci të ketë spital, po ashtu edhe qeveria e Kosovës dhe Shqipërisë me fondin e premtuar të solidaritetit mund të jap kontribut të veçant. Ne staf kemi, po edhe me angazhimin e mjekëve shtes, do të kompletohej i tërë spitali.

„Pasjani në Gjilan e cila ka 3-4 herë më pak banor se Presheva ka spital“

Pse sipas jush, nuk është ndërtuar deri më tash, një spital në Luginë të Preshevës?

Nuk ka pas interes as shteti, po edhe asnjëherë nuk është bë një kërkesë e mirëfilltë dhe e detajizuar që Presheva të ketë spitalin rajonal.
Kur një komunën si Pasjani në Gjilan e cila ka 3-4 herë më pak banor se Presheva ka spital, atherë edhe pse Lugina e Preshevës mos të ketë?

Qytetarët e Luginës së Preshevës, siç e dini edhe Ju, duhet të shkojnë në Vranjë, Nish, Shkup edhe më larg për ndoj sëmundje serioze, pse a nuk ka kapacitet mjekësorë lugina. Komenti juaj?

Po, qytetarët e Preshevës për edhe një shërbim më të vogël sekondar mjeksor duhet të udhëtojnë për nëspitalet tjera nëpër Serbi.

Ti kthehemi shkarimit tuaj nga detyra, a keni bërë ndoj ankesë apo keni ndërmend që të ankoheni?

Vendimi për shkarkim është i plotfuqishëm andaj edhe nuk ka asnjë mënyrë ankese.

Besoni, se do të fitoj drejtësia?

Të shohim, është vendim arbitrar nga Ministria e shëndetësisë.

Z.Salihu, edhe njëherë, si e shini shëndetësinë e Preshevës me rrethinë, mu në valën e tretë të Covid-19, ku dita ditës po merr jetë?

E rënduar, andaj edhe qytetarët duhet të kenë shumë kujdes në preventivën ndaj kësaj pandemie. Ende asgjë nuk ka përfunduar edhe pse vaksinimi po shkon mirë.

Për fund të kësaj interviste, mundem të them, nga shumë mendime të banorëve të asaj ane, sa i kemi përcjellur, se kanë thënë, po e humbëm një drejtorë, që nuk është ndal asnjëherë, që të jetë sa më afër nesh, sidomos tash me pandemi. Komenti juaj?

Ne kemi dhënë maksimumin dhe me mundësitë tona i kemi dalë në ndihmë të gjithë qytetarëve që kanë pasë nevoj në luftë kundër Covid-19 dhe ia kemi arritur të menaxhojmë në mënyrën më të mirë të mundshme.

Të flm edhe njëherë e u dëgjofshim për gëzime.

Ju lutem. Ju falënderoj edhe juve dhe përshëndes të gjithë lexusit tuaj kudo që ndodhen. Lutem, që të kalohet kjo pandemi sa më shpejt, por edhe kësaj here, edhe pse nuk jam në detyrë, si bashkëqytetarë, ju kisha lutur të gjithë banorëve, që të kenë kujdes, ti mirëmbahen rregullave, sepse pandemia është e pamëshirshme. Prandaj, ju lutem, kujdes, jo panikë, por të kemi mirëkuptim për rregullat që janë vendosur, që të gjithë së bashku të dalim fitues para kësaj pandemie.

Intervistoi: Dashnim HEBIBI

AFSHI I TOKËS SË SHKELUR

March 8, 2014 by dgreca

Lexim i 10 veprave të Dashnim Hebibit, poet nga Krahina e Mollës së kuqe, Preshevës

Nga Rrustem Geci – Dortmund/

( Çasti për të arritur tek muza, tek shtëpiza e së bukurës, tek sofra e brumit hyjnor të krijimit, e do të jesh me të, dhe brenda saj. Kjo jetë është shumë e gjerë / shtrihet përtej dukjes që sytë shohin / përtej dukjes që shpirti sheh/ dhe përtej shumë vargmaleve të mendimit!..)

Libri i Dashnim Hebibit “Aristokracia e shpirtit”, dhe 9 librat e tjerë, janë angazhimi krijues i poetit të talentuar, Dashnim Hebibit. Komuniteti letrar shqiptar ka kohë që njihet me poezinë e Dashnimit.

Dashnim Hebibi u lind në Preshevë, në vitin 1976. Shkollën fillore dhe të mesmen, Dashnimi i kreu në vendlindje, në Preshevë, ndërsa studimet për gazetari i kreu në Universitetin e Tiranës. Dashnim Hebibi, pas studimeve, ka kryer një master pë gazetarinë, dhe është diplomuar në Akademinë Diplomatike në Tiranë. Jeton në Byllah, qytezë afër Zyrihut.

