rasim bebo – Dielli

NDERROI JETE ATTHETARI RASIM BEBO

December 12, 2017 by dgreca

25289577_2134799829867384_5646964086959377932_n

Me 12 Dhjetor 2017, ka ndërruar Jetë në Cikago, në moshën 91 vjecare, bashkatdhetari ynë, bashkëpunëtor i Gazetës Dielli, historiani, Rasim Bebo, që gjatë të gjithë jeteës së tij, nuk rreshti së ngrituri zërin për mbrojtjen e të drejtave të popullit Cam, që u largua dhunshëm nga trojet e veta .

Rasim bebo është autor i shumë artikujve historik e polemik për ceshtjen came, si dhe i librave:“Dodona”, “ZEUSI”, “ARTIKUJ DHE NGJARJE- 2 PJESË”, “ “SHQIPËRIA NË GJURMËT E KOHËS”, “HISTORI ME SHKRONJA GJAKU”,”AMERIKA ME RRËNJË SHQIPTARE”, romani autentik “SHALA E KALIT TË JETËS” ,
– si dhe autor i disa dhjetëra artikujve historiko-problematik në organet e shtypit dhe në website të internetit.
Rasim Bebo jetoi mes dy shekujve, atij XX dhe XXI. Ai pati një jetë tepër aktive, ishte luftëtar trim në Batalionin “Çamëria”; tankist i shkathët, oficer i paepur i ushtrisë , mësues i devotshëm në disa shkolla të vendit, dhe aktivist shoqëror
i palodhur në SHBA, ku emigroi dy dekadat e fundit, ai iu kushtua tërësisht atdheut dhe Çamërisë martire.

Me përgatitjen e tij intelektuale, studime te larta për histori- gjeografi dhe gjuhë gjermane, jeta dhe vepra madhështore e Rasim Bebo-s, bëri që ai të pushtojë shpirtin patriotik të gjithë atdhedashësve në të dy kontinentet, ku jetoi.

Qoftë i paharruar kujtimi i Rasimit, si bashkëshort shembullor, si baba i shtrenjtë, për katër dbijtë dhe bijën; të gjithë njerëz të nderuar të punës; gjysh i dashur për shumë nipër e mbesa, si dhe mik i shtrenjtë për të gjithë ata që e kanë njohur dhe kanë lexuaveprat e tij.

Vullnet Mato – shkrimtar,
Tiranë 12 dhjetor 2017.

Rreziku që vjen nga “Boa”

May 14, 2016 by dgreca

Opinion nga Rasim Bebo/

Boa ka futur këmbët në gojë dhe avash-avash po fut gjithë trupin e liderëve dhe akademikëve që janë njësuar. Po ku është dhe ç’farë po bën figura kombëtare? Mund të jetë në gjumin litargjik, në qëllimin e njëmijë e një netëve, rrethuar me engjëj dhe zogj. Me cicërimat e zogjëve, me muzikën e tyre të këndshme dhe me fjalët e ëmbëla të engjëjve, ndien kenaqësi të madhe. Nuk mendon, nuk dëgjon dhe as nuk shikon se ç’farë ndodh poshtë mbi tokë. Pas disa krismave, drejtoi vëmendjen mbi tokë dha pa një katrahurë të madhe, ku njerëzit haheshin si qentë, duke u sharë me fjalë nga më të fundit, duke u përgjakur aq keq në fytyra dhe në duar, saqë akademiku i Kosovës thotë se janë më keq se qentë. – Një zallahi e madhe nga poshtë, – thërriti dikush me zërin e tij të fortë. – Ku dergjesh, moj figurë kombëtare, që radhitesh e fundi mes figurave më të mëdha kombëtare shqiptare.

Kështu zbrita poshte, duke kujtuar vargjet e poetit gjerman Hajne: “Den Himmel uberlassen wir / Den Engeln und den Spatzen” (Qiellin ua lëmë engjëjve dhe zogjve).

Figura e Kombit thotë:“Tani që në Shqipëri tirania nuk egziston më, me sa efektivitet po e shfrytëzojnë shqiptarët lirinë e fituar në aspektin e kulturës dhe të artit”. Dale, moj figurë e ndritur, se ku e çojnë Shqipërinë këta miqtë e tu! Shqipria është ndërmjet tiranisë dhe agonisë.

Figura u bashkua me drejtuesit e katrahurës dhe akademikët. Boa për një çerek shekulli po vazhdon të thithë havash-havash kombin dhe po ua kthen fqinjëve Veriun dhe Jugun, sipas porosive të tyre. Këta fqinjë janë përpjekur për reduktim dhe asimilim, njëri ka 2700 vjet dhe tjetri 1300 vjet, duke u solidarizuar edhe me perandoritë që erdhën njëra pas tjetrës përgjatë 2000-vjeçarëve dhe nuk kanë mundur, sepse ne kemi lindur bashkë me pushkën dhe shpatën, prandaj kurdoherë u ka ngecur sharra në goxhdë. Tani kanë filluar Lëvizjet Nacionale dhe njëri, nacionalist i përmendur (M. K.), na kujton që duhet të lidhemi me një të madh që interesat e tij të bashkohen me inteteresat tona të MEDHA për të bashkuar të katër vilajetet. Kështu vjen koha e dhënies llogari, për arsye se vendi ynë është një vend shumë i pasur dhe me pozitë gjegrafike shumë të mirë që e kanë zili bota. Këta shpërgënj komunistë të pamëshirshëm, të sotmit, që drejtojnë vendin, duke u bërë njësh edhe me A. SH., janë kthyer në miliarderë dhe gjysma e popullit detyrohet të largohet nga atdheu për shkak të varfërisë së tejskajshme. Në çdo formacion historik, pas fitores, ata do të japin llogari për këto pasoja të dhëmbëshme që i shkaktuan kombit shqiptar.

Rasim Bebo

Addison Çikago IL. USA

13 Maj 2016

TRI FIRMAT E VETËVRASJES SË KOMBIT NGA RAMIZ ALIA

March 29, 2016 by dgreca

Opinion Nga Rasim Bebo, Chikago/

Mora nxitje nga artikulli i Z. Mërgim Korça, që patriotin Kolë Bib Mirakaj, e quan shumë bukur: “SHARTIM TË SHPIRTIT TË MËSUESIT NË ZËMRAT E NXËNËSVE”, siç e kishte shartue At Gjergj Fishta, At Ambroz Marlaskaj, Mati Logoreci, Ndue Paluca, Gaspër Mikeli e të tjerë veteranë të arsimit shqiptar. Ndaluni pak Z. Mërgim, se sot e mbrapa një çerek shekulli “Dmokracia e pjellë nga komunizmi është bërë më e tërbuar dhe e lidhur me fqinjët nëpërmjet të quajturit “internacionalizmi proletar”, që vazhdon qysh nga viti 1941, me krijimin e degës të PKJ nën drejtimin e të deleguarve të Titos dhe vendosën njeriun e tyre, diktatorin Enver Hoxha.”

Tani po marrim vazhduesin e Enverit, pas vdekjes së tij, Ramiz Alinë, i cili hodhi tri firma vetëvrasjeje të kombit shqiptar. Po të jetonte sot Kolë Bib Mirakaj, do të vinte duart në kokë për këto llahtara shkatërruese që i prek deri-diku autori i artikullit, Z. Mërgim Korça.

Po nënvizojmë të tri firmat e Ramiz Alisë:

1- Refuzoi lidhjen me Gjermaninë dhe firmosi lidhjen me Greqinë mjerane dhe armike shekullore e kombit tonë.

Hodhi firmën për pranimin e Kolonelit të Asfalisë greke, me veladon prifti.
Firmosi që prona të mos u njihej pronarëve.

Me këto tre firma vazhdojnë pasardhësit e zgjedhur prej ti, Sali Berisha, Fatos Nano dhe në vazhdim deri sot.

Eduard Zaloshnja thotë: “Në 22 vjetët që nga vizita e parë e familjes Shtraus, shansi për të realizuar një hop të madh për të ecur përpara e kanë pasur katër njerëz: Ramiz Alia, Ismail Kadare, Sali Berisha dhe Fatos Nano. Ky shans, iu dha në vitin 1985. Në atë vit, pas vdekjes së Enver Hoxhës, këta u ndodhën para udhëkryqit: “Ose të ndiqnin shembullin e Ten Siao Pinit, ose të vazhdonin rrugën e Enverit. Fatkeqësisht zgjodhën këtë të fundit.” (gazeta“ILLYRIA”, 21 dhjetor 2006, f. 12).

