Archives for July 2019

FAME

July 23, 2019 by dgreca

famë/
Nga Astrit Lulushi/

Kush kërkon famë është vërtet si Sizifi i mitologjisë, gjithmonë i pakënaqur; ai nuk mund të bëhet Zot, nuk mund të rrafshojë malin, qëllimet e tij janë thjesht iluzione që nuk mund të arrihen.
Pushteti, jo rrallë, sjell famë. Kur njeriu është i etur për famë, ai shoqërohet nga lloj frikë e fshehur brenda vetes. Ky kombinim i dëshirës dhe frikës e shtynë atë për të bërë gjëra që nuk e përmbushin. Nuk e bëjnë të ndjehet i kënaqur. Dëshira për nderime publike çon në frikën e mos pëlqimit. Eshtë e padobishme të jesh marrësi i një nderimi të madh publik, nëse mungon respekti i vetes dhe i të tjerëve.
Në Apologjinë e Platonit, Sokrati e mirëpret jetën pas vdekjes, ku mund të takohet me figura të tilla si Sizifi, të cilët mendojnë se janë të mençur, në mënyrë që t’i pyesë ata dhe të gjejë kush është i urtë dhe kush mendon se është kur nuk është.
Albert Camus, në esenë “Miti i Sizifit”, e lartëson këtë figurë me statusin e një heroi absurd. Franz Kafka në mënyrë të përsëritur i referohej Sizifit si njeriu që luftoi për të arritur lartësitë vetëm për t’u hedhur poshtë në thellësi – një jete e pakuptimtë, sepse përbëhet nga përsëritja e zhveshur.

Marrëdhëniet ndëretnike në botën bashkëkohore

July 23, 2019 by dgreca

Marrëdhëniet ndëretnike në botën bashkëkohore/

Shkruan: Nikë Gashaj/

Në një numër të madh të shteteve të botës bashkëkohore manifestohen një sërë problemesh mbi baza etnike, nacionale, fetare, gjuhësore dhe dallime të tjera midis popullatës së tyre. Nuk janë të rralla marrëdhëniet e tensionuara, por as konfliktet e ashpra të cilat ua humbin jetën qindra mijëra ose madje miliona njerëzve. Qysh nga Lufta e Dytë Botërore në botë kanë qenë rreth 250 konflikte të mëdha etnike, ndër të cilat sipas numrit të viktimave dhe rëndësisë së pasojave, në veçanti janë të njohura përleshjet ndërmjet indusëve dhe myslimanëve pas ndarjes së Indisë (1947), lufta e kurdëve për të fituar shtetin e vet, luftërat e baskëve në Spanjë dhe të irlandezëve në Irlandën Veriore (të parët për qëllim të autonomisë, kurse të dytët për t’u ndarë dhe bashkuar me Republikën e Irlandës), konflikti me rastin e orvatjes së ndarjes së Bijafrës nga Nigeria (1967-70), e cila ka kushtuar rreth 2 milionë jetë njerëzish, përleshja ndërmjet popujve të Bahutut dhe Vatutsit në Ruandë dhe marrëdhëniet tejet të konfrontuara midis grupeve të njëjta në Burundu, konflikti në mes të shumicës singaleze dhe pakicës tamile në Sri-Lankë, si dhe lufta etnike në Bosnje dhe Hercegovinë, në Kosovë, në Maqedoni dhe në Luginën e Preshevës.

Para disa viteve (1991) është konstatuar se në botë veprojnë edhe rreth 640 lëvizje secesioniste, të cilat për bazë kanë arsyet nacionale respektivisht etnike. Shumë shtete që ballafaqohen me problemet e lartpërmendura bëjnë përpjekje që të gjejnë mënyra për t’i zgjidhur ato. Këtu një kujdes të veçantë do t’ia kushtojmë disa hulumtimeve shkencore të këtyre problemeve, si dhe disa ideve, të cilat gjatë decenieve të fundit janë prezantuar në literaturë, me qëllim që të kontribuojnë që këto shtete në mënyrë kushtetuese-juridike dhe institucionale, si dhe praktiko-politike të zgjidhin çështjet kruçiale, të përmirësohen marrëdhëniet ndëretnike, të hamonizohen interesat, të shmangen konfliktet, apo së paku të bëhet zbutja e tyre.

