Archives for May 2015

KONCERT, NË DITËN KOMBËTARE TË JETIMËVE SHQIPTARË

May 21, 2015 by dgreca

Nga Prof. Murat Gecaj/
Mbrëmë, me rastin e 20 Majit, Ditës Kombëtare të Jetimëve, Instituti Kombëtar i Integrimit të Jetimëve Shqiptarë, organizoi koncertin-homazh, “Një mesazh për ty”, në sallën e Teatrit Kombëtar të Operas e Baletit të kryeqytetit. Të pranishëm ishin fëmijë, edukatorë e mësues, punonjës të arsimit e kulturës, personalitete të jetës politike e shoqërore, përfaqësues të bashkësive fetare, nga media e shkruar dhe ajo elektronike etj.
Ishte i pranishëm në këtë shfaqje dr. Halim Kosova, i cili krijoi për fëmijët e braktisur, në Maternitetin e Tiranës, “Djepin e engjëjve”. Gjithashtu, ishin të ftuar nderi disa autorë dhe aktorë të filmave për fëmijë. Nga ata, ndodhej Petraq Qafëzezi, skenarist i filmit “Lulëkuqet mbi mure”, i cili kishte ardhur posaçërisht nga Italia, ku jeton familjarisht
Idea dhe realizmi i shfaqjes ishin nga Ilir Çumani, me regjisor Bujar Kokonozin dhe drejtor artistik Zhani Cikon.
Pasi në ekran u shfaqën fjalët e Nënë Terezës: “Jetojmë në një botë që vuan nga uria. Jo vetëm nga uria për bukë, por nga uria për dashuri”, u dhanë montazhe nga jeta e jetimëve tanë, në institucione të ndryshme të Shqipërisë. Më tej, moderatorët Silvana Braçe e Herion Mustafaraj (aktor-fëmijë, në filmin “Beni ecën vetë”) nisën ta paraqesin programin e përgatitur, para të pranishmëve.
E para përshëndeti artistja e njohur Roza Anagnosti-Xhuxha. Në vazhdim, kënduan me radhë: Sidrit Bejleri, Juliana Pasha e Bashkim Alibali.
Pasi u dha në ekran një intervistë e vitit 2002, artistit të paharruar, Kadri Roshi, dolën para të pranishmëve në këtë shfaqje, këngëtarët: Myfarete Laze, Gëzim Nika e Manjola Nallbani. U duartrokit për paraqitjen e tij edhe grupi polifonik “Çipini”.
Gjithashtu, u pëlqyen recitimi i artistes Margarita Xhepa dhe interpretimet e Kozma Dushit e Luan Zhegut, i cili këndoi bashkë me fëmijët. U duatrokitën nxehtësisht vallja e shkathët e një grupi fëmijësh dhe artistë të tjerë, që morën pjesë në këtë koncert-homazh. Ai ishte në vazhdën e veprimtarive të përvitshme, që organizon Instituti Kombëtar i Integrimit të Jetimëve Shqiptarë, i cili drejtohet me përkushtim, nga Ilir Çumani. Prandaj të pranishmit u larguan të kënaqur dhe morën me vete emocione e mbresa të bukura.
Përmbledhurazi, mesazhi i tërë kësaj shfaqjeje ishte, për institucionet shtetërore përgjegjëse dhe mbarë shoqërinë shqiptare: “Duajini, ndihmojini dhe mbrojini fëmijët tanë jetimë!”
Me këtë rast, duhen përshëndetur e përgëzuar edhe të gjithë sponsorët, të cilët u treguan të pakursyer e bashkëpunuan, si për organizimin dhe zhvillimin e tërë kësaj veprimtarie artistike.
(Foto nga:M.Gecaj)
Tiranë, 21 maj 2015

