Archives for December 2017

Presidenti Thaçi: Kosova më nuk ka kohë për të humbur

December 1, 2017 by dgreca

Presidenti Thaçi: Kosova më nuk ka kohë për të humbur, duhet dhënë fund izolimit/

-Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, në pritjen e Ambasadës së Finlandës të organizuar në Prishtinë për nder të 100 vjetorit të pavarësisë së shtetit finlandez: Historia 100 vjeçare e Finlandës është mësim për tërë botën/

PRISHTINË, 1 Dhjetor 2017-Gazeta DIELLI-B.Jashari/ Kosova më nuk ka kohë për të humbur, tha sot në mbrëmje Presidenti i Republikës, Hashim Thaçi.“Duhet t’i japim fund izolimit tonë duke ratifikuar marrëveshjen për shënimin e vijës kufitare me Malin e Zi”, theksoi ai. Presidenti e ka përshëndetur iniciativën e kryeministrit Haradinaj që marrëveshja për demarkacionin me Malin e Zi, të procedohet nga qeveria në Kuvendin e Kosovës.Ai tha se duhet të themelojmë Asociacionin e Komunave me shumicë serbe në Kosovë, që të dëshmojmë që jemi shtet dhe popull i besueshëm.

“Duhet të themelojmë Forcat e Armatosura të Kosovës, që të japim kontributin tonë modest në ruajtën e paqes kudo në botë. Duhet të vazhdojmë dialogun për normalizimin e marrëdhënieve me Serbinë dhe sa më shpejt të arrijmë marrëveshjen përfundimtare të paqes dhe pajtimit, si kusht kryesor për anëtarësimin e të dy shteteve respektive në strukturat euroatlantike”, tha presidenti Thaçi.Ai foli në pritjen e Ambasadës së Finlandës të organizuar në Prishtinë për nder të 100 vjetorit të pavarësisë së shtetit finlandez.Presidenti Thaçi tha se për ne në Kosovë, që po përgatitemi ta festojmë 10 vjetorin e parë të republikës sonë, 100 vjet duken shumë, por realisht në historinë evropiane edhe Finlanda mund të quhet një shtet i ri.Ai tha se gjithmonë i ka bërë përshtypje sa shumë të përbashkëta kanë Kosova dhe Finlanda.“Të dy shtetet e kemi edhe një person të përbashkët, presidentin Ahtisari, nobelistin e paqes që realisht ishte finlandezi i duhur, në kohën e duhur dhe në vendin e duhur, i cili mundësojë që Kosova të çlirohet një herë e përgjithmonë nga rreziku i okupimit”, u shpreh presidenti Thaçi.

Ai theksoi se me të dërguarin e posaçëm të Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, Presidenti Martti Ahtisaari, ka kaluar orë të tëra në shumë faza të shtetndërtimit të Kosovës.

“Pakkush e dinë që koncepti i tij për pavarësinë e kushtëzuar u bë i ditur qysh në vitin 1999, në një konferencë të organizuar nga presidenti Nelson Mandela dhe Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së, Kofi Annan. Qysh atëherë presidenti Ahtisaari e kuptoi se gota që thyhet njëherë dhe e gjakos dorën më s’mund të kapet në asnjë formë, sepse duhet shëruar plagën dhe shërimi i vetëm për Kosovën e përgjakur ishte pavarësia”, theksoi ai. Presidenti Thaçi ka kujtuar edhe rrëfimin e presidentit Ahtisaari se si pasioni i tij për paqen buron nga fati i keq që kishte ai si fëmijë, që të mbetej refugjatë kur Bashkimi Sovjetik e aneksoi një provincë finlandeze dhe mbi 400 mijë gra, fëmijë dhe burra finlandezë mbetën pa strehë dhe të uritur në mot të ftohtë arktik.

“Është forca e popullit finlandez që e bëri këtë shtet të ngrihej dhe të mos ngujohej në qarkun vicioz të urrejtjes dhe hakmarrjes, por të fokusohej në zhvillim dhe paqebërje. Bashkimi Sovjetik e okupoi Finlandën, por sot Finlanda e vogël ka arsimin më të mirë në botë, standardin më të mirë të jetesës dhe të drejtat më gjithëpërfshirëse për banorët e saj”, tha ai.

Presidenti Thaçi ka shtuar se ky ndoshta është edhe mësimi më i madh i këtij 100-vjetori finlandez.

