• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

With the great Stefano Losi about his art movement Poetry & Painting-Exclusive Interview for Gazeta Dielli

April 20, 2013 by dgreca

“Arid Raid” Poetry and Painting Exhibition by Stefano Losi/
By Ermira Babamusta, New York/

Extraordinary Italian artist and poet Stefano Losi will showcase his second solo exhibition “Arid Rain” in New York. The exhibition runs from May 12 – 31, 2013 at Dacia Gallery.

The successful artist exceeded the expectations at his first gallery show in New York. His second exhibition shows tremendous amount of art and talent highlighting the human condition, captured through painting and poetry. The fine artist Stefano Losi is one of the early pioneers of this new art movement since 1980s. The combination of poetry and painting challenges the audience beyond the visual, and digs deep into their intellect and emotions. His artwork explores the significance of existentialism in history, interpreting the ideas of liberty, war, peace, beauty, life and love by telling a story.

“The study of classical art and literature has always been an integral part of my life. The Mediterranean culture still emerges as a reference in my visual works, yet with a clear contemporary sensitivity. The poetry, regenerating the classical lyric and then neoteric Greek and Latin schools, intends indeed to foreground different interpretative perspectives as an attempt to frame the terms of contemporary social debate, facing crucial themes as liberty and love, essential constitutive personal element, but formidable tension in a political dimension,”said the talented artist Stefano Losi.

The main themes of the exhibition are embodied by the poem with the same title,“Arid rain”:

I am generated by restlessness
The uninterrupted movement of the seas of Methymna

Tormented
By a continuous thirst
Powered by a rain of ash and copper

The insistent caress
Of a most terse sand
Projects
In opaque light
My features of burned soil
The thin hands smoothed by the sun

Amongst the wind
Virginal trembling
I approach my lips to yours
Livid
Wet of salt

Slowly
You bring to you my body
Now stripped of shadow

Finally free

As a god
After death I sit behind your eyes of ash.

The combination of poetry and painting adds an intriguing dimension to the display of the thoughtful, interesting, and creative work of Stefano Losi. His journey takes the viewer to Milan, London, and New York, a project the artist has been working on since the early 1990’s. The collection of poetry and author’s work, together with anew poetry volume featuring a foreword of the renowned historian and art critic Renato Miracco, will be presented at the opening ceremony on May 16th at 6:00 pm.

Event Details:

May 12th – May 31st
Opening Reception:
May 16th 6:00 PM – 9:00 PM

DACIA GALLERY
53 Stanton St.
New York , NY 10002

For further event details please visit Dacia Gallery in New York:
http://daciagallery.com/exhibitions/arid-rain.php

Or the author’s website:

http://www.violentdancesfade.com/dacia_gallery_solo_exhibition_-_may_2013

 

 With the great Stefano Losi about his art movement Poetry & Painting
Exclusive Interview for Gazeta Dielli

 

How would you define your artistic identity?

Stefano Losi: I paint and I love poetry and I like to merge the two. I have been doing this for a very long time in my life. I grew up surrounded by art. I am Italian, I come from a family that loves art and I have many influences. It’s hard to identify. What is really peculiar about it, the world of poetry has an active role in my visual work. I have been working in Italy for over 15 years, as well as in London and now in New York. I am glad to have this great opportunity here in New York to both show my work and to be influenced and see the work of other artists.

Stefano you are one of the early pioneers of starting a new art movement since the late 80s, something that was never done before at that time. Your genre of art is very unique, where you have a marriage between poetry and art. How did this idea come about? I know you have also done poetry and published the successful magazine “Violent Dances Fade” in Italy. Tell us a little bit about your inspirations and how the merging of poetry and painting came about?

Stefano Losi: I grew up fascinated by visual art and also passionate about poetry. I grew up reading the classics and translating them in Italian for a long time. So it was a very natural passion. The two of them married very naturally in my experience. There is a long evolution in my artistic approach. I started writing my own poetry in the 80s. In the 90s I felt the need to communicate to people and bring to their attention important issues. I started publishing an independent magazine called “Violent Dances Fade”, with poetry, drawings, where I was part of it as well as others. At the time there was no internet; promotion was done through alternative channels, via book stores, in Milan and Northern Italy. At the time we were related to the alternative music scene and we distributed albums from alternative bands. We had great interviews from famous artists. It really took off for ten years and we received requests for copies of the magazine from all corners of the world. It was mainly done by post, a lot of effort but absolutely worth it and rewarding for us.