DITA OLIMPIKE NË QYTETIN E DURRËSIT

May 21, 2015 by dgreca

Dita e premte datë 15 Maj 2015, përbën një ngjarje të bukur për jetën shkollore e sportive të fëmijëve durrsak. Buzë detit në shëtitoren “Taulantia”, QKF e Durrësit në bashkëpunim me shkollat e qytetit, zhvilloi një veprimtari të bukur të quajtur “Dita olimpike”, e cila është kurora e “Javës Olimpike” të zhvilluar në të gjitha shkollat 9-vjeçare të Qarkut të Durrësit. Është viti i katërt që durrsakët e vegjël festojnë këtë ditë të shënuar, që nuk ka të krahasuar për nga bukuria e ngjyrave, veshjeve, gjallërisë dhe çiltërsisë të shkollarëve të vegjël.
Duke biseduar me z. Avni Çuni, drejtor i QKF-së së Durrësit, mësojmë se për këtë festë të vërtetë, argëtuese e sportive, ësht menduar e planifikuar me kohë: – “Janë njoftuar e porositur të gjitha shkollat 9-vjeçare për të organizuar “Javën Olimpike”. Jemi të kënaqur që kemi gjetur gatishmëri e mirëkuptim me drejtoritë dhe mësuesit e edukimit fizik”. – Më tej vazhdon: Tashmë është formuar edhe një lloj tradite, pavarësisht se është fare e re, vetëm katër vjet, por vemë re seriozitetin e organizimit të kësaj veprimtarie nëpër të gjitha shkollat, njëkohësisht dëshirën dhe fantazinë e tyre për të gjetur forma të bukura lëvizore e sportive, aq të shëndetëshme, të pëlqyera dhe të kërkuara nga fëmijët tanë. Ne e çmojmë shumë, ndaj falënderojmë Komitetin Olimpik Shqiptar, që e nxiti dhe e shtriu këtë veprimtari edhe nëpër shkolla, pasi është me mjaft vlera të dobishme edukative, sepse fëmijët kanë nevojëtë njihen me njëri-tjetrin, të shohin se ç`bëjnë të tjerët dhe më së shumti, të duan dhe të merren me sport e ta ushtrojnë atë gjatë gjithë jetës”.
Organizatorët Arian Plaku, Çlirim Kume dhe Enid Furxhi, pjestarë të stafit të QKF-së, ishin kujdesur për gjithçka, që të realizohej mësëmiri i gjithë programi i parashikuar. Të shumtë ishin qytetarët e rastit që shijuan këtë ditë sportive me shumë gjallëri e ngjyra. Ata duartrokitën ndeshjet e volejbollit, garën me patina, nisjen e biçikletave, lojën e bukur popullore “Tërheqje litari”, që shkaktoi nxitje, brohoritje dhe të qeshura te pjesmërrësit dhe spektatorët e shumtë. Me mjaft interes u ndoq dhe u përshëndet koncerti artistike me numra aerobik të balerinave të vogla, të cilat dhuruan kënaqësi te të gjithë bashkëmoshatarët, të cilët në fund u bashkuan dhe vallëzuan të gjithë së bashku. Pa komandë e dirigjent, i gjithë sheshi u përfshi në vallëzim. U krijua një mjedis i magjishëm kënaqësie e argëtimi.
Falënderim për organizatorët dhe pjesëmarrësit, që i dhuruan Durrësit dhe dursakëve këtë festë sportive e artistike.

Përgatiti për DIELLIN:
Kadri Tarelli
Durres 19 Maj

KA NDËRRUAR JETË NË NEW YORK GJEKË SINISHTAJ

May 21, 2015 by dgreca

KA NDËRRUAR JETË VETERANI I GJEODEZISË SË KOSOVËS GJEKË SINISHTAJ NË NEW YORK, Më 18 Maj, 2015/
Sot Shqiptarët janë më të varfër për një expert të shquar të Gjeodezisë, pa nje koleg të çmuar, pa nje prind, shok dhe mik, pa Gjeke Sinishtën, i cili papritmas ndërroi jetë në New York. Gjeka rrjedh nga një familje bujare e Këshevës së Malësis sëTuzit. Ky është i vetmi Shqiptar që muar titullin e inxhinierit të diplomuar te Gjeodezisë në Universitetin e Beogradit. Ishte drejtori i parë Shqiptar i cili drejtoi më sukses ish Drejtorinë Komunale te Gjeodezisë dhe Kadastrin të Prishtinës për dy mandate, deri në vittin1984, kur u emërua zavendës drejtor në ish Drejtorin Gjeodete të Kosovës ne te cilën punoi gjerë ne okupomin serb, ne Vitin 1990. Kontributi i Gjekës në leminë e Gjeodezisë është I njohur duke filluar, me aplikimin e gjuhës shqipe në planet, regjistrat, dhe dokumentacionin zyrtar, përmirsimin e struktures kadrovike te drejtorise më ekspertet shqiptar, që në at kohë ishin deficit, me perkushtim në edukimin e brezave te rinjë, dhe ngitje profesionale te gjeodetëve. Më dinjitet rezistoi presionin e përditëshem te politikës hegjemoniste serbomadhe, në tentimin e dhunimit te kulturës dhe te historisë Shqiptare. Nuk lejoi qe Serbija plani perfidë I Serbisë të realizohej ne ndryshimin e toponimet shqipe, në plane, harta dhe evidenca tjera kadastrale.
Gjeka ne Kosovë gëzonte respekt, kishte autoritet, ishte i dashur, gëzohej kur e e quanin Malsor, ishte i dashur per Kosovar, mburrej me trimërin dhe veprat e trimit Ded Gjon Luli, Herojin e Kombit, nga Malësia e Madhe. Ne New York jetoi në dy dekadat e fundit, dhe ishte mjaft aktiv në jetësimin e kauzës Shqiptare. Për shumë shqiptar të cilët patën rast ta takojn Gjekën, ngadhënjyan mbi shumë veshtirësi që kishin, besim e mbi të gjitha.
Gjeka sa jetoj ishte model për një shqiptar, se te jete shok e veqanërisht prind i rall, që shkolloj te tre fëmijet, deri ne titujt me te lart ate “phd”.
Ne do ta kujtojn personalitetin dhe shembëlltyrën e Gjekës si një model të rrallë.
Në amëshim!
Hasan Berisha, Californi

