Prof. Dr. Mehdi Hyseni – Page 4 – Dielli

Nga Prof.Dr.Mehdi Hyseni/

*** Kur shoqëria është e prekur nga shumë viruse epidemike (sëmundjet, padrejtësia, pabarazia, uria, varfëria dhe papunësia… etj.), shfaqen edhe dukuri negative dhe iracionale, sepse njerëzit fatin e tyre kërkojnë në llotari, në lojëra bixhozi, në fajde, në idoktrinime të ndryshme politike dhe religjioze, në konvertimin e identitetit personal ose religjioz, në mercenarizëm, në mashtrime, në shfrytëzimin e njeriut prej njeriut, në dekadencë… dhe në filozofinë egzistencialiste, duke ëndërruar një jetë më të mirë jashtë realitetit.

Të mësohemi të jetojmë me realitetin maerialist dialektik, jo me fantazma që të prishin mendjen, të zhbirojnë zemrën dhe të verbojnë sytë.

Natyrisht se, do të ishte e mira e Zotit, e Kombit dhe e Atdheut-SHQIPËRISË ETNIKE, që të punojmë siç na mëson Naimi Frashëri ynë “Punë, punë natë e ditë që të shohim pakëz dritë…”, të edukohemi, të arsimohemi dhe ta ndjekim rrrugën e ndritshme kombëtare dhe atdhetare patriotike të kolosëve Hasan Prishtina, të Ismail Qemalit dhe të Adem Jasharit për të dalluar dritën nga terri dhe lirinë nga robëria. Mirëpo, kjo nuk arrihet duke ndërruar emra, duke tradhtuar, duke mashtruar, duke shpifur dhe duke luajtur bixhoz nëpër taverna dhe kafene të shkollës falimentuese dekadente të egzistencializmit dhe të nihilizmit “modern”.

Me injorancë, me përralla imituese dhe me fall indoktrinues rinfus, të konsumuar për t’i çoroditur dhe infektuar të tjerët. nuk bëhet ribashkimi kombëtar dhe i SHQIPËRISË ETNIKE.

-Të bëhesh personalitet-VLERË me famë kombëtare dhe ndërkombëtare, emri s’lot rol, kush je, i kujt je dhe nga je, por mendja, puna e vyer, sjellja shembullore, kultura dhe vepra e dëshmuar, e çmuar dhe e vlerësuar nga shoqëria.

-Ja disa shembuj konkret nga historia, nga politika, nga kultura kombëtare shqiptare: Hasan Prishtina dhe Babai i Shqipërisë Etnike, Ismail Qemali nuk e ndryshuan emrin as fenë, por ishin dhe mbetën personalitete dhe vlera emblematike të pavdekshme kombëtare dhe atdhetare shqiptare, që si SKËNDERBEU dikur, i thanë JO TERRINËS DHE ROBËRISË SHEKULLORE, duke ia kthyer pushkën Perandorisë Osmane për çlirimin, për pavarësimin, për bashkimin dhe për formimin e shtetit të parë shqiptar brenda kufijve natyralë autoktonë të Shqipërisë Etnike, më 28 Nëntor 1912.

–Të gjithë ata, që ndjekin këtë rrugë të dritshme si dielli, nuk kanë nevojë të bëhen përgaz, duke ndërruar emër, komb e fe, sepse shpëtimi i shqiptarëve vjen nga çuarja në vend e amanetit dhe e veprës së pavdekshme liridashëse, kombëtare dhe atdhetare e ndërtuar me shekuj nga plejadave e RILINDËSVE dhe e LËVIZJES KOMBËTARE SHQIPTARE (1878 -2018).

