Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

PËRMASA KOMBËTARE E LUFTËS SË UÇK-SË

by

Prof. dr. Emin KABASHI
Instituti Albanologjik, Prishtinë/

Përkufizim

Në fjalorin e të gjithë popujve të botës thuhet se lufta nuk është e mirë. Atëherë, pse një dorë luftash quhen çlirimtare. Sepse, në radhë të parë, heqin robërinë. Sepse, në radhë të dytë, heqin okupimin. Sepse, në radhë të tretë, hapin mundësi për jetë të lirë të qytetarëve që nuk i ka marrë lufta me vete.
Këto janë vetëm disa nga përkufizimet që mund të thuhen, në rastet kur një luftë quhet çlirimtare. E tillë është edhe Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK). Si e tillë, UÇK-ja është bërë publike më 28 nëntor të vitit 1997 dhe është organizuar nga bijtë dhe bijat më të përkushtuar të këtij populli. Qoftë edhe për këto aspekte të saj, Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ka përmasë kombëtare.

Hyrje

Janë bërë 25 vjet që nga dalja publike e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Dalja ishte bërë me urdhër të komandantit legjendar të UÇK-së, Adem Jashari, pasi Kosova nuk kishte kryetar shteti që të jepte urdhra të tillë. Por, kësaj radhe nuk e kam fjalën këtu, pra nuk e kam fjalën për faktin se lufta e UÇK-së është përgatitur, është zhvilluar dhe ka dalë fituese, pa shtet dhe pa pushtet, pa mbështetje institucionale shtetërore, por edhe me kurthe dhe ndërskamca nga Prishtina dhe Tirana zyrtare. Nuk e kam fjalën për këto fakte, ngaqë për mua janë tema të trajtuara para 17 vjetësh në studimin Përmasa kombëtare e luftës së UÇK-së.
Të gjithë shqiptarët me siguri e kanë mbajtur mend datën e daljes publike të UÇK-së. Ishte 28 nëntori i vitit 1997. Dalja ishte bërë me rastin e varrimit të mësuesit të shkollës shqipe – Halit Gecit, vrarë para nxënësve të tij. Ata që e kanë përcjellë varrimin nga afër mund të kenë sekush kujtimet dhe përfytyrimet e tyre personale, mund të kenë edhe sot, pas kaq vjetësh emocione të ndryshme, gjë që nuk ka asgjë të keqe. Por, dua që kësaj radhe të sjell para jush një shenjë kujtese. Sigurisht që të gjithë i kanë parë pamjet dhe fotografitë e atij varrimi. Por, kurdo që ju bie udha sërish, shikojeni me kujdes. Mbi dhjetë mijë njerëz, që ishin grumbulluar për ta përcjellë mësuesin në banesën e tij të fundit. Në vend se të rrinin të heshtur, siç e kërkon edhe tradita, kur dalin në skenë djemtë e UÇK-së, e gjithë ajo masë thërret UÇK, UÇK! Shikojeni me kujdes atë fotografi nga ai varrim, pjesa më e madhe e njerëzve janë gra, vajza dhe burra të moshuar. Vetëm shikojeni si i duartrokasin daljes së djemve ushtarë të lirisë dhe si thërrisnin emrin e Ushtrisë së tyre, Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Po të ishte dita e parë e asaj ushtrie, ku do ta dinin ata dhjetë mijë njerëz se ajo ushtri ishte UÇK-ja.

Shqiptarët që nuk e pranonin ushtrinë e tyre çlirimtare

Në Prishtinë dhe në Tiranë jo vetëm nuk pranohej Ushtria Çlirimtare e Kosovës, por ajo anatemohej, si pjellë e huaj, si dorë e zgjatur e atyre që nuk e duan lirinë dhe atdheun, si krijesë e shërbimeve të huaja, aq më keq, edhe si antihistorike për interesin e popullit shqiptar. Tirana e vitit 1997 as që kujtohej se në Kosovë kishte ushtri çlirimtare. Ajo digjej dhe shkrumbohej, vritej dhe përgjakej pa asnjë forcë të huaj pushtuese brenda, pa asnjë kërcënim ushtarak nga jashtë. Ajo vritej dhe përgjakej për bindjet politike, frymë që është bartur edhe në Kosovë, kur është fjala për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Kush ka dyshime në përkufizime të këtilla, merrni dhe shfletoni shtypin e asaj kohe në Prishtinë dhe në Tiranë, e besoj nuk duhen dëshmi më të sakta dhe, njëkohësisht, më tragjike të mendësisë tonë për luftën e lirisë së atdheut. Përkundër këtyre ngjarjeve tragjike në përmasën e tërë gjeografisë së atdheut, Ushtria Çlirimtare e Kosovës, duke mos u marrë me anatemime të këtilla, kishte krijuar në jetën e shqiptarëve liridashës përmasën kombëtare të saj që, si e tillë, te një pjesë e shqiptarëve ruhet, forcohet dhe mbahet edhe sot e gjithë ditën dhe për jetë e mot.
Një anë tjetër e veçantë e kësaj lufte është edhe karakteri i saj ideologjik. Derisa në Shqipërinë londineze partitë politike luftonin për pushtet real, aq sa e kishin dhe aq sa mund ta realizonin, në Kosovë partitë politike, ato që ishin, thuajse të gjitha, me përjashtime të atyre organizimeve politike që vepronin fshehurazi dhe, kryesisht në mërgatën tonë të madhe, pa e përjashtuar këtu edhe mërgatën shqiptare në ShBA, ku ndikimi i partive politike nga Tirana dhe Prishtina ishte vendimtar kryesisht kundër mbështetjes së Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Përkundër gjithë këtij përjashtimi, përkundër tërësisë së pengesave që i krijonin veprimtarisë së saj çlirimtare, lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ka arritur të sendërtohet në përmasë kombëtare, ngaqë këtë përmasë e kishte fituar me ideologjinë e saj kombëtare. Në shkrimet, në analizat, në paraqitjet publike të pjesës më të madhe të veprimtarëve të partive politike, të cilat i ka përcjellë shtypi i asaj kohe, i janë veshur epitete nga më të ndryshme, duke filluar nga Enver Hoxha e deri te Marksi e Lenini, nga vëllazërimi e bashkimi jugosllav e deri te majtizmi i Mao Ce Dunit. Por, të gjithë këtë pluhur dhe tymnajë e ka përtokur ideologjia kombëtare e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, qoftë edhe vetëm për faktin se ajo bënte luftë për çlirimin nga pushtimi i një pjese të atdheut, që po e bënte afër një shekull në robëri.