I still write poetry, whilst in my visual work I really like to study the human body. It complements the best words of poetry using a range of themes such as love, liberty, the passion of the human condition in a positive way but also in desperation. I try to represent a range of emotions in my work.

When I have shows in both formal and informal spaces, in the opening I like to read my poetry especially from the works displayed there. The response is good. When you get the visual aspect and the live performance it gets really interesting for people and it captivates their attention.

You have showcased several galleries in New York. What has been some of the most interesting feed back that you have received from the fans that attend your art shows? How do people respond when they see your work as well as when they listen to your poetry? Does it make a difference in their understanding of your work as an artist? Or do they understand you more as a poet by looking at your artwork?

Stefano Losi: I have had many shows in the last few years. I have displayed my work at United Nations several times, as well as other galleries. The reaction is very important and strong. It is not the usual opening. People are much more engaged for a few minutes, at least to dedicate attention to the words and the meaning behind the poetry. That is stimulating a lot of reaction and questions on the real meaning. Sometimes it takes a bit of reading and assimilation. Other questions I get are about the process itself. People ask me if I start with the poetry and then comes the image, or the other way. It really varies. Sometimes you are inspired by some words then you come up with the vision, the colors, the expression and forms that would complement it. Other times you get the visual idea first. Sometimes they both come at the same time. Every work is in itself different.

As an artist how have you developed over time. You started as a young artist at an early age. Then you continued your passion and success in London and now here in New York. What sorts of themes resonate most with you? You mentioned love, war, peace. How have your artistic concepts developed over time?

Stefano Losi: The topics are somewhat similar, but seen in a different light and perspective. I have been working on this for over 20 years and it is natural to have an evolution. At the beginning I had a sense of naivety wanting to spell it out, to explain the exact meaning of my work. And sometimes, if you are working on poetry or art this is immediate but it would be without depth. There is a need for people to give their own interpretation on the theme and not spell it out for them.

I recognize that in the first works back in late 80s early 90s I tried to explain more. Now I try to put it out, leave it more open to the interpretation of
people. The themes are the same love, liberty, human condition which I think are crucial, but seen from a different perspective.

Also technically, you evolve. I was very minimalist at the beginning. It was detailed but only black and white. Every year you see something different in my work. I use mainly acrylic because it is easy to mix with other media. In the last few years I like to explore the creation of emotional and natural colors, through natural pigments, oxidized metal minerals and gold. The goal is to give a wide range of natural expression, and earthy colors.

Another change has occurred in how the word mixes with the image. In the last couple of years, my work displays the image, the human figure interrupted with the words. I am still playing with this idea and look at it from a critical eye, to do something different and unique.
What painting is one of your favorite pieces?

Stefano Losi: I am close to everything that I have done. I had the opportunity to work with Maxidus, a great dancer from New York who is passionate about poetry. I shared the poems with him and he understood the meaning and tried to interpret that meaning visually. I took pictures of the performance, and started to represent those into the visual art. From this few pieces have been developed.

Arid Raid Gallery, which will be on display at Dacia Gallery in the Lower East Side this May is a very interesting work. It is about the restlessness and the uniqueness of the human condition, the continuous research of the person that doesn’t find satisfaction, who keeps looking for something all the time. In the process also suffers. The figure is revolving in itself, in the movement. I did contrast dark background, natural red and brown. And from the background starts to come out the portion of the body. I am very pleased and proud of this work.

What do you want the audience to take away when they come to your show?

Stefano Losi: My objective is that my shows stimulate people to think, to have a discussion on the important themes illustrated in my work. I want to engage them in the subject matter and think about it.

On May 16th at the opening ceremony I will also present my 2nd book of poetry, which is a tool of discussion during the art show. The book explores a wide range of emotions, focusing on the restlessness of human condition, and is introduced by a foreword by art critic and international curator Renato Miracco.

I invite everyone to come to the opening of the show on Thursday, May 16 at Dacia Gallery and discuss art and poetry. I am open to collaborations. New York is full of talented artists and this is a great opportunity to work with other performing artists and reach each other. My current projects are on my website:http://www.violentdancesfade.com

Thank you for the interview.

