Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Në Big Brother Edi Rama dhe Lulzim Basha

by

Nga Ilir Levonja-Florida/

Ka pak orë që përmes ambasadorit të saj Amerika u foli shqiptarëve. Po e theksoj, shqiptarëve. Një pjesë e vendosmërisë së saj vijon si më poshtë: ”Eshtë koha t’i dilni zot vendit shqiptarë. E sfidoj kryeministrin dhe kreun e opozitës që të takohen ballë për ballë të hënën dhe të premtojnë publikisht se nuk do të largohen nga salla e takimit deri sa të kenë një zgjidhje për çështjen e fundit të kësaj reforme. Le të shohim se kush është me të vërtetë në favor të mbështetjes së një kompromisi. Kjo do ta zgjidhë problemin në njërën prej dy mënyrave. Ata ose do të gjejnë një zgjidhje që mund të mbështetet si nga qeveria, ashtu edhe nga opozita. Ose, mund të mbyllen brenda asaj salle takimi së bashku, përjetë”…

Mirë do bëjnë të mbyllen, në fund të fundit Big Brother program vazhdon. Le t’i shikojmë se si nënqeshin. Si kërruajnë hundët etj,
Apo kushdreqin e di se deri ku do u shkojnë nepset.
Megjithatë dikush më pyet se përse ambasadori u drejtohet shqiptarëve?
Përse shqiptarëve?
Sepse është ajo që ne aq për zor e kemi ta pranojmë, qofshim të majtë apo të djathtë, se, liderët aktualë kanë kohë që po dështojnë.
Kjo për të vetmen arsye, ata janë një brez plot mëkatarësh dhe kërkund se e gjen një shenjtor.
Aleanca që kërkon ambasadori Lu me shqiptarët, me qytetarët, nuk është e rastit. Nuk është thirrje në ajër. Por e gjetur përmes ndishmërisë midis njerëzve nga e përditshmja dhe klasës në pushtet. E vërteta është se një indinjatë e madhe popullore fle gjithandej. E kapur rob nga përfundimi se kujt t’ia jap votën. Si ky, si ai, njësoj janë. Kjo është e gjitha.
1) E kisha ndjerë prej kohësh se në vendin tim ka një faktor antiamerikan. Një shpurë njerëzish që kanë çimentuar pushtetin. Ata në korridore ministrish, gjykatash, ambasadash, zyra shtypi dhe shoqatash që vdesin për të marrë fonde nga të mundin.
Edhe prej Amerikës vetë. Sidomos me këto programet e reformave apo zgjedhjeve. Webet shqiptare i trumbetojnë me të madhe si fonde për zhvillim, prej Amerikës apo DASH-it siç edhe ua ka ënda ta thonë shpesh.
Sot u vertetua plotësisht. Një tërësi emrash nga këto reparte të shtetit ushtarak shqiptar, theksojnë se pse duhet t’i bindemi Amerikës. Pse nuk i kthejmë reston siç edhe ia bëm më 2013 me armët kimike etj.
E para, Amerika nuk ka vendosur. Nuk ka thënë do ta bëni kështu apo ashtu. Ka sugjeruar…, kjo në kuadër të mestarit. Të atij që e kemi të pamundur të bëjmë ne shqiptarët. Gjithmonë na duhet një i tretë. Qoftë ky, irlandez, gjerman, apo hollandez etj.
E dyta, situata me armët kimike nuk është afërmendsh e krahasueshme me situatën aktuale. Nuk mund t’i themi politikës thuaj jo, si me armët. Pasi atëhere, jo, tha populli. Të ishte për politikën ato garrupe të paketuara mbetjesh kimike, do ishin groposur me kohë midis Skraparit, Gramshit apo Oparit. Madje honorari i përftuar do i shërbente faqezinjëve shqiptarë si argument për zhvillimin ekonomik të vendit.
