• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for March 2016

Ja si rekrutoheshin spiunët nga Sigurimi i Shtetit në Shqiperi

March 3, 2016 by dgreca

Nuk përjashtohet fakti që shumë nga këta sot, janë pikërisht ata që shesin moral, megjithëse në shpatullat e tyre, nën maskën e një pseudonimi, nuk përjashtohet shkatërrimi i jetëve të pafajshme/
Nga Armand Maho/
TIRANE : Ata ishin kudo. Pavarësisht se rekrutoheshin në mënyrën më injorante të mundshme, mund të ishin kudo mes nesh, në punë, gëzime, lindje, hidhërime dhe vdekje.
Kudo ku ziente biseda, kudo ku njeriu në një moment sinqeriteti, i lodhur nga hallet dhe vuajtjet e një shteti kriminel, mund të hidhte ndonjë fjalë kundër sistemit.
Dosja që po botojmë sot, nuk ka të bëjë me ndonjë emër të njohur të politikës apo shoqërisë, por është vetëm një shembull sa tragjik, aq edhe komik sesi është mbajtur në këmbë një sistem i kalbur, që s’kishte asgjë të përbashkët me njerëzoren. Ky ishte thjesht një fshatar i robtuar nga një fshat i humbur i Elbasanit, që u rekrutua në vitin 1990 dhe akoma s’po e kuptonte që bishës po i vinte fundi.
Vetëm se ky është një shembull, është një hallkë mes qindra e mijërave të atij mekanizmi vrastar që përdorte shteti i asaj kohe për të mbajtur në këmbë një ideologji që i shërbente për qëllimet e veta kriminale.
Nuk përjashtohet fakti që shumë nga këta sot, janë pikërisht ata që shesin moral, megjithëse në shpatullat e tyre, nën maskën e një pseudonimi, nuk përjashtohet shkatërrimi i jetëve të pafajshme.
Rekrutimi
Emrat e personazheve janë realë, por janë vënë me iniciale për të mos trazuar jetët e tyre. Në fillim, informatori studiohej në lidhje me përbërjen familjare dhe më pas testohej gatishmëria e tij për të bashkëpunuar.
Më pas, informatorit i merrej një deklaratë, ku shprehte vullnetin e tij të lirë për të bashkëpunuar me organet e Sigurimit të Shtetit dhe në rast se nuk pranohej, ai sërish lihej i lirë, por mbahej nën kontroll.
Detyra kryesisht ishte të spiunonte ata që kishte më afër, miqtë e tij më të ngushtë, por që nuk shiheshin me sy të mirë nga regjimi.Pas përfundimit dhe dërgimit në burg të tyre, informatorit i ngarkohej detyrë tjetër, pastaj një tjetër e kështu me radhë.
Nga këto lloj informatorësh në 50 vjet u burgosën, vranë dhe u persekutuan me mijëra shqiptarë të ndershëm, për fajin e vetëm se kishin lindur në një regjim që ata nuk e pranonin.
Vërtetim biografik për agjentin L.M
L.M është i biri i SH. dhe i K., i datëlindjes 1963, lindur dhe banues në fshatin C. të rrethit Elbasan, me arsim 10 klasë, i paorganizuar në parti, i padënuar, i pamartuar, me origjinë fshatar i pasur e gjendje shoqërore punëtor, me kombësi e shtetësi shqiptare.
Qëndrimi politik i të afërmve të tij gjatë regjimit antipopullor të Zogut ka qenë indiferent, janë marrë me bujqësi e blegtori në fshat. Gjatë Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare, familja dhe të afërmit e tij nuk kanë mbajtur qëndrim të mirë politik. Kushëriri i tij A.L, ka qenë i dënuar me 10 vjet vjet heqje lirie për bashkëpunim me bandat, aktualisht banon në fshatin L., ndërsa pjesëtarët e familjes së tij mbajnë qëndrim të mirë politik.
Babai i tij, Sh.L., ka punuar në kooperativë, aktualisht ka vdekur, ka mbajtur qëndrim të mirë.
Nëna e tij, K., është e bija e G.P., mban qëndrim të mirë.
ka hallo V., pensioniste e martuar me B.B., në fshatin D., me qëndrim të mirë politik. B. ka vdekur, dhe ka lënë dy fëmijë, të cilët mbajnë qëndrim të mirë politik
ka dajë:- M.B. i martuar me L., e cila është vajzë e D.Sh. nga fshati Z.. D. ka qenë komandat balli dhe është dënuar me 5 vjet heqje lirie për veprimtari armiqësore, aktualisht ka vdekur. M. dhe
janë pensionistë, mbajnë qëndrim të mirë. Kanë dy djem J. dhe N. dhe katër vajza, të cilët mbajnë qëndrim të mirë politik;
– Daja tjetër, Xh.B., është martuar me E. nga fshati G., punojnë në NB, mbajnë qëndrim të mirë politik. Kanë fëmijë M. i cili punon në NT, A. i cili punon në uzinën mekanike, Sh. i cili punon në Ndërmarrjen Bujqësore, mbajnë një qëndrim të mirë politik. Ka dhe një vajzë N., martuar në B., nuk njihet nga ana jonë.
ka dhe dy teze, njëra e martuar në P. dhe tjetra në B., nuk njihen nga ana jonë.
ka vëllezër:- A, i martuar me M., punojnë në NT dhe banojnë në fshatin C. M. është vajza e N.B., vëllai i të cilit P.B. ka qenë me Ballin e është dënuar me vdekje.
ka tre fëmijë të vegjël. Vëllai tjetër i L. është R., i martuar me N. nga fshati G., mbajnë qëndrim të mirë, punon murator. Vëllai tjetër është Y., me punë në NB, i martuar me N. nga K., punon në UM, kanë 3 fëmijë dhe mbajnë qëndrim të mirë politik. Vetë L. ka kryer shkollën 8-vjeçare dhe vazhdon shkollën pa shkëputje nga puna. Punon roje në NB dhe mban qëndrim të mirë politik.
Në punë e fshat njihet si djalë i zgjuar, i shkathët dhe i futur në shoqëri, shoqërohet me mosha të reja si R.B, Sh.T etj., të cilët janë evidentuar kontigjent dhe duke pasur parasysh interesin operativ që kemi, është i përshtatshëm të futet në rrjetin sekret informativ të Organeve të Sigurimi i Shtetit (OSSH).
