Archives for March 2017

Thaçi: Komisioni për të Vërtetën dhe Pajtimin do jetë i pavarur

March 1, 2017 by dgreca

-Nuk do të jetë zëvendësim i dialogut në Bruksel, që duhet të sjell pajtimin në mes të Kosovës dhe Serbisë/

unnamed (4) PRISHTINË, 1 Mars 2017-Gazeta DIELLI/ Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, e ka mbajtur takimin e dytë konsultativ me përfaqësues të shoqërisë civile dhe mjeteve të informimit për Komisionin për të Vërtetën dhe Pajtimin, për të cilin tha se do të jetë i pavarur, i paanshëm dhe gjithëpërfshirës. Sipas tij, ky forum do të krijojë një mekanizëm mbështetës për dialogun e brendshëm të hapur në mes komuniteteve në Kosovë dhe nuk do të jetë zëvendësim i dialogut në mes Kosovës dhe Serbisë në Bruksel, që duhet të sjell pajtimin në mes të Kosovës dhe Serbisë.

unnamed (5) unnamed (6)

“Ai është një proces tjetër, i ndarë prej këtij që po nisim këtu. Por, ky proces këtu, e vërteta dhe pajtimi në Kosovë, do të jetë ndihmues për arritjen e marrëveshjeve të reja dhe për pajtim ndërshtetëror në mes Kosovës dhe Serbisë”, theksoi presidenti Thaçi.Presidenti Thaçi ka folur edhe për rekomandimet e përgjithshme të takimit të parë konsultativ për Komisionin për të Vërtetën dhe Pajtimin, të mbajtur në 13 shkurt 2017.“Komisioni do të organizojë edhe takime publike, programe mediale dhe sesione informative për të promovuar punën, gjetjet dhe rekomandimet e komisionit. Do të themelojë edhe komisione ‘grassroot’ që do të ndihmojnë pajtimin në nivel komunal, si dhe do të sponsorizojë përpilimin e politikave që do të mbështesin implementimin e rekomandimeve të komisionit”, u shpreh presidenti Thaçi.Presidenti theksoi se është e natyrshme që ky komision do të ballafaqohet edhe me sfida si thyerja e konspiracionit të heshtjes së komuniteteve, fitimi i besimit të viktimave dhe i besimit të të gjitha komuniteteve, këmbëngulja në implementimin e gjetjeve dhe rekomandimeve të komisionit dhe të tjera.“Sfidë do të jetë edhe komponentja rajonale pasi ka viktima që jetojnë jashtë Kosovës”, u shpreh ai.Presidenti Thaçi theksoi se institucionet shtetërore kanë vullnetin institucional e njerëzor që të ndriçojnë të kaluarën dhe të shërojnë plagët e së kaluarës dhe komisioni ka përkrahjen e protagonistëve ndërkombëtarë, veçanërisht të BE-së, të OSBE-së dhe të UNDP-së./b.j/

MPJ ndihmon filmin e ri kosovaro-britanik “Fusha e mëllenjave”

March 1, 2017 by dgreca

Kosovë-MPJ ndihmon filmin e ri kosovaro-britanik “Fusha e mëllenjave”/

unnamed (3) -Ka përkrahur financiarisht edhe filmin “Home”, i cili së fundmi ka fituar çmim në BAFTA Film Awards/

PRISHTINË, 1 Mars 2017-B.Jashari/ Ministri i Punëve të Jashtme i Kosovës, Enver Hoxhaj ka takuar sot regjisoren Arzana Kraja dhe producentët, Harvey Ascott dhe Besnik Krapi, të cilët janë pjesë e projektit më të ri filmik kosovaro-britanik “Fusha e mëllenjave” që do të fillojë së xhiruari së shpejti.Ministri Hoxhaj ka konfirmuar se MPJ do ta përkrahë financiarisht projektin e ri filmik, ndërkohë që ka thënë se ndjehet shumë mirë kur sheh se talentet kosovarë arrijnë suksese të mëdha edhe në arenën ndërkombëtare, veçmas pas sukseseve të fundit.“Dy vitet e fundit janë viti i sukseseve të mëdha të talenteve tanë nëpër botë, në fushën e artit, kulturës dhe sportit. Është kënaqësi që kemi mundësinë ta mbështesim projektin më të ri të kësaj natyre, i cili pa dyshim do të tregohet i suksesshëm në Kosovë dhe jashtë saj”, ka thënë Hoxhaj.MPJ ka përkrahur financiarisht edhe filmin “Home”, i cili së fundmi ka fituar çmim në BAFTA Film Awards.

