KUPOLA – – Dielli

KUPOLA-PENG I VETËVETES, SHQIPTARËT -PENG I KUPOLËS

March 10, 2017 by dgreca

Në komentet mediatike për seancat e të enjteve në Kuvendin e Shqipërisë dëgjohen shpesh thëniet“filani u armiqësua përfundimisht me filanin”.Sipas mendësive të tilla, anëtarët e politikës sonë, përkatësisht të Kupolës së mafies sonë përgjatë karrierës së tyre, më se njëçerekshekullore, disa herë kanë qenë miq, disa herë të tjera kanë qenë armiq, ndërsa tashmë janë përfundimisht amiq, dmth nuk do të bëhen miq kurrë më.

Në mafie nuk ekziston koncepti ‘miqësi’. Ky rregull vlen edhe për komunizmin. Një mafioz mund ta kesh vetëm armik, nuk mund ta kesh kurrë mik. Mafiozët janë armiq të lindur. Edhe komunistët janë armiq të lindur. Sikur botën t’ua japësh, as të parët, as të dytët nuk bëhen kurrë miq.

Ashtu si në komunizëm, një përvojë e njohur dhe e pranuar nga të gjithë ne, edhe në mafia ndjenja që i lidh dy ose më shumë veta është bashkëpunimi në një krim. Dy ose më shumë mafiozë, ashtu si dy ose më shumë komunistë, janë gjoja shokë ose miq sa kohë që janë bashkëpunëtorë në një krim të caktuar. Nga çasti i përfundimit të këtij bashkëpunimi nuk ekziston më kjo ndjenjë. Ajo zëvendësohet me çdo lloj ndjenje tjetër, por kurrë me atë të mëparshmen. Dhe kurrë nuk është miqësi. Më së shumti, ndjenja pasuese është armiqësi.

Lufta e individëve dhe grupimeve brenda mafies bëhet për arsye të pozicionit në hierarkinë e Kupolës, në nivel lokal apo qendror, si dhe për të mbrojtur territoret (terrenet) në kuptimin gjeografik, por edhe në kuptimin e sferave. Rezultat i këtyre përplasjeve janë tronditjet brenda kupolave, rindërtimet e hierarkive, ngushtimet apo zgjerimet e territoreve në dëm të dikujt dhe në favor të dikujt tjetër.

Kjo luftë brenda mafies nuk ka pak ngjasime me luftën e klasave, e cila është i vetmi mjet i brendshëm, e vetmja forcë e brendshme lëvizëse që e rregullon dhe e rirregullon pafundësisht jetën e një partie komuniste dhe të një regjimi komunist, përkatësisht jetën e një vendi komunist.

Mafia jonë, në gjithë Shqipërinë, brenda dhe jashtë kufijve të saj shtetërorë, është një mafia postkomuniste. Reformimi i komunizmit tonë nuk u bë në kahjen progresive, pra nuk u shndërrua në një demokraci evropiane. Ky reformim ndodhi në kahjen negative, duke u shndërruar në mafie. Kuptohet se ishte dhe është shumë më e lehtë që një komunist të shndërrohet në mafioz sesa ai të shndërrohej në një demokrat.

Demokracia është sistem i garës mes më të merituarve, mes më vizionarëve, mes më të përkushtuarve ndaj përparimit të një shoqërie, të një vendi, të një sistemi, garë mes më të besuarve që përfaqësojnë një program të caktuar, një platformë, një alternativë për nxjerrjen nga një prapambetje e caktuar relative dhe përparimin e zhvillimin e një vendi dhe të një shoqërie.

Mafia është përplasje, është luftë e pafundme mes më të fortëve dhe më pak të fortëve, mes më të pabesëve dhe më pak të pabesëve, mes më mizorëve dhe më pak mizorëve në një spirale të pafundme.

Në këtë spirale jemi futur ne shqiptarët. Dhe kemi mbetur duke e pësuar teksa soditim se kur kacafytjet brenda Kupolës do ta dobësojnë e do ta shkatërrojnë atë. Këtë kënaqësi të rreme e jepte komunizmi, kur grupe gjoja antiparti zbuloheshin nga vigjilenca e partisë dhe asgjësoheshin nga udhëheqësi. Edhe këtë kënaqësi e llogariste partia kur jepte goditje të brendshme, pas të cilave ajo dilte më e fortë, ndërsa populli thjesht përjetonte zbavitjen e radhës, duke parë fundin e disave prej atyre që ishin majmur me gjakun e tij.

