Nga Genci Nepravishta/
Eshte veshtire ti besh analize nje libri me kaq shume analiza historike ne vetvete, sepse nuk eshte e lehte te gjesh fjalet per nje mendje te ndritur qe kishte edhe trimerine edhe patriotizmin e shqipetarit te ndershem, I cili ka njohur edhe veshtiresite e fillimit te shtetit. Por ka patur edhe dijen si armen me te forte per te kuptuar rendesine e ngjarjeve qe jetoj. Si dhe per te parashikuar te ardhmen.
Ne qofte se do me duhej ti vija nje emer, do e quaja diplomati luftetar. Pena e mprehte, e gershetuar me gegerishten e bukur shprehese qe me kujton Fishten, Mjeden, Shiroken dhe Migjenin te pamundeson gjetjen e nje rreshtimi mendimesh qe te jete po aq I bukur sa libri. Dua ta perseris qe arma me e forte eshte dija, qe ajo qe e bente patriot,qe e bente te dallonte mikun nga armiku, te kuptonte se nga duhej kthyer vela per lundrim dhe te dinte se e armdhja do te ishte si ai e parashikoj. Ai e njihte mire te mundeshmen dhe te pa mundeshmen.
Besoj se nuk qe vetem dhe dha kushtrimin, (si Kasandra lajmeronte per te ardhmen e Trojes,se do te digjej) por pak kush e degjoj ate ze, e them dhe e besoj se rruga me e veshtire per te ndjekur eshte ajo e idealit,dhe ideal me te madh se Atdheu nuk ka. Fatkeqesisht Fishta kishte te drejte dhe e citoj me keqardhje: Troç, dy fjalë, kombit mbarë, Sy me sy me ja thanë deshta: “Ma zor mblidhen dy shqyptarë, Sesa mblidhet nji thes me pleshta”. Ajo ndodhi, dhe vazhdon te ndodhe. Duket sikur ky liber te jete shruajtur die, sikur flet per te njejtat problematika te nje mos bashkpunimi te nje neperkembje te interesave te vendit dhe njerez qe patriotizmin e kane vetem per fasade.
Shume e sulmuan! Pse valle ? Apo ngaqe ndoshta ai I njihte mire “ata”? Apo sepse “ata” nuk e benin dot ate qe ai bente? Apo conin ujin tek mulliri i tjeterkujt? Apo shpresonin se keshtu I sherbenin padroneve qe ju kishin premtuar kolltukun? Ai nuk loyeti dhe as nuk e deshi ate fron, ai u perpoq edhe I vetem tju hapte syte , I vetem kunder te gjitheve , kjo I rrit emrin dhe vleren Akoma me shume, e bene nje ider luftetar qe largohet I fundit nga fusha e betejes. Lufton dhe mendon, hedh ne leter lavdine e burrave te shqiperise, perdor diturine dhe diplomacine te bisedoje me te gjithe por mbi te gjitha ai hedh ne leter bashkebisedimin me te veshtire, ate me brezat e ardhshem, dhe kjo e ben te madh. Besoj se ate fjale I ka thene me vehte mijera here, ka menduar takimin me historine, ka meduar ti japi nje ndihme te madhe te vertetes lakuriqe pa rrobat e partive me skino-tradhetare.
Ka menduar ti percjelle brezave ate mesazh qe ai e pati si moto; “Atdheun e duam se eshte I joni, jo se eshte I madh a I vogel, jo se eshte I pasur apo I varfer.”
Fatkeqeshisht Shqipetaret Akoma nuk dine te bashkohen, ende bien preh e interesave te castit. Nuk dine a ndoshta nuk duan te dalin nga levozhga e egoistit. Nuk munden te shohin apo te mendojne se ka dicka pertej individit eshte ai Atdhe qe permenda me lart, qe pret nga sejcili nga ne. Ndoshta kjo ka qene brenga me e madhe e Kol Bib Miraka, kur ndrroj jete….qe nuk e kuptuan.
21 Qershor 2019