Këtu ai që duhet dhe po i thotë popullit të thojë jo, është ambasadori. Dhe jo për karshillëk, por ato argumente që vet ai i përmend në fjalët e pakmëparshme drejtuar qytetarëve…, kur shprehet kështu: ”Disa muaj më parë kam pyetur se kush ka më shumë frikë nga kjo reformë? Krerët e krimit të organizuar? Gjyqtarët e korruptuar? Apo politikanët kriminelë? Sot, përgjigja është e qartë. Të gjithë ata kanë frikë dhe të gjithë po e luftojnë.”
Pra jo Edi Ramës, por shqiptarëve u takon e drejta të thonë jo. Jo më me Edi Ramën, Ilir Metën, Lulzim Bashën e me radhë.
Pasi u ka u humbur e drejta të vendosin për ardhmërinë e shqiptarëve.
2) E gjitha i ngjan tashmë një kazani që vlon.
Madje koha dëshmoi se Shqipëria ka nevojë për ndryshime të forta deri në Kushtetutën e vendit. Rendi parësor duhet të fillojë me pozitat, pozicion apo rëndësinë që ka presidenti. Nëse duam të kemi një të tillë. Privilegji i liderëve politikë në zgjedhjen e personit që në në librin thelmetar të shtetit, e konsiderojmë si unifikues të shqiptarëve. Ka rezultuar deri sot, si objekti i humorit të estradave
në kohën kur ndërtonim socializmin. Madje ka sjellur ngërçe dhe shpenzime energjish të kota, duke u dhënë shqiptarëve asnjëherë atë që meritojnë. Atë që duhet ta zgjidhnin vetë, por një rastësor dominosh nga lulishtet e rjepura, siç ishte rasti i Aleksandër Moisiut.
Ose ose, militantë partish sa majtas djathtas, që të gjitha i kanë arritur, vetëm respektin e presidentit asesi.
Ja përse sot ka konflikte garipash midis ministrash dhe presidentësh. Deklarata palësh për të drejta demode.
Të gjitha mund të ekzistojnë. Të gjithë këta mund të kenë të drejtë.
Veçse shqiptarët nuk kanë presidentin e duhur.
Apo institucionin themeltar për të cilin paguajnë me gjakun e tyre,
flluskën prej sapuni të unitetit kushtetues.
3) Kush, atëhere, e ka të drejtën të negociojë? Të zgjedhi dhe të vendosë për ardhmërinë e vet. Ndërkohë që dy, tre apo katër njerëz. Ca me atlete, ca me pak bark apo qafa të rrudhura nga dhjami. Ca me tre celularë, me dieta, rroga të majme…, me shtëpi me shumicë. Me thinja dështimesh por të mbarështruara nga ekzistenca treçerekshekullore e venduesit. Të atij që kurrë nuk bie nga kali deri sa ta tërheqin zvarrë. Kujt pra i bie për pjesë të negociojë. Padyshim qytetarit. Ndaj dhe Amerika me atë po komunikon. Dëgjojeni dhe i dilni zot fatit tuaj…, ose bëhuni spektatorë të përjetshëm të djemve në dhomat e Big Brother Albania.

REAGON KRYEMINISTRI: NUK KAM PAGUAR PËR FOTON ME PRESIDENTIN OBAMA

by

Pas shkrimeve të publikuara në mediat amerikane, ku flitet se një qytetar shqiptaro-amerikan ka  paguar e 80 mijë dollarë për një fotot të Kryeministrit Edi Rama me presidentin Barak Obama në vitin 2012, ka ardhur dhe reagimi i Kryeministrisë.

Drejtoria e Informacionit në Kryeministri i cilëson shkrimet e botuara në mediat prestigjioze ndërkombëtare si manipulim mediatik. Nga ana tjetër, thekson se Kryeministri Edi Rama nuk ka paguar asgjë për foton me Presidentin e SHBA. Në deklaratë hidhet poshtë edhe pjesëmarrje e Ramës në takime elektorale në SHBA gjatë vitit 2012.