S’ka asnjë dyshim se këtë vërtetë aksiomatike e provuan edhe veprat vlerore jetësore epokale, patriotike dhe kombëtare shqiptare të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, të Sami, Abdyl, Naim Frashërit, të Pjetër N. Luarasit, të Papa K. Negovanit, të Hoxhë Tahsinit, të Çerçiz Topullit, të Jeronim de Radës, të At Gjergj Fishtës, të Konstadin Kristoforidhit, të Ndre Mjedës, të Filip Shirokës, të Ismail Qemalit, të Hasan Prishtinës, të Luigj Gurakuqit, të Hoxhë Kadri Prishtinës, të Isa Boletinit, të Azem Bejtës, të Nënë Terezës, të Shaban Polluzhës, të Shaban, Hamzë dhe Adem Jasharit, të Adem Demaçit, të Fazli Greiçevcit, të Rexhep Qosjes, të Ismail Kadares, të Jusuf e Bardhosh Gërvalla, të Kadri Zekës…., e qindra e mijëra të tjerëve me emra dhe me mbiemra të ndryshëm myslimanë, katolikë dhe ortodoksë, që emrat dhe mbiemrat e tyre nuk ishin kurrfarë pengese, që të bëheshin pesonalitete grandaioze vlerore të kombit, të atdheut, të shkencës, të artit, të kulturës dhe të humanizmit kombëtar dhe botëror.

Prandaj, është naivitet dhe budallallëk sui generis të ndryshohet emri dhe mbiemri , sepse në rrethana dhe në kushte normale, nuk fiton as dituri, as burrëri, as trimëri, as miliona e miliarda, as nuk gëzon kurrfarë autoriteti, respekti, as besimi nga të tjerët, veçëse bëhesh komik, i dyshimtë dhe objekt talljeje, duke mos të vërë “në pullë “ asnjë njeri normal.

Ndërrimi i emrit nuk të bën patriot mbase nuk është kurrfarë obligimi dhe IMPONIMI KOLEKTIV KOMBËTAR, por vetëm një dëshirë individuale fantazie.

Prandaj, ai që ndërron emër dhe mbiemër ose fe për qejf, s’ka nevojë t’u bjerë këmbanave të kishave, as t’ua nxjerrë gjumin minareve të xhamiave, sepse ai nuk është kurrfarë apeli i dobishëm human as për shpëtimin e njerëzëve nga fatkeqësitë elementare të natyrës (tërmeti, cunami), as për shpëtimin e njerëzëve nga rreziqet e luftërave dhe të epidemive të ndryshme shkatërrimtare të bashkësisë njerëzore ( kanceri, kolera…etj.), as për grumbullimin e ndihmave bemirëse humanitare kombëtare dhe ndërkombëtare, as për parandalimin e konflikteve dhe të luftërave grabitçare kolonialiste dhe neokoloniaste, as për çlirimin, as për bashkimin e as për paqen e humanizmin si vlera siprane të qytetërimit dhe të mirëqenies së përgjithshme të botës së sotme modern (e pllakosur nga varfëria, nga papupunësia, nga uria e thellë, nga sëmundjet vdekjeprurëse, nga mjerimi ekonomik, si dhe nga ekzodi sistematik i miliona refugjatëve nga konitetet e ndryshme të botës), POR vetëm një lloj idealizmi i verbër subjektiv i individëve nihilistë, të cilët ushqehen me nusprodukte të ideologjisë së fetishit, jo të ideologjisë shkencore të realitetit të materializmit dialektik.

Kjo formë e idealizmit të fetishizimit të realietit, është instrumenti ideologjik më agresiv i vetëmohimit dhe i tjetërsimit të vetëvedijes së njeriut normal, i cili në këtë mënyrë endërron për një jetë a fat më të mirë. Mirëpo, pavarësisht nga ambicia negative, asgjë nuk mund të ndryshojë duke ndërruar emrin, mbiemrin, vendin ose religjionin, sepse pa mend, pa dituri, pa sakrificë, pa përpjekje, pa punë “ditë e natë…”( si shkruante Rilindsi ynë i madh, Naim Frashëri) , pa qendresë mbinjerëzore, pa ideal e realizëm të pathyeshëm dhe pa vepra kolosale të pavdekshme kombëtare dhe patriotike sikurse ato të RILINDËSVE tanë, nuk mund të jesh as hija e Gergj Kastriotit- SKËNDERBEUT, as e Ismail Qemalit, as Naimit, as Abdylit, as e Samiut, as e Hasan Prishtinës…etj.