Konferencat evropiane dhe administrata e ShBA-së

Që nga dita e daljes publike të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës e deri në ditët e sotme, kur po flasim për veprën e saj historike, sepse vetëm lufta çlirimtare është veprim historik, asnjëherë nuk kanë pushuar konferencat në qendrat e ndryshme të Evropës, si dhe asnjëherë nuk ka heshtur administrata e ShBA-së duke u marrë me veprimin e kësaj ushtrie. Në fillim të gjithë kishin dilemat e tyre, deri edhe administrata amerikane, e cila e kishte cilësuar si organizatë terroriste, siç kishte bërë Gilbart e ndonjë tjetër, herë në Beograd e Prishtinë, herë brenda zyrave të asaj administrate. Për qendrat evropiane, që një ditë do të vihen, një pjesë e saj, në krah të kësaj lufte çlirimtare, mund të thuhet se nuk kanë lënë prapaskenë pa shfrytëzuar që ta përbaltë këtë luftë dhe këtë ushtri çlirimtare. Një pjesë e saj, edhe nën ndikimin e faktorit shqiptar në Prishtinë e në Tiranë, gjë që e bën edhe sot.
Për çudi të zotit, kur Kosova nuk kishte qeveri të saj brenda vendit, kur nuk kishte kryetar që i printe luftës, lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës kishte dhe ka përmasë kombëtare. Jo vetëm për faktin se kur një pjesë e atdheut është i pushtuar, atëherë edhe pjesa tjetër kurrë nuk është e lirë, por edhe për faktin se deri vonë, nën trysninë e këtyre qendrave të Evropës, ose nuk e përkrahte luftën çlirimtare, ose rrinte anash saj, që të mos akuzohej se ishte pjesëmarrëse. Kur gjenerali Kudusi Lama u kishte thënë atyre që udhëhiqnin luftën, se nëse më pranonin në radhët e UÇK-së do ta ndieja veten krenar, edhe pse ai ishte gjeneral i ushtrisë shqiptare, edhe pse ishte komandant i Divizionit të Kukësit, që e kishte ringjallur dhe e kishte aftësuar të përballej me armikun e tokave shqiptare, ishte thirrur nga zyrtarët e shtetit në Tiranë dhe ishte qortuar rëndë.
Baza gjeostrategjike e organizimit të Konferencës së Rambujesë dhe shkuarjes të bashkuar në atë konferencë, ishte veprimi historik i UÇK-së, jo angazhimi kombëtar i ndonjë subjekti politik në Kosovë dhe në Tiranë. Pa marrë parasysh se çka ka ndodhur atje gjatë mbajtjes së Konferencës dhe pas saj, Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës kishte përmasë historike, nëse për asgjë tjetër, edhe për faktin se ishte pranuar në nivelet më të larat ndërkombëtare për zgjidhjen e çështjes shqiptare.

