u shua – Dielli

ARTI SHQIPTAR NE ZI- Shuhet kolosi i humorit Gëzim Kruja

April 5, 2020 by dgreca

E Diele, 5 Prill- Sot paradite, në moshën 80-vjeçare u shua mjeshtri i madh i humorit shkodran dhe jo vetëm Gëzim Kruja. Për herë të fundit ai u ngjit në skenë në 2018. Gjendja e tij ka qenë e rënduar, ndërsa kohët e fundit e kishte të pamundur të fliste për shkak të sëmundjes. Gëzim Kruja e kaloi jetën në skenën e humorit ku interpretoi mbi një mijë role. Presidenti Meta: U duartrokit nga shumë breza, do mbetet në memorie/

Humori shqiptar në zi! Ndahet nga jeta në moshën 80-vjeçare mjeshtri i madh i skenës Gëzim Kruja. Ai u shua sot paradite, ndërsa lajmi është konfirmuar nga familja. Gjendja e tij ka qenë e rënduar, ndërsa kohët e fundit e kishte të pamundur të fliste për shkak të sëmundjes. Dalja e tij e fundit për mediat ishte në festën e 80-vjetorit të lindjes në dhjetor të vitit të kaluar, që miqtë e teatrit i organizuan. Vepra e fundit që ngjiti në skenë Gëzim Krujën ishte në vitin 2018.

Humoristi shkodran lindi në 4 dhjetor 1939. Gëzim Kruja karrierën humoristike e nisi që në moshën 13-vjeçare. Fillimet me estradën amatore nisën që në kohën kur ishte ushtar më 1958. Më pas vazhdoi aktivizimin në vitin 1960 me estradën profesioniste të Shkodrës. Gëzim Kruja mbaroi në vitin 1979 Institutin e Lartë Pedagogjik, dega e Gjuhës dhe Letërsisë në Shkodër.

Ai kaloi një jetë në skenën shkodrane të humorit, ku spikati me rolet e tij të shumta. Gëzim Kruja shkroi 15 komedi, 10 recitate, 2 libra me monologë gazmor, ndërsa interpretoi mbi një mijë role në skeçe të ndryshme në 52 vite. Në vitin 2004 mori titullin “Krenaria e Qytetit”, ndërsa një vit më pas “Naim Frashëri i Artë” dhe në 2010 “Mjeshtër i Madh”.

Për aktorin dhe regjisorin Bruno Shllaku, Gëzim Kruja ishte një perëndi. “Është një datë e keqe për humorin mbarë shqiptar. Ikën nga froni një perëndi, që për dekada me radhë dha atë që vështirë mund ta kishin dhënë të tjerët. Ai ngelet një shkollë e madhe, një virtyt, një dashuri për publikun dhe artin. Ai fron do të mbetet për shumë vite i pazëvendësueshëm për shumë vite. Ai ishte një personazh i dashur që nga fëmijët në kopshte deri te pensionistët që ishin në orët e fundit dhe që qeshnin me humorin e Gëzim Krujës. Unë kam pasur privilegj të punoj me Gëzimin në disa komedi. Gjithmonë merrja çmime kur Gëzim Kruja ishte në role”. Shllaku kujton edhe vitin 2018 kur me regji të tij Kruja u ngjit në skenë për herë të fundit. “Nuk më kishte shkuar në mendje kurrë, por jeta kjo është. Ai e mbylli, e finalizoi jetën. Ai e mbylli përballë shkodranëve si radhë herë me duartrokitje sikur donte të thoshte se….‘ tha ai.

Presidenti Meta: U duartrokit nga shumë breza, do mbetet në memorie

Lajm trishtues e cilëson Presidenti Ilir Meta ndarjen nga jeta të aktorit të madh Gëzim Kruja. “Ndarja nga jeta e Mjeshtrit të Madh të skenës dhe humorit, Gëzim Kruja është një lajm trishtues. Me talentin e spikatur, Gëzim Kruja do të mbahet mend si një prej figurave më të dashura të artit shqiptar, që falë personazheve karakteristike të interpretuara mjeshtërisht u duartrokit nga shumë breza, duke lënë pas një trashëgimi të vyer artistike. I shpreh ngushëllimet më të sinqerta familjes Kruja, të afërmve, të gjithë artdashësve dhe qytetarëve të mrekullueshëm të Shkodrës, për këtë humbje të pazëvendësueshme‘ shkruan Ilir Meta.

