Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Si ta shohim 11 Shtatorin më 2020

by

Refleksione nga Rafael Floqi-

 “Sulmet e 11 shtatorit kishin për qëllim të thyejnë shpirtin tonë, shkruan ish-kryetari i Bashkisë të NewYork-ut, RudyJuliani.  Në vend të kësaj ne kemi dalë më të fortë dhe më të unifikuar. Ne ndiejmë përkushtim të përtërirë ndaj parimeve të lirisë politike, ekonomike dhe fetare, sundimit të ligjit dhe respektit për jetën njerëzore. Ne jemi më të vendosur se kurrë për të jetuar jetën tonë në liri”.

Sulmet terroriste ndaj Qendrës Botërore të Tregtisë në Nju Jork dhe ndaj Pentagonit më 11 Shtator 2001 ishin të pashembullta. Më 11 shtator 2001, Amerika u ndryshua përgjithmonë. Kanë kaluar 19 vjet që kur dy aeroplanë goditën Qendrën Botërore të Tregtisë në NewYorkCity, por ajo ditë tragjike, e cila shërbeu si një provë e vërtetë e shpirtit amerikan, do të kujtohet gjithmonë. Jehona e këtyre sulmeve ndjehet ende edhe sot e jo vetëm në Amerikë. Sulmet e 11 shtatorit (shpesh të referuara si 9/11)  ishin një seri prej katër sulmesh të koordinuara terroriste nga grupi terrorist islamik al-Kaeda kundër Shteteve të Bashkuara në mëngjesin e së martës , 11 shtator 2001. Sulmet rezultuan në 2,977 viktima, mbi 25,000 të plagosur dhe pasoja të konsiderueshme shëndetësore afatgjata, përveç të paktën 10 miliardë dollarëve në infrastrukturë dhe dëmtime pronësore.  11 Shtatori është sulmi i vetëm vdekjeprurës terrorist në historinë njerëzore dhe incidenti i vetëm vdekjeprurës për zjarrfikësit dhe oficerët e zbatimit të ligjit në historinë e Shteteve të Bashkuara, përkatësisht me 343 dhe 72 të vrarë. 11 shtatori 2001, zbuloi heroizëm e njerëzve të zakonshëm që mund të kishin kaluar nëpër jetën e tyre kurrë nuk do të thirreshin për të demonstruar shkallën e guximit të tyre. Në këtë shkrim nuk do të ndalem aq në vet ngjarjen tragjike, pasi ajo e është e mirënjohur, por do të përpiqemi të analizojmë nëse ka  dhe si  ka ndryshuar qëndrimi i amerikanëve ndaj asaj ngjarje tragjike dhe terrorizmit sot.

“Koha po kalon. Megjithatë, për Shtetet e Bashkuara të Amerikës, nuk do të harrohet 11 Shtatori. Ne do të kujtojmë çdo shpëtimtar që vdiq për nder. Ne do të kujtojmë çdo familje që jeton në hidhërim. Ne do të kujtojmë zjarrin dhe hirin, telefonatat e fundit, funeralet e fëmijëve. ” Por a është e vërtetë dhe sa kjo thënie e presidentit George W. Bush edhe sot?

Si presidenti Donald Trump dhe sfiduesi demokrat JoeBiden do ta përkujtojnë 19 vjetorin e sulmeve të 11 shtatorit në Pensilvaninë rurale ku një nga avionët e rrëmbyer u rrëzua në një fushë, njoftoi të mërkurën fushata e Shtëpisë së Bardhë si edhe ajo e Biden.  Nuk ishte menjëherë e qartë nëse vizitat e tyre në memorialin në Shanksville do të mbivendoseshim. Por ndoshta do të jetë ngjarja kur të dy kandidatët do të jenë më afër me njëri-tjetrin në muaj.

Në ç’kushte ndodhi 11 Shtatori dhe çfarë ndryshoi ai ?

Pas rënies së Murit të Berlinit, Perëndimi sikur vendosi të pushojë. Politologu i njohur, FrancisFukuyama shpalli “fundin e historisë” dhe politikanët flisnin për “dividendët e paqes.”. Amerika i vuri vetes medaljen e “Hiperfuqisë”. Ish-armiqtë mund të futeshin në klubin perëndimor, nëse iu përmbaheshin rregullave; ose ata zmbrapseshin, anashkaloheshin nëse nuk do ta respektonin këtë.

Por pas fundit të Luftës së Ftohtë, SHBA-së i mungonte vullneti i veprimit, ashtu siç ndodhi pas Luftës së II Botërore. Atëherë Amerika krijoi me NATO-n, OKB-në, Bankën Botërore dhe strukturat e FMN-së për një rend të ri botëror. Asgjë nga këto nuk ndodhi në vitet 90-të. BillClintoni pas largimit nga Arkansasi në Shtëpinë e Bardhë mbeti disi provincial : Asnjë strukturë e re sigurie nuk u krijua në sferën veriore të globit, as luftim efikas i varfërisë nuk ndodhi në jug, për mbrojtje të klimës as që bëhej fjalë, edhe në Lindjen e Mesme nuk u vendos dot paqja.

Pastaj erdhi 11 Shtatori 2001 – sulmi i parë në tokën amerikane qysh nga “PearlHarbor”: një sulm sikur ra nga qielli si në kuptimin e drejtpërdrejtë edhe figurativ, dhe i gjeti amerikanët të papërgatitur, dhe  i ka bërë më të pasigurt -deri më sot. Një ditë që në shekullin e sapofilluar ende jehon sot . Apo siç e ka parashikuar edhe ish-kreu i CIA-s dhe gjenerali DavidPetraeus: “Lufta kundër terrorit do të zgjasë me dekada”. Por në ditët pas 11 shtatorit askush nuk e kuptonte këtë. Atëherë luftohej që bota të mos binte në recesion: Bankat Qendrore hapën portat që të derdhej paraja. Fillimisht me sukses, sepse bursat ruajtën stabilitetin. Por kur kjo tullumbace financiare plasi në vitin 2008. Uashingtoni u detyrua të emetonte më shumë para. SHBA u futën edhe më thellë në borxhe. Evropianët, japonezët dhe të tjerët ndoqën shembullin e tyre. Olimpiada e emetimit të parasë vazhdon ende sot. Politikanët shtyjnë me këtë strategji zgjidhjen e problemeve strukturore. Në të njëjtën kohë në SHBA u zvogëlua shtresa e mesme, niveli i jetesës së saj ra. Dhe sot Pandemia e koronavirusit po e çon botën në atë drejtim me trilliona dollarë të shpenzuar për t’u bërë ballë pasojave të mbylljes së vendit.  Sot duket se plani i OsamaBinLadenit duket se po del: Terroristi fanatik donte të rrënonte SHBA-së financiarisht, jo të fitonte ushtarakisht.

Presidenti Obamaqë pasoi nuk mësoi nga gabimet e paraardhësve: Ndërsa Presidenti Trump po i tërheq trupat amerikane përtej oqeanit ai ose i ka tërhequr plotësisht ose i ka reduktuar. Pse duhej të investojë Amerika në luftëra që nuk i fiton dot? Por edhe pas tërheqjes nga Iraku, kjo aventurë u kushton taksapaguesve amerikanë qindra miliarda. Çdo lloj fryrjeje e aparatit të sigurisë rrit edhe koston e shërbimeve sociale të ish-ushtarakëve – sigurimin shëndetësor apo pensionet.

Strategjia fituese e Trump për luftimin e terrorizmit

9/11 – ka qenë më shumë se një ngritje gishti e historisë. 11 shtatori ka qenë më shumë se një ditë që me luftën kundër terrorit vendosi motivin bazë për shekullin e ri. “Kur bëhet fjalë për terrorizmin, ne do të bëjmë gjithçka që është e nevojshme për të mbrojtur kombin tonë “. – tha Presidenti Donald J. Trump, në dhjetor 2017, kur lançoi një Strategji të re të Sigurisë Kombëtare që u përqendrua, pjesërisht, në luftimin e terrorizmit. Kjo ishte strategjia e parë e fuqishme dhe plotësisht e artikuluar e Shteteve të Bashkuara për antiterrorizmin qysh nga viti 2011. Administrata e përshkroi si një qasje të re për të luftuar dhe parandaluar kërcënimin terrorist në zhvillim, duke e bërë të qartë se ne do të marrim të gjitha hapat e nevojshëm për ta mbajtur Amerikën të sigurt. Strategjia e re përqendrohet në mënyrën se si Shtetet e Bashkuara duhet për t’iu kundërvënë të gjithë terroristëve që kanë me qëllimin dhe aftësinë për të dëmtuar vendin tonë. Nëçdo miting elektoral Trump  përmend vrasjet e krye terroristëveAlBagdati ,gjen. KasemSulejmani dhe shkatërrimin e ISIS-it . Ajo strategji theksonte përdorimin e të gjitha mjeteve të Amerikës për të parandaluar dhe luftuar terrorizmit, duke forcuar qasjet ushtarake ndërsa jep një theks të ri mbi aftësitë jo-ushtarake. Strategjia synon tavendosë Amerikën në radhë të parë, duke theksuar kufijtë e fortë, forcimin e sigurisë në pikat e hyrjes, mbrojtjen e infrastrukturës kritike dhe lehtësimin e gatishmërisë. Sidoqoftë, Amerika e para nuk do të thotë vetëm Amerika. Strategjia e re zotohet të zgjerojë partneritetin amerikan brenda dhe jashtë vendit për të inkurajuar ndihmën e partnerëve në aktivitetet kundër terrorizmit. Kjo përfshin punën me Aleatët dhe partnerët tanë të Organizatës së Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO). “Komanda Qendrore dhe Komanda e Operacioneve Qendrore [Speciale] janë në qendër të luftës sonë kundër terrorizmit radikal islamik. Amerika qëndron me frikë nga guximi juaj. … ”

“Ne jemi kundër një armiku që feston vdekjen dhe adhuron plotësisht shkatërrimin – ju e keni parë atë. ISIS është në një fushatë gjenocidi, duke kryer mizori në të gjithë botën. Terroristët radikalë islamikë janë të vendosur të godasin atdheun tonë siç bënë më 9/11; siç bënë nga Bostoni në Orlando, në San Bernardino. Dhe në të gjithë Evropën, ju keni parë atë që ka ndodhur në Paris dhe Nice”, tha 6 shkurt 2017, Presidenti Trump  në një fjalim për Përfaqësuesin e Koalicionit dhe Komandantët e Lartë të SHBA

“Kështu që sot, ne u japim një mesazh në një zë shumë të unifikuar: këtyre forcave të vdekjes dhe shkatërrimit, Amerika dhe aleatët e saj do t’ju mundin. Ne do t’i mposhtim ata. Ne do të mposhtim terrorizmin islamik radikal dhe nuk do ta lejojmë që ajo të zërë rrënjë në vendin tonë. Ne nuk do ta lejojmë atë. “

Falë udhëheqjes së Presidentit Trump, Shtetet e Bashkuara kanë përshpejtuar përpjekjet për të mposhtur terroristët dhe për të mbrojtur Shtetet e Bashkuara nga kërcënimet globale. Nën Presidentin Trump, Shtetet e Bashkuara dhe partnerët globalë kanë shkatërruar ISIS-in dhe e kanë shtyrë grupin në prag të zhdukjes në Irak dhe Siri. Pothuajse i gjithë territori i mbajtur më parë nga ISIS është rimarrë. Më shumë se 7.5 milion njerëz janë çliruar nga sundimi gjakatar i grupit. Me nxitjen e Presidentit Trump, anëtarët e NATO-s ranë dakord të forcojnë veprimet dhe aftësitë e antiterrorizmit të aleancës.

Si ta studiojmë 11 Shtatorin sot ?

“Kanë kaluar 10-të vjet që kur një mëngjes i përsosur i qiellit blu u kthye në netët më të zeza. Që atëherë ne kemi jetuar në diell dhe në hije, dhe megjithëse nuk mund ta shohim kurrë atë që ka ndodhur këtu, ne gjithashtu mund të shohim se fëmijët që kanë humbur prindërit e tyre janë rritur në të rinj e të reja, nipërit e mbesat janë lindur dhe punët e mira dhe shërbimi publik kanë marrë rrënjë për të nderuar ata që kemi dashur dhe humbur, kujtonte me rastin e 10-vjetorit ish- kryetari i Bashkisë së NewYork-ut , Mike Bloomberg.

Historianët në përgjithësi shqyrtojnë kontekstin gjatë gjithë kohës, kur përpiqemi të kuptojmë ndërlikimet e së kaluarës. Por ne të tashmen në të cilën jetojnë të rinjtë tanë. Studentët që lexojnë librat tanë shkollorë dhe të cilët ne i mësojmë në klasë janë shumë larg nga 9/11. Ata nuk mbajnë mend asnjë nga ajo ditë; ata nuk ishin lindur atëherë.

Ata gjithashtu përballen me një kontekst ndjeshëm të ndryshëm. Në luftën kundër terrorizmit, Afganistani sot është bërë lufta më e gjatë e Amerikës me 19 vjet dhe grupi i Shtetit Islamik ka zëvendësuar al-Kaidën si kërcënimin më të frikshëm. Ajo që na bashkonte dikur tani shpesh na ndan ndërsa luftojmë për trashëgiminë e Aktit Patriotik, kuptimin e imigracionit dhe krizën në rritje të refugjatëve. Sot ndoshta duhet të mësojmë dhe ta analizojmë 11 Shtatorin me perspektivën që vjen nga distanca, siç mësojmë për Luftën Civile ose sulmin japonez në PearlHarbor.