Kongresi i Lushnjës nxiti pluralizmin politik në Shqipëri

May 21, 2015 by dgreca

*“Partia Kombëtare”, “Partia Nacionale” dhe “Partia Popullore”, krijuan pluralizmin/
– Bahri Omari, Zija Toptani, Pandeli Çale, Ali Këlcyra, Leonidha Frashëri, Petro Harito, Eshref Frashëri, Sulejman Delvina, Sotir Peci, Ahmet Zogu, Koço Kota, Qazim Kokoshi, drejtuesit kryesorë të partive/
Shkruan:Harallamb Kota-studiues/
Kongresi i Lushnjës caktoi Tiranën kryeqytet të Shqipërisë. Qeveria e Sulejman Delvinës u vendos në Tiranë më 11 shkurt 1920, duke ushtruar pushtetin në teritorin e përgjysmuar të Shqipërisë, në hapësirat gjeografike të caktura nga Fuqitë e Mëdha. Vlora, kryeqyteti i pavarësisë dhe i ngritjes së flamurit shqiptar të Skënderbeut, bashkë me rrethinat e sajë ishte e pushtuar nga ushtritë italiane. Në këto kushte, përfaqësuesit e krahinës të mbledhur në “Kuvendin e Barçallait” më 29 maj 1920, vendosën fillimin e luftës. Për organizimin e drejtimin e saj u zgjodh Komiteti “Mbrojtja Kombëtare” me kryetar O.Haxhiun dhe komisioni ushtarak me Ahmet Lepenicën në krye. Pas një ultimatumi dërguar forcave ushtarake italiane dhe refuzimit të tij, lufta u zhvillua në mënyrë frontale. Forcat shqiptare që arinin deri në 4 mijë vetë, të përbëra nga vullnetarë të ardhur nga të gjitha krahinat e shqipërisë dhe të mbështetura nga qeveria e Tiranës, u vunë përballë dy divizioneve italiane dhe i detyruan të tërhiqen në qytetin e Vlorës. Në kohën që shqiptarët luftonin për të çliruar Vlorën, Esat pashë Toptani organizonte turbullira në popull dhe sulmonte qeverinë shqiptare para shteteve perëndimore. Në këto kushte, patrioti Avni Rustemi më 13 qershor 1920, kreu në Paris vrasjen e Esat pashë Toptanit. Për këtë ngjarje, është shprehur edhe intelektuali e patrioti shqiptar Mustafa Kruja, i cili thotë: “Vrasja e Esadit, ishte i vetmi mjet për ta shpëtuar vendin prej kaosit të esadizmit”. Pas vrasjes së Esadit, shumë vullnetarë shqiptar shkuan të luftojnë në Koplik të Shkodrës, për të përballuar agresionin e armatosur jugosllav që nisi më 26 korrik 1920. Vullnetarët shqiptar prej 400 vetash qëndruan në bregun e Bunës, për t’iu këndërvënë një sulmi të mundshësh jugosllav. Nërkohë, komiteti “Mbrojtja Kombëtare” organizoi sulmin frontal për marjen e Vlorës. Pas shumë luftimesh ku mbeti i vrarë patrioti Selam Musai, në datën 2 gusht 1920 italianët u tërhoqën nga Vlora dhe lufta mbaroi. Fitorja e Luftës së Vlorës, krjoi kushtet e favorshme për të filluar në 13 gusht të atij viti “Luftën e Dibrës”, kundër reparteve serbo-malazeze, që kishin pushtuar tokat e krahinës së Dibrë,kishin hyrë thellë në tokat shqiptare duke iu afruan kryeqytetit . Krerët e luftës, nën drejtimin e E.Isufit të ndihmuar nga mijëra vullnetarë që iu përgjigjën thirjes së qeverisë shqiptare, çliruan Peshkopinë dhe i detyruan pushtuesit të tërhiqen në kufirin e caktuar në vitin 1913. Pas tre luftrave, qeveria shqiptare mori kontrollin e plotë mbi të gjitha krahinat. Në 15 gusht 1920, në Lushnjë u mbajt “Kongresi Kombëtar i Arësimit”, i cili përcaktoi fizionominë dhe frymën kombëtare të arësimit në shtetin e pavarur shqiptar. Pak muaj më vonë, Qeveria Delvina paraqiti kërkesën e pranimit të Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve. Për këtë qëllim,në tetor 1920 u dërgua në Gjenevë Fan.S.Noli., i cili para nisjes deklaroi: “…me shpresën e zotit, do të kthehem në Tiranë, duke sjellë me vete edhe vendin e Shqipërisë në bashkësinë e përparuar e duke i siguruar asaj, një vend në atë tavolinë që i takon prej kohësh”. Pas mbarimit të punimeve Noli kthehet fitimtar dhe deklaron: “Më 17 dhjetor 1920, Shqipëria u pranua në Lidhjen e Kombeve dhe tash e tutje ajo është e njohur si shtet sovran”.