Shqipëria dhe Kosova drejt Bashkimit Evropian

March 1, 2017 by dgreca

unnamed (1) -Koordinim i aktiviteteve për të siguruar që legjislacioni i Bashkimit Evropian i përkthyer në Shqipëri dhe Kosovë ka një gjuhë unike juridike me qëllim të harmonizimt të legjislacionit tonë nacional. Takime zyrtare në Tiranë/

unnamed TIRANË, 1 Mars 2017-Gazeta DIELLI/ Ministrja e Integrimit Evropian të Kosovës, Mimoza Ahmetaj realizoi takime të ndara kortezie në Tiranë me ministrin e Punëve të Jashtme, Ditmir Bushati dhe ministren e Integrimit Evropain të Shqipërisë, Klajda Gjosha. unnamed (2)

Gjatë takimit ministrat diskutuan ambientin politik në kuadër të BE-së dhe zhvillimet e fundit politike në Kosovë dhe Shqipëri, përvojen e Shqipërisë në zbatimin e Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit dhe shfrytëzimin e fondeve të BE-së për financimin e reformave të parapara me axhendën evropiane.Në takim me ministrin Bushati temë e diskutimit ishin zhvillimet aktuale në dy vendet tona, respektivisht avancimi me procesin e integrimit evropian. Te dy ministrat u pajtuan që të rritet koordinimi ndërmjet dy institucioneve tona si për të avancuar me implementimin e Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit ashtu edhe për të ecur përpara me axhendat evropiane të Shqipërisë dhe Kosovës.Ndërsa, në takim me ministren Gjosha u diskutua koordinimi ndërinstitucional për zbatimin e MSA-së, procesin e përafrimit dhe përkthimit të legjislacionit, si dhe programimin e fondeve te BE-se për të përkahur reformat në kuadër të procesit integrues. Pas takimit të dyja ministret ju drejtuan mediave në një konferencë për shtyp.

Ministrja Ahmetaj tha: “Shqipëria ka bërë një progres të shkëlqyer që nga fillimi i procesit të integrimit Evropian, negociimit të MSA-së, përmbushjes së kritereve për statusin e kandidatit dhe tani gjindet pak kohë para nisjes së negociatave. Përvoja e krijuar në gjitha nivelet e institucioneve shqiptare është përvojë të cilën deshirojmë ta shfrytëzojmë për të ndihmuar përpjekjet e Kosovës në procesin e integrimit Evropian. Poashtu, Republika e Kosovës është fare pranë Liberalizimit të Vizave. Në këtë drejtim përvoja e Shqipërisë në menaxhimin e procesit pas përfitimit të Liberalizimit të Vizave do të jetë e rëndësishme për institucionet e Kosovës”.

Ministrja Gjosha nga ana e saj tha: “Dua të theksoj se Kosova dhe Shqipëria janë në faza të ndryshme të procesit të integrimit dhe nga ana tjetër janë zotuar të jenë bashkë në këtë proces. Progresi i të dy vendeve është i qartë dhe i dukshëm. Ato kanë çfarë t’i ofrojnë njëra-tjetrës në ekspertizë dhe legjislacionin përkthyer. Është e rëndësishme që vendet tona të bëjnë hapa përpara ndaj ky bashkëpunim duhet të intensifikohet edhe më tej”.