Ne duhet të shqyrtojmë 11 Shtatorin me thjerrëzat e forta të historisë. Kjo kërkon një llogari dhe analizë të shkaqeve dhe pasojave dhe një vlerësim të rrethanave gjithnjë e më të ndërlikuara me të cilat jemi përballur që prej asaj kohe.

Donald Trump emërohet për çmimin “Nobel” për Paqen

Ndërkohë Donald Trump është emëruar për çmimin “Nobel” për Paqen, për vitin 2021. Zyrtarizmi erdhi nga një anëtar i parlamentit të Norvegjisë, që vlerëson presidentin amerikan për rolin e tij në ndërmjetësimin e marrëveshjes historike mes Izraelit dhe Emirateve të Bashkuara Arabe. “Mendoj se Trump ka bërë më shumë përpjekje se çdo kandidat tjetër për të sjellë paqe mes shteteve”, konfirmon propozuesi KristianTybringGjede. “Duke parë që duhet të pritet që edhe shtete të tjera të Lindjes së Mesme të ndjekin shembullin e Emirateve, kjo ujdi mund të jetë pikë kthese që transformon Lindjen e Mesme në një zonë prosperiteti dhe bashkëpunimi”, shkruhet në letrën mbështetëse të kandidaturës për Trump.

Mbesa e BinLadenit : Vetëm Trump mund ta shpëtojë vendin nga terrorizmi

Nëse Donald Trump nuk zgjidhet në zgjedhjet presidenciale në nëntor, Shtetet e Bashkuara mund të drejtohen drejt një sulmi tjetër terrorist të frymëzuar nga 11 shtatori, tha mbesa e OsamaBinLaden në intervistën e saj të parë  të hënën. NoorBinLadin, mbesa e organizatorit të tmerrshëm të sulmeve të 11 shtatorit, i tha gazetës “The NewYork Post” se vetëm Presidenti Donald Trump mund ta shpëtojë vendin nga aktivitetet terroriste, ndërsa ISIS lindi dhe u zgjerua kur Obama dhe Biden ishin në pushtet. 33-vjeçarja e cila ka qenë gjithmonë një mbështetëse e flaktë e Trumpit pretendoi se të majtët në Amerikë gjithmonë kanë qenë në linjë me radikalizmin. Kur Obama ishte në pushtet me Biden në krah, ata e lanë ISIS-in të depërtonte në Evropë, tha ajo. Ai duhet të rizgjidhet,”tha ajo, duke shtuar se rizgjedhja e Trump është” jetike për të ardhmen e jo vetëm Amerikës, por civilizimit perëndimor si një e tërë “.

Trump në Pensilvani për të nderuar jetët e humbura

Një zëdhënës i Shtëpisë së Bardhë, JuddDeere, tha se presidenti dhe zonja e parë Melania Trump do të vizitojnë vendin e rënies se avionit “për të nderuar dhe kujtuar jetën e humbura” më 11 shtator, 2001. Trump pritet të flasë, megjithëse Shtëpia e Bardhë në përkujtimin e planifikuar. Është hera e dytë që Trump do të shënojë 11 Shtatorin me një vizitë në atë vend. Ai vizitoi Pentagonin në 2017 dhe 2019. Dhe kjo në kohën e polemikave që shkaktoi një artikull i revistës së majtë “The Atlantic” me citime nga burime anonime që akuzojnë Trump se ai nuk nderoi të rënët amerikanë të Luftës së Parë me rastin e 100 vjetorit të përfundimit të saj në Paris vitin e kaluar.

Sot në librari thyejnë rekorde librat me prognoza për rënien e Amerikës. Dhe librat kundër Trump vetëm këtë muaj janë gjashtë,  por terrori në Amerikë tani buron nga  brenda. 

Terrorizmi islamik dhe terrorizmi  i brendshëm i krahut të majtë

Ndërsa përplasjet e dhunshme janë përshkallëzuar midis protestuesve të djathtë dhe të majtë në qytetin amerikan të Portland, Presidenti Donald Trump ka mprehur retorikën e tij kundër asaj që ai e quan “ekstremizmi i dhunshëm i krahut të majtë” që përfshinë qytetet amerikane.Në një intervistë këtë javë, Trump aludoi për “banditë të veshur me […] uniforma të zeza me veshje” që fluturonin nëpër vend, të cilin Zëvendës Presidenti Mike Pence u përpoq më vonë të sqaronte, duke thënë ka diçka që po ndodh këtu, ku e majta radikale, këta anarkistë dhe Antifa po lëvizin njerëzit nëpër vend.  Kjo vjen pasi Prokurori i Përgjithshëm i SHBA WilliamBarr pretendoi se lëvizja e majtë, antifashiste Antifa ishte e përfshirë në terrorizëm të brendshëm dhe “do të trajtohet në përputhje me rrethanat”. Trump gjithashtu është zotuar ta konsiderojë Antifa një organizatë terroriste. Hulumtimet tregojnë se kërcënimi i paraqitur nga grupet ekstremiste të ekstremit të majtë tejkalon shumë atë të grupeve të tjera, përfshirë rrjetet e krahut të djathtë dhe sulmuesit të frymëzuar nga ekstremizmi islamik.Presidenti Donald Trump qëndroi në epiqendrën e shpërthimit të fundit mbi padrejtësinë javën e kaluar Kenosha, Wisconsin ku mbështetiplotësisht anën e zbatimit të ligjit, duke fajësuar “terrorin shtëpiak” për dhunën.Trump e deklaroi dhunën “anti-amerikane”. Ai nuk përmendi JacobBlake, i cili mbeti i paralizuar pasi u qëllua në shpinë shtatë herë nga një oficer javën e kaluar në Kenosha.Sapo mbërriti në qytet, një vizitë e bërë mbi kundërshtimet e udhëheqësve shtetërorë dhe lokalë, Trump vizitoi mbetjet e djegura të një blloku të rrethuar nga dhuna dhe zjarri. Me aromën e tymit ende në ajër, ai u foli pronarëve të një dyqani shekullor që ishte shkatërruar dhe vazhdoi të lidhte dhunën me Demokratët, duke fajësuar ata që ishin në krye të Kenosha dhe Wisconsin, ndërsa ngriti paralajmërime apokaliptike nëse partia e tyre duhet të kapë Shtëpinë e Bardhë.

Ideologjia e krahut të majtë gjithashtu ka frymëzuar terrorizmin në të kaluarën, dhe me të vërtetë, terrorizmi i majtë mbetet një kërcënim real bashkëkohor më i vështirë për t’u luftuar se ai radikal islamik.

Çfarë kthese shënoi 11 Shtatorinë shpirtin e Amerikës

Për sigurinë e të gjithëve. Për kufizimin e sferës private. Për kufizimet në të drejtat e njeriut apo së drejtës ndërkombëtare nga vetë SHBA. Ne duhet të bëjmë një punë më të mirë duke eksploruar atë si një grup kompleks të shkaqeve që prodhuan 11 Shtatorin, midis tyre ngritjen e fundamentalizmit islamik dhe nacionalizmit post-kolonial, si dhe përhapjen e globalizmit dhe konfliktet rajonale.  “Sulmet e 11 shtatorit kishin për qëllim të thyejnë shpirtin tonë, shkruan ish-kryetari i Bashkisë të NewYork-ut, RudyJuliani.  Në vend të kësaj ne kemi dalë më të fortë dhe më të unifikuar. Ne ndiejmë përkushtim të përtërirë ndaj parimeve të lirisë politike, ekonomike dhe fetare, sundimit të ligjit dhe respektit për jetën njerëzore. Ne jemi më të vendosur se kurrë për të jetuar jetën tonë në liri”.

Duke iu kthyer fluturimit 930 do t’i mbyllja këto refleksione me fjalët e SandyDahl, gruassë pilotit të Fluturimit 93,JasonDahl”Nëse nuk mësojmë asgjë tjetër nga kjo tragjedi, ne mësojmë se jeta është e shkurtër dhe nuk ka kohë për urrejtje.”

Marrëveshja e Detit me Greqinë, djalli tek detajet

by

Analizë nga Rafael Floqi-

Greqia po rritet” ndërsa zgjeron sovranitetin në 12 milje në detin Jon deklaroi të mërkurën kryeministri grek QiriakosMicotakis. Vetëm Shqipëria dhe Italia ndajnë detin Jon me Greqinë. Duhet të jesh naiv të besosh se Greqia do të zgjerohet në hapësirën detare në drejtim të Italisë, me të cilën tashmë e ka arritur marrëveshjen e Detit. Atëherë duhet thënë se Micotaqis i referohet Shqipërisë, ndaj dhe vjen tani në Tiranë edhe ministri i Jashtëm grek, NikosDendias. Madje ishte po ky Dendias, që e quante Ramën grek nga gjyshja.

“Greqia po rritet” ndërsa zgjeron sovranitetin në 12 milje në detin Jon deklaroi të mërkurën kryeministri grek QiriakosMicotaqis, bën të ditur https://greece.greekreporter.com/ sipas së cilit vendi do t’i zgjerojë ujërat e tij territoriale nga 6 në 12 milje detare në Detin Jon, ndërsa për kryeministrin shqiptar Edi Rama, ky lajm nuk përbën shqetësim pasi është në bazë të Ligjit Ndërkombëtar të Detit. 

“Greqia po rritet,” tha Micotaqis dhe shtoi se një projekt-ligj do të paraqitet në parlamentin grek, i cili do të specifikonte se ujërat territoriale të vendit qysh nga ishujt më të vegjël të veriut të Jonit në Cape Tainaro në Peloponez do të shtrihen në 12 milje detare.  Micotaqis-i theksoi se shtrirja e sovranitetit grek në perëndim është “e drejta jonë e padiskutueshme sovrane, në përputhje me nenin 3-të të Konventës për Ligjin e Detit”.  Greqia po rritet, por në kurriz të kujt po rritet? Në kurriz të Italisë nuk mundet pasi ka nënshkruar marrëveshje me të, atëherë i bien në kurriz të Shqipërisë, por kjo gjë nuk  përbën shqetësim për kryeministrin tonë “patriot” facebook -u.

Marrëveshje të re Shqipëri-Greqi për Detin? Çfarë fsheh Rama ?

“Shtrirja që tha kryeministri grek është krejtësisht korrekte, përgjigjet Rama, është vendimtarja e tyre, nuk ka lidhje çfarë thotë Shqipëria. Shqipëria nuk ka ça të thotë dhe s’ka pse të thotë. Pjesa tjetër është poshtërsi nga fillimi deri në fund e atyre që e bëjnë”, me këtë akuzë sulmoi ai politikisht opozitën.

“Qeveria jonë dhe qeveria greke nuk kanë biseduar asnjëherë dhe nuk kanë këmbyer asnjë opinion për këtë çështje, qyshse në krye të punëve në Greqi ka ardhur zoti Micotaqis. Negociatat për arritjen e një marrëveshjeje për të ashtuquajturin delimitim të ujërave mes Shqipërisë e Greqisë, i kemi zhvilluar me qeverinë e mëparshme greke dhe marrëveshja nuk është arritur të mbyllet, pavarësisht progresit të konsiderueshëm nga pika zero ku jemi rinisur pas rrëzimit nga Gjykata Kushtetuese”, reagoi Rama në Facebook.

Ligji Ndërkombëtar i Detit përcakton që deri në 12 milje detare (22 kilometra; 14 milje) nga bregu, shteti bregdetar është i lirë të përcaktojë ligjet, të rregullojë përdorimin e ujërave dhe nëndetit dhe të përdorë çdo burim. Anijeve u jepet e drejta e kalimit “të pafajshëm” njësoj si nëpër ujërat territoriale. Termi “kalimi i pafajshëm” përcaktohet nga konventa, si kalimi nëpër ujëra në një mënyrë të shpejtë dhe të vazhdueshme, e cila nuk është “paragjykuese për paqen, rendin e mirë ose sigurinë” e shtetit bregdetar. Peshkimi, ndotja, përdorimi i armëve dhe spiunimi nuk janë akte “të pafajshëm”, madje dhe nëndetëseve dhe mjeteve të tjera nënujore u kërkohet të lundrojnë në sipërfaqe dhe të tregojnë flamurin e tyre. Këtë thotë e drejta ndërkombëtarë. Po pse ky vendim grek, pikërisht tani ku acarimi greko turk ka arritur kulmin ? Por siç u pa dhe nga konflikti turko-grek problem nuk janë ujërat deti por shelfi kontinental dhe burimet e naftës e të gazit në të. Pse po nxitohet tani Greqia kur ka pritur të paktën 30 vjet nga Konventa e MontanaBay?

