Archives for January 2014

HISTORIA E SHQIPERISE DHE E FAMILJES SE SAJ MBRETERORE 1443 – 2007

January 20, 2014 by dgreca

Nga Intervista e autorit të librit, Patrice Najbor/*

Ne foto: Autori I librit Patrice Najbor dhe Mbreti Leka/

Në këte vepër, jam perpjekur me vendos të vërtetën historikë duke paraqit me objektivitet ,vecanerisht në saj të burimëve të jashtme faktet dhe personat të cilët nuk jane njohur deri tani nga historiografia shqiptare. Kështu unë në mënyrë modeste jam munduar të sjellë një kontribut ne rishikimin e historisë së Shqipërisë.

VELLIMI I Në këtë vellim une jam përqendruar kryesisht në luften për pavarësi qe ze vendin kryesor dhe për këte une kam studjuar veprimet e Fuqive të Medha per të ruejt ose zgjeru sferat e tyne të influencës, si dhe rolin e tyre në zgjedhjen e princit te Wied (1914).

Njëkohësisht une kam analizu politikën e diskutushmë të Esat Pashë Toptanit, i cili eshtë konsideru nga shume shqiptar një tradhëtar kur pranoi dorezimin e qytetit të Shkodres (23.04.1913) në nji kohë kur nga ky veprim ai jo vetem shpetoi ushtrine e tij dhe armatimin nga një humbje e sigurtë (ushtria ishte e raskapitur pas disa muajve lufte) por edhe ndërkombetarizoi këte krizë midis Shqipërise dhe Malit te Zi.

Nga ky veprim i tij , ne madje mundemi me thënë se ai ka qenë largpames dhe i shkathët meqënëse disa ditë me vonë nën presionin e Fuqive te Medha, mbreti Nikolla i Malit te Zi, u detyru me e kthy qytetin (shif “Ne sherbim te Frances nente vjet kujtime”, vellimi III i Rajmond Puankare).

Me vonë me shpalljen e Luftes se parë botërore, Esat Pasha eshtë rrjeshtu menjihere në anen e Aleateve ne krah të te cileve ai luftoi dhe nga ana tjeter duke pranuar qe ushtria serbe e dermuar nga lufta të terhiqej duke kaluar nëpër Shqiperi ai shpetoi Frontin e lindjes si dhe vendosi Shqiperinë ne kampin e fitimtareve.

VELLIMI II Në vellimin e dytë une paraqes periudhen e vitëve njëzetë duke sjellë, sidomos, një veshtrim të ri persa i perket figurave të Fan Nolit dhe Ahmet Zogut. Ne kundërshtim me ate që për shume kohë eshtë folur, Fan Noli, ishte larg te qenurit demokrat mëqenëse qeveria e tij bolshevike eci drejt diktatures duke shpallur në të gjithe vendin gjendjen e shtetrrëthimit, duke vendosur gjykatat e jashtëzakonshme dhe duke mos mbajtur premtimin e tij per të organizu zgjedhjet. Fan Noli nga ana tjetër thoshte se “demokracia eshtë një komedi hipokrite, parlamenti një morg, dhe zgjedhjet e lira një komedi e vertete”. Logjikisht meqënëse Fan Noli ishte, si mbas “historise zyrtare”, demokrat, Ahmet Zogu duhej te ishte diktator ne nji kohe kur ai ishte një personalitet në ngjitje i kësaj periudhe meqënëse ka qenë më radhë minister i mbrendshem, kryeminister, dhe pastaj President i Republikës para se të behej mbret e që do të mund të fliste në emer të të gjithë shqiptarëve, teritori i të cileve kishte qenë cunguar me 2/3 nga Konferenca e Ambasadorëve mbledhur ne Londer (29.07.1913).

Studimi i periudhës zogiste tregon se mbreti Zog me realizimet e tij ne fushat institucionale, legjislative, edukative, shëndetësore, ushtarake, diplomatike, ekonomike dhe në drejtim te zhvillimit te ndërtimit të rrugëve dhe të infrastruktures se vendit ka vendosur bazat e një shteti modern, demokratik të tipit perendimor dhe duke zëvendësuar te drejtën e forces me forcen e te dejtës, ai paraqitet si njeriu më progresist i kohes (Shif punimet e konferencës shkencor ndërkombëtare organizuar nga Ministria e Kulturës e Shqipërisë, Qëndra e Studimeve Albanologjike, Instituti i

Historisë dhe Muzeu Historik Kombetär me 01.09.2008 me teme : “Monarkia shqiptare 1928-1939” dhe sidomos ndërhyrjenë e Patrice Najbor : “Realizimet e Mbretit Zog”). “Ataturku shqiptar” i vëtetë shfuqizoi feudalizmin, dekretoi shtetin laik dhe kontribuoi ne zhvillimin e ligjit per vendin e gruas në shoqërine shqiptare.

VELLIMI III Në vellimin e tretë jam përpjekur me tregu udhëtimin e gjate e të veshtirë te familjes mbretërore në mërgim dhe luften e vazhdueshme te mbretit Leka I per çlirimin e Shipërise nga komunizmi dhe te Kosoves nga zgjedha Serbe.

Une sjell për këte problem në vellimin e V, dokumenta te shumtë , shpesh të panjohur, të veprimëve të ndryshme politikë te mbretit Leka. Mund të themi se pertej mosmarrëveshjeve të shqiptarëve të diasporës, mbreti Leka ka punuar per ribashkimin e kombit shqiptar.

Pastaj jam përpjekur me tregu gjithashtu se si Princi trashëgimtar Leka II eshtë përgatitur me i shërbye vendit të tij.

