Nga Elida Buçpapaj/
Në një ceremoni shumë private, të premten, u përcoll për në banesën e fundit zonja Lili Skënderi, bashkëshortja e poetit Vehbi Skënderi dhe nëna ime.Me këtë rast, dua të shpreh mirënjohjen time të thellë dhe të familjes për mbështetjen dhe ngushëllimet e marra nga mikesha,miq e dashamir, nga të njohur, të afërt e të largët, nga Shqipëria dhe jashtë saj, që i kanë njohur personalisht prindërit e mij, nga shoqe, shokë e kolegët tanë, të cilët me praninë e tyre na e kanë bërë më të lehtë dhimbjen.Ju shprehim falenderimet tona emër për emër! Qofshi të bekuar emër për emër!Zoti ju bekoftë ju, Familjet tuaja, fëmijët tuaj, të dashurit tuaj dhe ne paçim raste që t’jua shpërblejmë vetëm në gëzime e të mira.
Nëna ime iku me mall në zemër për shtëpinë në Tiranë të mbushur plot me kujtime, për mikeshat e saja me të cilat pinte kafenë e mëngjesit kur ishte aty, për motrën e saj, mbesën e madhe, nipat e mbesat, për të afërmit tanë.
Nëna ime ishte një mama, vjehërr dhe gjyshe e lumtur që donte të jetonte, pasi ishte e rrethuar nga dashuria.
Ashtu sikur thoshte Steven Jobs: “Askush nuk do të vdesë, edhe sikur ta dijë se Parajsa po e pret, prapë nuk do që të vdesë, e megjithatë vdekja është destinacioni për të gjithë”.
A mund të na ngushëllojë ky përgjithësim që na përket të gjithëve.
Natyrisht që jo!