Nga familja e të afërmit e tij nuk ka njeri të dënuar, internuar apo të arratisur jashtë shtetit, përveç personave të lartpërmendur. Ky vërtetim biografik u përpilua nga unë, punëtori operativ L.K, me të dhënat e marra nga qytetarët H.D, J.G dhe agjenti ynë në terren.
Vendim: Për tërheqjen në bashkëpunim sekret me OSSH të kandidatit L.M. në kategorinë e informatorit
Në fshatin C. të rrethit Elbasan, banojnë, R.B, Sh.T. e S.B, persona këta të evidentuar kontigjent, të cilët aktualisht nuk janë të mbuluar me rrjetin sekret informativ, të nevojshëm për kontrollin e tyre.
Me qëllim për t’i mbajtur nën kontroll, për të zbuluar, dokumentuar e ndërprerë në kohë veprimtarinë e mundshme armiqësore, të zhvilluar nga personat e mësipërm, është e domosdoshme tërheqja e një kandidati në bashkëpunim sekret me Organet e Sigurimit të Shtetit, në kategorinë e informatorit e me baza vullnetare. Nga studimi i bërë, më i përshtatshmi është L.M.
Kandidati që propozojmë për tërheqje, është i përshtatshëm për t’u futur në rrjetin sekret informativ të organeve tona, pasi ka nivel, moshë dhe arsim të përafërt me kontigjentët që do të kontrollojë, është tip i zgjuar, i shkathët dhe i futur në shoqëri. Nuk vuan nga ndonjë sëmundje mendore a fizike dhe nuk ka manifestuar vese negative si pijanec, llafazan, gënjeshtar, provokator etj., që dëmtojnë punën tonë.
Garanci që kandidati do të punojë ndershmërisht me OSSH është se rrethi i tij familjar familjar aktualisht mban qëndrim të mirë moralo- politik, sjelljet dhe qëndrimi i mirë moralo- politik i vetë kandidatit, si dhe respekti dhe dashuria që ka ai për organet tona.
Mundësitë e pranimit të bashkëpunimit me organet tona të kandidatit ekzistojnë, pasi ai ka simpati për këto organe, gjithashtu nga ana jonë jonë mundësitë për të realizuar tërheqjen, si dhe ekzistojnë mundësitë që kandidati t’i kryejë detyrat në të ardhmen, pasi banon në një fshat me kontigjentët që do të kontrollojë. Është më një nivel të mirë ideopolitik, të përafërt me këta persona, si dhe nuk ka ndonjë preokupacion familjar që ta pengojë për të ardhur në takime me punëtorin operativ.
Plani i tërheqjes në bashkëpunim sekret të kandidatit
Kandidati L.M. do të tërhiqet në bashkëpunim sekret me Organet e Sigurimit të Shtetit, në kategorinë e informatorit, me baza vullnetare, nga unë punëtori operativ L.K dhe zv/kryetari i degës E.O, rreth datës 28.2.1990, te pishat që janë mbi fshat.
Nga studimi i bërë kandidatit, mësuam se ai mbaron shkollën rreth orës 17-18.00, shkon në shtëpi duke kaluar nga vendi ku ne mendojmë se do të bëjmë tërheqjen e tij, ku kemi mundësi të fshihemi e të ruajmë sekretin e punës, duke legjenduar dhe takimin me kandidatin si takim të rastit.
Pasi të vëzhgohet kandidati dhe të sigurohemi se në shtëpi kthehet i pashoqëruar, do t’i dilet te vendi i studiuar më parë sikur po kthehemi nga fshati C., për në qytet dhe, pasi ta takojmë e të përshëndetemi me të, do t’i themi të ulemi mbi rrugë, te pishat e të ndezim nga një cingare. Pasi të shkohet në vendin e caktuar, do të fillohet nga procesi i tërheqjes.
Fillimisht, me kandidatin do të zhvillohen biseda të përgjithshme, duke e pyetur për shëndetin e tij e të familjes, për probleme të punës e të shkollës e gradualisht do të kalohet në një bisedë me karakter politik, ku do të flitet për sukesest e arritura në vendin tonë, për rëndësinë e Pleniumit të 9-të K.Q të Partisë, për gjendjen e shëndoshë moralo- politike në të gjithë vendin, për ngjarjet e fundit në vendet e Lindjes, e shtetet fqinje, për synimet e reaksionit botëror ndaj vendit tonë e socializmit si sistem, duke thelluar më tej njohjen me kandidatin, me botëkuptimin e tij dhe ngritjen që ka.
Në përshtatje me reagimet e tij, biseda do të thellohet më tej, duke e lidhur atë jo vetëm me synimet e armiqve të jashtëm, por edhe me përpjekjet e elementit armik të brendshëm për të dëmtuar e sabotuar sukseset e arritura nën udhëheqjen e Partisë, për punën që bëhet për zbulimin e goditjen e këtyre elementëve, duke i thënë se për zbulimin e tyre një ndihmesë të madhe jep populli, i cili është burimi e forca kryesore e organeve tona.
Gjatë bisedës kandidatit do t’i lihet kohë të shprehë dhe ai lirshëm mendimet e tij dhe në përshtatje me gatishmërinë që ka për të ndihmuar organet tona, do t’i dilet hapur në propozimin për të bashkëpunuar sekret me Organin e Sigurimit të Shtetit. Në rast se kandidati tregohet i gatshëm për të ndihmuar organet tona, do të kalohet në lidhje me detyrat që do të kryejë në të ardhmen, për mënyrën e bashkëpunimit, të ruajtjes së sekretit e të takimit me punëtorin operativ.
Në vazhdim do të merret deklarata e bashkëpunimit, do të zgjedhë pseudonimin që do të mbajë, do pyetet për lidhjet e tij shoqërore, do t’i jepet parulla dhe kundërparulla, si dhe do t’i caktohet data dhe ora e takimit të ardhshëm e më pas do të lihet i lirë.
