• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for March 2018

DIELLI EXCLUSIVE INTERVIEW WITH ERMONELA JAHO

March 30, 2018 by dgreca

DIELLI EXCLUSIVE INTERVIEW WITH ERMONELA JAHO ON MARCH 8, INTERNATIONAL WOMEN’S DAY/

2 Ermonela

-Thank you for speaking to Dielli on this special day for women!/

As the recipient of the 2016 International Opera Award and an opera soprano in high demand, how do you measure success? Is it the reviews of the critics, the admiration of the audience or the respect of the fellow opera singers?

I give my best at any performance, by stepping on the stage as if for the first time or the last time. I have no expectations from critics or the audience. Success will remain a relative term. The audience responds to an honest and heartfelt performance. I strive to give my all at any given performance in order to allow the heart to speak through the language of music. The voice is only a medium that reaches from the artist’s soul to the audience.

-You had stated that an important quality of a singer is to be an open-minded observant and archivist of one’s own experience as well as other’s.  How do you convey that in your performance?

Indeed, each note is an expression of the human condition. From the ancient times, the plays were meant to provide a form of therapy to the soul.  In addition, having lived in Albania under harsh conditions, I have a personal insight into a deep dimension of love and sacrifice. Conveying this on stage with credibility and compassion is what brings the public back to the seats of the theater. Being vulnerable and imperfect, often perceived as weaknesses, are qualities that are most relatable and therefore universal in expressing our humanity.

-What separates the Cio-Cio San character as portrayed by you? How do you embody on stage the qualities that make her unique?

Mostly her passion and intense feelings of self-sacrifice and unconditional love which are defying qualities for Albanian women. These are the emotional keys that unlock Cio-Cio San’s soul. There are great voices by truly great performers of the title role. In my view, each note of Madama Butterfly stems from a heart that does not know how to hold back. In the context of intense love and pain, I have had some compelling role models from Albanian women throughout history and particularly from my mother. I proudly follow in their footsteps. In truth, much like Cio-Cio San, I am reserved yet on stage I feel like I am able to let go of my personal guard, and show her in all of the beautiful colors of her soul. Interestingly, as an Albanian woman I portray a Japanese female character precisely thanks to a powerful dichotomy that I saw embodied in my mother’s essence. She has incredible strength of character despite her delicate appearance. She is equally reserved and passionate; quiet and outspoken.

-When you are not singing opera, what music do you like to listen to? Do you have a favorite composer or song?

I listen to instrumental music of various composers in my spare time. I wish to play some folk songs from Southern Albania. I am still unable to go to the end of a folkloric song without tearing up. Most of my family members including my mother were singers of Polyphony songs. Each time I wish to relive memories of the past as a young adult in Albania through those songs, I am overwhelmed by emotions and nostalgia. As far as books, I am partial to Psychology and related subjects. I feel drawn to it as I try to explore and understand more the human psyche especially at times when the very core of humanity faces new challenges. In today’s world, there is a sense of dehumanization that needs to be addressed. In this regard, I am an incorrigible Carl Yung follower.

-How can opera as a classic art form compete -and even stay relevant- in the fast-paced present time driven by constant transition, and instant flow of communication?

Opera appeals to our true humanity in the sense that it values the spiritual over the materialistic properties. While the daily reality has lowered our sensibility towards tragic events, opera intensifies and overemphasizes experiencing such feelings, which connect us as humans. I hope that Opera will continue to maintain such high artistic standards and not be transformed into a business transaction. Its multi-dimensionality i.e. the music, the theater, the choreography, provide an emotional explosion of great multitude, which serves as a reminder of what it is that we are missing in our daily lives. It is a celebration of our human spirit in its purest form – that’s why opera is still here.

-Opera singers learn the lines of a specific character in the respective language of the libretto? Does it help to have deeper knowledge of the original language? More specifically, does speaking Italian as good as you do have an advantage in portraying Madama Butterfly?