Idetë e tilla llogarisin në kapërcimin e dominimit ose të kërcënimit me dominim të një bashkësie etnonacionale mbi të tjerat, si dhe të vendosjes së raportit dhe bashkëpunimit ndëretnik mbi parimet e partneritetit. Mirëpo, këto ide në praktikën e një pjese të madhe të mapës politike nuk janë jetësuar.

Hulumtimet tregojnë se konfliktet rreth interesave dhe sistemit të vlerave luajnë rol shumë të madh dhe shpien deri në mosmarrëveshjet dhe kacafytjet politike. Me rastin e konflikteve të interesit, palët janë më të gatshme për kompromise, se sa me rastin e konflikteve rreth vlerave (fetare, ideologjike etj.).

Studiuesit theksojnë, po ashtu, se zgjidhjet kushtetuese dhe institucionale është më e lehtë t’i gjesh para se pas shpërthimit të përleshjeve të hapura, sepse kur të ndodhin kacafytjet, atëherë as ato zgjidhje të cilat në kohën e mëparshme ndoshta ishin të mundshme, më nuk e kënaqin as njërën prej palëve në konflikt. Ka mjaft indikatorë që tregojnë se lufta e të mëdhenjve për pushtet, apo e elitave politike, luan një rol tejet të madh dhe paraqet një nga shkaqet më kryesore të konflikteve.

Në atë drejtim, gjithsesi, një rol të rëndësishëm e kanë vetëdija etnike dhe paraftyrimi që ndonjë prej grupeve ka mbi vetveten, për tiparet etnike, nacionale, fetare të identitetit, si dhe mbi marrëdhëniet e veta me grupet e tjera. Imagjinatat e tilla përshkojnë jetën e anëtarëve të grupit dhe ato janë me rëndësi, pa marrë parasysh, ose pikërisht për arsye se në to mund të gjejmë një mbushullim paragjykimesh dhe paraftyrimesh të gabuara, elemente dhe ndjenja mitike e iracionale, botëkuptime të njëanshme etj. Kjo, natyrisht, e vështirëson edhe vërtetimin e së vërtetës dhe të zgjidhjeve të konflikteve dhe raporteve kontestuese ndërmjet dy ose të më shumë grupeve. Në zgjidhjen e këtyre çështjeve një rol të madh e luan pushteti i së drejtës, respektivisht aranzhmanet kushtetuese-juridike.

Në kërkimin e zgjidhjeve mbi baza të pushtetit të së drejtës domosdo duhen të merren në shqyrtim edhe idetë që parashohin krijimin e intitucioneve adekuate për shoqërinë pluraliste, heterogjene, multikulturore dhe multietnike, si dhe autonomitë e pakicave, qofshin ato politiko-territoriale, kulturore apo personale.

Problemi i jetës së përbashkët (konsociation) të popullatës së bashkësive të ndryshme etnike ka një rëndësi shumë të madhe në përpjestime të gjera, meqënëse numri i shteteve monoetnike në botë, sot është fare i vogël. Ndërkaq, sot jetojmë në epokën e “ringjalljes etnike“, të “eksplodimit të identitetit“ dhe të baticës së nacionalizmit etnik. Situata aktuale sot domosdo shpie në drejtim të studimit dhe analizës së opsioneve (zgjidhjeve) të ndryshme të institucionalizimit të statusit dhe marrëdhënieve ndëretnike në një shtet.

Opsionet, në një masë të madhe, varen nga situata të ndryshme: nga karakteristikat shoqërore të bashkësive etnike apo nacionale dhe marrëdhëniet e tyre reciproke, statusi, shpërndarja dhe vendosja territoriale, madhësia e kolektiviteteve në fjalë, si dhe nga ajo se a janë bashkësitë etnike të “territorializuara“ apo jetojnë në diasporë dhe – në rastin kur ato janë të territorializuara, cila është shkalla e homogjenitetit të popullatës me nacionalitetin përkatës në ndonjërin prej territoreve, respektivisht sa është madhësia e hapësirës ku kolektiviteti i tillë e përbën shumicën.

Kërkesat, të cilat i parashtrojnë bashkësitë e ndryshme etnike, mund të klasifikohen:

a) identiteti; b) të drejtat dhe liritë individuale e kolektive të bashkësisë etnonacionale pakicë; c)participimi i nacionaliteteve në pushtetin shtetëror; ç) synimet e bashkësive etnike të vendosin kontrollimin mbi resurset natyrore në trojet ku jetojnë ose në të cilat pretendojnë dhe në ndarjen e pasurisë shoqërore. Në disa raste pushtetin politik e kanë bashkësitë etnike shumicë, kurse pasurinë ekonomike e kanë bashkësitë etnike pakicë.