VELLIMI IV Në vellimin e katërt unë tregoj kthimin e familjes mbretërore në Shqipëri dhe rrethanat politike të viteve 2000 ne Shqipëri dhe ne rajon. Keto rrethana sollen pas nje rruge te gjate pavaresinë e Malit të Zi (03.06.2006) pastaj të Kosovës (17.02.2008), kthimin ne pushtet të Sali Berishes (03.09.2005) dhe tranzicionin e gjatë e vështirë të demokratik, marrjen të pandehur te Z. Ramush Haradinaj (07.03.2005), miratimin nga parlamenti të ligjit për familjen mbretërore (08.05.2003), kthimin e pallatit të princeshave(05.11.2005), nënshkrimin e Marreveshjes se Stabilizim Bashkimit (12.06.2006), si dhe vdekjen e presidentit Ibrahim Rugova (22.01.2006) dhe të mbretëreshave Geraldine (22.10.2002) dhe Suzan (17.07.2004).

VELLIMI V Vellimi i pestë permban dokumenta të arshivave, të traktatëve ndërkombetarë dhe të marrëveshjeve sekrete, të letrave dhe pemëve gjenealogjike. Duke botuar keto tekste origjinale në tersine e tyre, une kam dashur me tregu me shumë se permendjen e thjeshtë të tyre, me qellim që lexuesi të ketë mundësi vetë të shprehi mendimin e tij mbi faktet e treguara.

Libri perfundon me një bibliografi te pasur te veprave të shekullit të XV në ditet tona.

*Kush eshte Dr Patrice Najbor

Dipllomuar në Institutin e Studimëve te Mardhënieve Ndërkombëtare (ILERI) të Parisit, titullarë i një dipllome të studimëve të larta të specializuara (DESS) të

diplomacisë dhe administrimit të organizatave ndërkombëtare (Paris XI), doktor i shkencave politikë, ka realizuar një tezë mbi “Dykrenarja e Shqipërise në maredhëniet ndërkombëtare bashkohore” (Paris XI – 1992) dhe shume shkrime në kuader te një dipllomë të studimëve të thelluara (DEA) të mbrojtjes dhe sigurimit europian (Lille II -1990) midis të cileve “Sistemi dhe politika e sigurimit të Shqiperisë” dhe “Ceshtja shqiptare e Kosovës”).

Ai eshtë autor i “Dinastisë së Zogut” 2002 dhe i “Historisë se Shqiperisë dhe i familjes së saj mbretërore 1443-2007)” në pesë vellime 2008.Ai nga ana tjeter ka organizue shoqëru disa ndihma humanitare ne Shqipëri, sidomos gjatë tranzicionit demokratik.

* E dergoi per Diellin z. Skender Zogu

Detyrat e shtëpisë: a është pedagogjikisht e drejtë të mos jepen?

January 20, 2014 by dgreca

(Ftesë Ministrisë së Arsimit për diskutim të gjerë)/

Nga Arjan Th. Kallço*/

Bota sot po përjeton vërtet një hop cilësor përsa i përket shkollës dhe arsimit në përgjithësi, sidomos me arritjet e padiskutuara të risive teknologjike. Në artikujt e shumtë për arsimin, uroj që dikush në Ministri të vazhdojë t’i lexojë, jam munduar që të sjell risitë më të fundit, të vendeve përreth nesh, kur këto risi vërtet ia vlejnë. Por risitë për shkollat nuk marrin fund këtu, njëlloj si shprehja : do të rrojmë e do të shohim se çfarë do të shpikë mendja njerëzore për shkollën. Artikulli im këtë radhë ka një “risi” në një aspekt tjetër që lidhet me një moment tjetër të rëndësishëm të mësimit dhe që janë detyrat e shtëpisë. Besoj se shumë kolegë të mi dhe pedagogjistë jemi në të njëjtin mendim se aspekti i detyrave të shtëpisë është tepër delikat për asimilimin e njohurive të reja që marrin nxënësit çdo ditë në shkollë. Pra e shpjeguar më qartë nxënësi duhet të ushtrohet t’i asimilojë ato me ushtrimet në detyrat e shtëpisë. Natyrisht dallimet kanë ekzistuar dhe do të ekzistojnë gjithmonë midis nxënësve në shkolla, pasi në to kemi të pasqyruar qartë, por drejt nuk do të thosha në mënyrë absolute, aftësitë e secilit prej tyre për të mësuar. Barazitizmi në arsim ishte gabimi fatal i reformave të mëparshme, sepse asnjëherë prirjet nuk janë të njëjta. Detyrat e dhëna si në klasë dhe në shtëpi, kur këto bëhen vetë nga nxënësit, janë tregues i aftësive të tyre për të vazhduar apo jo studimet në universitete. Por jemi edhe të ndërgjegjshëm që realiteti shqiptar flet edhe për nivelet parauniversitare të shkollave me mangësi të mëdha përsa i përket respektit për institucionin e dijeve. Është folur e shkruar aq shumë, saqë do të jenë bërë të mërzitëshme fjalët e tepërta që lidhen me ecurinë e shkollës dhe për sëmundjet që ato po vuajnë sot. Mungesa e theksuar e seriozitetit në lidhje me hallkat e shkollës po na e degradon gjithnjë e më shumë faktorin ardhmëri për to. Ashtu si edhe në universitete po prodhohen nga fabrika pa rendiment deftesa të cilat për një pjesë të konsiderueshme nuk vlejnë. Edhe vetë nxënësit, sigurisht jo të gjithë, “ ia kanë kallur flakën” shkollës, sepse tash jeta e tyre nuk vërtitet reth saj, si dikur, por rreth teknologjisë më të fundit të cilën e kanë ndër duar dhe e shpërdorojnë kot kohën që u duhet për tjetër punë. Nuk është çudi që të gjithë rregullat e shkollës që duhet ta bëjnë nxënës të apasionuar pas mësimit, të zëvendësohen me disa rregulla që vetë ata po i servirin dhe me shpejtësi drite po i bëjnë pronë të tyre. Nëse shoqëria nuk nxjerr rregullat e saj edhe për shkollën, pra e lë në amulli, atëherë rregullat do të lindin nga vetë të interesuarit, pra nxënësit. Kur shohin se shoqëria shqiptare është rrumpallë e vërtetë, atëherë në këtë kaos ata përpiqen të vendosin rregullat e tyre, edhe pse ne nuk na pëlqejnë. Është ligj i natyrës dhe i shopqërisë që ku mungojnë rregullat, ato kompesohen me të tjera, qoftë edhe këto të nxjerra apo sajuara nga njerëzit. Askush nuk e thotë dot nëse do të jenë ligj për të gjithë apo do të jenë të përkohëshme. Uroj që mendjet e ditura të vendit ta fshijnë fjalën përgjithmonë dhe t’i japin fund përkohësisë së këtyre rregullave barbare.