Në rast se kandidati nuk do të pranojë bashkëpunimin me organet tona, do të porositet që të ruajë sekretin e bisedës së zhvilluar, pasi përbën sekret shtetëror dhe nxjerrja e tij dënohet me ligj, do të lihet i lirë dhe nga ana jonë do të hapet një kartelë e zakonshme Mod-2, si dhe të merren masa për kontrollin e tij.
Punëtori operativ L.K
Miratohet nga kryetari i degës së Punëve të Brendshme, H.C
Relacion përfundimtar mbi tërheqjen në bashkëpunim sekret me OSSH të L.M
Më datë 10.3.1990, u bë tërheqja në bashkëpunim sekret me Organet e Sigurimit të Shtetit, në kategorinë e informatorit, me baza vullnetare e në princip drejtimi të L.M tërheqja e tij në bashkëpunim sekret me Organet e Sigurimit të Shtetit u bë nga zv/kryetari i Degës së Punëve të Brendshme, A.O dhe punëtori operativ L.M, duke vepruar sipas planit të miratuar për këtë qëllim.
Pasi kandidati u takua, nga ana jonë u çua në vendin e caktuar dhe u fillua nga procesi i tërheqjes. Fillimisht, me kandidatin e studiuar për bashkëpunëtor u bisedua për probleme të përgjithshme, rreth shëndetit e familjes, për probleme të punës së tij e të shkollës e gradualisht u kalua në bisedë me karakter politik, ku kandidatit i folëm për sukeset e arritura në ndërtimin e socializmit në vendin tonë, për vendimet e rëndësishme të Pleniumit të 9-të të K.Q Partisë, për gjendjen e reaksionit botëror ndaj vendit tonë e të elementëve armiq e keqbërës të brendshëm e të jashtëm për të dëmtuar e sabotuar sukseset e arritura etj.
Gjatë bisedës kandidati reagoi pozitivisht dhe u shpreh se duhet të jemi të gjithë vigjilentë ndaj armiqve dhe keqbërësve si dhe shprehte simpati për Organet e Sigurimit të Shtetit.
Duke parë gatishmërinë e kandidatit për të ndihmuar organet tona, nga ana jonë ju duall në propozim direkt për të bashkëpunuar me OSSH, propozim të cilin e priti mirë dhe e quajti si nder e besim i madh që i bëhet. U zotua se do t’i kryejë mirë detyrat që do t’i ngarkohen nga ana jonë. Më tej iu bënë të qarta detyrat që do të kryejë, u porosit për ruajtjen e sekretit të bashkëpunimit, ju muar deklarata e bashkëpunimit, zgjodhi pseudonimin “Kokoshi”, ju dha parulla dhe kundërparulla e marrjes në lidhje, si dhe data dhe ora e takimit tjetër dhe u la i lirë.
Deklarata e rekrutimit të bashkëpunëtorit, datë 10.3.1990
Unë i nënshkruari L.M i biri i SH. dhe i K. i datëlindjes 1963, lindur dhe banues në C. të rrethit Elbasan, i paorganizuar dhe i padënuar. Me arsim në vitin e II në gjimnaz, me kombësi dhe shtetësi shqiptare, deklaroj nën përgjegjësinë time personale si më poshtë vijon:
Thirrja që më bëhet sot nga Sigurimi i Shtetit është një nder i madh për mua dhe familjen time. Për këtë besim që më jepet, unë premtova në mënyrë vullnetare që do të bashkëpunoj e ndihmoj me sinqeritet e ndershmëri organet e Sigurimit. Për këtë nder që më bëhet, unë pranova në mënyrë vullnetare të bashkëpunoj me organet e Sigurimit.
Për këtë nder që më bëhet, unë për interesat e partisë, s’do të kursej as jetën time, do të jem korrekt në takim me punëtorin e Sigurimit dhe do të raportoj në kohë çdo gjë që është armiqësore dhe keqbërëse. Për të komunikuar me Sigurimin zgjodha pseudonimin “Kokoshi”.
Ju premtoj se do të punoj me mish e me shpirt për interesat e partisë dhe popullit.
Deklaruesi
L.M
Rrethi i çështjeve për bashkëpunëtorin me pseudonim “Kokoshi”, i kategorisë informator
Bashkëpunëtori me pseudonimin “Kokoshi”, në kategorinë e informatorit mbi baza vullnetare, është tërhequr në bashkëpunim sekret me OSSH, më datë 10.03.1990, për kontrollin e kontigjentëve R.B, Sh.T. e S.B, të cilët banojnë në fshatin C. Në drejtim të kontigjentëve të mësipërm, bashkëpunëtorit “kokoshi” do t’i jepet ky rreth çështjesh.
– Të sqarojë në kohë për reagimet e tyre për ngjarjet në vendet e Lindjes si në Poloni, Hungari, Çekosllovaki, Rumani, Gjermani etj.
– Për ngjarjet në Kosovë e marrëdhëniet e vendit tonë me shtetet fqinjë, Jugosllavinë, Greqinë, Italinë.
– Për gjendjen ekonomike të vendit tonë e fuqinë mbrojtëse të tij, nëse ka krahasime me vendet e tjera për këtë problem.
– Për reagimet e personave të mësipërm në lidhje me materialet e rëndësishme të Pleniumit të 9-të të K.Q të Partisë e për vendimin e Këshillit të Ministrave për shpejtimin e furnizimit të popullit me mish etj.
– Të informojë për raste vjedhjesh, dëmtimesh e shpërdorimesh të pronës socialiste, në vendin e punës e të banimit të tij.
– Gjatë ditëve të stërvitjes ushtarake të njoftojë për mangësitë në zhvillimin e tyre, për dëmtime e shpërdorime të pasurisë ushtarake.
– Të informojë për persona të ndryshëm që kërkojnë të grumbullojnë të dhëna me karakter sekret ushtarak, si dhe për vjedhje apo zhveshje të teknikës luftarake.
– Për të dhëna që bëjnë fjalë për përgatitjen për kryerje të akteve të mprehta si terror, diversion, sabotim, arratisje jashtë shtetit, dëmtime me dashje e shkatërrim të teknikës luftarake etj., të njoftojë menjëherë punëtorin operativ dhe në pamundësi për t’u takuar me të, të ndërhyjë vetë si të gjithë qytetarët e tjerë për të parandaluar ngjarje të tilla.
– Herëpashere, këtij bashkëpunëtori do t’i jepen detyra të tjera, sipas situatës operative që do të krijohet./E dergoi: B.S/