Agim Shehu thotë: “Me trokitjen e demokracisë në Evropë, Gjermania, mike historikisht e shqiptarëve, i ofroi ndihmë Shqipërisë para se këtë t’ia jepte Sllovenisë. Presidenti Ramiz Alia iu përgjigj të deleguarit të shquar gjerman, F.J. Shtraus: “Nuk na lejon kushtetuta të pranojmë ndihmë të huaj”! Miku i lartë u përgjigj me keqardhje e ironi: “Edhe kështjella më e mbyllur e ka një dalje për çdo rast. Po të duan të zotët e shtëpisë, këtë dalje e gjejnë”! Por të zotët atëherë, që komanduan dhe në demokraci, e kishin përcaktuar, se dalja në Evropë s’duhej të qe Gjermania, Italia etj, por Athina! Në atë udhë e donin Shqipërinë siç e bënë. (Gazeta “ILLYRIA”“Kushtetuta në gjykim…” 6-7-2006, f. 23.)

“Më 23 tetor1987 erdhi në Tiranë ministri i jashtëm Hans Deitrih Gensher, i cili tha: ”Shqipëria ka pasuri të mëdha natyrore, lëndë të para, që për ne janë të pazëvendësueshme, si për shembull, kromi. Ajo ka nevojë për prodhime industriale dhe për modernizimin e bujqësisë. Është më mirë të jemi të parët, e të mos themi që humbëm shansin”, tha Shtrausi atë ditë. (Gazeta “ILLYRIA”, 26-10-2007).

“F. J. Shtrausi i shtriu dorën qeverisë komuniste në Tiranë për një aleancë të mundshme në perspektivë, por oferta që u refuzua me stilin idiotesk klasik nga qeveritarët e padenjë të Shqipërisë, po në këtë kohë “Komsomolskaja Pravda” pati botuar një shkrim ku thuhej se, Shtrausi kishte refuzuar tri ftesa të njëpasnjëshme për të vizituar BRSS e për të investuar atje. Shkurt fjalët , atje e ftuan por, ai nuk deshi… Në Shqipëri erdhi vetë, por ne nuk e deshëm.(“ILLYRIA” 8-8-05, f. 11). Shtrausi, ky mbret i Bavarisë, shpresonte të shihte një ndryshim pozitiv në politikën e vendit të vogël Ballkanik, me synim për ta bërë një port të volitshëm në drejtim të lindjes dhe në drejtim të Afrikës Veriore, për ekspansionin ekonomik gjerman në këtë pellg. Përfitimet e Shqipërisë do të ishin të mëdha. Por Tirana zyrtare nuk diti dhe nuk deshi.”

Përfytyroni ku do të ishte Shqipëria sot, po të kishte bërë një afrim me SHBA dhe me Perëndimin në mesin e viteve ’70, kur Shqipëria kish dalë nga traktati i Varshavës në vitin 1968. Ky hap me një domethënie të mirëfilltë politike, mund të ishte kthyer në një shans për afrim me Perëndimin. Shqipëria në këto vite tranzicioni, jo vetëm ka humbur kohë duke prodhuar kriza të panevojshme, se kështu u intereson fqinjëve tanë, duke bërë “xhiro në boshllëk”, por ka humbur dhe shansin, se do të ishte qëkur antar i BE-së dhe i NATO-s. Dhe tani, “rruga kalon nga Athina”, thotë ministro J. Venixellosi.

Qeveria Shqiptare gjatë periudhës 1997-2005 bëri përpjekje të vakëta, nuk e mori seriozisht projektin e koridorit të 8, për të nxjerrë vendin nga varfëria dhe mjerimi, se ishte një me qeverinë e Athines, që e kundërshtonte kategorikisht ndërtimin e këtij koridori. Qeveria e Fatos Nanos, për marrëdhënie të ngrohta me Greqin, nuk e vlerësoi fitimin që dotë kishte Shqipëria vetëm nga transporti i mallrave, rreth 450 milion dollarë, por nga ana tjetër e bënte Tiranën faktor të politikës ballkanike dhe evropiane njëherësh. Por qeveria greke kombinoi një sabotim të heshtur me qeverinë shqiptare të Fatos Nanos, për ta shqyrtuar pas vitit 2020 koridorin 8. Veprimtaria e koridorit të 8 nisi në vitin 1998 deri sot. Koridori 8 përmban një autostradë që detyrimisht duhet të kalojë: Durres – Tiranë – Elbasan – Qafë thanë – Shkup – Sofie – Varna, e shoqëruar me morinë e aksesorëve të domosdoshëm për të mbajtur në këmbë këtë strukturë gjigante, uzina prodhimi materlalesh inerte, fabrika tullash, betoni, magazina, hotele, motele, restorante, nyje furnizimi me karburant, mjedise çlodhjeje etj. Është një komplekes i tërë industrial në shërbim të korridorit të 8, që do të sjellë gjallëri të paparë në të gjithë vendin. Për mbi të gjitha, përfitimi ekonomik i të tri vendeve (Shqipëri, Maqedoni, Bullgari) do të jetë i jashtëzakonshëm. Për Shqipërinë emigracioni ekonomik do të kthehet në një fakt historik të së kaluarës, duke çliruar qeveritë e ardhshme Shqiptare… prej luanit të vogël grek. Pra, Ramiz Alia me pasardhësit, janë vetëvrasja e një kombi.

Janullatosi me firmën e presidentit Ramiz Alia u pranua në Shqipëri në Korrik të vitit 1991, duke deklaruar se vinte si misionar i përkohshëm në krye të kishës së rrënuar ortodokse në Shqipëri. Vendosja e Janullatosit në krye të KOASH-it, ishte më fatalja e veprave e antikombtare të kryera nga politikanët shqiptarë në këtë 100 vjet jetë të shtetit tonë. Tani pas 25 vjet, në vitin 2016, vëmë re mos mbajtje të fjalës, një sharlatanizëm pa rrugëdalje. Pse ndodh kështu: Prifti kolonel me veladon, anëtar i “Kupolës komuniste në Shqipëri, është i sinkronizuar me Panterën e zezë dhe me anëtarët e tjerë si, Sali Berishën, Fatos Nanon, Edi Ramën etj, siç parashikohej, fjala e tij është e parë dhe e dëgjueshme në kupolë, përderisa në Shqipëri ai ka ngritur Shtetin grek brenda shtetit shqiptar. Kjo principatë greke e krijuar prej tij në Shqipëri vlerësohet realisht nga kryeministri grek Cipras, i cili shprehet hapur, se Janullatosi: “ka punuar mirë për Greqinë”. Dhe për këtë apendiks shtetëror të formuar me sukses prej tij, siç deklarohet nga Athina zyrtare, Janullatosit i ofruan vendin e presidentit të Greqisë. Por këtë detyrë, ai nuk e pranoi pasi. “Arsyetoi se fronti më i mirë për të, do të ishte vijimi i punës në dobi të Greqisë, brenda në Shqipëri. Ka krijuar sinodin e shenjtë me shumice greke. Meshimi nëpër kisha në gjuhen greke, miratimi i një statuti, ku nuk figuron Kombësia Shqiptare, ka zhvlerësuar klerikët e shquar shqiptarë si Fan Nolin, Visarion Zhuvanin, Kristofor Kisin etj.(Gazeta “55”, 4-2-2015 “kryeministri grek vlerëson Janullaosin”).

Historiani Grek Nikolas Stavros vlerëson: “Futja në dorë e kishës shqiptare është fitoria më e madhe e jona në Shqipëri në shek. XX” (Prof. Dr. Eshref Ymeri, “Top Çannel 4-12-2004).

Për të greqizuar Jugun e Shqipërisë u ndërtuan shumë kisha për nder të Shën Kozmait në Aliko, Vrisera, Himarë, Çarçovë etj. Në vitin 2009 Janullatosi shoqëroi prefektin e Thesprotisë Vasili Gjogjakas, për t’i parë këto kulte me emrin e njeriut që punoi për greqizimin e shqiptarëve. (“DIELLI” 22-12-2013).

