Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Në ditëlindjen e vatranit Julian Çefa

by

Shkruan: Pjetër Jaku/*

Në Kafe “ KUVENDI”, me datën 2 tetor 2013, Kryesia e Degës së Vatres në Michigan organizoi një takim festiv për ditëlindjen e njërit prej  vatranëve veteran, e njërit prej miqëve më të mirë, të secilit të pranishëm, Julian Çefes.  Siç po bëhët traditë përkujtimi i rasteve që kanë miqtë tanë, Dega e Vatrës në Michigan dhe  Stafi i Revistës “ Kuvendi”, bëjnë oragnizimin e këtyre eventeve, duke dhënë një mundësi më shumë për t’u njohur me njëri – tjetrin dhe  punën  e secilit, me praninë e përsonave, për të cilët bëhët fjalë. Edhe në rastet e mëparshme, si edhe në këtë rast, asnjërit prej tyre nuk u përkujtuam numra, siç bie fjala u be kaq apo aq vjeç, por u bë përpjekje për t’u kujtuar punët e mira të tyre, të cilat të shëmbëllejnë për më të rinjët. Vitet janë vetëm numra, në kohën kur njeriu e mat jetën e tij me punët e mira që ka bërë, me miqtë e mirë që ka dhe me çdo  gjë që i ka lënë emrin kohës së tij.Me Julin festuan, miku i tij i kahershëm në emigrim Ekrem Bardha e deri tek me të rinjët, anëtarët e sapopranuar në Vatër, Zef Marku, Gjovalin Gjelaj dhe Fran Marku. Me Julianin  e për Julianin folen e kënduan Alfonsi e Gjetoja, Ekremi e Dom Frani, Sela e vëllezrit Marku, Kujtimi e Pjetri,Luvigji e Bedriu, Dom Frani e Dom Pashku, e të gjithë sëbashku.Pjetër Jaku do ta hapte  këtë festë me pak fjalë për Julianin, për t’i lënë radhën Kryetarit të Degës së Vatrës për Michigan, Alfons Grishaj, i cili uroi Julianin e të pranishmit dhe hapi darkën.

Të gjitha madhështitë e botës nuk vlejnë sa një mik i mirë

Këtë thënie të  njohurit Volter, më duket me vend ta përmend për këtë rast. Ekrem Bardha do të thonte një të vërtetë që i përket plotësisht dhe i ngjitet aq mirë Julian Çefës!” Njeriu më modest që kam njohur në jetën time. Kur në komunitetin tonë ka nga ata që duan të përvetësojnë edhe punë që të tjerët i kanë bërë, Julian Çefa nuk vuri kurrë në dukje punët e veta. Më vjen shumë mirë që ju e bëni këtë për  mikun tonë të mirë.” Në të vërtetë është një përcaktim  ekzakt i Ekremit, çka na lenë fare  pak për të thënë ne të tjerët.Ishte viti 1967, kur Juliani 30 vjeçar erdhi në Amerikë e pikërisht në Michigan. “ Në atë kohë, – kujton Juli, – nuk kishte më shumë se katër –pesë familje malësore. Kishte fare pak shqiptarë, krahasuar me numrin e sotëm. Vatra kishte degën e saj dhe, që në fillim u angazhova aty. Më vonë punova  edhe me radion shqiptare, të cilën e drejtonte aktivisti i njohur Gjon Lulgjuraj. Po me këtë radio punoi edhe aktivisti Kujtim Qafa e disa kohë në fillim edhe Gjergj Dedivanaj. Kishte një përkushtim atdhetar model, ku të gjithë e ndihmonin radion dhe e konsideronin si të tyren. Kur na u mbaronin paratë për transmetim, i drejtoheshim Ekremit, që përherë u tregonte i gatshëm të na ndihmonte. Por, ka pasë edhe nga ata si Baba Rexhepi që, të paktën njëherë në vit, na thirrte vet e na ndihmonte me 500 dollarë, ku për atë kohë nuk ishin pak.” I emocionuar, Juliani falnderon organizatorët e kësaj mbrëmje, të gjithë të pranishmit dhe, në veçanti, priftërinjët: Dom Fran Kolen, Famullitar i Kishës së Shën Palit, Dom Pashkun e ardhur nga Kosova dhe Dom Robert Kolen i ardhur nga Dioqeza e Sapes.Më pas, në kujtimet e tyre, aktivistët Gjeto Ivezaj dhe Kujtim Qafa sollën disa momente të bashkëpunimit më Julianin dhe për rëndësinë e këtyre aktivitetve, që sapo vijnë e bëhën më cilësore, për të cilat komuniteti ynë ka shumë nevojë.Dom Robert Kola, i ardhur  nga Dioqeza e Sapës, ku përfshin disa fshatra të Shokdres, Lezhës dhe Pukës, në përshëndetjen e tij, solli para të pranishmëve një  thënie brilante të  Pader Anton Arapit. “ Në vitin 1946, disa priftërinj i thonë Pader Antonit se Partia Komuniste e ardhur në fuqi do t’i burgoste e vriste priftërinjët dhe do t’i mbyllte kishat. “Roftë Shqipëria pa ne!” – ishte përgjigja e Pader Antonit. Jam i bindur se, edhe ju kur të detyruar “i kthyet  shpinën” atdheut, thatë të njëjtat fjalë.Biznesmeni Selë  Çela, përveç fjalës së tij përshëndetëse si vatran i kësaj dege, por edhe si bashkëqytetar i Julianit, u kujdes për gjithë anën  argëtuese, duke kënduar disa nga këngët më të njohura shkodrane, nën shoqërimin muzikor të Bedri Rukaj.

