Archives for October 2014

MËSUESJA VERA SHKURTI NË GREQI, NJË ZË I QETË RILINDËSISH

October 17, 2014 by dgreca

Nga Nexhmije Mehmetaj/Mësuese në Zvicër/
“Vera- mësuese në dy ishuj”- Një film dokumentar nga Abdurahim Ashiku dhe Arian Melonashi nën vështrimin e Nexhmije Mehmetaj, mësueses nga Kosova që për më se një dekadë u mëson fëmijëve të mërgimtarëve në Svicër të shkruajnë, lexojnë, recitojnë dhe këndojnë në gjuhën e nënës, gjuhën e bukur shqipe…
Dokumentari për herë të parë u shfaq për mësuesit mërgimtarë mbledhur në seminarin e 10-të mbarëkombëtarë për mësimin plotësues të gjuhës shqipe më 31 korrik 2014 në Berat…
Një pikë loti mbi qerpik u mbeti mësuesve ndërsa ndiqnin Vera Shkurtin, mësuesen e ishujve Tinos e Siros në hapësirën detare të Egjeut, një pikë që do të formonte një rrjedhë malli dhe dashurie për Verën dhe mësuesit në Greqi, që tash që nga 7 marsi 2001 përpiqen me një vullnet të jashtëzakonshëm të hapin shkolla për tu mësuar fëmijëve, pa asnjë shpërblim, përmes privimeve të panumërta , gjuhën e nënës…
Pritet që shpejt filmi dokumentar do të jepet i titruar në gjuhën greke për banorët shqiptarë dhe miqtë e tyre grekë që ndihmuan për hapjen e shkollave shqipe në dy ishujt e Egjeut.
Nexhmije Mehmetaj nënvizon:
…Në disa qytete mërgimtarët kanë hapur shkolla, në të cilat mësuesit vullnetarë, pa rroga, ua mësojnë fëmijëve shkrim – leximin në gjuhën shqipe.
….Ministria e Arsimit e Republikës së Shqipërisë, mjerisht, nuk e hapi edhe të vetmen një shkollë shqipe të mësimit plotësues, diku në Evropë, kështu duke e lejuar shprishjen e kombit shqiptar.
…Duke parë e përcjellë filmin “Vera-mësuese në dy ishuj” ndjen se ecën dhe nëpër kohën e romantizmit të kaluar të motrave të ndritshme Qirjazi që bënë aq shumë për shkollat e para të shqipes dikur.
…Në traditën shqiptare mësuesit i kanë prirë lëvizjes kombëtare e jo rastësisht ata janë martirë ndër të parët. Emrat dihen nga historia.
… Vetë emërtimi “Vera-mësuese në dy ishuj” është një zë me shqetësime, për gjuhën tonë dhe kulturën shqiptare, për edukatën familjare, për lidhjen e saj me trashëgimin e të parëve, hap një etapë të re në fushën e arsimit dhe të kulturës shqiptare.
… Mësuesja Vera e fillon punën me të njohurit me prindërit, t’i bindë se gjuha amtare është e rëndësishme për fëmijët edhe në kushte larg atdheut. Në anën tjetër merr nismën për t’i parashtruar organeve arsimore greke kërkesën për mbajtjen e mësimit të gjuhës shqipe në shkollën greke. Për fat të mirë autoritetet greke kanë gatishmëri, u lejon falas klasën. Në këtë rast, ajo “luan” rolin e ambasadorit të Shteti – amë, ka dhe s’ka ambasadë shqiptare në Greqi.
… Është e domosdoshme që në kuadër të Ambasadës shqiptare të caktohet një person që do të merrej me koordinimin e shkollave të mësimit plotësues të gjuhës shqipe. Mësuesit të verifikohen dhe t’u lëshohen vendimet dhe t’u rregullohet marrëdhënia e tyre e punës. Kështu duke njohur vetveten do të na njohin dhe të tjerët.
.. Sipas mendimit tim filmi duhet të paraqitet në festivalin e përvitshëm Doku Fest, në Prizren.