Ndërsa Micotaqis-i u tha deputetëve se: “Greqia do të zgjerojë ujërat e saj territoriale perëndimore në dymbëdhjetë milje detare nga gjashtë.” Masa e planifikuar nuk ndikon në rajonin e Egjeut në brigjet lindore dhe jugore të Greqisë. Por pse qenka kaq e lehtë në Perëndim dhe, si qysh?  Ndërsa në jug e Lindje e Turqia ka paralajmëruar se një veprim i ngjashëm nga Athina në lindje të Greqisë do të ishte një “casusbelli” – ose shkak për luftë.Si ka mundësi që një veprim që është në të Drejtën Ndërkombëtare i drejtë në Perëndim, është shkak për luftë në Lindje?

Ç’thotë Konventa e MontegoBay-it?

Është e  vërtetë që Ligji i Detit lejon shtrirjen e ujërave territoriale me 12 milje, por pse qeveritarët shqiptarë dhe Kryeministri Rama përpiqen të fshehin ekzistencën e një marrëveshje të re? Pse flitet për një të drejtë suigeneris, duke fshehur anën tjetër, sesi do veprohet me detin e brendshëm, për shembull me Kanalin e Korfuzit. Dhe sa pjesë të shelfit kontinental që i takon Shqipërisë, përfiton Greqia nga kjo manovër? Në vendimin që trajton çështjen e zgjerimit me 12 milje është përmendur edhe me nr.86 në vendimin e Gjykatës Kushtetuese. Aty jepet një propozim, që nëse dy vendet nuk arrijnë një marrëveshje, atëherë këtë mund ta bëjë Gjykata Ndërkombëtare për të Drejtën e Detit, por si përfundim saktësohet edhe një herë e drejta e një shteti për t’u zgjeruar me 12 milje ekziston. Një zyrtar i diplomacisë së Ramës, njëkohësisht anëtar i Grupit Negociator të Shqipërisë, Glevin Dervishi, i biri i një ish ambasadori në Greqi, ka deklaruar gjithashtu, në mënyrë të papërgjegjshme se “Zgjerimi i mundshëm i Greqisë me 12 milje në Detin Jon, nuk ka asgjë e re për Shqipërinë”. Edhe ky, ‘ekspert’, si Micotaqisi dhe si Rama, nuk thotë asgjë lidhur me kontestin kryesor shqiptaro-grek në delitiminin e kufijve. Çështjen e ishujve grekë, të banuar dhe të pabanuar, përballë dheut kontinental të Shqipërisë që ndërhyjnë në hapësirën e territorit detar shqiptar.

Në rastin e Ujërave të Brendshme dhe Detit Territorial përsërisim se sovraniteti i shtetit bregdetar është i plotë dhe shtrihet edhe mbi hapësirën ajrore si dhe shtratin e detit dhe nëntokën e tij, deri në 12 milje detare.

Vija e mesit dhe ishujt e pabanuar

Është e qartë se Gjykata Kushtetuese me 2010 nuk lë asnjë hapësirë për dyzime apo nuk ka asnjë nënkuptim. Duke iu referuar Konventës së MontegoBay, edhe Gjykata Kushtetuese që rrëzoi marrëveshjen e parë me arsyetimin se favorizonte grekët në caktimin e kufijve, e ka zhbërë totalisht debatin për zgjerimin e Greqisë me 12 milje. “Atëherë përse shitet një çështje e tillë si fitore në Greqi? Një zgjerim i Greqisë,një shpjegim mund të jetë manovra e politikanëve grekë për ta shuar debatin e brendshëm për marrëveshjen, pasi vetë deklarata e “zgjerimit të kufijve me 12 milje” mjafton për të bërë të heshtë çdo zë kundër. Por nuk përjashtohet as tentativa për ta devijuar debatin nga “problemi” kryesor që evidentoi Gjykata Kushtetuese në 2010. Harta e paraqitur  ku 12 milje detare i janë bashkëngjitur pa marrëveshje vijës së delimitimit detar në kanalin e Korfuzit, “sipas vijës së mesit”, është rrëzuar që në vitin 2010”, pyet koloneli në pension MyslimPashaj.

Ka kritikë, të cilët flasin për një marrëveshje tashmë të përfunduar. Këtë përshtypje ta jep gjithashtu deklarata e kryeministrit të Greqisë. Ka të tjerë, të cilët thonë se projekti i 12 miljeve det për Greqinë qëështë i gatshëm për firmë. Të gjitha këto hamendje, nëse do ishin të tilla, vetëm sa i vërtetoi kryeministri i Rama me statusin e tij në Facebook.

Dhe në këtë rast, na del një Edi Ramë me dy fytyra. Rama opozitar, i cili denoncoi marrëveshjen e qeverisë së demokratëve për vënien e kufirit detar në largësinë e 6 miljeve. Ndërsa sot një Ramë tjetër në pushtet, i cili nuk e ka problem që t’i japë vendit fqinj edhe gjashtë milje të tjera, pra gjithsej 12 milje det, madje dhe pa marrëveshje.

“Deklarata e kryeministrit Grek nuk ka lidhje me marrëveshjen me Shqipërinë. Thekson Edi Rama dhe shton se është marrëzi pasi deklarata plus 6 milje nuk është shtrirje drejt Shqipërisë por është një shtrirje mbi bazën e konventës ndërkombëtare. Askush nuk pyet tjetrin kur ushtron këtë të drejtë. Është një e drejtë që Shqipëria e ka zbatuar në vitin 1990″.

Koloneli i njohur MyslimPashaj, që denoncoi marrëveshjen e ndarjes së kufirit detar Shqipëri-Greqi në vitin 2009, e cila më pas u rrëzua nga Gjykata Kushtetuese, ka reaguar për debatin e nisur në ditët e fundit në një intervistë për gazetën “Panorama.al”, Pashaj tregon se përse një dëshirë e tillë greke mund të cenojë ujërat territoriale të Shqipërisë. Ai thotë se për ndarjen e kufirit siç u bë në vitin 2009, por edhe tani, në përcaktimin e 12 miljeve nuk duhet të merren mikroishujt shkëmborë të pabanuar. Duke marrë si shembull shkëmbin e Barketës, shumë i diskutuar edhe në vitin 2009, Pashaj thotë se ai nuk mund të merret si pikë për të filluar matjen e 12 miljeve detare që kërkon Athina zyrtare.

Në fjalinë e parë të nenit 15 të Konventës së Kombeve të Bashkuara për Ligjin e Detit shkruhet:

“Kur brigjet e dy shteteve janë të kundërta ose ngjitur me njëra-tjetrën, asnjëri nga të dy shtetet nuk ka të drejtë, duke mos arritur marrëveshjen midis tyre në të kundërt, të zgjasë detin e tij territorial përtej vijës mesatare, çdo pikë e së cilës është e barabartë nga pikat më të afërta në pikat bazë nga të cilat matet gjerësia e deteve territoriale të secilit prej dy Shteteve. Dispozita e mësipërme nuk zbatohet, megjithatë, kur është e nevojshme për shkak të titullit historik ose rrethanave të tjera të veçanta për të kufizuar detet territoriale të dy shteteve në një mënyrë që është në ndryshim prej tyre.”.

Nënjë rast analog në Ballkan kjo mosmarrëveshje është në qendër te diskutimeve me Kroacisë dhe SllovenisëpërDetin e Perinit. Ndërsa Kroacia pretendon se kufiri duhet të jetë një distancë e barabartë nga secili breg. Pretendimet sllovene bazohen në të njëjtin artikull. Sidoqoftë, ajo favorizon fjalinë e dytë, e cila përcakton se pretendimet historike ose rrethana të tjera të pazakonta e zëvendësojnë rregullin e barazisë.

Ligji i Detit gjithashtu përcakton se ujërat ndërkombëtare fillojnë 12 milje detare (22 km; 14 mi) nga bregu i vendit. Konventa thotë se një shtet bregdetar ka një të drejtë ekskluzive për të menaxhuar të gjitha burimet natyrore në një bandë deri në 200 milje detare (370 km; 230 mi) nga bregu i saj (një “zonë ekskluzive ekonomike”.

Sipas kërkesave të barazisë,siç rezulton nga nenet 74 dhe 83 të Konventës për Ligjin e Detit “ishujt e pabanuar dhe pa jetë ekonomike në asnjë mënyrë nuk mund të ndikojnë në asgjësimin e hapësirave detare që i përkasin brigjeve kryesore tokësore të shteteve bregdetare”.

Si Greqia avitet merr mesin e Ngushticëssë Otrantos

Për shembull, Shqipëria ka përballë një ishull thuajse të pabanuar si Othonoi, i cili nëse merr fuqi të plotë për ujërat territoriale duke i zgjeruar ato në 12 milje rrezikon, nga një anë, mbivendosjen në verilindje me ujërat territorialë shqiptarë, dhe, nga ana tjetër, me zgjerim në drejtim të Italisë, ndikon negativisht në zonën ekskluzive ekonomike që i takon Shqipërisë në veri të Detit Jon, duke i dhënë Greqisë edhe qasje në Kanalin e Otrantos, që deri sot ka qenë i trajtuar midis Shqipërisë dhe Italisë. “Duhet sqaruar publikisht dhe zyrtarisht, ndër të tjera, se cila është vija bazë e drejtë e bregdetit shqiptar me të cilën ka hyrë në negociata pala shqiptare dhe cili është statusi i gjirit të Sarandës në këto negociata, që mos të përfundojmë sërish duke humbur territor si në marrëveshjen e vitit 2009”, pyeste në një artikull Lëvizja Vetëvendosje.

Ndarja “sipas vijës së mesit”, e përzgjedhur qorrazi herën e parë nga shqiptarët, lejoi “pushtimin” në kufirin e 22,22 km nga ishulli Othonoi, pa marrë parasysh rrethanat gjeografike. Othonoi (Greqisht: Οθωνοί, oseOthoni, Italisht: Fanò) është një ishull i vogël Grek në Detin Jon, që ndodhet në veriperëndim të Korfuzit, dhe është pika më perëndimore e Greqisë. Othonoi është më i madhi i Ishujve të Diapontias  është pjesë e komunës së Korfuzit, nga e cila është një njësi bashkiake prej 10.078 km2 me 392 banorë.

Unë i kam bërë zë opinionit shqiptar thotëkol. Pashaj “nëse di gjë ai, se kujt shteti i përket Cektina shkëmbore e Pleshtit (Barketës) tanimë të njohur, Greqisë apo Shqipërisë? Askush nuk përgjigjet”.  Pra elementi historik që përmendet në Konventë nuk është me vend këtu. Ndërsa kryeministri ynë u shpreh se “Kufiri detar nuk është si gardhi mes dy shtëpive dhe kur autoritetet greke thonë do zgjerohemi nga 6 në 12 milje, kjo nuk nënkupton se Greqia do gllabërojë ujërat territoriale shqiptare”. Mjafton kjo fjali për të kuptuar falsitetin dhe mashtrimin e zotit Rama.

Nëse Greqia nuk gllabëron ujërat territoriale shqiptare të Jonit, cilat ujëra të gllabëron ajo, të Italisë?

Sepse vetëm Shqipëria dhe Italia ndajnë detin Jon me Greqinë. Duhet të jesh naiv të besosh se Greqia do të zgjerohet në hapësirën detare në drejtim të Italisë, me të cilën tashmë e ka mbyllur marrëveshjen e Detit. Atëherë duhet thënë se Micotaqis i referohet Shqipërisë ndaj dhe vjen tani në Tiranë ministri i Jashtëm grek, NikosDendias. Çfarë na e fsheh Rama? Madje ishte po ky Dendias, që e quante Ramën grek nga gjyshja?

As Rama, asnjë në hierarkinë e shtetit nuk e tha një fjalë për të sqaruar negociatën, por një diplomat i ri i cili tha prerazi se nuk ka negociatë! Madje dhe Turqia e pat paralajmëruar Shqipërinë për arsye që duhet të mos pranojë marrëveshjen, pasi grekët gënjejnë. Si është e mundur?! Për shembull z. Cakaj të na thoshte se në bisedime është pranuar “Vija e Mesme” apo “EquitableSolution”, po efekti i ishujve dhe cektinave detare pse s’përmendet?

Ndërkohë deklarata e Micotaqis thotë shumë në këtë drejtim. Vendosmëria dhe bindja e tij është se kufiri detar grek do të shtrihet 12 milje në detin Jon dhe njëkohësisht, na bën me dije se Shqipëria nuk do të ketë as dy milje det në jug të vendit.

Ish kryeministri Zoti Berisha,  i cili qe hartues i ligjit të parë të bllokuar nga Gjykata Kushtetuese thotë në Facebook se me “zgjerimin nga 6 në 12 milje të kufirit detar nga Greqia, Shqipëria humbet vetëm në territor, pothuaj aq sa pushton det kalimi nga 6 në 12 milje. Për ata të cilët duan të dinë të vërtetën, Shqipëria e cila ta zëmë në një distance 18 km midis dy vendeve do të kishte të vetat 12 milje, tani do të ketë vetëm 9 milje dhe kjo humbje vazhdon gjer në distancën 12 milje. Në tërësi, po të kemi parasysh hapësirën e kufizuar të saj në detin Jon, Shqipëria humbet qindra e qindra km nga territori i saj aktual detar. Ky vendim – thekson më tej zoti Berisha – nuk ka asnjë implikim për zonat si Kanali i Korfuzit në vendet ku distanca është 12 milje e më pak. Kjo sepse në këtë rast, secili vend do marrë nga 6 milje ose barabarësisht më pak”.