Në Kupolë vepron logjika e klaneve. Një klan më i fortë, një grupim më i fortë klanesh merr në duar Kupolën. Një klan ose grupim i dobësuar zhvendoset, por mbetet brenda Kupolës. Mbetet i dëmtuar, i dobësuar, por brenda saj, duke pritur fatin e radhës ose duke organizuar revanshin e radhës.

Kjo e bën kupolën peng të vetvetes. Ne mbetemi peng i saj. Kështu shpjegohet rrethi vicioz ku ne vërtitemi pa shpresë – ose me shpresa të kota se ndonjë faktor i jashtëm do të jetë i interesuar dhe do të na nxjerrë nga ngujimi ku na ka grumbulluar mafia jonë.

Kupolat nepotike të LSI – Rasti Balili dhe rasti Xhixho

February 6, 2017 by dgreca

Nga Elida Buçpapaj/

Në administratën shqiptare nuk mund të punojë asnjë shqiptar nëse nuk punësohet nga partitë kryesore të Shqipërisë që janë PS, PD dhe LSI.Po kështu edhe në media.Në mediat shqiptare nuk mund të kontribuojë asnjë gazetar nëse nuk i shërben në mënyrë klienteliste një partie apo një politikani të fuqishëm.

Politika shqiptare promovon nepotizmin dhe klinetelizmin duke e minuar sistemin. Prandaj sistemi është kalbur.

Nepotizmi është favorizimi i familjarëve që dominojnë politikën dhe pushtetin duke e kapur atë për gryke për ta mbytur.Nepotizmin dhe klientelizimin në mënyrën më të përkryer midis partive shqiptare e ka ngritur në sistem LSI, por natyrisht që nepotizmin e promovojnë masivisht edhe PS e PD.

Rasti Balili

Disa ditë përpara se të jepte dorëheqjen, Ministri i Drejtësisë Ylli Manjani lëshoi deklaratën rreth klanit të Klement Balili, që sot njihet me nofkën si “Escobari i Ballkanit”.

Ylli Manjani tek Opinioni i Blendi Fevziut tha shprehimisht se: 1.”Vëllai i Klement Balilit ka punuar për LSI në fushatën e vitit 2013.

2.”Nipi i Klement Balilit është kryetari i Bashkisë së Delvinës, i propozuar nga LSI”. Por kjo s’ka të bëj fare, secili e ka kokën në shpatulla të veta” tha Manjani.

3.Manjani shtoi se Escobari i Ballkanit, “Klement Balili nuk ka qenë sponsor i LSI”!

Ndërkohë Klement Balili ishte pronar dhe biznesmen i fuqishëm me prona dhe pasuri:

1. Klement Balili e kishte pronën e tij kompleksin turistik “Santa Quaranta”, për të cilin Manjani tha se ministrat e PS vinin këtu me dashnoret e tyre. Kush ia kishte treguar Manjanit këtë fakt ?

2. Klement Balili ishte pronar i hotel Olivias në bregdetin e Butrintit, një ndër hotelet më të njohura të zonës.

3.Klement Balili, së bashku me vëllezërit e tij ishte pronar i shoqërisë së sigurisë private “Balili shpk”, e cila operon në qarkun e Vlorës.

Sipas pohimit të vetë Manjanit, i nipi dhe i vëllai i Balilit kanë dhënë kontribute tek LSI.

Po përse të mos ketë dhënë kontribute edhe Klement Balili, i cili del se pas zgjedhjeve të 2013 emërohet Drejtor i Drejtorisë së Transporteve në qytetin e Sarandës.

A nuk duket sikur emërimi të jetë direkt shpërblim i LSI për kontributet e tij!

Si Escobar i Ballkanit a nuk i interesonte Klement Balilit, të emërohej Drejtor i Transporteve në qytetin e Sarandës, një post i tillë, si detyrë strategjike dhe logjistike për punët e tij të pista ?

