NGA HASAN KOSTRECI/Tema që para pak ditësh shtjelloi në studio drejtuesja e emisionit televiziv, ‘Ora News’, Ilva Tare, “Ç’farë bëmë me demokracinë”, ishte interesante, por edhe pjesmarrësit e ftuar në atë emision, duke qenë jo vetëm gazetarë apo analistë të njohur, por edhe të pjekur në mendime, pyetjes iu përgjigjën saktë dhe me mjaft seriozitet. Megjithatë këdo që ata fajësuan, për mos mbarëvajtjen e proceseve demokratike në këto njëzet e gjashtë vjet, si mentaliteti i prapambetur i popullit tonë, i cili vjen nga një diktaturë e gjatë dhe e egër komuniste, varfëria, mediokrriteti apo kryeneçsia e politikanëve e të tjera që u përmëndën aty, qëndrojnë, por nuk e tha, si të thuash, hapur, ajo që, per mendimin tim, është më kryesorja dhe e rëndësishme. Kur Napoleon Bonoparti pyeti një nga gjenaralët e vet se pse e kishte humbur një betejë? Ai iu përgjigj; Për shumë arësye madhëri. E para, na u mbarua municioni. Mjaft, ndërhyri perandori, sepse nuk ka nevojë më për të tjerat’. Pra, nëqoftëse politikanëve u ka munguar dëshira dhe vullneti, që ne si shoqëri të ecim përpara e të integrohemi, të tjerat janë sekondare. Po të vihet re, gjithashtu, se që të gjitha ngjarjet e ndodhura gjatë këtyre dy dekadave e gjysëm, si 97 –ta, 21 Janari ose ndryshe siç është quajtur Ngjarja në Bulevard”, rasti i Komunës së Fierit, që u përmënd edhe aty, vërtet qesharake, por dëmi qe tepër i madh, bojkotimet herë pas here në parlament nga të dyja palët, greva e socialistëve përpara universitetit të tjera si këto, të cilat duke u bërë edhe në disa momente kyçe dhe tepër delikate, të bën të dyshosh se nuk ka qënë edhe aq për të kundërshtuar njëra tjetrën si parti, se sa me një qëllim të përbashkët, për të prishur imazhin e Shqipërisë. E njëjta gjë është bërë edhe me sjelljen brutale ndaj disa biznesmenëve të huaj që vijnë për të investuar miliona dhe ikin për të mos u kthyer më kurrë.

Por edhe antagonizmi që po shohim aktualisht midis politikanëve nga të dyja partitë për Reformën në Drejtësi, të duket më tepër si falsifitet, bile ndonjëherë, dëshëroj që të jem i gabuar, si teatër dhe në se tensioni herë bije dhe herë ngrihet sipas rastit, më tepër për ta bërë atë sa më interesante dhe tërheqëse për publikun, ndërsa skenari mbetet i njëjte dhe ashtu siç është lënë amanet nga R. Alija, ‘Vetëm bëni sikur’. Pra, kontradita, në realitet për të gjitha problemet e ngritura, ka dhe kjo është një tipar themelor i demokracisë, po a janë ato realisht apo vetëm në dukje, sepse me “Vetëm bëni sikur”, është praktikuar edhe për ligjin e ilustracionit, për ligjin e pronave, për hapjen e dosjeve, të dekomunizimit e të tjera si këto dhe si përfundim të gjitha kanë mbetur zvarrë dhe asnjëra prej tyre nuk ka përfunduar.

Oferta e ish kancelarit gjerman, Shtraus në tetëdhjet e pesën, kur gjëndja e Shqipërisë dhe e shqiptarëve ishte katastrofale, nga regjimi i atëhershëm u refuzua kategorikisht dhe arësyeja a vetme, sepse atyre u rrezikohej pushteti. Mos ka të ngjarë që ky fenomen po përsëritet edhe tani që ne asnjëherë të mos integrohemi në Europë!

Është thënë se gjenerata e re dhe sidomos ajo studentore nuk duket edhe aq intelektuale, e pjekur dhe si rezultat edhe e pa aftë për të marë në dorë fatet e shoqërisë. Pra del që shanset edhe kjo t’i ketë që nesër të katandiset më shumë në një turrmë, se sa popull. E kujt atëhere i leverdis ky fenomen. Edhe ndonjë veprim që ata në mënyrën e tyre të pjekur apo të pa pjekur, bëjnë, quhet ekstremizëm dhe bombardohet nga opinioni dhe media aq shumë, sa ata paralizohen. Ekstremizëm u quajt gjithashtu edhe veprimi para disa vitesh e një ish të burgosuri, i cili protestën e tij e shprehu duke u vetë djegur. A mos është ky një mentalitet i mbetur nga komunizmi, që ‘Murit nuk i bihet me kokë’. Jemi në demokraci dhe duhet pasur kurajo për të kundështuar çdo gjë që duket e pa drejtë, ndryshe teoria e R. Alisë, ‘Vetëm bëni sikur” do vazhdojë ende gjatë, ndofta edhe për njëzet e pesë vjet e më shumë të tjera.