Ndërkaq Edi Rama flet, por nuk sqaron, nuk jep përgjigje për thelbin e debatit, thjesht hedh akuza kundër opozitës dhe kritikëve të tij, sikur të ishin këta që bisedojnë me Athinën e jo vetë kryeministri shqiptar, njëkohësisht edhe ministër i Punëve të Jashtme! Të mos tregosh diçka apo të fshehësh diçka me qëllim është njësoj si të gënjesh.

Gjeopolitika në fund të fundit është studimi i ekuilibrit midis opsioneve dhe kufizimeve. Gjeografia e një vendi përcakton në një pjesë të madhe se çfarë dobësish përballen dhe çfarë mjetesh ke në dorë si vend. Vërtet Shqipëria nuk mund të pengojë Greqinë të shpallë shtrirjen e saj në Detin Jon në 12 milje, si e drejtë ndërkombëtare, por mundet dhe duhet ta pengojëatëtëfitojënë kurriz të kombit tonë,duke përdorur vetë Konventën dhe ligin 15 të saj.  Dhe gjeografia e vendit tonë na ndihmon nëkëtë drejtim. Boll na kanë marrë toka vendet fqinjë. Deti duhet të ndarë me drejtësi.  Pasi në ndodhtë ndryshe, qoftë dhe nga padija apo mendjemadhësia  s’do ketë det ta lajë tradhtinë.

Misioni i pamundur i Edi Ramës si paqebërës në Bjellorusi

by

Analizë , nga Rafael Floqi-

Rama nuk dot a  bënte këtë për demokracinë zgjedhore, nuk po e bënte këtë në emër të pan- evropianizmit të tij, por po kërkonte ta bënte më tepër të egoizmit të tij duke e para si një bëmë e mirë, si një akt i shquar PR-i, që do zhvlerësonte sadopak akuzat e opozitës për mënyrën sesi i trajtoi marrëveshjen për ndryshimin e ligjit zgjedhor.

I mërzitur me jetën politike shqiptare që e drejton si timonier pa patentë, kundrejt një opozite që i kanë rënë poturet, me një parlament kukullash, pasi dështoi me Kosovën në idenë për t’u dukur si baba i Kombit edhe në Ligën e Shengenit Ballkanik, pasi nuk mundi të prishte marrëdhëniet me Amerikën pas zgjedhjes të Presidentit Trump, kryeministri ynë ambicioz dhe mjeshtër i selfi-PR-it u mundua të luajë një Ligë me lart në skenën e politikës së jashtme evropiane me zgjidhjen e situatës paszgjedhore në Bjellorusi.   

Pikërisht aty ku ai nuk ishte shquar si lojtar dinjitoz, u përpoq të kërkonte të luante arbitrin pa ja kërkuar kush, duke pasur një CV të dyshimtë në zgjedhjet në vend, pikërisht, me argumentin e ndërhyrjes së tij, pajtimin apo zgjidhjen e situatës pas zgjedhjeve të vjedhura në Bjellorusi, e ku tamam, në kopshtin e Moskës. Siç duket ambicia dhe PR i tij me Kazan TV nuk e çoi larg kësaj here. Edi Rama, është vetofruar për të ndërmjetësuar në dialogun mes presidentit të Bjellorusisë Llukashenko dhe opozitës, meqë vendi ynë mban presidencën e OSBE-së.

Në zgjedhjet e mbajtura më 9 gusht, presidenti Alexandër Lukashenko shpalli fitoren me rreth 80 për qind të votave, ndërsa kundërshtares së tij kryesore, Svetlana Tikhanovska, iu atribuuan 10 për qind të votave. Pas kësaj mijëra qytetarë u ngritën në protesta edhe pse Presidenti Aleksandër Lukashenko i dha urdhër policisë që të shpërndante turmat pas rreth një jave tubimesh kundër qeverisjes së tij.     

Nëse Shqipëria do të kishte një jetë normale politike dhe raporte normale opozitë-qeveri, askujt nuk do t’i shkaktonte habi, përkundrazi do ta vlerësonte, Shqipërinë dhe angazhimin e Kryeministrit Edi Rama si ministër i jashtëm dhe kryesues, i radhës i OBE-se, që të ndihmonte ne arritjen e zgjidhjeje paqësore pas zgjedhjeve problematike në Bjellorusi. Por në situatat aktuale kur BE dhe SHBA po përpiqen për një jetë normale politike në Shqipëri angazhimi i Kryeministrit Edi Rama mundi të shkaktojë vetëm reagime ironike si kjo meme në foto dhe vetëm gallata në rrjet.  Por dihet Rama nuk po e bënte këtë “ sakrificë”  për demokracinë zgjedhore, as si detyrim ndaj OSBE-së, nuk po e bënte këtë në emër të pan- evropianizimit të tij, por po kërkonte ta bënte më tepër në emër të egoizmit të tij, duke e parë si një bëmë e mirë, një akti i shquar PR-i, që ia vlente që do zhvlerësonte sadopak akuzat e opozitës për mënyrën, sesi ai e trajtoi marrëveshjen për ndryshimin e ligjit zgjedhor. E ndoshta pa abuzuar me teori konspiracioni, siç thonë gojët e liga “ ai do të takonte Lukashenkon për shkëmbim eksperience”.

Ne lidhje me propozimin e Ramës, kanë plasur shumë reagime, duke ia kujtuar kryeministrit se nuk mundi të zgjidhë krizën politike në Shqipëri dhe as të gjejë gjuhën e përbashkët me opozitën. Për shembull për gazetarin e Bild, Peter Tiede, është e pabesueshme që Edi Rama ka tentuar të nisë bisedime me autokratin bjellorus Aleksandër Lukashenko, si përfaqësues i OSBE-së. Në një reagim në Facebook, gazetari që hodhi bombën e vjedhjes së votave në zgjedhjet e 2017-s, nëpërmjet një shakaje gjermane, shkruan se është për të mos u besuar se Rama tentoi të nisë negociatat me Lukashenkon.“Pa shaka: Edi Rama tentoi të nisë negociata me Lukashenkom dje. Për OSBE-në. E pabesueshme” – shkruan gazetari. Për Peter Tieden duhet të jetë me të vërtetë e pabesueshme ta shikojë Ramën të tentojë të negociojë si kryetar i organizatës së monitorimit të zgjedhjeve, OSBE, me Aleksandër Lukashenkon, presidentin prej 26 vitesh të Bjellorusisë që akuzohet për manipulim zgjedhjesh, gjë që bëri që BE në bllok të mos ia njohë rezultatin.  

Gjermani Tiede ishte ai që publikoi përgjimet në gazetën Bild, të audio-regjistrimeve të shkëputura nga dosjet “184” dhe “339”, që hetonin krimin zgjedhor në Shijak e Dibër. Nga komisionarët tek të fortë të zonave, nga drejtues shkollash e deri tek ish-ministra ishin të përfshirë në blerjen e zgjedhjeve. Peter Tiede bënte përgjegjës Edi Ramën për këtë skemë vjedhjesh të zgjedhjeve. Rama në një show PR-i e paditi në gjyq në Gjermani gazetarin, duke thënë se gjyqi do të hidhte dritë mbi akuzat e rreme të Bild, padi e cila do të tërhiqej shumë shpejt, në prill të këtij vit. Ku dosja “339” është tani në shqyrtimin e SPAK-ut.

Regjistrimi i një telefonate duhet ta provojë këtë: Rama i telefonoi më 11 shtator 2016 drejtuesit të një komisioni rajonal zgjedhor, duke e pyetur nëse gjithçka shkoi në zgjedhje ashtu ‘siç ishte diskutuar’. Përgjigja e kreut të komisionit: “Po, shef, siç është diskutuar.  Rama i mohon të gjitha: Duket si viktimë e një komploti. Vetëm se: Këto regjistrime, që i kanë bërë hetuesit e tij, ai nuk mund t’i pastrojë nga kjo botë. 

Ndërkohë në Minsk autoritetet bjelloruse vazhdojnë të kërcënojnë protestuesit me kallëzime penale në përpjekje për të penguar protesta masive popullore, pas zgjedhjeve presidenciale të zhvilluara në vend. Ndërkohë prokurorët kanë hapur një hetim kundër aktivistëve të opozitës, qëllimi i të cilëve në fakt është të negociojnë për një tranzicion demokratik të pushtetit.

“E ardhmja e Bjellorusisë, dhe për këtë arsye e ardhmja e fëmijëve tanë, tani varet nga uniteti dhe vendosmëria jonë – tha Svetlana Tikhanovskaya, një ish-kandidate për presidente që për momentin ndodhet e strehuar në Lituani – Unë ju kërkoj që të vazhdoni të zgjeroni protestat, mos u frikësoni dhe rrini të bashkuar.

Ministria e Brendshme në Bjellorusi njoftoi se Yevgeny Bokhvalov, njeri prej organizatorëve të protestave në Minsk është arrestuar. Hetuesit gjithashtu kanë marrë në pyetje tre aktivistë të shquar të opozitës, si pjesë të një hetimi penal për krijimin e një këshilli koordinues, qëllimi i të cilit është ndryshimi i pushtetit të uzurpuar përmes mashtrimit zgjedhor.

Ndërkohë, Presidenti i rizgjedhur Lukashenko ka premtuar ta shtyp protestën e opozitës. Pasi konfirmoi hapjen e një çështje penale kundër anëtarëve të Komitetit që flasin në emër të protestuesve, Shefi i Shtetit njoftoi për largimin nga puna e punonjësve të shtetit që hynë në grevë në shenjë solidariteti me protestat. Sipas të dhënave të publikuara nga Ministria e Brendshme, policia deri më tani ka bërë 6.700 arrestime, ndërsa qindra njerëz janë lënduar gjatë përleshjeve, të cilat gjithashtu u morën jetën e tre demonstruesve.

Por a i ka Rama kredencialet për të zgjidhur krizën politike në Bjellorusi? 

“Ka një problem në Bjellorusi. Bjellorusia duhet që të afrohet me BE-në dhe jo me Rusinë. Për fat të keq, kryesues i OSBE-së është Edi Rama, sepse është ministër i Jashtëm. Dhe këtu fillojnë problemet. Do të ishte e dëshirueshme që Shqipëria të kishte presidencë normale. Edhe më 2010 Shqipëria ka mbajtur presidencën e Këshillit të Evropës, nuk arriti ndonjë gjë të madhe, por nuk la nam. Në Bjellorusi zgjedhjet ishin të vjedhura. Kjo kur po ndodh një precedent i rëndë. Shqipëria kryeson OSBE-në, ndërsa qeveria shkel normat e OSBE-së me ligjin për mediat. Edi Rama nuk ka kredencialet për t’u ulur me Lukashenkon, sepse nuk ka zbatuar ligjet për zgjedhje të ndershme ka kaq kohë. Do të shkojë Edi Rama t’i thotë për zgjedhjet, kur ai mund t’i thotë se zgjedhjet e tua janë me probleme, që ti ke probleme me zgjedhjet. Problemi është se  një lider problematik, si Rama , e do shprehet Lukashenko, do të më tregojë mua për zgjedhjet e dhunën”, tha ish Deputeti i PD Genc Pollo në një reagim në TV, News 24 në Shqipëri.

Por s’duhet te harrojmë se Bjellorusia nuk është Ukraina, dhe gjendet pikërisht ne kopshtin e pasëm të Rusisë.  Presidenti rus Vladimir Putin ka zhvilluar një takim virtual, përmes një video- konference, me anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit në vend për të diskutuar mbi situatën në Bjellorusi. Ai theksoi papranueshmërinë e çdo ndërhyrjeje të jashtme në punët e brendshme të Bjellorusisë  dhe mungesën e alternativave për zgjidhjen e të gjitha problemeve të brendshme atje nga udhëheqja e këtij vendi në dialog me qytetarët e saj. 

Por duke e kuptuar këtë kryeministri ynë që mendonte se kjo ndërhyrje e tij ne kuadër te OSBE-se do ishte një akt i mirë PR-i për të mbuluar shkeljet e zgjedhjeve në vend dhe një “ shuplakë” për opozitën, nuk pat harruar siç duket se po luante afër shtrofullës së ariut rus, ndaj u kujtua dhe mori hapin e parë, t’i merrte leje ustait.

Ambasada e Rusisë në Tiranë ka zbuluar detaje nga një telefonatë e bërë mes kryeministrit Edi Rama dhe ministrit të jashtëm rus Sergei Lavrov. Sipas ambasadës biseda është zhvilluar me iniciativën e palës shqiptare. Rusia i ka bërë të qartë Ramës se nuk duhet të ndërhyjë në çështjet e brendshme të Bjellorusisë.

“Palët diskutuan mbi situatën në Bjellorusi në kontekstin e propozimeve të Kryesisë Shqiptare të OSBE-së për të kontribuuar në zhvillimin e dialogut midis autoriteteve dhe opozitës. Ministri Lavrov vuri në dukje se është e nevojshme që bjellorusët të lejohen të zgjidhin vetë punët e tyre, të mos ketë ndërhyrje në dialogun midis autoriteteve dhe shoqërisë dhe t`u mos u imponohet shtetasve bjellorusë asgjë nga jashtë, në mënyrë që të shmanget përvoja e trishtë e “ndërmjetësimit evropian” në Ukrainë në shkurt 2014.