“Netët në veri të Evropës, edhe në Finlandë, gjatë dimrit janë të gjata dhe të errëta. Por, edhe në netët më të gjata të historisë, kur tmerri dhe ankthet frikësonin popullatën dhe dridhnin shtetin, Finlanda e ka ditur se gjithmonë vjen edhe vera e gjatë dhe e bukur që nuk përfundon kurrë. Prandaj, sot qeveria dhe populli finlandez kanë konsensus për progres, për vlera, për të drejtat e njeriut, për barazinë e plotë në mes bashkëshortëve me parimin që shumica gjithmonë duhet jetë zemërgjerë me pakicën. Ky mësim i çmuar, ky shembull i progresit finlandez, duhet të jetë inspirim për ne në Kosovë”, u shpreh presidenti i Kosovës.Ne fund, presidenti Thaçi ngriti edhe dolli për mësimet e vlefshme që ka marrë nga presidenti Ahtisaari, të cilat, siç tha ai, Finlanda tash ia jep tërë botës.

BABA IM…MY DADDY…

December 1, 2017 by dgreca

BABA I IM…/

Profesor Sami Repishti i ka derguar redaksise se Diellit nje poezi, e cila titullohet “BABAI IM”. Dergesa shoqerohet me kete shenim: “Eshte nje poezi e publikuar ne revisten kosovare “Zeri i Rinise”, nr. 10, me date 8 mars 1980….E lexova , u preka shume per sensitivitetin e djalit shkrimtar, dhe e perktheva anglisht.Nese e vlen, do te deshirojsha shume te botohet ne dy versionet. Falemnderit!/

Te fala

Sami

=========================================

BABA I IM…

Baba i im

asnji herë nuk shkroi poezi

s’deshi a s’pati kohë

por në fëtyrën e tij

mund të lexojsh elegji

të shkruara nga plumbat

në lëkurën pergament

Baba i im

s’deshi a s’pati kohë

po edhe ato vite lufte

s’e lanë të shkruaj poezi

ushtruan të tjerët

të shkruajnë me plumba

në lëkurën e tij….

(Adem HASANI – Zëri i Rinisë (Kosovë) nr. 10. datë 8 mars 1980)

***

(English version)

MY DADDY

My daddy

had no desire

nor time

to ever write poetry

Behold!

riddled with bullets

elegies could be read

on his parched-skin face

My daddy had no desire

nor time

the years of war slipped by

giving him no chance to try

while others with bullets

stubbornly apply

their writing skills

on his parched skin.

(Translated into English by Sami Repishti – 11 march 1982)

Aristidh Ruci, firmëtari i retushuar

December 1, 2017 by dgreca

Në dokumentin, që u botua dhe që njihej në 50 vitet e shkuara mbeti enigmë se përse u hoqën firmëtarët dhe u vendosën fotografit?Në foto Aristidh Ruci është në të majtë, në rreshtin e dytë, fare pranë Ismail Qemalit”./Nga Gëzim Llojdia/1.Jeta e Aristidh Rucit

Për figurën e një prej firmëtarëve të Kuvendit historik të Vlorës Aristidh Rruci, “mendje e Vlorës kështu citohet në një botim ka pak të dhëna historike si edhe dokumente,faksimile.
Aristidh Rruci, “mendje e Vlorës”,shkruan Etien Dilo në dy botime që ka lënë pas vdekjes aksidentale. Emri i Aristidh Rucit është i lidhur me përpjekjet për hapjen e shkollave të para shqipe, që nga fundi i shekullit XIX me luftën për pavarësi, armatosjen e luftëtarëve te lirisë, me shpalljen e Pavarësisë, ngritjen e administratës shqiptare, me Epopenë e Vlorës, me luftën e paprere për një Shqipëri të lirë, të pavarur,demokratike; shkurt,qe shpirt nga shpirt i shqiptarizmit,thotë.Ky autor na shtjellon historinë e firmëtarit A.Rruci.

Lindi në Sheper të Zagorisë, me 11 Mars 1875. Pasi kreu (mësimet e para)mejtepin ne vendlindje,ndoq rimesimet ne gjimnazin”Zosimea” të Janinës. Në vitet 1896-1898 shkoi ne Stamboll ku punoi në një dyqan qe tregtonte lëndë ndërtimi. Me 1899-1904 qëndroi ne Janine duke punuar ne tregun e drithit. Pas këtij viti vjen në Picar të Vlorës, në ciflikun e Haxhi Muhametit si ekonomat. Ne vitin 1906 e deri në fund të jetës së tij u vendos në qytetin e Vlorës dhe a muarr me tregti.