Certainly. There are certain nuances and linguistic colorations that add flavor to the performance. I remember in the past, when I was performing a Greek ballad, I researched the pitch and emphasis of every word in detail, in order to give my best interpretation. Singing involves much more than one’s voice. I try to connect to the human spirit through my voice.

-What is your biggest accomplishment? What are you most proud of?

Staying positive while believing in diligence and persistence.

-What advise would you give to your younger self? What would you say to the 18 year old Ermonela today?     

That stepping out of the comfort zone is the point when you would tap into opportunities that defy imagination. Your journey would be challenging and rewarding. Being different from your teenage friends, and having to rise above personal suffering, would teach you the value of hard work, would test your will and ultimately would bring you to live your dream. You would be tested by adversity a few times. Yet you shall overcome extreme hardships and episodes when you would be on the verge of abandoning your aspiration. Pursuing your dream through tremendous work and sacrifice is life’s true test. I wouldn’t have had it any other way.

As a guest speaker and a Master course instructor, I relay to my students the significance of rising above life’s circumstances. Experiencing hardship opens a window into the spirit of the artist that allows a deeper connection with our own humanity. Being imperfect and vulnerable while going through personal struggles are the qualities that resonate with the opera goers at any opera house, anytime, anywhere.

Good luck and much continues success!   

(Rafaela Prifti)

 

 

Filed Under: Featured Tagged With: Ermonela Jaho, Inetrview, Rafaela Prifti

Tingujt që mbrojnë jetën

March 29, 2018 by dgreca

Pranverë shqiptare zërash dhe shpresash në Scandinavia house Manhattan/
1 Koncerti
Nga Marjana BULKU
Fotografia: Ilir RIZAI/
Janë dhjetra mesazhe që transmeton kultura e stërlashtë në një prej shfaqjeve të saj të rralla në mbrojtje të jetës së artistit që i ka falur aq shumë artit dhe kulturës shqiptare,Bekim Lumit i cili po i nënshtrohet një mjekimi shëndetsor të kushtueshëm në çdo aspekt. Por artistët : Riad Ymeri,Ergin Oda,Donika Ukshini Gjokaj,Kushtrim Hoxha,Lori Miho,Bekim Çela,Faton Macula,Lekë Salihu,Taulant Mehmeti,Arens Leka,Angelo Miho,Lorivert Çobo,Shpend Xani, ose Bekim Lumi NYC’ friends triumfuan përmbi plagët e sëmundjes përmes magjisë që fal arti ku ndërthureshin zhanret artistike, tingujt e kultivuar, ato të lashtë dhe historikë , rebelë klasikë dhe modernist dhe ku spektatori , ky suportues i ndjeshëm kauzash të vërteta , u duk se shijoi një performancë të veçantë artistike e njerëzore. Të mbrosh me medikamente jetën tashmë është një e përditëshme që duam apo nuk duam bëhet pjesë e segmentit jetë, por ta mbrosh me tinguj atë ,është madhështorja sublime që vetëm magjia prej arti mundet ta falë. Ideja e Leonora Mehmetaj për të  ngjitur në skenë Miqtë e Bekim Lumit udhëtoi me shpejtësi nga shpirtrat e artistëve tek suportuesit  e eventit :Dr Shpresa Xhakli e Fadil Berisha , mbështetja e Motrave Qiriazi , objektivi fin dhe smart i mjeshtrit Ilir Rizaj e deri tek mbulimi i shpejtë nga kamerat e Albanian Culture TV  e Vera Belliu .
Një skenë e zotëruar nga artistët është gjithmonë plot me mesazhe që i drejtohen përtej skenës, ato depërtojnë thellë nëpër traditën tonë dukë i dhënë frymën dhe shpirtin e kohës që jetojmë. Tek artistët nuk mungon kurrë optimizmi për jetën sepsë arti është ngjyra, tingulli valsi i saj kompozuar mjeshtërisht nga gjenialët që muzeun e  kanë në çdo  skenë që i jep jetë vargut të tingujve të tyre të pavdekshëm : Simon Gjoni, Preng Jakova, Limoz Dizdari, Avni Mula.
Solidariteti i artistëve të cilët zhanret artistike i ndërthurën artistikisht me personalitete hibride që i këndon jetës jo kajmak thënë nga plaku i motshëm e rithënë përmes këngës udhës me trenin e jetës që ndalon edhe aty ku nuk duam ,triumfoi përmes mesazheve për jetën,pranverat e saj në 26 marsin e ftohtë në Manhattanin shumëngjyrësh.

