Archives for March 2015

Si të ishte Shqipëria , që të na bënte krenar ?

March 9, 2015 by dgreca

NGA FAHRI XHARRA/
Kur them Shqipëria e mendoj edhe Kosovën e edhe Maqedoninë Perëndimore, edhe Luginën e Preshevës edh pak ata shqiptarë që kanë mbetur në Malin e Zi.
E dua një Shqipëri që e çmojnë edhe të tjerë , që edhe opinionistat në zë të botës të shkruajnë për të mirat e saj. Nuk jam idealist , por e kundërta shpesh njeriu kalon në pesimizëm kur lexon dhe ndëgjon çka flitet për ne.
Një mik më shkroi : “Kur e kalon njeriu mu në rrugën kryesore të Nikozias (në Ledra Street), “Checkpoint-in” kufitar që të shpie për në pjesën e këtij qyteti të hijshëm e cila ndodhet në Republikën e Qipros Turke dy shtëpi dhe ca hapa më tutje; atëherë gjendesh në një situatë komike ku polici turk-qipriot të pyet: “Nerelisin (Nga je)?”; dhe kur ti i thua: “From Tirana!”; ai zgurdullon sytë papushim dhe ta kthen sërish “Teheran?”…
Më pas, si ke bërë një xhiro shopping-u të lirë në anën turke të kryeqytetit qipriot, kthehesh prapë nga “Lokmacı Caddesi” (“Ledra Street”, sipas turqve), dhe je para policit qipriot grek, i cili të pyet: “Where are you from?”, pa u marrë shumë me dokumentet.
I thua: “From Tirana!”; dhe të përgjigjet: “From Torino?”…
-“Why not from Toronto then?”, i thua ti me shpoti, pasiqë të janë ngritur nervat paq nga kjo kërshëri mesdhetare, e përzjerë fort me një dozë injorance gjeografike të egër.
Dhe greko-qiprioti të përgjigjet: “You don’t seem that much canadian my friend”.
-“JASAS!” i thua ti, dhe vazhdon udhën tënde! (Elvi Sidheri) . E pa kapshme për kohë të sotit !
Mos thuani se ata të kontrollëkufirit që u cekën më lartë në shkrimin e mikut , janë injorant Aspak. Por nuk kemi emër . Nuk e njofin Tiranën?, e pa mundur . Por nuk duan t`ia përmendin emrin për shumë arsye dhe kryesorja nuk na duan.Prandaj.
E dua një Shqipëri , që kur t`i tregoj dikujt se vij nga Prishtina , të lëvizë së paku kokën dhe të më jep shenjë se e ka ndëgjuar për qendër t ë njohur universitare. E dua një Shqipëri që kur ti them dikujt se vij nga Shkupi; së paku ta njef si një qendër edhe shqiptare ; të kërkon nga unë që t`i jap më shumë spjegime për nobelistat e saj ane.
T`i flas për një përparim të madh në shkollim , t`ia rekomandoj shkollimin në anën shqiptare në mënyrë që të jetë i sigurt në ardhmërinë e tij . Por…..
E dua një Shqipëri që kur t`i them dikujt se vij nga Shkodra ;të kërcen nga lakmia për ata karanfilat e Shkodrës që kishin për t`u shitur nëpër botë sikur lulet e Hollandës.
Pse jo? Edhe Shkodra e ajo anë është e njohur për tokat më të ulëta se sa niveli i detit Mu si Hollanda apo Toka e Ulët . Ata në ato ultësira ia thyen hundët detit , e thyen zemrimin e natyrës dhe e bënë tokën për veti . Tulipanat e Hollandës !
Pse jo , një lule e kultivuar në tokat e ulëta buzë Adriatikut.?
Tirana , me çka të krenohet ? Made in Albania është vetëm skrapi. Po shkollat , universitetet, doktorat e shkencave , akademia e arteve dhe e shkencave ?
Po politika? Ku jemi ? Ta kemi një gjë të qartë që pa Kosovë nuk ka Shqipëri , por nga Shqipëria duhet të na vij frymëzimi , modelimi i shtetbërjes, atdhedashuria, nacionalizmi i moderuar, politikanët në zë që i pranon bota.
Po bregdeti . po Adriatiku pronë e kujt është ? Pse mos të jetë Adriatiku shqiptar ai që të lë pa frymë.?
Nëse ne mëndojmë që nga tokat tona do të ketë vetëm refugjatë . ikje për një jetë tjetër shëmti në mentalitetin tonë , jo stabilitet në politikën tonë , gërdi nga shkollat tona atëherë …. më mirë të bëjmë diçka tjetër.
E dua një Shqipëri që bota do ti ka lakmi!
Fahri Xharra,09.03.15
Gjakovë

A MUND TË PRANOHET LUIGJI M. UGOLINI ZBULUES I BUTRINTIT?