Nga Arben Llalla: Gjatë rrugës për në Butrint është ngritur një flamur gjigant i Greqisë me qëllim që turistët e huaj të mendojnë se këtu është territor grek. (20-8-2014). Afresku i ri ikonografik, te Katedralja ortodokse e Tiranës, paraqet Kryepeshkopin Anastas, tek zbret nga qielli si Jezu Krishti… të ikonizuar në murin brenda kishës. Kryepeshkopi zëvëndëson Krishtin në mendjen e besimtarëve, duke imituar pozitën gjysëm-hyjnore e gjysëm-njrëzore të Zotit Perëndi. (A. Llalla “DIELLI” 13-9-2015).

Janillatosi ka deklaruar në gazetën greke “Kathemerini”: “Nuk e kuptoj idenë e shqiptarëve që “Feja e shqiptarit është shqiptaria”, këtë tezë do ta luftojmë duke dalë hapur kundra “Rilindjes kombëtare Shqiptare” (Prof. Dr. Eshref Ymeri). Me urdhër të Edi Ramës më 28 tetor 2014 është thirrur bordi i Ministrisë së Arsimit në ilegalitet, ka miratuar pa asnjë transparencë dhe ka dërguar në shkolla një listë e re librash për bibliotekat shkollore ku janë përjashtuar “Nënë Tereza”, “Ibrahim Rugova”, dhe krejt letërsia studimore e Kosovës, si dhe e “De Rada” dhe një listë me 385 tituj. (Ramiz Demaku, “Skandal”, “Bota Sot”, 5-11-2014. )

Po citojmë D. Agollin: “Në vendin tim, në vendin tënd / një kokë e çmendur po çmend një vend. (Ilir Levonja 25-12-2015).

Kryeministri Edi Rama me Ministrin e P. J. Ditmir Bushatin po propozojnë “Rilindësit” e rinj të diplomacisë, militant të PPSH, përfaqësues të denjë të baballarëve e gjyshërve të tyre, të cilët janë vetëm nomenklaturë e regjimit të kaluar stalinist. Me këto propozime Edi Rama gjen rrënjët dhe frymëzimin. (gazeta “55” 8-2-2015).

Ku janë të 300.000 vende pune?Po vjedhin e vjedhin pushtetarët pa pushim dhe korrupsioni nuk ka të ndaluar. Polarizimi i shoqërisë shqiptare, në njerëz që nuk dinë fundin e pasurisë dhe atyre që nuk kanë bukë për të ngrënë, është bërë një tragjedi kombëtare. Shqipëria , që afro gjysma e popullsisë ka lëshuar vendin e saj, po vuan nga një qeverisje e keqe, e mbrapshtë dhe kriminale. Kriminel nuk është vetëm ai që vret, kriminel është edhe ai që urdhëron për të vrarë. Profesor Petro Fundo thotë:“diktatorët si Enver Hoxha, vazhdojnë të sundojnë edhe pas vdekjes”. 3. Firma e tretë e tradhtisë së Ramiz Alisë: Katovica Shqiptare që është diskutuar top–sekret nga Ramiz Allia, të cilën ai e mori nga Gorbaçovi, thuhet kështu: “Të sekuestruarve dhe të shpronësuarve do t’u japim nga një letër në dorë, që t’u njihet prona, por asnjëherë nuk do t’ua japim. Në forma të ndryshme do t’i ngatërroni, nga Gjykata e Shkallës së Parë në të Dytën dhe për defekte teknike të kthehen për rigjykim në Shkallën e Parë. Këta janë të moshuar dhe fuqi nuk kanë, duhet të kemi kujdes nga fëmijët e tyre: Por këta duke ju dhënë një pasaportë dhe me pak presion i largojmë jashtë vendit. Ata që pretendojnë dhe do të këmbëngulin, do të lëndohen. Pasuria e tërë na përket ne. Se ne e bëmë”.

Erdhën vërdallë pasardhësit e Ramiz Alisë, duke folur dhe përfolur për pronat si Bufi, Nano, Berisha, Rama, këta kanë pranuar konventat ndërkombëtare, por konsumojnë prej 25 vjetësh shkeljen e një prej të drejtave themelore të njeriut, të drejtën e pronës. Shqipëria ka humbur të gjitha gjyqet me pronarët legjitim në Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut në Strasburg. Janë qindra vendime nga kjo Gjykatë, që kanë dënuar shtetin shqiptar për këtë shkelje të së drejtave të njeriut, duke shkaktuar një kosto qindra miliona ero buxhetit shtetit. (N. Çika, 6-12-2015).

Projekti i Alisë që po zbatohet nga politikanët aktualë, nuk shkon vetëm kundra pronarëve legjitimë, por në dëm të shumicës së shqiptarëve… idioti komunist nuk e ka parashikuar dot Gjykatën e Strasburgut apo me vetëdije ai dhe politika aktuale ja kanë ngecur popullit shqiptar faturën e grabitjes së pronave të tyre. Tani shumica e pronarëve legjitim po i drejtohen Strasburgut dhe pritet që vendimet kundrejt Shqipërisë të shtohen bashkë me ta edhe miliona ero që taksapaguesit shqiptar duhet të paguajnë, vetëm për faktin se qeveria nuk ka vullnetin te kthejë pronat tek pronarët dhe pushtetarët vazhdojnë të ngelen besnikë të projektit politik të Ramiz Alisë.

Rasim Bebo, Addison, Çikago IL. USA. Mars 2016

PROMOVIMI I DY LIBRAVE NE CHIKAGO

March 20, 2016 by dgreca

Nga Rasim BEBO/

Studiuesi, Z. Thanas Hodaj organizoj një mbledhje në librarin “Blumin Dell”, më 6 shkurt 2016, për promovimin e dy librave, atë të Z. Xhevdet Sakaj “Dy rrathë të jetës” dhe të Z. Hetem Zotaj “Libri im”. Z. Thanas falënderoi pjesëmarrësit dhe dy autorët që dhanë shkak për këtë takim dhe uroi se të tilla mbledhje presim të vinë nga autorë të tjerë për promovime të librave të tyre. Mbas përshkrimit të librave dhe urimit të autoreve, u dha fjalën dy autorëve për librat e tyre. Pastaj Studiuesi Hodaj u dha fjalën pjesëmarrësve, që vazhduan njëri pas tjetrit, si: Rasim Bebo, Jani Depo, Memo Gjonzenelaj, Fejzi Sulejmani, Kryetari i Komiteti Shqiptaro-Amerikan për Çikagon z. Bujar, si dhe Pajazit Mërtishi me recitime patriotike, Riza Mila, Ilir Ademi, etj. Të gjithë i vlerësuan librat duke kujtuar atdheun qe kemi lënë dhe qëndrojmë si emigrant në vend të huaj. Duke lënë pas Qeverinë e korruptuar, që drejton popullin nga një vend shumë i pasur drejt varfërisë së mjeruar, që për të siguruar bukën e gojës populli, sidomos rinia po boshatis atdheun duke u larguar nëpër botë. Kjo boshatisje e uritur i vjen për shtat qeveris tradhtare dhe fqinjëve tanë në Veri dhe Jug. Në këto dy librat del në sipërfaqe: Mjerimi, lufta e klasës, humanizmi, forca e zakonit dhe emancipimi, nga pjesëmarrësit që morën fjalën.