Nga ana tjetër, Drejtoria e Komunikimit në Kryeministri pranon se shtetasi shqiptaro-amerikan që akuzohet për pagesën e 80 mijë dollarëve është takuar në vitin 2012 më delegacionin shqiptar. “Por në mënyrë kategorike nuk ka patur asnjë lloj veprimi financiar nga ana e Edi Ramës për të realizuar fotografinë e takimit me Presidentin Obama”,- thuhet në njoftim.

Ndërkohë Departamenti i Drejtësisë në SHBA në një deklaratë zyrtare dje sqaronte procesin e hetimit ndaj shqiptaro-amerikanit Bilal Shehu. Departamenti shkruan se Shehu ka dhuruar 80 mijë dollatë për Obamën, për të futur një person të me shtetësi jo amerikane në takimet elektorale. Dyshimet që ngrënë mediat amerikane janë se personi i huaj është Kryeministri Edi Rama, në atë kohë kryetar i PS-së në opozitë.

Në deklaratë Kryeministri Rama i kërkon kreut të PD-së të votojë reformën në drejtësi.

Deklarata e plotë e Kryeministrisë:

Duke shprehur keqardhjen per manipulimin mediatik dhe propaganden e baltes lidhur me nje foto te vitit 2012 me Presidentin Obama, Kryeministri Edi Rama, sqaron se ai as nuk ka marre pjese ne ndonje organizim elektoral te Presidentit Obama dhe as nuk ka kryer ndonje pagese, per te marre pjese ne nje organizim te kesaj natyre. Sepse ligji amerikan ndalon perfshirjen e cfaredolloji te shtetasve te huaj ne fushate ne Shtetet e Bashkuara.

Bilal Shehu qe sot po gjykohet ne SHBA per ceshtjen ne fjale eshte pjesetar i komunitetit shqiptar ne Neë York dhe eshte takuar  me delegacionin qe tone ne  SHBA ne vitin 2012. Por ne menyre kategorike nuk ka patur asnje lloj veprimi financiar nga ana e Edi Rames per te realizuar fotografine e takimit me Presidentin Obama.

Nderkohe qe duke perfituar edhe nga ky rast, kryeministri i ben thirrje edhe njehere Lulezim Bashes te fokusohet tek reforma ne drejtesi dhe respektin e tij per drejtesine ne Shtetet e Bashkuara, ta tregoje duke mbeshtetur projektin kushtetues te Reformes ne Drejtesi qe eshte hartuar me kontributin e cmuar te Shteteve te Bashkuara dhe Bashkimit Europian.

Edi Rama nuk ka frike nga drejtesia, nuk ka frike nga Operacioni Nderkombetar i Monitorimit te drejtesise, nuk ka frike nga pavaresia e anetareve qe do te bejne vetingun e gjykatesve e prokuroreve, po Lulezim Basha me Sali Berishen pse i tremben faktit qe ata qe do te gjykojne prokuroret dhe gjykatesit, do te perzgjidhen nga Shba e BE?!

Eshte koha e te vertetes per krimet, akuzat, genjeshtrat dhe te verteten mund ta thote vetem nje drejtesi e çliruar nga kthetrat e vendeve te rezervuara te partive ne sistem. Edi Rama dhe shumica jane gati te heqin duart e partive nga sistemi, po Lulezimi, Saliu dhe Partia Demokratike pse nuk jane gati?!

Shfrytëzimi i fotografisë

by

NGA ILIR HASHORVA-New York/

U dha lajmi se një shqiptar në SHBA në vitin 2012, kishte dhënë për fushatën presidenciale amerikane një shumë prej 80000 dollarësh në favor të Obamës, të cilat ia kishte dhënë Edi Rama. Në shenjë mirënjohje dhe falënderimi, Presidenti Obama bëri një fotografi me Edi Ramën.

