Ion Iliesku, po përballet me akuza të lidhura me vdekjen protestuesve në një demonstratë anti-qeveritar 1990 në Bukuresht të shtypur nga minatorët, komunistët dhe idhëtarët e Çausheskut/
Nga Beqir SINA – New York/
BUKURESHT RO: I futur në krye të vendit në mënyrën më prefide të asaj kohe ( gjashtë muaj pas përmbysjes dhe ekzekutimin e liderit komunist Nikolae Çaushesku) Ish presidenti rumun Ion Iliesku, pritet të dënohet penalisht për krime kundër njerëzimit. Për këtë shkruan shtypi botëror Ion Iliesku – po përballet me akuza të lidhura me vdekjen( vrasjen) e disa protestuesve në një demonstratë anti-qeveritare në vitin 1990.
Simbas, shtypit rumun sot, Ion Iliesku, ishte i programuar dhe i kalkuluar për kalim politik, simbas asaj që thirret “Marrveshje e Katovicës”, një marrveshje, kjo, e cila thuhet se ka qenë e kalkuluar dhe e programuar se si do të vinin në pushtet këto forca të “reja”, dhe si do të mbroheshin ato të kaluarat ( komunistët ), nga drejtësia e kontrolluar po prej njerëzve të tyre, në qeverinë pos komuniste.
Sidomos, kjo do të ndodhte mbas ekzekutimit të Nikolae Çausheskut dhe gruas së tij Elena, për ruajtur kastën tjetër, jo më për t’u “pushkatuar, por as edhe të dënoheshin edhe me burg” ashtu si faktisht ndodhi edhe në Shqipëri.
Ku sot udhëheqin bijët e Bllokut mbi 80% e ministratave dhe deputeteve te majtë janë bijtë e bijat e ish kontigjentit më famëkeq të regjimit komunist në Shqipëri në mbrojtje të ish komunistëve.
Vetëm mbas 25 vjetëve ish-Presidenti Ion Iliesku, u shfaq të mërkurën para gjykatës së lartë të Rumanisë, e cila shkruan shtypi i atij vendi, po e ndjek atë penalisht “për krime kundër njerëzimit”, veprim, që ky i akuzuar mendohet se e ka kryer gjatë një proteste të përgjakshme anti-qeveritare 25 vjet më parë në të cilin gjashtë njerëz në atë kohë kanë vdekur dhe qindra të tjerë u plagosën”, shkruan sot shtypi amerikan duke iu referuar shtypit rumun.
Ion Iliesku, 85 vjeç, shkoi në Gjykatën e Lartë të Kasacionit dhe Drejtësisë të mërkurën për të dëgjuar akuzat lidhur me shkeljen e ligjeve – shtypjes së dhunshme të protestës 25 vjet më parë.
Megjithëse, ai mohon akuzat, shkruan shtypi :“Ai nuk ka bërë asnjë deklaratë publike gjatë seancës se nuk ka dhënë ai urdhër ose ishte në dijeni për vrasjet dhe dhunën e perdorur”.
Gjykata e lart e cila merret me gjykimin dhe dënimin për krimet e komunizmit, tha se ai po ndiqet me akuzën se ka “dhenë urdhër dhe ka qenë në dijeni për vdekjen e katër personave, dhe nga të shtënat 3 janë lënduar dy vdiqen me vone” kurse, kan qenë të privuar me heqjen e lirisë së tyre, pra me burg 1,000 të tjerë.
Hetimet, simbas shtypit rumun kanë shpjeguar se pse ai është duke u akuzuar – mbasi ata thonë se ka fakte, që tregojnë simbas deshmitarve se Ion Iliesku, ka përdorur idhëtarët e komunizmit – të Nikolae Çausheskut, për t’i ndërsyer ata kundra protestuesve – Duke, përdorur kështu një strategji të veçantë kundra protestuesve dhe fshehur policinë sekrete “Security”, e cila ka qendruar pas minatrove në dhunën e përdorur me këtë rast.