Filed Under: Featured Tagged With: Ilir Rizai, Marjana Bulku, që mbrojnë jetën, Tingujt

Çfarë ishte Kampi i Tepelenës?

March 29, 2018 by dgreca

1 Te dhena Tepelene

nga Qendra e Sudimeve Albanologjike/

Në maj 1949 filloi të funksionojë kampi i Tepelenës, në të cilin u dërguan të gjithë të internuarit e kampit të Beratit. Arsyeja që u zgjodh Tepelena si vend internimi, mendoj se ka të bëje me disa lehtësi praktike. Tepelena ishte nën juridiksionin e Drejtorisë së Punëve të Brendshme të Beratit dhe aty gjendeshin disa kabina të mbetura nga koha e pushtimit italian, të cilat u përshtatën si vendbanime për të internuarit. Kampi i Tepelenës u drejtua nga dy komandantë: Bektash Pogaçe (1949 –1952) dhe Haki Ibrahimi (1952-1953), të dy me arsimim të papërfunduar. Organizimi i Tepelenës vazhdoi të ishte një vend i rrethuar me tela me gjemba, në të cilët të internuarit i cili kontrollohej nga ushtarë të armatosur. Gjatë viteve 1949-1953, në Tepelenë u vendosën rreth 1500 familje: burra, gra, të moshuar dhe fëmijë.

