Prof.Pëllumb Xhufi në rolin e avokatit të djallit! /Nga Elida Buçpapaj/

Në Shqipërinë londineze ka plasur një debat iracional mes historianit të njohur Prof.Pëllumb Xhufi dhe shkrimtarit Agron Tufa, i cili ka kohë që i është përkushtuar katharsisit të shoqërisë shqiptare duke denoncuar krimet e diktaturës.

Iniciativat e tij, në vend se të mbështeten nga elita dhe shoqeria, e kthejnë Tufën në shenjestër, duke e demonizuar si përçarësi, antikombëtari, luftëndjellësi Jug-Veri e gjepura të tilla.

Është e trishtueshme kur sulmi antiTufë kryesohet nga historiani Xhufi, i cili shfaqet si avokati i diktaturës duke stimuluar “krime” të Agron Tufës për gjoja denigrim të luftës nac-çlirimtare, marrje ne mbrojtje te kolaboracionistëve, përçarje kombëtare e të tjera bllofe si këto.

Debati Tufa-Xhufi shpërtheu kur Kampi i internimit i Tepelenës u krahasua me të drejtë me Auschwitz-in, çka shkaktoi revoltë tek Prof. Xhufi, se, sipas tij, nuk mund të krahasohet Hitleri me Enver Hoxhën! Është skandaloze se si një dijetar si Prof.Xhufi nuk pranon shenjën e barazimit midis krimeve naziste me ato komuniste, kur Perëndimi krimet e Hitlerit dhe ato të regjimeve komuniste i klasifikon si krime kundër njerëzimit. Kjo mosdije nuk i falet Prof.Xhufit.

Në daljet e tij në publik, Prof Xhufi e ka ringjallur famëkeqin historian të diktaturës Prof. Arben Puto.

E kam denoncuar Arben Puton që ne vitin 1991 kur mori në drejtim Komitetin e Helsinkit të të drejtave të njeriut. Nuk kishte të drejtë morale as si historian i diktaturës dhe as si kunati i Manush Myftiut, njerit prej xhelatëve më mizorë të regjimit totalitarist. Prof.Arben Puto nuk mori në mbrojtje viktimat, por persekutorët!

Nuk shoh lidhje midis Xhufit dhe Putos, pa marre parasysh se Xhufi eshtë martuar me të bijën e nipit të diktatorit Hoxha.

Prof.Pëllumb Xhufi është dhëndri i Luan Omarit, nipit të Enver Hoxhës, por edhe birit të Bahri Omarit, të cilin Hoxha, megjithese kunat, e eleminoi nga të parët në kasaphanën e diktaturës. Natyrisht që Pellumb Xhufi është një nga të privilegjuarit e regjimit komunist, por ai si historian dhe njeri i arkivave i njeh si pakkush krimet e regjimit kriminal.

Prof.Xhufi për nga përgatitja që ka mund të formulonte argumentat për të akuzuar diktaturën Hoxhiste për genocid kundër popullit, pasi regjimi totalitarist Hoxhist ka ekzekutuar krime jo vetëm duke eleminuar kundërshtarët politikë, por edhe duke i vrarë për së gjalli gratë, pleqtë, fëmijët dhe familjarët e kundërshtarëve politikë. Janë me mijra fëmijë që janë lindur, rritur e jetuar për 40 vjet në kampet e internimit, viktima të shkeljes së të gjitha të drejtave njerëzore. Janë me mijra jetë të mohuara nga regjimi diktatorial! Jetojnë ende 1000 të mbijetuar të kampit famëkeq të Tepelenës, si viktima të gjalla për të dëshmuar Auschwitz-in shqiptar. Edhe Spaçi e Burreli ishin Auschwitz-e! Në diktaturë Spaçin dhe Auschwitzi-in e jetonin shqiptarët edhe në mes të Tiranës.

Krimet e diktaturës janë krime kundër njerëzimit. Si të tilla ato duhen denoncuar dhe dënuar. Kjo është rruga e vetme drejt Shqipërisë europianiste. Historia nuk retushohet. Ahmadinexhadi e quajti legjende false Holokaustin sikur po e mohon Aushwitzin e Kampit te Tepelenës Prof. Xhufi. Retushimin e historisë e bënin vetëm diktatorët dhe historianët e diktaturës.

