VARGJE ME MOTIVE POPULLORE/

Nga Agim Xh. Dëshnica/

KARVANI/

Rrjedhin lotët në lëndinë,/

shkon karvani në Follorinë!/

Shkon karvani me fshatarë,/

djem të rritur, baballarë!/

Shkon karvani përpjetë zalli,/

“Mos na qani për së gjalli!”/

Ecin udhës nëpër gurë,/

nëpër va e nëpër urë!/

Përtej grykash larg më larg

mushka, hejbe, njerëz, varg,

humbi fshati i bekuar.

Ikën djemtë e hutuar.

Qiraxhi, o qiraxhi,

ndave nusesh djemtë e ri!

Qiraxhi, të zëntë çarku,

humbe djemtë larg nga pragu!

* * *

Shkojnë vaporë e vijnë vaporë,

pret më kot nusja e gjorë!

Kokën ul e qan e tjer!

Në dritare – tok me vjehrë!

Kthen në fshat pa djem karvani!

Ç’u bënë Vaska, Guri, Jani!?

Nënë e dhëmbshur sheh e ngrirë,

nuse e bukur si e mpirë!

MALL SI MAL

Për ku shkon me gas kështu?

Shndrijnë e qeshin sytë e tu…

Ndalu pak se kam dy fjalë,

për një brengë- mall si mal.

Larg i ikur, mërgimtar,

kthehesh posi zog shtegtar

ku dhe dimrit borë e ftohtë,

të gëzon e të mban ngrohtë.

Nëpër qafa erë e rreptë,

dritë e hije, pyll i blertë,

shkëmb mbi det, zambak, liqen

turbull lumi posht’ tek vjen,

Grykat, gërxhet, gurë i thatë,

rrap i lashtë, plep i gjatë,

shtegu, lart tek ngjitet qerthull,

joshin tutje nëpër mjegull.

Strehë, dritare, pus e gurrë,

zë oborresh, park e mur ,

lule e bar, qull nga vesa,

arë e bukës, plugu e lesa.

Portat, pirgjet në kështjellë,

tek lartohen drejt për qiell,

të shërojnë e heqin mallin

shuajn’ dhimbje, të qajnë hallin.

Për ku shkon me gas ashtu ?

Shndrijnë e qeshin sytë e tu.

Ndalu pak se kam dy fjalë,

për një brengë- mall si mal.

MALLI I DARDHAREVE

Dardhë o Dardhë, në pllajë mali,

ndanë detit rrimë, na mori malli…

O Dardhë e largët, e ëmbël -mjaltë,

vashat flutur, shtatin e gjatë.

E ëmbël Dardha? I hidhur mërgimi,

shtëpi e mbetur, djepi, burimi,

këndon këndezi si i shastisur,

del e pret më kot, nënë e molisur.

Na dogji malli, o Dardhë e bukur,

për kambanë e kishë, udhën e humbur,

për gurë e gardhe, ugaret e plisat,

korijet me bar, ahet e lisat,

gjethet e blerta, lulet në maj,

borën mbi bredha, pishat me majë.

Për grigjën, tek merr përpjetë,

fyellin e drunjtë e murron e sertë,

krismat në pyll, piskamën e shuar,

trokun e kalit, mezhdës lëshuar.

Mbi Gurin e Rrahut, Gurin e Vjeshtës

Gurin e Mprehtë, nën drurë gjineshtre,

sodisnim Devollin tej shpeshherë,

fushën e Korçës, Moravën me erë.

Kafè e Peros me mysafirë,

hotel Betelli me muhaxhirë,

raki e kumbullës, deh pleq e të rinj,

me vrap për shkollë, rendnim fëmijë.

Pas fluturash bridhnin ca bandillë ,

nën dritare posi bilbilë

serenatë, kitarë e violinë,

me këngë dhe mandolinë.

Shtatë gurë lëviz, lumi i Izvorit,

mulliri i Xegos, nxjerr mundin e plorit,

me trak e truk e me oshëtimë,

ashtu si dallgët buzës tek rrimë.

.

Frymë përmallimi, çan oqeanin,

burrat e gratë, qajnë për vatanin.

Për male e fusha, lumej e pyje,

të parët e shtrenjtë, të ndritur ndër yje.

Shpirti i Pecit, pranë portash ndalet,

te Kishë e Shën Gjergjit, ulet e falet.