Sot duke lundruar në FB, kjo fjalë më duket mëse e drejtë sesa e huaja navigoj, më bëri përshtypje një status, që mesa duket, është realiteti i arsimit shqiptar ku nxënësit e mbledhur në grupe shoqërish kanë hedhur në rrjetin e FB një listë të statusit të ri në shkolla, me qëllim miratimin e tyre nga vetë ata, meqë shoqëria nuk është në gjendje të vendosë rregull, ku thuhet shprehimisht se cilat janë “Kodet e Shkollës” të cilat për arsye studimi po i lë të shkruara siç janë origjinal në rrjet:

1-Klasa Eshte Bere Si Sall Interneti , Te Gjithe Me Celular Neper Duar

2-Detyrat E Shtepise Bohen Te Gjitha Ne 5 Minutsh

3-Nje Fletoret Perdoret Per Detyrat E Gjuhes ,Anglishtes Biologjise etj

4-Nxenesit Bojn Lufte Se Kush Do Shkoje Te Marre Shkumsa I Pari

5-Lutje Me Gjithe Zemer Kur Zysha Bohet Gati Te Pysi

6-Librat Merren Tek Klasat Qe Kemi Afer Dhe Gjithmone Me Te Drejte Kthimi

7-Roja Ka Me Shume Pordh Se Drejtori.

8-Nese Ke 1 Ore Pushim Duhet Te Bosh 1 Loje PES Ose FIFA

9-Korridori Ju Duket Gocave Si Pasarele Mode.

10-Banga E Fundit Si Krevat Dormeo

11-Farat I Gjen Kudo 10 Pako Per Bange

12-Lufte Kush Do Ulet Me Nxenesin E Mire Ne Provim

13-Pytja E Perhershme ” Edhe Sa Minuta Bie Zilja ?

A do të ishim dakord të gjithë me këtë status, apo rregulla, të brezit të ri? Sapo t’i lexoni do ta kuptoni se këto nuk janë rregulla të cilat ata do t’i miratojnë në miniparlamentet e tyre, por është thirrja që i bëjnë shqoërisë shqiptare për ta mbledhur kallaballëkun dhe t’i hedhë shpejt sytë nga shkolla dhe nga vetë nxënësit. Nuk ka nevojë për fjalë të shumta komentimesh, pasi më qartë se kështu edhe vetë politika shiptare nuk i harton dhe nuk i miraton dot në unison, sepse inatet dhe zemërimet e tyre ua kalojnë edhe vetë fëmijëve. Pra me të drejtë thuhet se shkolla e ka humbur funksionin e saj, se serioziteti ka humbur krejtësisht, dhe në vend të mësimit duket se shkolla është bërë një vend ku mund të bëhehn të gjitha qefet, kuptohet ato që nuk paraqesin ndonjë paudhësi më të madhe, sepse ndoshta rruhet ende një farë “kujdesi” që disa gjëra nuk bëhen hapur fare në sytë e të gjithëve. Alarmi ka rënë dhe shoqëria shqiptare duhet t’i japë një përgjigje të fuqishme banalitetit dhe kotësisë së jetës pakuptim rreth tryezave për kafe, gjithë kohën në internet apo edhe “kënaqësi të tjera” të cilat duhen bërë, sepse kjo po shkon në modë.

*Autori eshte pedagog ne Universitetin “Fan S Noli” ne Korce, bashkepunetor i Gazetes Dielli prej 4 vitesh.

Zoti flet shqip!

January 20, 2014 by dgreca

“Gjaku shqipëtar që rrjedhë në venat tona më bëri të shkruaj këtë shkrim ,që ta kemi gjithëmonë afër që mos të harrojmë kurrë mëmëdheun tonë dhe gjuhën tonë ëmtare, vlerat e së cilës do t´ia njeh e ardhmja ”/