PLURALIZMI POLITIK
Kongresi i Lushnjës nxiti pluralizmin politik në Shqipëri. Mbi bazën e platformës së tij, krahas organizatave politike të themeluara nga patriotët shqiptarë, ku në SHBA në fillim të vitit 1912 ishte formuar federata “Vatra” e në vitin 1917 “Partia Kombëtare”, dhe në Shqipëri, më 1914 “Partia Kombëtare” ose “Partia Nacionale”, pas viteve 1920 u krijuan parti të tjera politike të cilat e gjallëruan jetën politike shqiptare. Sipas dokumentave historike, botuar në librin me autorë prof.Rudina Mita e prof.Hysen Kordha “Pluralizmi Politik Shqiptar gjatë Periudhës 1914-1924”, më 10 tetor 1920, u formua në Parlament me inisiativën e një grupi të deputetëve “Partia Popullore” shqiptare. Kjo parti, përmblodhi një numër të madh intelektualësh dhe kishte ndër ta patriotë të vërtetë. Bejlerë të mëdhenj nuk kishte, veç Ahmet Zogut, i cili si mjeshtër i politikës shqiptare, e deklaronte veten: “më demokrati i të gjithë demokratëve”. Shumë nga deputetët kishin qenë më parë anëtarë të “Partisë Kombëtare”. Drejtues i “Partisë Popullore” u zgjodh me shumicë votash patrioti shqiptar dhe krijuesi i “Kishës Autoqefale Shqiptare” Fan.S.Noli, ndërsa anëtarët më të spikatur të kësaj partie ishin: Bahri Omari, Zija Toptani, Pandeli Çale, Ali Këlcyra, Leonidha Frashëri, Petro Harito, Eshref Frashëri, Sulejman Delvina, Sotir Peci, Ahmet Zogu, Koço Kota, Qazim Kokoshi e të tjerë. Një muaj më pas më 21 nëndor 1920, u formua “Partia Përparimtare” shqiptare, e cila drejtohej nga Kadri Prishtina. Kjo parti kishte brënda të gjithë bejlerët dhe pasanikët e mëdhenj të Shqipërisë si: Shefqet bej Vërlacin, Zija Toptanin, Hasan Biçakun, Qemal Vrionin, etj., kryetarët e fiseve të veriut dhe shumë nacionalist.
Në parlamentin shqiptar, përfaqësuesit e “Partisë Popullore” në diskutimet e tyre, kërkonin kryerjen e reformave demokratike antifeudale në jetën politike, ekonomike, dhe shoqërore të vendit. Reformat, vinin në dukje diskutantët e kësaj partie, duhet të jenë moderne nga shpirti, por të urta e të shkallëzuara, që të mos tronditet “asnjë ndjenjë ose zakon i vendit”. Me anë të reformave që do të ndëmarim, duhet të përpiqemi të risim ekonominë, të edukojmë e pasurojmë popullin dhe ta vëmë në “radhën e popujve europianë të perëndimit”.Ndërsa përfaqësuesit e “Partisë Përparimtare”, që sipas thënieve të Mustafa Krujës, s’çajshin shumë kokën për ti frekuentuar mbledhjet, pasi Shefqet Vërlaci me shokë, “s’kanë tjetër kujdes, veç që të ruajnë çifliqet e tyre”. Sidoqoftë, pjesëmarësit e të dy forcave politike në parlament, kur diskutonin për çështjet e organizimit të shtetit, të demokracisë dhe probleme të tjera, duke pasur pikpamje të njënjta, aprovonin njëri tjetrin. Të dy palët ishin të një mëndje kur ngriheshin probleme konkrete si: -lidhur me nevojën e depolitizimit dhe mospërfshirjes në debate politike të administratës, të policisë, të ushtrisë dhe të diplomacisë etj., -lidhur me nxjerrjen e rregullave të qarta në ndarjen e pushteteve midis qeverisë, parlamentit (këshillit të kombit), gjykatave dhe organeve të pushtetit vendor. Edhe pse programi i “Partisë Përparimtare”, ishte i ngjashëm me atë të “Partisë Popullore”, anëtarët e saj, shpesh herë në diskutimet e tyre në parlamentin shqiptar, apo në shtypin e kohës, shprehnin ide dhe koncepte konservatore. Kjo dukuri u shfaq me kalimin e kohës edhe brënda “Partisë Popullore”. Në radhët e “Partisë Popullore”, ndodhën ndryshime për shkak të divergjencave ndërmjet anëtarëve të saj, lidhur me rrugën e zgjidhjes së problemeve ekonomike, shoqërore e politike të vendit. Përfaqësuesit me prirje demokratike të “Partisë Popullore”, po veçoheshin nga pjesa tjetër e kësaj force politike, të cilët po shfaqnin koncepte konservatore dhe qëndrime në favor të çifligarëve dhe pasanikëve të mëdhenj.