Në situata të tjera, bashkësitë etnike numerikisht më të vogla mund të jenë ekonomikisht të parëndësishme, por duke iu falëndëruar pozitës politike dhe “gjuhëzës“ në terezi të koalicioneve parlamentare, ose mandej në mënyrë sistemore, me të drejtë për veto, çka u jep mundësi që të ndikojnë në proceset politiko-juridike.

Në një hapësirë të gjerë, jo vetëm të Evropës Juglindore dhe të ish-Bashkimit Sovjetik, por edhe më gjerë, do të takohemi me konceptimin e kombit të bazuar në elemente të origjinës së përbashkët, gjuhës, kulturës, historisë etj., e jo sikurse trajtohet dhe definohet në teorinë politike të Evropës Perëndimore, të mbështetur nën nënshtetësinë e qytetarëve.

Në historinë e shteteve multietnike, një kohë të gjatë ka dominuar një koncept i tillë, se mbi bazat e të drejtave individuale të qytetarëve mund të zgjidhen edhe problemet e pakicave etnonacionale. Nga një logjikë e tillë, si dhe për arsye të frikës nga pasojat e ndonjë qasjeje tjetër, janë injoruar ose minimizuar të drejtat kolektive të pakicave kombëtare ose të grupeve etnike. Ndërkaq, një koncept i tillë u ka dhënë koloritin e vet ngjarjeve politike, shpeshherë të përgjakshme dhe me pasoja të rënda në marrëdhëniet ndëretnike.

Mirëpo, përveç përvojave negative të marrëdhënieve ndëretnike, njohjet teorike dhe praktike tregojnë se sot një numër i konsiderueshmë i shoqërive multietnike të Evropës demokratike bashkëkohore funksionojnë me sukses dhe në harmoni, si p.sh.: Finlanda, Tiroli Jugor i Italisë, Zvicra, Belgjika, etj.

Zhvillimi prosperues i këtyre vendeve nuk mund të paramendohet as të kuptohet, nëqoftëse nuk e kemi parasysh se sistemet e tyre politike janë të bazuar dhe të krijuar në rend të parë në parimet, sikurse janë: pushteti i së drejtës, përshtatshmëria, toleranca, nderimi, respektimi dhe besimi reciprok i qytetarëve dhe bashkësive etnike, nacionale, gjuhësore, fetare etj.

Nuk mund të thuhet se këto parime janë diçka e re, të panjohura në teori dhe praktikë, diçka në çka nuk thirren edhe shumë shtete të tjera. Ndërkaq, ajo çka është karakteristike për to qëndron në atë aspekt se parimet në fjalë në një mënyrë të terësishme sendërtohen në praktikë dhe se paraqesin një pjesë përbërëse të jetës së përditshme të qytetarëve dhe bashkësive etnonacionale.

KRYETARI I VATRES VIZITOI Z. ANTON RAJA

July 23, 2019 by dgreca

Sot, e Martë 23 Korrik 2019, paradite, Kryetari i Vatres z. Dritan Mishto vizitoi Z. Anton Raja në shtëpinë e tij ne Montebello, Nju Jork. Z. Raja është anetar i Këshillit të Vatrës , veprimtar i palodhur i komunitetit shqiptar në SHBA, organizator i shumë turneve të Golfit për grumbullimin e fondeve për Katedralen Shën Tereza në Prishtinë, dhe jo vetëm, si dhe një ndër bamirësit e njohur.

Kryetari i Vatrës shoqërohej nga anëtari i kryesisë së Vatrës dhe biznesmeni Zef Balaj dhe Editori i Diellit, Dalip Greca.

Z. Anton Raja kreu një operacion të vështirë, por tash gjendja e tij shëndetësore është stabilizuar dhe përmirësuar.

Antoni i priti, sic e ka zakon mysafiret; me buajri dhe u shërbeu vetë. Biseda, që zgjati për rreth dy orë, ishte e ngrohtë dhe e përzemërt.

Kryetari i Vatrës së bashku me shoqëruesit e tij i uruan shëndet dhe të shkuara Antonit.