March 9, 2015 by dgreca

Shkruan: KOZMA TAHO-CLEARWATER , FLORIDA /
Katër vjet pasi emisari i saj Prof. i Arkeologjise L.M. Ugolini pat vizituar Butrintin , Kalivuan, Çukën e Ajtoit , dhe dy vjet pas kërkimeve arkeologjike në qytetin e lashtë të Foenikës , Akademia e Kulturës se Romës Fashiste dhe Prof. Ugolini do te prapagandonin zbulimin e qytetit antik te Butrintit. Në ditët e sotme gjithëfarë autoresh e paraqesin Ugolinin si zbulues të Butrintit , si të thuash një Shliman të ri . Por, – a është Ugolini zbulues i Butrintit ? Kjo nuk është aspak e vërtet. Qartë, prerë e në menyrë të pa diskutushme mund tju themi tërë atyre që besojnë e pranojnsi zbulues te Butrintit Ugolinin;se nuk ka si të quhet Ugolini zbulues i tij ; që dihej fare mire ku ishte, kush ishte dhe çfar përfaqësonte . Popullsit vëndëse , çobenët që silleshin këtyre anëve si dhe inteligjenca shqiptare e atyre moteve e dinin fare mirë kush ndodhej në këtë truall të mbuluar tashmë nga një pyll i dëndur e që ata e emërtonin vithrinë apo vuthrinë . Butrinti nën emrin Buthrot apo Buthrotos, për rëndësin dhe shkelqimin e tij si një ndër portet detare nga më të mëdhejt e trojeve e popujve Kaon , përmëndet e u rekomandohet tregëtareve helen qysh në shek. VIp.e.s. nga vizitori i parë dhe i vetëm helen Hekateu i Miletit , gjeograf e historian . Nga Skylaksi (shek. VI—V p.e.s. ) apo pseudo Skylaksi (shek. IV p.e.s.) përmëndet para toka e tij nën emrin mitik” EURITHEA “ e dalluar për rritjen e një lloj gjedhi trup madh, konsideruar raca më e mirë në tërë botë e lashtë.( Aristoteli ). Historiani i madh greko-helen, Tuqididi e përmënd shkarazi kur bën fjalë për strehimin e Themistokliut në Epir ( 470p.e.s.) Aleksander Molosi dhe Pirrua i Epirit e patën përdorur si port detar për të hedhur ushtrit epirote në gadishullin Italik, ku patën zhvilluar beteja të suksesëshme me ushtrit romake . Apolodori (180—109 p.e.s.) e pat përfshir në kronikat e tij. Në Butrint u vendos latifondisti romak Pompon Atiku, mik i Ciceronit , madje ndërtoj edhe një vilë modern për kohën “AMALTEA “ ende e pa zbuluar. Jul Qezari e përdori si një nga pikat më të rëndësishme për furnizimin e ushtrisë gjatë luftes civile në Iliri. Perandori August e mori në mbrojtje madje vendosi edhe veteran të luftës këtu. Ata e zgjeruan shumë qytetin edhe matan rrjedhes së Vivarit . Ndërtuan vepra madhore e të rëndësishme sikurse ujësjellësi rikonstruktuan teatrin e ndërtuan forumin romak , ende i pa zbuluar plotesisht, banja publike e tje. Kaloj në këto anë , e vizitoj e la shënime gjeografi i madh grek Straboni. Vizitor i tij ishte edhe gjeografi ,matematicieni dhe historiani egjyptian me rrënjë Iliro Maqedone Ptolemeu , i cili la edhe kordinatat gjeografike të tij. Në shek. e III të erës sonë do të përmëndet për mrekullinë e Shen Tirinit ku konfirmohet edhe ekzistenca e teatrit të tij . Do të përmëndet po ashtu edhe për mrekullinë e Shen Iliut ( të riut ) ne shek. e IX të erës sonë. Një shek. më vonë dijetari Ibn Haukon do ta përfshij ne veprën “ Konfiguracioni i Tokës “ nën emrin “ Bardhout “. Butrintin e pat vizituar dy here pionieri i arkeologjisë Kiriaku del Pizzicolli i Ankonës ( 1428—1435 ) Ai vizatoj me përpikmë të tre muret e tij si dhe kopjoj e mori disa mbishkrime , fatin e të cilave nuk e dim . Atë e kanë skicuar hartograf të shumt të Venetikut e ndër ta edhe hartografi i shquar At Coronelli i cili përdori emërtesat e kohës ( viti 1688 ) siç na njofton studiuesi A. Shkreli . Harta të sakta ushtarake hartuan Turqët, Inglezët , Francezët madje dhe Rusët. E vizituan atë Konsujt Francez e Inglez akredituar pran Ali Pash Tepelenes duke na lënë edhe shënime të shumta . Mbas këtyre :- a mund të thuhet se L.M. Ugolini është zbulusi i Butrintit ? Ndërkaq L. M. Ugolini ishte arkeologu i parë që do të vendoste çadrat e do të fillonte gërmimet në trojet e qytetit të lashtë të Butrintit . E , për të thënë të vërtetën kjo ishte një inisiativ tepër e guximeshme . Kush e ka vizituar Butrintin para viteve gjashtëdhjet e di mirë se aty të çanin mushkonjat e gjarpërinjtë e shumt e tepër të rrezikshëm që vërdalloseshin nëpër rrënoja . Zbulimi i objekteve nga më të spikaturit tregon për se ku duhet të punonte dhe se ç’far duhet të nxirrte në drite . Pas tij dhe për mbi të qëndronte Akademia e Kulturës së Romes Fashiste qe orientonte ç’do veprimtari të Ekspeditës dhe qe e donte Butrintin ta kishin themeluar greko helenet por dhe me dritare te hapur per kalimin e trojaneve. Personalisht nuk e gjykoj Ugolinin mbi bazën e librave që Akademia e Romës botoj nen emrin e tij e pas vdekjes se tij, por për ato ç’ka ai bëri ne Butrint dhe qe tregojë qarte shkarje nga puna shkencore arkeologjike.