Filed Under: Histori Tagged With: ja si rekrutoheshin, Spiunet e Sigurimit

HISTORIA E REFUGJATËVE NË BRINDISI E VITIN 1991

March 3, 2016 by dgreca

DOSJER- 25  vjet nga emigrimi/
 Nga Gëzim Llojdia/
 1.Ferdinando Scianna (lindur në Bagheria, 4 Korrik, 1943) është një fotograf italian.Ky  Scianna është mjeshtëri,ai realizoi artistikisht  me fotografinë e tij qëndrimin e emigrantëve shqiptarë në portin e Brindisit .Unë kam nxjerr  pjesë nga eseja  ime për këtë rast: “Ishte erë e ftohtë,therëse e marsit ’91, që greu definitivisht themelet e atij regjimi. Ata,përpara kishin shpresën.,vezullimi i dritave u ngjante me atë vegim magjik,në atë llahtari dhe në çast ,çehrja u ndërronte. Shumica,të rinj,me shpirt të pastër,dhe të virgjër. U duk sikur,bryma  e natës i mbuloi vezullimin e ëndrrës së tyre”….Artistikisht Scianna i priti me blicin e tij  në portin e Brindisit .Mjeshtri fotograf që nga viti 1967 viti filloi të punojë si një photojournalist dhe korrespondent special me  gazetat evropiane, më vonë korrespondenti  në Paris,  në vitin 1999 ka publikuar  mes të tjerave shënime e mbresa fetare  ,portrete të shkrimtarit të famshëm argjentinas Jorge Luis Borges.Në albumin e refugjatëve  shqiptarë ai ka përfshirë shumë fotografi të tematikave të ndryshme, por që janë pjesë e e një realiteti të ndodhur 25 vjet më parë .C’është fotografia e tij? ” Fotografia e tij, është një katalizator irealitetit objektiv në realitet fotografik, se pothuajse çdo gjë mbi të cilën syri i tij qëndron dhe objektivi i saj rritet bindet vetëm atëherë, qoftë para osepas, për magnetizëm të çastit, ndjenjat e tij, vullnetin e tij dhe – përfundimisht – në stilin e tij. ».
2. Ç’pamje kishte qyteti  ynë bregdetar në marsin e vitit 91? Qyteti nuk ndjente gjumë. Sytë e tij ,rridhnin lot të patharë. Humbëtirë e madhe ujore..Qyteti në këmbët e tij,llapashitej nën kapotën ushtarake. të diktaturës. Njerëzit e ngritur me sytë e përgjumur nën cigrimën e atij dimri,kërkonin rishtazi një copë truall të ri.
Togjet e zjarrit ndrisnin si yje,ato net marsi të ftohta me acar. Porti i Vlorës. Qyteti jetonte me shpirtin tek deti.D he sa më lart,sa më i fuqishëm bëhej përgjërimi i nënave për djemtë,që iknin e iknin si kurrë ndonjëherë,aq më  tepër vala eksodistëve trefishohej. Ishte e vetmja shpresë. Të shtëna armësh,që lëmonin e kafshonin muzgjet ishin reflekse,që shquheshin ndër më të shumtit e kohës. Nga versioni i asaj dite marsi kemi këtë rrëfim:Portin e vogël e kishin “mësirë”,refugjatët,të strehuar  në një çast vetmie në atë marramendje dhe rrëmujë të përgjithshme,ishin rrëmbyer motopeshkatore dhe ndonjë transportues tjetër detar. Tre ditët e para bilanci,që bëhej në kapiterinë e portit:”Rrëmbimi i mjeteve  detare  ishte kryer me brutalitet nga refugjatët eksodistë ,të përbërë nga turma të mëdha. Si të veprojmë Stop”.Lajmet e para se kishin mbritur e dha RAIUNO,RAIDUE,pothuajse tërë ditën.
-Si ka qenë deti ?Pothuajse i tërbuar.
Gazeta amerikane Los Angeles Time(9 gusht 1991)shkuan:Shqipëria, ndërkohë, të vënë portet e Adriatikut nën kontrollin ushtarak të enjten për të përpiqen për të pastruar ato nga mijëra njerëz duke u përpjekur të largohen nga vendi, njoftoi TV shqiptar. Ai tha se dy gra u mbytën të mërkurën në portin e Durrësit si ata u përpoqën të hipnin në anije, dhe dy burra u qëlluan për vdekje nga policia në kaos vazhduar të enjten. Autoritetet shqiptare kanë vendosur katër porte kryesore Adriatikut të vendit – Durrës, Vlorë, Shëngjin dhe Sarandë – nën kontroll të armatosur, tha një deklaratë qeveritare.
Në një material të kësaj periudhe shkruhet: Më 7 mars 1991, anijet shqiptare filluan të arrijnë në portet në jug të Italisë (Brindisi, Bari, Otrantos dhe Monopoli). Autoritetet italiane thonë se 20 000 shqiptarë mbërritën në Itali në mes 7 dhe 10 mars të vitit 1991. Gjatë ditëve të para të muajit gusht 1991 mijëra shqiptarë të arritur në portin perëndimor të Durrësit dhe portin jugor të Vlorës, me shpresën për të shkuar në bordin e anijeve që do të marrë ato në Itali.Më 8 gusht 1991, disa anije që mbante rreth 15.000 emigrantëshqiptarë arriti të hyjnë në portin e Barit, Itali. Më 8 gusht 1991 rreth 10 000 shtetas shqiptarë në bordin e disa anijeve të detyruar nisën  rrugën e tyre në portin e Barit në jug-lindje të Italisë dhe rreth 1 000 në portin e Otrantos. Për më tepër, 675 shqiptarë në bord të dy anije të tjera u përpoqën pa sukses në portet në Sicili, në Maltë dhe më vonë u kthye në Shqipëri. Të nesërmen, 8 mars 1991, higjiena nëpër  anije ishte përkeqësuar deri në atë masë sa që ulje ishte e pashmangshme. Turmat e shqiptarëve u vendosën në kalatave e portet italiane të presin ndihmë e cila mori disa ditë për të arritur.Pas disa orë duke pritur në portin e Barit, autoritetet italiane lejuan shqiptarët të zbarkonin për arsye humanitare dhe i çuan  ata në stadiumin La Vittoria Sports . Autoritetet italiane filluan riatdhesimin e detyruar duke përdorur avionë ushtarakë të transportit dhe tragetet, përleshjet shpërthyen mes policëve dhe shqiptarëve. Shqiptarët rrethuar veten në stadium refuzon që të kthehen në vendin e tyre; rreth 300  prej tyre arritën të ikin .Autoritetet italiane u ofruan shqiptarëve 50 000 lireta (40 dollarë amerikanë) secili dhe rroba të reja nëse ata do të kthehen në shtëpi,mirëpo jo ofertë nuk ka tërhequr shqiptarët, riatdhesimi i detyruar vazhdoi. Në rrjedhojë të këtyre ngjarjeve shkruhet: Pjesa më e madhe e shqiptarëve që vijnë në Itali janë duke pretenduar të jetë në kërkim për punë dhe ikin gjendjen e dobët ekonomike në vendin e tyre. Dështimi për të riatdhesuar 7 000 shqiptarë të cilët arritën në mars 1991, si dhe thashethemet e një marrëveshje të emigracionit midis Shqipërisë dhe Italisë dukej për të inkurajuar këtë rrjedhë të fundit.  Edhe pse riatdhesimi ishte i justifikuar ligjërisht, mënyra në të cilën është kryer operacioni ishte problematik. Shumica dërrmuese e shqiptarëve, , u larguan nga vendi i tyre, sepse ata ndiheshin të “varrosur për së gjalli” atje. Ata shpjeguan se kur u përhap lajmi si flakë e tërbuar se ishte e mundur të largohen nga Shqipëria, kamionë u kapën dhe  nxituanë të  sekuestrojnë , anijet s, dhe ekipet e tyre  për ti detyruar  të nisem në lundrim drejt Italisë. Deri në fund të dhjetorit të vitit 1991 më shumë se 200 000 shqiptarë u lënë vendin e tyre nga eksodi që  filloi në korrik të vitit 1990.
3.