 

Filed Under: Interviste, Kulture Tagged With: Ermira Babamusta, Poetry and Painting, Stefano Losi

Festina Mejzini dhe KAS rikthehen fuqishëm në Top Fest 10

March 22, 2013 by dgreca

  Nga Ermira Babamusta/

Festina Mejzini tregoi zërin e saj të fuqishëm dhe të veçantë në X-Factor Albania, ku la përshtypje shumë të mira për publikun dhe adhuruesit e saj. Zëri i saj i fuqishëm dhe karakteristik e bën atë këngëtaren e re më të mirë në skenën shqiptare. Ndërsa Kastriot Preteni (KAS) ka  arritur majat e muzikës në Norvegji.

“X-Factor për mua ka qenë një Akademi për të gjitha talentet e reja, që guxojnë në botën e artit. Ka qenë një eksperiencë e mrekullueshme, punë intensive, profesionale dhe eksperiencë shumë e mirë për mua. Fëlenderoj mentoren time Juliana Pasha që ka qenë e mrekullushme për mua gjatë rrugës time në X-Factor. Kemi patur një bashkpunim shumë të mirë, gjithmonë kemi rënë dakort për çdo përzgjedhje të këngëve që kam performuar. Nganjëherë kam dalë jashtë stili tim por këto lloje show talentesh kërkojnë sfidë të provosh rryma të ndryshme,” tregon e talentuara Festina Mejzini.Në mars 2013 Festina Mejzini rikthehet fuqishëm në Top Fest 10 me këngën “Ndjehem Mirë”, një duet me artistin e famshëm KAS (Kastriot Preteni). Festina dhe KAS kanë mahnitur publikun me një performancë shumë energjike dhe mbizotëruese në skenë. Kënga ka patur simpatinë e fansave, e cila shumë shpejt po bëhet një sensacion në rrjetet sociale. (Videoklipi i këngës ‘Ndjehem Mirë’, Festina Mejzini & Kashttp://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=lLIlzmEABUg)

“Ekperienca ime në Top Fest sapo filloj dhe shpresoj të vazhdoj me sukses. Ideja për këngën lindi gjatë  vitizës time në Norvegji, ku u takova me artistin KAS. Shpresoj që publiku shqiptar anembanë ta vlersojë dhe ta pëlqejë këngën tonë “Ndjehem Mirë”. Gjithë fansave të mi ju them që gjithmonë janë në zemrën time dhe u jam mirënjohëse për gjithë fjalët dhe mbështetjen që më bëjnë gjatë gjithë kohës,” tha Festina.

“Eksperienca në Top Fest ka qenë e papërshkrueshme për mua. Nuk e kam ndjerë kurrë atë lloj enerjigje më parë në skenë. U ndjeva shumë mirë pas performancës. Shpresoj që të gjithë e kanë pëlqyer këngën dhe falenderoj fansat për përkrahjen e madhe. Kënga “Ndjehem Mirë” është një falenderim për Zotin për gjithçka që kemi në jetë, një ndjenjë e mirë për jetën dhe mundësitë që kemi,” tha KAS.

Vlerësimet për këngën “Ndjehem Mirë” dhe për interpretimin e bukur nga Festina & KAS janë të shumta dhe flitet si kënga më e mirë hip hop në Top Fest 10. Kënga përfaqësuese e dy artistëve nga Kosova, përmendet për vokalin e fuqishëm të Festinës, si dhe flown dhe interpretimin e mrekullueshëm të KAS.

Kastriot Preteni ka lindur në Suedi dhe banon në Norvegji. Familja e tij është me prejardhje nga Mitrovica. KAS është reper i njohur i cili u bë i famshëm me hitet e tij “Product of Society”, “Till Death Do Us Part”, “Imma Get My Piece”, etj (www.facebook.com/KASMUSIC1).  Ndërsa Festina Mejzini ka lindur në Gjakovë  dhe adhuron muzikën Jazz dhe Blues.

“Kam lindur në 28.11.1993 në një ditë feste, një natë e madhe për shqiptarët, siç më thoshte gjyshi dhe për këtë më pagëzuan me emrin Festina. Femijëria ime e hershme do të mbetet një ëndërr e mrekullueshme gjatë gjithë jetës sepse isha femija i parë në një familje tradicionale, jam rritur me dashuri dhe përkedheljen e gjyshërve të mi tashmë të ndjere dhe prindërve. Jam rritur nën tingujt e mandolinës dhe me poezinë e këngëve të lehta shqiptare, ato të Gjakovës, por edhe të trevave tjera. Pikërisht kjo ka zgjuar tek unë pasionin dhe dashurinë për këngën. Gjyshi im ka qenë Mazllom Mejzini, kantautor dhe interpretues i shumë këngëve popullore të cilat këndohen gjithandej ku ka shqiptarë.