“PARA PUSHKATIMIT…”

March 9, 2015 by dgreca

Nga Fritz RADOVANI/*
HAPNI DOSJET !
“Njoftoni datën e ekzekutimit dhe vullnetin e tyre të fundit! Enver Hoxha”/
1945…DOSJA Nr…/
■Isha fëmijë në Nandor të vitit 1945 kur shkova me Nanën me rregullue varrin e Babës, javën e të Vdekunve në Rrëmaji. Dikush tregoi se janë rregullue Varre mbas murit aty ku per çdo ditë ndigjohej shkrepja e automatikëve të “çlirimtarëve tanë trima”…
Si fëmijë shkuem me pa ata varreza që vërtetë ishin të veçanta, ishin tre me Kryqa dhe tre përballë me shenjën e Muslimanëve, sipër me zhovor të bardhë, gjashtë foto të mëdha dhe rreth varrit me cigare. Kush vinte aty, njena nga Nanat që ishte tek Koka e djalit saj, u epte cigare vizitorëve… Kujtoj se tek varri i Kolë Sokolit kishte edhe fruta… Mbas pak minutash u ndigjue një zhurmë makinash me disa ushtarë të armatosun … Kujtoj si tashti tmerrin e ardhjes së atyne kamjonëve me ushtarë të armatosun, kur po shihnim ata Varre, pra, janë plot 70 vjetë nga ajo ditë që nuk e harroj kurrë, mbas Murit të Varrezave të Rrëmajit… Kur ushtarët me armë në dorë vrrisnin si bishat e terbueme: “Largou…largou…!” e Nanat e Atyne djelmëve që ishin pushkatue, mbulue me futa të zeza e degermia të bardha, pranë atyne varrezave të rregullueme me aq kujdes, rrokën fotot e mëdha të Atyne djelmëve si sokola për gjoks… Kur ushtarët shkrepën armët e tyne vrastare në ajr, ne ikëm nga frika… Gjithshka aty u kthye në zallishtë si përpara…
■Dosja nr.1108 (1945) hapet kështu:
“ V.F.L.P.
Proçes- verbal
I mbajtur mbi vullnetin e mbramë të të dënuarve me vdekje, Ndue Mirash Pali dhe Caf Meti, nga Shkodra.
Sot më 15 gusht 1945, ditën e mërkure, ora 5.00 para drekë, unë prokuror i Gjykatës Ushtarake, kapiten i II Aranit Çela, shkova në vendin ku do të ekzekutoheshin kriminelët e luftës dhe armiqtë e popullit, Ndue Pali dhe Caf Meti nga Shkodra, për të marrë fjalën e fundit të tyre, në të cilën thanë këto:
“Ndu Pali: Nuk më vjen keq që unë sot pushkatohem prej vllazënve të mij. Jam i lumtun që unë po vdes në tokën shqiptare pas pesë vjet vuejtjesh, që pata nga fashistët dhe nazistët. Shqipnia rron edhe pa Ndue Palin!
Një fjalë dua t’ja drejtoj rinisë nacionaliste: Punoni deri në vdekje për një Shqipni të lirë, indipëndente, me baza shoqnore moderne demokratike!
Rrnoftë Shqipnia e shqiptarëve! Të fala familjes.
CafMeti tha: Rroftë Komandant i Përgjithshëm Xheneral Kolonel Enver Hoxha.
Prokuror (Aranit Çela) d.v.”