2.Aktiviteti atdhetar

Dilo, na thotë se Aristidh Ruci, miku i ngushte i Ilia Dilo Sheperit, i cili ka qene edhe inspektor arsimi ne Vlore, ka zhvilluar një veprimtari të gjerë kombëtare. Ishte anëtar i klubit “Labëria” të Vlorës; me 1908, financoi blerje armesh për çetat patriotike dhe përhapjen e mësimit të gjuhës Shqipe. Midis të dhënave të tjera me interes janë se në korrik 1911 ishte anëtar i komisionit të organizimit të Kuvendit të Drashovicës, në përkrahje të Memorandumit të Gërces. Shkoi ne Itali se bashku me atdhetarë të tjerë vlonjate dhe u takuan me Ismail Qemalin dhe biseduan PR organizimin e Lëvizjes Kombëtare. Kishte korrespondence me Çajupin, Jani Vruhon e Sotir Kolen.Në vitin e ngritjes së flamurit në 1912 emri i Aristidh Rucit si përfaqësues i Vlorës shënohet ne Kuvendin Kombëtar të Shpalljes së Pavarësisë dhe ngritjen e Flamurit. Në vitet e qeverisë së Vlorës, zhvilloi një veprimtari të gjerë në mbështetje të saj për zgjidhjen e problemeve ekonomike e financiare. Ndihmoi ne ngritjen e administratës në Fier, Vlore, Tepelene, Gjirokastër e Delvinë.

Në vitet 1918-1920 u përfshi në një veprimtari të gjerë kombëtare, kundër pushtuesve italianë. Ishte anëtar i komisionit të organizimit të demonstratës anti-italiane me rastin e 28 Nëntorit 1919, tek Xhamia e Tabakëve. Së bashku me atdhetare të tjerë si :Osman Haxhiu, Beqir Sulo, Ymer Radhima e Abaz Mezini dërguan letër Qeverise së Përkohshme të Durrësit ku protestuan për qëndrimin shtypës të pushtuesve italianë ndaj popullit te Vlorës. (AQSh. Fondi. DPB, dosja nr. 48 origjinal). Mori pjesë në luftën e Vlorës, 1920, kundër pushtuesve. Në zjarrin e kësaj lufte, u krijua shoqëria patriotike “Perlindja Kombëtare”, ku komisioni ngarkoi :Aristidh Rucin dhe disa atdhetare të tjerë për hartimin e rregullores se saj.(AQSH, fondi 518, dok. nr. 640026). Komiteti”Mbrojtja Kombëtare”e ngarkoi për të shoqëruar bandën muzikore të Federatës: “Vatra” dhe Komisionin e Kryqit të Kuq Amerikan, në frontin e luftës në vitet 1920-1924 u përfshi në lëvizjen demokratike te vendit, në federatën “Atdheu” dhe shoqërinë “Bashkimi”. Një rol të veçante luaj në krahinën e Himarës dhe të Gjirokastrës.

Bashkëpunoi me atdhetaret vlonjate: Osman Haxhiu, Ali Asllani, Qazim Kokoshi, Murat Terbaci, Abaz Mezini, Ibrahim Abdullai dhe Dom Mark Vasa. Ndihmoi kishën Autoqefale Shqiptare dhe Visarion Xhuvanin.Në vitet 1921-1939 ka qenë edhe anëtar i Keshillit Administrativ te Bashkise se Vlores. Krahas tregtisë, që kishte në Vlore, ishte edhe sipërmarrës në fabrikën e duhanit në Durrës.

Në vitin 1937 u zgjodh afetar i kryesisë së Bankës Kombëtare Shqiptare.
Në gazetën”Jeta e re”, me 5 Gusht 1938,( sipas të dhënave që ka E.D) shkruhet : “Veçanërisht urojme mikun tone z. Aristidh Ruci, i cili është një atdhetar i provuar e nje inteligjencë e gjerë e Vlorës sonë…”

Në prill të vitit 1939, së bashku me Ali Asllanin, kryetar Bashkie dhe mjekët Vasil Dhimitri e Pavlo Pavli krijuan Degën e Kryqit të Kuq për Vlorën.Gjate Luftës se Dyte Botërore, si antifashist, arrestohet dhe internohet nga pushtuesit italiane ne Itali ….” (Muzeu historik i Vlorës).

