Te Dielen e 31 Majit 2015 organizohen dy veprimtari te emertuara si Festivale Femijesh. Njeri, eshte per nga mosha, nje vit me i madh se tjetri,dhe eshte emertuar”Festivali i Zerave te rinj” dhe ka per organizatore artisten Pranvera Cobo, tjetri eshte nje vit me i vogel dhe eshte emertuar si “Festivali i Shkollave Shqipe”. Ky i fundit u organizua per te paren here vitin e shkuar ne Bronx, nen kujdesin e Ish Konsullit te Pergjithshem te Republikes se Kosoves ne New York, diplomatit te shkelqyer Bekim Sejdiu, i cili eshte nga diplomatet me te mirepritur nga komuniteti shqiptar i te gjitha trevave ketu ne SHBA. Duke perfshire dhe femijet e vet ne kete ngjarje artistike, diplomati Sejdiu, pati perkrahje te gjere dhe veprimtaria pati pjesmarrje masive. Nje problem qe ha te diskutuar eshte emertesa e kesaj veprimtatrie artistike si”Festival”. Ai i ploteson kjo veprimtari kriteret e nje festivali apo eshte thjesht nje koncert me pjesmarrjen e grupeve te shkollave shqipe te Treshtetshit?! Ndoshat do te ishte me udhes te cilesohej si nje koncert festiv ne mbyllje te vitit shkollor sepse edhe programi i ndertuar, se paku ai i vitit te shkuar, pra Festivali i Pare, ishte konceptuar si i atille?! Gjithesesi eshte e drejte e organizatoreve qe t’i pagezojne veprimtarite ashtu sic u pelqen atyre,por duke qene se ky festival lindi nje vit pas Festivalit te Zerave te rinj, do te ishte mire qe te respektohej ai si me i hershmi.
Festivali i Zerave te Rinj, sipas organizatoreve, qe kane bere edhe disa takime me komunitetin shqiptar ne Nju Jork, synon qe pervec te kenduarit ne gjuhen e bukur shqipe dhe kercimit te valleve tradicionale shqiptare, te kete edhe nje lloje konkurimi, pra ka krijimtari te mirefillte te krijueseve shqiptare, ketu ne Diaspore, por edhe nga vendlindja. Do te kete cmime per artistet femije. Juria ka ne radhet e veta artiste te mirfillte te njohur ne kulturen Kombetare Shqiptare. Sivjet, kete Festival, pervec Televizioneve dhe medias se Komunitetit, do ta regjistrojne edhe TV amerikane dhe Televizioni Shteteror Shqiptar. Deri ketu gjithcka duket e rregullt, po cili eshte shqetesimi? Veprimtatri te tilla organizohen nje here ne vit dhe si te tilla marrin vlere, jo vetem ne syte e femijeve. Do te ishte mire qe femijet te ishin spektatore masiv ne te dy Festivalet. Mirepo kjo nuk eshte e mundur pasi organizatoret kane menduar te krijojne nje precedent perplasjeje; te dy ne te njejten dite, ne 31 Maj. E pyetem z. Gjergj Dedvukaj, pjesmarres ne Festivalin e Shkollave Shqipe, i sapokthyer nga Festivali Kombetar i Gjirokastres; se cfare mendonte ai per kete perplasje? A ishte normale qe te dy festivalet te organizoheshin ne te njejten dite? Natyrisht qe jo, tha ai, dhe shtoi: Nuk e di pse u krijua kjo perplasje. Une per vete nuk kam dijeni.
Pyetem organizatoret e Festivalit”Zerat e Rinj” se perse eshte krijuar kjo perplasje. Pergjigja e tyre: Nuk eshte faji yne, qe ne Shkurt, ne kemi cuar projektin tone ne Konsullaten e Kosoves, pasi ata jane marre me keto veprimatri dhe ne menyre te vecante me shkollat shqipe, dhe nuk paten asnje kundershtim. Nuk e dime se pse e lejuan kete perplasje?
Deshirojme qe kjo perplasje te mos ndodhe me vitin e ardhshem sepse femijet spektatore dhe prinderit e tyre mund t’i ndiqnin te dy veprimtarite, por jane vete organizatoret qe kane krijaur perplasjen. Kujt i intereson kjo perplasje? Kush fshihet pas kesaj? Hamendjet jane te shumta, por kush e ka mizen ne kesule le te kruhet. Mos e percani me komunitetin. Se paku, jo me femijet. Xhelozirat i hidhni pas shpine!(DIELLI)
Në Dollestown, PA, dy gëzime në një ditë
Nënë e bir festuan ditëlindjet së bashku/
Nga Keze Kozeta Zylo/
Festat familjare gjithmonë janë të veçanta ngase sjellin pranë vatrës së të Zotit të shtëpisë këngë, muzikë dhe valle ku së bashku me familjarë, të aferm miq e shokë mblidhen së bashku. Në emigrim këto marrin dhe më shumë kuptim, më shumë vëmendje sepse mungesa dhe largësia e emigrantëve nga prindërit, vëllezërit dhe motrat është tepër e ndjeshme, është mall që djeg.