Julianit i dhuruan disa punime simbolike Valentin Lumaj dhe Luvigj Sterbyçi, ndërsa Dom Fran Kola i dhuroi librin “ Udha e kryqit” të Dom Robert Kolës. Si edhe në rastet e mëparshme, edhe kësaj here nuk mungoi fjala artistike nëpërmjet artistit të njohur, Ndue Gjekaj.

 * Botues i Revistes”KUVENDI”

 

PËR TRI DITË U SHPALOSËN TRADITAT DHE KULTURA SHQIPTARE NË MICHIGAN

by

Mbyllet Festivali i Traditës në Kishën “Zoja Pajtore” në Michigan/

Nga Pjetër JAKU/

Në Kishën “ Zoja Pajtore” në Detroit u mbajt   Festivalit  Traditës Shqiptare, aktivitet  ky i përvitshëm. Dekorim me postera dhe flamuj shqiptar dhe amerikan, parkim të gjërë dhe të organizuar, këndi i lojrave të fëmijëve, ku argëtohen dhjetra fëmijë, ishin disa nga elementët që i binin  në sy cilidtdo që pati mundësinë ta ndiqte këtë festival. Festivali startoi ditën e shtunë, 31 gusht 2013. Nga ora 2 pasdreke deri në ora 6 në fushën e përfunduar të futbollit, në pronësi të kishës së Zojës Pajtore, u zhvilluan ndeshjet e futbollit midis grupeve të të rinjëve. Në ora 6:00 fillon programi me muzikë popullore shkodrane e të trevave të tjera. Këndoi Manjola Tërshana, organo Elvis Tërshana. Kuzhinë e plotë me ushqime e pije të bollshme tradicionale shqiptare.

E dielë, 1 shtator 2013

Nga ora 3.00 pm deri 5;00 pm zhvillohet finalja e futbollit të grupeve të të rinjve 5;00 deri 5;30 ceremonia e dorëzimit të kupave fituesve, më pas fillojnë përgatitjet për paradën e flamurit.