■Kur Nana ime shkoi tek Burgu i Kishës së Fretenëve, me i çue ushqimin axhës së vet, At Mati Prennushit, i dënuem me vdekje në mensen e atij kuvendi pa e dëgjue njeri atë gjyq Burrash për të cilin Historia e Shqipnisë vazhdon me “heshtë”, mbasi komunistët u gjetën ngushtë ndaj padronëve jugosllavë, që kishin urdhnue me “futë armë në Kishë dhe me e shkatrrue atë çerdhe Atdhetarësh me kulm e thëmel… tue i detyrue në tortura me pranue se armët i kishin futë Fretnit e atij Kuvendi…”, Fretnit qendruen si Burra dhe u pushkatuen të gjithë Prelatët e Klerit Katolik Shqiptarë, pa pranue asnjeni akuzat!…
Ishte 11 Marsi 1948, kur Dulaq Lekiçi i tha Nanës sime: “Mos sill ma ushqime… I kemi pushkatue dhe e keni në Zallin e Kirit !..” Kurrë nuk më shkonte mendja se “njëditë” do të kishe mundësi me pa me sy dhe me lexue Dosjen e At Matisë me shokët e Tij…
■Përgjigje e shkresës Nr. 88 datë 8 mars 1948:
Ju njoftojmë se të dënuarit ME VDEKJE:
1. MONSINJOR FRANO PJETËR GJINI,
2. PADËR MATI KOL PRENNUSHI, dhe
3.DON NIKOLL ZEF DEDA, të gjithë nga Shkodra, u ekzekutuan me datën 11 mars 1948, ora 5.00 para dite dhe fjala e fundit ka qenë:
1. MONSINJOR FRANO P. GJINI tha se: Rroftë Krishti Mbret, Feja Katolike dhe Katolikët në botë, Rroftë Papa, gjaku dhe trupi i em mbetët këtu, por Shpirti dhe zemra është tek Papa. Rroftë Shqipnija!
2. PADËR MATI KOL PRENNUSHI tha se: Jam i pafajshëm, po vdes në krye të detyrës s’eme. Rroftë Krishti Mbret, Rroftë Papa, Rrofshin Katolikët, Rroftë Shqipnija!
U bëj hallallë gjyqit dhe ato që do të shtijnë mbi trupat tonë të pafajshëm!
3. DON NIKOLL ZEF DEDA tha se: Rroftë Shqipnija, po vritem në punën teme. Rroftë Krishti Mbret, Rroftë Populli Shqiptar!
P. Kryetar i Gjykatës
67 Rregj./1948 Kapiten i I-rë (Misto Bllaci) d.v.”
***
■Fjala e fundit e Don Ndre Zadejës ishte: “Ah, moj Shqipni, moj mizore e, shka të baj ma shumë për ty?!” (Simbas tregimit Don Mikel Koliqit 1993)
***
■“Sot ditën e hënë, datë 4-3- 1946 ora 05.00, në vendin e caktuar u ekzekutuan armiqtë e popullit, dhe vullneti i tyre i fundit ishte:
1. Prof. Gjelosh Lulashi: Thoni babës të më falin se e kam trazue. Të më falin shokët, se ndonji shpifje e kam ba prej zorit qi kam pasë. Nanës të fala dhe të mi puthin vllaznit. Borxhet që kam mbetë të mi paguejn prindët. I fali me zemër të gjithë ata që më kanë ba keq. Rrnoftë Shqipnia!
2. Patër Daniel Dajani: I fali ata qi më kanë ba keq. Jam kondend se po vdes i pafajshëm, ma mirë se fajtor. T’i japin prindët (far’e fisi), P. Zef Shllakut me pasë me më thanë dy meshë.
3. Patër Giovani Fausti: Jam kondend se vdekja po më vjen tue krye detyrën teme. Dërgoni shëndet Jezuitve, xhakojve, Apostolikve dhe Argjipeshkvit. Rrnoftë Krishti Mbret!
4. Patër Gjon Shllaku: Lamtumirë mi thoni shokve Françeskanë dhe të gjithë të njoftunve. Rrnoftë Krishti Mbret dhe Rrnoftë Shqipnija!
5. Mark Çuni: I fali të gjithë ata qi më kanë gjykue, dënue, si edhe ata që do të më ekzekutojnë. I thoni nanës që i kam Ludovik Rashës 15 napolona borxh dhe t’ja paguejnë. Rrnoftë Krishti Mbret dhe Rrnoftë Shqipnija!
6. Qerim Sadiku: I fali ata qi në çdo kohë mund të më kenë ba keq. I fali edhe ata që më kanë dënue me vdekje, dhe ata që do të më ekzekutojne. Rrnoftë Krishti Mbret, Rrnoftë Shqipnija! Prokurori Ushtarak (Tonin Miloti) d.v.”
Shënim (FR): Me datën 3 korrik 1946, Gjykata Ushtarake e Shkodrës njoftohet:
“…Aprovohet ndëshkimi me vdekje i Frano P. Mark Mirakës.
Njoftoni datën e ekzekutimit dhe vullnetin e tij të fundit.
Frederik Nosi d.v.
***
■Prizren, 15 Nandor 1946: Nga “Katoliçeskaja Banda” Pushkatohen:
At Bernard LLUPI tha:
“Vdekja si kjo, vdekja për shqiptarizëm, asht kupë e artë!”…
Prof. Kol PARUBAJ: “Ma keni kujdes vajzën! Rrnoftë Shqipnia Etnike bashkë me Kosovën!” Maria SHLLAKU filloi me këndue Hymnin e Flamurit…
At Bernard Llupi atëherë i tha me za të naltë: “Të lumtë, bylbyli i shqiptarizmës!
Le ta marrin vesht bota si shkon me vdekë femna Shqiptare, me kangë në gojë!”
Maria ia këtheu me za të fortë:“RRNOFTË SHQIPNIA E MADHE!.. RRNOFTË BASHKIMI I SHQIPTARËVE!”
Mësuesi Gjergj Martini tha: Rrnoftë Shqipnia e Bashkueme. Rrnofshin Shqiptarët…”
***
■Me datën 28 Mars 1947 Ushtari Besnik i Atdheut dhe i Fesë Don Dedë MAÇAJ tha:
“Ja ku po e them para Zotit Tonë, që shpejt ka me më pritë, dhe para gjithë jush
ushtarë të shtrejtë që, po më vrasin vetëm për shkak se urrejnë Fenë Katolike.
I tham këto fjalë pa ligësi dhe pa urrejtje për ata që do të më pushkatojnë!
Rrënoftë Krishti – Mbreti Ynë! Rrënoftë Papa! Rrënoftë Shqipnia!”
***
■Prof. Prenkë Kaçinari shkruen:
“…Erdha këtu në Tiranë vetëm e vetëm për mos me ju qitë telashe ju. Në vendin ku do të vras vetën dëshroj të varrosëm.
Një dëshirë tjetër e që due ta plotësoni asht: të mos mbani askush shej zije për mue; zinë e mbani në zemër.
E tash lamtumirë përgjithmonë. E di se do të kishit dëshirue t’ju shkruajshe ma gjatë. S’ po më punojnë ma as mendja, as dora.
Përqafime e të puthuna të përmallshme; më kujtoni në bisedat tuaja, jam i juaji
Prenkë Kaçinari
Tiranë, 3.IX.1956 ora 5 mbasdreke.”
***
■Imzot Prof. Jul BONATTI njëditë i kishte tregue kushrinës që shkoi me e takue në një manikomjo ku, e derguen mbasi e dënuen 5 vjetë pa fakte…“Kam provue tortura të pandigjueme e të palexueme. Masakra me knaqë shpirtin e tyne pa asnjë arsye…”.
E gjetën të coptuem nga të “pavetëdijshmit” me 5 Maji 1951… (Dosja 3616, Arkivi)
***
■Imz. Ernesto Çoba: (1978), “Jam kenë gjithmonë kundër komunizmit, as nuk kam dashtë me ia ndigjue zanin, kam punue me shpirt me e zhdukë e do të vazhdoj me kenë kundër deri në vdekje!”
■25 PRILL 1968
Don Mark Hasi: (1968) tha në fjalën e fundit mbasi ju dha vendimi i gjyqit në Shkoder: “me vdekje, me pushkatim” , “…Ka me ardhë ajo ditë, kur do të ngrihet një Monument në Shqipni. Me shkronja të arta, do të daltohën emnat e të gjithë Martirëve dhe Deshmorëve të Lirisë së Atdheut, që luftuen për Demokracinë e vërtetë dhe ranë nën shpatën komuniste.”
■Zoti i pastë në Mbretninë Tij!
Vazhdon Pjesa V, “Respekti per të vdekunit…”
Melbourne, Mars 2015.
*Pjesa V.

