Dritan demiraj – Dielli

Komplikacionet e sigurisë në Gadishullin Arabik nga sulmet terroriste të Lëvizjes Houthi në Jemen

January 27, 2024 by s p

Dr. Dritan Demiraj, Michigan

Autor i librit “Al-Qaeda në Gadishullin Arabik”

Tashmë që kemi hyrë në ditën e 113 të konfliktit midis Izraelit, Hamasit, Xhihadit Islamik Palestinez dhe Hezbollahut, mund të themi se ky konflikt ka kaluar kufijtë e këtij rajoni. Ky konflikt ka shkaktuar vrasjen e më shumë se 25.000 civilëve dhe plagosjen e rreth 50.000 qytetarëve të tjerë palestinezë, ndërsa nga ana e Izraelit vrasjen e më shumë se 2000 civilëve dhe ushtarëve, plagosjen e më shumë se 4500 ushtarëve dhe rreth 24.000 shtetasve të tjerë të cilët sipas mediave izraelite konsiderohen invalidë lufte.

Intensiteti i këtyre luftimeve, padiskutim që e ka kaluar kufirin e vetëmbrojtjes nga Izraeli, duke provokuar që shumë grupe militantësh të cilët janë mbështetur, financuar, pajisur, trajnuar në mënyrë të paligjshme nga Irani të sulmojnë pabesisht bazat amerikane në Siri, Irak por në mënyrë të veçantë të ndërpresin rrugën ndërkombëtare të transportit tregtar në ngushticën Bab al-Mandeb dhe në Gjirin e Adenit në Jemen.

Konkretisht grupi i cili po organizon dhe ekzekuton këto sulme terroriste, është grupimi Houthi ose siç njihet në Jemen si ‘Lëvizja Ansar Allah’. Për këtë arsye në këtë shkrim të shkurtër do të dëshiroja të analizonim shkurtimisht një nga lëvizjet më të fuqishme militante në Gadishullin Arabik, grupimin Houthi i cili nga viti 2004 dhe deri në ditët e sotme drejtohet nga Mohammed al-Houthi, djali i Sheikut Hysein Bredradinne al-Houthi drejtues i lëvizjes fetare dhe politike Houthi nga viti 1994 deri në vrasjen e tij në vitin 2004 në Saada nga ish presidenti Ali Abdullah Saleh (1973-2012) vrarë po nga Houthit në vitin 2017 pas tradhtisë që i bëri këtij grupimi.

Deri tani Houthit kanë ekzekutuar 145 sulme terroriste me raketa balistike, dronë sulmi, anije nënujore kamikaze dhe raketa anti-anije kundër anijeve të transportit ndërkombëtar, por në të njëjtën kohë edhe kundër anijeve luftarake amerikane, duke shkaktuar një ndërprerje të rrugëkalimit të anijeve në kanalin e Suezit dhe duke i detyruar anijet të kalojnë përgjatë një rrugëkalimi shumë të gjatë përreth kontinentit Afrikan.

Historia e Houthit fillon kur trupat republikane të presidentit Mansur Hadi rrethuan kryeqytetin Sanaa në vitin 2014, duke detyruar imamin Shia të Sanaa-së të largohej së bashku me rebelët e tij në malet në veri të Jemenit, në mënyrë që të organizonte një kundërofensivë. Në këtë moment, Irani dhe Hezbullahu filluan mbështetjen e tyre ushtarake dhe financiare për marrjen e kontrollit të kryeqytetit Sanaa nga luftëtarët Houthi. Që nga viti 2014 dhe në vazhdim, trupat e Houthit filluan të marrin mbështetje ushtarake nga forcat elitë iraniane al-Quds dhe nga komandanti i tyre gjeneral leitnant Kasem Sulejmani, nga Hezbollahu dhe nga Al-Qaeda në Jemen (AQY), e cila në këtë periudhë kishte një prezencë të theksuar në mbi 60 për qind të territorit të Jemenit.

Pas vitit 2011 dhe në vazhdim, Arabia Saudite dhe aleatët e saj arabë, u angazhuan në një konflikt të hapur në Jemen kundër grupit Shia Houthi. Riadi ka qënë aktivisht i përfshirë në konfliktin e Jemenit, një konflikt që filloi në vazhdën e kryengritjeve të pranverës arabe.

Në momentin kur trupat Houthi u afruan në afërsi të kryeqytetit Sanaa, presidenti i Jemenit Abd Rabbuh Mansur Hadi, bëri një kërkesë për ndërhyrje ushtarake tek mbreti saudit Salman. Kjo kërkesë erdhi si pasojë e ofensivës që ndërmorën rebelët Houthi, të cilët përfaqësonin një lëvizje të armatosur politiko-fetare, me qëllim marrjen e kontrollit të kryeqytetit të Jemenit, Sanaa. Presidenti Hadi u detyrua të largohej edhe nga qyteti jugor Aden, duke fluturuar në Arabinë Saudite në azil politik, ndërkohë që sauditët po përgatiteshin të fillonin një ofensivë ajrore kundër militantëve Houthi dhe forcave besnike të ish presidentit Ali Abdullah Saleh. Abdullah Saleh ishte larguar nga pushteti pas trazirave të vitit 2011, si pjesë e lëvizjeve të Pranverës Arabe duke e pozicionuar veten me rebelët Houthi.