3.Retushim i dokumentit të Pavarësisë

Për dokumentin kryesor të firmosur në Vlorë në ditën e ngritjes së flamurit mbetet mister se ku mund të ketë përfunduar ky akt madhor,ndërsa disponohet ende kopja e tij.
Fotokopje e dokumentit të Shpalljes së Pavarësisë Kombëtare nga Kuvendi i Vlorës me 28 Nëntor 1912, që gjendej ne sendugin e librave të Aristidh Rucit.

Firma A. Rruci lexohet qarte (kthimi rrlr, i rr-se se forte ne r të bute, është veçori e të folmes qytetare).
Në dokumentin, që u botua dhe që njihej në 50 vitet e shkuara mbeti enigmë se përse u hoqën firmëtarët dhe u vendosën fotografit?

E.Dilo na sjell këtë të dhënë interesante:

Në foto Aristidh Ruci është në të majtë, në rreshtin e dyte, fare pranë Ismail Oemalit”.
Më 28 Nëntor 1912, pas Shpalljes së Pavarësisë, I. Qemali me shoke dhe populli mbrapa, shkuan në xhami dhe në kishën kryesore të qytetit të dëgjonin lutjet fetare, udhëhequr nga klerikë shqiptarë. Edhe në xhami e kishë u duhen të ngrihen dhe të valojnë dy Flamurë të Shqipërisë. Gjithnjë sipas dokumenteve të elbasanasit Lef Nosi, këta të dy flamurë u gjenden në shtëpitë e Zotërinjve Aristidh Ruci e Eqrem Vlore” (Adem Hodo, Rev. “Koha e Jone”, f. 9, Nr.10-11-12, vjeti XII, tetor-dhjetor 1973).
Letërkëmbimi i Aristidh Rucit me Ilia Dilo Sheperin na sillte 28 Nëntorin e 1912. Aristidhi i shkruante nga Vlora për ato çaste historike që kalonte vendi, për miqësinë me I. Qemalin. Kur ishte hartuar Deklarata e Pavarësisë, i kishte bere këtë vërejtje:

“Nuk është aq entuziaste si janë Deklaratat e Pavarësisë të shteteve te tjera.”

Krahasonte Deklaratat e Austrisë, Italisë, Greqisë… dhe i dukej se Deklaratës sonë i mungonte ajo flakë entuziazmi.