Fillimet e para të muzikës i kam marr nga familja dhe  jam rritur me tingujt e muzikës. Adhuroj çdo stil të muzikës dhe në karrieren time dua ta provoj veten në shumë zhanër të ndryshëm. Por atë që e preferoj më shumë është muzika Jazz & Blues,” tregon Festina Mejzini.

Filed Under: Kulture Tagged With: dhe KAS, Ermira Babamusta, Festina Mejzini, Top Fest 10

Fisnik Muji fitoi çmimin ““Regjizori më i Mirë” në Toronto

March 22, 2013 by dgreca

Nga Ermira Babamusta/

Fisnik Muji është student në Fakultetin e Artit Dramatik, Regji Filmi, në Universitetin e Prishtinës. Projekti i tij, “Bora”, e cila ishte detyrë semestrale për klasën e profesor Jeton Ahmetaj në UP, u zgjodh në festivalin për filma të shkurtër “The Living Skies Student Film Festival” në Toronto të Kanadasë. Filmi “Bora” u vlerësua si filmi i shkurtër me regjinë më të mirë. Në këtë festival kishte përzgjedhje nga universitete dhe regjizorë të rinj nga e gjithë bota dhe Kosova zuri vendin fitues. Fisnik Muji u nderua me çmimin “Regjizori më  i Mirë”/ Best Director (http://lsfilmfest.com/?p=666).

Xhirimet e filmit filluan në dhjetor 2012 në Prishtinë. Bashkëpunëtorët në këtë projekt filmik janë: skenaristë Abetare Shabiu dhe Fisnik Muji, kameraman dhe montazher Agon Kryeziu, organizator Arben Muji, skenografia realizuar nga Valon Rukovci. Aktorë janë: Selman Lokaj, Kaona Sylejmani, Liridona Shehu, Refik Kryeziu dhe Fillesa Gashi. Ndërsa revidimi i audios dhe muzikës janë bërë nga Hekuran Krasniqi dhe Agron Peni (kitarë).

“Jam i gëzuar për vlerësimin e filmit “Bora”. Në veçanti falenderoj familjen time që më ka përkrahur shumë nga të gjitha aspektet për realizimin e projekteve të mia filmike. Ju jam shumë mirënjohës për këtë.  Tani jam duke punuar në një film të ri me titull “Rrota”, dhe shpresoj që do të ketë sukses gjithashtu,” tha regjizori Fisnik Muji.

Filmi me metrazh të shkurtër “Bora” është një rrëfim për pastërtinë dhe këmbënguljen e një fëmije. Bora është një vajzë që dëshiron të blej një dhuratë për motrën e saj, e cila është kujdesur për të që kur iu kishte vdekur e ëma. Në këtë mënyrë, ajo dëshiron ta falenderojë dhe t’i shprehë mirnjohje. Pasi kërkon me orë të tëra që ta blejë dhuratën e duhur për të, ajo më në fund e gjen, ku edhe fillojnë gjithë vështirësitë e saj.

“Ky është një rrëfim se ku mund të na çojë imagjinata e një fëmije. Një rrëfim që na tregon se të jesh fëmijë dhe të mos kesh asgjë por me pafajësinë dhe mendjemprehtësinë mund ta zotrojë botën! Të pakten, një argjendar!” shtoi Fisnik Muji.

 

Filed Under: Kulture Tagged With: Ermira Babamusta, Fisnik Muji, ne toronto, regjizori me i mire

“Agon” fiton çmimin “Filmi më i Mirë” në festivalin amerikan

March 22, 2013 by dgreca

Nga: Ermira Babamusta, Ph.D., New   York/

 Filmi Agon u shtua në listën e filmave më të mirë për vitin 2013, realizim i përkryer i regjizorit të shquar Robert Budina. Filmi luhet me mjeshtëri nga aktori i ri Guljem Kotori i cili u vlerësua me çmimin “Aktori më i mirë” (Best Actor Award) në Festivalin e Filmit “Bloody Hero International Film Festival” në Arizonë, SH.B.A. Festivali u mbajt në shkurt 2013 dhe ceremonia e ndarjes së shpërblimeve ishte me 10 shkurt. Filmi Agon fitoi çmimin “Filmi më i Mirë” (Best of Fest) me produksion të Era Film, Shqipëri.