Shoqata Ana e Malit – mësimdhënsit dhe nënat festojnë festat e tyre, 7-8 Marsin

March 9, 2015 by dgreca

Nga Beqir SINA New York/
STATEN ISLAND NY : Shoqata “Ana e Malit” që mban emrin e trevës autoktone shqiptare me të njëjtin emër të Komunës së Ulqinit dhe grumbullon rreth vehtes kryesisht bashkatdhetarë të ardhur në SHBA nga kjo trevë, me qendër në ishullin njujorkez Staten Island, në kuadrin e festave të 7 dhe 8 Marsit, organizojë, të dielën në mesdrekë një aktivitet kulturoro-argëtues, duke nderuar me këtë rast dy mësimdhënse të dalluara nga kjo trevë; znj. Rukije Lika – Shabaj, dhe znj. Syme Mehmedi – Kokaj, si dhe veprimtaret e dedikuara të komunitetit znj. Elsa Lulaj, Lindita Lole, dhe Edina Kovacevic.
Kjo shoqatë, e dalluar për aktivtete të tilla në komunitet, në lokalin Vanderbilt – qytetin Staten Island Nju Jork – mblodhi së bashku dhjetëra gra shqiptare, kryesishtë nga kjo trevë, shoqe, miq dhe dashimirë të këtyre grave, si dhe të ftuar nga autoritetet lokale, dy asamblesitët e Kuvendit të New Yorkut, Nicole Malliotakis, dhe Mark Gjonaj (me gjithë familje), si dhe Konsullën e Përgjithëshme të Kosovës në SHBA – Ambasadoren Vlora Çitaku, Dr. Shpresa Xhaklli – Ambasadorja e fëmijve me autizëm të Kosovës – nëpër botë,e cila është edhe pjesë e librit: “Histori Suksesi Shqiptaro-Amerikan” me bashkëshortin e saj Rexh Xhaklli, për të festuar së bashku 7 Marsin – Dita e Mësuesit dhe 8 Marsin – Dita e Nënës.
Folësit nëpërmjet përshëndetjeve për 7 dhe 8 marsin, u a uruan të gjitha pjesëmarrësve ngrohtësisht dy prej festave më domethënëse për familjet shqiptare, kudo që ato punojnë, jetojnë e mësojne sot.
Ata, nëpërmjet përshëndetjeve të tyre theksuan se dita e 7 marsit, Festa e Mësuesve, dhe festa e 8 marsit, Festa e Nënës:” Nuk janë rastësi – festa janë njëra pas tjetrës: mbasi sipas folësve, nuk ka njerëz më të përkushtuar se sa mësuesit që bëjnë të pamundurën që nxënësit e tyre të trashëgojne atë dije të akumuluar që do t’u hapi dyer dhe horizonte të reja në jetë, dhe nuk ka dashuri më të madhe se sa dashuria dhe sakrifica e nënës për fëmijet e saj!” thanë folësit.
Kurse, udhëheqësja e këtij aktiviteti – zonjusha Etrita Ibroci, u shpreh se :” ‘Femra shqipëtare tani është besnike e vizitonit botëror mbi tolerancën, Arsyen, dashurinë, dhe drejtësinë. Ajo është edukatore e brezit e vet dhe bartëse e kulturës. Në këtë mënyrë ajo në çdo hapë materializon thënien e kahmotshme se pa femër të arsimuar nuk ka as komb të kulturuar.’ tha Ibroci duke hapur festën dhe uruar në emrin e shoqatës, anëtarëve të ketij komuniteti, të gjithë mësuesve dhe nënave shqiptare ditët e festave të tyre, Gëzuar!.
Me rastin e 7 – Marsit-Ditës së -Mësuesit, si dhe 8- Marsit – Ditës Ndërkombëtare të Gruas, ose siç e kemi festuar ne në Shqipëri, si Ditën mbarë kombëtare e Nënës, pati dhe fjalime përshëndetse, nga mysafirët. Përshëndetën, me rradhë dy asamblesitët e Kuvendit të New Yorkut, Nicole Malliotakis, dhe Mark Gjonaj, si dhe Konsullia e Përgjithëshme e Kosovës në SHBA – Ambasadoren Vlora Çitaku.