E përse e përjashton Manjani mundësinë që Klement Balili të ketë kontribuar për arkën e LSI, kur ai ishte edhe biznesmen edhe boss i drogës dhe pare të pista kishte me miliona ?

Po si është e mundur që LSI e emëron Klement Balilin Drejtor të Drejtorisë së Transporteve në qytetin e Sarandës, kur ky person ka qenë me precedent penal dhe sipas skedës personale të tij të botuar në shtypin shqiptar, rezulton që në vitin 2006 Klement Balili të jetë arrestuar nga Policia e Shtetit në kuadër të një aksioni antidrogë që u finalizua me prangosjen e disa personave mes të cilëve edhe zyrtarë shtetëror.

Rasti i Ambasadores Filloreta Kodra

Ka të paktën dy vjet që në shtypin shqiptar Ambasadorja e Misionit Shqiptar pranë OKB-së në Gjenevë Filloreta Kodra denoncohet për shkelje ligjore dhe për trajtim të privilegjuar ndaj një diplomate me emrin Dorina Xhixho, që është Sekretare e Dytë në Mision.

Nuk ka patur asnjë reagim nga Ministria e Jashtme e Shqipërisë, përkundrazi kjo ministri me heshtjen e saj është bërë pjesë e këtyre shkeljeve.

Filloreta Kodra ka qenë nënkryetare e LSI, nënministre etj, pra një nga figurat më përfaqësuese të kësaj partie.

Filloreta Kodra është emëruar në postin e Ambasadores të Misionit Shqiptar pranë OKB-së nga LSI që prej kohës kur LSI ishte në aleancë me PD.

Zonjës Filloreta Kodra i ka mbaruar mandati me kohë, por ajo vijon detyrën e saj.

Për një kohë të gjatë ajo kishte punësuar si sekretar/financier edhe bashkëshortin e saj, çka përbënte konflikt të hapur interesi.

A nuk i di organikat e ambasadave Ministria jonë e Jashtëme. Natyrisht që i di!

Sa për shkeljen e mandateve është një shfaqje rutinë e tre partive kryesore, PS, LSI dhe PD.

Diplomatë të emëruar nga politika pa asnjë meritë dhe pa asnjë vlerë qendrojnë për disa mandate, duke e mjeruar dhe degraduar përfundimisht diplomacinë shqiptare.

Rasti Xhixho

Dorina Xhixho, Sekretarja e Dytë e Misionit Shqiptar pranë OKB, që paçka se ka një rang jodomethënës, trajtohet nga ambasadorja Kodra sikur të jetë zvAmbasadore e këtij Misioni, kjo sipas dëshmisë të disa diplomatëve nga ky mision.

Dorina Xhixho, është 33 vjeçare. Ajo është e emëruar nga LSI, përpara 8 vitesh. Pra, nëse mandatet në Misionin shqiptar janë 3 vjeçare, ajo është në mandatin e saj të tretë.

Nuk ka patur asnjë kontribut. Është emëruar në detyrën e diplomates kur ishte 24 vjeçare dhe tani 33 vjeçare vijon të jetë Sekretare e dytë e këtij misioni.

Trajtimi special nga ana e Ambasadores Filloreta Kodra, që tek Dorina Xhixho gjen militanten e LSI ka shkaktuar revolta tek diplomatët e këtij misioni. Por rezultati ka qenë skandaloz, sepse diplomatët që kanë ngritur krye janë dërguar pako postale në Tiranë, ndërsa Dorina Xhixho vijon të ndihet si Nr.2 i Misionit shqiptar pranë OKB-së në Gjenevë.

Por kush është Dorina Xhixho?

Një simpatizante, militante apo anëtare e thjeshtë e LSI ?

Natyrisht që jo!

Ajo është pjesë e kupolës nepotike që ka ngritur politika shqiptare.

E motra e Dorina Xhixhos është Erisa Xhixho.

Erisa Xhixho ka qenë Kryetare e Lëvizjes Rinore për Integrim dhe prej vitit 2012 është Kryetare e Komitetit Drejtues të LSI, pra eksponente e LSI. Prej shtatorit të vitit 2014 Erisa Xhixho është emëruar Zv. Ministre e Integrimit Europian.