RREZIK PËR MAQEDONINË JANË ALI AHMETI DHE GRUEVSKI!

May 20, 2015 by dgreca

OPINION NGA ELIDA BUÇPAPAJ/
Në ditën e protestës të opozitës në Maqedoni, Ermira Mehmeti , deputetje e BDI-së, e partisë të Ali Ahmetit në koalicion me Gruevskin, do të shkruante në Facebook se „qeveria e Gruevskit e izoloi vendin nga partnerët nderkombëtare; se e rrënoi imazhin pozitiv të vendit; se nuk tregoi asnjë respekt për parimet e bashkëqeverisjes etnike; se pa ndalur e luftoi realizimin e Marrëveshjes së Ohrit; se vendosi autoritarizmin në vend te demokracise; se refuzoi dialogun; se rrënoi bashkjetesën, se prishi kohezionon e brendshëm. Mjaft më, thotë në fund Deputetja Mehmeti. Është koha për dorëheqje!“
Duhej të thoshte qeveria Gruesvki-Ahmeti, sepse Gruevskin e ka mbajtur gjithmonë në këmbë Ali Ahmeti, duke shkelur të drejtat legjitime të shqiptarëve. Por megjithatë zëra si i Ermira Mehmetit duhen. Vetëm duhet të mos e lënë kohën të rrjedhë shterpshëm dhe dëmshëm.
Kjo është Maqedonia sot, që me pak fjalë, që e përshkruan vetë deputetje e Ali Ahmetit. Përfshi këtu krimin në Lagjen e Trimave në Kumanovë. Maqedonia sot është e rrezikshme për qytetarët e saj, e rrezikshme për fqijnët e saj, e rrezikshme për vetë Maqedoninë.
Dhe Maqedoninë e ka bërë të rrezikshme dhe e kanë vënë në rrezik për të ekzistuar Ali Ahmeti, Gruevski dhe kasta e vjetër.
Në titull e kam vendosur përpara emrin e Ali Ahmetit e pastaj të Gruevskit. Sepse pa Ahmetin, Gruevski do të ishte i paralizuar. Dhe tragjedia e Kumanovës nuk do të ndodhte nëse Ali Ahmeti nuk do të ishte qe djathtë i Gruevskit. Gjoja në mbrojtje të Maqedonisë!
Ali Ahmeti ka kohë që luan me kartën e ndarjes të Maqedonisë. Ose më mirë të themi po e kërcënon BE, NATO-n dhe SHBA me këtë kartë! Duke u shtirur si personi që siguron e garanton mosndarjen e Maqedonisë. Në fakt është një diktator i përfshirë në të gjitha krimet shtetërore që qeveria e Maqedonisë ka ekzekutuar kundër shqiptarëve, të cilët i ka vrarë me pretekstin se ata kanë vënë në rrezik integritetin territorial dhe shtetëror të Maqedonisë.
Edhe në 2001, edhe tani më 2015 qenësia e shtetit të Maqedonisë është duke në diskutim e rrezikuar nga VMRO-DPMNE bashkë me aleatin shqiptar.
Ali Ahmeti bën sikur harron se shkak për konfliktin e 2001 ishte diskriminimi etnik i shqiptarëve nga shteti sllavo-maqedon. Tani është Ali Ahmeti bashkë me Gruevskin që përsërisin historinë.