Në ora 7;00 pm fillon parada e flamurit. 101 fëmijë të veshur me veshje kombetare marshojnë me flamuj shqiptar dhe amerikan. Organizon paradën dhe i parprin z, Valentin Lumaj me veshje popullore të Malësisë së Madhe. Marrin pjesë në paradë ambasadori i Shqipërisë në Washington Gilbert Galanxhi, konsulli i përgjithshëm i qeverisë shqiptare në NY, Dritan Mishto, si dhe famullitari Dom Ndue Gjergji. Vargu i marshuesve ndalet para shtatores së Nënë Terezës. Ambasadori, konsulli si dhe të pranishmit nderojnë dhe përulen me respekt para shtatores së Nënë Terezës. Në një tavolinë të rrumbullakët qëndron i palosur trekëndësh flamuri madhështor shqiptar. Z Valentin Lumaj i dhuron flamurin Ambasadorit G. Galanxhi dhe konsullit D. Mishto, të cilët e shpalosin dhe ia dorëzojnë gjeneratës më të re të fëmijëve. Të gjithë së bashku me flamurin e shpalosur parakalojnë drejt sheshit të Festivalit. Rreth 2000 shqiptarë janë mbledhur për të festuar. Ata presin me duartrokitje dhe ovacione ardhjen e flamurit dhe të parakaluesve. Marshi mbaron përpara skenës së pregatitur për ceremoninë e hapjes. Parada e flamurit filloi së pari në festivalin e 100 vjetorit vitin e kaluar dhe dotë jetë traditë cdo vit.

                          7:00 pm ceremonia e hapjes.

Drejtojnë ceremoninë Ndue Gjekaj dhe Fran Gjoka. Përshëndesin Dom Ndue Gjergji, Marash Nucullaj dhe Konsulli D. Mishto, i cili edhe njofton komunitetin shqiptar për mundësinë e marrjes së shtetësisë shqiptaret pranë konsullatës në NY. Përshëndet Ambasadori Gilbert  Galanxhi, paralajmëron ardhjen e presidentit Bujar Nishani me 22 Shtator 2013. Përshëndet dom Nosh Gjolaj, famullitar në Tuz. Përshëndet shkrimtarja amerikane Ashley Wood, e cila po shkruan librin “Zëra Shqipëtare”. Përshëndet Kryetari i Këshillit të Kishës Rrok Dedivanaj. Fillon programi artistik. Argëtojnë puplikun Zef Duhanaj dhe grupi. Shtrohet darkë për të gjithë të ftuarit e festivalit, të ftuar, ambasadori, Konsulli, Dom Fran Kola, Kryetari i Vatrës , MI, Alfons Grishaj, Aktivisti Kujtim Qafa etj. Ndërkohë vazhdon Festivali me muzikë, pije, argëtim, paqe, qetësi, kulturë, veshjet, dinjitet.  Mbyllja e programit në ora 10;00pm.

 E hënë 02 Shtator 2013

Hapja në ora 6;00pm. Përshëndesin, Don Ndoi, Don Palishi, Patër Mikeli etj. Argëton me muzikë nga Aleksandër Gjelaj dhe grupi. Mbyllja 10;00pm. Në orën 11;00 pm Darka e falenderimit, të gjithë organizatorët punëtorët, guzhinjerët, të cilët shërbyen falas për tri ditë, darkojnë së bashku.Të pranishëm gjithashtu Dom Ndou, dom Mikeli, Dom Giovani , Dom Noshi, Don Palushi, si dhe prifti më i ri i dalë nga famullia e kishës “ Zoja Pajtore”, Don Mark Gjonaj, i shuguruar dy muaj më parë, Kryetar i Festivalit Marash Nucullaj, Nënkryetar Valentin Lumaj, etj.

Risitë e festivalit:

1- 101 fëmijë marshojnë në përkujtim të 101 vjetorit të pavarësisë. 2- Për herë të parë paraqitet në festival,Shqipëria Etnike dhe shqiponja dykrenare të gdhendura në gur graniti kuq dhe zi, e të vendosur para derës kryesore të Kishës.