Por nuk mbaron këtu.

I jati i Dorina Xhixhos dhe Erisa Xhixhos është Pirro Xhixho.

Pirro Xhixho është zyrtar i lartë në shtetin shqiptar.

Ai është kreu i AKEP, Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare i emëruar nga LSI.

Ky post votohet në parlament dhe ka kaluar me 79 vota pro, pra me votot e PS dhe LSI. Pirro Xhixho e ka mbajtur këtë post të lartë prej kohës kur LSI ishte në mandat qeverisës me PD. Me largimin nga koalicioni, PD e shkarkoi Pirro Xhixhon, por me kalimin e LSI në koalicion me PS, Pirro Xhixho e rimerr sikur ta ketë me tapi përsëri këtë post të lartë shtetëror.

A duhet të funksionojë kështu shteti, që bijtë, nipat dhe etërit të marrin në dorë frenat e shtetit ?

Partitë shqiptare, së bashku me në krye LSI, PS dhe PD e kanë ngritur nepotizmin në sistem dhe prandaj e kanë kthyer sistemin në kalbësirë.

A është nepotizmi dhe shërbimi klientelist shprehje e korrupsionit?

Po përse Prokurori i Përgjithshëm i kërkon të korruptuarit dhe nuk i gjen, kur i ka të gjithë përpara sysh.

Apo se edhe ai vetë është pjellë e këtij sistemi.

RASTI DOSHI – KUPOLA SHTRËNGON RADHËT, POPULLI SHTRËNGON SHPIRTIN

March 29, 2015 by dgreca

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ/
Pamë në Këshillin e Mandateve se si opozita bashkoi votën e saj me shumicën sunduese, ndonëse kjo e fundit nuk solli asgjë bindëse për të arsyetuar arrestimin e deputetit Tom Doshi.
Lepuri që opozitës Kupola ia ka vënë në bark dhe që kishte uluritur në sallën e Kuvendit e në sheshe, mbrëmë vetëm cijati.
Popullit para ekranit të vogël të ABC News iu kujtua koha kur Partia dilte me radhë më të shtrënguara pas çdo goditjeje që ajo iu jepte armiqve të saj të brendshëm. Iu kujtua kjo kohë edhe popullit që ka lindur para vitit 1990, edhe popullit që ka lindur pas vitit 1990.
Sa herë që Partia shtrëngonte radhët e saj, populli shtrëngonte shpirtin, mos me i dalë atje në mjerimin e tij që vetëm shtohej, në frikën dhe pasigurinë që vetëm shtoheshin. Sa më e rreptë bëhej lufta e klasave në radhet e partisë, aq më shumë populli trembej dhe druhej për të tashmen dhe të ardhmen e tij.
Sa herë që Mafia shtrëngon radhët e saj, populli shtrëngon përsëri shpirtin mos me i dalë atje në vendin ku më shumë se gjithçka mungon shpresa për të sotmen dhe për të ardhmen. Sa më egërsisht që Kupola i kërcëllon dhëmbët dhe vjell flakën, aq më shumë populli bëhet sus i mbështjellë në guaskën e tij të mbijetesës, e vetmja pasuri që trashëgoi nga diktatura.

Në një qëndrim të mëvonshëm, siç e pamë, opozita nuk do ta bashkonte votën e saj në Kuvend me shumicën, nuk do ta miratonte kërkesën e shumicës për arrestimin e dy deputetëve nga radhët e kësaj shumice. Opozita ka kërkuar gjithashtu publikimin e videopërgjimit, realizuar nga vetë prokuroria me vendim të gjykatës për krimet e rënda.

Meqë kërkesa për publikimin e videopërgjimit nuk iu pranua, atëherë iu krijua mundësia ta rezervonte qëndrimin e saj deri sa të realizohej kërkesa e saj. Ky qëndrim do të kishte një bazë të fuqishme parimore në favor të saj.

Me këtë veprim, ajo nuk u tregua e zgjuar as e vendosur. Kështu shumica do të jetë më e shfajësuar dhe më e rehatshme në sjelljet e saj të papërgjegjshme.

Lepuri që opozitës Kupola ia ka vënë në bark dhe që mbrëmë vetëm cijati a do të fillojë të ulërijë përsëri?

