ALFONS GRISHAJ/

Per Arben Brocin/

Hej trim, vëlla, o luftëtar!/

Patosin e lirisë e mbolle me gjak/

Ç’ më theri dhimbja në damarë,/

Kur shtrirë të pashë mbi atë prag!/

“Ah…! Birë , e mjera unë…

Të isha unë në vendin tënd !”

Vëlla, liria kushton shumë!

Britma e nënës ther e dhemb.

S’ njeh lot nëne politika,

Jetën shpesh ta bën skëterrë.

Ferrin ndezur e mban klika,

Bishë që vjell veç helm e vrerë.

O vëlla! Frymëzim, o legjendar!

Flijimi yt, ozon në hapësirë,

I gjallë përjetë në atë altar.

Shih e na gjyko, o shpirt i lirë!

Çilësi i Artë… … *

Oh! Ma leht do t’kisha mbajt mbi shpinë qiejt e thyem si Atlas,*

Se sa shkarravinat dhe injorancën që si degë të kalbuna të nëpërkamen,

Tuej pjell aty-këtu verbëri n’emën  të dijes.

Trashëgim i hidhun prej shekullit të kaluem…

Algat e barishtet e knetave

Rreken  me i shitë si lule  dermani…

Dhe si Cerberi që ruan të vdekunit mos me ik

Ashtu ruajnë njeni-tjetrin

Tuej ruejtë unitetin e vdekjes!

Arkitekti i së keqes me garuzhdën e ndryshkun

Përzin prehen në kazanin ku zihen rrobat e pista,

Ku as  fini, as sapuni nuk ka me mujt  me i la kurr ma.

Sarkazma  narciziste mbledh si qelbi mizat…urrejtjen kuturu,

Rreshta çekiçësh në parakalim  gumzhijnë: “Urra!Urra!”

Tuej ndrrue formën porsi shtrigat, me lundër maskash dhe rrema fshesash,

Simbolet drapën-çekan dojn me i filigramu n’kordat e violinës

Që muzikën  e vërtetë me e vra, e me u ndi veç ata …

Kori i korbave të çoroditun…

Oh! Sa rand ka me ra  topuzi qiellor mbi kurrizin e tyne prej krokodili,

Dushi kozmik prej acidi ka me i shkërmoqë

Sa, s’ kanë me mujtë me u zvarritë as tek portat e mëshirës,

Me prek  simbolin e Çilësit t’ Artë…

Trupa të rranum, kanë me rrëshqitë  honeve pafund ! Kujtim Qafës

Burrë nopran si kreshtë e malit,

Gjoks vidiumi, për atdhe, mburojë

Shpatë për tradhëtarë, zemër shqiponjë,

Kalorësi  i lirisë trokth majë kalit.

U nblodhën “vajtorët” si dikur  motit

Për sëmundjen që ra mbi këmbë e dorë,

Shpresuan vdekjen  të ligjtë e gjorë,

Por harruan engjëjt dhe dorën e Zotit.

Galdoj tek të shoh trim dhe të fortë,

Shqim qirinjtë e zisë, t’i ndezim në tortë,

Se festë e gëzim ne kemi përsëri.

Kemi rrugë për të bërë ende për liri,

Për kauzën e shenjtë, të madhen Shqipëri.

Në këmbë! Se heroi  nuk ka kurrë mort!

Shpjegim fjalësh:

1-Dy Celësat, njëri  Artë dhe tjetri i Argjentë, është  simboli Papal,  simbolikë e  fuqisë së Krishtit…Çelësi i Artë, simbolizon diellin dhe energjinë mashkullore, kurse Celësi i Argjendë, energjinë femërore dhe hënën…

Çelësi i  Artë hap ose mbyll portat e qiellit, kurse Celësi i Argjendë, hap ose mbyll portat e tokës.

2-Atlasi ishte i biri i Titanit. Ata e humbën luftën me Zeusin. Pas kësaj, Zeusi, e dënoi Atlasin që të mbante qiejt  gjithë jetën mbi shpatulla.

3-Çerberi = Cerberus, ishte  monstër me disa kokë, i cili  ruante portat e Hadit  që të mos iknin të vdekurit.

4-Poem,  poezi…

NGA ALFONS GRISHAJ/

 HUMBJA E TRADITES/

Votrat e ndezura parfum buk kakini /

Krahë zonjave sojnike  rritej zengjini./

Nderimi i fëmijëve për at’ e për nënë,/

Familjet e shenjta,  Zoti e pat thënë./

Nga Jug në Veri, furia e kalorësit /

Me rrahjet e zemres ritmi i trokthit./

Besimin në Zot , si perëndi  vatanë,/

Me gjakun bilurë  dragonj e titanë ./

Tash, frengji të thyera , s’ka më bedena,/

Dyert  e  kalbura si pullat e rëna./

Këndez’ krenar zhveshur der’ në lëkurë ,/

Shqyer brez i burrave  as rryp as ushkurë./

Verë e shenjtëruar në kupa të argjenda

Pihej prej trimave që bëheshin legjenda,

Tani n’plastikë gotash i rrëkëllen njeriu

Fryhet  si  ariu  dhe sfumohet  si miu.

Erdh’ kohë e pritur e thënë nga profetët

Virtyti s’mbahet  lart , si e mbanin Atletët…

Tani i lartë qeni, gishtërinjtë  krrabë.

Nuk njohin më Zot…S’ka më nënë e babë!

ZANA DHE LULET

Sa herë  toka  vjell avujt

Retë mblidhen porsi brumbujt.

Litarë shiu  përgjat  malit

Mbi çaj e makth er’ e mjaltit .

Zanë veshur  lule mantel

Valle vetë  loz tarantel.

Befas  eter pelerinë

Hiret zbulon  suferinë.

Rreth saj si shtjellë  ylberi,

Veshje qielli  një qind Feri*.

Bashkë me to një  këmbanë,

Aromën  lë pas perria  Zanë.

GJETHET/

O gjeth !  Filtri i  frymës…

Hija , briza e jetës në sy,

T’adhuroj lagun prej brymës

Kunor e gjelbërt mbi kry.

T’ adhuroj dhe në vjeshtë

Ku andshëm ndrron hijeshinë,

Dimni idhnak bie mbi kreshtë

Vjeshta ligshtohet, merr arratinë.

Me shpres  pragut pranveror

Kthehesh me t’ njatën bukuri,

Ligji  e ciklit  njerëzor …

Ku shpirt’ shtegton…bulon nji  fmi.

MEDILODGE*

Shoh sa pleq e plaka  krrusun

Braktis idhtë  si t’ leprozun,

Nga uladi i formum keq

Që lindi shejt e u ba dreq.

I shoh, qajnë me ofsham…

Lot’ e tyne shkrijnë shandan.

Durtë ngul  fole në qiell

Ka prendimi fundin ndjell.

Ulem afër , me u thanë dy fjalë,

Por si mik dhe jo si djalë.

M’i marrin durtë fort në gji

Se , u dukem si i tyne fmi.

E më thojnë ca fjalë të ambla

Siç mi thoshte e mi thot nana.

Sikur baba të ish gjallë

Do mi thoshte me aq mallë…

***

Shpjegime:

Feri-Fairy =  Krijesa më e bukur mbi dhe. Sipas legjendave , formë e shpirtit . Mini-vashë e bukur , apo krijesë e mrekullueshme me krahë dhe  fuqi magjike.

Medilodge = Nursery Home , Azil pleqsh. Aty shkojnë pleqtë e pamundur për shërbim , por dhe pleq të braktisur nga fëmijët e tyre…Në këto azile , plus ushqimit , shërbimi është mjekësor dhe shpirtëror.