AFROHUNI SHQIPTARË!

July 22, 2019 by dgreca

NJË THIRRJE NGA SHKRIMTARI I LARTËSIVE, MARTIN CAMAJ: “AFROHUNI SHQIPTARË”!/

“Nga palci i urrejtjes dëshiroj me dalë, si bima prej fare në pranverë”/

Nga Frank Shkreli

Ky muaj shënon përvjetorin e lindjes së shkrimtarit dhe poetitit të mërguar shqiptar, Martin Camajt, me 21 Korrik të vitit 1925, në Temal të Dukagjinit. Camaj ka ndërruar jetë në qytetin Munich të Gjermanisë, marsin e vitit 1992. Shkrimtar dhe albanolog i njohur shqiptar në botën perëndimore, gjatë periudhës komuniste, Martin Camaj ishte edukuar në kolegjin e jezuitëve në Shkodër, ndërsa është arratisur në perëndim, në vitin 1956. Është doktoruar në Romë, ku ka bashkpunuar ngusht me Profesor Ernest Koliqin, në drejtimin e revistës së famshme “Shëjzat”, si dhe në veprimtari të tjera në fushën e albanalogjisë dhe të letrave shqipe. Martin Camaj ka vazhduar të bashkpunonte me “Shëjzat” edhe pas largimit të tij nga Roma për në Gjermani, ku ka punuar si profesor i albanologjisë në universitetin e Munichut deri që ndërroi jetë, në vitin 1992. Ernest Koliqi kishte shkruar se në veprat e tij, miku dhe bashkpuntori i ngusht për vite të tëra, Martin Camaj, p;r nga natyra ishte human dhe paqësor, duke e cilësuar atë si një njeri të letrave, i cili në veprat e tija, “Lëshon nji kushtrim jo luftarak, por paqësuer, plot shpirtbardhsi dhe flakë dashunije vëllaznore”, midis shqiptarëve, ndërsa ka cituar poetin:

“Avitu, njeri! Afrohuni shqiptarë!

Nga palci i urrejtjes dëshiroj me dalë

Si bima prej fare në pranverë”.

Është kjo një thirrje që del nga zemra dhe nga shpirti paqësor dhe jo hakmarrës i poetit dhe shkrimtarit Martin Camaj që duhej të rezononte edhe sot sidomos në këtë periudhë konfliktesh dhe mosmarrveshjesh politike, personale dhe partiake që vazhdojnë të përçajnë dhe të ndajnë shoqërinë shqiptare dhe shqiptarët, në përgjithësi, për të cilën Camaj nuk do të ishte aspak i kënaqur. Është një thirrje kjo, e një shkrimtari e poeti shqiptar, i cili ndonëse, siç dihet, regjimi komunist ia “kishte mbyllur portën” — ashtu siç shprehet Ismail Kadare për të — ai prap se prap nuk mbante inat e hidhërim, por bënte thirrje për afrim midis shqiptarëve, madje edhe gjatë një periudhë urrejtjeje si ajo e komunizmit, kur në Shqipëri, vetëm të përmendje emrin e Martin Camajt ose të shkrimtarëve të tjerë si ai në mërgim, të priste qelia e burgut ose dënime të tjera të rënda.

Megjithkëtë, ka shkruar Ismail Kadare, Camaj, “Nuk i lejoi vetes asnjëherë që, duke përfituar prej lirisë që i jepte mërgimi, të shkruante kundër si-vëllezërve të tij në Shqipëri. Ishte e vërtetë, se në kohën që ai kujtohej e bëhej merak për ta, ata nuk u kujtuan kurrë për të, por kjo nuk e shtyu asnjëherë (Martin Camajn) t’u mbante mëri për shpërfilljen apo harresën e tyre të gjatë. Ishte i ndjeshëm për gjendjen e tyre, për optimizmin e rremë e për ankthin e fshehur me kujdes midis festës po aq të rreme”, është shprehur Ismail Kadare, në vlerësimin e tij për Camajn. “Në ngrehinën e përkorë të letrave shqipe, atje ku është duke zënë vendin e vet Martin Camaj, ashtu si në çdo panteon, hyhet vetëm prej një porte, asaj të madhes. E ajo portë, siç e tregon emri, nuk njeh veçse arsyet e mëdha”, ka shkruar Kadare. Ai e ka quajtur Martin Camajn, “Shkrimtari i Lartësive…që i ka strehuar ngjarjet dhe personazhet e veta në një lartësi që iu siguronte pavarësinë. Ka kujtuar ndoshta se do ta mbronte artin e tij prej ndikimit të katrahurës shqiptare, asaj së cilës kujtonte se i kishte lënë lamtumirën”.