I.Qemali e kishte bindur se,” dhe ashtu si është hartuar, e mirë që shmangte kundërshtime e pastaj, ftohje të disave”. Në letërkëmbimet që kanë patur, rrihnin të tilla mendime: “Shqipëria i përballoi rreziqet e moteve. U be një gjysme Shqipëri. Nuk u bë dot Shqipëria e plotë. Shqiptari mbeti shqiptar ne gjak, në gjuhë, në zakone e në vese. Mbetej për t’u forcuar ndjenja kombëtare. “Dobiçet e kombit” (shprehje e Volterit kjo), kështu quanin ata që s’merakoseshin për fatet e atdheut, ende i ndarë e i përçare në fise e krahina.”(Zbardhur nga një incizim bashkëbisedim me Q.Dilon, se letërkëmbimi është djegur se bashku me bibliotekën e Ilia Dilo Sheperit).
Nga dokumente dhe ngjarjet e tjera të rëndësishme veçojmë:
“Në shtatorin e 1914-s ,Vlora iu shtrua rebeleve, qeverisë që e kryesonte Mustafa Ndroqi .Burrat e mençur të Vlorës gjykuan se duheshin lejuar të hynin në qytet. Të veprohej ndryshe, sa gjak shqiptaresh do të derdhej.
disa rebelet do ta linin Vlorën, do të mërziteshin. Dhe, pa u mbushur muaji, e lanë. Në këto pune plot mend e urtësi, peshonte shume fjala e Aristidh Rucit.,prandaj mund te dëgjosh edhe sot nga vlonjate të moshuar: “Burrë më të zgjuar Vlora nuk ka patur”.
“Aristidh Ruci ishte shpirti i Epopesë së Vlorës” (gazeta “Patrioti” me rastin e 80-vjetorit të Pavarësisë). Aristidh Rruci qe një prijës se kishte pasonjës nuk kërkoi të vihej ndonjëherë në krye, po populli e desh në krye.
Ishte mik me kokë i shume burrave të njojtur vlonjate. Kush nuk e njihte në Vlorë e në Gjirokastër! Pjesëtar aktiv ne Shpalljen e Pavarësisë. Lufta e Vlorës serish e ngriti. “Organizator dhe shpirt i asaj Epopeje. Punonte brenda në Vlore për kryengritjen. Erdhi çasti të dilte jashtë Vlorës, të bashkohesh me luftëtarët, po i kërkuan të qëndronte atje, brenda në qytet, se atje kishte më shumë nevojë për të.
Sa i respektuar ishte për veprimtarinë e tij gjate luftës, po aq mbeti i respektuar ne popull pas luftës .Nuk pranoi asnjë pozite të lartë, që iu afrua.
4. Asnjë kambanë nuk lajmëroi shtegtimin e firmëtarit.
Fjalë dhimbje gjegjen në kohë mortesh. Asnjë kambanë nuk lajmëroi shtegtimin e firmëtarit në vitin 1950. Atdhetari i madh A.Rruci ikën nga jeta. Zë fill shtegtimi qiellor. Vec njerëzit e tij me dhembje të thellë e pa zë, vajtuan në Sheper.
Shtypi i emigracionit politik shkroi:”Vdiq ne Vlore, me 11 prill 1950, Aristidh Ruci, anëtar i Komitetit Qarkor i Ballit Kombëtar për Vlorën.”
“E kishin burgosur si tregtar. E vetmja kërkesë e tij,”Me çoni tek shokët e mi, të dënuarit politike.” (Gazeta “Flamuri”, maj 1950).

“Rrucajt, shkruan Jani Dilo, ishin të fjalës, të ndershëm dhe burra me të gjithë kuptimin e fjalës. Aristidhi pastaj nuk kishte shok as ne Vlore, as ne Shqipëri, aq ishte i mençur dhe i urte. Do të na shërbenin shume, po t’i kishim deri mbas çlirimit të vendit. Vdekja e tyre është një dacke e për fatin tonë famëkeq”(11 maj 1951) .
Aristidhi, i ndershëm si Aristidhi, “koka”e Vlorës, mendja…,’Pashai i ortodokseve”. (“Patrioti”, Nr. 21, nëntor 1992).

Kosova: The Balkan Treasure Trove of Humanity

December 1, 2017 by dgreca

Co-Authors: Dr Gabriela Bereghazyova & Dr Zuzana Palovic/

The youngest country in Europe is miracle born out of imperial ashes and the rumble of former Yugoslavia. Its story is as unparalleled as it is painful. Over the course of two millennia, Kosovo was swallowed by the Roman, Byzantine and Ottoman Empires before transitioning into the Kingdom and later the Socialist Federal Republic of Yugoslavia.

Reclaiming hope on the journey towards healing

The small nation still awaiting its international birth certificate is a collection of paradoxes. Overwhelmingly Albanian in its ethnicity, the roots of its culture and language reach into the depths of an elusive ancient Illyrian tribe. For much of the 20th century, the Kosovan people were held by the tight grip of Serbia until 1999. When the rest of the Eastern Bloc was transitioning towards democracy and the free market, Kosovo was only beginning its fight for freedom.

It was during the duress of war-torn Balkans that the world took a stand. In late 2000s, it was decided that the safest and only option for Europe was an independent and sovereign Kosovo. However, the troubled and very recent history continues to hinder Kosovo’s ascension to the international scene. Yet, the country remains hopeful. The fact that its state and economy are still in the making does nothing to limit the potential of the Kosovan human capital or dim the freshness of its vision.

A phoenix rises from the ashes of its predecessor

Mr Lirim Greiçevci shares insights into Kosovo’s thorny path to independence that he has been a part of from the very beginning. As he talks about the difficult relationship with stubborn Serbia, an uplifting message emerges from his reflections. People who embody integrity and combine compassion with practicality, always find a keen ear and a helping hand. Kosovo serves as a reminder that hatred and fear have short legs, while forgiveness, tolerance and patience flank the road to peace and success.

We were part of the Ottoman Empire for 500 years and many people converted to Islam.

Kosovo was once a part of the Roman Empire, then the Byzantine Empire and after that conquered by the Ottomans. We stayed under their control for 500 years. Before that, Kosovan Albanians were predominantly Christians. Once we were integrated into the Ottoman realm, most people converted to its culture and its religion. That was the only way, we could participate in the public life of the empire. It is also why the alliance with the Ottoman Empire was so strong for us.

There was no national indigenous movement within the country.

The downside was that there were no foundations for intellectuals to grow from, within our culture at home. The Ottomans did now allow schools in Albanian.

The Serbian-Ottoman Wars of the last millennium were not uncommon

The Ottomans were seen as a protector.

When other Balkan countries joined forces with Russia in the run up to WW1, the Albanians found themselves in a tricky lot. Afraid that they would lose their territory to the neighbouring countries, our people decided to side with the Ottomans. We were not a part of the regional fight against their empire, which is why when the great powers divided the Balkans, Albanians paid the price.

Our fate after the end of WW1 was different to that of much of the region.

We were not freed as the others, but rather subjugated. The territory of Kosovo was conquered by the Kingdom of Serbia in 1912. From that moment on, our freedom was ruthlessly suppressed. Land expropriation, deportations, imprisonment, the lack of opportunities for subsistence and the suppression of education were the norm. A deliberate policy of colonisation was implemented. The purpose was to push Albanians out of Kosovo. Many local communities were replaced by Serbs. This changed the ethnic composition of Kosovo.

Then came WW2 and Kosovo was tricked.

There was a general consensus that Kosovo would decide its fate after the war. But the fact that some Kosovan Albanians supported the Germans and the Italians during the war, served as an excuse to keep us in Yugoslavia by force.

We were never comfortable in Yugoslavia.

There were demonstrations and uprisings in my country until President Tito made Kosovo an autonomous province. In this period education flourished, factories opened, there was a national revival. But when he died in 1980, the Serbs began to roll back the autonomy. Eventually, all hope for sovereignty was abolished in 1989 and Kosovan Albanians were driven out of all institutional life.

Not all were united in the Socialist Federal Republic of Yugoslavia.

We created a parallel state within the state.

We had an independence referendum in 1991, but it was ignored. Kosovo then tried peaceful resistance and civil disobedience. We ran our own schools, hospitals and had a government in exile in Germany. Out of frustration that the peaceful route was not working, an underground group formed the Kosovo Liberation Army. Serbia responded immediately with reprisals. Massacres and burning down homes, led to the displacement a million people.

Eventually, there was a peace agreement in 1999 facilitated by the international community.

We accepted the peace deal, but the Serbs rejected it. They embarked on a mission of deporting almost all of the population to Albania, they killed 10,000 people, burned down 100,000 homes, raped 20,000 women. As a result, the international community decided to bomb Serbia and Kosovo for 78 days. Only then Serbia back down and Kosovo was placed under the UN’s government for 7 years.

A world stood by in shock during the 78-day war between NATO and the Milošević regime in the 1990s

We had to build the country from the scratch.

This included the institutions, legislation and education system. We are lucky to have many young people who have been educated at some of the best universities in the world, come back and help build Kosovo.

There was no intention to break up Serbia.

The UN special envoy tasked with recommending a final solution for Kosovo decided that independence was the best option. Unfortunately, Russia vetoed this solution. We were left with only one option – to declare Kosovan independence ourselves. That is what we did in 2008.

We did not want independence as a matter of prestige.

independence was the only way Kosovo could protect its freedom. We would never allow Serbia to decide our future for us, after what they did to us.

War crimes, military terror and ethnic cleansing are memories that are not easily forgotten

Old connections helped us.

The past alliance with the Ottoman Empire meant that Turkey has supported us all along. It lobbied on our behalf among Muslim countries. We have a good trade connection with Turkey and Turkish businesses are not afraid to invest in Kosovo. On the other hand, Western investors still see Kosovo as risky.

Kosovo has a very symbolic significance to the Serbs.

They created a myth that Kosovo is the cradle of Serbian civilisation. Historians proved this to be but a legend.

Serbia has been trying to undermine our stability.

They lobbied hard to prevent us from joining UNESO and Interpol. They scare investors and use the Serbian minority in Kosovo to push their agenda. The transition into a free market economy has not been easy because Serbia still has claims on the Kosovan property. The intention is to destabilise Kosovo from within and for Kosovo to be seen as a failed state. We have never seen our Serbian minority as a threat. They have extensive rights and although they are well integrated, they still take their instructions from Belgrade. This has got to stop.