Vullkani i poezisë sonë, Dashnim Hebibi, sjellë në letërsinë tonë një vepër vërtet të bukur, “Aristokracia e shpirti”. Në ndeshje të kësaj bote / shkruan poeti; një ëndërr e kam të përhershme…/ shumë plagë kam në trup/ por betejat në ëndërr s´ndalojnë /…ëndrrat shtyhen me ëndërrën / shtyhem dhe unë / dua t´i afrohem të bukurës / por duar të hijeve të pa dukshme s´më lënë!..

Këto dhe poezitë e tjera të Dashnimit tregojnë për fuqinë e vargut të tij. Në udhën e mërgimit shkruan poeti, / atdheun e mora me vete / me vete mora dhe gjuhën / që shqip të flet malli /…Poezia e Dashnimit Hebibit është poezi e fortë dhe vet-shpërthyese.

Dashuria për Dashnimin është gjithçka. E bukura tek Dashnimi do të jetoj, e jo të zgarravaqet nëpër bodrumet plot duhma të kësaj bote. Njeri, nga të gjitha ëndrrat / që më erdhën mbrëmë / një ishte e imja, një / dhe ajo një, erdhi e më puthi në ballë/… O vetja ime e mbyllur, duhet ta fitosh dheun tënd, dhe aty t´i mbjellësh lulet tuaja.

Opusi letrar i Dashnim Hebibit është i gjerë, i thellë, i përtejmë. Ai deri më sot ka botuar këto vepra: 1. Njëqind orë udhëtim2.Hënë e fshehur 3.Dahesti dhe Lerina 4. Lexim i tokës 5. Kosova një zjarr amë 6. Guri i kohës 7. Aristokracia e shpirtit 8. 16 plumbat e fjalës 9. Dialog me gurin 10. Antologjia e shkrimeve të mia.

Tërsia e veprave të Dashnim Hebibit, është e gjerë, dhe me ngjyra të pasura të kohës. Lufta e të kundërtave shkruan Dashnimi vazhdon prej 4 mijë vjetësh, këtë përplasje vuajtjesh e dhimbjesh, edhe po të dua ta flaki, s´mund ta shmangi as në ditët tona.

Udha nëpër nëndegët e Mollës së kuqe, është epika e vargut tim. E vërteta në në çdo gacë prushi i jep flakë zjarrit. Unë poezinë e shoh si një proces në mua. Gjakoj për të vërtetën, për të bukurën, për thirrjet e ajrit dhe të erës.

Kur ndodhem vetëm me veten i bëj pyetje vetes; sa jam i sotshëm, dhe sa jam i nesërm! Përgjigjja fshihet diku pas pyetjeve. Libri im i dashur, sa herë jam në Preshevë, shkruan Dashnim Hebibi, jo rrallë me zë kënga, pagjumësia, dehja për ma të bukurën dhe më të dashurën. Vargjet kryengritëse në kraharor, bëjnë betejën e tyre.

Dhimbja për Krahinën e Mollës së kuqe, kudo ndjek këngën time. O vetja ime e trazuar, ulu nën hije të kësaj peme të të them diçka; jeta ma dhuroi luftën, por jo edhe fitoren. Shpirt, kam një degëz molle, me aromë të luleve të vendlindjes. Po, po, me më këtë degëz molle unë ruaj veten time, që hija ime të mos tretet e humbet. Sa here më zë malli, degëzen time e përqafojë me një pikë loti në shpirt.

Takimi im me lulet e shkambit është një përjetim i veçantë. Me gurin unë bisedoj si me një mik të gjakut, me të jam i familjarizuar.

Natyrshmëria dhe elementi bisedor poetik i japin vlerë poezisë së Dashnimit. Në pesazhin poetik të 10 veprave të Dashnim Hebibit, lexuesi do të përjetoj së bashku me poetin, afshin e tokës së shkelur, prerjen e mishit nga gjaku, dhimbjen e çdoditshme të vendlindjes së tij pa liri. Rruste, një lule e reve në oborr të shtëpisë diçka më thotë, por fjalët e saj do t´ua them më vonë.

Loti, shkruan Dashnim Hebibi, mund ta shpojë gurin, por jo edhe dhimbjen. Prandaj, Kjo jetë edhe kështu si është krijon shumë mundësi për të arritur tek vetja, tek muza, tek shtëpiza e së bukurës, tek sofra e brumit hyjnor të krijimit!..