Pasi iu përgjigj disa zërave të brendshëm kritikë se nuk po bën aq sa duhet për zgjidhjen e situatës politike në Bjellorusi Kryeministri, Edi Rama ka zhvilluar së fundmi në cilësinë e kreut të OSBE-së, një bisedë telefonike rreth 30 minuta me ministrin e Jashtëm të Rusisë, Sergei Lavrov. Dhe kjo në një kohe kur kritiku i njohur i presidentit, Putin, opozitari rus, Aleksej Navalny u dërgua me emergjencë në spital në Moskë të enjten, pasi gjatë një fluturimi nga Tomsku në Moskë, ai humbi vetëdijen. Kundërshtari i Putin mbërrin në Berlin, mjekët të paqartë për rënien në koma po trajtohet në spitalin Charite, në Berlin. 

Por e çuditshme është se kjo bisedë, ndryshe i është komunikuar publikut shqiptar dhe ndryshe raportohet nga diplomacia ruse. Në të gjitha mediat e Tiranës u raportua një lajm, i cili i referohej kanalit informativ Top News, që me siguri nuk e ka shpikur vetë, por e ka marrë nga kryeministria, ku thuhej se “gjatë kësaj bisede telefonike me Lavrov,  mësohet se kryeministrit Edi Rama i është komunikuar se Vladimir Putin, i ka kërkuar presidentit Bjellorus, Aleksandër Lukashenko të pranojë kërkesën e OSBE-së për negocimin mes palëve politike”.

Pra, sipas këtij njoftimi, pretendohet se Moska qenkësh dakord që Edi Rama të negociojë si kryetar i OSBE-së konfiktin në Bjellorusi. Aty opozita po “akuzon qeverinë se ka manipuluar zgjedhjet, ndaj Rusia ka mbështetur nevojën e ndërhyrjes së OSBE në zgjidhjen e krizës” thuhej në komunikatën e përhapur në mediat e Tiranës. Por, Ministria e jashtme ruse jep një version krejt të ndryshëm. Sipas tij, Lavrov ia ka bërë të qartë Ramës, pas kërkesës për bisedë të këtij të fundit, se s’duhet të përzihet në Biellorusi. Bashkimi Evropian, mbajti një takim urgjent të nivelit të lartë për krizën, ku u vendos të mos njihet rizgjedhja e Lukashenkos dhe vendosja sanksioneve financiare ndaj zyrtarëve që BE-ja i fajëson për manipulime zgjedhore dhe abuzim ndaj protestuesve. Në përfundim të saj mbledhja doli me një sërë konkluzionesh një prej të cilave qe edhe mbështetja për iniciativën e kryetarit të OSBE, Edi Rama. 

Kjo e bëri kryeministrin t’u përgjigjej zërave kritike nga Shqipëria duke komentuar në twiter se: “Disa shqipe të politikës së madhe që fluturojnë lart, po vrerosen pse nuk kam shkuar në Minsk dhe ia paskam humbur një shans Shqipërisë! Në Minsk OSBE nuk shkon për selfie në protestë, po për të komunikuar me qeverinë dhe opozitën, çka kërkon aprovimin e të dyja palëve”. 

Këto ditë kryeministri Edi Rama, në cilësinë e kreut të OSBE, së bashku me ministren e Jashtme të Suedisë, Ann Linde, vendi i së cilës do të mbajë presidencën e ardhshme të organizatës, i kanë dërguar një tjetër letër presidentit të Bjellorusisë, ku kanë ripërsëritur “ofertën” për ndërmjetësimin e dialogut. Në letër, të dy politikanët u ofrojnë sunduesve bjellorusë një ofertë për të ndërmjetësuar menjëherë, të “dëgjojnë” të gjitha palët dhe të “diskutojnë sfidat aktuale”

Siç thotë dhe Rama vetë të dyja palët s’kanë besim tek ai.  As opozita pasi e sheh si autokrat që grabit zgjedhjet në vendin e vet dhe as Lukashenko që e sheh veprimin e Ramws si karshillëk, se qasin për pajtues pasi lojtari hilacak nuk mund të jetë arbitër i mirë. Siç duket as Evropa s’i ka besuar plotësisht Ramës gjersa i bashkangjiti edhe ministren e jashtme suedeze Ann Linde pasuesen e radhës të kryesisë së OSBE-së për këtë “mission impossible”.

PSE NUK MUND TË LUHET ÇIL E MBYLL ME HAPJEN E SHKOLLAVE

by

Një analizë nga Rafael Floqi/

Dr. Fauci tha se “situata e paracaktuar” duhet të jetë që fëmijët të kthehen në shkollë, si për mirëqenien e tyre, ashtu edhe për të mbrojtur prindërit që punojnë.“ Por në këtë pohim, ka edhe një ‘megjithatë’”,  shtoi ai, duke deklaruar, se siguria, shëndeti dhe mirëqenia e fëmijëve, mësuesve dhe personelit është “thelbësore”. Pasi nuk ka asnjë formë që t’u përshtatet të gjitha rasteve dhe zgjidhjeve. Pra përgjigjet për shumë pyetje në lidhje me rihapjen e shkollave mbeten të panjohura.

FILE – In this July 13, 2020, file photo, a chain-link fence lock is seen on a gate at a closed Ranchito Elementary School in the San Fernando Valley section of Los Angeles. Most of California’s schools aren’t allowed hold classroom instruction when the academic year starts due to rising coronavirus infections, but some are hoping an exception might be made for them to open their doors. Gov. Gavin Newsom said public and private K-12 schools would remain shuttered so long as the counties where they are located remain on a state monitoring list for the virus. But he also said superintendents would be able to submit waiver requests for elementary schools to reopen sooner. (AP Photo/Richard Vogel, File)

Ndërsa shkollat rreth SHBA-së kërkojnë t’i rikthejnë nxënësit në klasa këtë vjeshtë, udhëheqësit e arsimit dhe shëndetit publik po kërkojnë të gjejnë hulumtimin më të fundit për tëorganizuar rihapjen në mënyrë sa mëtë sigurt të shkollave. Por ekspertët thonë se kërkimi shkencor se si mund të përhapet Covid-19 në shkolla është ende shumë e pasigurt dhe shumë ngapërgjigjet për shumë pyetje në lidhje me rihapjen e shkollave në vjeshtë mbeten të panjohura.

“Në shumë aspekte, për fat të keq, megjithëse kjo mund të duket pak e frikshme dhe e ashpër… është që ti tha ai (një mësuesi nga unionit i arsimtarëve), ti do të jesh në të vërtetë pjesë e eksperimentit”, tha Dr. Anthony Fauci, anëtari i task-forcës së Shtëpisë së Bardhë për coronavirusin dhe eksperti i lartë i sëmundjeve infektive. Pas shumë hamendjeve, logjistika e rihapjes së shkollave është mjaft marramendëse. Vërejtjet e tij vijnë,në mes një debati, nëse fëmijët do tëduhet të kthehen në shkolla në vjeshtë. Edhe pse rastet e COVID-19 rriten në të gjithë vendin, presidenti Donald Trump përsëri i ka shtyrë arsimtarët dhe nxënësit që ata të kthehen në shkolla.

Fauci tha se “situata e paracaktuar” duhet të jetë që fëmijët të kthehen në shkollë, si për mirëqenien e tyre, ashtu edhe për të mbrojtur prindërit që punojnë.“Por në këtë pohim, ka edhe një ‘megjithatë’”,  shtoi Fauci, duke deklaruar, se siguria, shëndeti dhe mirëqenia e fëmijëve, mësuesve dhe personelit është “thelbësore”. Pasi nuk ka asnjë formë që t’u përshtatet të gjitha rasteve dhe zgjidhjeve. Pra përgjigjet për shumë pyetje në lidhje me rihapjen e shkollave mbeten të panjohura.

Pyetje pa përgjigje

Çfarë madhësie do tëkenëklasat? Çfarë lloj pastrimi do të përdoret ? A do të ketë kontrolle të simptomave apo matje të temperaturës? A do të ketë maska për të gjithë, apo thjesht vetëm për të rriturit? Këto plane janë të rëndësishme dhe të nevojshme. Por ekziston edhe një çështje për të cilën udhëzimet nuk flasin mjaftueshëm: “Çfarë do të ndodhë kur një rast me Covid-19 të zbulohet në një shkollë?

Qëllimi është që ne të punojmë për t’u siguruar që nuk kjo gjë të mos ndodhë, dhe natyrisht ky është qëllimi. Por ky qëllim ndoshta është joreal. Edhe nëse shkollat mund të jenë të suksesshme në masat e sigurisë  brenda tyre dhe nuk do kenë rasteve me Covid-19 në shkolla, përsëri ka rrezik nga rastet që mund të vijnë nga komunitetet përreth.

Drejtuesit e distrikteve arsimore kanë hartuar plane me detaje, sipas të cilave fëmijët do të kenë të drejtë, të  mësojnë ne klasa drejtpërdrejt dhe masat që duhen të merren për të parandaluar që studentët dhe stafi të sëmuren.

Pse fëmijëtjanëmë pak të rrezikuar nga Covid-19?

Aftësia e fëmijëve për të transmetuar koronavirusin ndryshon me moshën. Kjo u zbulua nga një studim në Korenë e Jugut në Cheongju. Sipas studiuesve koreanë deri në moshën 9 vjeç, fëmijët transmetojnë virusin 50% më pak se të rriturit. Por nga mosha 10 deri në 19 vjeç ata e përhapnin atë në të njëjtën mënyrë.  Këto përfundime u arritën duke analizuar pothuajse 6 mijë fëmijë dhe duke analizuar kontaktet e tyre, në gjithsej 60 mijë persona. Në familjet me fëmijë të moshës 10 deri në 19 vjeç, shkalla e infeksionit të zbuluar ishte 18.6%.  Infeksioni binte në 5.3% në familjet me fëmijë nën moshën 9 vjeç. Ajo që i bën të vegjlit më pak infektues janë 2 faktorë: sasia e ajrit që lëshohet nga frymëmarrja dhe lartësia trupore. Me çdo frymë ata do të lëshonin më pak ajër se të rriturit, duke përhapur kështu më pak grimca virale.

Emetimi i ajrit më afër tokës ka më pak të ngjarë të arrijë një të rritur në këmbë. Studimi tregoi edhe disa gjëra që janë nënvlerësuar, siç është numri i fëmijëve që përhapnin virusin në familjet e tyre. Kjo edhe për shkak se ata shfaqin më pak simptoma.

Kur shikojmë të dhënat nga vendet me shkolla të hapura – për shembull si Suedia – ato janë inkurajuese për të treguar që mësimi i hapur nuk është punë me rrezik të lartë. Por kjo do të thotë që mësuesit janë të infektuar në të njëjtën shkallë me pjesën tjetër të komunitetit. Thënë qartë: Nëse 5 për qind e të rriturve në një komunitet kanë Covid-19, atëherë pritet që edhe 5 për qind e punonjësve të shkollave ta kenë edhe ata, edhe nëse nuk kanë ndonjë rrezik më të madh. Ky problem është më i madh në vendet që aktualisht kanë përhapje të lartë të virusit në komunitet, por është një shqetësim praktikisht kudo.

Statistikisht në SHBA ka pasur vetën 63 fëmijë të vdekur nga kjo pandemi dhe vetëm 17 në New Jork në epiqendër të pandemisë, krahasuar kjo me numrin total të vdekjeve në SHBA ka arritur në 150 000. Por ja vlen të ndalemi për një moment pa politizime

Pse hezitohet për të diskutuar se fëmijët nuk janë aq të rrezikuar?

Sipas mendimit tim, kjo është për shkak se ata që duan që shkollat të hapen, kanë frikë se do se duhet   tëpranojnë se do të ketë raste infeksioni në shkolla, dhe se ata që kundërshtojnë hapjen e tyre do ta përdorin atë për të argumentuar se shkollat janë të pasigurta. Në të vërtetë, ka lëvizje në Kaliforni dhe gjetkë, që thonë se mësuesit nuk duhet të kthehen në klasë, për derisa të mos ketë raste të reja me Covid-19 në komunitetin e shkollës për 14 ditë. Ky është në të vërtetë një argument për të mos i hapur shkollat fare. Sidoqoftë, ky shqetësim duhet të na çojë në kërkesat për më shumë transparencë, sesa më pak. A është vërtet më mirë të mashtrosh njerëzit me hapje të sigurt, vetëm për t’u përballur me panikun dhe zemërimin kur të ketë ndonjë rast? Nëse do të përballemi tani me realitetin, ne do të jemi më të aftë e më të përgatitur si emocionalisht, ashtu edhe praktikisht, për atë që është e pashmangshme.Pasi të pranojmë realitetin e mundësisë rasteve me infeksion në shkolla, është e qartë se shkollat duhet tëkenë nevojë për një plan. Pjesa e parë e këtij plani duhet të pranojë që shkollat nuk duhet të hapen personalisht derisa rastet e virusit në zonat përreth jenë të ulëta. Vendosja e një numri të saktë për këtë është e vështirë, por një minimum duhet caktuar, sidoqoftë.