* * *

E nisa qetësisht, pastaj me tepër vëmendje kam parë dokumentarin,“Mësuesja e dy ishujve …” të publicistit Abdurahim Ashiku (skenari) realizuar me mjeshtëri nga regjisori Arjan Melonashi.
Në llojin e vet, filmi dokumentar hyn në krijimet që janë sa thesar kulture për njeriun- mësues dhe mjekim për shumë plagë kombëtare.
Në ndërtimin e tij jepet një panoramë mërgatës së re shqiptare e ngulitur në skajet më të largëta të Greqisë, në ishujt Tinos dhe Siros të lidhur me detin Egje. Ndërkaq mësova se jetën e bashkatdhetarëve tanë në Greqi para se gjithash e karakterizojnë përpjekjet për të ruajtur identitetin dhe integritetin e vet kombëtar, kulturor dhe shpirtëror krahas integrimit në shoqërinë pritëse. Dhe, në disa qytete mërgimtarët kanë hapur shkolla, në të cilat mësuesit vullnetarë, pa rroga, ua mësojnë fëmijëve shkrim – leximin në gjuhën shqipe.
Për fatin e shqiptarëve në mërgim sikur edhe më përpara askush nuk interesohet, sidomos për të organizuar bashkëpunimin arsimor, kulturor me ta! Çka do të thotë kjo padrejtësi? Cili popull tjetër evropian ka sot kësi fati? Ministria e Arsimit e Republikës së Shqipërisë, mjerisht, nuk e hapi edhe të vetmen një shkollë shqipe të mësimit plotësues, diku në Evropë, kështu duke e lejuar shprishjen e kombit shqiptar.
Duke parë e përcjellë filmin “Vera-mësuese në dy ishuj” ndjen se ecën dhe nëpër kohën e romantizmit të kaluar të motrave të ndritshme Qirjazi që bënë aq shumë për shkollat e para të shqipes dikur. Me sa duket, shqiptarëve u duhet herë pas herë të përsërisin diçka nga e kaluara e tyre, pikërisht atë pjesë që të huajt apo rrethanat e krijuara prej tyre nuk e kanë lënë kurrë të piqet e plotë.
Kur them kështu mendoj sidomos te gjuha dhe shkolla shqipe të cilën fëmijët shqiptarë edhe pse larg atdheut nuk duhet ta harrojnë!
Pedagogia dhe patriotja Vera Shkurti, mësuesja vullnetare këtij fenomeni të pikëlluar i thotë “JO”, qoftë dhe duke përballuar në mundin e djersën saj e të familjes halle të vazhdueshme. Në mërgim vështirësitë janë të kuptueshme, ajo flet qetë si me zë rilindësish: “Kjo duhet bërë, e dikush duhet ta bëjë”! Sikur në epokën e madhe të Rilindjes sonë Kombëtare! Të kujton thënien e bukur të një dijetari vetëflijues për kombin e vet: ”Po s’u dogja unë, po s’u dogje ti, kush do bëjë dritë ” ?!
Më shumë se “Vera….. ”, s’do të fliste asnjë titull për një dokumentar që sjell rrugëtimin e saj atdhetare dhe arsimor.
“Mërgimtarët këtu punojnë të mbajnë familjen, d.m.th. kanë ikur nga halli e ndodhen në hall. Megjithatë mendjen nuk e ndajnë nga vendlindja, që ta ndihmojnë sa mundin atë”.
Ajo gjykon se shërbimi më i mirë për ta është që t’u mësojnë gjuhën amtare fëmijëve të tyre për të ruajtur e përcjellë shqipen në breza. Në traditën shqiptare mësuesit i kanë prirë lëvizjes kombëtare e jo rastësisht ata janë martirë ndër të parët. Emrat dihen nga historia.
Vetë emërtimi “Vera-mësuese në dy ishuj” është një zë me shqetësime, për gjuhën tonë dhe kulturën shqiptare, për edukatën familjare, për lidhjen e saj me trashëgimin e të parëve, hap një etapë të re në fushën e arsimit dhe të kulturës shqiptare.
Mësuesja Vera e fillon punën me të njohurit me prindërit, t’i bindë se gjuha amtare është e rëndësishme për fëmijët edhe në kushte larg atdheut. Në anën tjetër merr nismën për t’i parashtruar organeve arsimore greke kërkesën për mbajtjen e mësimit të gjuhës shqipe në shkollën greke. Për fat të mirë autoritetet greke kanë gatishmëri, u lejon falas klasën. Në këtë rast, ajo “luan” rolin e ambasadorit të Shteti – amë, ka dhe s’ka ambasadë shqiptare në Greqi.
Shqiptarët në mërgim me doemos duhet ta ruajnë identitetin shqiptar, kulturën dhe gjuhën e vet! Kjo nuk është një reklamë “patriotike”e vjetruar, por për të ndërtuar identitetin dy kulturor e dy gjuhësor në të cilin edhe elementet e kulturës amtare edhe ato të vendit të ri kanë rëndësinë e duhur.
Kjo gjë ndihet më afër kur Shqipëria është anëtare e Këshillit të Evropës dhe e organizmave të tjerë ndërkombëtar, të ushtron autoritetin e bashkëpunimit për mes marrëveshjeve mes dy shteteve. Në bazë të misionit që ka, të përpiqet për integrimin e kulturës gjuhësore të nxënësve në kulturën evropiane dhe paralelisht me këtë edhe përgatitjen për ta njohur mësimin plotësues të gjuhës shqipe për fëmijët shqiptarë jashtë atdheut. Kjo natyrisht edhe një realizim i të drejtave dhe zbatim i detyrave të përcaktuara në ligjet ndërkombëtare të drejtave të fëmijës dhe e Republikës së Shqipërisë.
Është e domosdoshme që në kuadër të Ambasadës shqiptare të caktohet një person që do të merrej me koordinimin e shkollave të mësimit plotësues të gjuhës shqipe. Mësuesit të verifikohen dhe t’u lëshohen vendimet dhe t’u rregullohet marrëdhënia e tyre e punës. Kështu duke njohur vetveten do të na njohin dhe të tjerët.
Natyrisht që vlera e filmit do t’i shtohej sikur të përmendeshin edhe emrat e mësueseve tjera që punojnë me përkushtim në Greqi. Do donim t’i shihnim këtu të gjithë: Valbona Hystiuna, Dashmirë Zaçe, Iris Hajdinaj në Selanik, Alma Hani, Almira Gjini e shumë të tjera.
Sipas mendimit tim filmi duhet të paraqitet në festivalin e përvitshëm Doku Fest, në Prizren, të gjendet mundësia që të përkthehet në anglisht.
Nexhmije Mehmetaj, mësuese në Zvicër
Delemont, 13 tetor 2014

SHQIPTARË E SERBË- PAQJA ARRIHET NË ROMË, SPORTI- LEKSION POLITIKËS

October 17, 2014 by dgreca

Arrihet paqja shqiptaro-serbe në Romë: Futbollistët i tejkalojnë politikanët nacionalistë/
Foto që vlen më shumë se mijëra fjalë. Pas incidenteve në ndeshjen Serbi-Shqipëri dhe deklaratave tensionuese nga ana e dy qeverive, serbët dhe shqiptarët e Lacios kanë dashur të pozojnë për një “foto paqeje”.
Kjo foto e Lorik Canës, Filip Xhorxheviçit, Etrit Berishës, Dushan Bastës dhe Tomas Strakoshës, dëshmon qartë se ngjarja e ndodhur të martën e shkuar është lënë pas krahëve.
Sulmuesi Xhorxheviç e nisi ndeshjen nga stoli të martën në mbrëmje, ndërsa mbrojtësi Basta nuk ishte grumbulluar për shkak të dëmtimit.
Në të vërtetë, siç shkruan shtypi italian, pesë futbollistët, së bashku me drejtorin sportiv Igli Tare, kanë folur dhe janë sqaruar pas kthimit nga Beogradi në Romë dhe në fund kanë shtrënguar duart dhe janë përqafuar, duke i dhënë fund çdo aludimi për mungesë komunikimi në klubin ku luajnë.
Mes tyre nuk ka pasur asnjëherë ndonjë problem para ndeshjes së kombëtareve dhe pavarësisht atmosferës së tendosur, Loriku dhe Filipi, kanë provuar në çdo mënyrë të zbusin situatën me batuta të ndryshme.
Edhe në Formelo, në prani të drejtorit Tare nuk ka ndodhur asgjë speciale, përveç premtimit se do të vazhdojnë të bëjnë të njëjtat gjëra që bënin edhe para sfidës mes Serbisë dhe Shqipërisë.(Kortezi: Express)

KUJTESE- 10 vjet pa Anita Bitrin

October 17, 2014 by dgreca

Dhimbje medeomos që do të vazhdojë gjatë, dhe do të mbetet në zëmërat tona, ndërkaq duke kujtuar Anitën, ne i bëjmë një nder të madh jo vetëm të ndjerës, por edhe vetvetes duke pasë parasyshë atë moton tonë që është “Të kthejmë gjithmonë kokën andej nga kemi ardhur” se i përkasim atij kombi dhe asaj kulture/
Nga BEQIR SINA, New York City/
STATEN ISLAND NYC : Anita Bitri-Prapaniku (8 janar 1968 – 19 tetor 2004) ishte një këngëtare e dalluar e asaj kohe në zhanrrin e muzikës pop dhe violiniste nga Shqipëria. Ajo iku nga kjo jetë në shtëpinë e saj Staten Island – Nju Jork – së bashku me vajzën e saj 8-vjeçare Sibora Nini. dhe nëna e saj 66-vjeçare Azbije.Të tre ikën së bashku në “gjumë”, për shkak të një vdekje – e cila simbas hetimeve të policisë njujorkeze, erdhi nga helmimi me monoksid karboni.
Pra, do të shkruante shtypi vendas ndodh dhe kështu. Që një, pakujdesi e tillë i merr jetën e një familjeje të tërë, ikin tre jetë, ikin dhe nuk vinë më. I tillë, ishte pra fati dhe për Anita Bitrin që i njëjti fat i keq – nuk kurseu as nënën e as vajzën e saj një engjëll. Ikën të tre së bashku në gjumë për në jetën e amnueshme.
Bitri, filloi të kënduarit e saj në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeçare, dhe ajo u bë e famshme në Shqipëri, me këngën e saj “Dashuria e Parë”. Në kohën e vdekjes së saj, ajo ishte në proces të regjistrimit të dy albumeve, një në shqip dhe një në anglisht. Ai më fundit ishte për fatin e saj të keq – albumi që ajo nuk arriti t’a përmovoi :”Gjithmonë mes Jush”, një video-album, ky, me këngën me një titull profetik, e cila i ngjanë një parandjenje e ndërthurur me të gjitha profetitët e saj .
Anita Bitri emigroi në Shtetet e Bashkuara në vitin 1996. Dashuria për violinën, ngjizja e pandashme me muzikën dhe suksesi, i cili vazhdoi dhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, e bëri Bitrin një histori jete të një artisteje të madhe, e një ylli të skenës shqipare, për ti bërë akoma më të prekshme tek publiku hapat e karrierës së saj në SHBA.
Ishte pra, dashuria për muzikën dhe suksesi që Anita, arriti t’ua dhuroj të gjithë bashkëkombësve të saj këtu në Shtetet e Bashkuara, për aq sa jetoj e punoj; këngët për kurbetin, dashurin për jetën, dashurin e një nëne për të bijën, këngë që dëshmojnë potencialin dhe forcën e madhe të artit që Anita Bitri krijojë gjatë gjithë karrjerës së saj.
Kështuqë, këngëtarja e mirënjohur Anita Bitri me stilin e saj të këngës së saj – kishte bërë emër të madhë në Shtetet e Bashkuara – jo vetëm tek shqiptarët por edhe tek amerikanët. Anita Bitri ishte një zëdhënse e artit shqiptar, ajo ishte një nga këngëtarët më të spikatura shqiptare, ku pa të cilën muzika shqiptare humbi një nga gjeneratorët më të fuqishëm të muzikës shqiptare në SHBA.
Arben Bitri, vëllai i këngëtares, përmes emocioneve të mëdha dhe hidhërimit të thellë, ka deklaruar se këngëtaria mirënjohur shqiptare Anita Bitri, në jetën e amnueshme, duket sikur ajo “flututroi” në misionin që i dha asaj Nënë Tereza. Mbasi edhe videoklipi më i fundit i saj “Gjithmonë mes Jush”, ka qënë një parandjenjë e saj – për të qënë gjithëmon në mes nesh – për t’u kthyer përsëri në mes nesh me anë të këtyre këngëve” ka thënë vëllai i saj Arbeni.
Kolegët e saj nga komuniteti i artistëve shqiptarë në Shtetet e Bashkuara janë shprehur se :”ështe për të ardhur keq se Anita Bitri, iku nga ne pas një pune shumë të madhe në fushën e muzikës dhe të një besimi të madh tek muzika e bukur shqipe. Anita me zërin e saj thonë artistët shqiptarë në Amerikë, të mrekullueshem, arriti të hedh gjurmë të arta në historinë e muzikës shqiptare në SHBA. Arritjet dhe sukseset e Anitës, në Shqipëri dhe këtu në SHBA, janë për t’u admiruar.
Mbasi tani admiruesit e saj janë të shumtë, të cilat nisin qysh në fillimet e saja në festivalet e para të këngës së muzikës së lehtë shqiptare. Duke vazhduar më gjërë në atë veprimtarinë e saj në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku ajo edhe nda nga jeta. Anita, ishte gjithmon e dashur dhe e qeshur , e mençur, e plot talent, kujtojnë artistët dhe adhuruesit e saj .
Edmond Xhani – Kitaristë dhe drejtues i grupit muzikor “Alba” në SHBA-s, e ka konsideruar Aniti Bitrin – me të cilën ka interpretuar dhjetra herë në koncerte të ndryshme në Shqipëri dhe SHBA, si mikeshën e komunitetit të artistëve kudo duke e quajtur atë ” motrën, artisten , këngëtaren e madhe shqiptare të të gjithë artistëve. Xhani, ka thënë se dhimbja e saj – ende nuk ka kaluar, mbasi sipas tij do të kalojnë muaj dhe vite dhe dhimbja e saj do të mbetet, ashtu siç do të mbetet edhe kujtimi i saj” thotë Xhani.
Duke shtuar se :”Çdo gjë do të ndodhë, sepse, ajo i dha shpirtin e saj muzikës i dha shpritin e saj artit shqiptarë . I dha pikërishtë, atë shpirtë artit shqiptarë, për të cilin ky artë edhe kishte nevojë, ka edhe do të ketë për këtë llojë arti.” pohon Edmond Xhani – Kitaristë dhe drejtues i grupit muzikor “Alba” në SHBA-s, .
Por, mendimi i përgjithshëm është se Anita Bitri ishte fare thjeshtë një zëdhënse e artit shqiptarë, ajo ishte një nga këngëtarët më të spikatura shqiptare , ku pa të cilën muzika shqiptare humbi një nga gjeneratorët më të fuqishëm të muzikës së lehtë. Sidomos tani kur të gjithë sjellim edhe mbas 10 vjetëve të ikjes së saj në jetën e amnueshme nëpër mend temperamentin e saj dhe stilin e saj energjik të këngës.
Natyrisht, që kjo dhimbje medeomos që do të vazhdojë gjatë, dhe do të mbetet në zëmërat tona, ndërkaq duke kujtuar Anitën, ne i bëjmë një nder të madh jo vetëm të ndjerës, por edhe vetvetes duke pasë parasyshë atë moton tonë që është “Të kthejmë gjithmonë kokën andej nga kemi ardhur” se i përkasim atij kombi dhe asaj kulture.
Mbasi nga ikja e saj i gjithë opinioni shqiptar dhe amerikan është prekur nga tragjedia “Bitri” e 19 Tetorit 2004. Ishte pikërisht këngëtarja ajo që për famë kishte kaluar kufijtë shqiptarë. Anita Bitri, që ka ndërruar jetë së bashku me nënën Hazbijen dhe vajzën e saj, Siborën ishte një tragjedi e cila preku thellësisht gjithë zemrat e shqiptarëve dhe bëri të mundur që Diaspora Shqiptare në Amerikë, të rimblidhej si kurrë ndonjëherë dhe me një pëshpëritje në nën një atmosfer të rëndë pikëllimi, në Kishën “First Evangelical Free Church” ne Brooklyn – New York tre ditë mbas tre jetë nuk ishin më në mesin tonë. Një koncert humanitar të organizuar nga komuniteti i artistëve shqiptar në Amerikë, pikërishtë ku asaj po i jepej lamtumira e fundit nga komuniteti i artistëve – i cili arriti të shpaloste bukurinë shpirtërore dhe virtytet fisnike të popullit tonë të mrekullueshëm me këtë koncert – përshpëritje.
Kurse, duke marr shkak nga kjo tragjedi, 10 vjetë më parë Qeveria e New Yorkut, miratoj ligjin për vendosjen e detyrueshëm të dedektorit kundër monoksidit të karbonit duke shpëtuar nga ky gaz fatal me qindra familje të pafajshme. Në këtë linjë mbetet për tu vlerësuar qëndrimi i Qeverisë së New York-ut, të cilët me respektin dhe humanizmin që treguan ndaj kësaj tragjedie, si dhe me vënien e ligjit mbi vendosjen e detyrueshëm të dedektorit kundër monoksidit të karbonit, emrin “Ligji Anita”, lehtësuan zemrat e plagosura të familjarëve dhe fansave të këngëtares së famëshme shqiptare Anita Bitri.
Ndërkohë, që një rrugë në qendër të Vlorës tani mban emrin “Anita Bitri”.
Anita Bitri u lind në Sarandë, më 8 Janar 1968 në një familje intelektuale.
Të gjithë admironin tiparet e bukura dhe të ëmbla të kësaj fëmije ëngjëllor. Edhe pse ishte në kopësht, ajo këndonte dhe recitonte pa pushim. Që në atë moshë dinte shumë poezi të njohura dhe imitonte shumë këngë të festivaleve. Vlen për të përmendur pjesëmarrja e saj në Festivalin e Fatosave të rrethit të Vlorës, ku paraqitet si valltare në rolin e “bletës punëtore”. Interpretimi i talentuar i Anitës tërhoqi vëmëndjen e pjestarëve të jurisë, të cilët e vlerësuan si kërcimtaren dhe këngëtaren më të mirë të këtij Festivali.
Sibora Bitri u lind në New York, më 8 gusht 1996.
Anita kishte një ëndërr të cilin Zoti ja plotësoj dhe kësaj krijese të bukur dhe tepër engjëllore i vuri emrin Sibora. Sibora që e vogël, demostronte interes për muzikën dhe po rritej me të gjithë atributet e një artisteje të vogël. Anita e rrethoi me një përkujdesje dhe një dashuri të jashtëzakonshme dhe i kultivonte dashurinë për muzikën dhe artin e bukur shqiptar.
Filloi të studionte piano që në moshën 5-vjeçare dhe mësusja e pianos ishte shumë entuziaste nga ky talent i lindur. Ndërsa pas një viti filloi të praktikonte dancën klasike duke u rregjistruar në një kurs privat edhe këtu talenti nuk deshte gjykime.
Studionte në shkollën publike 19 në Staten Island dhe ishte një nxënëse e shkëlqyer dhe shembullore. Të binte në sy mirësjellja, edukata, thjeshtësia dhe inteligjenca e kësaj krijese kaq të ëmbël.
Kjo krijes kaq e bukur, e pastër si emri që kishte le të mbetet në kujtimet tona si symbol i ëmbëlsisë, dashamirësisë dhe inteligjencës. I përjetshëm qoftë kujtimi jotë, ëngjëll i bukur ëndërrimtar.
Hazbije Bitri u lind më 1 tetor të vitit 1938 në qytetin e bukur dhe të lashtë të Beratit, në një familje të thjeshtë dhe patriote.
I jati Rauf Ngraçani ishte njeri fisnik, shquhej për talentin e tij në muzikë. E jëma e Hazbies, (Behie) cilësohej nga të gjithë ata që e njihnin për gjenerozitetin dhe bujarin e saj të jashtëzakonshëm. Një nënë dhe grua model, cilësi që ja trashgoi dhe vajzës së saj të dashur Hazbijes.
Studioi për Mjeksi në shkollën e mesme dhe ushtroi aktivitetin e ndihmësmjekes që nga mosha 18-vjeçare dhe deri sa doli në pension me nderime dhe me respekt. Ishte një ndihmësmjeke model dhe e respektuar nga gjithë kolektivi dhe pacientët.
Model i nënës shembullore, bujare e qeshur dhe e thjeshtë, kështu do ta kujtojnë gjithmonë Biken të afërmit, shokët, kolegët dhe bijët e saj.
Shpirti i saj i pastër dhe bujar i duhej Nënë Terezës për qëllime akoma më të larta. –
I nderuar dhe i respektuar qoftë përjetë kujtimi i kësaj bije të perëndisë.

De Biasi: S’ka kushte për përsëritje të ndeshjes

October 17, 2014 by dgreca

Traineri italian i Shqipërisë, Gianni De Biasi ka dalë sërish në mbrojtje të skuadrës së tij për atë që ndodhi në ndeshjen kundër Serbisë në Beograd.
Trajneri italian ka folur për momentet e tensionimit, duke theksuar se policia serbe nuk ndërhyri kur tifozët pushtuan fushën e stadiumit, madje as kur kapiteni Lorik Cana u sulmua nga një tifoz, transmeton supersporti.
“Në dhomat e zhveshjes nuk ndodhi asgjë por në tunel po. Disa lojtarë u rrëzuan dhe të tjerët patën probleme. Në stadium kishte mijëra tifozë të revoltuar, por unë u godita vetëm me një monedhë”, ka thënë De Biasi.
“Në qiell fluturonin gurë por për fat të mirë nuk më preku asnjë”, thekson De Biasi që kthehet pas në kohë për të folur edhe për shortin që vuri përballë dy kombëtaret”, ka shtuar italiani.
“Menjëherë pas hedhjes së shortit u çudita përse UEFA lejoi që Shqipëria dhe Serbia të luanin në të njëjtin grup. Kjo ishte një zgjedhje e gabuar”.
Tekniku italian gjithashtu ka theksuar se nuk beson që UEFA do ta përsërisë ndeshjen pasi nuk janë kushtet për të garantuar sigurinë.
“Ne ishim në gjendje të mirë. Patëm dy raste për të shënuar dhe po luanim me kurajë. Jam i sigurt se për ndeshjen e kthimit shqiptarët do të respektojnë futbollin dhe nuk do të shfaqin parulla politike për hakmarrje. Objektivi jonë është që të tregojmë se jemi një shtet i rëndësishëm”, përfundon De Biasi.

“SHKOLLAT SHQIPTARE”- VAZHDË E KONGRESIT ANTIKOMBTAR TË 1972

October 17, 2014 by dgreca

Në 70 vjetorin e permbytjes së Shqipnisë…/
Opinion nga Fritz Radovani/
Nëse dishroni me pa një popull pa t’ ardhme, “shkatrroni shkollat”!
Në janarin e vitit 1945, shovenistët jugosllavë të drejtuem nga komunisti Tito, udhëzuen veglen e tyne tradhëtare e anadollake në krye të qeverisë shqiptare, Enver Hoxhën, me fillue me “reformen arësimore”, tue i vue kazmen shkollave shqiptare laike e fetare në qytetin e Shkodres. Shkodra e njohun në mbarë rajonin e Ballkanit si djepi i kulturës Shqiptare, filloi “shkatrrimin” kulturor, ekonomik dhe tradicional me prirje Europjane. Shkollat fetare e kulturore të Veriut të Shqipnisë jo vetem u mbyllen, po u plaçkitën dhe u shkatrruen pergjithmonë. Pjesa ma e madhe e profesorëve u arrestuen, u dënuen, u pushkatuen dhe u interrnuen edhe familjet e tyne. Nuk po hyj me tregue se shka u ba me muzeumet, bibliotekat, arkivat apo veprat letrare dhe t’ artit që ruheshin me shekuj nder qelat apo kishat e vjetra të tyne. Armët e zbulueme nga arkeologu i njohun At Shtjefen Gjeçovi, arrijtën deri në Kremlin dhurue Stalinit nga hajduti Enver Hoxha.
Bazat e edukatës morale Shqiptare, “Besë, Burrni dhe Bujari” të ruejtuna nder shekuj dhe të trashigueme brez mbas brezi, u zevendsuen me “pabesinë, poshtersinë dhe spijunllekun” veti themelore të edukatës marksiste leniniste, per t’ arrijtë shkombtarizimin tonë nga shovenistët e rij sllavokomunistë të Jugosllavisë dhe të Bashkimit Sovjetik stalinist, me një grup tradhëtarësh ku ma i dijtuni i tyne Enver Hoxha, jo vetem ishte pa shkollë, po në kokën e tij i kishte mbetë vetem fanatizmi anadollak i mejtepeve të Gjinokastres, dhe urrejtja per Klerin Katolik Shqiptar. Këte e vertetojnë pushkatimet e para të vitit 1945 në Tiranë me Don Lazer Shantojen, dhe vrasja e një dijetari Atdhetar, Don Ndre Zadeja në Shkoder, melodramet e të cilit nuk persëriten kurrma!
Në vitin 1946 u arrestuen e torturuen të gjithë studentët “aktor teatri” në Shkoder, që kanë luejtë role nder ata melodrame, tue fillue nga Don Mark Hasi, i mbytun në burg në 1981. Enver Hoxha per hir të kolltukut preferoi Gjenocidin ndaj Klerit Katolik Shqiptar, ai shkatrroi traditat e Veriut, gjuhen e Tyne, shkollat, Fenë, Kishat e kuvendet dhe vrau ke deshti ai!
U zevendsue Formula “Atdhé, Fé, Perparim”, me “Enver, Tito, Stalin”!
Shqipnia u zhyt në llomin e injorancës dhe urrejtjes antiveriore, me kurset që u hapën për “edukimin” e kuadrove të partisë komuniste dhe të “mësuesëve” në kurset e analfabetëve, që shumë shpejtë i shohim në drejtimin e PKSh, komitetet ekzekutive, seksionet e arësimit, dhe në bankat e deputetëve të Kuvendit Popullor. Sherbimi i tyne per shkombtarizimin e Shqipnisë, u fillue në dy drejtime: Në perdhosjen e Historisë së Shqipnisë, me fallsifikime dhe gënjeshtra tue fillue nga shifra e 28.000 dëshmorëve të luftës nacional – çlirimtare, mija gjermanëve të vramë, dhe një së “vertetes” së pashpallun edhe sot: “Disa mija Shqiptarëve, të vramë e të pushkatuem nga brigadat partizane, në luften civile në Jug dhe Veri…gjatë vitit 1943 – 1944…”. Ndersa, fronti i dytë ishte kundër “shkollave të Gegënisë”, me heqjen e Emnit të At Gjergj Fishtës në letersi, (atëherë e sot) e deri tek vargu i dijetarëve që vazhdojnë me kenë të dëbuem nder shkolla!
Instruktorët që solli Tito dhe prap ma vonë Stalini, e deri tek “gardistët e kuq” të shokut Mao Ce Dun në vitin 1966, gjetën terrenin e pershtatshëm tek tradhëtarët tanë, aqsa me ua pasë zili dhe ata që na i sollën në drejtim të shtetit këta terroristë antishqiptarë.
Sot nder shkollat Shqiptare nuk zehen me gojë Emnat e Atdhetarëve Shqiptar, vetem nga Emnat e Tyne dhe se, duhet vazhdue me Histori të fallsifikueme të Shqipnisë tue fillue nga 1462, Imz. Pal Engjulli, Don Aleksandër SIRDANI, At Anton HARAPI, Anton LOGORECI, At Anton ZANONI, Arshi PIPA, At Bernardin PALAJ, At Benedikt DEMA, Branko MERXHANI, At Daniel GJEÇAJ, Dedë GAJTANI, Engjëll RADOJA, Ernest KOLIQI, Et’hem HAXHIADEMI, Elena LULI, Faik KONICA, Frano ALKAJ, At Gjergj FISHTA, Gjergj PEKMEZI, Gjon SINISHTA, Guljelm DEDA, Ilo Mitkë QAFËZEZI, At Justin RROTA, Don Kolec PRENNUSHI (Pseudonim Mujs POLEMI), Karl GURAKUQI, Kolë THAÇI, Konstantin KOTE, Kostë A. ÇEKREZI, Krist MALOKI, Kristo FLOQI, Lame KODRA (Sejfullah MALESHOVA), Don Lazër SHANTOJA (Pseudonim Y…), Lef NOSI, At Luigj MARLEKAJ, Luigj THAÇI, Lumo SKËNDO (Mit’hat FRASHËRI), At Marin SIRDANI, At Mark HARAPI, Mark DEMA, Martin CAMAJ, Mati LOGORECI, Mehdi FRASHËRI, Musine KOKALARI, Mustafa KRUJA – MERLIKA (Pseudonim Shpend BARDHI), Namik RESSULI, Ndoc VASIJA, Don Ndre ZADEJA, Don Nikoll GAZULLI, Nikoll DAKA, Don Nikoll MAZRREKU, At Pashko BARDHI, At Pjeter MËSHKALLA, Imzot Preng DOÇI, Qemal DRAÇINI, Sami REPISHTI, Simon SHUTERIQI, Stavro SKENDI, Tajar ZAVALANI, Vangjel KOÇA, Vasil ALARUPI (Bendo Shapërdani), Imzot Vinçenc PRENNUSHI, Zef M. HARAPI, Zef SCHIRO Jr. (I riu), Zef ZORBA, Zoj XOXA, At Zef VALENTINI, etj…
***
“Kongresi i drejtshkrimit i vitit 1972”, ishte vula me të cilen Enver Hoxha ka nenshkrue zyrtarisht me djallzinë e “ateistit” të 1967 se: “Shqiptarët duhet t’i pershtaten Kur’anit!”
E per fatin e keq të Shqipnisë, me këta tradhëtarë kanë bashkpunue edhe shumë të tjerë nga diaspora Shqiptare, deri në Amerikë dhe Australi. Këte të vertetë e kemi mësue vetem tashti, kur ndigjojmë dhe shohim Malësorin e Veriut tue i thanë Nanës Shqipni, “Nëna Shqipëri”!
Dhe, ja pse nuk studjohet i madhi At Fishta:
GJUHA SHQIPE
Porsi kanga e zogut t’ verës,
Qi vallzon n’ blerim të Prillit;
Porsi i ambli flladi i erës,
Qi lmon gjit’ e drandofillit:
Porsi vala e bregut t’ detit,
Porsi gjama e rrfés zgjetare,
Porsi ushtima e nji termetit,
Njashtu a’ gjuha e jonë shqiptare.
Ah! Po; a’ e ambel fjala e sajë,
Porsi gjumi m’ nji kerthi,
Porsi drita plot uzdajë,
Porsi gazi i pa mashtri;
Edhe ndihet tue kumbue,
Porsi fleta e Kerubinit,
Ka’ i bjen qiellvet tue flutrue
N’ t’ zjarrtat valle t’ amëshimit.
Pra, mallkue njai bir Shqiptari,
Qi ketë gjuhë të Perendis,
Trashigim, qi na la i Pari,
Trashigim s’ i a len ai fmis;
Edhe atij iu thaftë, po, goja,
Qi e perbuzë ketë gjuhë hyjnore;
Qi n’ gjuhë t’ huej, kur s’ asht nevoja,
Flet e t’ veten len mbas dore.
Në gjuhë shqipe nanat t’ona
Shi prej djepit na kanë thanun,
Se asht nji Zot, qi do t’a dona:
Njatë, qi jeten na ka dhanun;
Edhe shqip na thanë se Zoti
Per Shqiptarë Shqipnin e fali,
Se sa t’ enden stina e moti,
Do t’ a gzojn kta djalë mbas djali.
Shqip na vetë, po pik’ ma para,
N’ agim t’ jetës kur kemi shkue
Tue ndjekë flutra neper ara,
Shqip ma s’ pari kemi kndue:
Kemi kndue, po armët besnike,
Qi flakue kanë n’ dorë t’ Shqiptarvet,
Kah kanë dekë per besë jetike,
Kah kanë dekë kta per dhé t’ t’ Parvet.
Në ketë gjuhë edhe njai Leka,
Qi ‘i rruzllim mbretnin s’ i a xuni,
Qi kah bijtè ai, shkelte deka,
Shekllit mbarë ligjë t’ randë i vuni;
Në ketë gjuhë edhe Kastriota
U pat folë njatyne ushtrive,
Qi sa t’ ndrisë e diellit rrota,
Kanë me kenë ndera e trimnive.
Pra, Shqiptarë, çdo fés qi t’ jini,
Gegë e Toskë, malci e qyteta,
Gjuhen t’ uej kurr mos t’ a lini,
Mos t’ a lini sa t’ jetë jeta,
Por per té gjithmonë punoni;
Pse, sa t’ mbani gjuhen t’ uej,
Fisi i juej, vendi e zakoni
Kanë me u mbajtë larg kambet t’ huej.
Nper gjuhë shqipe bota mbarë
Ka me u njohtë se ç’ fis ju kini,
Ka me u njohtë ju per Shqiptarë:
Trima n’ za sikurse jini.
Prandej, pra, n’ e doni fisin,
Mali, bregu edhe Malcija
Prej njaj goje sot t’ brohrisin:
Me gjuhë t’ veten rrnoftë Shqipnija!
***
Në vazhdim të këtij materiali do të lexoni edhe çfarë shkruejnë “akademikët” tanë me aq urrejtje mbas vitit 1967, per kolosët e Atdheut tanë dhe pikrisht, per At Fishten…me titull:
Pjesa II: “JUP KASTRATI KY BIR (K…) I MADH I SHKODRES !”

Melbourne Tetor 2014.