“Ky çmim duket sikur erdhi nga hiçi sepse ishte fare i papritur dhe nuk e prisja që filmi të vlersohej maksimalisht me çmimet më të mëdha të festivalit. Kam parë në garë ishin pjesa më e madhe filma amerikanë dhe shpresat për një çmim dukeshin fare të vogla. Anëtarët e jurisë dhanë të gjithë votën maksimale dhe kjo më ka bërë të ndihem shumë mirë dhe të rihap edhe njëherë projektet për të ardhmen. Mendoj se Guljem Kotori që fitoi çmimin si Aktori më i Mirë është një talent i ri që dhe në filma të tjerë do të tregojë se ky çmim nuk ishte aspak rastësi për të. Edhe në raste të tjera ai është vlerësuar nga njerëz të ndryshëm të industrisë së filmit që kanë parë filmin Agon,” tha regjizori i njohur Robert Budina.     

“Ishte e pa pritur dhe një surprizë shumë bukur për mua. Ky vlerësim më bëri të ndihem mirë për atë çka unë kam bërë në filmin Agon. Gjithashtu ky çmim më ka bërë të jem këmbëngulës akoma më shumë në karierën time si aktor dhe pse nuk kam bërë një shkollë për aktrin dhe nuk po e bëj momentalisht,” u shpreh aktori i talentuar Guljem Kotori.

 “Eksperienca në filmin Agon ishte më e bukura ekzperiencë që unë kam pasur deri tani në jetë, në shumë aspekte. Kjo eksperiencë ka qenë si një shkollë për mua, më ka mësuar shumë gjera mbi filmin, mbi aktrimin. Falë aktorëve profesionistë që unë kisha në krahë, me në krye regjizorin Robert Budina dhe falë punës parapregatitore që ne kemi bërë, më  kanë mësuar shumë rreth aktrimit dhe filmit,” shtoi Guljem Kotori.Filmi u realizua në Selanik dhe në Kapshticë të Korçës. Rolet kryesore luhen nga aktorët e talentuar: Antonis Kafetzopulos, Guljem Kotori, Isabella Kogevina, Xhevdet Jashari, Eglantina Cenomeri, Laert Vasili dhe Marvin Tafaj (www.agonfilm.com).

 Filmi Agon ishte përzgjedhje zyrtare në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Cikago (Chicago International Festival Film). Gjithashtu, filmi Agon është përzgjedhur në garën zyrtare të festivalit Bifest të Barit, një nga festivalet më të rëndësishme në Itali. Filmi u shfaq me 20 mars 2013 në orën 18:30 në teatrin Petruzelli. Menjëherë pas tij, në orën 20:30, Adriano Çelentano, këngëtari i njohur italian mori çmimin e karrierës si aktor. Njëkohësisht, filmi Agon është zgjedhur në festivalin South East European Film Festival, në Los Angeles, Sh.B.A., një festival shumë i rëndësishëm për Hollivudin dhe industrinë e filmit amerikan, që fillon në maj 2013.

“Ndërkohë po presim përgjigje nga shumë festivale të tjera ku kemi aplikuar. Njëkohesisht filmi u shfaq në kinematë greke ku u prit shumë mirë, kam marrë shumë mesazhe nga publiku grek që e ka pëlqyer filmin. Filmi në pjesën më të madhe është pritur me shumë entuziazëm por nuk kanë munguar rastet kur ka pasur edhe reagime të forta kundër tij. Mendoj se kjo ndodh për faktin që filmi është shumë provokativ. Shumë festivale që kanë dashur të marrin fillimisht më pas kanë hequr dorë sepse filmi ka skena të forta dhune dhe nuk është i lehtë të “përtypet” nga audienca sidomos ajo europiane. I jemi afruar shumë festivaleve të mëdha si Kane, Venecia, Berlin dhe Tribeca por jemi eliminuar gjithmonë në çastet e fundit të perzgjdhjes,” tregon regjizori i filmit Agon, Robert Budina.

INTERVISTA- Eksklusive: Intervistë me regjizorin Robert Budina

Bisedoi Ermira Babamusta

  Çfarë ju bën më shumë krenar për filmin Agon?  

 Robert Budina: Fakti që Shqipëria ishte vendi lider i produksionit dhe që udhëhoqi një projekt ku ishin vende si Rumania, Greqia dhe Franca dhe që në këtë projket kishim dy Palma të Arta të Kanes, producentin rumun Daniel Burlac që fitoi në 2007 me filmin e Mungiut 4 Javë, 3 ditë e 2 net, dhe drejtorin e fotografisë, Marius Panduri, i cili ka fituar Palmën e Artë me filmin  12.08 Bukuresh me 2006. Jam krenar që dhe ne mund të realizojmë projekte me një rëndësi të tillë.