Mbyllet festivali i vitit 2013 në Qendren e Shen Palit, Detroit

by

Nga Pjetër Jaku/

Kisha e Shën Palit në Detroit, me e madhja në Diasporen Shqiptare jashtë atdheut, me madheshtinë  e një katedraleje, ka më shumë se dy dekada që mban Festivalin e përvitshëm në javën e parë të korrikut, me rastin e Pavarësisë së Amerikës. Këtë vit, ndoshta për të parën herë, ky festival zgjati më shumë se tri ditë. Festivali i këtij viti startoi diten e dielë, me 30 Qershor 2013, për ta vazhduar  pesë ditë, deri ditën e Pavarësisë, me  4 Korrik , ku me një mbrëmjë madhështore festive,  pati një dyndje të shqiptarëve për të përjetuar , jo vetëm muzikën e ushqimin tardicional, por edhe  bisedat e njohjet me njëri –tjetrin, si në një dehje të butë,  që vjen gjithnjë e më shumë duke të marrë në kënaqësinë marramendëse të njerëzve të qeshur, që nuk kanë të mbaruar. I gjithë stafi i kësaj Kishe është vënë në dispozicion të sistemit të të ardhurve, në mënyrë që secili të ndjehet mirë, të parkoi makinën dhe të leviz në mjediset e jashtëme, të përshtatura për të gjitha moshat. Fëmijët kanë këndin e tyre të lojrave, edhe  të apasionuarit pas muzikës mund të kërcejnë e këndojnë,  të moshuarit kanë pjesën e vet në qadren e madhe për të luajtur domino, shah e lojra të tjera. “Festivali është i të gjithëve”, – na thotë Don Fran Kola,- famullitari i kësaj Kishe, teksa leviz nga njëra punë te tjera, duke pasë në rend të parë sherbimet fetare, meshën e  mbrëmjës, detyrimet ndaj të sëmurëve dhe përgaditjet për dasma.

Na mbetet në mëndje shprehja e vetme e Don Franit, “ Festivali është i të gjithëve” dhe, teksa levizim përmes turmës, takohemi me Pirron nga Korca, Gjergjin nga Tirana, Luvigjin nga Dukagjini, duke u interesuar për Shoqatën “ Dukagjini” dhe mbrëmjen e saj festive që kishte disa ditë më vonë, Antonin nga Lezha, Aliun nga Kosova,  Manin nga Kukësi, Edin nga Gjirokastra, Bardhokun e Doden nga Mirdita, Ardianin nga Kelmendi, Muhametin nga Çamëria e shumë e shumë të tjerë, që mirëfilli plotësonin gjeografinë e Shqipërisë, në të gjitha trojet e saj. Ata  defrehen jo vetëm duke kërcyer vet, por edhe duke ndjekur vallet e  bukura të fëmijëve dhe të rriturve, realizuar nga Joli Papristo. Vallet e bukura  me motive të Tropojës dhe të Jugut, ta lehtësojnë mbrëmjen vezulluese të kësaj Qendre patriotike, atdhetare dhe fetare, duke plotësuar të gjitha ngjyrat, jo vetëm të veshjeve të bukura, por edhe të vendeve prej nga vijmë. Vazhdojmë me shprehjen e vetme: “ Festivali është i të gjithëve” , edhe kur takohemi me Tomë Sinishtaj që po pret të shoh nipin e mbesen në vallen e radhës. Të gjithë do të kënaqeshin, në pesë netët e festivalit, me muziken e të gjitha trevave. Aktivistët e këtij komuniteti do takoheshin me nëjri-tjetrin edhe për të këmbyer ndonjë mendim, si përherë të gatshëm për të ofruar zgjidhjen e tyre. Gjokë e  Mark Sinishtaj, Zef Lulgjuraj, Kujtim Qafen, Alfons Grishaj, Kanto Dushaj, Luigj Gjokaj, Kolë Gjokaj e  Rrok Junçaj, Petrit Dodaj, Mondi Rakaj e shumë të tjerë do të takoheshion në mjediset e këtij festivali, tashmë tradicional.

Festivali të jep edhe mundësinë e vizitës në mjediset tregtare të tij. Të intersuarit  do të gjejnë aty instrumenta popullor të traditës, CD, DVD e veshje kombëtare të Studio “ Malësisë” dhe pronarit të saj Dod Nikprelaj, i cili për vite me radhë e  kryen këtë shërbim, do të gjesh reklama të disa shërbimeve që i kryejnë shqiptarët në Realstate etj, por edhe reklamimin e Festivalit të Rapshës së Hotit, që do bëhët pak muaj më vonë.

Festivali është i të gjithëve, të gjithëve  u jepet mundësia të paraqesin punët e tyre, te reklamojnë bizneset e tyre, të ndihmojnë njëri-tjetrin, por edhe aktivitetin më të mirë të vitit: “ Festivalin e Kishës së Shën Palit!”