Ishte maj i vitit 2013. Zhvillohej fushata zgjedhore në Shqipëri. Në tubimin e madh të zhvilluar në Tiranë, për të paraqitur kandidatët për deputet, PS-ja solli dy risi:  fotografinë, në të cilën paraqitej Edi Rama në një takim me Presidentin Obama, dhe koncertin e përbashkët festiv të kandidatëve për deputetë dhe popullit. Në atë kohë, për këtë ngjarje, unë bëra një copë shkrim i cili, me disa ndryshime fare të vogla, ishte ky:

Çdo kandidat për deputetë, duke përfshirë edhe Edi Ramën, kishte zë s’kishte zë, këndoi solo një copë të këngës së zgjedhur enkas për atë ditë. Disa dashakeqë e quajtën këtë mënyrë të kënduari dhe atë shfaqje aheng. Ndofta këta nuk e dinë se në botë pjesëmarrja e udhëheqësve në gëzime popullore është gjë e zakonshme. Mjafton të përmendim këtu pjesëmarrjen e Putinit, Xhorxh W. Bushit, të dy princërve britanikë, Uiliam dhe Heri, e të tjerë, e të tjerë që bashkohen me masat në një gëzim të përbashkët dhe kërcejnë e këndojnë, apo siç thuhet sot: përformojnë bashkë me to, për t’i dhënë gjallëri atij gëzimi. Masat i vlerësojnë udhëheqësit që shkrihen me to.

Por risia më e madhe e atij tubimi ishte fotografia që Edi Rama kishte bërë me Presidentin Obama nja një vit më parë dhe që u ruajt me kujdes për t’u zbuluar tashti. Në fotografi të treguar në një ekran të stërmadh elektronik, paraqitej Edi Rama tek bisedonte me Presidentin Obama. Të dy dukeshin të qeshur e të gëzuar, të dy kishin tokur duart, të dy dukeshin se ishin në pajtim të plotë, apo, siç thuhet tashti, ishin dakordësuar. Edhe për fotografinë thanë se nuk ishte ndonjë gjë kushedi se çfarë, se është diçka e zakonshme që udhëheqësit bëjnë fotografi të tilla, jo vetëm me udhëheqës të tjerë, por edhe me njerëz fare të zakonshëm. Unë nuk jam i atij mendimi, dhe ja sepse.

Po kalojmë nja 30 vjet më parë, në kohën kur po zhvillohej fushata e madhe e tufëzimit, fushatë që populli shqiptar e priti “me gëzim të madh”, ashtu sikurse kishte pritur  dhe çdo fushatë tjetër të Partisë. Të gjithë, fshatarë e qytetarë, ose duhej t’i thernin bagëtitë private, ose duhej t’i bashkonin ato në tufat kooperativiste. Prona private ishte e rrezikshme dhe ajo duhej zhdukur. Të mbaje, jo një lopë, por edhe një pulë, do të thoshte të kishte tendenca kapitaliste, do të thoshte  të mbaje të ndezur frymën e kapitalistit. Megjithatë, tek tuk, kishte edhe nga ata që nuk iu bashkuan menjëherë asaj fushate madhështore, e cila do të çlironte njeriun nga varfëria dhe do ta drejtonte nga bollëku dhe nga kultura.