Fatkeqsisht, “katrahura shqiptare” të cilës i referohet Kadare — sidomos në fushën politike — është ndoshta më e thekësuara sot se kurdoherë tjetër ç’prej kohës së komunizmit. Sot më shumë se kurrë, në këtë rrëmujë në të cilën ndodhet bota shqiptare, thirrja e këtij poeti për “Afrim të Shqiptarëve”, është tepër aktuale dhe ndoshta më e nevojshme se kurrrë më parë, pasi – siç ka shkruar edhe miku i tij Ernest Koliqi—kjo thirrje e Camajt del me të vërtetë nga zemra e një, “Pjestari të një djelmënije të vrugosun në shpirt nga nji stuhi ngjarjesh tepër shqetsuese, të nji djelmënije që u randue me vuajtje të pameritueshme ç’se filloi me marrë mend”, dhe si i tillë, “Njohu mërgimin, fushat e përqendrimit, punën e përdhunëshme…”. Megjith këto përvoja të këqia personale, Martin Camaj nuk shprehu kurrë urrejtje ndaj shqiptarëve, përfshirë regjimin komunist dhe ata të cilët i kishin mohuar të drejtën të jetonte dhe të punonte në Atdheun e tij të lindjes, për të cilin jetoi dhe punoi gjithë jetën në mërgim, gjithmonë i shtyrë nga dashuria dhe besnikëria ndaj vendit të origjinës të parëve të tij.

Këto ndjenja mos urrejtjeje ndaj shqiptarit — megjithë vuajtjet e tija dhe të familjes së tij nga komunizmi – Martin Camaj, prapseprap falënderon nuk ruante urrjejte as inat ndaj atij sistemi dhe njerëzve që e mbështetën atë regjim në pushtet për pothuaj gjyësm shekulli. Me shembjen e komunizmin në Shqipëri, ai kishte filluar komunikimin me vendlindjen e tij, përfshirë Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Intelektualëve të pavarur shqiptarë , ku edhe u antarësua e tij në radhët e kësaj orgnizate e cila qe krijuar në vitin 1991, duke komentuar pranimin e tij në atë organizatë, duke thënë se, vlersimi që i bërë atij me atë rast, “na afron”. Në një letër dërguar Lidhjes së Shkrimtarëve të Pavarur Phqiptarë në vitin 1992, ai u ishte drejtuar atyre dhe “mbarë popullit shqiptar” me fjalët “të dashur miq e vëllazën shqiptarë”: “Të dashunve miq e vllazën shqiptarë, intelektualë, artistë dhe mbarë popull shqiptar”, duke përcjellë përshëndetjet e tija, vetëm disa ditë para se të ndërronte jetë, mbarë popullit shqiptar me këto fjalë: “Ndonse të ndamë për një gjysmë shekulli, unë jam i jueji e ju jeni të mijt”, ka shënuar Ardian Klosi në një shkrim, duke cituar letrën e Martin Camajt, dërguar Lidhjes së Shkrimtarëve e Intelektualëve të pavarur të Shqipërisë, në vitin1992.

Në këtë frymë vëllazërimi e afrimi me njëri tjetrin, nepërmjet veprave të tija, Martin Camaj u bën thirrje shqiptarëve për afrim, për pajtim e bashkim midis tyre, pa marrë parasyshë dallimet politike — jo se ai kishte frikë ndonjë njeri, se, siç ka shkruar Ernest Koliqi, gjithë jetën e tij, Martin Camaj, “Trimnisht ka përdorur penën, si të parët e tij dikurë taganin dhe pushkën”. Por ai ka vlersuar se nga thirrja e Martin Camaj, “Afrohuni Shqiptarë”, rrjedhë, “Fisnikija e lashtë e malësorve, kalorsija e natyrshme që u pajisë atyre shpirtin, pikon papritmas edhe në vepër të këtij pinjolli të tyne, e i cili e di harresën në të cilën bota e huej dhe vendase i la malet tona.” Si pinjoll i atyre maleve, shkruan Koliqi në parathënjen e veprës së Camajt, “Djella”, Martin Camaj e kishte gjithmonë,“Parasyshë mospërfilljen e pavarëshme që shumica e qytetarëve ka dëftue për këta fatosa të lindun, e të cilët si kala e gjallë mbrojtën Kombin nga sulmet e sllavëve”. Ndonëse, Martin Camaj, sipas tij, “Nuk ishte i nxjerrë jashtë mureve, si Fishta, Konica, Koliqi, por kjo nuk e bënte më pak të ndërlikuar problemin e tij. Kishte qenë thjesht nënshtetas i atij vendi që quhej Shqipëri, por asnjëherë brenda kullës letrare të saj. Ka gjasë që për një kohë të gjatë, në nënvetëdijen e tij shestohej e paarritshmja: të bënte pjesë një ditë në atë fis apo në atë urdhër trillan”, ka shkruar ai.