Operacioni ‘Decisive Storm’ përbëhej nga Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe, Egjipti, Sudani, Bahreini, Katari, Jordania, Maroku, Kuvajti dhe zgjati pesë vite (2015-2020). Si pasojë e këtyre luftimeve u vranë mbi 200.000 civilë dhe militantë houthi, mijëra fëmijë vdiqën nga uria dhe rreth 2556 persona nga kolera. Ndërkohë Arabisë Saudite ky operacion i ka kushtuar gjatë viteve 2015-2020 mbi 600-800 milionë dollarë në muaj, mijëra ushtarë të vrarë, dhjetra mijëra të plagosur, avionë, helikopterë, dronë, destrojerë, luftëanije, tankerë nafte, aeroporte, rafineri nafte, etj të shkatërruara.

Ndërhyrja ushtarake saudite në Jemen filloi në datën 26 mars 2015 dhe vazhdoi deri në muajin qershor 2020. Objektivi i tij ishte që të ndikonin në përfundimin e luftës civile në Jemen dhe të mos krijohej asnjë mundësi që militantët e lëvizjes Houthi të merrnin drejtimin e qeverisë në vend. Ndërhyrja ushtarake filloi në përgjigje të kërkesës për ndihmë nga qeveria dhe presidenti i Jemenit Hadi, ku avionët luftarakë të Egjiptit, Marokut, Jordanisë, Sudanit, Emirateve të Bashkuara Arabe, Katarit, Bahreinit nën drejtimin e Arabisë Saudite të fillonin bombardimet kundër pozicioneve të rebelëve. Në këtë konflikt u përfshinë edhe SHBA-të, të cilat ofruan mbështetje me inteligjencë dhe pajisje logjistike, përfshirë këtu dhe operacionet e kërkim-shpëtimit për pilotët që u rrëzuan nga sulmet ajrore të rebelëve Houthi. SHBA-të gjithashtu mundësuan shitjen e një sasie shumë të madhe armësh për shtetet pjesëmarëse në këtë koalicion në shumën rreth 100 miliardë dollarë vetëm për Arabinë Saudite.

SHBA-të dhe Britania e Madhe dislokuan personelin e tyre ushtarak në qëndrat e komandim-kontrollit të cilat drejtoheshin nga sauditët për sulmet ajrore në Jemen, duke patur akses të plotë në listën e objektivave që do të targetoheshin nga koalicioni arab. Kjo katastrofë që po ndodhte në Jemen, përballej në kampin kundërshtar me lidershipin e gjeneralit iranian Kasem Suleimani, ku ndërkohë që sauditët harxhonin miliarda dollarë në një fushatë brutale ajrore, sipas analistit të Lindjes së Mesme Bruce Riedel ai vlerësonte se:

“Mbretëria saudite harxhon të paktën 5-6 miliardë dollarë në muaj për të bombarduar rebelët Houthi, përballë një investimi relativisht të vogël të Iranit me teknologji të ulët, e cila kushton vetëm disa ‘qindarka’”.

Është i njohur fakti se rebelët Houthi përfaqësojnë apoteozën e modelit iranian të pushtetit shtetëror dhe kryengritës. Ata nuk kanë kërkuar të shkatërrojnë qeverinë, në vend të kësaj ata realizuan një aleancë me ish presidentin e Jemenit Saleh, i cili më parë kishte qenë në kampin saudit. Salehu ka qenë president i Jementi për 24 vjet (1990-2012) dhe president i Jemenit të Veriut (1978-1990) dhe kishte shumë besnikë në të gjitha institucionet kryesore të qeverisë, veçanërisht në forcat e armatosura.

Kur forcat e tij hynë në kryeqytetin e Jemenit, Sanaa në muajin shtator 2014, aleanca Houthi-Saleh ishte në gjendje të merrte nën kontroll të gjithë aparatin administrativ të qeverisë pothuajse pa asnjë të shtënë. Houthistët nga ana tjetër, filluan të emëronin njerëzit e tyre në departamentet qeveritare, operativët e tyre në aparatin e inteligjencës dhe komandantët e tyre në ushtri, duke krijuar në të vërtetë një “qeveri në hije”. Ata shfuqizuan njësitë ushtarake si Garda Republikane, të cilat i qëndruan besnike vetëm presidentit Saleh, gjë që bëri që të angazhoheshin edhe këshilltarët ushtarakë nga Hezbollahu Libanez dhe forcat iraniane al-Quds.

Në muajin mars të vitit 2017, gjeneral Suleimani mblodhi në një takim komandantët më të lartë në Teheran, me qëllim për të diskutuar format dhe mënyrat për të fuqizuar më tej forcat Houthi në Jemen. Raundi i parë i mbështetjes nga forcat Quds filloi në vitin 2012, fillimisht me armatime, para dhe granata. Gjatë viteve 2012-2013, SHBA-të kapën dy anije amerikane me armë në Gjirin e Adenit. Pas ndërhyrjes saudite, në vitin 2015 forcat Quds u përfshinë edhe më shumë në mbështetje të forcave Houthi.

Në këtë këndvështrim, mund të përmendim asistencën ushtarake iraniane, e cila përbëhet nga dronë kamizaz dhe inteligence me kosto 1000-2000 dollarë të cilat në shumë raste u përdorën kundër raketave tokë-ajër amerikane të raketave Patriot ‘Pack 2/3’ me kosto 2-3 milion dollar. Dronet Ababil dhe Qasef të cilat u përdorën kundër baterive anti-ajrore prodhim amerikan të Arabisë dhe Emirateve. Houthit përdorën gjatë kësaj kohe edhe drone kamikaz nënujore iraniane kunder fregates saudite ‘al-Madina’ dhe kunder anijes ‘Arsan’, raketa dhe mina detare në ngushticën Bab al-Mandeb, raketa anti-anije-SS-N-2 dhe raketa kineze C-801, C-802, sistemin Iranian Noor, raketat Tawfan-1, Tawfan-2, Tawfan-3 dhe 15 lloje minash detare.