Gjyqet ndaj ushtarëve të lirisë dhe paturpësia e demokracive evropiane

Dikush mund të mendojë se gjyqet ndaj luftëtarëve të lirisë kanë filluar me ushtarin emblematik Ramush Haradinaj dhe me Fatmir Limaj e me ndonjë tjetër vite më vonë. Në të vërtetë, burgjet në Kosovë kurrë nuk kanë pasur më shumë banorë të përhershëm sesa djem të luftës, nga më i riu e deri te më i vjetri, sa kishte filluar të krijohej përshtypja, siç kishte ndodhur edhe në Bosnjë-Hercegovinë, kur njeriu duhej të kërkonte një dëshmi të nënshkruar së paku nga dy dëshmitarë, se nuk ka qenë pjesë e luftës që të shpëtonte nga ndjekja e prokurorëve shqiptarë e të huaj. Deri sot askush nuk është marrë me veprime të këtilla të faktorit ndërkombëtar. Për faktorin shqiptar nuk është marrë askush, edhe për faktin se Lufta e Ushtrisë Çlirimtare ka pasur vetëm një ideologji, atë kombëtare, qëllimi i së cilës ishte çlirimi i kësaj pjese të atdheut. Sepse, shqiptarët kanë vetëm një atdhe, jo dy apo tre, siç lexojmë sot në gazeta dhe në libra, siç dëgjojmë sot në shumë televizione dhe radio. Nuk ka qytet, nuk ka fshat në Kosovë, nuk ka njësi ushtarake anëtarët e së cilës nuk janë ndjekur me lloj-lloj akuzash, si dhe një pjesë e tyre janë mbajtur nëpër burgje me vjet të tëra, pa asnjë provë, pa asnjë dokument, pa asnjë vendim gjyqësor. Përkundër të gjithë kësaj zezone, lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ka përmasë kombëtare sepse, në fund të fundit, ka hapur procesin e madh historik të bashkimit kombëtar.

Flamuri dhe UÇK-ja

Në fund do të merrem me dy-tri fjali me iluzionet e mia. Kam ushqyer përjetësisht iluzionin se një komb e ka një flamur kombëtar. Kush jeton në Kosovë e di se iluzionet janë të dëmshme. Por, dua ta pranoj, na ka marrë malli për ngjyrat e flamurit tonë kombëtar. Kishte lëvizje në Kosovë, që edhe në xhaketa mbanin simbolin e flamurit, në zyrë e mbanin flamurin, në sallën e Kuvendit të Kosovës, e mbanin nga një flamur të vogël. Dhe iluzioni im ende ushqehej me shpresë. Mirëpo, edhe pse na ka marrë malli për flamurin kombëtar, Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ka përmasë kombëtare edhe për këtë fakt. Nuk ka askund flamur kombëtar, në asnjë institucion shtetëror, por ka flamur kombëtar në varrezat e dëshmorëve të kombit. Kudo që shkoni nëpër Kosovë në varrezat e dëshmorëve të kombit valon flamuri kombëtar. Kështu që, edhe pse iluzionet janë të dëmshme, siç ka thënë akademik Rexhep Qosja, unë kam të drejtë t’i ruaj këto iluzione, sepse dëshmorët e kombit janë të përjetshëm, kurse pushtetet, cilado qofshin ato, janë të përkohshme, aq të përkohshme sa harrohen krye tri dite si dasmat e këqija në fshat.

Marrë nga libri: “UÇK – vlerë kombëtare”, botim i Agjencisë Shtetërore të Arkivave të Kosovës, Drejtorisë së Përgjithshme të Arkivave të Shqipërisë dhe Institutit Albanologjik të Prishtinës.

KOMANDANT “TIGRI” I UÇK KA NEVOJË PËR NE

by


Dielli/


Mirënjohja ndaj luftëtarëve të lirisë është themeli i një shoqërie që e don lirinë dhe e meriton atë. Lufta e UÇK është një ndër luftërat më të drejta dhe heroike që ka zhvilluar populli e kombi shqiptar. Irfan Xhaferi, ish komandant “Tigri” është invalid lufte dhe ka qenë pjesëtar në pesë luftra, vjen nga komuna e Gostivarit të Maqedonisë Veriore dhe është 48 vjeç i martuar me 4 fëmijë të vegjël. Ai gjendet në vëhstirësi ekonomike ekstreme si pasojë e pamundësisë fizike dhe plagëve të shkuara. Ai ka nevojë për përkrahjen tonë. Komandant Tigri në vitin 1991 mori pjesë në luftën në Kroacia si vullnetar në Bosanski Brod. Më 1992 i bashkangjitet Ushtrisë së luftës të ftoftë të Bosnjës dhe Hercegovinnës në qytetin Zenic me datë 06.04.1992 si vullnetar në njësinë speciale Delta. Aty plagoset dy herë dhe merr plagë të rënda në trup. Për trimëri, besnikëri dhe shërbim të dalluar është vlerësuar me medalje e certifikata mirënjohjeje por shumë pak për nevojat që komandanti i lirisë ka nevojë. Ai ishte udhëheqës i një njësie speciale ku qëndroi deri më 1995 pas marrëveshjes së Dejtonit. Në vitin 1998 gjatë luftës të Kosovës me disa shokë mori vendim që ti përgjigjet më pjesëmarrje active kushtrimit për luftë e që nga Spliti në Kroaci u nis për në Kosovë. Në luftën e Kosovës Komandant Tigri ka qenë pjesë në Brigadën 138 Agim Ramadani në luftën e Koshares dhe në ofensivën e vitit 1999 plagoset dhe niset për Shqipëri për mjekimin që i shpëtoi jetën. Në vitin 2000 bashkangjitet në Preshevë te Brigada 115 në fshatin Miratovc dhe Dobrosin. Në vitin 2001 bashkangjitët në Brigadën 112 me drejtues Muntin Aliu. Me datë 26.07. 2001 si pasojë e luftimeve të fuqishme ai humbi krahun. Deri tani ka kryer katër operacione dhe proteza e krahut kërkon edhe 21 euro për t’u realizuar me sukses si ndërhyrje. Komandant Tigri ka prindërit në moshë të thyer dhe katër fëmijë të vegjël. Edhe pse në pamundësi fizike atij i duhet të kujdeset për familjen e tij. Thirrja për ndihmë i shkon çdo patrioti në diasporë dhe viset shqiptare që të ndihmojë këtë luftëtar të lirisë së kombit tone. Kontributin secili mund ta dorëzojë në këtë adresë: https://www.gofundme.com/f/housing-food-and-medical-bills?member=13850623&sharetype=teams&utm_campaign=p_na+share-sheet&utm_medium=copy_link&utm_source=customer