Kjo është e vërteta. Prof. Pëllumb Xhufi as nuk e mohon dot dhe as nuk e manpulon dot historinë.

Denoncimi i diktaturës është detyrim kombëtar, kush i fsheh krimet e diktaturës kryen vepër antikombëtare.

Janë vetë të internuarit në Kampin famëkeq të Tepelenës që tregojnë se aty mbizotëronin familjet e ardhura nga Veriu. Përse e shqetëson Prof.Xhufin ky fakt? Diktatura e konsideronte Veriun reaksionar, por pa kursyer aspak as Jugun, as gjirokastritët, as të afërmit e familjes, as katolikët dhe as myslimanët.

Prof. Xhufi thote se “në fillim të viteve ’90 në Shqipëri flitej që burgjet e diktaturës të ktheheshin në muzeume të terrorit, ndërsa u harrua plotësisht të flitej për to në fillim të shekullit XXI.” Po është e vërtetë, këtu ka shumë të drejtë. Politika shqiptare me në krye PD, bashkë me historianët shqiptarë pa integritet, e kanë çuar në amnezi kolektive gjithë shoqërinë shqiptare. Amnezia kolektive e kthen shoqërinë shqiptare nënnjerëzore, sipas vepres së Vladan Gjeorgjeviçit “Shqiptarët dhe Fuqitë e Mëdha”që e përmend Prof.Xhufi por në sens krejt të kundërt. Shqiptarët kthehen në njerëz me bisht kur nuk reagojnë ndaj krimeve të kryera nga një regjimi kriminal, që i trajtoi njerëzit barabarisht si në kampet e shfarosjes naziste!

Prof.Xhufi vihet në pozitë shumë profane kur në fushatën për ta bërë Enverin më të mirë se Hitlerin, atakon Prof.Sami Repishtin, ndergjegjen e gjallë të viktimave të diktaturës, vetë viktimë e regjimit dhe dëshmitar i barbarisë kriminale komuniste. Prof.Sami Repishti i ka përshkruar në librat e tij “Pika loti” tregime burgu dhe “Nën hijen e Rozafës” krimet e barbarisë komuniste kundër njerëzve krejt të pafajshëm.

Vepra Rrno për me tregue e At Zef Pllumit është një tjetër aktakuzë kundër diktaturës komuniste shkruar nga një tjetër viktimë e regjimit hoxhist.

Qendrimi indiferent i elitës shqiptare ndaj krimeve të diktaturës është antikombëtar, antikombëtare është edhe çdo lloj avokature që i bëhet regjimit barbar të diktaturës.

Nuk ka asnjë kontraversëri në klasifikimin e Kampit të Tepelenës si Auschwitzi i diktaturës Hoxhiste. Siç e nënvizova më sipër, Auschwitz është edhe burgu i Spaçit, edhe burgu i Burrelit, Auschwitz-e jane edhe kampet e tjera të internimit.

Denoncimi i Auschwitze-ve shqiptare nuk i ndan as përçan shqiptarët, as nuk cënon luftën çlirimtare kundër nazizmit.

Denoncimi i krimeve te diktaturës duhej të ishte detyrë e historianëve. Është cinike dhe poshtruese për vendin kur historianët e Shqipërisë nuk janë në gjendje të venë shenjën e barazimit midis Hitlerit dhe Enver Hoxhes, kur Perëndimi e ka caktuar 23 Gushtin, ditën e paktit sovjeto-nazist Molotov- Ribentrop, nenshkruar më 1939 midis Stalinit dhe Hitlerit, si Ditën europiane të kujteses – Black Ribbon Day – e viktimave të ideologjive totalitare, specifikisht regjimeve totalitare komuniste, staliniste, naziste dhe fashiste.

Europa Perëndimore, nga buron sistemi demokratik i vlerave, e ka vënë shenjën e barazimit midis Enver Hoxhës dhe Hitlerit, ndërsa Prof.Xhufi ende jo! Dhe këtu mbaron debati. Prof.Xhufi me nervozizmin e tij elitar nuk mund të shkaktojë më konfuzion, as të ndryshojë standardet e gjykimit të diktatorëve. Këtij konfuzioni, që në Shqipëri ka zgjatur 27 vjet, duhet t’i vijë fundi.