Ish kreu i Shërbimit Informativ Rumun në atë kohë, Virgil Magureanu, një aleat i ngushtë i Iliesku, u shfaq edhe ai para gjykatës, dje në mbrojtje të ish presidentit. I pyetur nëse Iliesku ishte fajtor për krime kundër njerëzimit, ai tha: “Kjo është një pyetje budallaqe – ai ishte për demokraci dhe jo për rikthimin e Nikolae Çausheskut.”
Më vonë të enjten, si i dyshuar u paraqit dhe ministri i mbrojtjes në atë kohë, Viktor Stankulesku, i cili gjithashtu u shfaq para gjykatës. Ai u tha gazetarëve se prokurorët nuk e kan cituar atë si i dyshuar në këtë rast.
Në qershor të vitit 1990, minatorët e qymyrit dhe sindikalistët e minierave në Rumani, me ndihmën edhe të policië shkatërruan një demonstratë të fuqishme një javore – të bër gjatë protestave pro-demokracisë në Bukuresht, duke arrestuar dhe duke mposhtur mijëra njerëz me dhunë.
Komunistët, dhe idhëtarët e Nikolae Çausheskut, përfshirë minatorët dhe zonat rurale iu kundërvunë me zhvilluan atë kohë anti-protesta, të cilat ishin për rikthmin e regjimit të Nikolae Çausheskut. Ata dolën në atë kohë rrugë e sheshe me parrulla dhe portretet e Çausheskut – dhe i thurnin lavde partisë komuniste dhe Nikolae Çausheskut.
Më pas, mbasi protestat u shtypën me dhunë – ish presidenti Ion Iliesku – doli në televizor dhe falënderoi minatorët, duke tërhequr kritika ndaj atyre protestuesve të cilët i akuzojë si të manipuluar nga të huajt. Stacionet televizive rumune, që kontrolloheshin ende nga gazetarët komunistë, të cilët kishin sherbyer aty edhe në kohën e Çausheskut, nuk bën gjë tjetër veçse “replayed” i ridhanë disa her në ditë pamjet e fjalimit të tij të mërkurën ku presidenti ishte duke falenderuar minatorët.
Skena të tilla thotë një ish protestues sot 25 vjet mbas kësaj ngjarje na kujtuan edhe një here frikën, dhe na u duk se ishim kthyer sërish në kohën e televizionit të propogandës komuniste. Njerëzit e “Sicuritas” ishin në pushtet, tha ai duke shtuar se frika erdhi duke u rritur.
Shtypi rumun shkruan rreth gjykimit të këtyre ngjarjeve se Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut ka urdhëruar Rumaninë, të paguajë kompensim për viktimat dhe të lënduarit edhe në se ka krime apo jo gjatë atyre protestave.
Mbasi sipas tyre dhe organizatave të tjera që merren me të drejtat e njeriut në Rumani dhe botë, rasti i ngjarjve të 1990 në Bukuresht, nuk është hetuar deri më tani siç duhet, kjo simbas tyre për shkak të pranisë së vazhdueshme të ish-komunistëve në qeveri – dhe sidomos në organet e drejtësisë. Duke u bërë një mbrojtje të fort jo vetëm presonave të këtij rasti por edhe shumë krimeve të kohes se komunizmit.
Por, megjithate thuhet se nga rritja e “trysnisë” ndërkombëtare për drejtësi edhe në Rumani në mars, ata njoftuan prokurorët e një Gjykate ushtarake, e cila do të merret me gjykimin e krimeve të komunizmit se do të rihapin edhe rastin e dhunës së përdorur nga minatorët për shtypjen e protestës pro-demokraci më 1990.
25 vjet më parë mijëra rumunë, nga frika emigruan në perendim pas trazirave me dyshime rreth angazhimit të Rumanisë ndaj demokracisë, gjashtë muaj pas përmbysjes dhe ekzekutimin e liderit komunist Nikolae Çaushesku – shkruan sot shtypi amerikan në SHBA, rreth kësaj ngjarje.
Iliesku u zgjodh president tri herë, duke shërbyer prej vitit 1990 deri 1996 dhe nga viti 2000 deri në vitin 2004.