Po ashtu, ministrja Ahmetaj dhe ministrja Gjosha hapën takimin e Komisionit të Përbashkët Teknik ndërmjet Kosovës dhe Shqipërisë për Përkthimin e Legjislacionit, i cili ka për qëllim koordinimin e aktiviteteve ndërmjet Kosovës dhe Shqipërisë për të siguruar që legjislacioni i BE-së i përkthyer në Shqipëri dhe Kosovë ka një gjuhë unike juridike me qëllim të harmonizimt të legjislacionit tonë nacional./b.j/

NJË E DIELË TEK “BIJTË E SHQIPES” NË FILADELFIA

March 1, 2017 by dgreca

Nga Vasil Filipi /

Po bëja kohë që nuk kisha qenë tek shoqata “Bijtë e Shqies”. Puna, shkolla e fëmijëve, hallet dhe problemet e familjes ishin shkaku i kësaj shkëputje, prandaj vendosa që të dielën që po afrohej të shkoja tek ata. E dija qysh më parë që ditët e mërkurë, të shtunë dhe të dielë, në godinën e shoqatës, gjen anëtarë të këshillit drejtues, por vendosa të shkoj të dielën për arsy se në këtë ditë bën mësimin shkolla shqipe.

I hipa autobusit dhe zbrita në stacionin që është pranë shoqatës. Ato 150 deri 200 metër largësi që ndajnë stacionin ku zbrita, me godinën e shoqatës, i bëra në këmbë. Sëlargu vura re dy flamujt, atë amerikan dhe shqiptar që valviteshin mbi ndërtesë, dy simbole të dallushme që të lënë të kuptosh, për të gjithë kalimtarët, se në atë godinë zhvillon veprimtarinë një shoqatë Shqiptaro-Amerikane, Shoqata “Bijtë e Shqipes”, emri i së cilës lexohet qartë në tabelën e vendosur mbi hyrjen e godinës.