Aktualisht lëvizja Houthi kanë dispozicion rreth 160.000-200.000 trupa milicish të mirë organizuara, të strukturuara në disa komanda me forca tokësore, detare, ajrore, forca raketore dhe mbi të gjithë me një eksperiencë të madhe luftimi të cilat arritën një fitore spektakolare kundër koalicionit saudit gjatë viteve 2015-2020.

Deri tani Houthit edhe pse janë goditur nga forcat e koalicionit anti-Houthi, nuk i kanë ndaluar sulmet e tyre terroriste në Detin e Kuq, madje kanë deklaruar se nuk do të ndalojnë sulmet deri në tërheqjen e trupave izraelite nga Gaza. Duhet thënë se kostoja e këtij operacioni është e lartë, duke marrë në konsideratë se kosto e raketave amerikane ‘Tomahawk’ është rreth 2 milionë dollar, raketat amerikane të përdorura kundër dronëve 2000 dollarë të Houthit SM-2 kushtojnë 2 milionë, raketat SM-6, katër milionë, raketat ESSM Sea Sparrow rreth 2 milionë dollar, së bashku me raketat franceze anti-ajrore 1 milionë euro.

Pra të gjitha sa më lartë kanë rritur ndjeshëm koston e këtij operacioni, në shtesë edhe të kostos të ndërprerjes së transportit tregtar të dhjetra anijeve të tregtisë të cilat tani kalojnë përgjatë këtij rrugëkalimi ndërkombëtar.

Lutem që konflikti të mbarojë sa më parë…

October 18, 2023 by s p

Dr. Dritan Demiraj/

Duke marrë shkas nga konflikti midis Izraelit dhe Hamasit i cili ka hyrë në ditën e 11 dhe për rrjedhojë ka shkaktuar vrasjen e mijëra qytetarëve dhe fëmijëve të pafajshëm, lutem që ky konflikt të mbarojë sa më parë.

Ndërkohë që studiot dhe kanalet televizive në të gjithë botën por edhe në vendet tona janë çdo ditë të angazhuara me analizen e këtij konflikti, dëgjojmë edhe shumë gjëra të paverteta ose të pasakta të cilat vijnë si pasojë e mos njohjes se këtyre grupeve, mungeses së informacioneve, studimit dhe literaturës kopetente e cila analizon rrenjet e ketij konflikti i cili ne gjykimin tim nuk ka per te perfunduar asnjehere nese edhe Palestina nuk do te kete shtetin e saj.

Karriera e gjate ushtarake por jo vetem, me ka dhene mundesi qe te shkoj shpesh per sherbime, stervitje, konferenca sigurie , takime ose shkembime akademike ne Jordani, Israel, Palestine, Siri, Irak, etj duke me krijuar mundesi qe te diskutoj ne gjeresi dhe thellesi kete konflikt me aktoret e te dy kraheve, perfshire ketu edhe njerez qe drejtojne institucionet shume te rendesishme te sigurise dhe forcave te armatosura.

Pikërisht këtë eksperiencë, krejt ndryshe nga te gjithe koleget e mi dhe analistet e studiove, e kam hedhur ne leter duke ju ofruar te gjithe studiuesve te sigurise , mbrojtjes, inteligjences , shkencave politike, maredhenieve nderkombetare, studiuesve te Lindjes se Mesme informacionet me te hollesishme rreth kater aktoreve kryesore ne Liban, Izrael dhe Palestine.

Te gjithe te interesuarit do te gjejne ne keto kater libra historikun e themelimit , strukturen politike, ushtarake, analizen e hollesishme te sejcilit konflikt ku jane angazhuar ata, kapacitetet luftarake dhe armatimin qe ata disponojne deri ne nivel skuadre se bashke me strukturat e sherbimeve te tyre sekrete.

Leximi ose studimi i ketyre librave do tu krijoje mundesi qe te thelloni njohurite ne menyren se si ato operojne dhe ne perfundim te çdo libri ka edhe nje kapitull me mesime te nxjerra.

Vatra si aset i çmuar i kombit shqiptar

October 14, 2023 by s p

Dr. Dritan Demiraj/

Personalisht jam një individ që kam vetëm pesë vjet si anëtar i Federatës Pan-Shqiptare ‘Vatra’, por gjatë këtyre pesë viteve kam patur kënaqësinë dhe privilegjin që t’i bashkohem kësaj organizate padiskutim më e vjetra dhe më me shumë vlera kombëtare se të gjithë organizatat e tjera të cilat veprojnë në komunitetin Shqiptar në SHBA dhe në Kanada.

Federata Pan-Shqiptare e Amerikës “Vatra” ka ndjekur me vëmëndje, përgjegjësi dhe shqetësim të thellë situatën dhe zhvillimet politike në Republikën e Kosovës, Republikën e Shqipërisë dhe Ballkanin Perëndimor dhe në të gjitha rastet ka qënë e vëmendshme për të reaguar, bashkëpunuar dhe asistuar qeveritë përkatëse duke lobuar kudo në institucionet Amerikane me të gjitha mundësitë e saj.

Thënë kjo sa më lartë, Federata Pan-Shqiptare “Vatra” i ka bërë dhe do të vazhdojë të mbështesë çështjen kombëtare duke ndjekur shembullin e drejtuesve të saj të ndritur Faik Konica dhe Fan Noli. Pra e gjithë veprimtaria e saj duhet vlerësuar, mbështetur dhe vlerësuar si një aset i vlefshëm kombëtar në diasporë.