Ndërrimi i identitetit është çështje personale private, e drejtë e çdo individi

Mirëpo, individët, që ndryshojnë emrin dhe mbiemrin, nuk ka nevojë që përmes RTV-së dhe masmediave të tjera vendore dhe botërore të “alarmojnë” si një “zbulim shkencor” APO si një “akt heroik” kombëtar, duke imponuar ndonjë shpërblim (çmim nobel), mobilizim, mbështetje apo mirënjohje patriotike gjithëkombëtare kolektive a shtetërore, sepse ai është vetëm një akt privat-një dëshirë personale, që prej tij nuk fiton asgjë interesi i përgjithshëm i shoqërisë, as i kombit, as i politikës, as i ekonomisë, as i atdheut, as i shkencës e as i mirëqnies së përgjithshme të shoqërisë qoftë në kuptimin e ngushtë të brendshëm, qoftë në atë të gjerë të jashtëm.

Shkruan: Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

-Ribashkimi i Shqipërisë Etnike do të bëhet, por, jo me këta shtetarë dhe me këta liderë politikë të korruptuar, që po luftojnë kundër ribashkimit kombëtar (1990-2017), duke e quajtur recidiv folklorik, stereotip, të tejkaluar, të rrezikshëm dhe të dëmshëm për shqiptarët dhe për Ballkanin. Ky vështrim i praptë dhe pervers politiko-propagandistik i faktorit të brendshëm shqiptar, kur të “përkthehet” në gjuhën e interesit të politikës ditore dhe të nepotizmit të liderërve politikë dhe të drejtuesve të dy shteteve shqiptare (Shqipëri dhe Kosovë), do të thotë nuk ka ndryshim të statusit kolonial shekullor të shqiptarëve nën Mal të Zi, nën Serbi, në Maqedoni dhe nën Greqi. Kjo është fitorja e politikës dhe e diplomacisë së këtyre shteteve të theksuara kolonialste sllavo-bizantine të Ballkanit.

Sa më shumë të ngjizemi me kolonialistët sllavë të Ballkanit, dhe, sa më shumë të formohen parti politike, aq më larg, do të jemi nga synimi i jetësimit të RIBASHKIMIT!

Pra, deri tani (1990-2017), asgjë e re sa i përket RIBASHKIMIT KOMBËTAR, “krejt me të vjetra”. Rezultate konkrete nuk ka sa i përket ribashkimit kombëtar mbase, pikësëpari politika dhe diplomacia shtetërore e Shqipërisë, qe tri dekada (1990-2017) ende nuk e ka vën në “itinerarin” e strategjisë gjithëkombëtare të objektivave të saj prioritare çështjen e ribashkimit kombëtar shqiptar. Madje, mungon paradigma e unitetit dhe e vizionit gjerman, ku në vend se të ndiqet me konsekuencë dhe me vendosmëri shembulli i RIBASHKIMIT GJERMAN, ne shterohemi dhe kridhemi në luftën vetëmohuese dhe anticivilizuese, duke sharë, duke shpifur, duke përçarë, duke mashtruar, duke etiketuar, duke tradhtuar deri në vrasje (vetëm për të krijuar armiq të paqenë sipas “recetave” të OZN-së, të UBDB-së, të Sekuritates etj. për të lartësuar, fronëzuar dhe pasuruar injorancën, terroristët, mercenarët, fashistët, rusofilët dhe kuislingët e panumërt) si kurrë më parë në historinë e derisotme të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike. Kjo rrugë e gabuar dhe iracionale e pakrye nuk çon drejt pajtimit dhe ribashkimit, por drejt në humbëtira të pafund, të pa shenjë dhe pa gjurmë. -Ky është triumfi i të gjithë armiqve brendshëm dhe të jashtëm të KOMBIT DHQIPTAR dhe të SHQIPËRISË ETNIKE.