Kur paralajmëron gjenerali me fletarrest ndërkombëtar për krime lufte
Shkruan:Fetnete Ramosaj –Bashkëpunëtore profesionale në Institutin për Hulumtimin e Krimeve të Luftës (IHKL) – Prishtinë/Këto ditë nga Beogradi zyrtar u dha alarmi mediatik për sulmet që do të ndodhkan në Kosovë dhe në Kosovën Lindore gjatë kësaj vere. Parashikimet për “sulme terroriste në Kosovë” fillimisht u bënë nëpërmjet medieve serbe, të cilat i plasuan masivisht “copy/paste” edhe mediet shqiptare. Sipas këtyre paralajmërimeve pompoze vetëm ndërmjet datave 25-28 qershor, qenkan planifikuar të kryhen “tri aksione terroriste” nga shqiptarët!
Është interesant fakti se këtë informacion e bën publik hiq më pak se kryetari i Komisionit Parlamentar për Kontrollin e Shërbimeve të Sigurisë në Parlamentin e Serbisë, gjenerali Momir Stojanoviq, njëherësh deputet nga radhët e Partisë Progresive të Serbisë (SNS) të kryeministrit serb Aleksandar Vuçiq. Stojanoviq shkon edhe më larg në elaborimin e informacioneve për sulmet e paralajmëruara, duke thënë se “kreatorët e këtyre sulmeve janë të vetëdijshëm se kjo nuk do të komplikojë situatën e sigurisë. Qëllimi i tyre është para së gjithash që të eliminohen disa persona që mund të jenë dëshmitarë kundër ish-pjesëtarëve të UÇK-së, para gjykatës për krime lufte, që pritet të formohet në Kosovë. Duke qenë se formimi i kësaj gjykate është paralajmëruar për shtator, terroristët kanë për detyrë që deri atëherë të eliminojnë të gjithë dëshmitarët e palakmueshëm”! Informacionet e tilla, të cilat ua ka dhënë medieve, Stojanoviq ka thënë se i ka marrë nga burime të mirinformuara që nuk mund t’i zbulojë, ndërkaq i pyetur nëse ka leje që t’i transmetojë në opinion, ai ka thënë se nuk i duhet leja për publikimin e tyre dhe se për këtë nuk ka nevojë të kërkojë leje prej askujt!
Kur kemi të bëjmë me paralajmërime të tilla, që natyrisht nuk janë as të parat as të rastit, pa mëdyshje se ndër pyetjet e para që na vije ndërmend është: Kush është kryetari i Komisionit për Kontrollin e Shërbimeve të Sigurisë në Parlamentin e Serbisë Momir Stojanoviq?
Në politikë zyrtarisht u kyç në vitin 2007 në radhët e Partisë Radikale Serbe (SRS) të Sheshelit, për t’u pozicionuar një vit më pas në Partinë Progresive të Serbisë (SNS) të Tomislav Nikoliqit (të cilën tash e kryeson Vuçiq). Fillimisht u zgjodh deputet në Parlamentin e Serbisë në vitin 2012, dhe gjatë legjislaturës së kaluar i kryesoi Komisionin Parlamentar të Mbrojtjes dhe Punëve të Brendshme të Serbisë dhe Komisionin Parlamentar për “Kosovë e Metohi”. Ndonëse tani përfaqëson rajonin e Nishit, vendin e lindjes e ka në Kosovë – Gjakovën. Por, para angazhimit në politikë, Stojanoviqi më herët ka pasur një varg pozitash të rëndësishme ushtarake. Në vitin 2003, gjenerali Stojanoviq e pasoi mentorin e tij Aca Tomiq në krye të Agjencisë së Sigurisë Ushtarake të SMZ-së (Unionit Serbi-Mal i Zi) përgjegjëse për zbulim dhe kundërzbulim ushtarak. Kjo agjenci (serbisht: VBA – Vojno Bezbednosne Agencije) më herët është njohur si “KOS”-i ushtarak serb, dhe vetëm përmendja e emrit të këtij formacioni ka ngjallur tmerr tek popullata shqiptare, madje jo vetëm tek ajo. Stojanoviqi qëndroi në krye të VBA-së, deri pas deklarimeve që i bëri në janar e shkurt të vitit 2004, kur deklaroi publikisht se gjatë vitit që po e lëmë pas VBA-ja e ka rivendosur rrjetin e agjentëve në Kosovë, duke përmendur edhe shifra prej disa mijëra agjentësh të tillë, që ishte një deklaratë e pazakontë për kreun numër një të inteligjencës ushtarake të një shteti.