ZYLIHA MILOTI: HUMBJE E MADHE PER ARTIN SHQIPTAR

Aktorja e mirënjohur nga Shkodra Zyliha Miloti, një nga bashkëpunëtoret e Gëzim Krujës shpreh trishtimin për largimin e tij nga jeta. Në një lidhje telefonike për Report Tv, aktorja thotë se po ikën një brez i mrekullueshëm. “Sapo morëm vesh humbjen e një artisti të madh, jo vetëm shkodran, por të gjithë Shqipërisë. Nuk ka pak minuta që fola me djalin e Gëzimit, është një humbje e madhe. Deri para një viti ka qenë i fortë, por humbje e madhe. Unë desha të ngushëlloj edhe familjet e tjera që kanë humbur të afërmit, situata është e vështirë. Por kjo e Gëzimit na ka prekur të gjithëve, më vjen keq, sepse nuk e meritonte, pasi do të ishte përcjellë me ceremoni të madhe nga të gjithë. Më vjen shumë keq.

Kohët e fundit po më thoshte i vëllai se nuk ka mundësi me ngrënë dhe pak a shumë e kemi pritur. Po na ikën artistët me radhë, një brez i mrekullueshëm. Por Gëzimi ka qenë njeri i mrekullueshëm. Nuk mund të komunikonte, por vetëm me të shkruar dicka. Gëzimi mendonte se në 80-vjetor të bënte edhe një recital, e kishte me qejf por nuk iu realizua. Gëzimi nuk ka qenë vetëm aktor, por edhe ka shkruar shumë bukur. Na vjen keq se nuk mund të marrim pjesë në përcjelljen e tij, ky është kulmi, nuk e ka merituar këtë gjë, por cfarë të bëjmë‘ tha ajo.

Qytetarët e Shkodrës nuk do të kenë mundësi që të përcjellin Gëzim Krujën për në banesën e fundit sikur e meriton. Lamtumira dhe duartrokitja e fundit do të jetë e pamundur për shkak të koronavirusit dhe situatës që është krijuar, ku ndalohen grumbullimet. Në ceremoninë e varrimit të mjeshtrit të madh do të jetë vetëm familja.(Kortezi:Shqiptarja.com)

