FASLLI HALITI*/
MAGJISTRICAT/
Dy/
Magjistrica,/
Të dyja lakuriq,/
Rrotullohen natën në lëmë,/
Bark më bark e kurriz më kurriz,/
Tërheqin hënën me litarë magjish/
Rrotull-rrotull magjistricat/
Rrotullohen/
Lakuriq,/
Bark më bark e kurriz më kurriz./

Me lakuriqësi tërheqin hënën/
Hëna/
Nis/
E zbret/
Duke zbritur nga qielli/
Si lopë shegane /
Pëllet. /
Rrotull-rrotull magjistricat
Rrotullohen lakuriq,
Bark më bark e kurriz më kurriz
Me lakuriqësinë të ftohtë tërheqin hënën.
Hënës
Zunë t’i fryhen gjinjtë
Hëna shegane
Pëllet.
Rrotull-rrotull magjistricat
Zbresin hënën tatëpjetë
Djersiten në gjoks,

Djersiten
Në supe, kurriz.
U duhet qumështi hënor,
Esenca e bardhë e magjisë.
Dhe bark më bark e kurriz më kurriz
Rrotull-rrotull magjistricat
Rrotullohen
Lakuriq
Dhe hënën tërheqin me litarë magjish
Dhe duke pëllitur si lopë nëpër natë,
Hëna
Ulet në lëmin me kashtë,
Qumështi i derdhet çurg nga gjinjtë
Magjistricat fusin qumështin në shishe
Esencën e bardhë të magjisë.
Magjistricat hënën
E mjelin
Si lopë.
Hëna
Pëllet…
Rrotull-rrotull magjistricat,
Rrotull-rrotull,

Lakuriq,
Bark më bark e kurriz më kurriz
Hënën e ngrenë prapë përpjetë

Dhe hëna si lopë shegane pëllet…

1995/

DORA/
Dora hapet,/
Mbyllet./
Dora /
Kap,/
Lëshon,/
Jep dhe merr,/
Vë dhe heq pranga,
Lidh dhe zgjidh zinxhirë,
Vë dhe heq litarin,
Godet dhe përkëdhel,
Ngul dhe shkul,
Ngre dhe shemb;
Mbiell dhe korr,
Hap e mbyll dyer,
Dritare.
Lan,
Lyen ;
Dora lan dorën,
E majta lan të djathtën,
E djathta të majtën,
Të dyja lajnë njera – tjetrën;
Dora
Është flori,
Dora është topuz;
Ndan, bashkon
Dora,

Është pykë,
Ndan dhe çan.
Dora pajton,
Dora bëhet grusht,
Bëhet pëllëmbë, qëllon,
Dora përkëdhel;
Flet me gishta,
Flet pa gramatikë,
Pa sintaksë,
Pa morfologji,
Pa gabime drejtshkrimore, ortoepike,
Dora bën dhe ç’bën çdo gjë.
Dora
Autore e çdo vepre,
Autore e çdo ndërtimi,
Autore e çdo konstruksioni,
Autore e çdo shembjeje, shkatërrimi,
Dora firmos lindjet dhe vdekjet,
Dora
Fut dhe nxjerr,
Mbërthen e zbërthen,
Ndez dhe shuan;
Gris
Dhe arnon,
Ngjit
Dhe shqit,
Qep dhe shqep,
Zbardh dhe nxin.
Njeriu s’bën dot pa duar.
Vetëm Zoti bën dhe çbën.
Të bëhet tha Zoti!
Dhe u bë.

U bë dita, nata
Qielli, dielli, hëna,
Yjet.
U bë toka dhe ujërat,
U bënë erërat, breshëri, vetëtima, rrufeja…
U bënë kafshët, shpendët, hidrikët, reptilët, viruset.
Edhe çudibërësi i përrallës i thotë mbretit si një zot virtual:
Unë e shëroj djalin tënd madhëri.
Nëse më gjendet një kostum
Që të mos jetë prerë me gërshërë,
Të mos jetë qepur
Me gjilpërë,
Të mos jetëprerë e shpuar,
Vetëm Zoti dhe përrallat presin dhe qepin pa duar…
10 tetor 2010
*Portret i poetit:VIZ.S.KAMBERI, PIKTOR I POPULLIT