Personalisht ishte maksimumi që mund të arrij, të punoj në grup më bën të shprehem në maksimumin tim dhe natyrisht më pasuron eksperienca të reja jete. Profesonalisht arritja e përfundimit të një projekti të tillë relativisht të madh më ka hapur horizonte të reja që më parë nuk njihja. Por për mua të kem mundësi të punoj me kameraman dhe aktorët dhe të realizoj idetë e mija me anë të tyre dhe trupës është maksimumi që një krijues mund të ëndërrojë.

Cili është mesazhi për audiencat që shikojnë filmin Agon?

Robert Budina: Që shqiptarët nuk janë kriminelë, janë njerëz të sakrificave, të cilët kanë energji shumë pozitive brenda tyre; që kanë guxim të përballen edhe me fenomenet negative për të cilat kombe të tjera mbase me të drejtë i paragjykojnë; që familja për ta është gjëja më e shtrenjtë dhe për të cilën ata do të bënin sakrificat më të mëdha.

 Filmi Agon tregon historinë e një familje shqiptare që integrohet në shoqërinë greke. Si e paraqesin kulturën shqiptare dy karakteret kryesore të filmit, Saimiri dhe Vini për grekët ?

 Robert Budina: Saimiri ka trashëguar nga familja e tij kujdesin që prindërit kanë për fëmijët, që vëllezërit dhe motrat e mëdhenj kanë për ata më të vegjël, kujdesin që pjestarët e saj kanë ndaj njëri-tjetrit. Dikur familja shqiptare ka qenë shumë e fortë dhe e lidhur, vlera të cilat sot mungojnë në familjen perëndimore, ku shumë më tepër rëndësi merr individi se sa forca e familjes.

 Duke qenë se babai i tyre ( i Saimirit dhe Vinit) ka vdekur, shpejt Saimirit i është dashur të bëhet babai i vëllait të vogël dhe të kujdeset gjithmonë për të. Janë pikërisht këto veti të tij që kanë bërë përshtypje tek e dashura greke e Saimirt, Elektra, dhe babai i saj, Niko, i cili sheh tek Saimiri strehën e sigurtë të vajzës së tij. Ndaj dhe Saimiri jo vetëm është integruar shpejt në Greqi, por edhe mjaft i vlerësuar nga të gjithë shokët e miqtë që ka atje. Nuk është e njejta gjë për Vinin, i cili duke qenë artist dhe adoleshent, pasi i vëllai ka ikur në Greqi ku po përpiqet të ndërtojë familjen e tij të re, ndihet i lënë pas dore. Ai mendon se vjerri i tij grek e tërheq prej hunde dhe i kontrollon jetën dhe që Saimiri për shkak të fejuarës se tij është servil ndaj vjerrit dhe grekërve në përgjithësi. Këto e bëjnë të jetë i ftohtë ndaj familjes së re të Saimirit në Greqi dhe për rrjedhojë refuzon të integrohet në realitetin e tij të ri në Greqi.

 Shpesh të gjendur vetëm mes një realiteti të ftohtë për familjet e emigruara dalin në pah edhe më shumë tradita dhe zakonet e vendit të tyre të origjinës. Nëse do të merrja shembull familjet e shqiptarëve për mua ato janë objekt sutdimi në botë sepse arrijnë me një lehtësi të jashtëzakonisht të madhe të integrohen pa harruar për asnjë çast kulturën e tyre. Mjafton të përmendësh familjet arbëreshe që jetojnë në Itali sot të emigruara para rreth 500  vjetësh.

Sa mirë pranohet familja shqiptare në Greqi? A ështe e natyrale trazicioni apo i vështirë për të gjetur balancin midis dy kulturave?