A do të jetë e zonja opozita ta braktisë Kupolën? A mund ta përballojë e vetmuar opozita kundërgoditjen e Kupolës? A mund t’i shikojë opozita interesat e saj të përfaqësuara jashtë Kupolës? Apo thjesht opozita do të japë ndihmesën e vet në shtrëngimin e radhëve të Kupolës dhe atje do ta presë duarkryq fatin e saj të përcaktuar nga Kupola?
Atë që bëri në Këshillin e Mandateve, opozita nuk mund ta zhbënte ne seancën plenare. Vetëm sa manifestoi në mënyrë konsekuente mungesën e koherencës në mes qëndrimeve dhe veprimeve, fjalëve dhe bëmave.
Mafia nuk lejon askënd të përpiqet për t’ia dobësuar radhët. Mafia duron vetëm forcimin e radhëve. Kush i bën dredha këtij ligji të Mafias, do të pësojë zvogëlimin e peshës dhe të rolit të vet brenda Kupolës. Do të përjetojë një nëpërkëmbje gjithnjë e më brutale.
Nëse opozita kërkon të ketë identitetin e saj, atëherë këtë mund ta bëjë vetëm duke i bashkuar interesat e saj me interesat e popullit. Nuk mund ta bëjë duke e quajtur veten opozitë dhe duke iu kundërvënë interesave të popullit, çka kulmoi gjatë tetë viteve të rikthimit në pushtet.
Muajt deri në 21 qershor, kur mbahen zgjedhjet lokale dhe kur testohet opozita e re, janë një kohë e shkurtër. Opozita e sotme do ta marrë mësimin e duhur përsëri e përsëri.
Kjo datë do të shënojë gjithashtu rënien përfundimtare të institucionit të zgjedhjeve në Shqipëri. Do të shënojë institucionalizimin përfundimtar të farsës në Shqipëri.
Edhe kur cijat, edhe kur ulërin, lepuri në barkun e kësaj opozite mbetet gjithnjë lepur, derisa Shqipëria të ketë një opozitë të vërtetë, një opozitë të re, që nuk e shpërfill popullin, nuk e keqpërdor popullin. Një opozitë e re do të jetë ajo që do t’ua rikthejë shqiptarëve institucionin e zgjedhjeve.
Sa ishte në pushtet opozita e sotme ka manifestuar vetëm cinizëm ndaj popullit që e ka votuar.
Tashi do të korrë frytet e këtij cinizmi. Kjo e mbyll pa shpresë rrethin e saj vicioz brenda Kupolës.

KUPOLA – PENG I VETVETES, SHQIPTARËT – PENG I KUPOLËS

March 12, 2015 by dgreca

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ/
Në komentet mediatike për seancën e së enjtes së shkuar në Kuvendin e Shqipërisë u dëgjuan shpesh thëniet “filani u armiqësua përfundimisht me filanin”.
Sipas mendësive të tilla, anëtarët e politikës sonë, përkatësisht të Kupolës së mafies sonë përgjatë karrierës së tyre, tashmë njëçerekshekullore, disa herë kanë qenë miq, disa herë të tjera kanë qenë armiq, ndërsa tashmë janë përfundimisht amiq, dmth nuk do të bëhen miq kurrë më.
Në mafie nuk ekziston koncepti ‘miqësi’. Ky rregull vlen edhe për komunizmin. Një mafioz mund ta kesh vetëm armik, nuk mund ta kesh kurrë mik. Mafiozët janë armiq të lindur. Edhe komunistët janë armiq të lindur. Sikur botën t’ua japësh, as të parët, as të dytët nuk bëhen kurrë miq.
Ashtu si në komunizëm, një përvojë e njohur dhe e pranuar nga të gjithë ne, edhe në mafia ndjenja që i lidh dy ose më shumë veta është bashkëpunimi në një krim. Dy ose më shumë mafiozë, ashtu si dy ose më shumë komunistë, janë gjoja shokë ose miq sa kohë që janë bashkëpunëtorë në një krim të caktuar. Nga çasti i përfundimit të këtij bashkëpunimi nuk ekziston më kjo ndjenjë. Ajo zëvendësohet me çdo lloj ndjenje tjetër, por kurrë me atë të mëparshmen. Dhe kurrë nuk është miqësi. Më së shumti, ndjenja pasuese është armiqësi.