Tepelena nuk ishte i vetmi vend internimi në Shqipëri, as në këtë kohë dhe as gjatë gjithë viteve të regjimit komunist. Shumë krahina të tjera në Shqipëri shërbyen si vende për të internuar njerëz, faji i vetëm i të cilëve ishte se ishin të afërm të individëve që regjimi i konsideronte të rrezikshëm. Por, Tepelena është kampi i cili mbeti në mendjen e atyre që patën fatkeqësinë për të jetuar në të. Tepelena mbahet mend për kushtet tejet të vështira të jetesës dhe mungesën e theksuar të ushqimit, për mungesën e theksuar të higjienës, për punën tejet të rëndë që burrat, gratë dhe fëmijët mbi moshën 12 vjeç ishin të detyruar të zhvillonin.
Tepelena mbeti në kujtesën e njerëzve, pasi për shkak të këtyre kushteve të vështira, pati raste të shumta vdekjesh, sidomos në mosha të reja. Ndonëse dokumentet janë të pakta, ato tregojnë që gjatë viteve 1949-1950, lajmërohet për raste vdekjesh nga dizenteria. Ndërkohë që nga muaji tetor 1950 deri në dhjetor të po atij viti numri i fëmijëve është zvogëluar me 285 vetë, fenomen i cili nuk haset në kampe të tjera të ngjashme.
Disa studiues mendojnë se ishte pikërisht vdekshmëria e lartë e fëmijëve në kampin e Tepelenës dhe nevoja për të konsoliduar sistemin e internim-dëbimeve, që i detyroi drejtuesit e lartë komunistë të merrnin vendimin në fund të viti 1953 për ta mbyllur kampin e Tepelenës dhe në përgjithësi kampet e rrethuara me tela me gjemba.
Brezi më i ri i shqiptarëve ka pak njohuri për çfarë kanë ndodhur gjatë regjimit komunist dhe mekanizmat e përdorura prej tij për të mohuar të drejtat më elementare njerëzore për kundërshtarët realë apo imagjinarë. Dokumentet arkivore për vitet e para të regjimit mungojnë, apo janë shumë të pakta. Kjo për shkak të nivelit shumë të ulët të edukimit të nëpunësve të administratës së asaj kohe. Në kushtet kur po humbasin, për shkak të moshës, edhe dëshmitë e personave që e kanë jetuar atë kohë, shumë shpejt nuk do të kemi mundësi të gjejmë të dhëna mbi këto aspekte të Shqipërisë komuniste.
Në mënyrë që e kaluara të mos harrohet dhe të shërbejë për të kuptuar të tashmen dhe për të ndërtuar në baza më solide të ardhmen, shqiptarët kanë nevojë për të pasur disa vende të kujtesës, si: institucione burgimesh, internimesh etj. Sa i takon sistemit të internim-dëbimeve, kampi i Tepelenës do të ishte ideal si vend kujtese për disa arsye:
1. Ky kamp mbart qindra histori të dhimbshme njerëzore. Për shkak të situatës ekstreme të jetës në Kampin e Tepelenës, ai është përmendur në mënyrë të posaçme nga qeveria amerikane në vitin 1955, si pjesë e ankesës së saj në Kombet e Bashkuara për shkeljen e të drejtave të njeriut në Shqipëri dhe për përdorimin e punës së detyruar si ndëshkim.
2. Ai pasqyron më së miri tipologjinë e kampeve të rrethuara me tela me gjemba, të cilat nuk kanë qenë fenomen i përhapur në Lindjen Komuniste dhe mund të krahasohen vetëm me gulagët sovjetikë.
3. Ndërsa për kampe të tjera të tilla, si ai i Beratit, Krujës, Valiasit, Cërrikut, Shijakut, Porto – Palermos, Kuçovës, Kuçit të Vlorës etj., nuk na kanë mbetur objekte kujtese, për kampin e Tepelenës këto ekzistojnë. Disa nga barakat e kampit të Tepelenës ruhen ende. Për më tepër, skicat e Lekë Previzit na japin dëshmi për t’i rindërtuar kabinat ku strehoheshin të internuarit.
Pergatitur nga Qendra e Sudimeve Albanologjike, date 13 mars 2018, per te paraprire punen projektuese te memorialit te Tepelenes.

* Autoriteti për Informim mbi Dokumentet e ish-Sigurimit të Shtetit 1944÷1991

Filed Under: Opinion Tagged With: Cfare ishte, Gentiana Sula, Kampi i Tepelenes

TEPELENA,KAMPI KOMUNIST I SHFAROSJES SË FËMIJËVE

March 29, 2018 by dgreca

Rrefimi:…Mbas vdekjeve masive te femijve na hoqen nga Turani duke na derguar per ne kampin e Tepelenes .Une shkova ne ate kamp ne moshen 4-5 vjec. Ne kamp ishin afersisht rreth 2500 apo 3000 te internuar nga rrethe te ndryshme te Shqiperise , kampi perbehej kryesisht nga gra ,femije e pleq…/