Robert Budina: Saimiri është pranuar më së miri, madje ai mund të ishte modeli i çdo babai grek për t’i besuar bijën, pasi ishte i përgjegjshëm, i sakrificës, i dashur, punvtor, i respektueshëm. Ndërsa Vini duke paragjykuar pjesën greke të realitetit të vëllait tëtij, refuzohet dhe paragjykohet nga vetë pjesa greke. Duke u ndjerë i lënë pas dore ai do të përpiqet t’i tregojë vëllait se sai  zoti është të bëjë vetë në jetë, pa ndihmën e tij. Për Simirin, integrimi është shumë natyral dhe i natyrshëm, pasi ai është kokëulur dhe bën gjithçka të nxjerrë në pah vlerat më pozitive të shoqërisë shqiptare. Ndërsa Vini, si rezultat i ndjeshmërisë së tij të lart prej artisti dhe moshës adoleshtente, ka nxjerr në pa temperamentin dhe energjinë e papërmbajtshme të një të riu në autovërtetim, dhe përpiqet të ngrihet mbi realitetin e vendit ku ka shkuar të jetojë. Shqiptarët janë shumë mendje hapur dhe në pjesën më të madhe kanë arritur shumë mirë të integrohen. Mendoj se në origjinë shqiptarët janë një popull emigrant në vazhdimësi, sepse kane qenë të pritur ta shohin të ardhmen e tyre jashtë vendit të origjinës. Kjo ka ndodhur që në kohët e lashta dhe vazhdon edhe sot e kësaj dite, por mrekullia qëndron në faktin që ata nuk i kanë humbur kurrë kontaktet me kulturën dhe traditat e tyre. Në këtë pikë mendoj se janë unikale në historinë botërore.

Në këtë lloj situate, si e ruan njeriu identitetin, por arrin të integrojë në kulturën e re, pa harruar se kush janë?

 Robert Budina: Saimiri përpiqet të mbajë një ekuilibër ndërmjet familjes së re greke që përfaqëson të ardhmen e tij, dhe familjes së tij shqiptare që përfaqëson tashmë të shkuarën e tij ose më së miri rrënjët e ij. Ky ekulibër nuk është i thjeshtë, pasi për t’u martuar me një greke i duhet të ndërrojë fenë dhe emrin në mënyrë që të pranohet nga komuniteti grek. Ai bën ç’është e mundur që t’ja arrijë kësaj ndaj edhe kur mbërrin nga Shqipëria familja e xhaxhait në hall për operacionin e tij, ai bëhet copë për ta ndihmuar, duke u futur në konflikt me vjerrin e tij grek. Ky i fundit nuk do t’i hapen probleme me klandestinë shqiptarë në shtëpinë e tij. Në këtë pikë Saimiri ndihet i plagosur, por megjithatë përpiqet përsëri t’i kalojë vështirësitë dhe të mos lerë pas dore asnjërën nga dy familjet e tij.

 Si e ruajnë këtë ekulibër Saimiri dhe Vini në filmin Agon?  

Robert Budina: Saimiri përpiqet të mbajë ekulibrin duke u kujdesur si për familjen e xhaxhait, ashtu edhe duke u dhënë pas të fejuarës së tij greke, pa harruar punën e vështirë që bën si mekanik në oficinën e vjerrit të tij grek. Pra ai përpiqet të përballojë si pjesën fizike të problemit por edhe atë psikologjike të tij. Ndërsa Vini mendon se integrimi i tij do të jetë shsumë më i shpejtë nëse ai bëhet zot i vetes nga ana fianciare ndaj dhe kërkon të bejë lek në mënyrë të shpejtë dhe të paligjshme duke u marrv me trafik dokumentash me ndihmën e Benit, një trafikant shqiptar që e bën prej vitesh këtë punë. Ai mendon se pamvarësia ekonomike do ti japë shansin të ndërtojë jetën ashtu si ka dëshrië dhe njëkohësisht të mos lerë pas dore pasionin e madh që ka për pikturën.

Nga pikpamja e regjizorit cilat paragjykime doni të rrëzoni me këtë film?

 Robert Budina: Që nuk ka kombe të kategorisë së parë e të dytë, që pavarësisht diferencimeve kulturore midis vendeve me zhvillim të ndryshëm ekonomik e social, qënja njeri është kudo njëlloj dhe duhet të trajtohet e tillë. Që krimi nuk ka kombësi, që krimi nuk ka shihet në mënyrë sipërfaqësore, që për ta kuptuar atv duhet një vështrim më i tellë mbi fenomenin; që një kriminel duhet kuptuar në veprimet e tij në mënyrë që të kesh mundësi ta parashikosh, që shpesh njerës në vështirësi të mëdha jetese në mënyrë të papritur mund të kthehen në kriminelë.

Çfarë tregon filmi Agon për vështirësitë në jetë?