 

Humanizmi ka vetëm një matës: shpirtin!

by

Të riut Leonard Bardheci i ardhur nga Gjakova i shpëtohet jeta falë ndihmës së shqiptarëve për ndërhyrjen kirurgjikale në zemër /

 Në foto: Marash Bardheci duke interpretuar në një aksion te Kafe ” KUVENDI”, Leonardi prapa dhe këngëtari Zef Duhani duke i mbajtur mikrofonin./

Nga Pjetër Jaku/

Ditën e enjte me 23 Maj 2013, realizohet ndërhyrja kirurgjikale në zemren e 17 vjeçarit Leonard Bardheci, djali i  rapsodit të njohur nga Gjakova, Marash Bardheci. Operacioni zgjati 9 orë e 30 minuta dhe, vetëm pas 24 orësh u konstatua se ndërhyrja kishte dalë e sukses’shme si dhe u premtua nga mjekët që, pas dy muajsh i riu do të jetë i aftë të luaj basketboll, sporti i preferuar i tij, falë gjatësisë dhe të dhënave fizike.

Djaloshi i lindr me defekt në zemër, e cila sa vinte e rritej dhe kishte arritur kufijtë që rrezikonin jetën e tij! Paraqitja e tij, si e vetmja rrugë e shpëtimit, ishte Kisha e Shën Palit, që falë përkushtimit human dhe të palodhur të famullitarit të kësaj Qendre, Don Fran Koles, si dhe shqiptarve bujar e të gjindshëm në kësi rastesh, u realizua që, në një kohë rekord të grumbulloheshin 94300 dollarë, ku nga këto, 80 mijë do të paguheshin për këtë operacion, ndërsa 14 300, si dhe pjesa tjetër që do mundësohet këto ditë, do të ruhen për nderhyrjen tjetër në sy, e cila kushton 20 mijë dollarë. Kisha e Shën Palit ndërhyri në spitalin e  njohur “ Childrens Hospital of Michigan. Co DMC int.s “ për ta zbritur shumën e kërkuar për këtë ndërhyrje, e cila normalisht kushtonte 170 mijë dollar. Ndërhyrja e kësaj Kishe bëri që të  zbritej në 80 mijë dollarë.

Bash për këtë ne takuam Famullitarin e kësaj Kishe, Don Fran Kolen. Pas sqarimit të tij me dokumenta të ruajtur dhe sistemuar në një dosje të veçantë, mësojmë për gjithë rrugën e ndjekur, deri në realizimin me sukses të shpëtimit të jetës së djaloshit.

“Fillimisht,- thotë Don Frani,- sapo u njohem me rastin, thirrem një komision të përbërë nga aktivistë të njohur, si: Kujtim Qafa, Donika Bardha, Zef Zeka, Gjon Marku, Luigj Gjokaj, Mondi Rakaj, Gjokë Gojani, Petrit Thaqi, Nikollë Pepaj dhe Gjon Oroshi. Hapi i dytë ishte komunikimi me qendren spitalore për të mundësuar uljen deri në kufijtë minimal të pagesës dhe sigurisë së ndërhyrjes se sukses’shme. Ishim  të lumtur kur arritem uljen në  80 mijë dollarë të  pagesës për ndërhyrjen kirugjikale dhe sigurinë, pothuajse të plotë të shpëtimit të djaloshit dhe normalizimit të jetës së tij në të gjitha parametrat  e një moshatari, pa asnjë problem mjeksor. Menjëherë pas kësaj, komisioni në drejtimin  dhe konsultimin tim iu vu punës dhe, falë bujarisë  e ndjenjës humane të shqiptarëve, veçanërisht malësorëve, u realizua që për një kohë rekord të mblidhej shuma e kërkuar, duke siguruar operacionin më të vështirë, atë të zemres.”

Don Frani, jo vetëm që ndjehej i lumtur, por edhe garantonte ndjekjen e procesit deri në normalizimin e plotë të jetës së djaloshit, megjithëse ishte në valen e punëve të tjera, në grumbullime fondesh për Katedralen “Nënë Tereza” në Prishtinë.