Ndërkohë, nëpërmjet mesazhit të dërguar, ( në munges të pjesmarrjes ), dy mësimdhënset e dalluara nga kjo trevë; Rukije Lika – Shabaj, dhe Syme Mehmedi – Kokaj, faleminderuan shoqatën Ana e Malit, për këtë nderim, që iu bë atyre, dhe uruan festat të gjitha grave dhe mësueseve të komunitetit. Gjithashtu, me përshëndetje, rasti, u prezantuan gjatë marrjes së mirënjohjeve – znj. Elsa Lulaj, Lindita Lole, dhe Edina Kovacevic.
Veprimtaria e njohur e komunitetit Shpresaj Xhaklli, duke përshëndetur këto dy festa të rëndësishme, ka treguar eksperiencën e saj si një nënë shëmbullore, dhe mësuese. Ajo tha se :”“Isha e vetmuar shumë, me dy fëmijë të vegjël dhe panjohuri se si t’i ndihmoj djalit! Kështu unë si nënë e fillova përkushtimin tim me autizëm, që t’i ndihmoj Arbenit tim. Ballafaqimi me një shoqëri dhe vend të huaj, sistemin shkollor të panjohur, për mua, pa asnjë shqiptar ose familje rreth, ishte shumë e vështirë. Nuk kisha mbështetje dhe askënd të më udhëzoj se çka të bëj. Këtu vjen ne shprehje ajo thënia ‘çka nuk të mbyt, të bën më të fortë”, dhe si një nënë, si një prindë .
Gjatë kësaj fjale impresionuese, dhe që u ndoq me vëmendje nga pjesmarrset, Xhaklli, tha se arritja më me rëndësi për mua, ishte hapja e qendrës së parë për fëmijë me autizëm, në Prishtinë, dhe organizimi i parë i mbrëmjes për mbledhje të fondeve për të mbështetur këtë qendër dhe hapur disa degë në disa qytete të Kosovës.
Ajo u shpreh se “Mjekësinë e kam zgjedhë nga dëshira të ndihmoj njerëzit, por, si duket, autizmi më përzgjodhi mua, si nënën e Arbenit, që të ndihmoj fëmijët e tjerë. Ëndrra ime është që në çdo shkollë fillore, të kemi nga një klasë për fëmijë me autizëm dhe një qendër Kombëtare, ku zhvillohen trajnimet e nivelit profesional”.