Tregohej në formë shakaje, por mund të ketë qenë e vërtetë se, në këtë kohë, aty nga fillimi i viteve 1980, në një fshat në Lezhë, një familje mbante ende një derrkuc të fshehur. Organizata e frontit e fshatit dhe veprimtarët e saj, nuk mund të pranonin që në fshatin e tyre, ndryshe nga fshatrat e tjerë, të kishte edhe një familje me tendenca kapitaliste dhe i bënë një kontroll të befasishëm asaj familjeje e cila dukej se e kishte nuhatur kontrollin dhe kishte marrë masat e saj. Kontrolli u bë, u kontrollua çdo vrimë e shtëpisë, por nuk u gjet gjë. Organizata e atij fshati deklaroi me mburrje se në fshatin e tyre nuk kishte më gjë të gjallë private. Ç’kishte ndodhur? Burrat e shtëpisë që mbante derrkucin, i kishin dhënë derrkucit raki, e kishin dehur, e kishin vënë në gjumë dhe një nga nuset e shtëpisë e kishte vënë në djep, e kishte mbuluar dhe kur veprimtarët e frontit u futën në dhomën ku nusja po tundte djepin dhe po këndonte një nina-nana, ajo ua bëri me shenjë që të mos lëshonin zë, se po i zgjonin fëmijën. Kështu, derrkuci shpëtoi, shpëtoi dhe familja. E paraqita këtë rast për të kuptuar atmosferën absurde dhe të rrezikshme të kohës kur do të zhvillohet ngjarja që do të tregoj më poshtë.

Punoja në Institutin Hidrometeorologjik të Akademisë së Shkencave. Qendra ime ishte tek ai që quhej Observatori i Institutit dhe që ndodhej ngjitur me klubin e futbollit “Partizani”. Ishte një ndërtesë dy katëshe që kishte një oborr të bukur përpara dhe një kopsht mjaft të madh anash dhe mbrapa në të cili kryheshin matje e eksperimente të ndryshme meteorologjike e hidrologjike. Kur shkova para tri vjetësh për ta vizituar, kopshti ishte tkurrur dhe shkretuar, kurse sot nuk ekziston fare. E mori me vete demokracia, ashtu siç mori edhe vetë Akademinë e Shkencave dhe institutin tonë me gjithë ndërtesa e njerëz. Në atë kohë, oborri dhe kopshti mbaheshin mirë, ishin gjithë bar e lule. Një herë apo dy herë në vit, bari korrej dhe i shitej një ndërmarrje komunale që i nevojitesh si ushqim për kuajt që kishte.

Në njëfarë kohe na erdhi si rojë një ish-polic. Azbi quhej. Azbiu, rrinte që rrinte në atë kopsht të bukur e plot bar, mori edhe një dele dhe e kulloste aty. Pas pak kohe delja i mbeti me barrë dhe Azbiu u gëzua. Do të merrte edhe një qengj prej saj. Gëzimi i Azbiut zgjati pak. Fronti Demokratik i lagjes, si gjithnjë vigjilent, mori vesh se Azbiu mbante një dele. Një ditë i shkoi dhe e urdhëroi ta therte delen, përndryshe Azbiu do të kthehej në kapitalist dhe mund të pushohej edhe nga puna. Azbiu nuk ia bëri dysh fjalën Frontit dhe Partisë. Ai e theri delen. Siç na tha, nuk i erdhi keq që humbi delen, por, se mishi i deles me barrë nuk hahej dhe shkoi dëm. Prej deles, Azbiu fitoi vetëm 100 lekë nga shitja e lëkurës.

Po në këtë kohë, vinte dhe fuste nja 7-8 dele në kopshtin tonë edhe një person që tha se ishte nga Kukësi, një prej atyre që me dashakeqësi dikur quheshin “dru me pre”. Emrin nuk ia mbaj mend, por po e quaj Zylfi. Zylfiu jo vetëm që fuste në kopsht delet për t’i kullotur, po na vinte edhe brenda në laboratorë dhe na tregonte për jetën e tij. Një ditë e pyetëm se si ishte puna që Azbiu kishte vetëm një dele, një dele me barrë, dhe Fronti e detyroi të therte, ndërsa atij që kishte disa dele nuk i thoshte asnjë fjalë. Pa e zgjatur, Zylfiu zbërtheu xhaketën, e hapi, futi dorën në një xhep të madh të qepur mbi astar dhe nxori prej tij një fotografi të madhe me kornizë dhe me xham. “E shikoni këtë, – na tha –  kjo m’i zgjidh problemet mua”. Pamë komandantin, Shokun Enver, që kishte tokur duart me një person në spital, në shtrat, tek bisedonin të dy të gëzuar.