Mirëpo cila është kronologjia e emigrimit shqiptarë në brigjet përkarshi,të shtetit me formën e çizmes?
 Shekujt e 15 -16 shkruhet në një material të kësaj kohe. Shqiptarët ikën në Itali, kur Perandoria Osmane pushtoi trojet shqiptare. Këto emigrantët shekullin e pesëmbëdhjetë dhe gjashtëmbëdhjetë dhe pasardhësit e tyre janë të njohur si “Arbëreshëve.” Sot në Italinë jugore, Sicili dhe Kalabri, t këtu janë rreth 300.000 folësit arbëreshe dhe rreth 70 fshatra Alberesh (faqen italo-shqiptar). Perandoria Osmane pushtoi Shqipërinë për rreth pesëqind vjet.
Janar 1990: Ligji “Martelli” hyri në fuqi, duke mbyllur vendin të emigracionit të mëtejshëm. Ligji ishte një përpjekje për të kontrolluar dhe monitoruar imigracionin dhe kështu të hapë rrugën për fillimin e një sistemit të kuotave. Është përcaktuar se çdo emigrant – ligjore ose të paligjshme – që mund të provojë se ai ose ajo kishte ardhur në vend përpara fundit të vitit 1989 t’i jepet një leje qëndrimi dy vjeçar.
   Korrik 1990: Mbi 4,000 shqiptarë kërkuan strehë në Itali (ligji Martelli u pezullua për të akomoduar 800 kërkuesit. Mars 1991: Zgjedhjet e para demokratike u mbajtën në Shqipëri, dhe diktatura socialiste e Aisë së shpërbë. 24.000 refugjatë shqiptarë mbërritën në Itali në hapësirë ​​prej tri ditësh, dhe ligji Martelli u ndërpre sërish të japë  azil.Prill 1991: Ministria për Komunitete italianët jashtë vendit dhe për Emigracionit u formua. Ministria vendosi shqiptarët që erdhën në mars të gjithë Italinë dhe u dha atyre me leje pune.  07-08 gusht, 1991: Më shumë se 15,000 shqiptarë u ankorua në Bari dhe u takuan me skuadrat e ndërhyrjes së shpejtë. Ata u arrestuan në një stadium pa banjo. Helikopterët sollën  jashtë ushqim dhe ujë. Shqiptarët u rebeluan dhe shkatërruan stadiumin. Pesë ditë më vonë  më janë dhënë 40 $, dhe një T-shirt dhe pantallona të ri dhe u dërguan përsëri në Shqipëri (Ekonomist, Aug.17, 1991). Gjithsej, 17,466 shqiptarë u dëbuan gjatë javës së tretë të gushtit 1991 (Economist, 17 gusht, 1991
 Janar 1997: skemat piramidale financiare shqiptare u shemb. Në protestat politike që pasuan depot e armëve u plaçkitën. Rebelët morën kontrollin mbi qytetet në jug të Shqipërisë. Vendet perëndimore përdorur taktikat ushtarake për të tërhequr shtetasit e tyre. Itali, duke parashikuar një fluks të shqiptarëve, në rritje patrullë kufitare dhe kërkoi që Komuniteti Evropian për të adresuar krizën në Shqipëri.  Mars 1997: Italia krijoi një patrullë të vështirë e Adriatikut. Shqiptarët që arritën në Itali dhe mund të provojë se ata do të jenë në rrezik të madh që ata kthehen në Shqipëri janë dhënë dy muaj në Itali. Të premten e mirë një anije shqiptare, Kater  i Radës, u mbyt pas përplasjes me një anije patrullimi italiane. Tetëdhjetë shqiptarë u vranë.
Pa përfundim.
Ç’ndodhi mes kësaj ikje? Shumë mbetën në kanalin e Otrantos.
Kështu ëndrra për një truall të ri, perëndimin e shpresës,mbeti dhimbje,mbeti kujtim i shndërruar tash në rrëfim. Për ata,që si varr u mbeti deti,streha e fundme e tyre vendi ku ish ngjizur dhimbja , gëzimi, dëshpërimi, ëndrra, frika, dhe vdekja në fund. Kështu,kujtimet e dhjetëra shqiptarëve,që i mori deti,vijnë tek ne dhe mbijnë përherë të reja në tokën e shpirtit tonë. Një lutje prano ti udhëtar i detrave ,aty hidh një lule,se për të mbritur këtu në vendin tënd,ata rrugët i shtruan me gjak. Deti ua lau qefinët e vdekjes, i mbështolli deti, i mbuloi në krahët e tij,në fundin e tij,dhe nga dhimbja gërryhen brigjet ngadalë,derisa të treten deri sa të mos mbetet asnjë dëshmitar okular,që të dëshmoj,kundër detit, absolutisht. Ja njohim fajet detit sigurisht,prandaj mbi të rëndojnë fajet e krimit sigurisht.