   Dera e Qendrës Kulturore ose “Shtëpia e Shqiptarit” siç ia kanë vënë emrin bashkatdhetarët e Komunitetit Shqiptar të Filadelfias, ishte e mbyllur. Të paktën kështu dukej nga larg, çka më bëri të dyshoj se ndoshta këtë të dielë, shkolla mund të kishte pushim. U gabova sapo vura dorën mbi dorezën e derës, kur dëgjoj zërat e fëmijëve që këndonin Himnin Kombëtar.
            Hapa derën me kujdes dhe pashë brenda grupin e fëmijëve, që me pëllëmbën e dorës së djathtë të vendosur pranë zemrës dhe me vështrimin nga qoshja e sallës, ku është vendosur flamuri shqiptar, sapo përfunduan së kënduari: “….Kush është burrë nuk friksohet/por vdes, por vdes si një dëshmor”. Në përfundim gjithë grupi duartrokiti. Duartrokita edh unë.
            Mbas përfundimit të himnit, grupi u shpërbë në grupe më të vegjël, e me në krye mësueset, morën drejtimin për në klasat e tyre. Në sallën kryesore ngeli pjesa më e madhe e fëmijëve, të cilët u ulën pranë tavolinave të ndarë në dy grupe, ai i klasës së tretë dhe ai i klasës së dytë. Fëmijët e klasës së katër e të pestë zbritën poshte në sallën e bibliotekës së librit shqip “Prof. Anastas Dodi”, kurse ata më të vegjëlit, të klasës së parë, u ngjitën shkallëve për në katin e dytë.
            Takuam disa nga anëtarët e këshillit drejtues që ishin aty në atë çast si: Tajar Domi, kryetari i shoqatës, Llazar Vero, Dritan Matraku, n/kryetar i dytë, Bujar Çela, Vlashi Fili, sekretar i shoqatës, si dhe prindërit: Milot Rukiqi, Fitim Hamza apo edhe Denis Çela, të cilët mbasi sjellin fëmijët në shkollë, për shkak të distancës së largët që banojnë, nuk largohen, por qëndrojnë aty deri në përfundim të mësimit.
            Për të mos prishur qetësinë e mësimit dhe për të biseduar qetë, na ftojnë që të ulemi në klubin e shoqatës. Atje përpara një filxhani me kafe apo edhe një godë raki, që na i server me shumë kultutë z. Llazar Vero, fillojmë bisedën. Në krye të lokalit një televizor i madh, trasmetonte një kanal televiziv shqiptar. Duke zhvilluar bisedën me pyetje e përgjigje mësuam mbi organizimin dhe veprimtarinë e shkollës shqipe, në drejtim të cilit më pëlqente të dëgjoja më tepër.
            Është i treti vit, që me propozim të mësueseve dhe miratim të tonë e të prindërve, kemi shtuar kohën e mësimit në shkollë, nga dy në tre orë. Kështu që tani mësimi fillon në ora 9 e 30 minuta dhe përfundon në ora 12 e 30 minuta, – filloi të më tregonte z. Tajar Domi, dhe më tej vazhdoi. Siç e dini, shkolla shqipe “Gjuha jonë” zhvillon mësimet në ciklin 5vjeçar, sipas klasave, nga e para, ajo e abetares, deri në të pestën, me programe të rregullta sipas lëndëve që zhvillojnë, për të cilat nxënësit, në fund të vitit shkollor testohen dhe vlerësohen:
            Klasa e parë, abetare dhe këngë.
            Klasa e dytë, lexim, njohuri fillestare në gjuhën shqipe dhe këngë.
            Klasa e tretë, si klasa e dytë por më të avancuara.
            Klasa e katërtë, lexim, gjuhë shqipe, njohuri mbi historinë dhe këngë.
            Klasa e pestë, Lexim, gjuhë shqipe, histori dhe bashkëbisedim.
            Një rëndësi të madhe mësueset i kushtojnë mësimit të vjershave dhe këngëve, të cilat përbëjnë edhe pjesën kryesore të programit që fëmijët tregojnë para prindërve në festat e fundvitit, për ato të 7-8 Marsit, festës së mësuesit dhe të nënës, si dhe në mbyllje të vitit shkollor kur shpërndahen dëftesat. Po qe se do të jeni mbas një jave, do të shikoni ato që fëmijët kanë përgatitur për festat e 7-8 Marsit, – na ftoi z. Tajar.