Më tej ajo tregojë fillimin e punës së saj në Kosovë në vitin 2009 e deri më tani që janë hapur edhe qendrat me fëmijë me autizëm, në: Prishtinë, Pejë, Prizren, Suharekë, Gjilan dhe Mitrovicë, dhe po provon në Gjakovë, ku janë bërë trajnime të shumta profesionale, projekte për donacione si dhe mbrëmje e koncerte bamirëse.
“Rrugëtimi im vazhdoi, Xhaklli, është inspirimi, është Arbeni, nëse krahu i djathtë, u shpreh ajo është bashkëshorti, veprimtari Rexh Xhakli”.
Në fund të fjalës së saj Shpresa Xhaklli, dha dhe një mesazhi për të gjitha gratë shqiptare, duke thënë: “Mos keni komplekse, keni pasion dhe sinqeritet. Me punë të gjitha arrihen. Në jetë jepen shumë mundësi, pyetja është se a do t’i përdorësh ato dhe si. Nëse humbni rrugën, bien, përdore atë moment të vështirë si shkallë për suksesin tënd. Kurrë mos u dorëzo, ajo është rruga më e lehtë” tha Xhaklli ndërsa uroi përzemërsisht 7 dhe 8 Marsin.
Fjala përshëndetëse, ose fjala kryesore, u mbajt prej kryetarit të SHAM-it, zotit Ismet Kurti. Kryetari i shoqatës, i cili e vlerësoi 7 dhe 8 marsin si një traditë mbarë kombëtare, tha se ne edhe këtë vit po shënojm ditën e mësuesit 7- Marsin si një ditë shumë të rëndësishme të lëvizjes sonë kombëtare për arsim – duke respektuar këtë profession të shejtë. Dhe duke kujtuar këtë ditë ne po me vet-përgjegjësi themi se kush nderon këtë profession ka nderuar vetveten dhe kombin e tij. Prandaj, më lejoni të përshëndes në emrin e Shoqatës dhe tuaj të gjithë mësuesit në mbarë trojet shqiptare, dhe në Diasporë.
Kreu i anamalësve, zoti Kurti, më pasë duke folë për 8 – Marsin, ditën e Nënës, tha se ” Kjo aktivitet, përputhet edhe me festën e bukur dhe të dashur Ditën Ndërkombëtare te Gruas. Kështuqë, në emër të Shoqatës, dhe Tuaj, të gjitha – nënave, motrave dhe grave shqiptare, ju a urojmë gëzuar këtë ditë të dashur. Njëherëshit, tha ai më lejoni që te përshëndes ne emër Tuaj në emër të SHAM-it, dhe në emërin tim personal ato mësuese e gra që nderohen me një mirënjohje që ndan për çdo vit në këto festa Shoqata Ana e Malit.
Ibroçi me anë të një biografie prezantoi dy mesueset fituese të çmimit të festës, ndërkaq, Salihe Redzovic nga Baruch College (Macaulay honors program), ka prezantuar Elsa Lulaj, Lindita Lole, dhe Edina Kovacevic.
Kësaj rradhe Shoqata Ana e Malit në Staten Island në Nju Jork, me çmimin e mirenjohjes së festave të 7 marsit, Dita e Mësuesve, dhe festa e 8 marsit, Dita e Nënës : dy mësimdhënse të dalluara nga kjo trevë; znj. Rukije Lika – Shabaj, dhe znj. Syme Mehmedi – Kokaj, si mësuese të përkushtuara dhe veterane të arsimit në gjuhën shqipe gjithashtu, dhe veprimtarët e dedikuara të komunitetit znj. Elsa Lulaj, Lindita Lole, dhe Edina Kovacevic.
Vlenë të përmendet se pjesëmarrja ka qenë mjaft e kënaqëshme, dhe atmosfera ishte shumë festive, shoqëruar me një program të pasur artistiko – kulutror me këngë e valle nga të gjitha trevat. Soprano Lindita Mezini – Lolo dhe këngëtaria e talentuar Kristina Melo kënduan disa këngë për Nënën. Në fund u mbajt edhe lofa e fatit me dhuratat e përgatitur me rastin e festave.