Filed Under: Histori Tagged With: Dosier, E REFUGJATËVE, E VITIN 1991, Gezim Llojdia, historia, NË BRINDISI

NJE LETER NGA IZRAELI PER DILLIN

March 3, 2016 by dgreca

Nga Jakov SOLLOMONI/

Redaksi e Diellit/

Une ju falenderoj per informacionin e gjere qe jepni perdite dhe per figurat me vlere kombetare te kujtuar e te haruar ,here pas here .Une do tu isha teper mirenjohtes te benit nje shkrim sado te shkurter per te vetmin hebre, Josef Kantozin, i cili dy here rresht se bashku me plot patriote vlonjate i priti me paticken e tij  italianet pushtues ne 1920 dhe mori pjes edhe ne luften e shtate  puseve .Ai ka qene komisari i pare i policise me 1924 ,i qeverise se Fan Nolit dhe shume i vleresuar prej tij . Fotoja e tije ka qene per vite me rradhe ne muzeun historik te Vlores ,kur ishte ne Skele me posht shkrimin:”  Josef Kantos, luftetar i vitit 1920 .Kete foto e kane  marre nga familja jone sepse ai ishte vellai i sime gjyshe dhe dajo i babes . Ne librin tim te dyte i kam kushtuar edhe nje tregim te shkurter .A nuk ia vlen te shkruhet per te ,kur ai ishte aq patriot per nje vend ku nuk ka lindur ,por ishte vetem shtetas me kombesi  Hebreje ?  Ai ka qene shok armesh me Avdurahman Cirakun e Koci Selfon, patriote te njohur, i pari vlonjat dhe tjetri nga Gjirokastra .Ciraku ka edhe nje kenge ku thuhet se ai rrezoi avionin italian ne fushen e Peshkepise.

Ka dhe nje kenge per kete ngjarje:

Ne fushe te Peshkepise

ra balloni  i Italise

Aeroplanin kush e shtiu

Trim Avdurahman Aliu

Ai mbante dy mbiemra

Faleminderit

Jakov Sollomoni, Izrael

Filed Under: Komente Tagged With: Nje Leter nga Izraeli, per Gazeten Dielli

25 vjet nga eksodi i marsit 1991

March 2, 2016 by dgreca

Nga Shefqet Kërcelli/

25 vjet më pare, mijëra banorë të Durrësit dhe mbare vendit “pushtuan” anijet tregëtare dhe peshkatore të bregëzuara në Portin e Durrësit e radë dhe u nisën drejt brigjeve italiane, duke shënuar një nga eksodet më të mëdha në historinë e popullit shqiptar. Ishte një eksod biblik që pasoi dyndjen drejt ambasadave në gusht 1990 dhe vazhdoi me eksodin e Gushtit 1991. Në historinë mijëra vjecare midis dy brigjeve, kjo ishte dyndja e katërt e madhe. Mijëra shqiptarë në emër të një jetë më të mirë, në emër të lirisë, në ato ditë të ftohta të marsit 1991, mes plumbave, terrorit e sakrificave pafund zbarkuan në brigjet Apenine. Ky ishte migrimi më i madh i shqiptaërve dhe grushti i fundit që ju dha diktaturës. Pamvarësisht se kanë kaluar 25 vjet nga ato ditë tragjike, shqiptarët ruajnë në memorie episode pa fund të atyre ditëve, pasi në eksodin e marsit 1991, shumica e shqiptarëve kishin nga një familjar, të afërm, nga një mik ose shok, nga një copë dhimbje e loti… I kam përjetuar me ankth, shqetësim e shpresë njëherësh këto ditë, pasi më ikën disa të afërm me këto anije, por dhe disa ushtarë të repartit që komandoja, për të cilët duhet të jepja llogari para organizatës së partisë që ishte në grahmat e fundit. Ne ushtarakët bashkë me detarët shqiptarë ishim të stresuar e terrorizuar, mbase më shumë se shtresat e tjera të popullsisë, pasi në momente kritike jemi keqpërdorur nga politika e shteti shqiptar. Në një ambient të pasigurt e plot peripeci, ishim të dyzuar në mendime, aq sa mendimi për të ikur me të tjerët, na shoqëronte në cdo cast. Gjithsesi familjet durrsake, detarët, ushtarakët, njerzit e rendit, zyrtarwt e institucioneve tw ndryshme që vepronin në Durrës, arritën me gjakftohtësi e qetësi ta menaxhonin këtë situatë të pazakontë….pamjet apoliptike të atyre ditëve jetojnë në memorien e cdo bashkëkohësi e qyetari durrsak. Ja si i përshkruan një qytetar durrsak, dëshmimtar okular,  pjesë e eksodit, ato ditë marsi… Shoh përreth…jemi mijëra që drejtohemi për tek porti. Të gjithë nxitojmë. Nëse dje ishte ëndërr, sot është realitet. Dje ishin dhjetra, sot janë mijëra. Rruga flet, thërret, fishkëllen, por si përgjigje dëgjohen breshëritë e automatikëve. Shkëndija e një nate më parë është kthyer në flakë. Nata e mëparëshme ishte e mbarsur me pasiguri, ndërsa sot shprehet vendosmëri për tu larguar, krahas dëshirës për mbijetesë… anija-njeri flet të vetmen fjalë “liri’. Një nocion shumë kompleks. Një fjalë që nuk mund të zvëndësohet me asnjë sinonim, por që në këtë rast zvëndësohet me fjalën largim, liri!-fjalë që ishte fshehur në qënien e gjallë, në atë pjesë të globit që mban emrin e shqiponjës…I drejtohemi anijes “Lirija”…I afrohemi cimës dhe fillojmë të kacaviremi. Me tu futur në anije, kapemi pas dore që të mos biem në det. Kici{pjesa fundore e anijes} ishte tejmbushur, aq sa nuk mund të hidhje një hap. Djem të ulur, familje të tëra, grupe njerzish që qëndrojnë në këmbë. Fëmijë të frikësuar që fshihen pas prindërve apo të afërmëve. Dikush kërkon dikë dhe të gjithë flasin me zë të lartë. S’dëgjoj asnjë dhe asgjë…salla e mashinës është mbushur me djem që thërisnin :-Vriteni qenin! O derr! Do të të varim këtu, po se ndeze motorin! Të gjithë në sallën e mashinës thërasin e kërcënojnë, por askush nuk kupton nga motori…Kemi frikë mos përplasemi me kalatën e portit. Një shoku im erdhi nga anija “Skënderbeu”. Kam erdhur me not, më tha me gjysëm zëri. Nuk kam ngrënë që mbrëmë..pashë disa djem që hanin sheqer, miell e makarona. Kthej kokën nga porti, shoh qytetin tim, duart e ngritura të nënës e motrës, dhe portin që po e le, portin e lotëve…lëndina e lotëve tani është porti i lotëve?! Me qindra nëna, motra e gra, me sy të përlotur shohin perëndimin… Qëndrojmë të mbështetur tek dera e kabinës. Nuk flasim. Grupi i djemve në kabinë flet me zë të lartë për vendin ku duhet të drejtohemi me anije.  Përmendin emra të porteve të ndryshme italiane. Njëri prej tyre propozon Spanjën, një tjetër Francën…dikush Italinë e Jugut…Anija nuk ka aparaturat e lundrimit në rregull…Gjithsesi anija-njeri lëviz drejt horizontit derisa bëhet një pikë e zezë. Shpesh pyesja veten, nëse në Durrës ka ngelur njeri..Më kujtohej thënia e një durrsaku të vjetër që shpesh përsëriste: po të ngrinte deti, gjithë durrsakët do iknin në Itali me karrige duke shtyrë njëri-tjetrin!…Aventura jonë zgjati 16 orë, duke lundruar pa asnjë aparat drejtimi. I ngjante një anije në errësirë drejt mbytjes…Por mbas këtyre peripecive, dritat e Brindizit, u shfaqën befas pak e nga pak, duke mbushur hapësirën e radës. Afrohemi…thuajse e njëjta pamje tronditëse. Gardhi me karabinierë, ambulanca, thirrje e britma që nuk pushojnë..Njerzit zbresin nga cimat e anijes. Pasiguria dhe frika i bën të mendojnë se nuk do zbresin në tokë dhe se anija do të niset me ta në bord. Madje nga nxitimi dikush bie në det.. Eksodi i marsit 1991, e renditi Durrësin si qytetin e eksodit, si një qytet që ngjasonte me murin e Berlinit, ku ndaheshin e bashkoheshin dy botë!