Profesorë, intelektualë e themelues të UÇK-së i bashkohen PDK-së

by

Këshilli Drejtues i Partisë Demokratike të Kosovës ka zgjedhor sot Kryesinë e re e cila përbëhet nga zyrtarë të PDK-së që janë rritur organikisht në këtë parti dhe emra të rinj që i janë bashkuar vizionit të PDK-së dhe kryetarit Memli Krasniqi. Kryetari i ri i PDK-së, Memli Krasniqi tha para anëtarëve të Këshillit Drejtues se Kryesia e re e PDK-së do të përbëhet nga njerëzit e devotshëm të saj që kanë qenë në PDK që nga themelimi por edhe nga gra e djem të rinj profesionistë që besojnë në vizionin e PDK-së.  “Përbëhet po ashtu nga njerëz që kanë qenë shumë të rinj në fillet e PDK-së, e që si të rinj kanë besuar e kanë rrugëtuar me PDK-në deri sot, kur janë kalitur e janë të gatshëm për të zhvilluar betejat politike të saj. Përbëhet po ashtu nga njerëz që kanë përvojë në politikën kosovare jashtë PDK-së, e të cilët, tashmë janë të bindur se vetëm brenda PDK-së e me PDK-në, Kosova ecën në rrugën e duhur të zhvillimit e integrimit. Përvoja e të cilëve e plotëson mozaikun tonë gjithëpërfshirës e të pa alternativë. Dhe së fundmi, përbëhet po ashtu nga njerëz komplet të rinj, jo veç në PDK por edhe në politikë, të cilët janë vlerë e shtuar e që përbëjnë avantazh për ne, por që janë profesionistë, e njerëz kompetent me përvojë në fushat e tyre, të cilët sot na duhen e të cilët i kanë besuar vizionit tonë. Pra, një kryesi, që e lidhë çdo hallkë të PDK-së, të përvojës së saj, të identitetit të saj, të profesionalizmit dhe qeverisjes së saj, dhe të perspektivës së saj në të ardhmen”, tha Krasniqi.  Ai po ashtu tha se anëtarët e Kryesisë së PDK-së nuk janë aty për kurrfarë privilegji, por për përgjegjësitë që i presin, dhe siç tha ai, këto përgjegjësi janë të mëdha.  “Kjo kryesi e re, do të prodhojë orientimin politik të PDK-së. Do të prodhojë orientimin ideor të saj. Do të prodhojë organizimin e saj. Do të prodhojë aktivizimin e saj. Do të prodhojë alternativën e qeverisjes me Kabinetin e Qeverisjes së Mirë. Pra një kryesi e punës dhe angazhimit”, tha ai.  Por, kush janë emrat e rinj që për herë të parë u bënë pjesë e lidershipit të ri të PDK-së?  Profesoresha e njohur e Psikologjisë, Donika Shahini-Lami i nga sot është bërë pjesë e Kryesisë së PDK-së dhe anëtare e Këshillit Drejtues.  Profesoresha Donika Shahini-Lami, më parë ka punuar për 10 vite në Organizatën për Bashkëpunim dhe Siguri në Evropë, OSBE.  Ajo po ashtu njihet për punën e saj si gazetare gjatë luftës në Kosovë si dhe ka punuar për Televizionin Publik Japonez, NHK si dhe ka bashkëpunuar me media të ndryshme ndërkombëtare.  Në Kryesinë e re të PDK-së është zgjedhur edhe Jakup Nura, bashkëpunëtor i ngushtë i Komandantit legjendar të UÇK-së, Adem Jashari.  Bernard Nikaj – profesor, diplomat, ish- ambasador i Kosovës në Bruksel, po ashtu i është bashkuar PDK-së në Kryesinë e re.  Nikaj është i shkolluar në disa prej universiteteve më prestigjioze botërore.  Anëtare e re e Kryesisë së PDK-së ështe zgjedhur edhe Besa Kabashi-Ramaj, e shkolluar në Universitete Amerikane, dhe me përvojë mbi 10 vjeçare në fushat e sigurisë ndërkombëtare, politikat e mbrojtjes dhe menaxhmentit.  Ajo ka punuar për shumë organizata e fondacione të njohura vendore e ndërkombëtare. Pjesë e Kryesisë së re të PDK-së është bërë edhe Bekim Çollaku. Ai është i shkolluar në Britani të Madhe, me përvojë të gjatë institucionale e politike. Ai ka qenë bashkëpunëtor i afërt dhe shef stafi i kryeministrit dhe presidentit Hashim Thaçi.  Në Kryesinë e re të PDK-së është zgjedhur edhe Adri Nurellari, politolog, pedagog e publicist. Nurellari ka qenë më parë shef i kabinetit të kryetarit të PDK-së Kadri Veseli dhe keshilltar i ish-kryetarit të PDK-së, Hashim Thaçi. Sekretar i përgjithshëm i PDK-së është zgjedhur Bajrush Xhemajli. Kryesia e re e PDK-së me vendim të Këshillit Drejtues do të ketë pesë nënkryetarë dhe pesë sekretari. Nënkryetarë të PDK-së janë zgjedhur Vlora Çitaku, Uran Ismaili, Ramë Buja dhe Enver Hoxhaj. Anëtarët tjerë të Kryesisë së PDK-së janë zgjedhur emra të njohur të PDK-së dhe zyrtarë të kësaj partie që janë rritur organikisht në PDK e ata janë: Blerand Stavileci, Nexhat Demaku, Evgjeni Thaçi – Dragusha, Sokol Bashota, Rashit Çalaj, Zenun Pajaziti, Valdete Idrizi, Betim Gjoshi, Fehmi Mujota, Petrit Hajdari, Luljeta Veselaj – Gutaj, Muzafer Shala, Muhamet Haliti, Kujtim Gashi, Safete Hadergjonaj dhe Donjet Bislimi.

UÇK ËSHTË MBARË KOMBI SHQIPTAR

by

-Veprimet në Parlamentin e Dardanisë janë të shëmtuara e të papranueshme/

Nga MA. AGIM ALIÇKAJ */

          Disa deputet të pasjellshëm të PDK-së, të përkrahur nga disa deputet të njejtë të partive të tjera opozitare dhe shërbëtorët e tyre në media, e kanë humbur rrugën në oborr. Kot mundohen të fshihen pas Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Kot shesin pallavra se kinse ata na qenkan UÇK-ja!!  Populli i di mirë punët e tyre të ndyta anti-shtetërore dhe anti-kombëtare. I shkelën me të dyja këmbët vlerat e luftës së UÇK-së. 

UÇK JANË: -Të gjithë luftarët e lirisë nga të gjitha trojet tona, prej momentit kur bisha e egër serbe zbriti nga malet Karpate në tokat shqiptare; 

-Të gjithë të burgosurit politik; Foshnjet, fëmijët, vajzat, gratë, burrat dhe pleqtë e paaramatosur të dhunuar, të torturuar, të djegur për së gjalli; 

-Kontribuesit e mjeteve financiare për blerjen e armëve kudo, sidomos në Amerikë; 

-Bartësit e snajperave me kamion nga Las Vegasi në Los Angeles dhe me avion për Tiranë, tutje deri në frontin e luftës; 

-Mbrojtësit e UÇK-së në Kongresin Amerikan me Joe DioGuardin dhe Shirley Cloyes DioGuardin; dhe shumë përkrahës nga Mërgata në gjithë botën. 

         Pra, UÇK ËSHTË MBARË KOMBI SHQIPTAR. 

         Kërkesa për dorëheqjen e Ministres së Jashtme Donika Gërvalla është qesharake e ulët dhe pa kurrëfarë baze. Deklarata e saj para disa vjetëve nuk ka të bëjë aspak me UÇK-në dhe luftën e lavdishme gjithëpopullore. Dhënia e informatave për krimet e mundëshme politike është obligim i çdo qytetari, pa marrë parasysh çfarë pozite mbanë. Qëllimi i këtyre mjeranëve është FRIKËSIMI, e thotë znj. Kimete Berisha në stilin e saj karakteristik, origjinal, te drejtpërdrejt dhe PA FRIKË.  

          Nuk frikohet bija e trimit të pavdekshëm Jusuf Gërvalla. Nuk frikohet askush tjetër. Nuk frikohet populli i Dardanisë nga dështakët. Ata nuk e kuptojnë se efekti i veprimeve të tyre të shëmtuara në parlament është i kundërt. Populli vetëm sa neveritet dhe bindet edhe më shumë për vendimin e drejt të rrëzuarjes së tyre nga pushteti. Të dështuarit në pozitë, dalin edhe më të dështuar në opozitë. Në vend se të kërkojnë falje për veprimet e tyre 22 vjeçare në shkatërrimin e shtetit, të bëjnë ndryshime dhe të fillojnë të punojnë për së mbari. 

         Këta e paskan indoktrinuar dhe manipuluar edhe Rininë e PDK-së për të dërguar dosje dhe libër me krimet serbe te zyrja e Ministrisë së Punëve të Jashtme. E kanë huqë adresën. Këto materiale është dashur të adresohen te Vuçiqi, Thaqi, Rama dhe Mustafa, kanë patur kohë 22 vjet. Tashti le t’i adresojnë te ata dhe te zyrja e Enver Hoxhajt. Pritet dhe shpresohet se Kryetari shpresëdhënës  i LDK-së Lumir Abdixhiku ta pastrojë LDK-në nga mbeturinat e shkatërruesit të LDK-së dhe shtetit të Kosovës, Isa Mustafës. Nëse PDK vazhdon me këto veprime të ulta anti-kombëtare, do të përshëndetet me pushtetin për sa të jetë jeta.