U tha se Z. Xhevdet shkruan me çiltërsi kujtimet e vegjëlisë, shumë momente prekëse e të dhimbshme të fëmijërisë së tij. Në libër ai sjell në kujtesë: Babai na la jetim, u nda nga jeta në vitin 1950. Vëllai i madh ishte 12 vjeç, pas tij vijnë tre të tjerë, unë më i vogli 6 vjeç, kam lindur në janar 1942. Nëna e jonë hallemadhe ngrihej nga Krahësi e shkonte në këmbë në Tepelenë për të marrë 8 kg. bereqet për frymë, me të cilin mbyllnim muajin. Ja një intimitet që dikush mund të mos e besojë, dikush mund të qeshë, a po të përlotet. Ishte viti 1955… Ndërsa prisja radhën për të hedhur farën aty në brazdë, haja kokrra misri nga ato të farës, por me kujdes të mos më shikonte Hyseni. Këtë e bëja ngaqë isha i uritur. Po kështu kam pasur raste kur kthehesha nga mulliri i Malos … pasi kisha bluar misrin dhe kthehesha në shtëpi, gjatë rrugës mbushja dorën me miell dhe e futja në gojë. Këtë e bëja për të shuar urinë.(“Përballja mes erërash”, f. 10). Pasi mbarova shkollën 7 vjeçare në vitin 1957, fillova punën më kooperativë deri në tetor të 1958. Në këtë kohë hapet shkolla 2 vjeçare për teknik bulmeti, e fillova dhe e mbarova në korrik të vitit 1960, ne shtator fillova punën si teknik bulmeti për një periudhë 7 mujore, pas kësaj pune, fillova si kamerier në restorantin “Vjosa”. këtu u njoha me klientin, kryetarin e degës P.B. Maliq Jaupi. Ky më hapi rrugën për të vazhduar shkollën 3 vjeçare të ministrisë P.B. E fillova shkollën më 1 shtator1961 dhe e mbarova në korrik të vitit 1964 me gradën N/toger, në specialitetin e armës së kufirit. (“DY rrathë…”, f. 13). Më 25 gusht me ngarkuan me detyrën e komisarit politik në postën kufitare Arrëz të rrethit Kolonjë, në kufi me Greqinë, Nëna më tha: “Udhë të mbarë e dalç faqebardhë, por hapë syte se je në kufi me grekun, se mos të vrasin, se ai është i pabesë”. Ndërsa Samiu me sy të përlotur më tha: “mesa di unë, në kufi, për efektivin përdorin pije alkoolike (konjak) prandaj ky kujdes mos alkoolizohesh dhe mirë do bësh të mos e përdorësh fare”. Në fund të vitit 1968 u transferova nga Kozeli në Gërmenj, pranë postës kufitare Shelegur, e cila ishte një ndërtesë për tre familje, në një vend kodrinor të pyllëzuar, ku dëbora në dimër arrinte në 50 cm. Kur hapej dera në mëngjes, shikonim gjurmët e arinjve dhe ujqërve. Kishte raste që Vera dhe Berti 2 vjeçar të ndodheshin vetëm, larg fshatit dhe dyqaneve për furnizim. Ne zbatonim formulën fikse që u jepej njësive kufitare dhe u komunikohej në mënyrë solemne: “Ju caktoj me detyrë për ruajtjen dhe mbrojtjen e kufirit shtetëror të RPSH”. Edhe në Sarandapor nuk kishte fshat afër për familjet e kuadrove, afër postes ishte ngritur një banesë për 4 familje. Në muajin gusht 1970, unë u shkëputa nga posta kufitare për të vazhduar studimet në Akademinë Ushtarake në Tiranë. Nëna me vëllezërit më kanë gjetur, kudo ku kam shërbyer. Më vitin1966 nëna dhe Axhemi erdhën në Arrëz, unë u ktheva në mëngjes nga shërbimi me një lepur të vrarë. Me tytën e pushkës po beja shaka, nëna duke qeshur më tha: “Mos loz me të se e mbush shejtani”. E ktheva nga tavani dhe pa dashje u bë shkrepja dhe shejtani e kishte mbushur me të vërtetë. Plumbi shpoi tavanin, mua më ngriu gjaku. Shpëtuam nga një tragjedi.(f. 43). Më datën 27 korrik 1972, u diplomova dhe më datën 1 shtator 1972 u paraqita në degën e P. B. Të Korçës. U emërova shef shtabi i batalionit kufirit të Korçës. Prej këtej më 28 shtator 1974, me urdhër të ministrit Kadri Hazbiu, emërohem komandant batalioni të kufirit në Gjirokastër dhe më datën 15 gusht 1979 më emëruan komandant të repartit Nr. 309 në Ballsh. Më 1 shtator 1979 u nisa për në Ballsh, reparti ndodhej 3-4 kilometra në lindje të qytetit të Ballshit. U njoha me kuadrot, policët dhe ushtarët, u njoha me mjediset e kampit (burgut) që shtrihej në disa hektarë, i rrethuar me tela me gjemba mbi dy metra lartësi. Me 11 kazerma apo fjetore me kapacitet për 100 persona të vendosur në shtretër dyshe. Mjedise të tjera si blloku mencë-kuzhinë, biblioteka, depot e ushqimit-veshmbathje, infermieria, berberhana, kuzhina private, dyqani, zyrat, të gjitha këto ndodheshin brenda rrethimit të parë. Mjediset e tjera, si qendra e zërit, kioska e librave dhe revistave, këpucaria, minihoteli me 5 dhoma për takime special me familjet dhe gratë e tyre, rrobaqepësia, dy gjeneratorë për ndriçim territori, blloku i infermierisë, doktori patolog dhe stomatolog, lavanteria, dhe dhomat e izolimit apo birucat. Pasi mora dorëzimet, fillova punën, kisha shumë emocione. Deri atëherë kisha idenë se me të dënuarit nuk mund të komunikohej në asnjë lloj forme, apo mënyre. Por nuk ishte ashtu… U njoha me personelin dhe ligjet. Kam dëgjuar shprehjen: “Të gjithë jemi bashkëvuajtës”. Disa në burgun e vogël e më shumë në burgun e madh (e gjithë Shqipëria e burgosur). Kam mendimin se abuzohet, ose u hyhet në pjesë atyre personave që kanë vuajtur burgun e vërtetë, në atë të voglin.

Po përmend disa nga personat e dënuar që dikur kishin kryer detyra të rëndësishme funksione të larta partiake e shtetërore si, Dashnor Mamaqi, Andon Sheti, Edip Ohri, Vasil Kati, Shaban Reçi, Begator Kozeli etj. (të rangut të larte me Mehmet Shehun, Beqir Ballukun e shume të tjerë që morën emrin “Kasta”. Çërçilli ka thënë:“Komunizmi ha foshnjën e tij”. (Shënimi im”). Vinë nga lufta partizane tre komuniste, me grada dhe dekorata djem të rinj si: Aliaj, Lamçe dhe Manej, caktohen në vijën e parë si komandat të burgjeve dhe internimeve në kontakt me armiqtë për zbatimin e luftës së klasës, sipas thënies së Enver Hoxhës: “Lufta e klasës është e dhimbëshme e përgjakshme deri në eleminim”. Dhe sot kërkohet të mbyllen me një ligj në kushtetutë “krimet e komunizmit në Shqipëri. (Shën.im”). Tani ua lëmë fjalën të burgosurve, siç ishin shprehur: Komandanti po sillet mirë e shumë njerëzor, prandaj neve duhet të bëjmë kujdestë mos e djegim, se pastaj do na e largojnë për zbutje të luftës së klasave.(“Këtu është vija e ndarjes ose demarkacionit me të vjetrit që mbajnë mbi kurriz “krimet e komunizmit dhe të riut, siç e shpreh At Zef Pllumbi”,( shën. im”). Dhe më shkoqur: “… ndalova tek kabina e Zefit. Sa më pa u ngrit në këmbë dhe mbajti qëndrim gatitu. I zgjata dorën për ta takuar, por ai më thotë: “Më fal Zotni komandant, por asht e ndalueme me dhanë dorën! Ne kemi ba mbi 20 vjet burg e asnjë komandant nuk asht sjellë si ju, prandaj ne duam të ruajmë ty, por edhe veten tonë, se kena frikë se mos po të hekin prej këtej. Nuk asht vetëm mendimi im, por edhe shumë të dënuarve të tjerë”. At Zefi me 2000-2001 shkroi librin “Rrno për me tregue” në të cilën trajton burgjet e Shqipërisë në kohën e diktaturës dhe u vlerësua me titull “Pena e Artë”, në librin e dytë “Histori kurrë e shkrueme”, mori titullin “Nderi i Kombit”. Me një falënderim të përzemërt kujtoj dedikimet ndaj personit tim, në të dy librat e tij, veçoj paragrafin: “Z. Xhevdet Sakaj, ju shpreh kujtimet ma të mira që mbaj për ato ditë të vështira, ngushëllimet ma humane të cilat na i dhe me sjelljet si komandant i kampit të Ballshit. Nderimet më të thella, At Zef Pëllumbi’. Ndërsa në librin e dytë shkruan: “Shumë të nderuarit Zotni Xhevdet Sakaj, me të cilin na lidhi një miqësi e ditëve të vështira të jetës së kaluar”.