“Ç’është kjo?” – e pyetëm.

“Ky është Shoku Enver dhe ky tjetri jam unë, Zylfiu. Jemi pas provokacioneve greke të gushtit të vitit 1949. Unë kam qenë ushtar në atë kohë, mora pjesë në luftë  dhe u plagosa. Shoku Enver erdhi e më takoi në spital. Më pyeti se si isha dhe unë i thashë se, gjersa kishim mirë Shokun Enver të gjithë ishim mirë. Biseda qe shumë e përzemërt dhe miqësore. Më pyeti për familjen dhe unë e pyeta për partinë. ‘E kemi të shëndoshë partinë,’ – më tha. Nuk na i marrin dot fitoriet as armiqtë e brendshëm, as armiqtë e jashtëm, përderisa të kemi djem si ju.’ ‘Partia në ballë, populli në këmbë!’ – iu përgjigja unë zjarr për zjarr. ‘Ashtu de, të lumtë! – më tha – Dëgjo këtu, se njerëz jemi e jetë është kjo, po të kesh ndonjë hall, e di ku më gjen’. ‘Faleminderit, Shoku Enver’. Kështu u ndamë me Komandantin. Takimi u fotografua dhe pas ca ditësh persona të dërguar prej Shokut Enver ma dhuruan këtë fotografi të cilën e mbaj gjithnjë me vete.”

“Po, – e pyetëm ne – shkove ndonjëherë te Shoku Enver për ndonjë hall?” “Përse të shkoja, të gjitha hallet mi zgjidhte fotografia. Kudo që shkoja, u tregoja fotografinë dhe punët më zgjidheshin. Nuk pati asnjë që të më kundërshtonte”.

E pra, kjo është forca e fotografisë, kur di ta shfrytëzosh. Thonë se një fotografi, vlen sa për 1000 fjalë. Unë, kur pashë Edi Ramën që kishte dalë në fotografi me Barak Obamën, besova se fotografia vlente edhe më tepër dhe u binda, si edhe të tjerët, se Edi Rama kishte një mik për kokë në Uashington.

Zylfiu nga Kukësi e kishte kuptuar këtë para të gjithëve. Të tjerët, edhe pse udhëheqës, e kuptuan më pas.

 