         Këto janë përpjekje dëshpëruese për të përçarë listën Guxo dhe Vetëvendosjen, për ta dobësuar luftimin e korrupsionit dhe agresorit serb, për ta penguar ngritjen e shtetit nga qeveria Kurti. Do të dështojnë me turp, sepse këta e kanë përkrahjen e popullit shumicë. 

        Shovenisti serb Vuçiq e ka të qartë se, pas shkuarjes së Grenellit, Thaqit dhe  Mustafës, dhe ardhjes së Bidenit, Vjosës dhe Albinit, edhe luftën diplomatike e ka të humbur. Duhet pritur veprime agresive dhe trazira nga huliganët serb me qëllim të destabilizimit të shtetit të Dardanisë.

         Donika Gërvalla është nderi dhe krenaria e kombit. Vjosa Osmani dhe Albin Kurti janë shpëtimtarët e shtetit të Dardanisë dhe kombit shqiptar. Këtyre ju bashkangjiten edhe Shaip Kamberi, Ardita Sinani dhe Zijadin Sela, të gjithë bashkë në shërbim të kombit. 

         Kombi është mbi të gjitha.        

*Anëtarë i Kryesisë së Ligës Shqiptaro-Amerikane dhe i Këshillit të Vatrës

Stefanoviqi mund ta shuajë ushtrinë e vet, por JO Ushtrinë e Kosovës !

by

Shkruan:Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

*** Nebojsha Stefanoviq (minister i Mbrojtjes së Serbisë)  ka deklaruar se “Kosova nuk mund të ketë ushtri, përpos KFOR-it” (http://radiomitrovicasever.com/2021/02/12/stefanovic-kosovo-ne-moze-da-ima-vojsku-stalnim-izborima-izbegavaju-preuzete-obaveze//.

Mesazhi i kësaj deklarate është kërcënim i hapur ndaj shtetësisë dhe popullit shqiptar të Kosovës. Kjo është përzierje direkte e Nebojsha Stefanoviqit në punë të brendshme të Republikës së Kosovës, që si pikëmbështetje ka theksuar Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së për Kosovën (https://undocs.org/S/RES/1244(1999), e cila pas pavarësimit të Kosovës, më 17 shkurt 2008, nuk është e vlefshme  (as de fakto e as de jure) për shtetin e ri të pavarur dhe sovran të Republikës së Kosovës, të njohur nga më se 100 shtete të OKB-së.

Për më tepër, kjo deklaratë e ministrit të Mbrojtjes së Serbisë, Nebojsha Stefanoviq paralajmëron  shtetin e Kosovës, që të heqë dorë nga Ushtria legjitime dhe legale e saj, në mënyrë që një ditë të afërt a të largët, ushtria pushtuese dhe gjenocidale e Serbisë të rikthehej në Kosovë pa asnjë “ferrë në këmbë” (në emër të “shpëtimit” të minoritet serb),  ashtu sikurse gjatë shekujve XIX dhe XX për t’i shfarosur dhe për t’i shpërngulur  sistematikisht shqiptarët nga Kosova e Shqipërisë Etnike, ashtu sikurse bëri me gjenocidin e saj të fundit, të drejtuar nga Slobodan Milosheviqi (1989-1999).

Mirëpo, harron Nebojsha Stefanoviq, se sot nuk jemi në vititn 1878, kur ushtritë serbe pushtuan Nishin, Vranjën, Prokuplen, Bllacën, Leskocin, Kurshumlinë…etj. GJithashtu, harron Nebojsha Stefanoviq vitetet 1912-1918-1945, kur ushtritë gjenocidale serbe e pushtuan jo vetëm Kosovën, por të gjitha territoret e Shqipërisë Lindore dhe Veriore, duke i aneksuar dhe kolonizuar për të zgjeruar territorin e Serbisë së Madhe.  Gjithashtu, harron ministri Stefanoviq, se nuk jemi në vitin 1989, kur soldateska dhe policitë vrastare e pushtuan Kosovën, duke vrarë dhe bërë masakra dhe terror ndaj shqiptarëve, jo më pak se një dekadë (1989-1999). -Por, jemi në fillim të dekadës së tretë të shekullit XXI, kur Kosova është shtet i pavarur dhe sovran, që ka polici, forca të sigurisë dhe Ushtrinë e vet, si dhe forcat e aleatëve evropianoperëndimorë (AMERIKËN dhe NATO-n).

E gjithë kjo do të thotë se Kosova është e blinduar dhe e mbrojtur me çelik, që ushtritë dhe policitë e Serbisë  kolonialiste dhe gjenocidale nuk kanë asnjë shans, që të shkelin në territorin e Kosovës sikurse 200 vjet më parë, sepse i gjithë populli është i armatosur dhe i mbrojtur nga forcat e veta policore dhe ushtarake, si dhe nga Amerika dhe nga NATO-ja. Ky është realiteti i sotëm i Kosovës.  Kush e kupton ndryshe, mund të digjet në këtë realitet.