Filozofia e strategjisë së ribashkimit gjerman, puna dhe uniteti, jo fjalët dhe përrallat retorike

Ia vlen të theksojmë se pas Luftës së Dytë Botërore në Gjermaninë Perëndimore nuk ka pasur asnjë parti politike për ribashkimin gjerman. Mirëpo, ja, së fundi, ia arritën të ribashkohen me Gjermaninë Lindore (tetor 1990). Kjo, do të thotë se gjermanët e kanë pasur përnjëmend, që të arrijnë këtë objektiv të shenjtë-ribashkimin. Ndaj, pothuajse gjysmë shekulli (1945-1990) në vend se të bënin “bla-bla-bla” (dushk për gogla, kush është më intelektual i zoti dhe kush më patriot, e kush më trim…etj.), gjermanët punuan pareshtur, me mendje të mbledhur si një kokë, si një trup, si një zë i vetëm dhe me vepra të njësuara konkrete, që të ribashkohen si një komb dhe një shtet i vetëm. Ky shembull historik, politik, kombëtar dhe atdhetar gjerman provon se me fjalë poshtëruese, me shpifje, me gënjeshtra, me piratizëm, me tradhti, me thika, me plumba njëri-tjetrit, nuk bëhet kurrfarë ribashkimi e as kurrfarë demokratizimi evropian perëndimor e as amerikan.

Pavarësisht nga pikëpamjet divergjente të ishtarëve dhe të veprimtarëte të ribashkimit kombëtar dhe të atyre kundër ribashkimit kombëtar ( 1913-2017), maksima e vlefshme historiko-politike kombëtare dhe atdhetare shqiptare e plejadës së Rilindjes Kombëtare Shqiptare, është e pakundërshtueshme se “Vetëm Ribashkimi Kombëtar është shpëtimi i shqiptarëve dhe i Shqipërisë Etnike”.

Mirëpo, si gjatë 100 viteve të shkuara të shekullit XX, ashtu edhe sot, në fundin e dekadës së dytë shekullit XXI, kjo maksimë në vazhdimësi është sabotuar, rrezikuar, anatemuar dhe mohuar në nga kundërshtarët dhe nga armiqtë e saj të egër të brendshëm shqipfolës, të cilët për inetresat e tyre meskine, egoiste personale, klanore, partiake dhe pushtetore feudale, vazhdimisht, në forma të ndryshme primitive dhe injorante e kanë sabotuar dhe luftuar këtë Maksimë të pavdekshme të Rilindësve tanë mendjendritur, duke e gënjyer vetveten se “janë më të ditur”, “më të emancipuar”, “më patriotë’”, “ më vizionarë”, “më të drejtë”, “më demokratë” dhe “më të merituar” sesa Rilindësit, që kanë meritat kryesore për formimin e Kombit Shqiptar, të Kulturës dhe të Shqipërisë Etnike.

Ky është konflitki dhe hendikepi i pakapërcyeshëm me të cilin, edhe sot inteligjencia patriotike shqiptare po përballet me injorantët, me primitvët, me hedhurinat, me kriminelët dhe me tradhtarët shqipfolës, të cilët duke e mbivlerësuar vetveten me arrogancën, me mendjemadhësinë, me ushtrimin e forcës së frikësimit, me mbështetjen e shërbimeve dhe të agjentaurave të ndryshme serbo-sllave etj., haptazi dhe fshehurazi po i luftojnë ithtarët dhe veprimtarët patriotë të ribashkimit kombëtar shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike.

Derisa shqiptarët ta plaçkisin, t’ia fusin thikën, ta tradhtojnë, ta poshtërojnë, ta spiunojnë dhe, t’ia fusin plumbin njëri-tjetrit për “kapuç të madh” bajraktarist feudal, për pushtet dhe për pasuri, ribashkimi, do të jetë vetëm një utopi e shkretë. I gjithë ky negativizëm dhe primitivizëm, do të thotë se, fajtor dhe përgjegjës kryesor për mosribashkimin e deritashëm kombëtar, është faktori i brendshëm politik, jo assesi Evropa e as bota. –Së pari, pa unitet dhe pa pajtim brendakombëtar, nuk mund të ëndërrohet kurrfarë ribashkimi, as kurrfarë ndihme nga faktorët e huaj ndërkombëtarë.