Kosovo is a country still seeking its recgnition

Serbians are undermining peace in the Balkans.

The Kosovans are frustrated. Serbia has not yet come to terms with its past. They have never apologized or expressed regret. Furthermore, there are some groups of Albanians in Kosovo who advocate a unification with Albania. If Serbia keeps frustrating our efforts to join the international community, those groups will become much more prominent. The consensus in Kosovo is that it is an independent country. But if the population is disheartened, it will start looking for another solution.

We have not yet applied for the UN membership because of Russia’s threats.

Effectively and because of it, my country does not have a birth certificate that proves that it officially exists. This makes life difficult for us, as we cannot apply for EU membership without it.

“Kosovo is Serbian; Crimea is Russian” ?

We suspect that Russia is blocking our membership because of its own national interest.

The orthodox brotherhood of Serbia and Russia is only a part of the story. Perhaps Kosovo is a bargaining chip? Russia may want something in return for acknowledging Kosovo and the international community may not be prepared to pay the price for it.

The EU is critical to peace in the region

For Britain, the EU is a trading bloc. For us, the EU is much more than that. The EU is the guarantor of the peace agreements and an engine behind reforms. The EU is the only leverage we have to make Serbia accept us and to behave as a peaceful neighbour. Without peace between Kosovo and Serbia, the whole region is at risk.

We are negotiating with Serbia under the auspices of the EU.

It is a difficult route, but we are hopeful that we will soon find a mutually acceptable solution, so that we can both move on. We need to normalise the relations with Serbia, before we can join the UN, the EU and NATO.

Mr Greiçevci has been there to guide the rise of Kosovo from its very first start. His academic credentials gained both at home and in the UK, paved his way to becoming closely involved in the political life of the country and an active promoter of democracy prior to the declaration of its independence in 2007. Following this milestone event, Lirim participated in the devolution of power from the hands of an international administration into the newly established sovereign government. This placed him at the very heart of Kosovo’s negotiations with the EU. In addition to serving the Kosovan mission in the UN, before taking up his critically important diplomatic posting in London.(Kortezi Huffington Post)

KOSOVA DREJT “EVROPA PËR QYTETARËT”

December 1, 2017 by dgreca

-Kosova drejt pjesëmarrjes në programin “Evropa për qytetarët”, qeveria miraton nismën për marrëveshje me Bashkimin Evropian/-Komisioni Shtetëror i Kosovës gati për raportin e gjetjeve për shënjimin e kufirit me Malin e Zi/PRISHTINË, 1 Dhjetor 2017-Gazeta DIELLI-Behlul Jashari/ Qeveria e Kosovës, e drejtuar nga kryeministri Ramush Haradinaj, miratoi sot dy nisma për marrëveshje – me Bashkimit Evropian për pjesëmarrjen e Kosovës në programin ”Evropa për qytetarët” dhe me qeverin e Dukatës së Madhe të Luksemburgut për asistencë teknike ne procesin e integrimeve evropiane.

“Marrëveshjet bazohen në aspiratat dhe zotimet e Republikës së Kosovës që të zhvillojë partneritet që do të kontribuojë në integrimin dhe do të afirmojë vlerat evropiane në bashkëpunim bilateral dhe rajonal, duke stabilizuar edhe më tej zonën e Evropës juglindore”, tha ministrja e Integrimit Evropian, Dhurata Hoxha.Gjithashtu, theksoi ajo, përmes këtyre marrëveshjeve, Kosova e përmbush edhe një obligim që derivon nga Marrëveshja e Stabilizim Asociimit, respektivisht neni i 17-të i saj, sa i përket çështjes së bashkëpunimit me vendet tjera nënshkruese.“Marrëveshjet rregullojnë edhe kontributin financiar të Kosovës në programin ‘Evropa për Qytetarët’ dhe ‘Kontrollin financiar, rikuperimin dhe masat tjera kundër mashtrimit’”, tha ministrja.Delegacioni i Qeverisë së Republikës së Kosovës, theksoi ministrja Hoxha, do të vazhdojë negocimet me shtetet respektive me qëllim që të arrihet harmonizimi i obligimeve të ndërsjella që parashihen në marrëveshjet e ndërsjella.