Nga Fahri XHARRA/

Në shkallë ndërkombëtare prej gjithë përfundimeve të tyre të verifikuara mirë, del se pellazgët, , i kanë sjellë Europës, ndër të tjera, alfabetin e parë, qytetërimin më të lashtë: mjeshtërinë, teknikat e dobishme, themelet e shkencës, mitologjinë etj., e në veçanti emrin e vetë Europës, kulturën e grurit, shpikjen e bukës, ndërtimin e qyteteve e bërjen e regjistrimeve, të ligjeve, të monedhave, të Lojërave Olimpike… (Dr. Dhimitër Pilika , 1994 ) Përfundimisht, origjina pellazgjike e kombit shqiptar, është provuar në mënyrë të padyshimtë, pa asnjë hije etnocentrizmi, nëpërmjet përputhjeve, ndihmesave, konvergjensave të pakundërshtueshme të mijëra të dhënave ndërdisiplinore, zakonisht të pabotuara, vendore, që u përkasin fushave të mëposhtme: historigrafisë, numizmatikës, epigrafisë, fizikës radiometrike, kimisë (së metaleve, tokave etj.), etnologjisë, folkloristikës, gjuhësisë, onomastikës, etimologjisë, antropologjisë, hematologjisë, ballkanologjisë, etruskologjisë, jurisprudencës, paleografisë, statistikës, demografisë, klimatologjisë etj.Dhe zbërthimin i këtyra që u thanë më lartë na japin Dhimitri Pilika , Edouard Shneider,Aristidh Kola (etj) si dhe vetë qenja e jonë që i mbijetoi Oqeaneve të Historisë dhe valëve të mëdha të saja përpirëse që herë e fundosnin e herë çitnin në sipërfaqe të jetës së pasardhësve lashtësinë e vet.

Edhe pse shpesh thuhet që shkenca ende nuk ka arrijtur të zbërthen origjinën racore të pellazgëve të humbur në natën e errët të kohës, prapë se prapë , lindja e këtij populli të lashtë në agun e historisë së popujve mund të zbërthehet përveq tjerash edhe me anën një populli të lashtë që ende jeton dhe me gjuhën e atij populli që ende flitet. Prejardhja e një populli është e lidhur ngusht me prejardhjen e gjuhës se tij dhe një gjuhë e pavarur do të thotë një popull i veçantë. Zoti fliste Shqip!

Duke lundruar ne Oqenin e Mileniumeve arrijmë në një të vërtetë të mohuar , të vjedhur , të mëshehur nga zilia historike e prejardhjes se të mëvonëshmëve dhe e cila ishte shpesh e rrezikshme për tu përmendur edhe nga vet trashëgimtarët e asaj të vërteteje.

Që të kthehemi në trajtimin tonë të themi që gjuhët primitive ishin monosilabike ( një rrokëshe, një zëshe) dhe të cilat me kalimin e kohës dhe nevojave për komunikim janë bër shumërrokëshe duke e shtuar në rrënjën e fjalës një tingull tjetër që të flasin me fjalë shumë më të përbëra , po në të njetën mënyrë sikur një fëmi disa muajsh i cili e fillon belbimin e disa fjalëve një rrokëshe dhe në mënyrën e tij të thirrjës dhe pasthirrjës.
Herodoti (484-425 prK) na spjegon në mënyrë shumë bindëse përvojën me dy fëmij në Egjypt.Mbreti i Egjyptit për të mësuar se cili ishte populli më i vjetër e bëri këtë: Dy fëmij të posalindur iu besuan nje gruaje së cilës iu kishte këputur gjuha në mënyrë që ajo të mos kishte mundësi të iu fliste fëmijve dhe në mënyrë instiktive të mos ndikonte te ata në formimin e të folmës së tyre, sepse të gjitha gjuhët fillojnë të mësohen nga veshi( të ndëgjuarit). Herodoti spjegon që fjala e parë që ata kishin klithur ishte ” buk ”Duke kërkuar ndër të huajt , banorë të Egjyptit se nga cili popull vinte kjo fjalë , ai gjeti se ata ishin Frigjët ata që i thonin ”bukës”. Frigjët , (Frigasit) ishin pellazgë dhe ata e flitshin gjuhën e shqiptarëve të sotëm. Dhe vërtetë ishte fjalë monosilabike që është e mundshme nga fëmiu ( A.Kola, E. Schneider )

Për ti dhënë vendin e sajë racës Pellazgjike në llojin e njerëzimit, ne nuk do të shërbehemi me me cilësi anatomike ( Edouard Schneider) por me gjuhën , përrallat dhe tregimet , legjendat dhe zakonet e Shqyptarëve të cilët janë të zbriturit e drejpërdrejt të Pellazgëve. Do të flasim për gjuhën shqipe.Gjuha e pellazgëve duhet të ketë qenë një gjuhë admirative, ekslamative , demonstrative dhe imitative; kështu me një gjuhë monosilabike dhe konçize ku cdo rrokje , çdo zë e jep një kuptim të plotë.Ne mund të dijmë që njeriu i asaj kohe nuk ka mundur të përdor shprehje dy ose më shumë rrokëshe për të emërtuar diellin, yjet , tokën , ujin, zjarrin , frymën, njeriun , zogjët ,pemët

Nëse ne e marrim që gjuha e Shkyptarëve diellit i thot dillë, qiellit Qillë , dheut Dhe, yjeve Hyll Hyi, zjarrit ziarm ose zierm ,frymës erë njeriut njer , zhtazës shtans ,; zogut shpen, pemës pem` ;kreut Kok´ ose kry , ujit uj´; shofim që të gjithë emrat janë të shkurtër ,të ëmbël për ndëgjim, shprehës kuptimplotë me një harmoni të madhe imituese.

Dielli e shprehë idenë e një qendreje ndriçuese :Dielli e fillon ditën : Nga Dielli rrjedhë dita pastaj drita dhe e drejta.Qielli e shpreh idenë bashkëkrijuese ( nga mitollogjia , bashkimi i qiellit me tokën e bëri njeriun)

Dhe , dheu e shprehë të zezën , terrin mbi tokë. Edhe sot thuhet .”Zi si dhe (dheu)”

Nir (njeriu) e shpreh gjendjen e njeriut të parë të vëmendshëm , i përmbledhur, i përmbajtur karshi natyrës. Edourd Schneider e spjegon që emri njeri rrjedhë nga dy fjalë

me ni (ndie) me ri ( me ndejt, qëndruar) , .