Është interesant se disa qytete të vogla për vëtë hapësirën gjeografike që kanë i mban dhe më të lidhur shqiptarët me njeri -tjetrin. Këtë kemi ndjerë gjithmonë sa herë që kemi marrë pjesë në qytetin Dollestown të Pensilvanisë ku jeton dhe punon një komunitet i konsiderueshëm shqiptarësh, një qytet që e ka origjinën e emrit më 1745, kur William Doyle ndërtoi tavernën me të njejtin emër. Ftesën e marrë nga Koço dhe Natasha Gaba për të festuar 60 vjetorin e Natashës dhe të të birit të tyre Ivit 35-vjetorin, e pritëm me shumë kënaqesi dhe emocion. Kur them me emocion ndjej se tek ajo familje plot kulturë ka diçka speciale, është një shkollë më vehte me dy prindër ndoshta dhe më mirë se psikologët e certifikuar… Ivi ka qenë një fëmijë në nevojë, me autizëm, por sa herë që e kemi takuar ne kemi parë rritjen, pjekurinë dhe xhentilencën që u dhuron të gjithë miqve dhe shokëve që e duan aq shumë. Ai i priste dhe i përqafonte të gjithë të ftuarit kërcente dhe këndonte krejt normal me ta, ndoshta dhe më mirë se shumë të tjerë që nuk e kanë pasion vallëzimin.
Duke punuar në programin e autizmit në shkollë të mesme në qytetin ku unë jetoj në Staten Island, dhe duke e krahasuar me përvojën time prej gati 8 vjetësh, shikoj dhe prek nga afër progresin e dukshëm të Ivit, sikur të ketë qenë në të gjitha shërbimet e posaçme që vihen këtu në dispozicion të studentëve në nevojë, si terapia e të folurit, lëvizjet fizike, ora e dëgjimit dhe sherbime të tjera që ju plotësohen me ligj nga Bordi i Edukimit. Por Ivi nuk e pati shansin të jetë në këto shkolla, pasi mungesa e dokumenteve që për ironi të fatit ka bërë që të jetë i përjashtuar nga këto programe të posaçme. Por kjo është një temë tjetër e dhimbshme… Përshëndetja e Ivit për të gjithë miqtë ishte një përshëndetje e ngrohtë dhe plot mirësi. Ja psh ai falënderoi në radhë të parë mamanë e tij Natashën që po festonte 60 vjetorin dhe që më ka rritur me shumë përkujdesje, dy gjyshërit e tij në Tiranë, nëna Bylen dhe gjyshi Gimin që nuk kishin mundësi të vinin, por ja më kanë blerë një byzylyk të argjendtë dhe ngriti dorën që i shkelqente bashkë me sytë blu, vazhdoi me tezen e tij Artën Deputeten e Parlamentit e cila na bëri surprizën më të bukur të vitit duke ardhur që nga Tirana posaçërisht për ne. Në këtë kohë Arta shkon dhe e takon dhe me lot në sy përqafohen nën duartrokitjet e të gjithë pjesëmarrësve.
Një falënderim të veçantë vazdhoi Ivi dua t’i bej Andreas dhe sopranos së shquar Lindita Mezini Loles e cila e përshëndeti me këngën e nënës, lule bore etj, TV Alba Life, dhe të gjithë ju që keni ardhur sot dhe na keni nderuar. E dëgjoja me vëmendje, dhe ndjeja se kjo ditëlindje solli veç sfidë, ngase këta fëmijë të dhurojnë një dashuri krejtësisht të veçantë, një dashuri që ju buron në gjithë qenien e tyre. Prindërit e tij dhe vëllai i vetëm Edgari, i cili punon si financier në një kompani amerikane i kanë dhënë gjënë më të shtrenjtë edukimin, durimin, dashurinë, këto nuk mund të blihen në pazar janë dhurata gati nga Perëndia…
Të gjithë e duam Ivin më thoshnin plot gra si Albana, Luljeta Jaho, Arta Bitri e shumë e shumë të tjerë që e kam të pamundur t’i përmend gjithë emrat, ai është shumë i dashur dhe zemërartë.
Por Ivi ka dhe nje aktivitet të dukshëm që nga Shqipëria, ecuria e tij nën përkujdesjen e jashtëzakonshme të prinderve intelektualë bëri që të ketë një zhvillim të shpejtë.
Ivi ka marrë pjesë në Olimpiadën Speciale në vitin 1995, ku fitoi medalje ari në garën 100 metra dhe medaljen e përfaqësimit që e meritojnë të gjithë atletët.
Pas këtij suksesi ai mori përsëri pjesë në vitin 1998 në Lojërat Botërore duke na përfaqësuar denjësisht.
Ivi u përshëndet veçanerisht nga aktori i Hollivudit dhe politikani Arnold Shvarceneger dhëndri i familjes Kennedy.
Motra e presidentit Kennedy, Eunice Kennedy Shriver ka krijuar Olimpiadën Speciale në vitin 1962 dhe sot në të aderojnë 150 shtete nga e gjithë bota.
Ndërsa burri i saj z.Shriver është një ndër themeluesit e Korpësit të Paqes.
Mbrëmja u zhvillua në restorantin “Garden of Eaten” me ushqime të shijshme shqiptare dhe pjesëmarresit u argëtuan nën tingujt e bukur të muzikës shqiptare me një harmoni dhe respekt të vecantë për Natashën dhe Ivin, ku si nënë e bir festuan ditëlindjet së bashku.
Ishte një e dielë e bukur në Dollestown me dy gëzime në një ditë.
21 shtator, 2014
Dollestown, Pennsylvania