Qyteti që kërkoi të ndërtojë urat e prishura, ky ishte Durrësi i marsit 1991!

Respekt për Durrësin, për familjet durrsake, për të gjitha ata që i hynë detit me këmbë, në emër të një jetë më të mirë! Respekt për detarët shqiptarë, për ushtarakët dhe forcat e rendit që nuk lejuan incidente të rënda me humbje jete në këtë eksod unikal për nga përmasat dhe mjetet e përdorura. Një flotë e tërë e ngritur për 50 vite drejt Italisë!? Këto më shkonin në mëndje gjatë ditës së sotme.

Ceremonia tek galeria “Nikolet Vasia”

Në kujtim të kësaj ngjarje të rëndësishme jo vetëm për Durrësin, por gjithë shqiptarët, sot 2 mars 2016, në galerinë e arteve “Nikolet Vasia” Durrës, u përurua ekspozita fotografike “Porti i Durrësit – 25 vjet pas eksodit 1991”. Kjo veprimtari e organizuar nga Autoriteti Portual Durrës, në bashkëpunim me Bashkinë e Durrësit dhe Agjencinë Telegrafike Shqiptare, ATSH, riktheu në vemendjen e opinionit publik një nga episodet më të rëndësishme në historinë e re të Durrësit dhe të gjithë vendit, eksodin me anije në Mars 1991. Ngjarjet e marsit 1991, njëlloj si ato të korrikut 1990 dhe gushtit 1991 u fokusuan në portin më të madh të vendit, nga ku u nisën dhjetra anije dhe motopeshkatore me qytetarë shqiptarë kryesisht drejt brigjeve italiane. Në ekspozita u paraqitën 25 foto bardhezi të atyre ditëve që sollën emocione tek pjesmarrësit. Ndërkohë në një monitor u shfaqën pamjet filmike të portit në vitin 1991, realizuar nga operatorët e RTSH, ndërsa në pjesën tjetër të galerisë u ekspozuan foto me pamje aktuale të portit të Durrësit. Në cerëmoninë e përurimit të kësaj Foto-ekspozite morrën pjesë drejtues të pushtetit vendor e qëndror, drejtues e specialistë të Autoritetit Portual Durrës, ushtarakë, detarë me dhe pa uniformë, qytetarë, dëshmimtarë e protogonistë të këtij eksodi, përfaqësues të mediave e shoqatës së detarëve “ADRIJON”, etj. Fillimisht të pranishmit i përshëndeti Drejtori i Autoritetit Portual Durrës, zoti Gazmend Shalsi, i cili falenderoi për pjesmarrjen në këtë aktivitet të rëndëshëm përkujtimor, duke e cilësuar këtë si një traditë të re, e cila do të përfshihet në ceremonitë përkujtimore në vijim. “Qyteti ishte totalisht i përfshirë në këtë eksod. Pas 25 vjetësh ne e përjetojmë me emocion dhe e përkujtojmë. Kjo është një traditë e re në kujtim të kësaj ngjarjeje të shënuar, e cila do të vijojë të kujtohet edhe në të ardhmen”, theksoi zoti Shalsi.  Ndërsa kryebashkiaku Dako u shpreh se “Ne sot kujtojmë 25 vjet më parë, ato ditë të trishtueshme që ka kaluar ky qytet në jetën e tij. Ditët e eksodit, kur mijëra të rinj e të reja u larguan drejt Europës. 25 vjet kanë kaluar por asnjë herë nuk duhen harruar. Porti i Durrësit është parë si një mundësi shprese, dhe nga dyert e këtij porti kanë emigruar të rinjtë tanë drejt Europës”. Drejtori i ATSH-së, zoti Gëzim Podgorica, shprehu gatishmërinë për të vënë në dispozicion të studjuesve e qytetarëve arkivin filmik e fotografik të ATSH . “25 vite janë sa larg edhe afër, por e rëndësishme është që të sjellim gjithmonë në vëmendje ngjarje e momente nga Shqipëria jonë e dashur”, tha zoti Podgorica. Duke vizituar fotoekspozitën, dhjetra qytetarë durrsakë rikujtuan ngjarje dhe episode nga ato ditë trishtimi dhe shprese të javës së parë të marsit 1991. Ekspozita do jetë e hapur deri më datën 7 mars 2016.