Vitet e fundit, kemi parë që kryetari i saj z. Elmi Berisha dhe drejtuesit e tjerë të lartë të saj kanë intensifikuar punën e tyre për të rritur numrin, cilësinë e anëtarësisë dhe aktivitetet e saj jashtë Amerikës, të cilat kulmuan me vizitën e delegacionit të saj në Republikën e Kosovës, një aktivitet gjithëpërfshirës ku i gjithë lidershipi i Kosovës që nga Presidenti, Kryeministri, Kryetari i Parlamentit, Kryetari i Bashkisë Prishtinë dhe institucionet akademike shprehën dëshirën për rritjen e bashkëpunimit institucional me ‘Vatrën’.

Fatkeqësish prej një periudhe dy vjeçare kemi parë, dëgjuar dhe lexuar veprime dhe shkrime të cilat jo vetëm që nuk i bëjnë mirë ‘Vatrës’ por po ulin dinjitetin e institucionit të saj dhe të vetë personave të cilët mendojnë se mund ta trajtojnë atë si plaçkë ose gënjejnë veten se mund ta marrin atë me dhunë në vendin e demokracisë botërore. Dhe për më tepër kjo bëhet qesharake, kur në ‘punët’ e ‘Vatrës’ futen edhe individë të diskretituar në New York dhe Shqipëri të cilët përveç vjedhjes së fondeve nëpërmjet mashtrimit nuk i lidh asnjë tjetër me çështjen kombëtare Shqiptare.

Të mendosh sot në vitin 2023, se mund të ‘rrëmbesh’ me forcë një institucion të zgjedhur në mënyrë demokratike në mes të New Yorkut, tregon se personat që bëjnë thirrje për veprime të tilla ose janë në gjendje të rënduar psikologjike, janë delirantë, nuk jetojnë me realitetin ose kanë ngelur prapa me kohën në qytetin, fshatin ose katundin e Shqipërisë të viteve 1960 nga e kanë prejardhjen, ku sejcili e gjente zgjidhjen sipas dëshirës së tij.

Vatra nuk mund dhe nuk duhet të trajtohet pa dinjitet nga një grup njerëzish të pamoralshëm, të cilët në vend të kontributit po i mëshojnë përçarjes, sharjeve, fyerjeve dhe veprimeve të pamoralshme të cilat përveç ‘Vatrës’, po i diskretiton edhe ata përfundimisht. Askush nuk mund dhe nuk do ta shfrytëzojë asnjëherë ‘Vatrën’ për prestigj, madhështi dhe inatet personale, aq më tepër personat ‘donkishoteskë’ tashmë të diskretituar në diasporë që skanë asnjë lidhje me ‘Vatrën’ dhe ju gënjen mendja se i pyet njeri.

MËSIMET E NXJERRA PAS SULMIT TERRORIST TË DATËS 24 SHTATOR TË PLANIFIKUAR, PËRGATITUR, FINANCUAR, DREJTUAR DHE URDHËRUAR NGA AGJENSITË INTELIGJENTE DHE USHTRIA SERBE

October 3, 2023 by s p

Sulmi terrorist i datës 24 shtator 2023, pasqyroi përpara gjithë botës demokratike realitetin në të cilin ndodhet situata e sigurisë në veri të Kosovës dhe vërtetoi plotësisht akuzat e vazhdueshme të bëra në të gjithë platformat, takimet dhe forumet ndërkombëtare të Presidentes Vjosa Osmani, Kryeministrit Albin Kurti dhe të disa ekspertëve Shqiptaro-Amerikanë të sigurisë në diasporën Amerikane, të cilët në të gjitha rastet kanë qënë në mbështetjen e tyre duke informuar institucionet relevante Amerikane.

Duke qënë se ky operacion terrorist në përbërjen e tij shfaqi shumë elementë të rëndësishëm të cilët nuk duhet të injorohen, ofroi fakte, prova dhe informacione të shumta, në cilësinë e një ish drejtuesi të lartë të agjensive më të rëndësishme në vend por jo vetëm, mendoj se është përgjegjësi e të gjithë strukturave të sigurisë së Kosovës Ministrisë së Brendshme, Ministrisë së Mbrojtjes, AIK-ut, që në mënyrë të veçantë të zhvillojnë një analizë të hollësishme rreth gjithë strukturës dhe zinxhirit të ngjarjeve deri në ditën e sotme.

Në këtë këndvështrim, mendoj se mësimet e nxjerra duhet të përfshijnë fushën diplomatike (rishikimin e formatit, përmbajtjes dhe personave të cilët do të përfshihen në procesin e vazhdimit të negociatave me një shtet që drejtohet nga kriminelë si Serbia), fushën e sigurisë kombëtare që lidhet me bashkëpunimin me komandën e KFOR-it, EULEX-it, ambasadat e huaja të vendeve partnere, agjensitë e inteligjencës AIK dhe të vendeve partnere, Shtabin e Përgjithshëm në MM, strukturat e policisë së Kosovës përfshirë këtu Policinë Kufitare, Policinë e Rendit dhe Njësitë e Forcave Speciale përgjegjëse për sigurinë në territorin e katër komunave veriore në kufi me Serbinë.