Fatkeqsisht, ashtu i pa dashur dhe i pakuptueshëm si në kohën e komunizmit – siç ishin edhe At Gjergj Fisjhta, Faik Konica dhe Ernest Koliqi, ndër të tjerë të mëdhej shkrimtarë të asaj gjenerate –Martin Camaj dhe miqtë e tij me të cilët punoi për pothuaj gjysëm shekulli duke e bërë të njohur Kombin Shqiptar, identitetin, kulturën dhe gjuhën e tij të vjetër në botën perëndimore – edhe me ndërrimin e epokës, 30-vjet post-komunizëm, mbeten pothuaj ashtu si në kohën e komunizmit –.të pa dashur dhe të pakuptueshëm!

Ka rdhur koha që të përfillet thirrja e Martin Camajt: “AVITU NJERI! AFROHUNI SHQIPTARË”!

Kosova, Bust Senatorit Amerikan Bob Dole

July 22, 2019 by dgreca

-Kryeministri në detyrë Haradinaj: Sot, i gjithë populli i Kosovës e nderon veten dhe miqësinë e përjetshme me ShBA-të. Me rastin e ditëlindjes së Senatorit Bob Dole, ne po shënojmë nisjen e projektit për një përmendore/

-Busti i Senatorit Bob Dole planifikohet të përurohet më 28 nëntor 2019, që përkon me Ditët e Falënderimeve të Shteteve të Bashkuara të Amerikës/

PRISHTINË, 22 Korrik 2019-Gazeta DIELLI/ Kryeministri në detyrë i Republikës së Kosovës, Ramush Haradinaj, mori pjesë në shënimin e ditëlindjes dhe inicimit të ndërtimit të bustit për Senatorin Bob Dole, që do të përurohet më 28 nëntor 2019, që përkon me Ditët e Falënderimeve në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Me këtë rast, kryeministri në detyrë Haradinaj tha se ky është një moment mjaftë i mirë për t’i uruar një miku të Kosovës ditëlindjen dhe ai është Senatori Bob Dole, duke falënderuar për prezencën dhe kujdes ambasadorin e ShBA-së në Kosovë, Philip Kosnett, zonjën Alison Kosnett, dhe drejtorin ekzekutiv të Odës Ekonomike Amerikane, Arian Zeka.

“Po më atribuohet shumë kujdesi për këtë përmendore dhe t’iu them të drejtën unë vetëm ndihmoj, por iniciativa ka ardhur prej qytetarëve, bizneseve, Odës, shumë miqve që janë këtu prezentë dhe më lejoni t’ju falënderoj gjithë juve që jeni bashkuar sot dhe me rastin e ditëlindjes së Senatorit Bob Dole, ne po shënojmë nisjen e projektit për një përmendore për Senatorin Bob Dole”, tha kryeministri në detyrë Haradinaj.

Kryeministri në detyrë Ramush Haradinaj, falënderoj Senatorin Bob Dole për dakordimin e dhënë që ne të veprojmë kështu, duke theksuar se me respektin më të madh i është drejtuar edhe Komunës së Prishtinës me shkresat e duhura dhe tashmë ky proces ka filluar, duke kujtuar kohën e 29 viteve më parë, në vitin 1990 kur është bërë vizita e parë e një delegacioni të lartë të senatorëve amerikanë në Kosovë.”Përderisa Senatori Dole ishte në hotelin “Grand” duke bashkëbiseduar me udhëheqësin e atëhershëm të shqiptarëve, presidentin tonë historik, Ibrahim Rugova, policia, regjimi i Millosheviqit kishte filluar keqtrajtimin e qytetarëve jashtë. Kjo vizitë ishte kthesë, kjo vizitë ishte një nismë për së mbari e Kosovës dhe kështu u vazhdua nga të gjithë ata që na nderuan me vizita më pastaj në Kosovë dhe kështu u vazhdua me përkrahjen e vitit ’99, me ndërprerjen e tragjedisë dhe kthimin e jetës në Kosovë dhe mendoj se sot, i gjithë populli i Kosovës e nderon veten dhe këtë miqësi”, tha kryeministri në detyrë Haradinaj, duke shtuar se janë të gëzuar që populli i Kosovës i drejtohet me një nderim dhe në shenjë falënderimi për kontributin e tij jetësor për Kosovën, Senatorit Bob Dole.
“Falënderojmë presidentin Trump për kujdesin për Kosovën dhe njëkohësisht urojmë që miqësia jonë Kosovë- Amerikë të jetë e përjetshme. Zoti e Bekoftë Kosovën! Zoti e bekoftë Amerikën!”, tha kryeministri në detyrë Haradinaj.

Po ashtu, kryeministri në detyrë Haradinaj beson se artisti Luan Mulliqi, të cilit i është besuar kjo detyrë, do të na nderojë poashtu dhe do të jemi të nderuar.
Ambasadori i Shteteve të Bashkuara të Amerikës z. Philip Kosnett, falënderoi kryeministrin në detyrë, Qeverinë e Kosovës, Komunën e Prishtinës dhe Odën Ekonomike Amerikane të Kosovës për mundësinë e këtij çasti frymëzuese, duke thënë se bashkë me bashkëshorten e tij janë të nderuar që janë dëshmitarë të vënies së gurthemelit dhe po ashtu edhe senatori Bob Dole është prekur nga ky nderim.

“Gjatë tërë jetës së tij në shërbim, fillimisht si hero i ushtrisë amerikane gjatë Luftës së Dytë Botërore, pastaj në Kongresin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, si kandidat për president të SHBA-ve dhe tani si njëri ndër burrështetasit më të respektuar, Bob Dole i ka prirë gjithmonë shtytjes përpara të kauzës së lirisë në tërë botën. Andaj, nuk ishte fare befasi që ai u bë mbështetës i pazëvendësueshëm i Kosovës, duke qëndruar përkrahë popullit të këtij vendi në përpjekjet tuaja për ta ndërtuar një shtet të fortë dhe të lirë”, tha ambasadori Kosnett.

Drejtori ekzekutiv i Odës Ekonomike Amerikane, Arian Zeka, tha se nuk ka mënyrë më të mirë sesa kjo e sotmja që t’i urojmë senatorit Bob Dole ditëlindjen e tij, e në të njëjtën kohë nuk ka ditë më të mirë se kjo e sotmja që bashkërisht të konfirmojmë përjetësimin e kujtesës për gjithë rolin dhe kontributin që senatori Bob Dole ka pasur në Kosovë.

Busti i Senatorit Bob Dole planifikohet të përurohet më 28 nëntor 2019, që përkon me Ditët e Falënderimeve të Shteteve të Bashkuara të Amerikës./b.j/

***

Kryeministri Haradinaj: 22 Korriku 2010, datë e rëndësishme e shtetësisë së Kosovës

PRISHTINË, 22 Korrik 2019-Gazeta DIELLI/ Kryeministri në detyrë i Republikës së Kosovës, Ramush Haradinaj, ka shkruar sot:

Një nga datat më të rëndësishme të shtetësisë së Kosovës është edhe 22 korriku i vitit 2010, kur Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë shpalli verdiktin se, Pavarësia e Kosovës është legjitime dhe e drejtë dhe nuk bie ndesh me të Drejtën Ndërkombëtare.
Ky vendim historik për vendin, konfirmoi themelet e pavarësisë tonë, të sovranitetit të shtetit dhe integritetit territorial.
Për koicidencë, një ditë para vendimit të GjND-së, më 21 korrik, unë u thirra në Hagë, në procesin e dytë gjyqësor. Sot, kur sërish thirrem në Hagë, në këtë përvjetor të nëntë, Kosova është më e fortë se kurrë, si shtet i pavarur, sovran, demokratik, unik, i pandashëm dhe i përkushtuar në rrugën euro-atlantike.