Andon Sheti, është një nga të burgosurit që kishte mendimin se komandanti i burgut është njeri korrekt dhe sillet mirë me të dënuarit. Andoni pati një infeksion në dhëmballë, pasi ja hoqi mjeku pati 2-3 ditë hemorragji, kur hyra ne fjetoren e të sëmurëve pashë Andonin të këputur dhe të dobësuar nga hemorragjia. Urdhërova të nisej për në spitalin e Fierit, aty u mjekua u bë mirë. Shkoj dhe erdhi pa i hedhur hekurat në dorë nga polici. Aty nga maji i vitit 2001, u takova me Andonin dhe më prezantoj me të shoqen duke i thënë: “Ky është ai floriri i vogël, komandanti i madh i burgut të Ballshit”. Një natë më njofton i vëllai i Begator Kozelit me telegram, se bashkëshortja e Begatorit ndërroi jetë. Kur të gjithë të dënuarit flinin, unë me doktorin shkova te krevati i Begatorit, u afrova dhe u ula te krevati i tij. Pasi e pyeta për të shoqen, më tha se e pres vetëm lajmin e keq, atëherë i dhashë dorën dhe e ngushëllova. Por ai më tha: “Komandant, Flora më la, e unë do shkoj pas saj, por juve sonte mu dukët sikur ma ngjallët Florën, e më sheruat edhe mua”. (“Dy rrathë…”, f. 145). Dhe At Zef Pëllumbi bëri të tijen si jo më mirë. Ai mundësoi dërgimin e tim biri për specializim dy vjeçar në degën inxhinieri kompjuterike, në Padova, Itali. Unë nuk kam shpenzuar asgjë. Në korrik të viti 2006 në dasmën e Bertit si të ftuar nderi pata At Zef Pëllumbin, i cili kishte ftesa për tre dasma të tjera, por për kënaqësinë tonë dhe të tijën ai zgjodhi të vinte në dasmën e Bertit.

Inxhinier Hetem Zotaj, me librin “Libri im” shkruan:. Unë qëndrova në bankat e shkollës 16 vjet dhe vitet e punës time rreth 31, tre në ministrin e ndërtimit në vitet 1958-1961, 12 vjet në Bonifikimin nacional të qytetit të Fierit, nga viti 1966-1977, në drejtorinë e përgjithshme të karburanteve Fier, në vitet 1978-1979 dhe 14 vjet 1980-1993 punova në naftë, në Patos. Nga puna u ndava 4 vjet para se të dalja në pension, sepse u ndërrua sistemi, “Demokracia” që erdhi dhe mbylli ndërmarrjet, Do të rrojmë me “çekun e bardhë” (të Gramos Pashkos të istruktuar nga shoku i tij greku Gejxh. Shën.im) që çdo gjë do shembej dhe do fillohej nga e para. Gradurova, fshati im me 35 familje dhe me 250 fryme, ndodhet në lindje të Fratarit…

Libri i Zotit Hetem Zotaj, veç të tjerave ka vlerë për historinë dhe gjeografinë për të marrë referenca se shkruan me detaje për “Vende dhe popuj” duke filluar që nga koha para Krishtit, bie fjala me Kaligulën, e deri në ditët e sotme, me Vehabizmin që drejton ISIS-in me terrorizëm nëpër botë, me inondatat e natyrës dhe me figurat e mëdha të shkencës që i dhanë botës zhvillim. Në këtë libër flitet me fakte për luftën e klasës, për kooperativizmin, forcën e zakonit dhe emancipimit… Nga fundi i vitit 60’ u vendos që të krijoheshin kooperativat bujqësore në fshatin tonë. Filluan të duken të deleguarit nëpër fshatra nga qendra dhe rrethi. Bujqit po shqetësoheshin për dorëzimin e tokës, mallit e gjësë. Kur vinin këta myteberë, i zinte koka bujqit, se kërkonin taksat e tatimet në mish, grurë, misër, vezë, lesh, vaj etj. Shtëpia e jonë ishte ndër të parat e fshatit nga ekonomia. Por ajo nuk u ftua në mbledhjen e zgjeruar të partisë. U mblodhën te lëmi i fshatit, nga 40 familje u futën në kooperativë 11 familje. I deleguari erdhi për darkë tek neve, e pritem mikun me të gjitha të mirat, ne ishim në gjendje më të mirë ekonomike. Si mendon, o Neki Zotaj, foli ai, do të japësh fjalën nesër për të hyrë dhe familja e juaj në kooperativë, si porosit Partia?… Për këtë punë kam lënë tim vëlla, tha baba Tefiku, të gdhihemi shëndoshë u përgjigj im atë. I deleguari pasi hëngri mëngjesin, shkoi te lëmi i mbledhjes, babai bisedoi me të shtëpisë, nga ky siklet nuk shpëtojmë dot tha ai, më mirë të pranojmë se të gjithë në atë rrugë do shkojnë. Në mbledhje, babai u ngrit: Jam dakord të bëhem anëtarë i koperativës, nga toka e jonë do të mbajmë 12 dylim, një pjesë do të jetë nën ujë, do të përfshihet vreshti pranë shtëpive dhe kopshti i mullirit, kuajt e punës dhe pulat. Koperativës i dorëzoj të gjithë pasurinë, veç asaj që zura në gojë… Kur babai erdhi në shtëpi, gratë që kishin marrë vesh për sa ndodhi, filluan të qanin, nuk kishte më tokë, ullinj, dhen, dhi, mulli, pjergulla me rrush. Tani do të ngushëlloheshin me një kalë dhe një mushkë, me vreshtin pranë shtëpisë dhe me kopshtin e mullirit. Në këtë kopsht, në anë të djathtë të përroit me një sipërfaqe 700 m2, babai kishte verselitur (mbillte) të gjitha llojet e zarzavateve dhe të gjitha llojet e pemëve. Çdo gjë vaditej me ujë. Kur e mori kooperativa u kthye në tokë të shkretë. Dajua priti Bilbil Klosin që shoqërohej nga sekretari i partisë dhe kryetari i këshillit, u përshëndetën me gjyshen dhe vazhdonte muhabeti. Po kalonte mezi i natës dhe sipas zakonit miku kërkon bukën, dajua pyeti një nga shoqëruesit që Bilbili e ka harruar zakonin. Nuk e kam harruar zakonin tha Klosi, por unë para buke kam diçka për të biseduar me Ramadanin, urdhëro e fol, u përgjigj dajua. Partia vendosi që të formohet kooperativa bujqësore, kunati i juaj e përkrahu direktivën e partisë, ne për këtë jemi munduar. Ti je familje dëshmori dhe ti ke dhënë gjak. Unë, tha dajua, mendova se partia kujtohet për familjet e dëshmorëve, vjen t’i takoje, t’i shikojë etj., nuk mendoj të vinë vetëm për të hyrë në kooperativë, apo për të marrë tatime dhe taksa. Do të pyes nënën, vëllanë, nipërit para se të vendos. Ky problem është i mbyllur, hani bukë dhe merrni një sy gjumë se u gdhi. Kur u bindën që i zoti i shtëpisë nuk po lëshonte udhë, të deleguarit hëngrën bukë dhe ranë të flenë. Të nesërmen në mbledhjen e fshatit dajua nuk vajti… dhe e paralajmëruan se pavarësisht se ishte familje dëshmori do të shpallej kulak. Kështu ai mendonte se prona është atdheu, kur i heq pronën, i heq atdheun, prona e gjithkujt prona e askujt.