Që në vitet ’90-ta të shekullit të kaluar veprimtarinë e tij e ka zhvilluar në Kosovë në kuadër të KOS-it ushtarak serb. Gjatë viteve 1993-1996 ishte zëvendësshef i KOS-it ushtarak, ndërkaq gjatë katër viteve në vijim (1996-1999), pra edhe gjatë luftës frontale në Kosovë ishte kryesues i KOS-it ushtarak serb për Kosovën.
Nga ajo që dihet botërisht, së pari, po të bëheshin vetëm pak përpjekje për të vënë drejtësinë në vend, Momir Stojanoviqi, nuk do të duhej të ishte në krye të njërit prej mekanizmave më të rëndësishëm të sigurisë së Serbisë, por do të duhej të ishte vënë para drejtësisë për urdhërdhënie dhe pjesëmarrje në kryerjen e krimeve të luftës, gjenocidit kundër njerëzimit dhe spastrimit etnik gjatë luftës në Kosovë, me theks të veçantë si njëri ndër përgjegjësit kryesorë për Masakrën e 27 prillit 1999 në Mejë e Korenicë të Gjakovës, ku Stojanoviq kishte rol aktiv. Madje, dëshmitarët okularë, dëshmitë e të cilëve i posedon Instituti për Hulumtimin e Krimeve të Luftës (IHKL) – Prishtinë, e kanë vënë theksin te urdhrat e tij për djegiet, shkatërrimet dhe spastrimin etnik të rajonit të Rekës së Keqe nga popullsia shqiptare (të cilëve paraprakisht ua konfiskuan e shkatërruan të gjithë dokumentacionin personal) si dhe ekzekutimin e qindra banorëve të kësaj ane. Brenda një dite forcat ushtarako-policore serbe i ekzekutuan në masë 377 civilë shqiptarë, të besimit islam e katolik, në mesin e tyre edhe fëmijë. Kufomat e tyre më pas i transportuan, i dogjën dhe i fshehën për t’i zhdukur pa gjurmë në varrezat masive nën asfaltin e poligoneve të stërvitjes së Njësive për Operacione Speciale (JSO) të Sigurimit Shtetëror (DB) të Serbisë në Batajnicë, në afërsi të Beogradit. Eshtrat e 237 të ekzekutuarve në masakrën e Mejës, u gjetën në varrezën masive “Batajnica 2”, u identifikuan, u kthyen në Kosovë pas disa vitesh dhe janë varrosur në varrezat e përbashkëta në Mejë, por askush nuk është përgjigjur për të ekzekutuarit pa gjyq në këtë masakër, që shënon masakrën me numrin më të madh të të vrarëve gjatë luftës në Kosovë.
Për masakrën e kryer në Mejë e Korenicë të Gjakovës më 27 prill 1999, në shkurt të këtij viti Interpoli nxori një urdhërarrest ndërkombëtar për shtatëmbëdhjetë ish-drejtues të forcave ushtarake e policore serbe përgjegjës për masakrën e Mejës e Korenicës. Ndonëse lista e personave përgjegjës për këtë masakër nuk është e plotë, lista e të kërkuarve nga Interpoli kryesohet pikërisht nga gjenerali Momir Stojanoviq.
Por, që nga ajo ditë, edhe pse me urdhërarrest aktiv ndërkombëtar të lëshuar nga Interpoli, Stojanoviqin nuk e ka shqetësuar askush dhe asgjë, sepse shteti serb qëndron pas tij dhe të tjerëve si ai, ose thënë më mirë ata janë vet shteti, duke filluar që nga presidenti i Serbisë, kryeministri, shefi i Shtatmadhorisë së Ushtrisë e shumë e shumë të tjerë, që e përbëjnë listën e personave të dyshuar për pjesëmarrje në krimet e luftës në Kosovë.