CDC ka dërguar udhëzime janë mjaft të qarta se çfarë duhet të bëni me individin e sëmurë dhe çfarë lloj pastrimi duhet të bëhet. Udhëzimet për qasjen e përgjithshme të shkollës janë pak specifike. Sugjerimi për shkollat është, që ndoshta ato nuk kanë nevojë të mbyllen,vetëm për një rast të vetëm, por përtej kësaj, ajo i a le marrjen e vendimit kryesisht shkollave dhe departamenteve lokale të shëndetit. Udhëzimet sugjerojnë një mori faktorësh që duhet të merren parasysh – nivelet e transmetimit të virusit në komunitet, nivelet e kontaktit dhe kështu me radhë – por nuk vë ndonjë kufi të dukshëm. Edhe sugjerimi për të mos mbyllur një çështje e vetme nuk është përfundimtare.

Shkollat kanë mbetur të zgjedhin vetë qasjen e tyre. Një ekstrem është që në thelb të mos bëjnë, asgjë – thjesht veç sa t’i thoni studentit ose mësuesit të sëmurë të qëndrojë në shtëpi. Ekstremi tjetër është të mbyllin shkollën për secilin rast. Nëse një shkollë planifikon ta bëjë këtë të fundit, ajo gjithashtu mund të mos hapet fare. Ekziston edhe një mundësi e ndërmjetme: Të mbyllet klasa për disa ditë, pastrojeni dhe rihapeni përsëri.

Ne mund të shikojmë në vendet që i kanë mbajtur  shkolla të hapura për të dëshmuar atë që funksionoi. Shumë vende evropiane kanë mbajtur hapur shkolla, kryesisht me sukses. Ata e bënë këtë duke marrë qasje të ndryshme për mbylljet. Në Gjermani, shokët e klasës dhe mësuesit (por jo pjesa tjetër e shkollës) u izoluan për dy javë pas një rasti të raportuar. Tajvani, me sa duket, kishte planifikuar të mbyllte shkollat për dy ose më shumë raste në shkollë. Izraeli, i cili ka pasur ndoshta shkollat e hapura i ka mbyllur pas çdo rasti. Kjo ka rezultuar në një numër shumë të madh shkollash të mbyllura.

Dëshmitë nga vendet e tjera sugjerojnë se shkollat mund të marrin një shumëllojshmëri të qasjeve. Për prindërit, mundësia që shkolla e fëmijëve tuaj do të mbyllet me një njoftim në moment, është thelbësore edhe në vendimin nëse fëmijët tuaj do kthehen në shkollë apo jo.

Dilemat e prindërve

Unë jam po aq i etur sa kushdo që fëmijët e mi të kthehen në shkollë, por nëse shkolla do të mbyllet për dy javë pas secilit rast infeksioni, unë mund të preferoj të përqafoj të pashmangshmen dhe të planifikoj mësimin on line, në vend që ata ta bëjnë shkollën copa-copa  Ky planifikim mund të përfshijë identifikimin e masave rezervë, duke biseduar me prindërit e tjerë, se si do duhet ta mbushim kohën gjatë mbylljes së shkollës apo do të duhet të vendosim, se duhet të zgjedhim për një përvojë plotësisht në internet që nga fillimi.

Distrikti Warren Consolidated Schools ku studiojnëfëmijët e mi paraqiti këto ditë një plan që u linte në dorë prindërve të zgjedhin gjatëkësaj jave, se çfarë opsioni donin të ndiqnin fëmijët e tyre, atë live apo atë on line, kjo për të përcaktuar stafin mësimdhënës. Kjo gjë i ve prindërit, sidomos ata me sëmundje dhe kondita paraprake si diabeti, etj. në vështirësi se si nuk mund të caktohet në pak kohë, se si do duhet tëveprojnë me fëmijët.

Nëna e një shoqeje të vajzës sime 9-vjeçare, me diabet dhe tension të lartë, vajza e së cilës është shoqe e ngushtë e vajzës time, dhe  kishte kaluar sindromën Kawasaki, më parë nga një sëmundje tjetër, kërkonte mendimin e sime shoqe, se si do të vepronim ne me vajzën tonë. Shqetësimi i saj ishte i sinqertë dhe maksimal. Shqetësimin që dhe e kishim dhe çdo prind e ka. 

Shkollat kanë një nxitje dhe shqetësime të ngjashme. Sa më shumë mbyllje të planifikohen, aq më i fortë do duhet të jetë plani i mësimit në internet. Shkollat duhet të përballen me realitetin tani, të bëjnë një plan dhe pastaj t’i përmbahen atij.Me vitin akademik që pritet për të filluar muajin e ardhshëm në pjesën më të madhe të vendit, prindërit janë të dëshpëruar që mësuesit të japin mësime më interaktive- si në internet ashtu edhe ballë për ballë këtë vjeshtë, ashtu  aty ku shkollat janë të sigurta për të.

Paradoksi i sindikatave të arsimtarëve. Esencialë apo jo?

Shumë sindikata të mësimdhënësve , ndërsa janë të shqetësuar për sigurinë e klasave, po luftojnë gjithashtu për të kufizuar kohën që kërkohet nga mësuesit të jenë në dispozicion në video on-line gjatë një dite mësimi.

“Unë nuk mund të jap mësim nga varri”, thuhej në një parullë të sindikatave të mësuesve që kundërshtojnë hapjen.  Disa kritikë i shohin sindikatat e mësuesve ndërsa përpiqen t’i kundërshtojnë të dyja mënyrat: nuk kanë dëshirë të kthehen në klasë, por gjithashtu ka rezistencë në disa rrethe për të siguruar një ditë të plotë të shkolle në distancë përmes mjeteve si video live – dhe udhëzimet interaktive, në internet që shumë prindër thonë që fëmijët e tyre kanë nevojë pasi,  patën [RF1] përvojë të tillë në pranverë.

Drejtuesit e sindikatës tregojnë se shumë mësues punuan përtej orarit të punës të parashikuar në marrëveshjet e punës kur shkollat ​​u mbyllën në mars. Anëtarët e tyre ofruan mbështetje teknike për familjet duke iu përgjigjur email-eve dhe mesazheve me tekst nga nxënësit dhe prindërit deri vonë natën. Tani, ata duhet të balancojnë shqetësimet ndaj nevojave urgjente të fëmijëve dhe kërkesave shpesh kërkuese të zyrtarëve lokalë dhe federalë. Kjo është një çështje e komplikuar, pasi edhe prindërit nuk pajtohen për atë çka dëshirojnë nga shkollat ​​gjatë pandemisë.

Megjithatë, arsimtarët vështirë se paraqesin një pikëpamje monolite. Një logjikë thotë që ata mësuesqë i druhen infektimit mund të bëjnë mësim on-line, kurse të tjerët më të rinj mësim në klasë.

“Unë jam një shërbyese publike dhe jam e gatshme të shërbej kudo që të kërkohet,” thotë, Aida K. një mësuese e anglishtes e shkollës së mesme në Utica Community Schools . Ajo kishte disa pyetje dhe kërkesa të vazhdueshme në lidhje me sigurinë, por shpresonte që ato të zgjidheshin para shtatorit.

“Unë jam i entuziazmuar të kthehem, nëse kjo është ajo që do të vendoset,” thotë ajo. “Më mungojnë nxënësit e mi.”, tha ajo. Dhe unë duke punuar për një farë kohe si mësues e kuptoj plotësisht atë.

Në një nga parullat e sindikatave, që kërcënojnë me greva, nëse do të fillojë mësimi normal në shtator, shkruhej “Ne nuk jemi punonjës esencialë”. Mos, ndoshta, mësimi on-line do t’i kthejë mësuesit në jo esencialë, dhe komunitetet që gjithnjë i kanë mbështetur sindikatat e arsimtarëve në kërkesat e tyre për rritje pagash do të bjerë.

Por a konsiderohen mësuesit punëtorë thelbësorë? Shumë argumentojnë që-Po.

Po, mësuesit janë thelbësorë – ata janë shtylla kurrizore e edukimit të shoqërisë dhe suksesit të saj përfundimtar.

 [RF1]

Policia që ne duam, dhe një shembull shqiptaro- amerikan në Michigan

by

Në mes kohës së protestave një polic shqiptaro amerikan Ermir Vila shpëton, babë e bir afrikano- amerikan nga mbytja /

Esse nga Rafael Floqi/

Vdekja nën arrest e afrikano-amerikanit GeorgeFloyd dhe ngjarjet që pasuan në Shtetet e Bashkuara kundër dhunës së policisë dhe racizmit sistematik kanë shkaktuar mjaft protesta por dhe akte të dhunshme dhe grabitje.  Ndërsa protestat vazhdojnë në të gjithë vendin, procedurat policore dhe buxhetet kudo janë duke ardhur për t’u shkurtuar. Thirrjet “ Abolish Police” (Anulloni policinë) apo “Defund Police“ (shkurtoni fondet policore)duket se janë përjashtuese dhe jashtë realitetit të ekzistencës së një shteti. Nevoja për një qëndrim pa para gjykime dhe njerëzor mbi policinë dhe politikat e policimit , i hedh poshtë këto apelime edhe pse disa kryebashkiakë kanë shkurtuar fondet për policinë sa për të qetësuar protestat, por kjo nuk është zgjidhja. Ne kemi nevojë për policinë edhe pasi ne gjithashtu duhet të adresojmë çështjet themelore në mënyrën se si policohen komunitetet dhe si dhe pse përparimi i lë disa komunitete pas.

Shumica e amerikanëve nuk duan të heqin dorë nga mbrojtja e policisë, por duan që oficerët të mbajnë një standard të lartë sjelljeje dhe të largohen për sjellje të keqe. Si rezultat, duke folur gjerësisht, reformimi i politikave të përdorimit të forcës, punësimi, pushimi dhe praktikat e trajnimit dhe ndërveprimi policor me komunitetet duhet të jenë përparësi.

Ekziston një vlerë e madhe në krijimin e kulturave dhe protokolleve që inkurajojnë shërbimin dhe mbrojtjen e konfrontimit. Në vitin 2013, Camden, N.J., dërgoi tërë forcën e policisë dhe e rindërtoi atë me një forcë më të madhe në të gjithë territorin e oficerëve të rikualifikuar, në një polici me një shërbim të komunitetit ose kujdestari tij.Camden kishte qenë ndër qytetet më të rrezikshme në vend. Ndryshimi u arrit kur u caktuanmë shumë oficerë, jo më pak, në rrugë. Krimet, dhuna dhe abuzimet e policisë ranë ndërsa manualet e reja të trajnimit dhe politikat theksuan të shtënat si zgjidhje e fundit. Zyrtarët e qytetit thanë që oficerët morën trajnime për zhvlerësim dhe minimizim e përdorimit të forcës në rend të parë, por që politika e re nënvizoi më mirë fokusin e ri të departamentit tek njerëzit.

Fundi i lojës duhet të jetë krijimi i një force policore më të mirë, më të përgjegjshme në çdo qytet. Në krye të listës sonë të reformave është detyra e ndërhyrjes, e cila kërkon që oficerët të ndalojnë policët e tjerë që të përdorin forcë në mënyrë të pamatur ose të keqpërdorin fuqitë e tyre, si dhe ta përcjellin atë me trajnime dhe dispozita të tjera për të siguruar që kjo përgjegjësi të jetë e integruar në praktikën e përgjithshme të policisë.Një oficer që vë në distinktiv, duhet ta dijë se çfarë është e drejtë dhe e gabuar dhe duhet të ketë mbrojtje kundër hakmarrjes për evidentimin e oficerëve të tjerë që shkelin të drejtat. Dhe qytetet dhe departamentet e policisë duhet të kenë autoritetin dhe vullnetin për të disiplinuar oficerët që meritojnë të pezullohen, pushohen nga puna ose të ndiqen penalisht. Shumë shpesh, sindikatat e policisë e bëjnë më të vështirë disiplinimin siç duhet të oficerëve. Por është e papranueshme dhe ndihmon në krijimin e një kulture destruktive të papërgjegjshmërisë.Duhet gjithashtu të ketë një angazhim për të mbledhur statistikat që mund të zbulohen të vërtetate pakëndshme në lidhje me ndalimet e trafikut dhe ndërveprimet e tjera. Transparenca mund të përmirësojë edhe përgjegjshmërinë dhe shpresojmë që përfundimisht të ndihmojë në ndërtimin e besimit.

Le të mos e shkatërrojmë këtë mundësi për të kuptuar se çfarë po funksionon dhe çfarë jo. Mbledhja e më shumë të dhënave për ndërveprimet policore, do të shërbejë si një përbërës për zhvillimin e politikave më të mira të policisë. Ndalimet e trafikut janë një burim ankthi për oficerët dhe shoferët, dhe shumë takime janë bërë tragjike. Duke pasur një bazë të dhënash gjithëpërfshirëse të ndalimeve të trafikut, përdorimi i forcës dhe ndërveprimet e tjera mund të zbulojnë modele dhe zgjidhje. Me kalimin e kohës, transparenca do të provojë të jetë një përfitim për policinë, si dhe për komunitetet ku ata shërbejnë.