EMANICIPIMI. Gjyq do më bëni tha vajza, ika me të, sepse nesër niset për shkollë, i thashë të më përcellë në shtëpi. Ju e njihni atë djalë, sepse jemi në një fshat, ku qëndron e keqia? Unë them mos të bëjmë sherr, sidomos tani që ka kaluar gjyma e natës, po doni të bëni gjyq e vazhdojmë nesër, se tani po shkoj të flë, natën e mirë tha dhe u largua. Xha Kasimi, Merushja dhe i biri vazhduan të bisedojnë për “hallin e madh” që i kishte zënë edhe dy orë të tjera. I vëllai i Arbenit, u prit nga Afrimi, djali i xha Kasimit, e solli në dhomën e miqve. Ç’ë e mirë të pruri pa gdhirë ne shtëpinë tonë, foli plaku. Xha Kasim, për këtë problem mendova të vi vetë, se kohët kanë ndryshuar dhe neve e njohim njëri-tjatrin se jemi në një fshat. Unë kam ardhur për të kërkuar dorën e vajzës tuaj, Selvisë, për vëllanë tim Arbenin, ata duhen me njëri-tjetrin dhe nga neve pritet miratimi. Mbarove ti, i tha xha Kasimi? Vajzën e kemi në fjalë, u përgjigj plaku. Presim të bëjmë ceremoninë e fejesës. Nuk besoj që ime bijë të dojë një djalë që nuk është i sërës së saj, edhe ju duhet të kërkoni një mik të sërës tuaj. Vëllai i Arbenit u ngrit e i tha: “Mbase të rinjtë nuk pyesin për juve, apo për neve për jetën e tyre, mos bëni gabim të prishni jetën e tyre. Kur Selvija u fut në shtëpi, hyri në dhomën e zjarrit ku ishin të dy prindërit e saj duke qarë. Baba dhe nënë e dashur tha: Unë Arbenin e dua, ai më do gjithashtu, sipas zakonit familja erdhi për të kërkuar dorën time, si më paskeni në fjalë për fejesë kur unë nuk di gjë?… Është mirë të jepni fjalën dhe uratën, se unë e gjallë burrë tjetër nuk marrë… Kur u nis të delte duke qarë, plaku nxitoi ti thoshte: Kur të vdes unë mund të marrësh atë burrë që nuk është i sërës tënde… Dolën të dy nga dhoma duke qarë. Kur Afrimi, djali i familjes rjepacake u largua nga ne, Selvia shkoi tek ata dhe u kthye në shtëpi e pa pikë turpi ma përplasi në fytyrë dashurinë e saj për të. Krushqit e Lisit lajmëruan sedo të vinin të dielën në drekë. Shtëpia e Agarajve pritën krushqit. Vishu iu drejtua plaka së bijës, do tu dalësh krushqve, ata për ty kanë ardhur, tani je e fejuar e do vesh në derë të mirë dhe do marrësh atë deli djalë. Kur Merushja doli, Selvija i tha motrës, Lindita: Ndihmomë të bëhem gati shpejt se vendosa të iki nga shtëpia, mblidhi rrobat e mia dhe futi në valixhe, se ku do shkoj nuk e di. Motrës nuk i shkoi në mëndje që do të zëvendësonte “Nusen e gjorë”… Sevilja puthi motrën dhe me valixhen në dorë u zhduk në errësirën e natës. Kur panë krushqit që nusja nuk po dukej dyshimi u lindi në kokë, të na vijë shpejt nusja tha prapë i pari I tyre. E kërkuan Selvinë e nuk e gjetën. Xha Kasimi kërceu në këmbë i tërbuar: Gjejeni dhe silleni në shtëpi gjallë ose të vdekur. U dha “Mandata”, ne nuk turpërohemi, ne nuk ikim pa nuse i dashur Kasim, prandaj nesër të jetë gati. Kishte kaluar mezi i natës, trokitje te shtëpia e Xha Rapos, i hapen derën dhe e futën brenda. Ika nga shtëpia se donin të më martonin me zor në fshatin Lis, vazhdoi vajza, unë dua një djalë tjetër këtu në fshat tha ajo, Arbenin, familja e tij më kërkoi si pas zakonit, por babai nuk pranoi. Nuk di a më pranoni, ju mund të keni telashe me mua.Në mëngjes krushqit ikën me nuse. Por jo me atë për të cilën kishin ardhur por me të motrën, Linditën. Kasimi e mori vesh se ku kishte vajtur Selvija. Rapoja i dërgoi një letër, ajo është tani çupa ime dhe do martohet me atë që do, Arbenin, ka ikur koha që martohen të rinjtë me zor shkruante ai. Kur kishte kaluar gjysma e natës dhe dasmës në Lis po i vinte fundi, dhëndëri hyri në dhomën e nuses. Ne njihemi, tha Arturi, me dëshirën e palës tuaj, unë duhet të martohesha më motrën tënde, fati na bashkoi bashkë. Unë nuk doja t’i prishja Selvisë lumturinë, ajo donte një tjetër. Pavarësisht se ty të thanë shko nuse në vend të motrës, ndryshe të mitë do të turpëroheshin nga fshati e nga miqësia, ne jemi të rinj dhe vendosim vetë për jetën tonë. Unë kam për detyrë të të pyes: Ke dëshirë të bëhesh gruaja ime, shoqe e jetës sime, a më do? Para se të përgjigjesh unë për veten time të çmoj, të dua dhe jam i lumtur që fati na bashkoi bashkë, të premtoj se do të jem një bashkëshort i mirë dhe do të përpiqem që të bëj të lumtur. Me kokë ulur Lindita u përgjigj: fjalët e tua më forcuan bindjen se fati më bashkoi me një shok të zgjuar dhe besnik. E pranoj me kënaqësi të jem e jotja dhe do të përpiqem që familja e jonë të këtë dashuri dhe harmoni për njëri- tjetrin. Gjithë fshati Lumas e mori veshë atë që ndodhi në shtëpinë e xha Kasimit. Plaku u mbyll në shtëpi shumë i hidhëruar, dërgoi fjalë nëpër miq, se nuk pret në shtëpi njeri për ta ngushëlluar për një çupë dhe për ta uruar për tjetrën. Çupa e madhe ka vdekur, tha ai, por vdiq me turp prandaj nuk pres ngushëllim për të, ndërsa Lindita e babait nuk e turpëroi shtëpinë time, por vajti bedele për motrën e vdekur, duke shpëtuar miqësinë e lashtë me ata të Lisit.

Arbeni me vëllanë e madh shkuan te Rapua për të kërkuar dorën e Vajzës (Selvisë), u pritën si krushq, dasma u la për të shtunën e vjeshtës së tretë. Rapua e martoi Selvinë si të ishte çupa e tij, ia bleu të gjitha rrobat e pajës sipas zakonit. Njerëzit e shtëpisë së Selvisë akoma nuk janë bërë të gjallë, xha Kasemi vdiq para gjashtë muaj dhe në të dyzetat e tij vdes Merushja, e shoqia e tij. Selvija nuk u pranua të shikonte të paktën të shikonte të vdekur nënën. Kështu pleqtë nuk u pajtuan me vajzën dhe ndërruan jetë bashkë me zakonin e vjetër.

Në fund, organizatori dhe studiuesi Z. Thanas Hoda, i uroj të dy promovuesit e librave si dhe autorët e tjerë për të pasur promovime të tjera, në kujtim të atdheut tonë të dashur. Pastaj uroi pjesëmarrësit në këtë takim dhe i drejtoi për te tryeza e shtruar me shumë pije freskuese dhe pasta. U bënë shumë foto për të çimentuar këtë takim