            Në përfundim të orarit të mësimit, një grup i zgjedhur i fëmijëve, që përbëjnë grupin artistik të shkollës, nën drejtimin e mjeshtrit, kompozitorit Hamdi Gjana, mësojnë këngët që z. Hamdi përgatit vazhdimisht për ta. Ky grup përfaqëson shkollën në festivalin e fëmijëve në Nju Jork, si dhe jep shfaqe në përfundim të vitit shkollor dhe në mbrëmjen festive të Pavarësisë së Shqipërisë.
            Çdo muaj ne kemi caktuar një anëtarë të këshillit drejtues që kujdeset direkt për shkollën, pret e përciell fëmijët si dhe interesohet për ndonjë problem që mund të dali gjatë mësimit. Ja në këtë muaj e ka këtë detyrë z. Dritan Matraku. Kjo nuk do të thotë që të tjetrët nuk janë pranë shkollës çdo të dielë.
            Në bisedë e sipër vijnë edhe anëtarët e tjerë të këshillit drejtues, Sadik Elshani, Haki Çollaku, apo edhe Bashkim Bërdufi.
            Ka prindër që janë larg prej këtu, – tregon z. Llazar Vero dhe mbasi sjellin fëmijët, nuk largohen, por qëndrojnë këtu deri në përfundim të mësimit. Gjatë kësaj kohe pijnë një kafe në lokalin tonë, apo shijojnë edhe ndonjë diçka tjetër si dhe shkëmbejnë biseda me ata që ndodhen aty. Pëveç këtyre, ka prindër që ose qëndrojnë mbasi sjellin fëmijët e pijnë një kafe e pastaj largohen për të ardhur përsëri në ora 12 e 30 minuta, ose vijnë para përfundimit të mësimit, e shijojnë kafenë, në pritje për të marë fëmijët. Për këtë qëllim shërben kjo sallë për të cilën e ngritëm para disa vitesh.
            Zakonisht ne jemi këtu, të mërkurave, të shtunave dhe të dielave, vazhdon të tregojë z. Llazar. Këto janë tre ditë kur Qëndra Kulturore është e hapur për të gjithë, por kjo nuk do të thotë që nuk e hapim edhe në ditët e tjera, kur vijmë për punë e probleme të ndryshme të shoqatës. Orari përgjithësisht është ai që kemi edhe për shkollën shqipe, ditët e diela.
            Ndërkohë para se të fillonte pushimi, midis orëve të mësimit, erdhi dhe z. Bujar Gjoka, n/kryetar i parë dhe përgjegjës i financës së shoqatës. Ai solli disa ushqime dhe pije që kishte blerë për fëmijët.
            Në pushimin midis orëve të mësimit, – filloi të tregonte ai, – ne u japim diçka fëmijëve, një pako të vogël me biskota, një vafer, ndonjë çokollatë si dhe ndonjë shishe ujë apo lëng frutash. Fëmijët e dinë këtë dhe sapo mësuesja njofton pushimin, ata afrohen pranë tavolinës ku janë përgatitur më parë ato që do u shpërndahen atyre. Për këtë interesohet ai që ka muajin e kujdesit të shkollës por edhe z. Tajar Domi, Llazar Vero si dhe ndonjë prindër, ku dallohet Milot Rukiqi apo edhe Fitim Hamza, që nuk përtojnë asnjëherë për t’u shërbyer fëmijëve. Në çdo fund muaji festojmë datëlindjet e atyre fëmijëve që e kanë patur atë festë, gjatë atij muaji. Për këtë shoqata jonë përgatit një tortë të madhe, ku sipër shënohen emrat e fëmijëve që kanë datëlindjen, por edhe prindërit e fëmijëve japin ndihmesën e tyre.
            Në pushimin midis orëve të mësimit, u prish qetësia në Qendrën Kulturore. Fëmijët nga të gjitha klasat, u mblodhën në sallën kryesore. Kishin festimin e datëlindjes katër fëmijë: Amalia Molla, Aiden Sanxhaku, Elio Lefta dhe Vanesa Agolli. Femijet rrethuan bashkënxënësit e tyre që kishin datëlindjen dhe filluan këngën “Shumë urime për ju…..”. Mbas shuarjes së qirinjve z. Bujar Gjoka shpërndau dhuratat që ishin përgatitur për tad he pastaj të gjithë bashkë shijuan edhe tortën e datëlindjeve.