SHKRIMTARI QË TREGOI “SI MBIJETUAN SHQIPTARËT”, S’ËSHTË MĒ MIDIS NESH

March 7, 2017 by dgreca

Nga Sinan KAMBERAJ/ U nda nga jeta Arif Demolli, shkrimtari, i cili arriti t’i kthente në humor me shumë sukses situatat dramatike jetësore, përmes magjisë së artit të vet letrar.
Jam me fat që e kam njohur nê auditorët e Fakultetit Filizofik të Prishtinës, në Vitin 1971. Që atëherë e shtuam miqësinë, si kolegë, gazetarë në Gazetën e Studentëve “Bota e Re”; tri vjet më vonë, poashtu bashkë – në Televizionin e Prishtinës, për ta ruajtur miqësinë, edhe në situatat dramatike të jetë së tij, deri sot, kur e dha frymën e fundit.
Për gati pesë dekada, me Arifin i kemi përjetuar dhe pjesëtuar bashkarisht gëzimet jo të pakta familjare, ashtu sikurse edhe hidhërimet mjaft të shpeshta që di t’i sjell jeta, sidomos ato që u “parashkruhen” njerëzve jokonformistë, siç ishte Arif Demolli.
Arifi ka qenë një intelektual i rrallë, në plotëkuptimin e fjalës, – një gazetar e redaktor i guximshëm, një shkrimtar prodhimtar – poet e prozator; romancier, eseist, autor tekstesh muzikore, autor librash shkollorë dhe, mbi të gjitha, ai ishte një mjeshtër i prozēs së shkurtër satirike dhe i poezisë humoristike. Menjëfjalë, Arifi ishte një krijues i gjithanshëm që na la trashëgim dhjetëra vepra që zënë një vend nderi në fondin e artit letrar shqiptar.
Arif Demolli ishte një i dënuar politik, i cili i vuajti dy vjet burg, siç iu tha, si kundërshtar i regjimit 1981/82. Qe akuzuar se ishte tallur me qeverinë dhe se kjo shihej nga provat që i kishin parë të gjalla zyrtarët e shtetit në një ditar privat të tij, që i ishte gjetur gjatë një bastisjeje policore të shtëpisë familjare në Kolovicë të Prishtinēs.
Më pastaj, shtatë vjet të tjera, Arifi mbeti pa punë (!).
Ndoshta nuk është rasti të thuhet, por nuk mund të përmbahem pa e thënë se turpi duhet të bie mbi atë që e spiunoi, mbi urdhërdhënësin, hetuesin, prokurorin e gjyqtarin, serbë a shqiptarë qofshin ata, që e arrestuan dhe e dënuan Arifin, që u përpoqën t’ia prishnin jetën, ashtu si dhe mbi ata që s’e lanë të punonte, mbas vuajtjes së dënimit.
Ata që ia mohuan kētë të drejtë themelore, pra të drejtën e punës (shqiptarë ishin), do të duhej ta dinin se Arifi i kishte katër fëmijë që duhej rritur e ngritur. Fëmijët, megjithatë, do të rriteshin e do të ngriteshin, ndonëse me shumë mundime … Ata u rritën me dinjitet, me përkujdesjen e Gjyshit Rizë, sa ishte Arifi në burg, dhe Nënës Nergize, gjatë gjithë kohës, gjatë vuajtjes së burgut dhe më pas.
Sot, kur tashmë janë bërë të zotët e vetës, Anila, Mimoza, Ylli dhe Dodona, të gjithë me studime të mbaruara, duhet të jenē krenarë për Babën e tyre, Arifin.
Me Arifin krenohen edhe miqtë e shokët e tij të shumtë.
Arifi e ka përballuar dënimin me burg. Arifit ia kanë ndaluar të botonte për shtatë vjet, por s’kanê mundur t’ia ndalojnë të shkruante!
Ai shkruane pa u lodhur. “Po shkruaj për vete”, thoshte shpesh, deri në vitin 1990, pa shpresë se do t’i botonte në të gjallë.
Arifi e dinte si mbijetohet, sepse e dinte “Si mbijetuan shqiptarët”. Ai e dinte si dukej qyteti me sytë e një artisti, sepse i shihte mē mirë se të tjerët “Ballkonet e njē qyteze”. Secili e ka fëmijërinë dhe djalërinë e vet; edhe Arifi e kishte të vetën. Por, “Fëmijëria, djalëria … ” e Arifit ishte tjetër, është artistike, është kryevepra e tij.
U gëzuam vjet që Ministria e Kulturës e Kosovēs e nderoi me Çmimin Kombëtar “Azem Shkreli” për Krijimtari Jetësore Letrare, për Vitin 2015.
Ajo e nderoi Arifin, por edhe vetëvetën.
Pêr fat të keq, që sot, artdashësit do ta kenë mangut një krijues të mirëfilltë të letêrsisë. Por, duhet ta pranojmë me keqardhje se fëmijët sot janë humbësit më të mëdhenj. Atyre do t’u mungojë shkrimtari Arif, autori i dhjetēra veprave për fëmijë, vepra me shumë vlerë. Atyre do t’u kēputet vargu i librave të reja të Arifit në raftet e bibliotekave shkollore e familjare.
Arifin do ta kujtijnë të gjithë ata që e kanë njohur! Do ta kujtojnë, sepse, Arif Demolli, ashtu siç shpërthente në gaz, duke qeshur me zemër për një barcoletë të rrëfyer nga tjetri, pikëllohej për njē pipth dardhe të shartuar, që s’e nxirte sythin në kopshtin e tij në Kolovicë.
Pushoftë në paqe shpirti i tij paqësor!
_____

New York, 6 mars 2017
___

Një foto e vitit 1970. Anëtare të Redaksisë së Gazetês “Bota e Re”, bashkë me anëtarë të SHKA të Studentëve “Ramiz Sadiku”. Arif Demolli (i treti në këmbë, nga e djathta)