Rasim Bebo, Addison Çikago, IL. USA mars 2016

VDEKJA KA NJËSUAR HERONJ DHE TRADHTARË

January 17, 2016 by dgreca

Nga Rasim BEBO/
Një vështrim i shkurtër i jetës politike sociale të shqiptarëve, të evolucionit dhe të fatit të figurave historike, duke vëzhguar nga viti 1912 deri në ditët tona, një histori e mbushur me gjysma heronjsh dhe gjysma tradhtarësh. Një histori e mbushur me heronj-tradhtarë dhe tradhtarë-heronj. Figurat politike që dolën gjatë Luftës së Dytë Botërore, kur Partia komuniste dhe Ushtria Nac.Çl. dolën fitues, gjithë udhëheqja e Ballit Kombëtar, u cilësuan“Tradhtarë” ndërsa fituesit u cilësuan “heronj”.
Mbas 45 vjetëve, trokiti në derë “Demokracia”, në vitin 1992 erdhi Partia Demokratike. Dukuria e parë, ata që ishin shpallur deri dje tradhtarë u shndërruan në atdhetarë dhe martirë. Ndërsa ata që deri dje ishin heronj atdhetarë, u shpallën tradhtarë. Ish tradhtarët u zhvarrosën dhe po varrosën me nderime si atdhetarë dhe martirë. Ish heronjtë u zhvarrosën dhe u varrosën pa nderime. Në këtë artikull dua të rreshtoj figura nga viti 1941 deri në ditët tona, kur vazhdon komunizmi, me një dorëshkrim që të pasqyrojë tradhtinë e tradhtarët e këtij kombi, por ne jemi ende në komunizëm, për këtë Enveri dhe Ramizi u mbuluan si heronj, pas tyre dhe Sabri Godo. Zotërinjtë e gjallë si Fatos Nano, Sali Berisha, Edi Rama, Ilir Meta, Nexhmie Hoxha, dhe Janullatosi, po qëndroi në Shqipëri, do të varrosen me bandë funerale si heronj, por jo si shqiptarë, por heronj të agjenturave të huaja dhe të greko-serbit.
Po kur të ndryshojë sistemi dhe të vinë shqiptarët e vërtetë nacionalistë, të gjithë këto figura që përmendëm do të zhvarrosen dhe do të varrose si armiq e tradhtarë të kombit shqiptar,të dënuar nga nëna Shqipëri me themele të forta mijëravjeçare.
Evropa thotë: “Përse ankoheni, kur ju shqiptarët nuk keni zgjidhur akoma konsolidimin kombëtar, Përse thoni ju se për zgjidhjen e problemit të Kosovës fajin e ka Evropa. Ju vetë keni pohuar se Kosovën ia shiti Enver Hoxha Jugosllavisë dhe Çamërinë Greqisë. Prej këtej fillon tradhtia më madhe ndaj kombit shqiptar. Në vend të bashkoheshin trevat etnike shqiptare, u tradhtuan nga vetë udhëheqja komuniste shqiptare me në krye Enver Hoxhën. Nga viti 1941 dhe deri sot, tradhtarët e kombit shqiptar, që e kanë shkatërruar dhe vazhdojnë ta shkatërrojnë janë: Enver Hoxha, Ramiz Alia, Sali Berisha, Fatos Nano, Edi Rama, Ilir Meta, etj.
Enver Hoxha, ia kaloi edhe greko-sllavit, si armik ndaj kombit shqiptar. Sepse ai i pari u la serbëve Kosovën dhe Çamërinë, Greqisë, ai nuk deshi të shpërngulte minoritetin grek nga Shqipëria, si përgjigje të genocidit të Çamërisë nga Greqia. (Lezo: Jorgos Margaritis f. 149).
Divizioni shqiptar në Kosovë, me Ramiz Alinë Komisar, u paraqiten te luftëtarët e Komandantit legjendar, Shaban Palluzhës, si vëllai te vëllai “tradhtar”. Forcat e Ramiz Alisë i grumbulluan ata, i çarmatosën dhe ua dorëzuan oficerëve serbo-malazezë, të cilët i çuan në Tivar, ku masakruan rreth 4000 frymë, pothuaj gjithë ajkën e rinisë Kosovare. A ka tradhti më të madhe se kjo?
Enveri me Ramizin filluan luftën e klasës kundër inteligjencës dhe shtresës së pasur dhe mbasi mbaruan me këta, filluan t’i hanin kokën njëri-tjetrit. Filluan shpronësimin e tokës dhe e kthyen në “Kooperativa bujqësore”. Pra, “Toka e gjithkujt – toka e askujt”. Fshatarit i lejuan vetëm 3 dynym tokë dhe 10 bagëti të imta, ose një lopë. Më vonë dhe këto ua hoqën, bile edhe pulat. Fshatari nuk kishte të drejtë të hante një frut, edhe po ta kishte në oborrin e shtëpisë. Filluan luftën e ateizmit, duke prishur kishat, xhamitë, teqetë, etj, duke i kthyer në stalla bagëtie dhe depo. U hakmorën më shumë ndaj krerëve katolikë, sepse këta ishin më të zgjuar dhe njiheshin si ajka e kombit. Shkatërruan çdo pasuri të nëntokës dhe mbitokës. Shqipëria u kthye në vendin më të varfër të botës. Mjerimin më të thellë e shikoje te fshatari, që punonte për një copë bukë misri, e cila ishte si guri, që nuk hahej, etj, etj. A duhet të ridënohet Enver Hoxha?…
Ishte një gabim i madh që Ramiz Alia, nuk mori ndëshkimin nga drejtësia pas vitit 1991, por u mor në mbrojtje nga Sali Berisha, Fatos Nano, Ilir Meta, Bamir Topi, Rexhep Mejdani etj. Dhe më 7 tetor 2011, në moshën 86 vjeçare vdiq, pa u ndëshkuar nga lotët, vuajtjet e viktimave të popullit shqiptar. Ishte Ramiz Alia ai që i dha listën e terroristëve, agjentë të sigurimit shqiptar, ambasadës amerikane në Tiranë , pas vitit 1991, për t’i ruajtur jetën vetes dhe gjithë klasës komuniste.
I drejtohemi me thëniet e një hoxhe, si mysliman që është: “Nuk ta bëjmë hallall për tradhtinë e mijërave shqiptareve që u pushkatuan në Tivar në mars të 1945-sës, nuk ta bëjmë hallall për gjakun e djemve të Shkodrës, të vrarë në kufi që me urdhrin tënd i zvarritët të lidhur pas kamionit ushtarak, nuk ta bëjmë hallall, që komplotove deri në vdekje kundër demokracisë me pionierët e tu: Nano, Rama, Ruçi e Berisha. More pjesë në dënimet e klerit Katolik dhe ata të mallkojnë: “Mos paç dritë atje ku po shkon. Zoti është me ne për ridënimin pas vdekjes me kufomën të varur në trekëmbësh bashkë me Enverin tënd. Ramiz Alia u akuzua për përvetësim fondesh shtetërore bashke me Adil Çarçanin, Manush Myftiun, Rita Markon, kur Ramizi u dënua 9 vjet dhe në burg qëndroi më pak se 2 vjet. (nga Pellazgilirarbër/Proletari.Com.)
Nga Muharrem Xhafa, shef i sektorit të edukimit në K.Q. të PPSH, citojmë: “Ramiz Alia ka qenë agjenti i vjetër, ky ka orkestruar lëvizjen e studentëve, që filluan më 8 dhjetor 1990, ngjarjet e ambasadave më 2 korrik 1990, eksodin e shqiptarëve drejt vendeve perëndimore. Pas vdekjes së Enver Hoxhës, më 11 prill 1985, drejtoi kthimin e Shqipërisë në kapitalizëm. Më 9 dhjetor foli hapur për pluralizmin dhe krijimin e PD. Ramiz Alia u komandua prej agjenturave të shteteve të huaja. Ramiz Alia infiltroi njerëzit e sigurimit, si Xhelil Gjoni që ka qenë pasuesi i tij edhe në krijimin e PD dhe PR (Partisë Republikane), përgatiti Sali Berishën dhe Azem Hajdarin, të cilët, sipas Xhelil Gjonit, mbetën të dy shqiptarët më antishqiptarë, e më antikombëtarë. Kur erdhi në pushtet Sali Berisha, futi në burg Ramiz Alinë dhe Nexhmije Hoxhën, për t’u siguruar jetën, pasi u bë “Gjyqi i kafeve”. (nga Xhevdet Shehu 20 janar 2015).