Sepse nëse konflikti i 2001 solli në skenën politike Marrëveshjen e Ohrit, Ali Ahmeti do të duhej të ishte garant i kësaj Marrëveshje, që kjo të implementohej gërmë për gërmë. Vetëm kështu do të bëhej garant i bashkëkzistencës etnike të shtetit multietnik.
Por në vend që të ishte garant i Marrëveshjes të Ohrit, Ali Ahmeti u bë garantues për mosimplementimin e Marrëveshjes së Ohrit, çka e ka kthyer Maqedonia e vitit 2015 në atë të pragshpërthimit të konfliktit të 2001.
Sot Ali Ahmeti është personi që në daljet e pakta publike po justifikon terrorin shtetëror të Gruevskit dhe vrasjen e dhjetë Komandantëve të UÇK-së në Lagjen e Trimave me të cilët ai luftoi në konfliktin e 2001, me pretekstin se i ashtuquajturi „grupi i armatosur“ kishte synim ndarjen e Maqedonisë, ndërsa masakra shtetërore u krye për të siguruar mos ndarjen e Maqedonisë.
Në fakt, Maksakra e Kumanovës, është një krim monstruoz i tipit stalinisto-sovjetik, që e ka vënë në rrezik të plotë ekzistencën e Maqedonisë. Dhe Maqedonia shpëton, nëse nga skena e saj politike largohen njerëz të tillë të papërgjegjshëm që shtetin e kthejnë në një makineri kriminale vrastare. Përgjëgjësit e krimit duhet të dalin sa më shpejt përpara drejtësisë, sepse vetëm kështu funksionon një shtet ligjor e demokratik.
Maqedonia shpëton, kur të largohen nga skena politike Gruevski me Ali Ahmetin, të cilët duhet të mbajnë përgjegjësi të plotë për krimet e kryera në Maqedoni. Maqedonia nuk është e Gruevskit as e Ali Ahmetit, por e shtetasve të saj. Maqedonia është territor i Europës dhe integritetin e Europës e mbron NATO.
Nëse Ali Ahmeti sot pretendon se këtë krim do ta zbardhin personat e arrestuar, ky pretendim i tij është përpjekja e fundit e Ali Ahmetit për ta fshehur të vërtetën nga njerëz, të cilët Ali Ahmeti duhet t’i ketë infiltruar në të ashtuquajturin « grupin e armatosur », pikërisht ata, të cilëve Ali Ahmeti u shpëtoi jetën, ndërsa nga ana tjetër i la të vriteshin dhjetë djem trima, ish-Komandantë të UÇK-së dhe shtetes të Kosovës, që Maqedonia e Gruevskit dhe Ali Ahmetit u kishte përgatitur një kurth për t’i vrarë.
Vrasja e dhjetë ish-Komandantëve të UÇK-së dhe djegia e shtëpive të civilëve në Lagjen e Trimave në Kumanovë është preludi i djegjes të Maqedonisë dhe Maqedonia shpëton vetëm nëse, pa u vonuar më, Komuniteti Ndërkombëtar ndërhyn menjëherë duke larguar nga skena politike e Maqedonisë, shkaktarët dhe autorët e të vërtetë që e rrezikojnë integritetin territorial të Maqedonisë.