EDHE NJEHERE PER FLAMURIN QE DUAM!/

Toka ime, toka jote,

në gjoksin tënd flenë trimat,

edhe 400.000 që vrau Pandemia.

Asnjë nga të ikurit nuk humbet,

është një flamur që për ata na flet.

20 Janar, 2021, erë, ciknë

qëmton dëborë, pak diell,

mes reve gri, hyn e del.

Nga gjithë c’pamë e dëgjuam,

në këtë datë historike,

ajo që mbeti në sytë tanë

ishte flamuri,

pa asnjë ndryshim:

po ato yje,

po ato vija të gjëra

të bardha e të kuqe,

po ato udhë të lirisë,

po ai flamur,

për të gjitha racat në Amerikë.

Cfarë mbeti në kujtesën tonë?

Era që shkonte e vinte

kthehej në këngë,

valëvitjes së flamurit i këndonte

Rrezja që zbriste nga qielli

puthte yjet, shkrihej bora,

Asgjë s’ka ndryshuar në atë flamur.

Qeveritë ndrohen, njerëzit po ashtu.

Pandemia u dha maskat.

Nën ritmin e një muzike,

që zbret nga qielli

flamuri që duam,

i papërlyer

përcjell njerës, presidente,

stinë,vite, shekuj

nën valë brohoritjesh,

krenar qëndron.

1 / 21/ 2021