Në mbledhjen e sotme u miratua edhe marrëveshja e qeverisë së Republikës së Kosovës dhe qeverisë së Mbretërisë së Bashkuar për mbrojtjen e investimeve.Qeveria miratoi edhe Koncept dokumentin për fushën e financimit të subjekteve politike, i cili ka qëllim rritjen e transparencës dhe llogaridhënies, qeverisjen e mirë dhe funksionimin demokratik të institucioneve si dhe të subjekteve politike.

Avancimi i mëtejmë i kornizës ligjore për sa i përket financimit të subjekteve politike është kërkesë e cila del nga Plani Kombëtar për Zbatimin e Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit, Axhenda për Reforma Evropiane si dhe nga standardet dhe praktikat më të mira ndërkombëtare.

Gjatë mbledhjes u miratua edhe vendimi për themelimin e Komisionit qeveritar për hartimin e Rregullores për flamurin dallues të Qeverisë së Republikës së Kosovës.Me kërkesë të Ministrisë së Financave u miratua vendimi për ndarjen e mjeteve të kursyera buxhetore në shumën prej 11 milionë euro për trajtimin mjekësor jashtë institucioneve publike, furnizim me barna dhe specializim të stafit shëndetësor.Qeveria miratoi vendimi për ndarjen e mjeteve financiare për pagesën e qirasë për Kishën Ortodokse Serbe për objektin e shfrytëzuar nga institucionet qeveritare në rrugën “Nazim Gafurri” në Prishtinë. Objekti është në shfrytëzim nga Ministria e Punës dhe Mirëqenies Sociale dhe nga Agjensioni Anti Korrupsion. Ngecja e pagesës së qirasë është për periudhën 31 muaj e gjysmë në vlerë prej 9063 euro për një muaj.Në mbledhje u miratua edhe vendimi preliminar për shpronësimin për interes publik të pronave të paluajtshme të cilat preken nga realizimi i Projektit për zgjerimin e mihjes sipërfaqësore për eksploatim të thëngjillit për prodhim të energjisë elektrike për nevoja të Korporatës Energjetike të Kosovës në zonat kadastrale Hade dhe Shipitullë të komunës së Obiliqit.

Kabineti qeveritar miratoi vendimin që t’i rekomandojë Presidentit të Republikës së Kosovës për dhënie të autorizimit ministrit të Financave për lidhjen e marrëveshjes së kredisë në mes të Republikës së Kosovës dhe Bankës Evropiane për Rindërtim dhe Zhvillim. Kjo kredi do të përdoret për financimin e projektit të autostradës Kijevë-Zahaq, ndërsa shuma prej 71 milionë euro dhe do të shlyhet me 24 këste të barabarta, nga dy për çdo vit. Data e fundit e shlyerjes së kredisë do të jetë 30 tetori 2032.

Qeveria miratoi edhe një vendim që e bën të zbatueshëm ligjin për mbështetje juridike dhe financiare të qytetarëve të Republikës së Kosovës, të personave të akuzuar potencialë nga Dhomat e Specializuara, dhe do të krijojë një komision ndërqeveritar për mbikëqyrjen e zbatimit të mbështetjes sipas Ligjit.Kabineti qeveritar në mbledhjen e sotme ka aprovuar edhe Koncept-dokumentin për trajtimin e Partneritetit Publik-Privat.Para se të përfundojë mbledhjen e qeverisë, kryeministri njoftoi për gatishmërinë e Komisionit Shtetëror për Shënjimin dhe Mirëmbajtjen e Kufirit Shtetëror për të prezantuar raportin e gjetjeve për shënjimin e kufirit me Malin e Zi. Kryeministri paralajmëroi se ky raport do të prezantohet në njërën nga mbledhjet e ardhshme, pas konsultimeve që do të zhvillohen mes institucioneve qendrore të Republikës së Kosovës.

Mbledhja e sotme ishte e 16-ta e qeveriisë së Kosovës të zgjedhjeve të 11 qershorit, të votuar në seancë të jashtëzakonshme të Kuvendit në 9 shtator, e cila nisi punën në 11 shtator duke mbajtur në mbrëmje mbledhjen e parë ku u bë konstituimi dhe u shqyrtua programi qeverisës, pasi gjatë ditës fillimisht u bë pranim-dorëzimi i detyrave në Kryeministri dhe nëpër ministri.