Duke marrë në konsideratë të gjitha faktet e publikuara deri tani por edhe shumë të tjera të cilat janë pjesë e hetimit të organeve ligjzbatuese dhe inteligjente, një pjesë e të cilave do të dalin në vijimësi, etj mendoj se ngjarje të tilla kunder njësive policore kufitare, stacioneve policore në komunat veriore dhe njësive speciale të dislokuara në këto zona është e rëndësishme të merren në konsideratë disa propozime modeste të cilat mendoj se janë immediate, do të rrisin efikasitetin e punës së policisë në këtë rajon dhe më e rëndësishme mbijetesën e forcave policore në një përplasje të mundshme në të ardhmen me grupet terroristo-kriminale të financuara nga shteti serb.

Koha ka treguar se strukturat paralele serbe në veri si ‘Brigada e Veriut’, ‘Mbrojtja Civile’, ‘Rojet e Urës’, ‘Lista Serbska’, ‘Grupi Mjekërroshat’, individët e përfshirë në kompaninë serbe të Ëagnerit rus një pjesë e të cilëve kanë luftuar në Siri, Libi dhe në Ukrainë kanë qënë shumë agresive kundër forcave paqësore të KFOR-it përgjatë viteve të fundit. Ato kanë shkaktuar vrasjen e heroit të kombit Enver Zymberi me armë sniper, vrasjen së fundi të heroit Afrim Bunjaku, vrasjen e politikanit serb Oliver Ivanoviç, etj.

Duke marrë në konsideratë mbështetjen e drejtëpërdrejtë të ushtrisë serbe (armatimet, pajisjet logjistike, programet e stërvitjes dhe instruktorët, bazat stërvitore), Agjensisë për Siguri dhe Inteligjencë ‘BIA’ (koordinimin e veprimeve destabilizuese, planifikimin e operacioneve të fshehta, financimin e tyre, mbështetjen e tyre me inteligjencë, bashkëpunimin me rrjetet e fshehta të saj në veri, në thellësi të territorit të Kosovës dhe bashkëpunëtorët në institucionet e Kosovës, etj), strukturave të Ministrisë së Brendshme serbe (stërvitjen, bashkëpunimin, koordinimin dhe sigurinë e këtyre grupeve gjatë infiltrimit-eksfiltrimit nga vija kufitare me njësitë kufitare të xhandarmarisë serbe), bashkëpunimin e tyre me strukturat e shërbimeve inteligjente ruse GRU, SVR, FSB, mbështetjen e drejtëpërdrejtë politike nga Aleksandër Vuçiç, Ivica Daçiç dhe në të gjithë rastet nga Moska nëpërmjet zëdhënëses së MPJ ruse Maria Zakharova dhe ambasadës ruse në Beograd, është e rëndësishme të forcohen kapacitetet e sigurisë kombëtare në vend.

Kapja e një sasie kaq të madhe, shumëllojshme, të fuqishme përfshirë armët kundër mjeteve të blinduara, raketat kundër-tanke, minat kundër-këmbësorisë, minat kundër-tanke, minat me telekomandë, armët me volum të madh zjarri si mitralozët 40 mm, mitralozët e kalibrit 12.7 mm, mitralozët e lehtë 7.62mm, pushkët snajpere të kalibrit 12.7 mm, mortajat 82 mm, armët me silenciator, armët automatike me mjete moderne optike, sasia e madhe e granatave të dorës, dylbitë e shikimit natës, kamerat termale, dylbitë, mjetet e komunikimit, ndihmës së shpejtë, mjetet e transportit të përshtatura me mjetet e KFOR-it, etj tregojnë se kemi të bëjmë me një strukturë të mirëfilltë të sponsorizuar, organizuar, trajnuar, financuar, drejtuar dhe urdhëruar drejtëpërdrejtë nga kreu i shtetit nëpërmjet agjensive të tij shtetërore.

Pikërisht ajo më shqetëson më shumë nga ky arsenal kaq i fuqishëm, është aftësia dhe fuqia e lartë që ai ju ofron përdoruesve të tyre kundër njësive të zakonshme ose speciale policore të cilat ushtrojnë misionin e tyre kushtetues në territorin e Kosovës por edhe armatimi disporpocional që ata kanë në raport me grupet terroriste serbe në një përplasje të mundshme në të ardhmen.

Në këtë kontekst, mendoj se Qeveria e Kosovës duke marrë shkas nga ngjarjet e fundit, rreziqet dhe kërcënimet duhet urgjentisht të krijojë një Taks-Forcë Ndërinstitucionale. Në përbërje të kësaj TF, duhet të jenë njësitë më të afta, pajisura, stërvitura dhe të afta të realizojnë misione të tilla nga MM, MPB të cilat në çdo rast duhet të jenë të koordinuara me faktorin ndërkombëtar, SHBA, NATO-n, KFOR, EULEX dhe BE.

Të gjitha njësitë policore të cilat realizojnë patrullime në veriun e Kosovës duhet të:

• Të kalojnë përmes një programi stërvitor rifreskues, i cili duhet të rrisë aftësisë e tyre në përdorimin e armëve dhe mjeteve të komunikimit që kanë në organikë.

• Pjesë e programit të tyre stërvitor duhet të jenë veprimet gjatë taktikave të vogla, bashkëpunimi i tyre në rast sulmi, taktikat e dhënies së ndihmës së shpejtë në terren, taktikat e evakuimit të plagosurve, taktikat e daljes nga prita, etj.

