TRE BREZAT E TRIMAVE KOSOVARË/

Nga Sinan KAMBERAJ/
_______

I Pari nis nga Dy Vëllezër/
Mustaqepërdredhur
Kallushanë si Arusha t’Malit/
Që ishin zënë fytafyt/
Për një bagël nē udhë -/
Nëse ishte e Lopës a e Kalit …/

Dhe, sakaq e kishin lënë fshatin
Po atë natë tërë inat
Pa lamtumirë!

E hajt – hajt, e hajt – hajt!

Mbas pesëdhjetë vjetësh
Na ishin takuar sërish

Për ta përsëritur marrinë
Secili në të vetën:
– E lopës ka qenë! – çartej njëri
– Jo e lopës, po e kalit! – tjetri!

Po, tashmë s’kishin takat për luftë

Kishin vdekur Vëllezërit e Marrë
Pa lënë gjë kryeshpirti
Përveç Anekdotës …

E hajt – hajt, e hajt – hajt!

Erdhi Brezi i Dytë –
Bijtë e vëllezërve legjendarë
Të varfër e të rrjepur
Gjithë ditën në hije dardhe
Rronin me të vetmën drojë
Të mos i mundte Qyqja
Ditën e Shëngjergjit
Dhe të mos i hynin n’hak hyqymetit!

Mbrëmjeve mbas iftarit
Kur binte Tupani i Ramazanit
I Madhi mësyente drejt Xhamisë
Tjetri që shquhej për shkrim cirilicë
Çante udhën për dritë hane
Drejt Stacionit t’Milicisë …

E hajt – e – hajt, e hajt – e – hajt!

***
Erdhi koha e Stërnipërve
E “kumandantëve” – brez i tretë
Që i konvertojnë toskërisht
Nazalet e gegnishtes
Kur e rrjepin serbisht
Kosovënënën
Që e kanë çliruar
Me magji prej Rognerit
Larg – larg fronteve tê luftës!

As troku i Kalit të Anekdotës
Së Stërgjyshërve ahmakë
S’ua vret ndërgjegjen!

Sojsuzë!