Fëmija i lumtur Edi Rama

by

Nga Ilir Levonja/Florida/

Një nga fëmijët më të lumtur të Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë, është momentalisht Kryeministri Edi Rama. Nga dje e sot gëzon duke duartrokitur demaskimin e ca pallateve, ku sipas tij i kanë bërë në kundërshtim me ligjin, ca njerëz nga qeveria e mëparshme. Reforma në drejtësi të cilën e filloi me shpatë të madhe nga viti i kaluar. Nisur me ato përfoljet mes tij dhe Bashës. Ku njëri do të dorëzonte Berishën dhe tjetri Metën. Në fakt dështoi me një rend të rregullt javor a mujor. Duke u paraqitur me duart në xhepa në zyrën e kryetarit të Kuvendit, sa herë që prishej humori i Ilirit. Nga ana tjetër fluturoi për pranimin e Kosovës në UEFA. Ashtu sikur edhe për heqjen e vizave për qytetarët e saj. Madje e mbyll me stilin e gangos nga Tirona…, ”Më në fund BE-ja po çlirohet nga një turp!” Këto gjithmonë sipas statuteve të tia në Twitter.
1) Pallateve vërju tritolin. Ia ke marrë dorën. Ti je mjeshtri i hedhjes së lekut në erë. Je mjeshtri i varrosjes së traditës. I furçisjes së fasadave me ngjyra deri nga tropiku. Pavarsisht se jetojmë në Mesdhe. Se, kemi apo jo ato avazet tona. Por këto nuk kanë asnjë rëndësi.
Vërju tritolin… Nuk ke pse na ankohesh neve. I ke të gjitha. Një milion e ca vota ndaj tu dhanë. Ke edhe gurin edhe arrën.
2) Reforma nuk ia vlen të diskutohet më. Eshtë si shumë etapa të tjera të vendit. Të cilat janë faqja jonë e zezë. Një reformë që po bëhet me dhunë nga jashtë. Për shkak të absurdit shqiptar ku të gjithë kanë të drejtë. Dhe më shumë nga të gjithë, ky kryemëndjemadhi që mbeti duke u folur njerëzve vetëm për gjynahet dhe mëkatet e atyre që ikën. Edhe pse projektet e tia vazhdojnë të kontestohen fort. Dhe ai bën humor duke kujtuar forcën e Ahmet Zogut në ndërtimin e Tiranës. Megjithëse deri sot nuk është dëgjuar ndonjëherë të flitet për protestë urbane të asaj kohe. Dhe krejt si një fëmijë i lumtur harron se në edukatën qeverisëse të vendeve në Perëndim. Kur ka ngërç, kur ka zvarritje dhe dogma propogande, topi është në fushën e qeveriut. Pra tek ty. Jo tek opozita…
3)Vërtet lajm i madh ky i pranimit të Kosovës. Gëzuam të gjithë dhe me të drejtë pamë edhe lot. Mbi të gjitha shqiptarët e Kosovës. Nuk ma nxë goja të them kosovarët. Jam shqiptarë e u vranë për lirinë e tyre. U vranë për flamurin kuq e zi.
Sa për ty e sojin tënd…, që pas qeverisë së Vlorës. Ose dyshes Ismail Bej Vlora dhe Isa Boletini. Soji e sorollopi shqiptar i qeveriut. E pati mëndjen tek karrika se sa tek Kosova. Më shumë bën për Kosovën kuislingët, me italianë e gjermanë se sa soji ynë që rrahim gjoksin. Ne edhe ato që arratiseshin, e vinin në vendin amë. Në tokën e premtuar…, i ngordhnim në dru. I kthenim mbrapsht si agjentë të UDB-ës etj. Ose, i çmendnim nga trutë e kokës. Pra është e gjitha një histori e dështuar me kokluzion që shqiptarët jetojnë sot në pesë shtete. Por le të shikojmë edhe anën e mbrapsht të këtij lajmi. Duam apo nuk duam ne, tani më, kemi për kokë edhe një mëkat ndaj Kombit. Çfarë bënë ata djem kuqezi, që bredhin me top stadiumeve të botës. E dhjeu era e fatit shqiptar. Ajo erë e mbrujtur me patriotizmin e rremë. Pasi për gjithçka e shumë gjëra mund të na nevojiteshin ne shqiptarëve. Veç jo dy kombëtare… Boll ishte njëra, foleja që na mblidhte. Të paktën në atë ballkon karshi ajrit, ishim bashkë. Rrinim bashkë. Dhe këndonim bashkë. Për të tjerat, e Zotit u bëftë.
Le të shpresojmë se ky nuk është një mëkat i madh. Edhe pse tingëllon si një fitore me shije të çuditshme.
4)Kjo puna e vizave me të drejtë u vjen për shtat qejfit tuaj. Edhe Isës atje në Prishtinë. Këto njëzetë e katër orë, rrjetet po buçasin edhe për Lloton amerikane. I pe barrelat, ato shkallët lëvizëse në shërbejnë aeroporteve për të hipur e zbritur njerëzit. Janë plot. I kanë mbushur Webet. Janë pamje me shqiptarët që presin me sytë në hava se mos ulet ndonjë fluturak tek shkallarja e tyre. Por unë nuk flas dot se, më grijnë e-mail-et duke më thënë. Ia hodhe për vete ti, ike ti. Po tani çfarë ke me ne?
Thua se fjala ime e ndërpreu këtë eksodin nga vendi . Thua se fjala ime është marrëzia. Edhe pse veç saj, asgjë nuk kam në dorë. Çelsat e gjithçka tjetër i ke ti. Dhe misrin me kokrra ti e ndan. Unë u fal veç zemrën. Atë kam. Dhe më dhimbesn kur i shoh. Eshtë e gjitha një marri shqiptare, që nuk do më vendin e saj. Kjo fal sojit e sorollopit tënd. Dhe ti i thua Europës turp. Kur turpi është i sojit tënd. I sojit tënd prej shekujsh që na kanë degdisur, nga Oqeania e largët, deri në Alaskë sipër. Nga Zelanda e Re, deri poshtë në Patagonian e Jugut. Një revolucion i ikjes shoqërore, si pasojë e paaftësisë pra të sojit tënd. Dhe ti thua turp i BE-es.
Çfarë mirënjohje shqiptare? Çfarë mirënjohje karshi eksodit të 1468-ës. Karshi eksodeve para dhe pas luftrave. Edukimit dhe arsimimit të intiligjencës. Eksodeve të post diktaturës. Atyre anijeve përplot që edhe sot na bëjnë me turp.
Turp Europës edhe Botës?!
Mjaft! Na kanë bërë njerëz, qytetarë.
Na kanë dhënë të drejtën e votës. Na besojnë.
Na kanë dhënë gjakun e tyre. Na kanë mbushur me dashuri.
Na kanë futur në shtëpi etj. Dhe ti u thua turp.
Po turpi jot more zotëri, cili është?