Me këtë problem të brendshëm anticivilizues dhe vetëmohues, gjermanët, asnjëherë, në historinë e tyre të derisotme nuk janë përballur. Prandaj, nuk është aspak e çuditshme dhe befasuese Ribashkimi i Gjermnisë Perëndimore me atë Lindore , më 3 tetor të vitit 1990.

Nuk ka asnjë dyshim se, po të kishim ndjekur rrugën dhe veprat e ndritshme të Rilindësve tanë; rrugën heroike të lavdishme të Skënderbeut të bashkimit të princërve të principatave shqiptare në Kuvendin historik të Lezhës ( “2 mars 1444”); Shembullin e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit ( “10 qershor 1878”) dhe shembullin e themelimit të shtetit të parë të bashkuar modern shqiptar-Shqipërisë Etnike të Ismail Qemalit (“28 Nëntor 1912”), si dhe shembullin e fundmë heroik legjendar të Adem, Hamzë dhe Shaban Jashari (për lirinë, për pavarësinë dhe për ribashkimin e Kosovës me Shqipëri), që së bashku me 53 bashkëluftëtarë të tjerë, prej tyre 21 anëtarë të famlijes së ngushtë Jashari, flijuan heroikisht, duke mbrojtur pragun e shtëpisë në Prekaz kundër soldateskës barbare gjenocidale të Serbisë së Slobodan Milosheviqit (“5, 6, 7 Mars 1998”), sigurisht se, tanimë, do të ishim ribashkuar, ashtu sikurse Gjermania Perëndimore me Gjermaninë Lindore, “më 3 tetor 1990”.

Fati i gjermanëve, që nuk janë të përçarë si shqiptarët

Me gjithë kundërshtimet dhe me pengesat (e faktorit të jashtëm) të disa shteteve të Evropës, që ta pengonin ribashkimin e Gjermanisë, kjo ia arriti qëllimit të bashkohej me Gjermaninë Lindore, sepse gjatë 45 viteve të copëtimit, gjermanët nuk kanë fjetur, dhe nuk kanë jetuar në iluzione të shkreta, se ribashkimi, do të realizohej vetvetiu, duke e shpifur, duke e tradhtuar njëri-tjetrin, duke e vrarë njëri-tjetrin, duke e poshtëruar njëri-tjetrin, duke zhvleftësuar njëri-tjetrin, duke e shitur njëri-tjerin për inetresa të huaja të armikut, si dhe për inetresa të tyre të luftës për pushtet me çdo kusht dhe me çdo çmim për ta gjunjëzuar, shfrytëzuar dhe shkatërruar popullin dhe shtetin e vet, duke e vjedhur, duke e plaçkitur, duke e varfëruar, duke e lënë të papunë, duke bërë vetëvrasje për bukë dhe për ekzistencë dhe mirëqenie etj.

Gjermania u ribashkua, sepse shtetarët dhe liderët politikë të saj, nuk rrahehshin, nuk likuidoheshin dhe nuk vriteshin për poste në pushtet dhe për t’u pasuruar në mënyrë të paligjshme.

Gjermania u ribashkua, se gjermanët ishin unikë, me vetëdije të plotë dhe me ideal të pathyer, se ribashkimi ishte jo vetëm ëndërr, jo vetëm dëshirë, jo vetëm imperativ, por, mbi të gjitha ishte domosdoshmëri, patriotizëm dhe detyrim individual dhe kolektiv ndaj interesit të përgjithshëm të kombit dhe të atdheut të vet.