• Për shkak të pritshmërisë së hakmarrjes ndaj policisë së Kosovës, duke marrë në konsideratë fuqinë e zjarrit të armatimit dhe mbështetjes nga strukturat shtetërore serbe të këtyre grupeve, patrullat e policisë së Kosovës të cilët do të operojnë në afërsi të kufirit duhet që në përbërjen e tyre të kenë jo më pak se gjashtë persona. Në sejcilën patrullë, duhet të kenë me vete një mitraloz të lehtë, një armë sniper për të kontrolluar terrenin sa më larg, për të grumbulluar inteligjencë dhe të mbështetur grupin në rast sulmi. Pjesa tjetër e efektivit duhet të jetë e pajisur me sasi shtesë municioni, mjete të sigurta ndërlidhje, telefon satelitor, grupet nuk duhet të qëndrojnë në pozicione të hapura, por të veprojnë në koordinim me njësitë e KFOR-it dhe nga pozicione të fortifikuara qoftë kjo edhe natyrore.

• Patrullat e policisë duhet të jenë të pajisura me mjete moderne shikimi dite dhe nate. Sejcila prej tyre duhet të jetë e përgatitur për planet e të papriturave dhe të kenë të përcaktuara që më parë koridoret e tërheqjes dhe të evakuimit.

• Është e rëndësishme, që policia e Kosovës të rrisë aftësinë e monitorimit të kufirit qoftë kjo me mjetet ajrore të KFOR-it ose të dronëve të inteligjencës.

• Forcat e njësive të ndërhyrjes së shpejtë, njësitë speciale dhe njësia e anti-terrorit, duhet urgjentisht të pajisjen me armë të rënda automatike si mitralozë HK MG-3 dhe HK MG-4 (të cilat edhe nëse nuk i kanë gjenden në sasi të mjaftueshme në ushtrinë Shqiptare dhe ky është momenti që t’i dhurohen Kosovës të paktën 10 x 2 komplete të tilla). Në makinat e tyre të blinduara duhen vendosur mitralozët e rëndë, për shkak të rrezikshmërisë së lartë në këtë territor dhe armëve kundërtanke që poseidojnë terroristët/kriminelët serbë.

*Në njësitë speciale policore të Kosovës duhen shtuar aftësitë e përdorimit dhe të pajisjes me armë të precizionit të lartë sniper me aftësi veprimi dite dhe nate, duke shtuar në organikën e tyre armët me kalibër 300 Wing Mag dhe 338 Lapua Magnum të cilat mundësojnë mbështetje në distanca më të mëdha. Në të njëjtën kohë edhe sasia e armatimit të tyre duhet përmirësuar edhe më tej.

• Grupet speciale policore duhet të specializohen më tej në taktikat e përdorimit të mjeteve të blinduara qoftë kjo në situata policore por edhe gjatë rënies në mina të telekomanduara ose gjatë sulmeve direkte me kundërtank.

• Njësitë speciale policore duhet të kalojnë një kurs trajnimi për taktikat e luftimit në terrene rurale, urbane në situata reale luftarake sidomos në metodat dhe taktikat e luftimit gjatë operacioneve të ndjekjes.

• Duhet të rritet dhe të intensifikohet më tej bashkëpunimi dhe shkëmbimi i informacioneve midis agjensive të inteligjencës së AIK-ut dhe shërbimeve partnere të inteligjencës, drejtorisë së J-2-it në SHP të MM, drejtorisë së zbulimit të KFOR-it, etj.

• Prezenca e policise se Kosoves ne veri duhet te shtohet ndjeshem se bashku me monitorimin e vazhdueshem te kufirit nga toka dhe ajri.

* MM ne bashkepunim me SHP dhe komanden e KFOR-it duhet te pergatise planet per koordinimin me njesite e FSK ne rastet emergjente dhe koordinimin e duhur me njesite e policise se Kosoves perfshire ketu zonat e pergjegjesise operacionale, planet kryesore, planet rezerve dhe te papritura, rrugekalimet kryesore, reserve dhe jo vetem.

Si perfundim, deshiroj te shpreh mirenjohjen me te thelle per njesite e policise se Kosoves, forcat e saj te sigurise dhe lidershipin e ministrise se brendshme. Na kane bere krenare dhe meritojne te gjithe mbeshtetjen. Me mire disa rruge me pak dhe me shume arme, pasi siguria kombetare me nje fqinj si Serbia duhet te jete prioritet i pare sot me shume se asnjehere. Rreshteri Afrim Bunjaku qofte i paharruar kujtimi i tij.

Dr. Dritan Demiraj.

NJË ANALIZË MODESTE RRETH VRASJES SË KREUT TË GRUPIT WAGNER JEVGENI PRIGOZHIN

August 28, 2023 by s p

Dr. Dritan Demiraj/

Një nga ngjarjet për të cilën gjatë 48 orëve të fundit kanë folur të gjithë mediat kryesore të botës, është padyshim rrëzimi i avionit personal në të cilin udhëtonin drejtuesit kryesorë të grupit mercenar rus ‘Wagner’. Së bashku me Jevgeni Prigozhinin në aksident u vranë edhe drejtuesit e tjerë kryesorë Dmitri Utkin, Sergey Propustin, Valery Chekalov, Evgeniy Makaryan, Aleksander Totmin dhe Nikolay Matuseev.

Me këtë rast do të përpiqem të bëj një analizë modeste, por pa spekuluar dhe pretenduar se do të analizoj 100 për qind atë që ka ndodhur gjatë pasdites së datës 23 gusht 2023, pasi e vërteta e këtij atentati mund të kërkojë shumë kohë ose edhe mund të mos dalë në publik asnjëherë për shkak të nivelit të sofistikuar të ekzekutimit dhe personave të përfshirë në të.

Fillimisht mendoj se duhet të analizojmë llojin/metodën e sulmit që u përdor për të rrëzuar avionin e Prigozhinit.