U shua një yll në qiellin e albanologjisë

August 22, 2014 by dgreca

Nga Kolec Topalli/
Më datën 16 gusht ndërroi jetë njëri nga albanologët më të shquar të ditëve tona, prof. Besim Bokshi, anëtar i dy akademive shqiptare, në Kosovë e Shqipëri, anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, autor i shumë veprave shkencore e letrare, njëri nga aktivistët më të spikatur për lirinë e Kosovës dhe vendosjen e demokracisë, deputet në Kuvendin e Kosovës, përfaqësues i denjë i kulturës, shkencës dhe letërsisë shqiptare në të gjitha trevat ku jetojnë shqiptarë. Mbarë Gjakova ku kishte lindur e Prishtina ku jetonte, tërë Kosova e Shqipëria, shqiptarët në Maqedoni, Mal të Zi, Preshevë e kudo në diasporë, e ndjenë humbjen e thellë që la largimi i këtij dijetari, shkencëtari të mirëfilltë, poeti e veprimtari. Jeta e tij qe një përpjekje e vazhdueshme për të ngritur gjithnjë e më lart shkencat albanologjike, vullneti i tij ishte një shembull për të gjitha ata që la pas.
I lindur në Gjakovë më 1930, u shkollua në Tiranë, në vendlindje, në Prishtinë e Beograd. Dha kontributin e tij në fushën e arsimit e të shkencës, si profesor gjimnazi dhe drejtor i tij, në shkollën e lartë Pedagogjike, në Institutin Albanologjik si punonjës shkencor, pedagog i historisë së gjuhës në Universitetin e Prishtinës. Në Akademinë e Shkencave dha kontribute të mëdha në fillim si anëtar korrispondent, pastaj anëtar i rregullt, më vonë si nënkryetar dhe kryetar i saj. Ka mbajtur ligjërata e kumtesa në Kosovë e jashtë saj, në universitete e qendra shkencore të Europës. Në fushën politike si kryetar i Partisë Socialdemokrate, qe luftëtar për të drejtat e njeriut, për lirinë e demokratizimin e vendit të tij. Si poet shquhet për elegancë, figuracion e meditime të thella. Por kontributin më të madh e ka dhënë si shkencëtar albanolog në fushë të historisë së gjuhës, duke studiuar sistemin emëror e nyjor, vetor e foljor me vepra të thella për nga përmbajtja, të plota për nga argumentet, të sakta për nga shembujt. Veprat e tij i kapërcejnë kufijtë e albanologjisë duke dhënë kontribute të vlefshme në fushë të ballkanistikës, romanistikës, sllavistikës dhe indoeuropianistikës. Kultura e gjerë, njohja e shumë gjuhëve të huaja, këmbëngulja për të zgjidhur probleme të vështira e të ndërlikuara të historisë së gjuhës shqipe e vënë këtë dijetar në radhën e më të mirëve të kohës sonë. Veprat e tij, si: “Ndryshimi i strukturës së temave emërore të shqipes” (1971), “Rruga e formimit të fleksionit të sotëm nominal të shqipes” (1980), “Prapavendosja e nyjës në gjuhët ballkanike” (1984), “Pjesorja e shqipes” (1998), “Për vetorët e shqipes” (2004), “Periodizimi i ndryshimeve morfologjike të shqipes” (2010), si edhe një shumicë artikujsh shkencorë, janë një kontribut me rëndësi të veçantë në fushën e historisë së gjuhës shqipe.
Sot ky dijetar i përmasave jo të zakonshme, nuk është më. Ai prehet i qetë në tokën e lirë të vendlindjes, për të cilën punoi aq shumë, shpeshherë në kushte të vështira. Pranë varrit të tij prehet një kolos tjetër i albanologjisë, prof. Selman Riza, daja i tij, prej të cilit mësoi shumë ai dhe të tjerë, që vazhdojnë rrugën e tyre. Por vdekja nuk mund të mposhtë njerëz të përmasave të tilla. Ata mbeten të gjallë përmes veprave të tyre dhe kontributeve, që e çojnë shkencën përpara. Besim Bokshi do të përmendet sa kohë të ketë albanologji, sa kohë të ketë shqiptarë.

ALI KUÇI, VATRANI QË UDHËHOQI NË FUSHATËN PËR SHPËTIMIN E SHQIPËRISË, U SHUA NË DUART E HETUSËVE

August 19, 2014 by dgreca

NË VEND TË NJË SQARIMI PËR LISTAT E KONTRIBUTEVE TË SHQIPATËVE TË AMERIKËS “PËR SHPËTIMIN E SHQIPËRISË”/
Prej ditësh Gazetë Dielli po boton online(www.gazetadielli.com) Listat e vatranëve që kontribuan në fushatën e madhe “Për Shpëtimin e Shqipërisë”, fushatë që nisi me 3 qershor 1917 dhe vazhdoi edhe në vitet 1918-1919.Përmes komenteve, telefonatave dhe emaileve që kanë ardhur në Vatër, një pjesë e lexuesëve kanë shprehur habi për sasinë e dhurimeve. Kjo është arsyeja pse po japim këtë sqarim.
Së pari; vlera e athershme e dollarit ishte shumëfishi i sotëm.
Së dyti, lista përcjellin vetëm kontributin e datës 3 Qershor 1917, pra ditënisjen e fushatës.Po të vështrosh listën nr 10, emri i parë është Ali Kuçi, i cili sipas kësaj liste ka si kontribut $10.00, aq sa dhuroi ditën e parë të garës, me 3 Qershor 1917, por nuk është vetëm ky kontributi i tij. Këtë e saqron më së miri ky numër i Gazetës Dielli të datës 22 Mars 1919. Në ballinën e gazetës të atij numri është shkruar me shkronja të mëdha se “Z. Ali Kuçi fton në konkursin e madh çdo shqiptar”. Ai deri në atë moment ishte mbajtësi i Flamurit të garës, kishte shënuar rekord ndaj vatranit tjetër, z. Banush Feta, që ishte deri në atë çast rekordmeni i garës me $650.00. Ali Kuçi që ishte në kryesinë e pleqësisë së degës së Vatrës PA, e ngriti rekordin në $680.00.
Në shënimin e Diellit shkruhej se:”Atdhetari i njohur dhe një nga përkrahësit dhe luftëtarët më të fortë dhe më energjik të çështjes sonë këtu, thërret në konkursin e madh në fushatën për Shëptimin e Shqipërisë çdo atdhetar që rron në Shtetet e Bashkuara dhe në Kanada. Zoti Ali Kuçi bën këtë deklaratë:” Ftonj në konkurs cilindo që dëshiron të mbanjë Flamurin e Shpëtimit të Shqipërisë.”- Ali A. Kuchi.
Kjo thirrje, ashtu si edhe thirrjet e mëparshme i ngriti në këmbë jo vetëm shqiptarët e Amerikës dhe të Kanadasë, por sollën kontribute për këtë fushatë Kombëtare edhe nga shqiptarët e Argjentinës.
Pak Histori: Kjo fushatë, sipas rekordeve të Vatrës, e kishte pasë shtysën që më 19 Maj 1917, kur Komisioni i Vatrës ishte mbledhë në një takim të rëndësisshëm dyditorë në zyrën e Federatës. Në këtë takim, gjatë ditës së parë u diskutuar për botimin e një Kalendari Kombëtar të Vatrës, të cilin e mori përsipër Fan S. Noli.
Ditën e dytë, të dielën e 20 Majit pas dreke, Komisioni mbaroi së kënduari raportin e delegatit të Vatrës në Londër- Mehmet Be Konitza( Mehmet Konitza ishte përfaqësues i Shqipërisë në Londër dhe paguhej që nga viti 1916 nga Vatra). Raporti përshkruante të gjitha veprimtaritë diplomatike n’Evropë për punët e Shqipërisë. Delegati Konitza shtronte propozimin që të formohej një Komitet në Evropë i përbërë prej miqsh shqiptarofilë dhe shqiptarësh atdhetarë, i cili do të punonte për fituarjen e të drejtave kombëtare të Shqipërisë me kufijt’ e saj ethnografike në Konferencën e Paqes. Organizimin e këtij Komiteti duhej ta merrnin përsipër shqiptarët e Amerikës.
Me këtë mendim të Mehmet Konitzës ishte bashkuar edhe Dr. Mehmet Be Turtulli, edhe ky delegat i Vatrës në Zvicër.
Pas raportit të delegatit Konitza, Komisioni lexoi edhe një letër të dr. Turtullit, i cili dhuronte 1,000.00(Një mijë dollarë) për nisjen e fushatës dhe jepte mendimin që të fillonte menjëherë çelja e fushatës nga Vatra për mbajtjen e Komitetit në Evropë për propogandimin e çështjes shqiptare.
Vatra falenderoi dr. Turtullin për ndihmën bujare me një letër zyrtare.
Komisioni i Vatrës vendosi të caktonte datën 3 Qershor 1917 për hapjen e fushatës, të cilën e quajti”Fushata për shpëtimin e Shqipërisë”, sipas propozimit të Dr. Turtullit. Fushata nisi me mendimin që të mblidheshin rreth 40 mijë dollarë, por vatranët u përgjigjën me duar e zemra hapur dhe mblodhën më shumë se trefishin e shumës, plot $150.000.00.(njëqin e pesëdhjetë mijë dollarë), janë miliona me vlerën e sotme të dollarit.
Pikërisht ata punëtorë që ksihin lënë familjet për të rregulluar ekonominë, që punonin rëndë nga 12-14 orë në ditë, që merrnin 8-9 dollarë në Javë,bënë mrekullinë për shpëtimin e Shqipërisë. Shqiptarët e Amerikës i dhanë çdogjë Shqipërisë dhe nuk kërkuan kurrgjë. Shumë nga këta patriotë as që mundën ta shkelnin tokën e Shqipërisë, ndërsa një pjesë, u kthyen për t’i shërbyer Shqipërisë dhe u dënuan si armiq!
Siç shkruan Petro Ktona në Misionin e Federatës Vatra, Emigracioni i ri le t’u jetë mirënjohës këtyre shqiptarëve, le t’i respektojë për patriotizmin dhe të kaluarën e tyre dhe të mos shikojnë influencën politike që kanë pësuar nga rrethanat e kohës.I gjithë Kombi duhet t’jete mirenjohes VATRES. Këta janë të gjithë patriotë shqiptarë.
Shuma prej 150 mijë dollarë ka qenë e mjaftueshme për të mbajtur delegatët në Konferencën e Paqes(Jo vetëm të Vatrës), për të dërguar Ambasadorë në kryeqytetet e ndryshme të Evropës dhe për të përballuar protestat e shumta të shqiptarëve, peticionet, dërgimin e kablogrameve, shtypin dhe të tjera shpenzime të nevojshme për një ndërmarrje kaq të madhe organizuar nga VATRA. Kjo sakrificë e vatranëve ndihmoi shumë në shpëtimin e Shqipërisë nga rreziku i copëtimit.
Ali Kuçi, ky vatran shpirtbujar, që pat kryesuar kryesinë e Pleqsisë së Vatrës në PA, e la Amerikën dhe u kthye në Shqipëri, nën thirrjen e Fan S Nolit “Të bëjmë Shqipërisë”. Madje ai ngriti edhe një fermë të tipit amerikan në Shqipëri. Nuk u kthye më në Amerikë. Gjatë viteve të Luftës së Dytë Botërore, i mbrujtur me parimet e Demokracisë Amerikane, ndihmëoi këdo që luftonte për liri. Përkrahu edhe partizanët, edhe nacionalistët, por menjëherë pas lufte, ai u arrestua dhe iu kërkua që të jepte llogari”pse i kishte ndihmuar ballistët”! Asnjë fjalë për kontributet që u kishte dhënë partizanëve. Shpirti i tij i lodhur nga torturat fizike të trupit, u shua në qelitë e Hetuesisë së Beratit. Ky ishte shpërblimi për kontributin që kishte dhënë ai dhe pesëmijë vatarnët e tjerë për shpëtimin e Shqipërisë.
Nuk e dimë nëse ka ndonjë vlerësim për këtë figurë atdhetare, që dha gjithçka për Kombin, por Vatra nga ana e saj, i ka propozuar Presidentit të Republikës, që Ali Kuçi, së bashku me vatranët e tjerë martirë, të pushkatuar, burgosur, internuar nga diktatura, të vlerësohen e dekorohen.