            Në pushim takuam edhe me grupin e mësueseve, që bisedonin dhe tregonin diçka nga ora e mësimit apo edhe shkëmbenin përvojën. U afruam tek grupi i tyre. Ishin Raimonda Bardhi, Kozara Doko, Irini Zenelaj, Shpresa Rama, që kanë vite që japin mësim në këtë shkollë, por edhe e reja Elvana Pone.
            Sa bukur dhe emocionuse është kur dëgjon këta fëmijë të shkollës “Gjuha Jonë” të flasin drejt e pa gabime gjuhën shqipe, – filloi të na tregojë zonja Raimonda Bardhi, një nga mësueset më të vjetra dhe drejtore e kësaj shkolle. Por më bukur është kur shprehen nëpërmjet rrecitimeve me ndryshime të zërit, duke përciell të gjalla ato ndjenja dhe kulturë të trashëguara nga të parët tanë, nga pena e artë e Naimit, Migjenit, Gjergj Fishtës, Asdrenit,etj. Me të drejtë krenohemie themi: “Kemi bërë detyrën më humane në botë, duke përciell vlerat më të vyera të identitetit dhe kombit tonë, e ia lëmë trashëgim këtyre ëngjëjve për ta çuar më tej në rrugën tonë të diturisë.
            Menduam të vizitonim edhe fëmijët në klasat e tyre. Në klasën e parë ku jep mësim mësuesja Irini Zenelaj, nxënësit po përgatisnin tre këngët e programit për festën e 7-8 Marsit. U ulëm në një nga bangat e klasës dhe ndoqëm përgatitjen e tyre. Nuk kisha si të mos emocionohesha, kur fëmijët këndonin në shqip aq bukur dhe me shoqërimin me duar që i bënin këngës, të kënaqnin pa masë. U bëra një foto dhe mbasi falenderuam mësuesen Irini, për pasionin që tregon ndaj fëmijëve, dolëm nga klasa me mbresat më të mira. Më klasat e dytë, të tretë, të katërtë e të pestë, ndoqëm për pak çaste mësimet në to dhe bëmë foto të fëmijëve duke ndjekur mësimet.
            Siç na tha sekretari i shoqatës, vitet e fundit, numëri i nxënësve që ndjekin shkollën “Gjuha Jonë” është në shifrat 50 deri 60. Në vitin që po vazhdojmë janë rregjistruar 52 fëmijë. Por ne jemi të pakënaqur me këto shifra dhe duam të kemi sa më shumë fëmijë, mbasi numëri I familjeve shqiptare në Filadeffia I kalon 5.000. Deri sot nga kjo shkollë kanë përfunduar ciklin 5vjeçar rreth 600 fëmijë, shumica të lindur këtu, në Amerikë dhe që në përfundim të shkollës kanë marë dëshmine përkatëse.
            Më tej ai vazhdon. E rëndësishme është që të flitet shqip në familje, mbasi në të kundërt edhe ajo që mësohet në shkollën tonë, harrohet në vitet në vazhdim.
            Ai më tregoi edhe një poezi që kishte bërë duke u nisur nga pohimi që tha më sipër. E quajtëm me vend ta vendosnim në këtë reportazh.
            FLISNI SHQIP. Jam i vogël, jam fëmi/Kam nevojë për ndihmën tuaj/Që në fis me njerëzit e mi/Mos ta kem si gjuhë të huaj/Shokëve dua që t’u them/Kjo është gjuhë e nënës time/Dhe krenar për ju të jem/Për së gjalli e ne kujtime/Ndaj ju prindër u kërkoj/Në shtëpi të flisni shqip/Që dhe unë ta mësoj/Ta mësoj e mos ta harroj.
            Koha e mësimit mbarroi dhe fëmijët një e nga një, së bashku me prindërit e tyre u larguan nga shoqata. Qendra Kulturore ra përsëri në qetësi.
            U përshëndetëm me anëtarët e këshillit drejtues të shoqatës dhe u larguam me mbresat më të mira për këtë shkollë shqipe, që vazhdon pa ndërpreje, qysh prej 13 vitesh të “ushqejë” fëmijët e komunitetir shqitar në Filadelfia me një “ushqim” të veçantë, gjuhën shqipe. Urimet më të mira për këtë shkollë dhe Shoqatën “Bijtë e Shqipes” që kujdeset për të. Pastë jetën e suksesshme dhe sa më të gjatë.