Menjëherë lind pyetja se përse menyra e zgjedhur për ekzekutimin e Prigozhinit ishte kaq demostrative dhe spektakolare?

Përse lidershipi rus për hakmarrje nuk përdori metodat e vrasjes si në rastin e ish zv/kryeministrit rus Boris Nemtsov në vitin 2015, gazetares politike Anna Politkovskaya, vrasjes së biznesmenit rus në Britaninë e Madhe Boris Berezensky në vitin 2013, vrasjes në tentativë nëpërmjet helmimit te ish agjentit të GRU-së Sergei Skriptal në Britaninë e Madhe, ish oficerit të FSB-së Aleksander Livinenko në vitin 2006, drejtuesit të opozitës Aleksei Navalny në vitin 2020 dhe shumë personave të tjerë të cilët kanë kundërshtuar lidershipin korruptiv dhe autokrat të presidentit Putin?

Në gjykimin tij modest përgjigja është e thjeshtë. Këtë metodë vrasje personalisht e konsideroj si një veprim dhe vendim politik për të treguar përpara të gjithë botës forcën, në mënyrë që të dekurajojë të gjithë ata kundërshtarë të presidentit Putin të cilët mendojnë që në të ardhmen mund të tentojnë përsëri të sfidojnë autoritetin e tij.

Por kush ishte Yevgeni Prigozhin? Ai njihej nga të gjithë oligarkët në Kremlin si njeriu më i afërt i cili realizonte ‘punët e pista’ të Putinit kryesisht jashtë vendit në bashkëpunim me shërbimet sekrete, shërbimet e sigurisë, ambasadat ruse por gjithmonë në mënyrë të sofistikuar, fshehtas dhe pa përdorur uniformat dhe kredencialet diplomatike ruse.

Gjatë kësaj periudhe (1992-2022) Prigozhini nuk përbënte kërcënim për presidentit Putin. Por konflikti filloi të shfaqej dhe të eskalonte fillimisht me gjeneralin Valery Gerasimov dhe më pas u intensifikua më tej pas dështimit për t’i mbushur mendjen Putinit për të shkarkuar Ministrin e Mbrojtjes Sergey Shoigu dhe për ta zëvendësuar atë me mikun e tij të ngushtë gjeneral Sergei Sorovikinin. Me kalimin e kohës, deklaratat e përditshme kundër lidershipit ushtarak filluan të dalin jashtë kontrollit dhe sharjet e Prigozhinit filluan të konceptoheshin edhe si deklarata drejtëpërdrejtë kundër Putinit.

Kjo situatë doli jashtë kontrollit në mbrëmjen e datës 23 dhe 24 qershor kur një konvojë e përbërë nga 5000 luftëtarë të Wagnerit nën drejtimin e Prigozhinit morën fillimisht kontrollin e Komandës Ushtarake Jugore në Rostov mbi Don, rrëzuan një avion rus komandim-kontrolli së bashku me 6 helikopterë ushtarakë duke shkaktuar vdekjen e 30 pilotëve ushtarakë rusë, për të cilën asnjëherë nuk kam besuar se Putini do ta falte.

Të gjitha këto veprime shkaktuan frikë dhe pasiguri përfshirë edhe vetë Putinin, pasi prej 23 vitesh në pushtet askush nuk kishte guxuar të sfidonte dhe diskretitonte përpara gjithë botës autoritetin e tij. Pikërisht me këto veprime Prigozhini kishte shkeluar atë për të cilën Putini publikisht ka deklaruar se nuk ia falte askujt ‘Tradhtinë’.

Ky grusht shteti shfaqi përpara botës një kriste të madhe të qeverisjes dhe legjitimitetit të Putinit në Federatën Ruse. Mbështetja e madhe popullore e shfaqur për Prigozhinin nga populli në rrugët e Rostov mbi Don-it pas dështimit të këtij grushti shteti në tentativë, i ka dalë në ëndërr çdo natë Putinit deri ditën e pardjeshme.

Por të gjithë pyesnin se përse Putini veproi pas dy muajve dhe jo më pare?

Putini është një mjeshtër i gjeopolitikës, ai me ndërmjetësimin e Lukashenkos i dha mundësi Prigozhinit të jetonte në azil në Bjellorusi me kushtin që të mos shkelte në Rusi. Por Prigozhini duke menduar se kishte imunitetin e së kaluarës u shfaq në disa raste në Shën Petërsburg përfshirë edhe sfidën që i bëri së fundi Putinit duke takuar drejtuesit e vendeve Afrikane gjatë Samitit Rusi-Afrikë në Shën Petërsburg duke postuar edhe në media këto takime.

Por lind pyetje se përse Putini nuk e vrau Prigozhinin më parë?

Putini si një ish agjent i vjetër zbatoi atë që ka mësuar në shkollën e sigurimit të KGB-së se: “Një nga ‘teknologjitë’ e hakmarrjes është që ta afrosh kundërshtarin edhe në afër përpara se ta vrasësh”.

Menjëherë pas tentativës Putini ishte i dobësuar, por fillimisht urdhëroi shkatërrimin financiar dhe diskretitimin publik të Wagnerit nëpërmjet konfiskimit të zyrave, mjeteve financiare në shtëpinë e tij, etj.

Në gjykimin tim, në rast se Prigozhini do të kishte mbyllur gojën dhe nuk do të kishte mbajtur një profil aq të lartë edhe mund të kishte jetuar. Në rast se do të ndalonte aktivitetin dhe do të urdhëronte që njerëzit e tij t’i bashkoheshin ushtrisë ruse edhe mund të ishte helmuar, por ambiciet e tij ‘Wagneriane’ kontribuan në një përfundim ‘Wagnerian’ për jetën e tij.