Gjermaninë e ribashkuan vlerat e saj kombëtare, patriotike akademike, shkencore, politike dhe shtetërore, që pas Luftës së Dytë Botërore ia arritën të krijojnë lidhje, marrëdhënie dhe bashkëpunim të ndërsjellë jo vetëm me vendet fqinje evropiane, por, edhe me vendet e tjera të botës, e në veçanti me Shtetet e Bashkuara të Amerikës si supërfuqi botërore, dhe si një nga faktorët kryesorë për rimëkëmbjen politike, dipomatike, ushtarake dhe ekonomike të Gjermanisë Perëndimore, gjë që kjo, së fundi, pati ndikimin, meritën dhe rolin e veçantë, që të ribashkohej me Gjermaninë Lindore (“3 tetor 1990”).

Pikërisht, në saje të vlerave të tilla kombëtare dhe shtetërore, Gjermania brenda gjysmë shekulli, ia arriti të bëhej edhe një ndër fuqitë më të mëdha ekonomike , e cila, sot zë vendin e katërt (4) në listën e vendeve më të fuqishme ekonomike botërore.

Sa, më sipër, shqiptarët, do të ribashkohen, kur të arrijnë të bëhen si gjermanët ( me vetëdije të plotë se, mbi të gjitha janë humanizmi, drejtësia, liria, pavarësia, uniteti, shteti dhe atdheu, jo klani, jo partia, jo korrupsioni, jo plaçka, jo tradhtia dhe jo krimi etj….) dhe të binden dhe të kuptojnë njëherë e përgjithmonë, se pa ribashkim mbarëkombëtar nuk ka as liri, as pavarësi, as siguri, as stabilitet, as prosperitet e as ardhmëri e as paqe të sigurt në Ballkan.

Gjithashtu, shqiptarët e kanë të vështirë të ribashkohen, sepse: nuk janë në numër mbi 82 milionë si gjermanët; nuk janë kurrfarë fuqije ekonomike; nuk janë kurrfarë fuqie ushtarake siç është Gjermania me mbi “60 mijë trupa”; nuk kanë të zgjidhur problemin kolonial me vendet fqinje kolonialiste sllave (1912-2017); qeveritë e tyre në Tiranë dhe në Prishtinë janë kundër ribashkimit kombëtar .

Këta janë nga treguesit kryesorë, që vënë në dukje faktin se nuk nuk mund të tërhiqet kurrfarë paralelizmi i fenomenit të ribishkamit të Gjermnaisë me atë fenomenit shqiptar, sepse shqiptarët janë një komb i vogël në Ballkan, ribashkimin e të cilit, së pari, nuk po e mbeshtetin as Shqipëria, as Kosova zyrtare, as Amerika, as BE-ja e as NATO-ja. Ndërkaq, ribashimin e dy gjermanive e ka mbështetur fuqishëm Amerika. Për të fituar një besim të tillë të Amerikës dhe të aleatëve të saj tradicionalë, politika dhe diplomacia shqiptare e Tiranës dhe e Prishtinës, nevojitet të dëshmohen praktikisht se janë krijuar kushtet optimale për ribashkimin e kombit shqiptar, ashtu siç ka dëshmuar me shembuj konkret Gjermania e kancelarit Helmut Kol dhe e Hans D. Gensher në vitet e 90-ta të shekullit XX.