Filadelfia, 26 Shkurt 2017

TESTAMENTIN E LOTIT NUK E TRESIN SHEKUJT

March 1, 2017 by dgreca

NGA PËLLUMB GORICA/

KOPERTINA E LIBRIT TESTAMENTI I LOTIT NEBIH BUNJAKU

(‘‘Testamenti i lotit’’, vëllim poetik nga Nebih Bunjaku)/Testamenti i lotit është i përjetshëm. Është një testament që buron nga dhimbja ndaj është i rëndë, sepse mbart me vete peshën e saj dhe gëzimin. Njeriu loton sepse është njeri, dhe këto lot burojnë nga ndjesi shpirtërore të lindura, nga gëzimet e mëdha, nga dhimbjet e mëdha. Njeriu, prandaj është në këtë botë që t’i përjetojë ato me dinjitet e me shpresë perëndie, të dyja, edhe fitoret, edhe humbjet. Ndaj them që vëllimi poetik “Testamenti i lotit“ i poetit Nebih Bunjaku, është i ngjizur me qiej mjegullorë dhe gjemba hidhërimi si pasojë e ngjarjeve tragjike të Kosovës, sythe gëzimi të lumtur, fryt i zemrës dhe i mendjes, si bazë rrënjë plot pulsim i një të ardhmjeje plot hapësira. Poeti, duke dashur të depërtojë në çdo qelizë të jetës dhe të rrokë thelbin e gjëravë me të domosdoshme, e ndan vëllimin e tij “Testamenti i lotit”, në katër kapituj me tituj metaforikë, që të mbeten në mendje e nuk të shkulen lehtë, si “Testament i i lotit”; “Vula e shpirtit”; “Në ishullin e mallit” dhe “Stina e harrimit”. Motiv kryesor i këtij libri, është qëndresa e një populli të lidhur ngushtë me tokën e tij dhe historinë, me diellin dhe shiun, me djersën dhe gjakun, përmes një dashurie të sinqertë e përherë të ndezur që përtërin brezat. Në këtë libër gjithçka është thënë përmes intensitetit të mendimit e ngjyrimit të vargut të qashtër poetik. Gjithmon sipas poetit, testament i lotit përshkruan breznitë, duke vulosur gjithçka me një shpirt që, herë përvëlon me zjarrin e dëshirave, herë vishet me pritje malli në ishullin e tij të lotit dhe pastaj ngjizet me ndjenjësi njerëzore, që të përjetohet pa e njohur kurrë stinën e harrimit. “Në ritualin e Pritjes/ Testament i lotit/ Lëbyrur nga dielli/ Lagur nga shiu”. (Poezia “Testamenti i lotit”) Kur shkruan me një sintezë të fuqishme poeti dhe ashtu thjesht e natyrshëm ke kuptuar se simboli dielli dhe shiu përfaqësojnë dy botë krejtësisht të kundërta, botën e gëzimit dhe botën e vuajtjeve. Poezia e Nebih Bunjakut shkruar me pathos e dashuri, përshkon etapa të rëndësishme të historisë, dhe nxjerr në pah atdhedashurinë shqiptare, dashurinë vëllazërore dhe gëzimin mbarëshqiptar. Ekzistenca e kombit dhe psikologjia e tij është e lidhur me gjuhën dhe traditën, me legjendën dhe luftën, me tërësinë tokësore, duke përfshirë edhe Kosovën martire, edhe Çamërinë, dhe gjithë shqiptarët e shpërndarë nëpër botë, të cilët i bashkon një ideal, ku rrjedh i njëjti gjak në damarë dhe u kumbon ndjenja e fuqishme e lirisë. Ndaj poeti shkruan: “Lot i shpirtit Çamëri/ Lumë i dëbuar nga shtrati/ Kush t’i ngatërroi ëndrrat/ Djalli a lugati”. (Poezia “Lot i shpirtit Çamëri”). Është e qartë se autori ndërthur rrjedhat e dëshmive-kohë, për të kumtuar qëndresën e shqiptarit me rezistencën e tij ndaj rrebesheve të historisë, por edhe në ruajtjen e kulturës, gjuhës dhe zakoneve, dhe këto ai i portretizon nëpërmjet ngjarjeve historike, që mbajnë themelet e kombit tonë, nëpërmjet përkushtimit qytetar të heronjve, idealistëve, poetëve e artistëve. Këtë qëndresë poeti e simbolizon me “lisat që puthin hapësirat dhe shtrijnë rrënjët gjer në det”. Kullon shpirtësia e poetit e mbështjellë nga furtuna e dhimbjes së kohërave, të cilat zezonin qiellin gri të Kosovës. Ndaj ai shkruan me vargje që burojnë nga zemra e rrezatojnë jo vetëm dhimbje, por edhe respekt e kulturë si për heronjtë e Lidhjes së Prizrenit, po ashtu për Bekim Fehmiun, Ali Podrimjen, etj. “Ura e shenjtë u përkul për Ty/ S’rrodhi ujë por Lot Ali”. (Poezia “Rrugës pa kthim”, Ali Podrimjes)