Policimi demokratik tejkalon një zbatim mekanik të ligjit dhe mbështet parimet kryesore të demokracisë. Këto parime përfshijnë integritetin, respektimin e dinjitetit dhe të drejtave të njeriut, mos diskriminimin, drejtësinë dhe profesionalizmin.  Ofrimi i shërbimeve për sigurinë, drejtësinë dhe sigurinë këto janë shërbimet themelore që policia ofron në një demokraci. Tani të ndalim tek shembulli ynë mjaft aktual i një polici shqiptaro- amerikan çfarë domethënie ka ai e pikërisht në këto kohë? 

GoodCop, badcop

Polic i mirë / polic i keq.   Kjo është në fakt është një taktikë psikologjike e përdorur në procedurat hetimore të marrjes në pyetje nga policia po ka hyrë në fjalorin e përgjithshëm.  Por sot do t’i përdor këto terma jo për të këtë qëllim, por në kuptimin e për të tyre bazë. Polici i mirë, polici i keq.  Kjo esse nuk synon të merret me këtë taktikë të hetimit policor por ta trajtojë një dukuri tjetër sociale, por në zbërthimin e dukurisë sociale të turmës, të përgjithësimit të së keqes dhe të injorimit të pozitives edhe brenda radhëve të forcave të rendit mediave dhe shoqërisë, që vetëm po jep paraqitjen e dhunës, të dukurivetë  racizmit duke analizuar dukurinë dhe duke dhënë fakte që ballafaqojë mendimet që vlojnë nga protestat dhe kërkesat për reformimin e policisë në dritën e protestave të fundit.

Por pikërisht në këtë situatë ku vendi është në valën e revoltave mbarë kombëtare kundër racizmit, një veprim i dënueshëm i ish-oficerit të policisë në Minneapolis, DerekChauvin, që u  bë subjekt i tërbimit kombëtar që nga muaji i kaluar, kur u shfaqën pamjet që u gjunjëzuan në qafën e Floyd për gati nëntë minuta pasi Floyd iu lut që të ndalonte pasi nuk po merrte dot frymë. Ai u pushua me shpejtësi nga departamenti ku kishte punuar që nga viti 2001, dhe në mes të protestave kombëtare, u akuzua përfundimisht për vrasje të shkallës së dytë. Tre oficerë të tjerë të përfshirë në këtë incident gjithashtu u pushuan nga puna dhe u përballën me akuza për krime.

Por kur një veprim negativ shkakton kaq turbullira dhe është dënuar nga të gjitha palët. Veprimet pozitive të punonjësve të policisë harrohen, nënvlerësohen, quhet të parëndësishme, quhen si të detyrueshëm dhe, madje, dhe kur përfundojnë në faqet e ndonjë gazete lokale, i duken  “trash” dikujt të mbushur me mllef ndaj policisë me apo pa arsye. Gjykoni vetë mbi komentuesit e kwtijshkrimi që po e sjell më poshtë të gazetës lokale të një vendi turistik në jug të ishullit Anna Maria, në gjirin e Sarasotas dhe Gjirin e Meksikës, aty ku qyteti Manatee dhe Sarasota qarkojnë përgjatë bregdetit qendror të shtetit të Floridas në Shteteve të Bashkuara, të vendosura dhe të bashkuara në barrierat koralore të ishullit me të njëjtin emër. Po ç’ lidhje ka “heroi ynë i heshtur” që punon si oficer policie në Michigan me Floridën?

Ermir Vila është një oficer shqiptaro amerikan policie nga Michigani, djali i drejtorit të TV ALBTVUSA Gani Vila.  Puna në TV më ka bërë që ta njoh prej kohësh Mirin, ta kuptoj natyrën dhe pasionin e tij për punën.  A nuk e nisi profesionin duke u nisur thjesht prej akademisë tre mujore të Policisë për pranimin e policëve të zakonshëm, por ai njëkohësisht kreu studime pas universitare.  Ai mban një Master për studime të rendit, por i ka ngjitur shkallët e karrierës deri në dedektiv, duke u nisur nga gaveta si i thonë ,si oficer gardian në sistemin e Burgut te Detroit, si oficer policie në Lansing, një qytetin RoyalOak  dhe tani së fundi afër shtëpisë, në qytetin ShelbyTownship. Në kohën që Amerika ishte në flakë për shkak të vrasjes të një afroamerikani nga një punonjës policie i bardhë, pikërisht në ato ditë  në një lokalitet të qetë pushimi në Florida. një polic i bardhë jashtë detyrës, shpëton jetën e dy personave , të dy afro amerikanëve babë bir, nga mbytja e sigurt në vorbullat e ujit në LongboatKey në Florida. Ja si e përcjell gazeta lokale “Mbytja e afërt e një babai dhe djali kërcënoi të kthente në LongboatKey një mëngjes me diell në tragjedi. Botuar më  13 Qershor ”LongboatKey News”  nga SteveReid, Ndiqni linkun në anglisht.  http://www.lbknews.com/2020/06/13/visiting-officer-rescues-father-son-from-longboat-riptide//  (Është interesant fakti se autori i shkrimit për të shmangur keq interpretimet e ka shmangur për caktimin racor të viktimave R.F.)

Ky lajm u bë e njohur edhe TV lokale të Michiganit dhe ata kërkonin me insistim ta intervistonin Ermirin kur u kthye në shtëpi nga pushimet, ai u shmangej.  Ai modest nuk u përgjigjej telefonatave.  “Unë bëra një detyrë humane si një njeri i zakonshëm, kjo s’ka lidhje me profesionin tim, unë nuk dua famë, as emër, thoshte ai. Por çfarë kishte ndodhur?

Pas gjithë mbylljes të Pandemisë,  Ermiri  dhe gruaja e tij, Gina, vendosën të vizitojnë LongboatKeyFlorida me dy vajzat e tyre, sepse ishulli mori vlerësime mjaft të mira nga një koleg si vend turistik dhe familjar. 

“Rreth orës 10:30 të mëngjesit të së martës,(9 qershor)  një familje pushimesh në SilverSandsBeachResort vendosi të shkonte për të notuar. Babai, një burrë (me ngjyrë R.F) rreth 6 ‘2 feet, u nis në ujërat e parme të gjirit tok me djalin e tij të vogël që  ishte rreth dy vjeç. Siç rezultoi më vonë, veprimi i mençur e nënës dhe babait për t’i vënë floaties në krahët e fëmijës, e ndihmuan atë t’i shpëtonte jetwn nga mbytja e sigurt. Brenda disa minutash, një vorbull e fortë e tërhoqi vogëlushin dhe babain e tij shpejt në det të hapur. Babai u përpoq të qëndronte pranë vogëlushit, por shpejt po mbaronin energjitë dhe po mbytej edhe ai.

Për fat të mirë, oficeri i policisë, jashtë shërbimit Ermir Vila nga ShelbyTownship në Michigan sa e pa skenën u zhyt për ta shpëtuar. Oficeri (shqiptaro-amerikan R.F) Vila pati mjaft vështirësi, me vetëmohim nuk mendoi për vete ( dhe as për ngjyrën e lëkurës të atij që po shpëtonte,R.F) i  harxhoi të gjitha energjinë  duke e çuar viktimën e  rraskapitur plotësisht nga fuqia e shqotës, në breg.  Viktima ishte shtyrë  larg bregut dhe ishte duke u mbytur. Ndërsa oficeri Vila e tërhoqi burrin përsëri drejt bregut pasi kishte nxjerrë më parë fëmijën. Chris Walmsley nga Jacksonville i erdhi në ndihmë. Walmsley së bashku me JenniferHowell e ndihmuan oficerin e policisë Vila që ta tërhiqte njeriun në breg. Burri mezi po reagonte dhe shumë herë koka e tij i zhytej nën ujë. Sapo Howell ishte gati të bënte  CPR, burri hapi sytë dhe filloi të përgjigjej. Shumë shpejt erdhi ambulanca e EMS dhe e transportoi atë në Qendrën Mjekësore Blake.

Djali i vogël kishte qenë  me fat me që kishte krahët e ajrit dhe, megjithëse ia ishte në det të hapur, ishin në gjendje shpëtohej  pa lëndime. Shefi i zjarrfikëseve  PaulDezzi tha nëse nuk do të ishte për floaties fëmija do të ishte mbytur.

Oficeri Ermir u nderua nga shefi i policisë Dezzi, dhe Dezzi tha që oficeri u përgjigj menjëherë dhe u përball me një rrezik  shumë të madh duke notuar kundër vorbullave  rraskapitëse.  Dezzi i dha oficerit Vila Medaljen Kryesore të Nderit të Longboat dhe ia dërgoi Shefit të Policisë në Shelby për t’ia dhënë oficerit Ermir Vila.

“Polici shqiptaro amerikan Ermir Vila mbetet qëndroi modest me të gjithë ngjarjen dhe tha se ai nuk e ndjente se meritonte ndonjë vëmendje të veçantë, pasi ai dhe oficerët me të cilët punojnë përpiqen të bëjnë më të mirën për të ndihmuar të tjerët çdo ditë”.

Kjo përgjigje nëse e njeh Mirin nuk duket e thënë sa për modesti. Jeta e tij si oficer policie është mbushur me ngjarje anekdotike të raporteve njerëzore pa paragjykime, dhe atë rolit që duhet të luajë me të vërtetë policia, jo vetëm me elementin e dhunës, por edhe me atë të këshillimit. Këtë histori nuk e kam dëgjuar prej gojës së Mirit, pasi nuk do të mburret. “Një telefonatë nga 991 vjen dhe kërkon që ai të paraqitej në një supermarket, për një rast “vjedhje” në dyqan. Sigurimi i dyqanit kishte ndaluar një grua me ngjyrë shtatzënë, pasi e kishin parë që merrte ushqime dhe hante si e babëzitur. Pasi sheh kamerën , Emiri bisedon me gruan, ajo tregon se ishte e uritur dhe kishte dy ditë pa ngrënë. Emiri i pagoi dëmin e bërë nga e arrestuara dhe e dërgoi atë në spital për trajtim. Ky është njeriu i mirë së pari njeri dhe pastaj polic. A e dinte mirë nepsin e grave shtatzëna pasi asokohe ai dhe Gina prisnin vajzën e dytë.

Pormesh shumw edhe një ngjarje anekdotike tjetër, që siçe tregon Ganiu :“Ishte dita e Thanksgiving, ne kishin blerë dy gjela Amish dhe i kishin në shtëpi. Ai merr njërin dhe për në shërbim në mbrëmje. Kishte vendosur të bënte një gjë atë natë. Një makinë i kalon me shpejtësi para tij, ai ndez dritat dhe ndalon kalimtarin, i merr dokumente shoferit, dhe pasi e kontrollon që nuk ishte shkelje të tjera, e pyet pse po nxitonte. I ndaluari i pohon se kishin lënë një takim darkë për Thankgiving. Pasi i kthen dokumentet, ia zgjat gjelin shoferit, dhe i thotë kjo është për ty “ HappyThankgiving”. Miri nuk e dinte se kush ishte personi në fjalë. Ai kishte qëlluar një avokat që kishte njohje me policinë në RoyalOakdhe kështu ngjarja mori dhenë.

Ndoshta këto ngjarje anekdotike të krijojnë ndoshta përshtypjen e një polici të butë e njerëzor ndoshta liberal mund të mendojë dikush, por pyet një herë sa ndalime ka bërë ai. I huaj,amerikan apo shqiptar para ligjit ai s’të fal. Kur u transferua nga RoyalOak në ShelbyTownship në qytetin ku banon, tregon i ati Ganiu,shefi i policisë,  kur ia prezantoi atë kolektivit, tha: “ Kam edhe një vërejtje nga RoyalOak, Miri u befasua , më  tej shefi vazhdoi , duhet të punojë më  pak. Nëse mesatarisht policët e tjerë kishin bërë 13 ndalime ai kishte bërë 87 atë muaj”

Ky është polici i mirë, ky është njeriu i mirë i ligjit, për të cilin nuk ka rëndësi paragjykimet, apo ngjyra e lëkurës.  Të qenit emigrant, edhe pse i bardhë,e ka bërë që edhe ai t’indjejë paragjykimet edhe mes kolegëve, por njeriu mbetet njeri.

Ky është polici që ne duam, kjo është policia që ne duam.  Por pse gjykimet për policët e mirë përata që duhet ta reformojnë sistemin e drejtësisë, paragjykohen. Pse?

Në një kohë që GeorgFloyd vdes ai bëhet një martir, dhe gjithë bota me të drejtë ngrihet në këmbë,  në kohën që një polic jashtë detyre, shpëton jo një por dy njerëz me ngjyrë, ( as në artikullin në fjalë nuk përmendet që ishin me ngjyrë (për të shmangur siç duket reagimet), por edhe shkrim real,do të thosha human dhe heroik po të kesh parasysh shtjellat “riptides” që krijohen nda dallgët në ishujt e vegël  i kësaj gazete lokale, gjen reagime kundërshtuese tek disa komentues. Pse ?

Lexoni këto dy komente . Frank Del thotë :June 13, 2020 at 7:43 pm

Punë e mirë dhe me dedikim nga një vëlla prej bluve! Zoti të bekoftë ty dhe familjen tënde që shpëtove jetën e një të panjohuri duke rrezikuar jetën tënde!

Ndërsa në një koment tjetër negativ : Dan K: Turp për gazetën tuaj që publikoni plehra të tilla.

Këto dy reagime më vunë në mendime. Vërtet ndoshta nuk mund të reformohet policia nuk mund të largohen paragjykimet raciale dhe racizmi, nëse në nuk evidentojmë shembullin pozitiv. Ndaj për këtë arsye edhe pse nuk mora miratimin e mikut tim, modest po e sjell këtë shembull pozitiv për komunitetin tonë . Pasi e mira duhet të prevalojë.

“Abolish Police” nuk është zgjidhja

Në qarqet e reformave policore, shumë studiues dhe politikëbërës diagnostikojnë marrëdhënien e prishur midis forcave të policisë dhe komuniteteve që ata u shërbejnë, si problem i paligjshmërisë, ose i idesë që njerëzve u mungon besimi tek policia dhe kështu nuk ka gjasa të pajtohen ose bashkëpunojnë me ta. Propozimi thelbësor që buron nga kjo diagnozë e paligjshmërisë është drejtësia procedurale, një koncept që thekson detyrimin e oficerëve të policisë, për t’i trajtuar njerëzit me dinjitet dhe respekt, që të sillen në një mënyrë neutrale, të paanshme, të shfaqin një qëllim për të ndihmuar dhe t’u japin atyre një zë për të shprehur veten dhe nevojat e tyre, kryesisht në kontekstin e ndalesave policore.

Kjo esserreket të sqarojë edhe teorinë e shkopinjve të shtrembër apo mollëve të kalbura brenda policisë dhe nevojën e një reformimi në mentalitet, jo vetëm të policisë por dhe të shoqërisë dhe pakicave si dhe të atyre me ngjyrë në kundër veprimin ndaj policisë. Ajo synon të zgjerojë mirëkuptimin mbizotërues të mosbesimit të policisë në mesin e afrikano-amerikanëve dhe të varfërve, duke propozuar që largimi ligjor, mund të ofrojnë një lente më të mirë përmes së cilës studiuesit dhe politikëbërësit mund të kuptojnë dhe t’u përgjigjen problemeve aktuale të policisë.

Zhdukja e ligjit,  parulla të tilla si “Abolish Police”  është një teori e shkëputjes nga pikëpamja sociale dhe tjetërsimit eventual nga zbatuesit e ligjit dhe reflekton intuitën midis shumë njerëzve në bashkësitë e varfëra e me ngjyrë që ligji funksionon për t’i përjashtuar ata nga shoqëria. Duke u mbështetur në konceptet e cinizmit dhe anemisë ligjore në sociologji, koncepti i largimit juridik siguron një mënyrë për të kuptuar shqetësimet e thella që motivojnë lëvizjen e sotme të reformës policore dhe tregon për qasje strukturore për të reformuar policimin.

Ka një paragjykim të ngulitur në komunitetin mbi ngjyrë mbi policinë. Vini re këtëfragment nga shkrimtarja zezake – Angie Thomas, nga libri “The Hate U Give” (Urrejtja që ju jepni) “Kur isha dymbëdhjetë, prindërit e mi zhvilluan dy biseda me mua shkruan ajo,njëra ishte mbi :”The birdsand the bees” një eufemizëm për të u shpjeguar fëmijëve marrëdhëniet seksuale ne mënyre alegorike. Biseda tjetër ishte se çfarë duhet të bëja, nëse një polic më ndalonte. Mamaja u hidhërua dhe i tha babit që isha shumë e re për këtëlloj bisede. Por ai argumentoi se unë nuk isha shumë e re për t’u arrestuar apo edhe për t’u qëlluar.

“Starr-Starr, ju duhet të bëni gjithçka që ata t’ju thonë “, tha ai. “Mbani duart tuaja të dukshme. Mos bëni ndonjë lëvizje të papritur. Flisni vetëm kur t’ju flasin.” E dija se duhet të ketë qenë bisede serioze. Babi flet shumë më shumë se kushdo tjetër që njoh, dhe nëse ai do të thoshte se isha e qetë, duhet të rija e qetë. “ e përmenda këtë fragment, nga libri i – Angie Thomas, për ta kuptuar, atë që dihet se ka shumë mosbesim midis popullsive me ngjyra dhe policisë. Edhe regjimi ekzistues rregullator i policisë inkurajon që një numër të madh i shoqërisë amerikane ta shohin veten si ekzistues në mbrojtjen e ligjit, por jashtë mbrojtjes së tij.

KareemAbdul-Jabbar, një yll në pension i NBA, dhe aktivist politik zezak, botoi një edicion në L.A. të dielën, dhe ishte një iniciativë e shkëlqyer mes protestave të GeorgeFloyd. Abdul-Xhabbar u bëri thirrje njerëzve të mos nxitojnë në gjykimin e protestuesve. Ai theksoi se ka çështje më të rëndësishme – ose më të ndërlikuara – se distanca sociale. Ai gjithashtu u bëri thirrje njerëzve të mos gjykojnë ata që kryejnë vandalizëm. Ai e kuptoi reagimin se ata që shkatërrojnë ndërtesa dhe biznese janë “duke e cuar shkakun prapa”. Por ai e di se nuk është aq e thjeshtë. Këtu keni një pasazh: “Ju nuk jeni gabim – por nuk keni as të drejtë. Komuniteti i zi është mësuar me racizmin institucional të qenësishëm në arsim, sistemin e drejtësisë dhe në punësim. Dhe, edhe pse ne bëjmë të gjitha gjërat konvencionale për të rritur ndërgjegjësimin publik dhe politik.

Po, protestat shpesh përdoren si një justifikim për disa që të përfitojnë, ashtu si kur tifozët që festojnë një kampionat të ekipit të vendlindjes digjen makina dhe shkatërrojnë shiritat e dyqaneve. Unë nuk dua të shoh dyqanet e plaçkitura ose madje edhe ndërtesat digjen. Por afrikano-amerikanët jetojnë në një ndërtesë të djegur për shumë vite, duke e ndjerë tymin pasi flakët digjen më afër dhe më afër. Racizmi në Amerikë është si pluhuri në ajër. Duket i padukshëm – edhe nëse je duke mbytur nga ai – deri sa ta lësh diellin të hyjë brenda .”

Më pak se 13% e popullsisë apo numrit të përgjithshëm që zë në shkallë federale komuniteti afrikano amerikanë tradicionalisht për shumë dekada,  kanë mbetur pjesë e lojës peng e politikanëve të lartë të Kongresit dhe Senatit Amerikan, të cilët së bashku me liderët e të drejtave të njeriut brenda komunitetit të tyre, i përdorin ata sa për t’u marrë votën dhe pastaj i harrojnë…

Hipokrizia brenda komunitetit afrikano amerikanë nuk ka të sosur. Kështu edhe pse JoeBiden kandidat pothuajse zyrtar i Partisë Demokrate për garën presidenciale të nëntorit 2020, bën çdo herë gafa dhe lëshon fyerje ndaj komunitetit me ngjyrë, “liderët” me ngjyrë, bëjnë gjithnjë syrin qorr dhe veshët shurdhër. “Demokratët” në SHBA, nuk duan t’ia dinë se si jetojnë afrikano amerikanët, papunësinë e tyre etj., sepse qëllimi kryesor i tyre është përdorimi i Kartës Raciale kundër të bardhëve për t’i bërë ata që si robot të rrisin numrin e votuesve në dobi të PD.

Populli amerikanë nuk është naiv, sa të mos kuptoj atë që po ndodh sot. Socialistët dhe radikalët amerikanë në Kongres dhe Senat nuk kritikojnë “demostratat” e dhunshme që po përdorin veglat e tyre në terren Antifa dhe BLM, por vazhdojnë të përdorin kartën e racizmit, për të mbajtur të ndezur pa asnjë shkak valën e zemërimit kundër Presidentit Donald J. Trump dhe komunitetit të madh të bardhë në SHBA.

Nga ana tjetër abolicionistët e policisë  duke u mbështetur në element historikë argumentojnë se përpjekjet për të zgjidhur dhunën policore përmes reformave liberale si këto kanë dështuar për gati një shekull. Mjaft. Ne nuk mund ta reformojmë policinë. Mënyra e vetme për të zvogëluar dhunën në polici është të zvogëlojë kontaktin midis publikut dhe policisë.

Nuk ka një epokë të vetme në historinë e Shteteve të Bashkuara në të cilën policia nuk ishte një forcë dhune ndaj njerëzve të zi. Policia në Jug doli nga patrullat e skllevërve në vitet 1700 dhe 1800 që kapën dhe u kthyen skllevër të arratisur. Në Veri, departamentet e para të policisë komunale në mesin e viteve 1800 ndihmuan në prishjen e grevave të punës dhe trazirat kundër të pasurve. Kudo, ata kanë shtypur popullsitë e margjinalizuara për të mbrojtur status quo-në. Por kjo është historia, por sot shembjet e statujave nuk synojnëvetëmgjeneralët e Jugut si Robert E. Lee , por dhe rrëzimin e monumentit të George Uashingtonit por dhe të gjeneralit dhe Presidentit UlissiesGrant që mundi forcat e jugut. Duket se amerikanët nuk dinë mirë historinë e tyre , kjo është si të shembësh Koloseun, pse aty ndesheshin skllevërit gladiatorë.

Tani dy javë protesta mbarëkombëtare kanë bërë që disa të bëjnë thirrje për shkrirje të policisë, ndërsa të tjerët argumentojnë se ky veprim do të na bënte më pak të sigurt.Opinionistja e djathtë zezake CandacveOwennë një op/ed kohët e fundit shkruante se oficeri DerekChauvin është portretizuar nga media si të ishte “djall” dhe “nuk është ngritur ose nuk mbrohet nga asnjë amerikan i bardhë”, por GeorgeFloyd është duke u lartësuar si “një qenie njerëzore e mahnitshme“, gjë që nuk është i tillë, sipas filmimeve edhe të para të arrestit”.

“Deri tani thotë ajo, në protesta janë vrarë 10 oficerë policie, ku, 8 prej tyre janë afrikano amerikanë. Media, që ka vdekur në Amerikë dhe liderët e komunitetit afrikano amerikanë nuk flasin për këto vrasje kriminale të policëve me ngjyrë, por ato bërtasin dhe demonstrojnë vetëm kur polici vret një person me ngjyrë”’Pse, reagon ajo.

Një police në NewYork u shtyp brutalisht me makinën nga një “demonstrues“ i zakonshëm “paqësor”. Kështu gjatë ditëve dhunshme të trazirave vetëm në NewYorkState janë plagosur rëndë mbi 300 policë, nga turmat që hidhnin mbi policinë dhe makinat e tyre molotov, gurë dhe tulla, që për çudi u gjenden ditët e protestave në disa qytete të SHBA në trotuar aty ku siç thotë shprehja “s’gjeje një gur të çaje kokën.

Policia ka vrarë në raste të ndryshme edhe njerëz të bardhë, por asnjë individ, grup apo organizatë e bardhë(që nuk ekzistojnë) nuk ka përdorur dhunë apo vandalizma të tjera, për të vrarë policë apo hedhur molotov mbi trupat dhe makinat e tyre, ose për të djegur stacionet e policisë së shtetit, dyqanet dhe supermarketet, kishat dhe rrëzuar bustet e historisë së SHBA

Pra, përtej retorikës, reformat e propozuara, nuk duhet të përqendrohen në shpërndarjen e departamenteve të policisë, por ajo për të cilën ata mund të përqendrohen është zvogëlimi i konfrontimeve që shpesh përfundojnë në dhunë kur ekzistojnë alternativa të tjera. Fatkeqësisht, krimi është një aspekt i natyrës njerëzore, prandaj duhet të trajtohet. Komunitetet kanë nevojë për oficerë të cilët mund të shërbejnë dhe mbrojnë me nder dhe ndershmëri dhe refuzojnë mentalitetin e luftëtarit urban anarkist që furnizon tensionet midis policisë dhe komuniteteve.

Vëllai i tij GeorgeFloyd vdiq në Minneapolis barbarisht.  Siç tregohej në një video nga celulari i një kalimtari që u bë virale, ku shfaqej një ish oficer policie, DerekChauvin i cili vinte gjurin në qafën e Floyd, ndërkohe GeorgeFloyd me zë të mbytur lutej:  “Unë nuk mund të marr frymë”. Fjalë që janë bërë një himn për lëvizjen “BlackLivesMatter”,së cilës as media as politikanët madje dhe kompanitë nuk guxojnë ta kritikojnë, por vetëm u japin fonde për të paguarkaucionin e atyre që vodhën e dogjën. Ku është fryma paqësore e MartinLutherKingut?

 Në këtë situatë tejet shqetësuese për cilindo qytetar amerikan që e do me zemër këtë vend nga më demokratikët dhe më humanët në botë, lutja e  vëllait të Gerorge, TerrenceFloyd për ”Paqe” para turmës dashamirëse, gjatë varrimit të vëllait,  shpresoj të dëgjohet dhe protestuesit të kërkojnë drejtësinë paqësisht, pa dhunë, barbarizma dhe vrasje të tjera. 

Bota qytetare kërkon të jetojë bashkë paqësisht, dhuna e bën botën barbare, hakmarrja është atavizëm, ndaj e vlerësoj dhe bashkohem me lutjen e vëllait të viktimës për PAQE dhe DREJTËSI!