Oskar Wilde, Dublin,16 tetor -1854 – Paris, 30 nëntor 1900) ka qenë një shkrimtar, aforist, poet, dramaturg, gazetar, eseist irlandez/
1.PO TË MOS KISHIM DASHUR,/

Po të mos kishim dashuruar ne/
Kush e di nëse ai narcizi do ta kishte joshur bletën/
Në gjirin e tij të artë,/
Nëse ajo kaçube trëndafili do të kishte stolisur/
Me llampa të kuqe degët e saj!/
Unë besoj se s’do të dilte asnjë gjethe në pranverë, /
po të mos ishte për buzët e dashnorëve që puthin./
Po të mos ishin buzët e poetëve…/
Që këndojnë./

2. U PREHTË NË PAQE/

Ec ngadalë: ajo është këtu nën dëborë./
Pëshpërimë: ajo ndjen margaritat të rriten./
Flokët e saj të artë janë plot me ndryshk./
Kush qe e re dhe bjonde është bërë pluhur./
E bardhë si bora/
rritej butësisht si një zambak/
dhe gati s’e dinte se ishte grua./
Arkivoli dhe mermeri i fortë
rëndojnë mbi gjoksin e saj
dhe ndërsa ajo prehet
torturohet zemra ime.
Qetësi: ajo nuk mund të dëgjojë as një sonet as një këngë:
jeta ime u varros këtu, nën këtë tokë.

3. BUKURIA NË NJË FARË MËNYRE

Bukuria në një farë mënyre, lulja e gjërave ikën
nga ne më të mjerët e të të gjithëve, më të varfërve
për ne, më të mjerueshme të gjitha, më të pakënaqur.
Ne që për keqardhje duhet…
Të jetojmë jetën e të tjerëve jo tonën. Dhe pastaj
ta shkatërrojmë me gjithçka brenda. Ishte mirë ndryshe…
kur shpirti dhe trupi dukej s’e shkriheshin…
në një simfoni mistike.

Përktheu: Faslli Haliti