Ç’ndodh me ne shqiptarët?

Jemi aq të padurueshëm, sa të përgojojmë edhe ndihmat  humane, kur bëhët fjalë për shëptimin e një jete. Me paturpësinë më të madhe, thuhet lart e poshtë ( si gjithnjë! ) pa asnjë fakt, vetëm  sajime trilluese, se operacioni është paguar nga “X” apo “ Y” dhe drejtuesi i Kishës së Shën Palit i ka mbajtur ato para të grumbulluara, sa Don Fran Kola kërkon nga lteri sqarimin e secilit që do t’i paraqitej për këtë problem. Të gjitha paratë e grumbulluara për këtë rast janë dërguar në spitalin ku është kryer  ndërhyrja, ndërsa pjesa prej 14 e 300 dollarësh ruhet për ndërhyrjen e dytë, atë të syve. Si mund të punosh në një komunitet ku thashethemet janë në plan të parë? Përse ndodhin këto dhe kush i shpërndan kësi shpifjesh të turpshme? Në përgjithësi njihen nga komuniteti. Jo vetëm kaq, por ata veçohen nga komuniteti, duke mos pasë mundësinë më të vogël t’i bëjnë keq përsonit të cilin e  kanë vënë në shenjestër, vetëm pse dallohet në të gjitha aksionet kombëtare dhe fetare, njerëzore dhe humane. Don Fran Kola dha për këtë rast nga rroga e tij modeste 6 mijë dollarë, kur të tjerët kishin mundësi të jepnin shumë më shumë se ai, por ai i gëzohet edhe një dollari që jepet për t’i shpëtuar jetën dikujt, cilido qoftë ai! Sa japin këta që përgojojnë të jerët? Minimalizimin e mundshëm, edhe pse  paraqiten si biznesmen!

Don Frani, pa dashur të di për këto, falenderon të gjithë ata që ndihmuan këtë rast dhe në të gjitha rastet e paraqitura. Pokështu, familjarët janë deshmitarët më të mirë se si është vepruar dhe, falenderojnë nga zemra gjithë ata  që mundësuan shpëtimin e  jetës së djalit të tyre.

Federata Panshqiptare “ Vatra” krijon degën e saj në Toronto

by

Rëndësia historike e krijimt të kësaj dege/

Nga Pjetër Jaku/

Hapat e matur të Federatës Panshqiptare “ VATRA” po tregojnë rezultatet e para se ky organizem historik i të njohurve Noli dhe Konica, mund të jetë në të vërtetë çadra ku të fusin kokën shqiptarët. Pas përpjekjeve disamujore dhe kontakteve të vazhdueshme me aktivistë shqiptarë të komunitetit  të Torontos, ( ku flitet të jenë më shumë  se 40 mijë shqiptarë ), arrihet që me 02 Qershor 2013, në një drekë promovuese, të krijohet Dega e Vatrës, për të parën herë jashtë kufijve të Amerikës, me qellimin për t’u përhap në gjithë diasporën shqiptare edhe në kontinente të tjera. Missionerët  e përhapjes së  shkëndijave të kësaj vatre, më shumë se 100 vjeçare, kësaj herë qenë Pishtari i Demokracisë, Kryetyari i Degës së Vatrës së Detroitit, Alfons Grishaj që, pas kontakteve të vazhdueshme të Pjetër Jakut me  aktivistë të Torontos  dhe mbështetjes së Kryetarit të Vatrës Dr. Gjon Buçaj, të vijnë te kjo ditë.Nga Hoteli “ Best Western Primrose” në qendër të Torontos, deri te restoranti “  The Open Cork” me më shumë se gjysmen e punonjësve shqiptarë, ku ishte lajmëruar takimi, për shkak të trafikut tepër të rënduar vonojmë afro dy orë. Megjithatë , afor 20 vetë priten derisa të mbrrrinim ne. Në një mjedis komod, si në një dhomë pritjeje, aktivisti Tony Sufaj, i cili gjithë paraditen qëndroi me ne dhe, që kishte  njoftuar takimin, e  mori fjalën duke përshendetur  inicuesit e promovimit të kasj dege të organizates historike  Vtara, si dhe duke  prezantuar para  miqëve në Toronto, Alfons Grishajn, Pjetër  Jakun dhe Mondi Rakaj që kishin udhëtuar nga Detroiti. Në fillim takuam me  fjalët e ngrohta të kamerjeres më të re Silvana, ardhur nga Fani i Mirditës, vetëm para tri vitesh dhe tani e sistemuar me dokumenta.