Robert Budina: Zgjidhja e çdo vështirësie është një familje e shëndoshë, pavarësisht kontradiktave.

 

Filed Under: Kronike, Kulture Tagged With: Agon, Ermira Babamusta, filmi me i mire, fiton cmimin, Robert Budina

Rusia dashurohet me filmin “Right to Love”

March 20, 2013 by dgreca

Nga Ermira Babamusta, New York/

Filmi “Right to Love” (E Drejta për të Dashuruar) gjatë premierës në Rusi i dha emocione një salle mbushur plot e përplot, një moment i veçantë për aktorin Luan Bexhetin dhe producenten Amina Zhanan, të cilët ishin prezent. Premiera e filmit u shfaq në teatrin e famshëm “Eldar” me 17 mars 2013 në Moskë. Premiera solli mbi 100 spektatorë, duke përfshirë edhe Vipat dhe yjet e njohur të Rusisë. Midis tyre ishin dhe aktorët e famshme ruse Ludmila Dmitrieva dhe Ksenia Berestnikova, ylli i muzikës Shamil, këngëtari i muzikës Balkar folk Ruslan Khasaitov, poeti çerkez Ratmir, etj.

Filmi u shfaq në gjuhën orgjinale, në aglisht, pa përkthim ose titra, që ishte e para herë për kinemanë ruse. Filmi u realizua me regji të Puaul Kurtit, me producentë Amina Zhaman (e cila ka shkruar skenarin dhe luan rolin kryesor, producente) dhe Marina Bolotokova, (producente & CEO e Oriental Pearl LLC).(Trailer i Filmit: http://www.youtube.com/watch?v=gHvAE53J-yA)

“Jam shumë e lumtur që audienca vendase dhe e huaj në Moskë u dashuruan me filmin “Right to Love”. Shumë nga spektatorët kanë qarë në fund të filmit gjatë shfaqjes, të gjithë ishin të emocionuar dhe u prekën nga historia e Tonit dhe Aminës. Nuk donin që filmi të përfundonte pa “happy ending”. Që nga premiera Amerikane në dhjetor 2012 shumë kritikë dhe shikues të filmit më tregojnë që duan të shikojnë më shumë dhe filmi të vazhdojë me një pjesë tjetër. Te them të drejtën nuk e prisja këtë lloj reagimi në Moskë, meqë audienca këtu rrallë emocionohet. Jam mahnitur me numrin e madh të personave si në New York edhe në Moskë që duan të më bindin të krijoj pjesën e dytë si vijim për filmin Right to Love,” tha skenaristja dhe producentja e filmit, Amina Zhaman.

 

Filed Under: Kulture Tagged With: dashuroget, Ermira Babamusta, me Right to Lovee, Rusia

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • …
  • 23
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NDJESHMËRIA SI STRUKTURË – NGA PËRKORËSIA TE THELLËSIA
  • Si Fan Noli i takoi presidentët Wilson the T. Roosevelt për çështjen shqiptare
  • TRIDIMENSIONALJA NË KRIJIMTARINË E PREҪ ZOGAJT
  • Kosova dhe NATO: Një hap strategjik për stabilitet, siguri dhe legjitimitet ndërkombëtar
  • MEGASPEKTAKLI MË I MADH ARTISTIK PAS LUFTËS GJENOCIDIALE NË KOSOVË!
  • Veprimtaria atdhetare e Isa Boletinit në shërbim të çështjes kombëtare
  • FLAMURI I SKËNDERBEUT
  • Këngët e dasmës dhe rituali i tyre te “Bleta shqiptare” e Thimi Mitkos
  • Trashëgimia shqiptare meriton më shumë se sa emërtimet simbolike të rrugëve në New York
  • “Unbreakable and other short stories”
  • ÇËSHTJA SHQIPTARE NË MAQEDONINË E VERIUT NUK TRAJTOHET SI PARTNERITET KONSTITUIV, POR SI PROBLEM PËR T’U ADMINISTRUAR
  • Dr. Evia Nano hosts Albanian American author, Dearta Logu Fusaro
  • DR IBRAHIM RUGOVA – PRESIDENTI I PARË HISTORIK I DARDANISË
  • Krijohet Albanian American Gastrointestinal Association (AAGA)
  • Prof. Rifat Latifi zgjidhet drejtor i Qendrës për Kërkime, Simulime dhe Trajnime të Avancuara Kirurgjike dhe Mjekësore të Kosovës (QKSTK) në Universitetin e Prishtinës

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT