Archives for November 2014

Një këngë për Vorën / Flasin autorët Kastriot Tusha “Mjeshtër i Madh” dhe 12 vjeçari vlonjat, Andreino Lena
Nga Albert Z. ZHOLI/
Një këngë e veçantë e kënduar nga një tenor i madh dhe një djalosh 12 vjeçar nga qyteti i Vlorës. Një këngë patriotike e kënduar me ndjesi, ku zëri i fuqishëm dhe burrëror i Kastriot Tushës, harmonizohet si një fllad pranvere vlonjate me zërin fëminor të Andreinos. Një duet, interesant, që kur i dëgjon të bën që këngën ta kthesh përsëri. Edhe vetë xhirimet në pikat kulmore historike të Vlorës dhe rrethinave të saj e bëjnë këtë këngë tepër surprizante dhe të nxit kërshërinë. Një këngë plot temp, me tekst plot befasi, me melodi që i përshtatet vargjeve dhe idesë së autorit duke i vënë të gjitha në funksion të këngëtarëve. Ndoshta ky lloj dueti përbën risi në llojin e vet, për natyrën e këngës, ndryshimeve moshore, por dhe mënyrës së interpretimit. Përshtatja e Tushës në këtë këngë me një fëmijë me temperament vlonjati, përbën dhe vlerat e veçanta të një njeriu sa zemërgjerë po aq dhe artist në jetë. Kur dëgjon këngën dukesh sikur shikon një film dokumentar për Vlorën, me vendet që përcjellin historinë më pikante të saj.
Kastriot Tusha “Mjeshtër i Madh”.
Kënga që më mbushi zemrën, më gufoi shpirtin, më fisnikëroi mendimin, më ledhatoi sedrën atdhetare
Ky duet është fryt i një dëshire të babait të Andreinos, i cili duke përmbushur dëshirën e madhe të fëmijës së vet më kërkoi një bashkëpunim për një këngë ndryshe. Shpeshherë njeriu ndërmerr nisma që janë të paplanifikuara. Kështu ishte dhe ky duet disi I veçantë. Them disi i veçantë për vetë faktin, se është një duet me një fëmijë 12 vjeçar, është një duet i realizuar duke kënduar një këngë për Vlorën (nga është këngëtari i vogël), është një këngë pasi ka përbrenda dhe historinë e madhe të këtij qyteti magjik. Nuk mund të refuzoja për sa më lart por edhe për faktin se e ndjej që i jam borxhli Vlorës, i jam borxhli këtij qyteti me histori, që sa herë këndoj himnin mendja më shkon në 28 nëntorin e vitit 1912 kur Plaku i fisëm Isamil Qemali ngiti flamurin e lirisë. Janë këto momente që më ofruan shumë me këtë këngë, që më ofruan me Vlorën e detit, të malit, të gjelbërimit, të trimërisë, bujarisë të sa e sa historive që tashmë janë kthyer në legjenda. Nuk e di, por e them që sa herë vij në Vlorë ndjej një emocion të veçantë, sa për historinë por edhe për njerëzit mikpritës të këtij qyteti. Flladi i detit me atë pastërtinë e tij më mbush mushkëritë dhe duket sikur zëri merë forcën e Anteut për të nxjerrë tingujt më të bukur. Flladi detar, me atë gjelbërim kodrash, përbëjnë një mozaik natyror të mrekullueshëm që të dalldis dhe të nxit të këndosh. Shtysa për këtë këngë u përforcua më shumë nga vargjet brilante të poetit të madh Jorgo Papingji dhe melodia hyjnore e Edmond Zhulalit. Tek ato vargje pashë forcën e poezisë që të ngjiz ëndrrën e atdhedashurisë deri në kufijtë e “Marrëzisë”, pashë heroizmin e një qyteti që barazohet me flamurin kombëtar, pashë amanetet e të parëve që përcjellin mesazhet e trimërisë në emër të lirisë. Për më tej, melodia e këngës të bën të besosh se harmonia tekst- muzikë, kur arrin ekuilibrat më të dëshiruar, kënga si me magji të rrëmben për ta përcjellë me zërin e zemrës tek publiku vlonjat aq i dashuruar me këngët patriotike. Kur këndon me një fëmijë duket sikur dhe zogjtë i ndalin cicërimat, pasi cicërima në këtë rast është zëri i fëmijës, një zë i çiltër që ofron, gëzim, dëshirë jete, mirësi, lutje për paqe dhe vëllazërim. Fëmija është qenia më e paqtë, më e bukur e zotit, që edhe ditën më të zymtë ta bën pranverë, edhe dhimbjen ta kthen në buzëqeshje. Më duket se kjo këngë në kuadër të 70-vjetorit të çlirimit të atdheut, për vetë tematikën e vargjeve, është një himn njerëzor, vlonjat për këtë luftë heroike dhe amanetin e të rënëve për një Shqipëri të lirë dhe demokratike. Këngë të tilla kanë brenda melodinë më të bukur shpirtërore, të cilat me tingujt e këngës përbëjnë një duet magjik që të emocionon në kufijtë më të bukur të ëndrrave njerëzore. Në labirintet e jetës, këngë të tilla janë si një lule e freskët që përhap aromë dhe shije pozitiviteti në emër të dashurisë njerëzore. Më duket se i lava një borxh Vlorës, pasi borxhet për të dhe flamurin janë të përjetshme si vetë ideali i lirisë që u kurorëzua në këtë qytet plot histori. Ishte një duet që më mbushi zemrën, më gufoi shpirtin, më fisnikëroi mendimin, më ledhatoi sedrën atdhetare.

12-vjeçari, Andreino Lena

Kur keni filluat të këndoni?
Ashtu si shumë fëmijë edhe mua më ka pëlqyer të këndoja, por prindërit e mi vunë re se tek unë ishte zhvilluar një lloj prirjeje e veçantë. Në moshën 7 vjeçare ata me drejtuan te një profesor muzike i cili tha se me pak punë do të arrija të bëhesha një këngëtar. Pas kësaj kam kënduar rregullisht në studio muzikore. Kam kënduar fillimisht në Festën e Abetares dhe më vonë mora pjesë në Perform Fest ku fitova vendin e tretë dhe u vlerësova me Çmimin e Publikut .
Sa vjeç jeni? Në çfarë shkolle jeni? Jam 12 vjeç dhe studioj në shkollën Jani Minga, stafin pedagogjik e së cilës dua ta përshëndes për punën e tyre, në veçanti profesorin e muzikës.

Pse zgjodhët profesor Kastriotin për të kënduar? Vendosa të këndoj me profesor Kastriotin, idhullin tim, sepse ai është një nga tenorët më të shquar shqiptar.

Kush e bëri tekstin e këngës dhe pse pikërisht zgjodhët një këngë për Vlorën? Tekstin e këngës e shkroi Jorgo Papingji. Duke e konsideruar veten si vlonjat patriot vendosa që së bashku me zotin Kastriot te realizonim një këngë për Vlorën duke qenë se jemi në vigjilje të festës kombëtare.

Ku, në cilat vende u realizua klipi dha me cilën bashkëpunuat?
Klipi u realizua në Sheshin e Flamurit, te Manastiri në Zvërnec, në Kaninë dhe gjatë bregdetit të Vlorës. Punuam me Jorgo Papingjin, Edmond Xhulalin e shume të tjerë

Kush ishte pjesa më e vështirë e klipit? Gjatë xhirimeve u ndeshëm me shumë vështirësi e veçanërisht te Sheshi i Flamurit ku na u deshën orë të tëra për të përfunduar pjesën, sepse kishte shumë njerëz që donin të na ndiqnin dhe ndonjëherë pa dashur na krijonin pengesa.

Kush të përkrahu më shumë dhe si ishte bashkëpunimi me Kastriotin, si sillej ai? Gjej rastin të falënderoj prindërit për mbështetjen që më kanë ofruar gjatë gjithë kohës e së fundmi për mbështetjen që më kanë dhënë për realizimin e këngës Vlora ime. Fillimisht ndihesha i emocionuar që do të takoja dhe për më tepër do të realizoja një këngë me tenorin Kastriot Tusha, i cili me thjeshtësinë e tij ma bëri më të lehtë bashkëpunimin me të.
Kastriot Tusha &Andreino Lena
K’tu kam lindur, deshi fati.
Në k’të tok të jetoj,
Kam në zemër gjak vlonjati,
Dhe për vlorën do këndoj.
Kjo është Vlor’ e fëminis.
Vlor e detit dhe e malit,
Djep i artë i pavarsisë.
Vlor e Ismail Qemalit.
Hajt ja marrim bashk një kënge
Për Vlorën të dy të këndojmë,
Jemi degët e një rrënje ,
Degët rrënjën se harojn.