VATRA- P R E S S R E L E A S E

by

The Pan-Albanian Federation of America VATRA (THE HEARTH)/

April 10, 2016/

P R E S S  R E L E A S E/

The Board of Directors of The Pan-Albanian Federation of America VATRA (THE HEARTH), held a meeting today at the organization’s headquarters in New York, where its discussion focused primarily on a reported statement by the Prime Minster of Albania that “Donald Trump is a threat to America and, no doubt, a threat to Albanian-American ties.” According to The New York Times and other media sources, Mr. Rama was speaking at a talk show Thursday evening on Kosovo’s private television channel Klan Kosova, when he said that Trump’s election would bring “major damage” to the U.S. and would also be “a real threat to Albanian-American ties”.

The Prime Minister’s statement was unanimously condemned by the Board Members, as irresponsible and out of touch with reality. Intentionally or not, he interferes in the electoral process of the U.S. He also seems to ignore the fact that the friendly Albanian-American ties were established a long time ago and have been progressively strengthened, especially around the time of World War I, when President Woodrow Wilson saved Albania from further partitioning by the European Allies. The credit goes both ways: on one side, the reputation of Albanian Americans who showed love and loyalty to this Country and intensive lobbying, particularly by Bishop Fan Noli, Faik Konitza and others on behalf of Albania; on the other side, the spirit of democracy and compassion for the small nations and for human rights of the people of the United States. This has been a continuous pattern since its inception over a century ago and it will continue unabatedly for the foreseeable future.

In addition, Mr. Rama should know that the friendship of the United States towards Albania is bipartisan, as it has been demonstrated in the past and in recent times; and Albania is the one who enjoys a greater benefit from its relationship with the United States, not the other way around!

During the dreadful communist rule, the Albanian diaspora in America and elsewhere in the Free World, particularly VATRA, has been the true voice of the Albanian people and has maintained and strengthened friendly ties with the American people, as opposed to the official voice of the communist party that gave birth to the party that Mr. Rama chairs today.

We know that whoever wins the presidential election will maintain strong friendly ties with Albania. At the same time, we want to assure Mr. Trump and other candidates, that the Albanian people everywhere will remain friendly and pro-American as always, regardless of who occupies the White House.