Konkluzion

-Ribashkimin kombëtar shqiptar mund ta bëjnë ata, që nuk i kanë borxh as Zotit, as Kombit, as Atdheut e as Historisë. Ata që pohojnë dhe me të gjitha mjetet e mbrojnë drejtësinë dhe të vërtetën. Ata që janë me mendje të shëndoshë të arsyes, që luftojnë për drejtësi, për liri, për qytetërim, për përparim, për ineteresin e përgjithshëm të gjithë kombit dhe mbarë Shqipërisë Etnike; ata që me sjelljet, me veprimet dhe me punën e tyre vlerore janë dëshmuar se janë në Rrugën e Shenjtë Gjithëkombëtare të Rilindësve Shqiptarë, të cilët asgjë nuk kanë kursyer për ta bashkuar, çliruar dhe mëvetësuar kombin e vet dhe Shqipërinë Etnike; ata që janë si gjermanët unikë, të vendosur, që kanë strategji, vizion dhe ide pozitive për të sotmen dhe për të nesërmen; ata që punojnë ditë e natë pa u ndalur si gjermanët, jo ata, që llomotisin, që shpifin, që vrasin pas shpine, që nxijnë dhe që denigrojnë figurat kombëtare shqiptare, me qëllim të përçarjes dhe të konfrontimit të popullit në vija religjioze, ideologjike, dogmatike dhe politike. Këta janë armiqtë e brendshëm më të rrezikshëm për Kombin dhe për Shqipërinë Etnike. Këta nuk I duhen as Kombit e as athdeut, sepse janë njësoj të rrezkishëm , të dëmshëm dhe gjaksor sikurse të të gjithë armiqtë e jashtëm të Ribashkimit të Kombit dhe të Shqipërisë Etnike. Këta janë pengesa krysore , pse, edhe sot jemi gjysmë të kolonizuar dhe të robëruar nën sundimin e egër shekullor sllavo-bizantin.

Kësi shembujsh negativë, anakronikë, vetëmohues dhe tragjikë nuk gjenden në mesin e popullit gjerman, as në Gjermani. Kjo është përparësia dhe fati i tyre historik, kombëtar dhe shtetëror, sepse, ndryshe, po të ishin gjermanët si shqiptarët mendjeshkurtër, të përçarë (njëri thumbit, tjetri patkoit), duke e eliminuar njëri-tjetrin për poste shtetërore dhe për pasurim të paligjshën në kurrizin e populit dhe të shtetit (1913-2017), kurrë nuk do të kishin pasur fatin që të ribashkoheshin më 3 tetor 1990.

Kjo është një nga arsyet, pse Evropa nuk i ka ndihmuar shqiptarët, që të krijojnë shtetin e tyre gjithëkombëtar sikurse shtetet e tjera në Evropë dhe në Ballkan, sepse skena politike shqiptare gjithmonë ka qenë e përçarë dhe heterogjene në pikëpamjet dhe në interesat e saj parciale klanore, partiake, ideologjike dhe provincialiste, si rrjedhim i përligjjes së interesave të huaja të pushtuesve anadollakë, sllavo-bizantinë, fashistë dhe ruso-bolshevikë etj.

Sa më lart, nëse duam që të fitojmë simpatinë dhe mbështetjen e gjithanshme të Evropës Perëndimore dhe të Amerikës shpëtimtare, që përgjithmonë të dalim nga skëterra e robërisë kolonialiste sllavo-bizantine, së pari, siç ka vlerësuar me plot të drejtë ish-Akademiku ynë i ndjerë Prof.Dr.Esat Stavileci, “është e domosdoshme, që të ulemi në një sofër të përbashkët kombëtare, e pastaj në atë ndërkombëtare”.

-Jo përditë të “fabrikojmë” partia dhe plaforma të “sofrave” individuale, mahallore, provinciale, partiake, ideologjike dhe bajraktariste feudale, sepse Evropa, as Amerika nuk kanë kohë të merren me shqyrtimin e “101” projekteve dhe platformave për ribashkimin e shqiptarëve. Këtë, duhet pasur të qartë si diellin të gjithë shqiptarët.

Pra, thjesht, nuk mund të ketë ribashkim me “1001” sofra, por vetëm me “NJË SOFËR”. Me t’u arritur ky unitet me kconsensus mbarëkombëtar, atëherë, edhe armiqtë e brendshëm dhe të jashtëm, edhe miqtë tanë evropianë ndërkombëtarë, seriozisht do ta kuptonin dhe, do ta merrnin në konsideratë KËRKESËN TONË UNIKE për RIBASHKIMIN E KOMBIT SHQIPTAR DHE TË SHQIPËRISË ETNIK SI NJË SHTET KOMBËTAR në Ballkan, ashtu sikurse shtetet e tjera ballkanike dhe evropiane.

Ndërrimi i emrit nuk të bën patriot …

Kur të vritet tradhtia, do të ribashkohet Shqipëria Etnike