Servet Pëllumbi citon: “Në një mbledhje të Byrosë Politike, Ramiz Alia u zbuloi platformën e Katovicës”, ardhur nga Gorbaxhovi dhe u tha: “Socializmi ka dështuar. Cila do të jetë strategjia jonë për kalimin në demokraci?… Do të nxisim të krijojnë parti sa të duam, gjithsesi këto parti duhen kontrolluar nga ne”. Dhe kështu u bë. Vijon Ramizi: “Në krye të këtyre partive duhet të vendosen njerëz që të përkrahin strategjinë tonë. Të përndjekurit politik, të dënuarit politik, duhet të përkrahen, por ne nuk mund të bëhemi hyzmeqarët e tyre. Të shpronësuarve do t’u japim letër në dorë që t’u njihet prona, por asnjëherë nuk do t’ua japim. Dhe përfundimi do të jetë ky: Me këtë strategji, brenda dy apo tri legjislaturave, do të kemi ish-klasën komuniste në klasë kapitaliste” . Kjo u arrit – thotë Pullumbi./DITA/.
Rrëzimi i Berishës, më i rëndësishëm se i Ramiz Alisë. Një deklaratë bombë është ajo e ambasadorit Amerikan, i cili krahasoi rrëzimin e Sali Berishës nga pushteti, si me përmbysjen e Ramiz Alisë më 1992, i cili ka turbulluar ujërat e politikes shqiptare, ndërsa ka fundosur dhe përvëluar kryeministrin në ikje. Kur Sali Berisha u rrëzua me votat e një milion shqiptarëve, deklarata e ambasadorit Arvizu, i ka dhënë një dimension historik fitores së të majtës, duke e konsideruar regjimin e Berishës më të rrezikshëm se të Ramis Alisë. Ish-kreu i Shërbimit Informativ Shtetëror, Fatos Klosi, ka deklaruar: “ … Sali Berisha ka mbyllur zyrtarisht epokën e diktaturës në Shqipëri. Sipas deklaratës së ambasadorit Arvizu, ne u ç liruam nga një gjendje e padurueshme … Sali Berisha ishte pjellë e regjimit komunist dhe hyri në politikë nga zyrat e Ramiz Alisë, si njeri i besuar, për të shmangur hakmarrjen ndaj kupolës komuniste, pas përmbysjes së regjimit. Sali Berisha instaloi një shtet kleptokrat, një shtet policor, terrori, korrupsioni dhe spiunazhi. Thyerja e embargos së OKB dhe furnizimi me naftë i makinës gjakatare të Milosheviçit, ishte tradhtia më e rëndë kombëtare e Sali Berishës, e cila do të mbetet një damkë turpi e përjetshme. Zhdukja e biznesmenit shqiptaro-maqedonas, Remzi Hoxha, për të zhdukur dëshmitarët e takimeve të tij me Milosheviçin, ishte një tjetër krim i rëndë, që sfidoi çdo veprim kriminal të Ramiz Alisë… Ka rezultuar se Sali Berisha ka qenë agjenti i UDB-së Jugosllave për vite me radhë. Një tjetër arsye, është tentativa e Berishës për të bombarduar Vlorën me avionë luftarak në ‘97. Akuzohet për të paktën 30 vrasje në Gërdec dhe 21 janar. Akuzohet për shitjen e 300 km2 Greqisë në mënyrë të fshehtë. Duke përdorur si maskë Ligjin Agrar 7501 të ndarjes tokës në Shqipëri, dekretoi dhënien në porosi të tokave shqiptare, për familjet minoritare greke në Jug të vendit, duke i kthyer ato në “Troje greke”. Në vitin 1994, pas një pakti me qeverinë greke, lejoi me ligj regjistrimin e këtyre territoreve shqiptare edhe në kadastrat pronësore greke. Vrau Kosta Trebickën, dëshmitarin e Gërdecit. Më 28 dhjetor 2011, speciale nga AMA News: Kisha Greke (Janullatosi) i jep Sali Berishës, titullin e lartë: “BEKIMI YNË I ARTË”, Për shërbime të shquara ndaj Greqisë”.
Prof. H. F. e quan Fatos Nanon: “nacionalist serbo-grek”, por aspak një nacionalist shqiptar. Gazeta “ILLYRIA” 18-21 maj 2012, f. 14 shkruan: “Partitë greke janë pro Nanos për president”. Vangjel Dule ka deklaruar se forca që drejton, i qëndron kandidaturës së Fatos Nanos për president i tërë vendit”. Kush është Fatos Nano? … Kryeministër i parë post-enverist, i dënuar me burg, për përvetësimin e ndihmave humanitare dhe dalë i pafajshëm, pas ndërhyrjes greke për ta çburgosur, e për ta vënë prapë kryeministër. Në qershor të vitit 1993 nënshkroi një deklaratën e përbashkët me liderin grek të PASOK-ut, Andrea Papandreu, në të cilën konfirmoi pretendimin serb se, “Kosova është për Serbinë, njësoj siç është Jeruzalemi për Izraelin”. Po në vitin 1993 me formulën greke: “Çfardo që Shqipëria do të kërkojë për shqiptarët në Kosovë, Greqia do të kërkojë për grekët në Shqipëri”. Kontrasti i këtij reciprociteti me grekët, risolli në pushtet Fatos Nanon, pikërisht për të bërë politikën greke pa rezerva. Janullatosi, Sali Berisha dhe Fatos Nano kurdisën firmat “piramidale” për shkatërrimin e vendit. Nano kryeministër, po në vitin 1998, iu lut sekretarit të përgjithshëm të NATO-s Javier Solanës, për ta lënë me duar të lira kasapin serb Milosheviçin në Kosovë, për pastrimit të shqiptarëve nga trojet e tyre amtare dhe NATO të qëndronte për paqe dhe demokraci.
Sipas gazetës italiane “Korriera della Sera” më datën 7 prill 1997 shkroi: “Në Tiranë vepron organizata “Hakmarrje për drejtësi” me vrasje dhe grabitje, me drejtues Hajredin Shyti, Klement Koloneci, Gramos Ruç etj. Gjendet një porosie Fatos Nanos … të hidhet në erë një furgon policie, një komsariat policie, një ndërtesë bashkie … të vritet një prokuror, një gjyqtar. Fatos Nano si drejtues i organizatës “Hakmarrje për drejtësi”, po zbaton udhëzimet të marra nga këshilltarët grekë. Hodhi në erë një supermarket në qendër të Tiranës, humbën jetën 4 persona dhe u plagosen disa të tjerë, Më vonë vranë drejtorin e përgjithshëm të burgjeve, Bujar Kaloshin, hodhën në erë shtëpinë e kryetarit të gjykatës së apelit në Tiranë, Prel Martini dhe sulmuan bankën e kursimeve, duke grabitur një sasi të madhe parash. (U publikua në revistën “Koha”, nr. 79, datë 24 qershor 2002, f. 152-153).
“Edi Rama anti-shqiptari dhe shkatërrimtari.(13 dhjetor 2012).Tiranë – Ministrja e Integrimit, Majlinda Bregu, ka akuzuar sot kryetarin e Partisë Socialiste, Edi Rama, për mosmarrjen e statusit kandidat për në Bashkimin Evropian. Në një konferencë për shtyp, Bregu e ka cilësuar Ramën si “antishqiptar” dhe “shkatërrues”. “Për dy vite rresht Rama bllokoi integrimin e Shqipërisë, duke mos miratuar 3 ligjet e kërkuara. Opozita e tij nuk votoi asnjë nga rekomandimet e BE-së. Rama për dy vite rresht bllokoi dhe nuk votoi heqjen e imunitetit për zyrtarët e lartë. E vetmja mënyrë e tij, është shkatërrimi”, tha Bregu. Duke shtuar se Rama është “anti-shqiptar”, “pasi të gjithë janë pro Shqipërisë, vetëm Rama është kundër Shqipërisë”. Duke argumentuar, që edhe Parlamenti Evropian theksoi, se sot Shqipërisë duhet t’i jepet pa vonesa statusi, por vetëm me plotësimin e 3 kushteve.(Bregu, 13 dhjetor 2013).
“Fatkeqësisht, Janullatosi mbetet preferenca pseudofetare dhe e mirëfilltë politike e shovinizmit grekomadh edhe për politikën shqiptare. Kryeministri Edi Rama, para disa kohësh, bëri një vizitë në Patriarkanën e Stambollit. Nuk u dha asnjë transparencë se çfarë bisedoi me Bartolemeun. Ilir Meta dhe presidenti presin për darkë në fund të vitit Janullatosin”.
Përgjigje për At Markun nga Prof.Dr. Eshref Ymeri: “Kemi tradhtinë në krye të vendi, or mik i shtrenjtë, prandaj dhe Shqipëria nuk po bën prokopi me Janullatosin nëpër këmbë. Shqipëria qenka një ofiçinë e fuqishme me rendiment të latë, për prodhimin e politikanëve tradhtarë.”(Prof. Dr. Eshref Ymeri 8 janar 2016”).
Rasim Bebo Addison ILL. USA Janar 2016.