Prandaj, nëse Serbia dëshiron  që ta mbrojë minoritetin serb në Kosovë, nuk parapëlqehet që ushtria, kisha dhe policia e saj të përzihen në çështje të brendshme të Kosovës, sepse kjo vetë me ligje dhe me kushtetutë, si dhe me të gjitha ligjet  ndërkombëtare mbron të drejtat dhe liritë e të gjitha minoritetve në Kosovë, jo vetëm të serbëve (2008-2021).

           Serbia ta harrojë Kosovën si koloni të dikurshme

Serbia  si shtet i dikurshëm kolonialist nëse dëshiron të ketë marrëdhënie të mira, konstruktive  dhe bashkëpunim reciprok me fqinjtë, patjetër, do të duhej ta shuante ushtrinë e saj, sepse ajo së bashku me Kishën Ortodokse Serbe, si “Vullkani i Vezufit” rrezikon vendet fqinje  në Ballkan, në veçanti Kosovën dhe Kroacinë, duke pretenduar RICOPËTIMIN territorial të tyre, ashtu sikurse edhe në dekadën e fundit të shekullit XX (1990-1999), që kishte për qëllim  spastrimin etnik të shqiptarëve, të kroatëve dhe të myslimanëve boshnjakë, që me çdo kusht t’i zgjeronte kufijtë territorialë dhe shtetërorë të Serbisë së Madhe (Velika Srbija).

Prandaj, në këtë kontekst, popat, ministrat, kryeministrat dhe presidentët e Serbisë, mund të flasin dhe të merren vetëm me ushtrinë e tyre serbe, jo me USHTRINË E KOSOVËS, sepse  kjo është çështje e brendshme e Kosovës, ashtu sikurse që ushtria serbe, është çështje e brendshme e Serbisë.

                     Milosheviqi ka “ngordhur”, s’ka më Kosovë nën Serbi, e as ushtri serbe në Kosovë! – “E ka hanger ujku gomarin”!

Pikësëpari për vetë serbët  dhe për të gjithë popujt e  Ballkanit, është shpëtim dhe fatbardhësi,  që ka bërë vetëvrasje Slobodan Milosheviqi në burgun e Shevingenit të Tribualit të Hagës në Holandë, më 11 mars  të vitit 2006, mbase ai kryekriminel ishte racist  fashist dhe vrasës masiv  i kroatëve, i myslimanëve boshnjakë dhe i shqiptarëve (1990-1999).

Prandaj, duke mbajtur parasysh atë tragjedi   të rënë mbi shqiptarët e Kosovës,  realisht, kurrë më nuk do të shkelë këmbë ushtari, as polici dhe as paramilitari serb në tokën e Kosovës, sepse Kosova ka USHTRINË E VET TË FUQISHME DHE MODERNE, që do të përballojë çdo armik, që tenton për të pushtuar Kosovën.

-Nebojsha Stefanoviq nuk ka se çfarë të kërcënohet dhe të përzihet në punë të brendshme të Kosovës, duke ndërlidhur kinse “mbrojtjen” e minoritetit serb me shuarjen e USHTRISË së Kosovës!?

Ky është vetëm një absurd politiko-propagandistik, sepse minoritetet në Kosovë nuk i  gëzojnë të drejtat dhe liritë e tyre në varësi direkte os indirekte nga  ushtria, por nga ligjet dhe nga kushtetuta në fuqi tështetit të pavarur të Republikës së Kosovës.

Për më tepër, kjo ndërlidhuri e “mbrojtjes” së minoritet serb nga Beogradi, është një lloj paralajmërimi provokues jo vetëm politik, por edhe  i llogaritur gabimisht dhe naivisht nga logjika e politikës së përdorimit të forcës parashikuese serbe (duke shfrytëzuar si pretekest “mbrojtjen e interesave” të minoritet serb në Kosovë), se Kosovës nuk i nevojitet USHTRIA  e saj, por ajo duhet të shuhet, se gjoja po e “kërcnuaka” minoritetin serb në Kosovë!?

Mirëpo, logjika e shëndoshë e thotë ndryshe, USHTRIA e Kosovës,  do të jetë jo vetëm në GARANT i mbrojtjes së territorit të saj, por edhe i mbrojtjes së shtetit, si dhe të  të gjithë qytetarëve të saj pa dallim, ashtu si thotë ligji dhe kushtetuta e Republikës së Kosovës.

Prandaj, as minoriteti serb e  as populli serb në  Serbi nuk kanë pse të frikësohen nga USHTRIA E REPUBLIKËS SË KOSOVËS, sepse nuk do  të jetë sikurse ushtritë vrastare famëkeqe  pushtuese dhe gjenocidale serbe, të cilat për t’ua pushtuar tokat dhe për t’ua plaçkitur dhe djegur shtëpitë dhe pasurinë e luajtshme dhe të paluajtshme  kanë vrarë dhe masakruar me qindra e mijëra shqiptarë  (1878-1999).         Kosova pa ushtrinë e vet, nuk është kurrfarë shteti !
 Prandaj, si shteti serb, ashtu edhe minoriteti i tij në Kosovë, duhet të jenë të vetëdijshëm se Kosova nuk është pjesë e Serbisë, por e Shqipërisë Etnike (edhe pse dikur ishte koloni e Serbisë-1912-1999), prandaj, edhe ka USHTRINË E VET MBROJTËSE derisa Kosova të bashkohet me SHQIPËRINË.