Shënim: Historinë e zgjeruar të eksodeve nga viti 1990 deri në vitin 1997, bazuar në tregimet e dëshmimtarëve okularë dhe arkivave Italo-Shqiptare, bashkë me foto eksluzive e gjeni tek vëllimi i II-të e III-të,  i “Antologjisë së Detarisë Shqiptare”

Filed Under: Histori Tagged With: 25 vjet, nga eksodi i marsit 1991, Shefqet Kercelli

Në Kolegjin Sankt Blasien- aty ku gërshetohen dija, tradita dhe kultura e punës

March 2, 2016 by dgreca

Shkruan: Enver Sulaj/

Një orë e gjysmë rrugë me veturë nga aeroporti i Baselit,  ndodhet qyteti i vogël St. Blasien (Sankt Blasien), në distriktin Waldshut, në landin e Baden-Vyrtembergut në Gjermani. I rrethuar nga kurora e malit ShWarcvald, në një lartësi mbidetare mbi 800 m, njeriu e ndjen bukurinë dhe qetësinë, që të imponon natyra e mrekullueshme. Në këtë qytet ndodhet Kolegji i njohur St. Blasien, historiku i të cilit nis në vitin 1596, kur shkolla filloi punën në Freiburg (Zvicër), u zhvendos në Feldkirch të Austrisë, në vitin 1856 dhe së fundi, në St. Blasien, në vitin 1934. Pas Luftës së Dytë Botërore, shkolla u rihap në vitin 1946, ndërsa sot nami i saj shtrihet në mbarë Evropën. Studentë nga më shumë se 20 vende vijnë në këtë kolegj, kryesisht për të studiuar gjuhën gjermane, por edhe gjuhën kineze dhe gjuhët klasike-latinisht e greqisht.

Kolegji Sankt Blasien ka një bashkëpunim të shkëlqyeshëm me “Loyola- Gymnasium”, në Prizren,  të cilin e ndihmon në fushën e trajnimit të mësimdhënësve. Njeriun e parë që takoj në aeroportin e Baselit, është profesori P. Leutenstorfer, i cili pasi më dëshiron mirëseardhje, nisemi drejt Sankt Blasienit. Me gjithë vitet, ai shquhet akoma për përkushtimin dhe disiplinën në punë. Është kënaqësi dhe rast i jashtëzakonshëm për mua, që të ndjek aty për dy javë ligjëratat e tij për gjuhën latine, në një kurs intensiv. Erudicioni, njohja e shkëlqyeshme e gjuhëve klasike, latinisht e greqisht, e bëjnë atë një enciklopedi të vërtetë. Ai me shumë dashuri shpreh mendimet e e tij për veprat e shkrimtarëve romakë, bëmat e ushtarakëve e pushtimet e tyre, për të ofsharë shpesh: Lufta është e keqe, nuk sjell gjë të mirë. Të gjitha perandoritë janë zhdukur, sado të kenë arritur lart, -thotë Leutenstorfer. Nuk na ikën gjatë ligjëratave edhe analiza etimologjike e fjalëve shqipe dhe ndikimi i latinishtes, ndikimi i greqishtes, etj. Ai ka përkthyer tekste të shumëta nga latinishtja e greqishtja në gjermanisht dhe mban leksione për studentë në gjuhët klasike e gjermane. Ai, poashtu është një bashkëpunëtor dhe mik i madh “Loyola- Gymnasium”, të cilin e viziton në mënyrë periodike, për të transmetuar te nxënësit dhe profesorët përvojën e tij të gjatë jetësore në fushën e dijes e të kulturës. Por, çdo punë e suksesshme, sigurist që lidhet me drejtuesin, andaj pa mbështetjen e drejtorit të “Loyola- Gymnasium“ P. Axel Boedefeld, nuk do të ihhte i mundur ky trajnim dhe kjo përvojë e arritur.

Pas leksioneve intensive për afër dy javë, bëhem gati për t’u kthyer në Kosovë, në “Loyola- Gymnasium”, në mesin e kolegëve e kolegeve e nxënësve të mi.

Një intelektual shqiptar në vitet ’30, në një libër të tij thoshte se popujt që janë çliruar vonë, e kanë më lehtë për të ecur shpejt- sepse kanë modelet e gatshme për të organizuar jetën e tyre. Gjermania për ne duhet të jetë, jo vetëm një vend ku shumë qytetarë drejtojnë sytë për të emigruar, por si model se si të punojmë për veten dhe pasardhësit tanë- për një jetë më të mirë e më të lumtur.

Gjatë tërë rrugës deri në aeroportin e Baselit, që shfrytëzohet nga tri shtete, Gjermania, Franca e Zvicra, bie dëborë vazhdimisht, sa për të na treguar se dimri akoma nuk ka ikur. Por, jeta këtu vazhdon me ritmin e rregullt, kultin për punën e respektimin e vlerave njerëzore- si kusht për të ndërtuar një të ardhme më të mirë e në paqe për të gjithë.

Sankt Blasien,

shkurt 2016

Filed Under: Mergata Tagged With: Enver Sulaj, ne Kolegjin, Sank Blasien

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 85
  • 86
  • 87
  • 88
  • 89
  • …
  • 95
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT