PATI EDHE NJE KOMB TE VOOOGEL,TE VOGEL/
Cikel poetik nga Idajet JAHAJ/
Pati edhe kombe/
të mëdhenj, të mëdhenj/
plot diej e kaltërsi,/
plot rreze e stuhi,/
plot…shpirtësi./
Rreth e rreth planetit
në vijë.
Dhëmbi i peshkut të madh
i çau më dy!
Pati edhe një komb
të voooogël,të vogël,
në një pikëz të planetit,
në një cep të tij,
si zemër e tij,
thërrime, qiri,
dritë,pellazgji,…
E ndanë më katërsh,
e ndanë më tri !
Kaq gjak,
kaq gjak të ëmbël
paske patur, Shqipëri ?!
SE ESHTE METAFORA…
…Se është metafora-mbretëresha e tropeve,
Se është poezia – princesha e letërsisë,
Se është Homeri – mbreti i poetëve,
Se është zhgaba – mbretëresha e zogjve,
Se është luani – mbreti i kafshëve,
Se është balena-mbretëresha e peshqve…
Se është Amerika –mbretëresha e shteteve,
Se është njeriu-mbreti i planetit,
Se është dielli-mbreti i sistemit…
Se është Toka – diamanti i qiellit,
Se është shqipja-diamanti i gjuhëve,
Se është arësyeja – diamanti i gjithësisë…
Se është metafora –mbretëresha e tropeve…
REXHEP QOSES
Fare rrallë
Për Naimët e gjallë.
Perëndia
s’e vdiq Naimin,
e hodhi farë
nën dhe.
E prej tij
mbitë Ju,-
o Rexhep Qose,
besnik-Naim.
O fjalë-lotuari
bubullim,
O mjekër -treturi
i vendit tim,
Që hedh firmën
yll-pranverë:
-Ti,Shqipëri
më jep nder,
Që skuq firmën
Zjarr e valë:
-Shqipëri,
të qofsha falë !…
JETE E FLAKTE
Avduli rrojti-
53 vjet,
Naimi rrojti
54 vjet,
Samiu rrojti
54 vjet.
Nga një gjysmë jete,
nga një jetë e paktë,
etje-flaktë,
si ujët e paktë,
por i bekuar,
pi i përrallës,
por që i çeli sytë kombit…
F E N I K S …
…Copë dheu
ku,edhe eshtrat e tij
besojnë ende
nëringjallje.
Veshur me zjarre
shekujsh të përzhitur.
Dhe lis
çarë nga vetëtimat
e qiellit ëgërsuar
Ku
nga kopaçi i kalbur
harbohet një filiz…
PERPARA PORTRETIT TE DE RADES
Sytë-të tretur
nga malli i Arbërisë,
Nofullat- të futura
nga meraku i largësë,
Buzët-të mekura
nga loti i dashurisë,
Mishrat –të holluara
nga erozioni i pleqërisë.
Dhe tani
duket sikur thotë:
-Sikur edhe vetëm
kockat të më mbeten,
do t’i zvarrit ato
drejt Shqipërisë !…
VITI -QEN
1913-ta -qen!
Kafshoi kombin
në mes
Ndau :
Gjysmën e dheut,
gjysmën e gjuhës,
gjysmën e gjakut,
gjysmën e qiellit.
Prej njëqind vjetësh-
borë urrejtjeje,
stuhi vullkanesh,
stinë tërmetesh.
Gjaku pikoi
nga thelbi i qiellit,
loti valoi
nga syri i diellit,
Po shpresa ndriti
në kupë të qiellit,
E, pas 100 vjetësh
u ul mes nesh
në sofrën e diellit…