ME KRIJUES SHQIPTARË, NGA SUEDIA, NË LAÇ-KURBIN…

March 9, 2015 by dgreca

(Përurohet vepra “Thesar Kombëtar”-3)/
Nga MURAT GECAJ/
1.Në ditët e festave të gëzuara popullore të 7 e 8 Marsit 2015, qyteti i Laçit, në Kurbin, pati në gjirin e vetë mysafirë jo të zakonshëm. Ata ishin emigrantë shqiptarë, me banim në Suedinë e largët, atje në Skandinavi, si Osman Ahmetgjekaj, Saranda Iseni e Naim Latifi etj. Pra, këta krijues përfaqësonin Shoqatën e Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë “Papa Klementi XI-Albani” të Suedisë, me Hysen Ibrahimin në krye. E kishin zgjedhur pikërisht Laçin, për ta përuruar veprën e tyre të re, “Thesar Kombetar-3”, pasi Shoqata e tyre ka nderin të mbajë emrin e njërit nga Papët më të njohur të Vatikanit, i cili e ka origjinën nga kjo krahinë me tradita, të lashta e të reja atdhedashurie. Por në këtë veprimtari morën pjesë dhe të ftuar nga Kosova, Tirana e Durrësi, Lezha etj.
Përveç anëtarëve të Shoqatës Kombëtare të Miqësisë dhe Bashkëpunimit Shqipëri-Itali, me qendër në Laç dhe që kryesohet nga Nikollë Leshi, pjesëmarrës në veprimatrinë e orgaznizuar ishin poetë e shkrimtarë, studiues dhe punonjës të artit e kulturës, mësues, nxënës e prindër, përfaqësues të bashkësive fetare, nga media e shkruar dhe ajo elektronike (RTSH, TV-Lezha) etj. Gjithashtu, ishin të pranishëm kryetari i Bashkisë së Laçit, Artur Bardhi dhe përfaqësues nga Ministria e Kulturës, Prefektura e Lezhës etj.
Ishte kënaqësi që, bashkë me mua, aty ishin edhe krijuesit e miqtë, si Viron Kona, Jaho Margjeka, Zenel Baliaj, Fran Nikolli e të tjerë.
2.
Pas ekzekutimit të Himnit Kombëtar të Shqipërisë e Italisë, në emër të mikpritësve, fjalën përshëndetëse e mbajti Presidenti i Shoqatës Kombëtare të Miqësisë e Bashkëpunimit Shqipëri-Itali, Nikollë Lleshi. Ndër të tjera, ai tha se ishte një ngjarje e shënuar për jetën e banorëve të Laçit, por dhe të mbarë Kurbinit, që në ditët e festave të 7 e 8 Marsit aty kishin ardhur krijues të njohur të Shoqatës së Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë “Papa Klementi XI-Albani”, nga Suedia, si dhe të ftuar të tjerë. Përurimi i veprës së re të kësaj Shoqate, “Thesar Kombëtar-3”, me 757 faqe, ishte një dëshmi e mjaft botimeve të saj, me vlera të shumëfishta, si letrare, kulturore e shkencore, por mbi të gjitha me përmbajtje të lartë atdhetare.
Në vazhdimësi, u dëgjuan me vëmendje përshëndetjet e bëra nga Artur Bardhi e Hysen Ibrahimi. Ky i fundit njoftoi se po punohet që të përgatitet për botim vepra tjetër, “Thesar Kombëtar-4”, e cila parashikohet të përurohet në muajin qershor të këtij viti. Pastaj u lexua përshëndetja e dërguar nga kryetari i Shoqatës së Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë në Diasporë, Hasan Qyqalla, me banim në Gjermani. Atë e lexoi një nga sponsorët kryesorë të kësaj veprimtarie, Naim Latifi.
Pjesë e rëndësishme e këtij përurimi ishin temat e paraqitura, rreth veprës së re “Thesar Kombëtar-3”. Kështu, një zbërthim të detajuar i bëri asaj studiuesi i njohur Vlash Prendi. Më pas, folën me nota vlerësuese për këtë botim, Martin Gecaj e Osman Ahmetgjekaj, Engëll Ndocaj e Besi Bekteshi.
Në emër të kryesisë së Shoqatës Kombëtare të Miqësisë e Bashkëpunimit Shqipëri-Itali, Nikollë Lleshi i njoftoi pjesëmarrësit në veprimtari se, bazuar në ndihmesën e tyre të çmuar për këtë Shoqatë, kishin vendosur që t’i pranonin Anëtarë-Nderi, disa veta, të cilat janë: Hysen Ibrahimi, Padre Giovani Parugine, Besi Bekteshi e prof. Murat Gecaj. Këta i përshëndetën gjithë të pranishmit dhe shprehën falënderimin e tyre, për nderin që u bëhet, duke premtuar vazhdimin e bashkëpunimit sa më të frytshëm, me këtë Shoqatë, në të ardhmen.
3.
Ajo, që i dha një gjallëri të veçantë kësaj veprimtarie festive, në Laç-Kurbin, ishte shfaqja e bukur e artistëve të ansamblit të këtij qyteti. Atë e drejtuan me aftësi të veçantë moderatoret Saranda Iseni, nga Suedia dhe Fatmira Aliu, gjithashtu emigrante. Kështu, këngët e vallet e pushtuan mjedisin e sallës së kinoteatrit të qytetit, ku ndodheshin të ftuarit e shumtë. E meriton t’i përmendim këtu të gjithë numrat e paraqitur, por ndër ta ishin këngët me përmbajtje atdhetare: “Jemi bijtë e nënës shqipe”(nga Agustin Çela, Gjergji Leka e Preg Prenga), “Kudo shkojmë, Shqipe na thonë” (nga Kastriot Kola), “Princesha e Kastriotit” dhe “Moj Sarandë, moj Delvinë” etj. Gjithashtu, u duartrokitën këngët e Gjesilda Përshetës, Fatmira Aliut e Mide Aliut dhe emigrantes në Itali, Vjollca Grecaj, si ”I kam thënë bilbilit” e “Moj e bukura, që del në derë” etj.
Mjaft ritmike dhe mbresëlënëse ishin vallet popullore, që u interpretuan me mjeshtëri nga djem e vajza të shkathët. Ato përfaqësonin krahina të ndryshme të Atdheut tonë dhe sollën emocione për të pranishmit, në këtë festë të paharruar.
Me këtë rast, pjesëmarrësve iu dhuruan disa kopje të veprës “Thesar Kombëtar-3”, por dhe të mëparshmet, pra nr.1 e nr.2. Po kështu, autori M.Gecaj u dhuroi disave prej tyre librin e tij më të ri, “Me shpirt atdhedashurie”, përgatitur dhe mundësuar për botim, nga veprimtarët e dalluar të Qendrës Kulturore Shqiptare “Migjeni”, në Boras të Suedisë, Sokol Demaku e Bahtir Latifi.
Në mbyllje të tërë kësaj veprimtarie, të pranishmit morën pjesë në koktejin e shtruar nga Bashkia e qytetit të Laçit dhe bënë fotografi të përbashkëta, që do të mbeten kujtim i pashlyer, për të gjithë ata.
Tiranë, 9 mars 2015