Më bukur se poeti nuk e thotë askush tjetër botën e vrarë të emigrantit, që kanë fatin e keq të zvarriten udhëve të huaja. Në poezinë “Emigrant”me katër vargje plot sintezë e metaforë, poeti përshkruan takimin e dy botëve në një zemër të përvëluar për liri, një mendje të etur për ëndrra, që të tjerët i ndrydhën pa mëshirë. Veçse kjo poezi e thurur nga shpirti duhet lexuar përtej rreshtave për kalvarin e gjatë e tepër të mundimshëm të emigrantëve tanë udhëve të botës, ku pasqyrohet me së miri se sa e vështirë është të ndihesh i huaj në dhe të huaj. A thua ky fat do të vazhdojë të ndjekë edhe për dekada të tjera shqiptarin?: “Valixhja e vjetër me ëndrra plot/ Dhëmbja e botës emigrant/ Në zemër gjak në sy lot/ Varrin bosh shpirtin vakant”. (Poezia “Emigrant”)

Për poetin Nebih Bunjaku, që njeriu të sfidojë udhët e vështira të jetës, e dallgët e viteve, nuk mjafton vetëm trupi e mendja, por duhet edhe një botë e pasur shpirtërore, një zemër e madhe që të lindë vetëm dashuri e mirëkuptim, duhet deti i ndjenjave që të lindë këngën e durojë dhimbjen me dinjitet. Dhe duke nënkuptuar se baza e të gjitha përtëritjeve dhe e qëndresës është dashuria, poeti një cikël të bukur poezish ia kushton kësaj ndjenje të thellë njerëzore. Duke e konsideruar dashurinë si ndjenjë fisnike që buron forcë e shpërthen romantikë, dhe si domosdoshmëri për ripërtëritjen e jetës, poeti shkruan: “Ç’të bëj unë pa ty/ Si toka pa qiell/ Si qielli pa yje/ Si dita pa diell”. (Poezia “Ç’të bëj unë pa ty”) Dashurinë poeti e ngre deri në lartësi qiellore dhe e konsideron nënën e çdo mësimi: “Nëna e çdo mësimi/ Është veç dashuria/ Akademia e jetës/ Dhe vetë Perëndia”. ( Poezia “Akademia e jetës”) Jeta i ka dhe i pranon të gjitha, por edhe për njeriun që ka marrë misionin ta ndërtojë dhe ta dojë jetën, duhet t’i pranojë ashtu siç janë të gjitha, edhe të qeshurën, edhe vajin, edhe dashurinë, edhe hidhërimin, edhe lumturinë, edhe dhëmbjen… Dhe, në ndërthurjen e tyre merr kuptim ajo: “U martova me dhëmbjen/ Më të trishtën në botë/ Lulen e rinisë/ Ma kalbi me lot”.( Poezia “Martesë me dhimbjen”)

Në fund të librit “Testamenti i lotit“, të duket vetja sikur ke dalë nga një udhëtim i bukur, dhe pastaj je ulur të pushosh nën hijen e një lisi të moçëm, që nuk plaket kurrë, dhe aty nis e mendon për peripecitë e jetës, por bën seleksionim të atyre që të duhen, dhe s’të duhen dhe bilanci të del gjithmonë pozitiv. Kjo jetë ia vlen të jetohet, sepse, siç shkruan poeti: “Ne nuk jemi të humbur/ Jemi në themelet e Lirisë”.