Për thellim më të madh të lexohen autorët e cituar më lartë

Një studim më i thellë të dërgon në gjuhën e Homerit , gjuhë e cila spjegohet vetëm me anën e shqipes së sotme. Spjegimet e mëtutjeshme të gjuhës së Zotit e tejkalojnë qëllimin e shkrimit , por ky shkrim le të jetë një grrithje në n gjuhën më të vjetër të botës.

Pse sulmohen majat e kombit?

January 20, 2014 by dgreca

Nga Gani MEHMETAJ /

Ka vjet që grupe mercenarësh shqipfolës bëjnë fushatë të egër e denigruese kundër personaliteteve më të mëdha shqiptare. E nisën “kozmopolitët evropianë” më Gjergj Kastriotin-Skënderbeun, në përpjekjen për të zvogëluar madhështinë e tij, në emër të kinse luftimit të nacionalizimit shqiptar; e vazhduan përbaltjen e heroit tonë kombëtar islamikët antishqiptar me përrallat fetare shkombëtarizuese. Qëllimi i mercenarëve ishte i qartë: frika paranoike se duke e thirr në ndihmë Gjergj Kastriotin, simbolin e bashkimit kombëtar, shqiptarët do të kërkoni të drejtën historike dhe të drejtën etnike.

Nuk mbeten prapa fushatës denigruese, ose e tumiren edhe disa parti politike në Kosovë, sepse përpiqeshin që luftën e vitit 1999 ta kapitalizonin me heronjtë e shpifur e të flashkët, ndërsa druanin se personalitetet nga e kaluara do t’u bënin hije, duke ua zvjerdhur luftë partizanëve të rinj. Prandaj i toleronin apo e ndërsenin sulmin e tillë.

Por pavarësisht që u derdhen shumë para, u shpenzua shumë energji renegatësh, Skënderbeu qëndroi i fortë përballë sulmeve të egra të mercenarëve antishqiptar. Në këtë përpjekje thirrën në ndihmë Lindjen e Perëndimin (ishte hera e parë që të dy palët merreshin vesh mirë në mes veti), shprushen e shtrembëruan fakte, duke u përpjekur të ilustronin tezat e tyre të mbrapshta, por ishin të pakët shqiptarët që i përfillen apo që u besuan.

Kujt i pengon Nëna Terezë e Ibrahim Rugova

Kur dështuan për faqe të zezë kundër Skënderbeut (megjithatë ata nuk pushojnë), vazhduan me të njëjtën egërsi kundër Nënës Terezë, shqiptares më të famshme të shekullit XX dhe meljeniumit të tretë, simbolit të shpirtit të madh shqiptar.

Niveli i atyre që përjargeshin kundër Nënës Terezë ishte i mjerë: ca hoxhë sharlatanë e primitiv deri në skajshmëri, ndonjë gazetar-shkrimtar i dështuar që s’ia thoshte askund, pos në intriga e prostituim profesioni, prandaj u ngjiteshin shoqatave islamike që t’u zhvatnin para. Por ishin edhe më të mjerë ata që i dëgjonin si kopeja, ndërsa nuk reagonin. Por ata po i ndërsejnë militantët talibanë të sillen si vandalistë.

Pastaj iu kthyen sërish presidentit Rugova, duke hedhur baltë mbi te, sepse edhe nga varri u bënte hije mercenarëve e politikanëve të dështuar që ndërrojnë ngjyra e përcaktime politike sipas interesave materiale. Një dështak stalinist e sulmonte për mungesë guximi, kurse vet gjithë jetën ishte zvarritur nga nënshtrimi në nënshtrim, tjetri përpiqej ta zhvlerësonte në strategjinë politike, ndërsa shquhej për përçartje e panagjerike për ideologjitë më antishqiptare (një herë ky kritik i Rugovës ishte titist e enverist i tërbuar, herën e dytë u bë islamik i çartur, një herë lavdëronte Jugosllavinë deri në trans, tash përgjërohet për Turqinë me të njëjtën eufori ). Të dy këta dështakë që aq shumë lakmuan postet, ishit të pazotët të arrinin majat e politikës, prandaj shkumëzojnë kundër personaliteteve.

Është e habitshme se si gazetat e televizionet në Kosovë e në Shqipëri u jepnin hapësirë një grushti njerëzish të publikonin sharje e fyerje të këtilla. Renegatët mbase shpresonin se duke sulmuar njerëzit e madhej do të merrnin diçka nga madhështia e tyre, por e mashtronin veten, sepse mjerani nuk del nga balta as kur matet me hijen e kolosëve.

Kur dështakëve u bëjnë hije personalitetet

Meqë nuk u mjaftuan më të vdekurit, iu kthyen kolosëve të gjallë, të vetëdijshëm se ata ua kujtojnë vogëlsinë e qyqarin e tyre çdo ditë: në mëngjes e në mbrëmje. Kështu, vazhdimisht e kanë ngacmuar, apo janë përpjekur t’ia zbehin famën shkrimtarit më të madh shqiptar të te gjitha kohërave, emblemën kombëtare, Ismail Kadaresë. Arsyet e sulmit janë nga më të ndryshmet, shpesh herë nga më të pabesueshmet. E para, sepse Kadare në situatat më të vështira doli në mbrojtje të kombit, në mbrojtje të së vërtetës, si asnjë shkrimtar apo intelektual shqiptar, duke demaskuar shkrimet antishqiptare. E dyta, sepse fjala e tij publike kishte peshë të madhe kombëtare e planetare, kështu që i zhvlerësonte qindra shkrime denigruese të huaja e ‘vendase”. E treta, sepse qëndronte në piedestalin më të lartë të Olimpit, prandaj ashtu sikurse rrufeja godet lisin më të lartë, ndërsa të vdekshmit shohin me zili majën e Olimpit, ashtu “mendimtarët” e kombit dhe dështaket e pendës e shihnin me zili shkrimtarin që qëndronte me dinjitet mbi ta.

Më kot përpiqen t’ia zbehin shkëlqimin këtij gjeniu të letrave, më kot hedhin baltë e pluhur mbi te, ai i sfidon me gjenialitetin e vet.

Ismail Kadare printe dhe prinë edhe më tutje në shumë segmente: Qytetari Ismail Kadare është shqiptari më i madh i gjallë në rruzullin tokësor. Ismail Kadare është shkrimtari më i madh shqiptar i të gjitha kohërave. Krijuesi Ismail Kadare është njëri ndër shkrimtarët më të mëdhenj të gjallë në planet. Intelektuali Kadare është shqytari më i guximshëm i çështjes kombëtare. Asnjë shkrimtar, në asnjë kohë, nuk e ka mbrojtur çështjen kombëtare me aq sukses e këmbëngulje se sa që e ka bërë ky kolos në qarqet ndërkombëtare dhe nëpër televizione e gazeta prestigjioze evropiane. Asnjë shkrimtar shqiptar nuk i ka dal zot Kosovës në periudhat më të vështira se sa që e ka bërë këtë gjë Ismail Kadare me intervista, shkrime autoriale apo deklarata të ndryshme, madje edhe me libra.

Edhe shkrimtarë të tjerë shqiptar kishin mundësi, mbase edhe kapacitet intelektualë të shkruanin në gazeta të ndryshme evropiane, edhe sot nuk i pengon askush të bëhen më të guximshëm dhe më energjik për t’i dal në mbrojtje çështjes shqiptare, apo për t’iu kundërvënë dukurive të shëmtuara që e rrezikojnë qenien kombëtare, mirëpo me ndonjë përjashtim (kryesisht u mjaftuan të debatojnë brenda provincave të tyre politike e kulturore, shpesh duke shpenzuar energji për të sharë njëri-tjetrin apo për të denigruar kundërshtarët politik e rivalët e pendës). Madje kur një lukuni islamikësh mesjetarë dalin me tezat nga më të çoroditura në opinion, shkrimtarët tonë heshtin, ose ua tumirin apo i takojnë hoxhallarët e tillë antishqiptarë për t’ua puthur dorën.

Ismail Kadare është ai i cili çdo deklaratë antishqiptare nga kuzhina politike serbe, a nga kuzhina antishqiptare turke i ka ndenjur për kundruall duke iu përgjigjur flakë për flakë, pa asnjë ngurrim. Në kohën kur propaganda serbe e bënte tymnajë shtypin perëndimor me gënjeshtra e shpifje, ishte Ismail Kadare ai i cili i përgjigjej me sukses. Të shumtën e herëve ishte i vetëm, ndërsa një pjesë e tyre e goditen keqas sikur donin ta ndihmonin propagandën serbe.

Edhe sot është Ismail Kadare ai i cili po i përgjigjet flakë për flakë servilizmit të skajshëm të disa intelektualëve haxhiqamilistë, të cilët po e mbrojnë okupimin pesëshekullor turk (të thuash se Turqia e shpëtoi Shqipërinë nga shkombëtarizimi është sikur të thuash se Serbia e shpëtoi Shqipërinë nga turqizmi).

Është Ismail Kadare ai i cili e ngriti në kulm qenien kombëtare, duke i nxjerr në pah vlerat kombëtare me tërë madhështinë e vet, ndërsa disa nga mercenarët apo renegatët shqipfolës përpiqeshin që këto vlera t’i “ç’mitizonin”, që nënkuptonte t’i bënin hi e pluhur.

Natyrisht Ismail Kadare në qasjet ndaj ndonjë problemi apo çështje në periudha të caktuara pati gabime, apo keqinformime, duke i vlerësuar në mënyrë të pa drejtë. Mirëpo, është ndër të paktit që e pranoi qasjen e gabuar, duke i kërkuar falje opinionit. Kadare e vlerësoi gabim Ibrahim Rugovën dhe veprimet e tija strategjike në një fazë të përpjekjeve për pavarësi. Kur e analizoi më gjakftohtësi nxitimin e vet, bëri burrni, erdhi në Prishtinë, i kërkoi falje Rugovës dhe e tha publikisht se ishte i informuar gabimisht.

Autori i këtij shkrimi në kohën kur Kadare vlerësonte me nxitim situatën në Kosovë, shkroi disa shkrime kritike ndaj shkrimtarit në gazetën Rilindja.

Ismail Kadare është shkrimtari më kombëtar në letrat shqipe. Asnjë shkrimtar tjetër shqiptar nuk është marr me tema kombëtare më shumë se sa Kadare, asnjë shkrimtar tjetër shqiptar nuk e ka bërë lexuesin e tij ta ndjejë veten mirë, sepse e ka bashkëkombës shkrimtarin. Të gjithë neve që na ka rastisur të dalim jashtë vendit, me t’u prezantuar para të huajve, emrin e parë që na e kanë përmendur me respekt ishte shkrimtari ynë-Kadare.

Ku është shteti kur rrëzohet shtatorja e Nënës Terezë?

Rrëzimi i shtatores së Nënës Terezë në Mitrovicë është akti më i turpshëm që mund ta bëjnë joshqiptarët në qytetin e shqiptarëve. Është një veprim që të rrëqeth.

Shfeqet krasniqet dhe krasniqët e tjerë po i nxisin vandalizmat e këtilla. Mjerë shteti që i lejon dhe populli që i duron. Aziatikët e ardhur terrorizojnë popullatën shqiptare, vetëm na e durojmë. Joshqiptarët e fyen rëndë kombin tonë, ndërsa ne bëjmë sehir. Turpërohem para këtij akti dhe para indiferencës sonë. Po te ishte ndonjë përmendore serbe, kurrë s’do të guxonin ta rrëzonin, po të ishte serb qeveritarët tanë tashmë do të shkumëzonin duke e gjykuar e dënuar. Madje, policia do ta vinte në pranga. Por është shqiptare dhe kujt s’i bëhet vonë. Ku është Presidentja, kryeministri dhe ministri i brendshëm? Po policia?

Shteti i kujt është ky? Pse nuk arrestohet ai që frymëzoi rrëzimin e bustit?

Kreu i shtetit duhej të ishin në vendin e ngjarjes dhe të tregonin se i kapen keqbërësit.

LAMTUMIRE LEGJENDA E SPORTIT TE MUNDJES

January 20, 2014 by dgreca

In memoriam Mentaz Allajbegu, traineri legjendar i sportit të mundjes, NJERI-BESIMTAR-ATDHETAR/

Në vend, faqe njëmijë, vetëm në ca rreshta, më e shkurtëra, mini-biografi!/

Edhepse mund të shkruhet një vepër e tërë, me karakter hulumtues dhe investigues gazetaresk, shkencor-publicistik, bile edhe në ca vëllime, përgjegjësi, e cila, iu dedikohet, në radhë të parë teoricientëve, gazetarëve dhe sportistëve të mundjes, por edhe të degëve të tjera, për shkak të vendit të kufizuar në mediat vizuele, sidomos, por edhe në ato të shkruara dhe të tjerat elektronike, në mënyrën më koncize munde të kufizohemi vetëm me ca mbitituj, tituj dhe nëntituj, apo edhe kapituj, të cilët, poshtu mund ta arrinin numrin me tri shifra!

I. NJERI ME DINJITET

1.- I lindur, rritur, zhvilluar dhe përfunduar tipik dibran, me dinjitet, krenari dhe modesti;

II. PEDAGOG I RRYER

2.- Filloi të punojë si pedagog i rryer në Dibrën Heroike, për të ia mbyllur dyert e arsimit, pas kthimit nga shërbimi ushtarak i sistemit monit-titist dhe antishqiptar?!

III. NGA SHKUPI E DERI NË EUROPË, BOTË DHE OLIMPIADË

3.- Veprimtarinë pedagogjike-sportive dhe atdhetare e vijoi në Shkup, edhe si trainer i sportit me pasionin kulminant, të mundjes dhe gati të të gjitha degëve më kruciale, për të arritur nxënësit e tij edhe zenitin e kampionëve dhe medaljeve më të shtrenjta të metaleve më fisnike në kampionatet shtetërore, rajonale, evropiane dhe botërore, duke përfshirë edhe Lojërat Olimipike;

IV. SUKSESE EDHE NË PRISHTINË E KOSOVË

4.- Aktivitetin sportiv dhe patriotik e vijoi edhe në Prishtinë dhe në shumë qendra tjera të Kosovës martire, duke i lidhur trojet etnike shqiptare si ambasadori më i devotshëm!

V. ME SHENJËTARINË PËR SHKAQE LUFTARAKE-ÇLIRIMTARE!

5.- Bashkëpunoi me të gjithë, edhe me sportet tjera, por duket se më së shumti, në mënyrë më entuziaste me trainerin dhe sekretarin gjeneral të Federatës së Shenjëtarëve të Kosovës, tanimë, poashtu qe mbi katër muaj në amshim, Sulejman Ramadanin, duke e kuptuar se stërvitja rreth tri dekada e të rinjëve dhe të rejave të këtij sporti, nuk ka vetëm qëllim zbavitës dhe garash, por me paradestinim kombëtar, me prioritet logjistik për përgatitjen e kuadrove të afta për përsosjen e artit ushtarak, për përdorimin profesional të armëve të të gjitha llojeve dhe kalibrave, sepse do të iu duhej shqiptarëve për kryengritje të armatosur, ose për mbrojtje nga armiku i përbetuar i popullit shqiptar,siç edhe ndodhi në vitin 1999, 2000 dhe 2001 në tri luftërat, apo skenarët sllavo-artodokse-shqiptare, duke e paramenduar, por edhe mos ditur se i njëjti i ka ushtruar në Zonën Operative të Llapit, sidomos edhe ushtarët dhe komandantët e lavdishëm të UÇK-së!

VI. MBI TË GJITHA: NJERI, BESIMTAR-ATDHETAR

6.- Përveç si trainer kulminant dhe me famë botërore, me shumë medalje dhe mirënjohje tjera të panumërta në mbarë rruzullin tokësor, i Madhu mbi të mëdhenjtë, Mentaz Allajbegu, ishte NJERI, BESIMTAR dhe ATDHETAR I DEVOTSHËM dhe i PALUHATSHËM!

VII. I DASHUR, ORATOR, I ANASHKALUAR,

7.- I dashur nga të gjithë, i çmuar, por edhe i anashkaluar tmerrësisht, edhe nga kundërshtarët dhe diletanët, nga ca takime, për të cilat i rihapa inçizimet në internet edhe tani kur i radhis këta rreshta, Mentaz Allajbegu ishte edhe orator i pasionuar, gojëmbël, i dashur dhe i çmuar, jo vetëm nga shqiptarët nga të gjitha trojet etnike dhe Diaspora e Madhe shumëmilionëshe Shqiptare, por edhe nga sportistët, ekspertët dhe personalitetet më të informuara në tërë rruzullin tokësor!

VIII. NDIHMË VËLLAZËRORE NË KOHË TË VËSHTIRË…

8.- Personalisht unë kam dy përshtypje të jashtëzakonshme: Kur vepronte në Prishtinë, në qershor të vitit 1988, me rastin e rrënimit skandaloz nga ana e pushtetit komunal dhe qëndror të godinës me dy banesa zyrtare në Poligonin e Shenjëtarisë e ndërtuar qysh në vitin 1935, në zemrën e Tauk-Bahçes së Prishtinës, me skenar për zhdukje fizike personale dhe familjare, me plot eskavatorë,19 policë dhe punëtorë-hajna, duke m’i vjedhur nga djepi i palltos në banesë, 3.000 DM dhe revolen me po atë vlerë, Mentaz Allajbegu, ngarendi si me shpejtësi rrufeje për ndihmë morale, teknike dhe materiale, duke na u gjendur 10 anëtarëve të familjes,në momentet më të vështira dhe jetike, kur mund të ndodhte edhe tragjedia më makabre, edhepse me të vëllanë dispononim me të gjitha llojet dhe kalibrat e armëve në depo, duke na inkurrajuar si dibran dhe shqiptar i vërtetë!

IX. EDHE NË ZYRËN E DREJTORIT TË PALESTRËS

9.- Pas skenarit të 2001, në një takim rasti në Qendër të Shkupit, më shoqëroi si mik i vërtetë, duke shkuar bashkërisht te Drejtori i Palestrës së Sporteve nën Kala të Shkupit, te z. Palloshi për të ma lëshuar atë në rast të nevojës për ndonjë tubim të madh me karakter kulturor ose thjeshtë kombëtar, e cila u premtua me respektin më të madh!

X. NË FUND, I VETMUAR, SI ROBINSONI?! (Turp!)

10.- Absurdi mbi absurdet, as i pari, as i fundit dhe as i vetmi, anashkalimi fashizoid pas të gjitha atyre meritave të Legjendës së Mundjes Shqiptare dhe Botërore, duke e lërë në gjendje të mjerueshme dhe të izoluar si Robinson Krusoja i Daniel Defosë (1660-1731), pasi nuk i përkuleshte kurkujt dhe mbeti stoik i përbetuar tërë jetën, duke e konkretizuar nga bashëpunëtorët dhe nxënësit e tij më të devotshëm, për ta zbuluar një të vërtetë historike që të mos përsëritet më!

XI. NË ELITËN E PARË TË ILIRIDËS SHQIPTARE DHE MË GJERË

11.- Dhe duke përfunduar, një koinçidencë mbi koinçidencat, citoj nga notesi me laps për ta përpunuar dhe përpiluar në kompjuter:” E enjte, 16.01.2014, qe, 04:10, pasi më doli dhe s’më zente gjumi, duke menduar, (ri)IDE MADHORE…”, kur e përpilova një listë prioritare nga rreth 100 personalitete më cilësore nga Ilirida Shqiptare, ndër mbi 30 të parët për publikim, u shënua edhe emri i Mentaz Allajbegut (sikurse edhe i dy Shabanave poashtu legjendarë, fryt i tij i merituar), emrat e të cilëve, krahas artikullit programatik dhe pragmatik e strategjik, me qëllimin e shenjtë, do të publikohen së shpejti në rreth 50 media të shkruara dhe elektronike, me të cilat Kabineti… dhe unë, krahas atyre gjysmëshekullore, që nga viti 1956, me rreth 20 emra konspirativë, bashkëpunojmë qe më shumë se tri vite, sidomos, që nga ato të Kërçovës, Tetovës, Shkupit, Prishtinës, Preshevës, Malësisë së Madhe, Tiranës dhe deri te ditorja më prestigjioze e Nolit dhe Konicës, “Dielli” (me traditë 95 vjeçare:1909-2014…) dhe “Illyria” të Amerikës…;

XII. NGUSHËLLIME DHE INKURRAJIME

12.Dhe krejt në fund: me rastin e kalimt në amshim të Legjendës së pakrahasueshme të sportit të Mundjes, Atdhetarit të Devotshëm, Bashkëpunëtorit dhe mikut tim të paharrueshëm, të të Madhit Mentaz Allajbegut, familjes, farefisit, nxënësve të tij, dashamirëve, dibranëve, shkupjanëve, prishtinasve dhe të gjithë shqiptarëve të Iliridës Shqiptare, të të gjitha trojeve etnike, të Diasporës së Madhe Shqiptare në tërë rruzullin tokësor, por edhe të tjerëve, NGUSHËLLIMET më të sinqerta, duke i inkurrajuar për humbjen e madhe dhe të pakompenzueshme në historinë e sportit shqiptar dhe botëror!

Lavdi e përjetëshme, bashkëpunëtorit dhe mikut tim të Madh, Mentaz ALlajbegut!I paharrueshmi për jetë:

Sali Ramadani-Kërçova

…………………………………………………………………………………………………

PS(Postcriptum) Duke qenë se momentalisht gjendem jashtë venldindjes, i lutem Redaksisë së nderuar më të afërt që këtë tekst të ia dorëzojë familjes së të nderit, me propozim që të publikohet edhe në rubrikën respektive, bile, për shkak të peshës së burimit, INA prestigjioze në atë EKSKLUZIVE, sepse duket se edhe mëtej hakerët i sulmojnë në mënyrë mafioze tekstet tona , pasi ky in memoriam do të jetë pjesë e veprës voluminoze “Çështje Shqiptare (Si? Të zgjdhen!), ose edhe në vepër të veçantë “IN MEMORIAME”, që nga fjalimi mortor për deputetin e viteve të ’60-ta, Rrahim Likën, Heroin e Kombit Sulejman Elezin dhe Sulejman Ramadanin, Eshref Saraçini, Bahtiar Rrushaj, Hajro Ukalli dhe deri te Bekim Fehmiu etj.