LAMTUMIRE LEGJENDA E SPORTIT TE MUNDJES

January 20, 2014 by dgreca

In memoriam Mentaz Allajbegu, traineri legjendar i sportit të mundjes, NJERI-BESIMTAR-ATDHETAR/

Në vend, faqe njëmijë, vetëm në ca rreshta, më e shkurtëra, mini-biografi!/

Edhepse mund të shkruhet një vepër e tërë, me karakter hulumtues dhe investigues gazetaresk, shkencor-publicistik, bile edhe në ca vëllime, përgjegjësi, e cila, iu dedikohet, në radhë të parë teoricientëve, gazetarëve dhe sportistëve të mundjes, por edhe të degëve të tjera, për shkak të vendit të kufizuar në mediat vizuele, sidomos, por edhe në ato të shkruara dhe të tjerat elektronike, në mënyrën më koncize munde të kufizohemi vetëm me ca mbitituj, tituj dhe nëntituj, apo edhe kapituj, të cilët, poshtu mund ta arrinin numrin me tri shifra!

I. NJERI ME DINJITET

1.- I lindur, rritur, zhvilluar dhe përfunduar tipik dibran, me dinjitet, krenari dhe modesti;

II. PEDAGOG I RRYER

2.- Filloi të punojë si pedagog i rryer në Dibrën Heroike, për të ia mbyllur dyert e arsimit, pas kthimit nga shërbimi ushtarak i sistemit monit-titist dhe antishqiptar?!

III. NGA SHKUPI E DERI NË EUROPË, BOTË DHE OLIMPIADË

3.- Veprimtarinë pedagogjike-sportive dhe atdhetare e vijoi në Shkup, edhe si trainer i sportit me pasionin kulminant, të mundjes dhe gati të të gjitha degëve më kruciale, për të arritur nxënësit e tij edhe zenitin e kampionëve dhe medaljeve më të shtrenjta të metaleve më fisnike në kampionatet shtetërore, rajonale, evropiane dhe botërore, duke përfshirë edhe Lojërat Olimipike;

IV. SUKSESE EDHE NË PRISHTINË E KOSOVË

4.- Aktivitetin sportiv dhe patriotik e vijoi edhe në Prishtinë dhe në shumë qendra tjera të Kosovës martire, duke i lidhur trojet etnike shqiptare si ambasadori më i devotshëm!

V. ME SHENJËTARINË PËR SHKAQE LUFTARAKE-ÇLIRIMTARE!

5.- Bashkëpunoi me të gjithë, edhe me sportet tjera, por duket se më së shumti, në mënyrë më entuziaste me trainerin dhe sekretarin gjeneral të Federatës së Shenjëtarëve të Kosovës, tanimë, poashtu qe mbi katër muaj në amshim, Sulejman Ramadanin, duke e kuptuar se stërvitja rreth tri dekada e të rinjëve dhe të rejave të këtij sporti, nuk ka vetëm qëllim zbavitës dhe garash, por me paradestinim kombëtar, me prioritet logjistik për përgatitjen e kuadrove të afta për përsosjen e artit ushtarak, për përdorimin profesional të armëve të të gjitha llojeve dhe kalibrave, sepse do të iu duhej shqiptarëve për kryengritje të armatosur, ose për mbrojtje nga armiku i përbetuar i popullit shqiptar,siç edhe ndodhi në vitin 1999, 2000 dhe 2001 në tri luftërat, apo skenarët sllavo-artodokse-shqiptare, duke e paramenduar, por edhe mos ditur se i njëjti i ka ushtruar në Zonën Operative të Llapit, sidomos edhe ushtarët dhe komandantët e lavdishëm të UÇK-së!

VI. MBI TË GJITHA: NJERI, BESIMTAR-ATDHETAR

6.- Përveç si trainer kulminant dhe me famë botërore, me shumë medalje dhe mirënjohje tjera të panumërta në mbarë rruzullin tokësor, i Madhu mbi të mëdhenjtë, Mentaz Allajbegu, ishte NJERI, BESIMTAR dhe ATDHETAR I DEVOTSHËM dhe i PALUHATSHËM!

VII. I DASHUR, ORATOR, I ANASHKALUAR,

7.- I dashur nga të gjithë, i çmuar, por edhe i anashkaluar tmerrësisht, edhe nga kundërshtarët dhe diletanët, nga ca takime, për të cilat i rihapa inçizimet në internet edhe tani kur i radhis këta rreshta, Mentaz Allajbegu ishte edhe orator i pasionuar, gojëmbël, i dashur dhe i çmuar, jo vetëm nga shqiptarët nga të gjitha trojet etnike dhe Diaspora e Madhe shumëmilionëshe Shqiptare, por edhe nga sportistët, ekspertët dhe personalitetet më të informuara në tërë rruzullin tokësor!

VIII. NDIHMË VËLLAZËRORE NË KOHË TË VËSHTIRË…

8.- Personalisht unë kam dy përshtypje të jashtëzakonshme: Kur vepronte në Prishtinë, në qershor të vitit 1988, me rastin e rrënimit skandaloz nga ana e pushtetit komunal dhe qëndror të godinës me dy banesa zyrtare në Poligonin e Shenjëtarisë e ndërtuar qysh në vitin 1935, në zemrën e Tauk-Bahçes së Prishtinës, me skenar për zhdukje fizike personale dhe familjare, me plot eskavatorë,19 policë dhe punëtorë-hajna, duke m’i vjedhur nga djepi i palltos në banesë, 3.000 DM dhe revolen me po atë vlerë, Mentaz Allajbegu, ngarendi si me shpejtësi rrufeje për ndihmë morale, teknike dhe materiale, duke na u gjendur 10 anëtarëve të familjes,në momentet më të vështira dhe jetike, kur mund të ndodhte edhe tragjedia më makabre, edhepse me të vëllanë dispononim me të gjitha llojet dhe kalibrat e armëve në depo, duke na inkurrajuar si dibran dhe shqiptar i vërtetë!

IX. EDHE NË ZYRËN E DREJTORIT TË PALESTRËS

9.- Pas skenarit të 2001, në një takim rasti në Qendër të Shkupit, më shoqëroi si mik i vërtetë, duke shkuar bashkërisht te Drejtori i Palestrës së Sporteve nën Kala të Shkupit, te z. Palloshi për të ma lëshuar atë në rast të nevojës për ndonjë tubim të madh me karakter kulturor ose thjeshtë kombëtar, e cila u premtua me respektin më të madh!

X. NË FUND, I VETMUAR, SI ROBINSONI?! (Turp!)

10.- Absurdi mbi absurdet, as i pari, as i fundit dhe as i vetmi, anashkalimi fashizoid pas të gjitha atyre meritave të Legjendës së Mundjes Shqiptare dhe Botërore, duke e lërë në gjendje të mjerueshme dhe të izoluar si Robinson Krusoja i Daniel Defosë (1660-1731), pasi nuk i përkuleshte kurkujt dhe mbeti stoik i përbetuar tërë jetën, duke e konkretizuar nga bashëpunëtorët dhe nxënësit e tij më të devotshëm, për ta zbuluar një të vërtetë historike që të mos përsëritet më!

XI. NË ELITËN E PARË TË ILIRIDËS SHQIPTARE DHE MË GJERË

11.- Dhe duke përfunduar, një koinçidencë mbi koinçidencat, citoj nga notesi me laps për ta përpunuar dhe përpiluar në kompjuter:” E enjte, 16.01.2014, qe, 04:10, pasi më doli dhe s’më zente gjumi, duke menduar, (ri)IDE MADHORE…”, kur e përpilova një listë prioritare nga rreth 100 personalitete më cilësore nga Ilirida Shqiptare, ndër mbi 30 të parët për publikim, u shënua edhe emri i Mentaz Allajbegut (sikurse edhe i dy Shabanave poashtu legjendarë, fryt i tij i merituar), emrat e të cilëve, krahas artikullit programatik dhe pragmatik e strategjik, me qëllimin e shenjtë, do të publikohen së shpejti në rreth 50 media të shkruara dhe elektronike, me të cilat Kabineti… dhe unë, krahas atyre gjysmëshekullore, që nga viti 1956, me rreth 20 emra konspirativë, bashkëpunojmë qe më shumë se tri vite, sidomos, që nga ato të Kërçovës, Tetovës, Shkupit, Prishtinës, Preshevës, Malësisë së Madhe, Tiranës dhe deri te ditorja më prestigjioze e Nolit dhe Konicës, “Dielli” (me traditë 95 vjeçare:1909-2014…) dhe “Illyria” të Amerikës…;

XII. NGUSHËLLIME DHE INKURRAJIME

12.Dhe krejt në fund: me rastin e kalimt në amshim të Legjendës së pakrahasueshme të sportit të Mundjes, Atdhetarit të Devotshëm, Bashkëpunëtorit dhe mikut tim të paharrueshëm, të të Madhit Mentaz Allajbegut, familjes, farefisit, nxënësve të tij, dashamirëve, dibranëve, shkupjanëve, prishtinasve dhe të gjithë shqiptarëve të Iliridës Shqiptare, të të gjitha trojeve etnike, të Diasporës së Madhe Shqiptare në tërë rruzullin tokësor, por edhe të tjerëve, NGUSHËLLIMET më të sinqerta, duke i inkurrajuar për humbjen e madhe dhe të pakompenzueshme në historinë e sportit shqiptar dhe botëror!

Lavdi e përjetëshme, bashkëpunëtorit dhe mikut tim të Madh, Mentaz ALlajbegut!I paharrueshmi për jetë:

Sali Ramadani-Kërçova

…………………………………………………………………………………………………

PS(Postcriptum) Duke qenë se momentalisht gjendem jashtë venldindjes, i lutem Redaksisë së nderuar më të afërt që këtë tekst të ia dorëzojë familjes së të nderit, me propozim që të publikohet edhe në rubrikën respektive, bile, për shkak të peshës së burimit, INA prestigjioze në atë EKSKLUZIVE, sepse duket se edhe mëtej hakerët i sulmojnë në mënyrë mafioze tekstet tona , pasi ky in memoriam do të jetë pjesë e veprës voluminoze “Çështje Shqiptare (Si? Të zgjdhen!), ose edhe në vepër të veçantë “IN MEMORIAME”, që nga fjalimi mortor për deputetin e viteve të ’60-ta, Rrahim Likën, Heroin e Kombit Sulejman Elezin dhe Sulejman Ramadanin, Eshref Saraçini, Bahtiar Rrushaj, Hajro Ukalli dhe deri te Bekim Fehmiu etj.