Sepse momentin e bashkëpunimit e pason gjithmonë momenti i ndarjes së territoreve. Territoret kanë kuptimin konkret të kufizimit të zonës ku mund të shtrihet fushëveprimi apo fushëndikimi i njërës palë apo tjetrës palë, kanë edhe kuptimin fluid të kufizimit të sferës shoqërore a politike të fushëveprimit apo fushëndikimit të njërës apo tjetrës palë. Këto janë territore apo terrene të tregjeve të tenderave, të posteve e tjerë, pra të tregjeve politike, ekonomike, e tjerë.
Lufta e individëve dhe grupimeve brenda mafies bëhet për arsye të pozicionit në hierarkinë e Kupolës, në nivel lokal apo qendror, si dhe për të mbrojtur territoret (terrenet) në kuptimin gjeografik, por edhe në kuptimin e sferave. Rezultat i këtyre përplasjeve janë tronditjet brenda kupolave, rindërtimet e hierarkive, ngushtimet apo zgjerimet e territoreve në dëm të dikujt dhe në favor të dikujt tjetër.
Kjo luftë brenda miafies nuk ka pak ngjasime me luftën e klasave, e cila është i vetmi mjet i brendshëm, e vetmja forcëe brendshme lëvizëse që e rregullon dhe e rirregullon pafundësisht jetën e një patie komuniste dhe të një regjimi komunist, përkatësisht jetën e një vendi komunist.
Mafia jonë, në gjithë Shqipërinë, brenda dhe jashtë kufijve të saj shtetërorë, është një mafia postkomuniste. Reformimi i komunizmit tonë nuk u bë në kahjen progresive, pra nuk u shndërrua në një demokraci evropiane. Ky reformim ndodhi në kahjen negative, duke u shndërruar në mafie. Kuptohet se ishte dhe është shumë më e lehtë që një komunist të shndërrohet në mafioz sesa ai të shndërrohej në një demokrat.
Demokracia është sistem i garës mes më të merituarve, mes më vizionarëve, mes më të përkushtuarve ndaj përparimit të një shoqërie, të një vendi, të një sisemi, garë mes më të besuarve që përfaqësojnë një program të caktuar, një platformë, një alternativë për nxjerrjen nga një prapambetje e caktuar relative dhe përparimin e zhvillimin e një vendi dhe të një shoqërie.
Mafia është përplasje, është luftë e pafundme mes më të fortëve dhe më pak të fortëve, mes më të pabesëve dhe më pak të pabesëve, mes më mizorëve dhe më pak mizorëve në një spirale të pafundme.
Në këtë spirale jemi futur ne shqiptarët. Dhe kemi mbetur duke e pësuar teksa soditim se kur kacafytjet brenda Kupolës do ta dobësojnë e do ta shkatërrojnë atë. Këtë kënaqësi të rreme e jepte komunizmi, kur grupe gjoja antiparti zbuloheshin nga vigjilenca e partisë dhe asgjësoheshin nga udhëheqësi. Edhe këtë kënaqësi e llogariste partia kur jepte goditje të brendshme, pas të cilave ajo dilte më e fortë, ndërsa populli thjesht përjetonte zbavitjen e radhës, duke parë fundin e disave prej atyre që ishin majmur me gjakun e tij.
Në Kupolë vepron logjika e klaneve. Një klan më i fortë, një grupim më i fortë klanesh merr në duar Kupolën. Një klan ose grupim i dobësuar zhvendoset, por mbetet brenda Kupolës. Mbetet i dëmtuar, i dobësuar, por brenda saj, duke pritur fatin e radhës ose duke organizuar revanshin e radhës.
Kjo e bën kupolën peng të vetvetes. Ne mbetemi peng i saj. Kështu shpjegohet rrethi vicioz ku ne vërtitemi pa shpresë – ose me shpresa të kota se ndonjë faktor i jashtëm do të jetë i interesuar dhe do të na nxjerrë nga ngujimi ku na ka grumbulluar mafia jonë.