Këtë të vërtetë, duhet ta ketë mbajtur parasysh çdo prift, çdo lider politik dhe çdo qeveri e Serbisë, që të mos përzihet në çështje të brendshme të Republikës së Kosovës, sepse kjo, kurrë më nuk do të jetë plaçkë koloniale e Serbisë, as e Malit të Zi, as e Maqedonisë Veriore, por vetëm pronë dhe tapi e ligjshme dhe legale e shqiptarëve dhe e SHQIPËRISË ETNIKE.

          Kosova ka Ushtrinë e vet, Serbia le ta  mbajë ushtrinë e saj  brenda territorit të vet, JASHTË REPUBLIKËS SË KOSOVËS !

Prandaj, ministri Nebojsha Stefanoviq, të kujdeset për ushtrinë e vet, jo të përzihet në çështjet e brendshme të shtetit të ri të Kosovës, duke  i diktuar, se duhet ta pezullojë UAHTRINË e vet, sepse sipas logjikës së tij militariste dhe hegjemoniste, gjoja kjo po “rrezikuaka ekzistencën e minoritetit serb në Kosovë” !?Megjithëkëtë “dëshirë”  të shkretë të N. Stefanoviqit me prapavijë të rrezikshme për: mbrojtjen, sigurinë, rendin dhe paqen e Kosovës,  Ushtria e Kosovës mund të shuhet vetëm nëse Kosova  bashkohet me Shqipërinë një shtet unik, i cili, natyrisht se,  do të ketë vetëm NJË USHTRI KOMBËTARE SHQIPTARE.  Pra, vetëm në këtë rast  Kosova nuk do të ketë  nevojë të ketë Ushtrinë e saj, mbase shqiptarëve nuk u duhen “ushtri mbi ushtri”, por vetëm NJË USHTRI DHE NJË SHTET I FUQISHËM I PËRBASHKËT-SHQIPËRIA ETNIKE NATYRALE.                Të  gjitha ushtritë serbe ishin pushtuese të territoreve të SHQIPËRISË ETNIKE

Këtë tragjedi shekullore  e dëshmon edhe historia kombëtare shqiptare, qysh nga pavarësimi i  Serbisë në Kongresin e Berlinit (maj 1878) e deri në dekadën e fundme të  shekullit XX (1990-1999), e cila ka pasur dhe, edhe sot ka në Platformën e saj shfarosjen e kombit shqiptar në Ballkan. Prandaj, shqiptarët, duhet të kenë USHTRINË e vet KOMBËTARE, që të mbrohet nga çdo ushtri e huaj agresore qoftë e Serbisë, apo ndonjë shteti tjetër fqinjë.

Këtë të vërtetë e dokumenton edhe akademiku ynë ( i ndjerë)  i shquar dhe patriot i madh shqiptar, Mark Krasniqi  se “Qëllimi i përerhshëm i Serbisë është zhdukja fizike e popullit shqiptar nga trojet e tij shekullore, duke zbatuar terror, gjenocid shtetëror dhe msakra me përmasa shumë të gjera, si në të kaluarën, ashtu edhe sot, kështu do të vepronte edhe në të ardhmen…” ( Mark Krasniqi: 1992: 36).

Kjo është një nga arsyet kryesore, pse   Kosova  sine qua non , duhet të ketë Ushtrinë e vet, që të mbrohet nga ushtritë, nga policitë dhe nga  paramilitarët vrastarë të Serbisë kolonialiste , e cila historikisht dhe praktikisht ka dëshmuar se me rastin e çdo ndërhyrjeje dhe çdo pushtimi të Kosovës dhe të territoreve të tjera të Shqipërisë Etnike, së pari ka  çarmatosur  me dhunë, me terror dhe me gjenocid shqiptarët, sepse vetëm në këtë mënyrë, duke ua grabitur armët shqiptarëve, ia kanë arritur që t’i vrasin, t’i masakrojnë dhe t’i dëbojnë nga shtëpitë dhe nga tokat e tyre autoktone. Kjo është “ABC-ja” e kolonializmit gjenocidal serb ndaj shqiptarëve dhe  SHQIPËRISË ETNIKE! Kjo është një nga shkaqet, pse, edhe sot ( 12 shkurt 2021) Nebojsha Stefanoviq (minister i Mbrojtjes së Serbisë) kërkon që  Republika e Kosovës, të mos ketë Ushtrinë e saj .

Mirëpo, këtë “ëndërr strategjike” tejet provokuese dhe të rrezishme të ministrit serb të Mbrojtjes, Nebojsha Stefanoviq për ripushtimin e Kosovës shqiptare, nuk do t’ia plotësojë  Qeveria e Republikës së Kosovës e as populli shqiptar i Kosovës, edhe sikur të ringjallej  ndonjë  “sejdo bajramoviq” ose “rrahman morinë”,  i nënshtruar regjimit policor dhe militarist shtetëror të Serbisë pushtuese të Slobodan Milosheviqit.