Stojanoviqi vepron i patrazuar nga organet e drejtësisë, vetëm pse të ekzekutuarit e rastit në trajtim në Mejë e Korenicë janë shqiptarë dhe askujt nuk i bëhet vonë për t’i nxjerrë përgjegjësit para drejtësisë. Ai edhe më tutje vazhdon t’i ketë fiksim Kosovën dhe Sanxhakun, shqetësohet për rrezikun që po i vika prej këndej, shqetësohet edhe për “Shqipërinë e Madhe” edhe për “ekstremizmin islamik” të shqiptarëve, por s’i ka shkuar mendja të sqarojë pak rastin e dhjetorit të vitit të kaluar, të Sllobodan Gavriqit, i cili vazhdon të mbahet në paraburgim, por që rastin e tij çuditërisht po vazhdon ta përcjellë heshtja mediale e politike.
Sikur të ndodhte, që inspektori i lartë aktiv i njërës nga ministritë e Serbisë fqinje, Sllobodan Gavriq, të mos kapej me eksploziv e të arrinte të finalizonte aktin terrorist ndaj Katedrales “Nënë Tereza” në Prishtinë, me hiq më pak se 12 kilogramë eksploziv plastik ushtarak, dhe atë në ditën e dytë të Krishtlindjeve, nuk ka fare dyshim se Serbia automatikisht do t’i fajësonte shqiptarët, sikurse ka bërë edhe në shumë raste të tjera. Do t’i akuzonte shqiptarët si “fundamentalistë islamikë”, dhe përmasat e mëpastajme të fushatës antishqiptare sikurse edhe rezultatet e saj nuk është vështirë të dihen. Serbia vet e kreu aktin terrorist të vrasjes së të rinjve serbë në kafenenë “Panda” në Pejë (dhjetor ’98) për çka për pesëmbëdhjetë vjet me radhë i fajësuan shqiptarët, por më në fund e pranuan autorësinë e këtij akti terrorist ndonëse ende askënd nuk e kanë vënë para drejtësisë për të. Ngjashëm veproi edhe në rastin e vrasjes së serbëve në fshatin Grackë e Vjetër të Lipjanit, pas përfundimit të luftës në Kosovë, madje edhe në rastet e likuidimit të dëshmitarëve të përpunuar nga shërbimet sekrete serbe. Edhe në dhjetëra raste të tjera jemi dëshmitarë, kur Serbia i viktimizoi minoritarët serbë në Kosovë për qëllime politike. Edhe aktet e paralajmëruara së fundi nga gjenerali me fletarrest aktiv ndërkombëtar për krime lufte, duhet parë në këtë prizëm dhe duhet marrë seriozisht.
Jakup Krasniqi merret në pyetje nga EULEX, dyshime për krime lufte
Kryeparlamentari Jakup Krasniqi është paraqitur në Prokurorinë Speciale, ku po merret në pyetje nga një Prokuror i EULEX-it, si i dyshuar për krime lufte ndaj popullatës civile në Kosovë, gjatë periudhës 1998-1999.
Ai ka arritur te Zyrat e EULEX-it në dalje të Prishtinës me vetura të Kuvendit të Kosovës, njoftuan mediet elektronike. Zëdhënësi i EULEX-it, Blerim Krasniqi, nuk e ka komentuar lajmin se kryetari i Kuvendit të Kosovës, Jakup Krasniqi, është i dyshuar për krime lufte në periudhën 1998–1999. “Prokuroria Speciale e Kosovës nuk ka koment në lidhje me këtë ngjarje”, ka thënë Krasniqi për Telegrafin.
EULEX ka zgjeruar hetimet për krime lufte në Kosovë gjatë viteve 1998-1999. Portali lajmi.net raportonte se kryeparlamentari Jakup Krasniqi, i cili ka qenë njëri nga anëtarët e Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, gjatë ditës do të mund të merret në pyetje si i dyshuar për krime lufte ndaj popullatës civile, gjatë periudhës 1998-1999, varësisht nga rezultatet e hetimeve, mund të përfshihet në aktakuzën që tashmë ngritur për Sylejman Selimin, Ismet Haxhën, Nexhat Çubrelin dhe Shefki Hysenin.