ALFONS GRISHAJ NE SOFREN POETIKE E DIELLIT/

ME DASHNI/

sa  her zemrimin tem e kam shpla n’ detin me kryp/

e  mprapa e kam tha n’ erën e egër t’ veriut/

tuj këndu me harp paqes me arna/

qi valvitet mbi dallg’t e detit/

pa u myt/

 

sa her e kam shky betimin me ndez nji qiri

n’ errsinën e mkatarit t’ thërmum e fikun

tu i mbledh thrrimet  si lot’ e dyllit

e  ndërtu rishtas nji zjarm t’ ri

 

sa her rrezatimin e synit e kam derdh mi trajtat e luleve

lutun me lulzue   dhe n’ dimën

qi me  busllue  ndjenjat

t’ ngatrrueme  si fije merimange mbi  tra

 

sa vjet ka qi penelin e kam varros

me kujtimin e gozhdum n’ syrtarin e memorjes

qi pshertinë prap si nji dame kineastësh n’ andrra

tuj m’ ftu  për nji vals qiellor

 

po bahem nji me andrrat  në flautin magjik

veç jo me hijet qi kan djeg dashnin teme n’furrën e urrejtjes

tuj mendu se kan djeg  nji idil

 

O Zot valsin e dytë e vallzoj  me dashni

e buzqeshje t’pa vrame

tu i grish trumpetat n’ hapjen e

portave t’ qenies shpirtit

drejt galdimit hyjnor

 

UDHËTIMI I DYTË

me Bukowskin kam shetitur në paralelet

e globit mes vargjeve  të mockinbird

traktateve  të jetës së

përditshme

 

me Rumin kam udhëtuar

brenda drithmës poetike

filozofisë së papërsëritshme

që zbulon universin

 

me Danten kam mësuar

ëmbëlsinë e dashurisë

sekretin e jetës

fundin palavdi

dhe lavdinë e pafund

 

ASKUSHI

askushi mori foton time

dhe si guzhinier i keq  gatoi një sallatë

në piatën e shpuar të delitantëve

duke  mbllaçitur  si kau  kashtën

pa shijur kallirin e artë të grurit

zëzëllonte  si vravashkë

ne fotoshapin e letrave higjenike

shtypur në  bordello

 

me këpucë Boss dhe

tantellë trotuari

zbërtheu zinxhirin

në  piacën e prostitutave

duke çelë  dritën  jeshile

tërlikeve të rënë…