Por cilat janë konseguencat e vrasjes së Prigozhinit në të ardhmen e afërt?

Së pari, kjo nuk është një përplasje personalitetesh por një manifestim i problemeve të thella që janë akumuluar në Kremlin dhe në mesin e elitës së Rusisë për mënyrën se si të ekzekutojnë këtë konflikt të armatosur. Putini është në presion të madh prej disa kohësh. Një pjesë e elitës ruse kërkon ngrirjen e konfliktit deri në zgjedhjet e vitit tjetër në SHBA, një pjesë tjetër kërkon shkarkimin e ministrit të mbrojtjes Shoigu dhe të Shefit të Shtabit të Përgjthshëm Valery Gerasimov, ndërkohë një pjesë tjetër kërkon eskalimin e konfliktit dhe përdorimin më masiv të forcave ajrore, raketore dhe tokësore dhe për rrjedhojë përfundimin e konfliktit.

Së dyti, vrasja e Progozhinit sipas analistëve mendohet se do ta stabilizojë edhe më tej pushtetin e Putinit. Personalisht mendoj të kundërtën, pasi sa më shumë të zgjasë ky konflikt aq më pak i stabilizuar do të jetë Kremlini zyrtar dhe vetë Putini.

Së treti, vrasja e Prigozhinit mund të konsiderohet si një fazë e luftës e cila gjithmonë e më shumë po transferohet nga frontet lindore dhe jugore të Ukrainës në territorin e Federatës Ruse.

Së katërti, vrasja e Prigozhinit është padyshim një fitore e përkohshme e ministrit Sergei Shoigu dhe e gjeneralit Valeri Gerasimovit për arsye se kundështari i tyre më i egër që i ka diskretituar në publik dhe përpara ushtrisë ruse tashmë është ekzekutuar.

Së pesti, lind pyetja se a do ta shkrijë presidenti Putin ‘Grupin Wagner’ ndërkohë që ai poseidon kapacitete të mëdha luftarake, në fushën e luftës kibernetike, kapacitete të cilat ekzistojnë për shkak të mbështetjes që ky grup merrte drejtëpërdrejtë nga GRU-ja dhe MM? Në gjykimin tim presidenti Putin nuk do ta shkrijë ‘Grupin Wagner’, për arsye ky grup ka zbatuar dhe ekzekutuar me sukses misione të ndryshme luftarake, të luftës informative, stërvitjes së ushtrive të ndryshme në Afrikë, shërbimeve të mbrojtjes, të ruajtjes së bazave ose ndërtesave qeveritare, etj duke rritur influencën ruse sidomos në rajonin e Sahelit (Mali, Burkina Faso, RQA, Sudan) në Siri, Libi, Ukrainë por edhe më gjerë. Pra thënë ndryshe, ‘Grupi Wagner’ ka qënë një zgjatim ose instrument force i politikës së jashtme të Federatës Ruse, por vetëkuptohet në mënyrë të fshehtë dhe i padeklaruar me qëllim rritjen e projektimit të fuqisë ose influencës politike me njësi të armatosura.

Së gjashti, qeverisja e Putinit do të vazhdojë të dështojë që të zgjidhë problemet e saj në rrugë demokratike, por fatkeqësisht do të vazhdojë të përdorë mjetet jodemokratike përfshirë edhe vrasjet për t’i mbyllur gojën kujto që do të guxojë të kërkojë llogari ose të sfidojë vendimmarrjen e tij të gabuar për pushtimin e paprecedentë dhe të paligjshëm të Ukrainës dhe për rrjedhojë vrasjen e dhjetëra mijëra ushtarëve dhe civilëve nga të dy kampet.

Së fundi, strategjia e Federatës Ruse nëpërmjet përdorimit të kompanive private ushtarake si ‘Grupi Wagner’ është implementuar me qëllim që të ulë fuqinë dhe autoritetin e SHBA-ve, Francës, Britanisë së Madhe dhe të rrisë influencën e Moskës në kontinentin Afrikan dhe më gjerë, duke përdorur forca me profil të ulët, të afta të sigurojnë për drejtuesit e korruptuar në këtë rajon siguri fizike, stërvitje ushtarake, këshillim dhe asistencë ushtarake. Nga viti 2015 deri në vitin 2022, përdorimi i ‘Grupit Wagner’ jashtë Federatës Ruse është rritur 7 fish sa i përket numrit të vendeve ku operon, pasi në vitin 2015 kjo kompani operonte në katër vende në vitin 2022 ajo operon në 27 vende. Kompanitë private ushtarake ruse, kanë qënë aktive në vendet e Afrikës si: Republika Qëndrore e Afrikës, Mali, Burkina Faso, Sudan por edhe në Irak, Libi, Siri, Venezuelë, Ukrainë, etj.

Dr. Dritan Demiraj është autor i librave: “Gjeopolitika e Federatës Ruse, Politika e Jashtme dhe Rendi i Ri Botëror”, “Strategjia ushtarake e Federatës Ruse, Forcat e Armatosura dhe Fuqia Luftarake” dhe “Shërbimet Sekrete në Federatën Ruse, Struktura, Misionet, Taktikat, Metodat dhe Kapacitetet e tyre”, libra të cilat botohen për herë të parë në rajon dhe më gjerë.

Më poshtë një intervistë dhënë dje për këtë temë në TV ‘News 24’. Shikim të këndshëm për të gjithë ata që kanë interes rreth kësaj teme.