simon-mirakaj

Ne Foto:Kampi Tepelene ,nga e majta Simoni, Katrina e Sokol Mirakaj/

Nga Simon Mirakaj/

Mbas prishjes me Jugosllavine vjen edhe transferimi i te internuarve qe gjendeshin ne Berat , Kucove,Kruje , per ne Tepelene.Fillimisht na dergojne ne Turan e Veliqot te Tepelenes,na strehojne ne stanet e dhive,ku te mbysnin pleshtat e pislliku.Mbas nje kohe te shkurter shume femije humben jeten nga mungesa e ushqimit si dhe nga kushtet cnjerzore ne stanet e bagetive.Mbas vdekjeve masive te femijve na hoqen nga Turani duke na derguar per ne kampin e Tepelenes .Une shkova ne ate kamp ne moshen 4-5 vjec. Kampi perbehej nga disa gazerma te cilat ishin ndertuar nga Italianet ne luften Italo- Greke.Ne njeren gazerme kishin mbetur vetem muret pa cati, aty na lanin nenat ne vere e dimer .Akoma i mbaj mend te qarat tona nga te ftohtit . Ne kamp ishin afersisht rreth 2500 apo 3000 te internuar nga rrethe te ndryshme te Shqiperise , kampi perbehej kryesisht nga gra ,femije e pleq.Kampi Ishte i rrethuar me tela me gjemba,jashte rrethimit ishte komanda e policise, komandant kampi ishte toger Haki Pogace, mbas toger Hakiut erdhi toger Ahmeti,marshall Tomi,aspirant Syrjai dhe kapterri apo tmerri kampit kapterr Selfo. Brenda kampit ishte infermeria dhe furra e bukes,jashta telave ishte bacja e policise.Buka ishte 600gr per ata qe punonin dhe 400 gr per te pa punet ,gjella ndahej nga kazanet qe kishin here groshe qe duhej mikroskop per te gjetur ndonje kokerr dhe bollgur me krimba.

Ishte lumturi kur motrat tona Lajdja,Klorja na sillnin gorrica , manaferra qe i mblidhnin rruges kur ketheheshin nga puna, apo ndonje gavete me hirre qe ja falnin nga baxhot fshataret Tepelenas. Ato punonin duke pre dru ne mal per policine e kampit dhe degen e Puneve te Brendshme te Tepelenes. Nga njehere i dergonin ne Turan per te mbajtur pleh ne kurriz per bahcen e komandes se policise se kampit. Motrat bashke me gruan e xhaxhait  Gjinen i ndane nga ne i nisen ne fabriken e tullave ne Valijas, kur ato nuk i kishin mbushur akoma 15 vjec.Gazerma kishte nje sobe dhe njerzit shtyheshin me njeri tjetrin per te pjekur lendet e dushkut qe ishin ushqim per derra,uria ishte e pranishme tek te rriturit tek femijet te cilet bertisnin naten dua buk o nane. Ajo qe e bene me te temerrshem kete kamp eshte se ne oborrin e saj afersisht prej dy hektaresh gjindeshin predhat e luftes Italo-Greke dhe i detyronin femijet per ti mbledhe e i stivonin si turre drush,kishte raste kur nenat per te zier rrobat ,ndiznin zjarrin e vendosnin kazanin icili shperthente nga mina poshte duke marre me vete dhe femijet qe ishin afer per tu ngrohur. Policia sic thashe me lart kishte bacen ku mbillnin zarzavate ,bostan etj,bacen e punonin te internuarit por frutet i hanin ata, ne vere ne kohen e pjekjes se bostanit ata i kepusnin dhe uleshin per te ngrene,femijet shtrinin duart mes telave duke shpresuar si femije do perfitonin ndonje cope bostan, por ata jo vetem qe nuk i jepnin por dhe lekurat i gerryenin mire e pastaj i hidhnin femijeve,ata kenaqeshin e qeshnin kur shikonin femijet qe turreshin per te kapur lekurat e bostanit te hedhura prej tyre.

