Neki Lulaj/
(Kushtuar Kolonelit Ahmet Krasniqi)/
Heshtja ka pllakosur në atë vargan të gjatë kolone/
Lëvizje e ngadaltë me plagën e rëndë të dhimbjës/
Pikon plaga e hapur në përcjelljen e pafund mortore/
Kolona bluan në mullirin e kohës me ritëm befasie/
Kush ta zuri pritën, vëlla kush e vrau ylberin/
Kush i veshi rrobat mjerane të tradhtisë/
Kush e vrau, kush qëlloi mbi kolonelin?/
Kush e vrau atë dritë që donte vetëm dritë??!!/
Hedhim hapat në rrugëtimin e fundit kur ndalet jeta
Po grijmë në heshtjën mortore një duhan kaçak me dhimbje
Malli për ty shtrydh gjoksin, ndrydh ndjenja
Shtrëngojmë duart e kafshojmë buzët në dridhje
E s’duam loti të na tradhëtojë në ligësinë shkullore.
Teksa turma memece gjarpëron nëpër udhë
Seicili ka hapur kalendarin e veprës madhështore
Që kur ishe fëmijë, kolonel, deri sa u bëre burrë
O tërmet, o tradhëti e lashtë shekspiriane
Në gjirin e nënës ti ishe atentat për pavarësi ……
Mos thuaj se s’te kemi më odave ku ka fjalë mentare
E në një bjeshkë nuk do ta ringrejmë flamurin kuq e zi!
…………… ……. ….
Zvarranikët ecin drejt aktit të fundit të turpit të zi
E Kosova ngjason sot me një lëndinë e plagosur në petale
Hienat mes turmës anonime i shoh duke zgërdhirë
E koloneli nga arkivolit tinguj tmerri lëshon me batare
“Kapini kusarët kriminelet që jetën e vrasin
Kosova jonë e dashur të mos i ndalet jo kurrë hapi!|
….
Koha gjemoi njeriu që lindi në burg ….
…….. ….. …… ….
2.Për ata që nuk vdesin
Nëse me pyetni
Dëshmorëve të kombit nga u erdhi fuqia.
Unë ju tregoj.
Nëse me pyetni
A luftuan ata për emër a për Liri.
Unë ju tregoj.
Nëse me pyetni
A u shkrua për ta në histori një kapitull i ri
Unë ju tregoj.
Nëse me pyetni
Kosharja, Loxha, Prekazi e Gllogjani
A janë djepa trimërie
Unë di t’ju tregoj.
Nëse me pyetni
A jetojnë dëshmoret e cilën ditë të lindjes kanë
Unë saktë ua tregoj
Nëse më pyetni
A jetojnë në Parajsën e Pavarësisë
I pari dhe i fundit unë, unë ua tregoj
3.TE RRASA E ZOGUT
1.
E shkulën mitin e Gurëndarjes
që s’fjeti kurrë, kurrë
E thyen shpirtin
deri në koskë në Rrasën e Zogut
Prillin e kthyen në furtunë
E lidhën me litar
E rrugën kërkonn që t’ia lidhnin me zinxhirë
2.
Ecën krisma e pushkëve
si zonja konaku thellë në luginë
Nuk ulën tytat
mbi tokën e lashtë të shenjtërisë
Duhët këputur zinxhiri
i ndasisë ku muzat flasin pa pushim
Ku ligjërojnë malet shqiptare
e në Alpe sheh shqipet e Dardanisë
3.
Lugina e Kosharës mbeti
themel i patundur i shtetësisë
Rrasa e Zogut fole
ku fle e rizgjohet trimëria
Këndojnë miliona zogj
e zemra të shqiptarisë
Ninullojnë 114 muza të pafjetura
që i sjell si dhuratë liria