Alfons Grishaj, përshëndeti të pranishmit dhe  ndihmesën e tyre për të krijuar Degën e Torontos, në emër të Kryetarit të Federatës Panshqiptare “ Vatra” Dr. Gjon Buçaj, (të cilin të pranishmit e dëgjuan në spikerfon) dhe të Degës së Detroitit.  Grishaj, pasi foli shkurtimisht për historikun dhe rëndësinë e kësaj Federate, një organizëm krejt ndryshe dhe shumë më i rëndësishëm se shoqatat krahinore dhe parcelizuese, të cilat edhe ato kanë  rëndësi në jetën komunitare, ua dha fjalën Pjetër Jakut dhe Mondi Rakaj, të cilët sqaruan pjesë të Kanunores se kësaj organizate. Përshëndetën takimin  nga telefoni i tyre edhe Kujtim Qafa nga Detroiti e Kolec Ndoja nga Florida, aktivistë të njohur të çështjes shqiptare. Anëtarët më të rinj të dëgës më të re, që për angazhime familjare nuk kishin mundësi të ishin të pranishëm, ose të prisnin aq sa pritën të tjerët, nëpërmjet thirrjeve aprovuan qënien e tyre në këtë degë, duke pranuar angazhimin e tyre edhe nëse u ngarkohen detyra.

Pas diskutimit të aktivistëve Zef Dekaj, Roland Isaj, Qamil S. Llashtica, Blerim Saraçi, Pjetër Stolaj u kalua  në zgjedhjen e kryesisë drejtuese të kësaj dege. Zef Dekaj, njëri nga aktivistët e njohur shqiptar të Torontos, nënvizoi faktin se kryesa e kësj dege duhet zgjedhur me kujdes, pasi komuniteti ynë ka  në mesin e tij përsonalitete të kultures dhe shkencës dhe, që të zgjerohet sa më shumë, kërkohet një drejtim cilësor. I prpozuar për drejtimin e kësaj dege, Zefi nuk e pranoi, pasi kishte dhe angazhime të tjera të kësaj natyre. Blerim Saraçi propozoi Tony Sufaj për detyrën e kryetarit dhe, ngaqë ishte takimi i parë i kësaj dege, zgjedhjet të bëheshin të hapura, por pas diskutimesh të sinqerta. Të konsultuar më Statutin  erdhën në vendimin që kështu të bëhëj. Pas diskutimeve u zgjodh  kryesia e kësja dege e përbërë nga:

Tony  Sufaj, Kryetar

Qamil  S. Llapashtica, Nënkryetar

Roland  Isaj, Sekretar

Zef  Dekaj, Arkëtar

Anton  Brungaj, anëtar

Imelda  Prifti, anëtar

Aurel  Vata, anëtar

Pas zgjedhjeve të kryesisë, të pranishmit  diskutuan lirshëm për takimet e ardhëshme dhe nevojën e bashkërendimeve të aktivitetve me degën e Detroitit. Zef Dekaj propozoi që Dega e Detroitit së shpejti të  vij në Toronto në një aktivitet të përbashkët për të parë konkretisht se si do zgjerohej dega më e re, në vetëm pak javë. Pjetër Stolaj vuri në theks nevojën e vëzhguesve për aktivitetet që do të zhvilloi dega, si dhe krijimin e fondacionit  të saj, ndaj edhe u vendos, që në Statut të ketë edhe vëzhgues. Artisti i fjalës dhe ish drejtuesi i radios së shqiptarëve në Toronto, Roland Isaj, gjatë fjalës së tij nënvizoi faktin se shqiptarët në Toronto, por edhe kudo në botë, meritojnë një vëmendje më të madhe nga Qeveria Shqiptare dhe ajo e Kosovës.