Dy femije jo me shume se 9 vjec Liman Koleci e Zef Mirakaj nga uria kaluan rrethimin e telave e u turren murrizave per te mbledhur ca kokrra te kuqe qe leshonin ato per ti ngrene,kur po beheshin gati per te hyre ne kamp, i shikon kapterri i kap dhe i lidh per shtylle jashte telave afer cezmes.I mbajten te lidhur gjithe naten per shtylle edhe pse nuk pushonin se qari, ne pra nena e Zefit motrat e nena ime qendronim brenda telave duke i thene mos u frikeso se ja ku jemi,ai qante se thoshte po me ha shtriga,shihte ender ndersa flinte ashtu I lidhur dhe era e perplaste ujet e cezmes ne ftyren e tij ku zgjohej perseri .Cdo dite kishte vdekje femijsh apo pleqsh,ne kamp kane vdekur 400 femije,por ne si kemi dale gjalle nga ky kamp as une nuk e di! Tre here u levizen varret ,dhe sot ato nuk gjenden me se heren e fundit i vendosen ne buze te lumit Bence,icili dimrit vershonte duke marre cdo gje perpara!Kampi i Tepelenes u mbyll ne vitin 1954 dhe te gjithe te internuarit u shperndane ne kampe te ndryshme te Lushnjes si Saver,Plug,Rrapez ,Cerme,Gradishte,Grabjan,Gjaze. Ne keto kampe u be dhe bashkimi familjar me motrat dhe pjesen e ndare qe ishin derguar ne fabriken e tullave ne Valijas te Tiranes.

 

Filed Under: Politike Tagged With: Ju rrefej, Kampin e Tepelenes, Simon Mirakaj

Në një natë në kampin e Tepelenës kanë vdekur 33 fëmijë

March 29, 2018 by dgreca

1 Lek Previzi2 ok Tepelene1 Tepelene

LEK PREVIZI: Në një natë në kampin e Tepelenës kanë vdekur 33 fëmijë/“Po ua jap një shembull që ndoshta e keni harru  që ndoshta e mbajnë mend vetëm ata që kanë qenë aty që vetëm në një natë në kampin e Turanit të Tepelenës kanë vdekur 33 fëmijë të vegjël Lekë Pervizi i mbijetuari nga ky kamp.

“Bishin me flejt nanat dhe ngriheshin në mengjes me një fëmijë të vdekur edhe të ngrirë” Rudina Dema, e mbijetuara e këtij kampi.

“Ajo që është tragjike është sepse fëmijët edhe pleqët që vdisnin u varrosen jasht kampit ,jashtë telave .Kanë lëvizur tre herë i hoqën këtu dhe i ndërtun varrezat të “Ura e Bënçës”,nga ajo urë i dërguan buzë lumit mirëpo lumi dimrit vërshon dhe i ka marr eshtrat e tyre dhe sot të gjithë ata që kanë vdek në kampin e Tepelenës nuk kanë varrë”,Simon Mirakaj, po ashtu një i mbijetuar i këtij kampi famëkeq.

Lek Pervizi ,Rudina Dema dhe Simon Mirakaj janë tre të mbijetuarit e “Kampit të Tepelenes” ku gjateë viteve 1949-1954 vdiqën më shumë se 300 fëmijë. Kampi i punës së detyruar njihet si kampi më famëkeqi gjatë regjimit komunist .Në ditën ndërkombëtare të të zhdukurve autoriteti për Informim  mbi dokumentet e ish Sigurimit të shtetit bashkë me trupin diplomatik dhe të përndjekurit përkujtoj ata që humben jetën e eshtrat në Tepelenë.

Kujtimet e atyre që dolën gjallë hedhin dritë mbi vitet e errëta të dhunës .

“Po këtu në vitin 51 deri në vitin 54 kemi qëndrua 4 vjet deri sa u mbyllë kampi, pikërisht kjo kazerma këtu , quhet kazerma numër një se ishin katër kazerma rresht njëra pas tjetrës ,unë kam banu në numrin një me familjen time sigurisht me nënën e me vllahun tim këtu ka qenë dhe gjyshja ime po ajo ka vdekur këtu në kampin e Tepelenës bashkë me viktimat e tjera “,Leka.

Jetesa në kamp ishte e vështir mungonte ushqimi dhe ngrohja ,fëmijët mendonin se kjo ishte jeta ,një fushë e madhe me kazerma e rrethuar me tela me gjemba me policë që bënin apel dhe me tasa supe të ujit .

“Ftoftë ishte tmerr megjithatë nënat për me ruajt pak higjienën na lanin në një godinë e cila ka qenë pa çati pasi që ka qenë e bombarduar gjatë luftës Italiano-Greke, megjithatë në atë dimër të ftoftë pasi që dimrit në Tepelenë bënë ftoftë shumë na merrnin na lanin këtu duke u  mundu duke u përpjek me e ruajt pak higjienën “ thotë Simon Mirakaj.

Kjo godinë ka shërbyer si komanda e kampit të Tepelenës gjatë viteve të komunizmit , ky kamp ishte ndërtuar gjatë luftës Italo-Greke nga ushtarakët Italian ka shërbyer si kamp i përqendrimit të të internuarve dhe të dënuarve nga komunizmi .Secila prej kazermave ku në total ishin 5 kishte 500,600 të internuar që jetonin në kushte të tmerrshme .

“Ata që kishin mbaruar klasën e 6 dhe 7-tenë ,pleq apo gra që ishin dilnin në këto kodra për të pre dru për komandën që kishim ne .Te dera ku hynim ishte komanda e policisë që ruanin kampin,ajo çka e bënte më të rënd ishte mungesa e ushqimit këtu kishte dy herë që ndahej nga policia gjellë në drek dhe në dark ,dhe të duhej mikroskop që të gjeje një kokërr grosh apo një kokërr makaron “ shtoi Simon Mirakaj.

Në fushën që sot janë mbjell pisha në kujtim të shpirtrave dikur qëndronin të dënuarit .

“Ju jeni pak kjo fushë dikur ka qenë e mbushur plotë .Vetëm nga Mirdita janë internuar në një dit 2500 njerëz “, Leka.

“Ajo më e dhimbshmja për nënat tona se fëmija kujtonte se bota kjo është e rrethuar me tela nuk e ka idenë çka mund të arsyetoj një fëmijë 5 vjeç .Nuk ka më tmerr se sa fëmijët ti kërkojnë bukë nënës dhe ajo të mos ketë mundësin me i dhanë jo se ka qenë vetë e pa aftë  por nga dhuna që është ushtrua mbi të ,s’ka më tmerr .Unë dëgjoja në kazermë natën që bërtisnin fëmijët “ o nën du bukë”,thoshte Simon Mirakaj.

“Këtu ka qenë ndryshe tani është shembur ,kanë qenë krevat prej dërrase tre katërshe ,siç  i ka vizatuar z.Leka ,ne flejshim të gjithë pa dallim “,Rudina.

Prej aty perceptimi për botën jashtë mungonte përtej telave me xhëmba dukej se nuk kishte asgjë. Bepa Pervisi një e mbijetuar rrëfen se bota nga brenda dukej krejt ndryshe .

“Jo ne ishim të mbyllur po ku di fëmija se si janë gjanat e këqija ,të duken sikur janë normale kur je tepër e vogël ashtu është dhe s’ka tjetër. Mamaja ime ishte ajo që vuante sepse ajo e kuptonte s’kishim bukë , mungonin shumë gjëra sepse ashtu ishte ishte se vetëm për kampin mungonin ,ndoshta mungonin për tërë Shqipërinë ku e di unë në atë kohë se si kanë qenë punët . Unë kam jetuar nga viti 1948 deri në vitin 1954 isha vetëm 4 muajsh , vetëm me mamanë time kamë qenë këtu edhe kur kishte shumë fatëkeqësira që unë isha bebe nuk i kuptoja ,të tjerët pyesnin ua shihe atë zonjën me një bebe të vogël që nuk paska vdekur sonte sepse i zuri sëmundja “.

Dokumentet mbi kampin e Tepelenës ende nuk kanë dalë duke ngritur shumë pikëpyetje mbi ato vite të errëta ,informacionet për të vinë vetëm nga kujtimet që flasin për shifra të frikshme të zhdukurish.(Kortezi:News 24 Albania)

 

 

Filed Under: Histori Tagged With: 33 fëmijë, kane vdekur, Lek Previzi, Në një natë në kampin e Tepelenës

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • …
  • 48
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT