Archives for September 2020

DAVID L.Phillips: Marrëveshja e Washingtonit injoroi çështjen thelbësore*

September 15, 2020 by dgreca

Marrëveshja e Washingtonit injoroi çështjen thelbësore – njohjen reciproke ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Kështu ka thënë David L. Phillips, ish-këshilltar i lartë në Departamentin Amerikan të Shtetit, aktualisht drejtor i Programit për Ndërtimin e Paqes dhe të Drejtave të Njeriut në Universitetin e Kolumbias.

Sipas tij, me përjashtim të njohjes nga Izraeli, pjesë tjetër e marrëveshjes është një rilexim i marrëveshjeve ekzistuese.

“Marrëveshja e Washingtonit është e heshtur sa i përket njohjes reciproke, e cila qëndron në thelbin e problemeve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Marrëveshjet për targa dhe diploma janë të mira. Por ato nuk janë zëvendësim për një marrëveshje të përgjithshme, për njohjen reciproke”, ka thënë Phillips në intervistën e javës për “Kohën Ditore”. Sipas Phillips, Shtetet e Bashkuara do të duhej të lëshonin një “deklaratë të presidentit”, duke afirmuar politikën e saj karshi Kosovës dhe duke u bërë thirrje shteteve të tjera që ta njohin pavarësinë e Kosovës. Por, siç ka thënë ai, administrata aktuale ishte e përqendruar në arritjen e një marrëveshjeje për bashkëpunim ekonomik rajonal, në mënyrë që Trumpi të pretendojë një sukses në politikën e jashtme përpara zgjedhjeve të SHBA-së, të cilat mbahen në nëntor. Teksa ka folur për elementet që duhet t’i përmbajë një marrëveshje finale dhe ligjërisht e obligueshme Phillips, i cili ka shërbyer si këshilltar i lartë në Sekretariatin e Kombeve të Bashkuara, vlerëson se Serbia është ajo që duhet të bëjë kompromise.

“Serbia duhet ta njohë pavarësinë e Kosovës, të vendosë marrëdhënie diplomatike dhe t’u bëjë thirrje vendeve të tjera t’i normalizojnë marrëdhëniet me Kosovën. Ajo duhet të mbështesë anëtarësimin e Kosovës në organizata ndërkombëtare dhe të mirëpresë flamurin e Kosovës që valëvitet jashtë selisë së Kombeve të Bashkuara”, ka theksuar ai. Sa i takon Kosovës, sipas Phillipsit, nuk duhet dhënë asgjë më shumë përveç riafirmimit të angazhimit për mbrojtjen dhe promovimin e të drejtave të pakicave dhe ruajtjen e trashëgimisë kulturore serbe.

“Njohja nga Izraeli, pika e vetme historike”

KD: Z. Phillips, cili është vlerësimi juaj për arritjen e Marrëveshjes në Washington, ku Kosova dhe Serbia u zotuan para Shteteve të Bashkuara për normalizim ekonomik?

Phillips: Njoftimi i njohjes reciproke midis Izraelit dhe Kosovës është një përparim historik. Ai u dërgon sinjal vendeve të tjera se armiqësitë e vjetra duhet të braktisen dhe se kontakti, komunikimi dhe bashkëpunimi sjellin përfitime reciproke. Shumë njerëz kanë punuar në normalizimin e marrëdhënieve me Izraelin gjatë shumë vjetëve. Ata meritojnë nderim. Ne gjithashtu duhet ta pranojmë rolin e administratës Trump në ndihmën e dhënë për të nënshkruar marrëveshjen.

KD: Cilat pika të kësaj marrëveshjeje konsideroni se mund t’i sjellin përfitime dhe janë të rëndësishme për Kosovën?

Phillips: Marrëveshja e Washingtonit është e heshtur sa i përket njohjes reciproke, e cila qëndron në thelbin e problemeve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Kryeministri Avdullah Hoti e ka bërë të qartë se marrëveshjet teknike, të tilla si bashkëpunimi ekonomik rajonal dhe personat e zhdukur, nuk janë zëvendësim për një marrëveshje të plotë dhe përfundimtare për normalizim. Marrëveshjet teknike do të rrjedhin nga një marrëveshje e përgjithshme për normalizim.

Serbia e ka humbur Kosovën si rezultat i krimeve të Milosheviqit. Serbia duhet të përballet me faktin se Kosova nuk do të kthehet më kurrë në “status quo”. Kur Serbia e pranon që Kosova është një shtet i pavarur dhe sovran, atëherë Serbia mund të shënojë përparim drejt bërjes së një shteti normal dhe të përfitojë duke qenë pjesë e sistemit ndërkombëtar.

KD: Në draftet fillestare të marrëveshjes ka ekzistuar edhe pika që flet për angazhim të palëve drejt njohjes reciproke, por pas refuzimit të Serbisë ajo u largua. A ka mundur të shtyhej përpara kjo çështje, meqë marrëveshja u ndërmjetësua në Shtëpinë e Bardhë?

Phillips: Shtetet e Bashkuara do të duhej të kishin lëshuar një “deklaratë të presidentit”, duke afirmuar politikën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës karshi Kosovës dhe duke u bërë thirrje shteteve të tjera që ta njohin pavarësinë e saj. Sidoqoftë, administrata e Trumpit ishte përqendruar në arritjen e një marrëveshjeje për bashkëpunim ekonomik rajonal në mënyrë që të mund të pretendojë një sukses në politikën e jashtme para zgjedhjeve të SHBA-së në nëntor. Shumica e kosovarëve refuzojnë ndarjen, kështu që Richard Grenell e hodhi prapa idenë e shkëmbimit territorial dhe u përqendrua në çështjet ekonomike.

KD: Një marrëveshje e këtij lloji sa mund të garantojë paqen edhe normalizimin e marrëdhënieve mes Kosovës dhe Serbisë?

Phillips: Ka pasur shumë marrëveshje teknike, por shumica prej tyre janë bllokuar nga Serbia. Bashkimi Evropian duhet të kryejë rishikimin e zbatimit të 33 marrëveshjeve ekzistuese, duke identifikuar problemet dhe madje se kush është përgjegjës për vendosjen e gurëve, dhe të intensifikojë presionin mbi Serbinë. Marrëveshjet për targa dhe diploma janë të mira. Por ato nuk janë zëvendësim për një marrëveshje të përgjithshme për njohjen reciproke. Në mënyrë që Bashkimi Evropian të bëhet një ndërmjetës efektiv, besimin mund ta ndërtojë përmes liberalizimit të vizave për ata që mbajnë pasaporta të Kosovës.

Injorimi i njohjes reciproke

KD: A mund t’i jepet kësaj marrëveshjeje epiteti i “Marrëveshjes historike”?

Phillips: Njohja e Izraelit për Kosovën është me të vërtetë historike. Pjesa tjetër e marrëveshjes është një rilexim i marrëveshjeve ekzistuese, të cilat injorojnë çështjen thelbësore – njohjen reciproke midis Kosovës dhe Serbisë.

Është mirë që palët po bisedojnë dhe që SHBA-ja është e angazhuar, por le të përqendrohemi tek fundi i lojës. Derisa Serbia të njohë Kosovën, ajo do të mbetet një shtet, interesat e të cilit janë në përputhje me regjimet autoritare në Rusi dhe Kinë.

KD: Edhe pas kësaj marrëveshjeje, problemet politike mes dy vendeve mbesin, me Serbinë e cila refuzon ta njohë shtetin e Kosovës. Si e shihni zgjidhjen e këtij problemi?

Phillips: Kapitulli 35 ia ndalon Serbisë që të bëhet anëtare e Bashkimit Evropian derisa ta njohë Kosovën dhe të vendosë marrëdhënie të mira fqinjësore. Ne supozojmë se Serbia e sheh anëtarësimin në BE si një përparësi. Sidoqoftë, strumbullari i Serbisë në Lindje hedh dyshime mbi synimet e saj për t’i dhënë përparësi integrimit euroatlantik.

Por cilat janë opsionet e tjera?

Duke plotësuar përpjekjet për të përmirësuar marrëdhëniet me Bashkimin Evropian, Qeveria e Kosovës mund të ndjekë një udhë paralele duke i dhënë përparësi bashkëpunimit më të ngushtë me NATO-n. Takimi i së martës me sekretarin e përgjithshëm të NATO-s, Jens Stoltenberg, duhet të trasojë rrugën përpara.

Avancimi i Forcës së Sigurisë së Kosovës dhe krijimi i Forcave të Armatosura të Kosovës është hapi i parë i domosdoshëm drejt bashkëpunimit më të ngushtë në fushën e sigurisë ndërmjet Kosovës dhe NATO-s dhe anëtarësimit të Kosovës në Partneritetin për Paqe (PfP). Me aplikimin e saj si kandidat në pritje për në NATO, Qeveria e Kosovës mund t’i thellojë lidhjet duke ofruar personel për t’u bashkuar me operacionet e NATO-s, të tilla si operacioni policor civil i udhëhequr nga NATO-ja, i modeluar nga një forcë xhandarmërie ose karabinieri. Personeli i Kosovës gjithashtu mund të marrë pjesë në aktivitete të veçanta të NATO-s, siç janë ndërgjegjësimi dhe asgjësimi i minave.

Anëtaret e NATO-s, si: Spanja, Greqia, Rumania dhe Sllovakia – nuk e kanë njohur Kosovën. Ish-ministri i Jashtëm i Spanjës, Josip Borell, mund të luajë një rol kryesor duke e sjellë Spanjën në bord. Nëse Spanja bashkëpunon, ka më shumë të ngjarë që shtetet mosnjohëse ta zbusin kundërshtimin e tyre.

Marrëveshjes së Washingtonit i mungon një mekanizëm monitorimi

KD: Çfarë kompromisesh duhet t’i bëjnë palët për të arritur deri tek njohja e ndërsjellë?

Phillips: Është Serbia ajo që duhet të bëjë kompromise. Si një masë e ndërtimit të besimit, Kosova mund të riafirmojë angazhimin e saj për mbrojtjen dhe promovimin e të drejtave të pakicave dhe ruajtjen e trashëgimisë kulturore serbe. Kosova tashmë i ka bërë këto zotime duke mbështetur parimet e Ahtisaarit dhe përmes kushtetutës së saj, e cila është një model për të drejtat e pakicave.

KD: Kosova dhe Serbia negociojnë prej vitit 2011 nën ndërmjetësimin e Brukselit, derisa në vitin 2013 ishte nënshkruar edhe marrëveshja e ashtuquajtur për normalizimin e marrëdhënieve mes dy vendeve. Por shumë prej pikave të asaj marrëveshjeje nuk kanë gjetur zbatim. A mund ta presë fati i njëjtë edhe marrëveshjen e firmosur në Washington?

Phillips: Marrëveshjes së Washingtonit i mungon një mekanizëm monitorimi. Nuk ka asnjë afat kohor ose detyrim në rast se Serbia injoron angazhimet e saj. Ne e dimë nga përvoja që Serbia gjithmonë do t’i mbrojë angazhimet e saj përderisa nuk ka një presion të vazhdueshëm.

Marrëveshja e Rambujesë trasoi rrugën drejt shtetësisë së Kosovës

KD: Nëse i kthehemi së kaluarës, cilat marrëveshje konsideroni se mund të quhen “historike” në kontekstin mes Kosovës dhe Serbisë?

Phillips: Marrëveshja e Rambujesë e vitit 1999 garantoi rrugëtimin për ta zgjidhur çështjen e Kosovës në mënyrë paqësore. Sidoqoftë, Serbia kurrë nuk ishte e sinqertë në lidhje me negociatat për të parandaluar luftën.

Më vonë, në 1999, Marrëveshja e Kumanovës kërkoi tërheqjen nga Kosova të forcave serbe të sigurisë, i dha fund konfliktit të dhunshëm dhe e vendosi Kosovën në rrugën drejt pavarësisë.

Vendimi i vitit 2010 nga Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë duke afirmuar të drejtat kombëtare të Kosovës, hodhi poshtë pretendimin e Serbisë se Deklarata e Pavarësisë së Kosovës nuk është në përputhje me të drejtën ndërkombëtare.

KD: Cilat elemente mendoni se duhet t’i përmbajë marrëveshja finale me Serbinë, e cila do t’i përmbushte kërkesat për t’u quajtur “historike”?

Phillips: Serbia duhet ta njohë pavarësinë e Kosovës, të vendosë marrëdhënie diplomatike dhe t’u bëjë thirrje vendeve të tjera që t’i normalizojnë marrëdhëniet me Kosovën. Ajo duhet të mbështesë anëtarësimin e Kosovës në organizata ndërkombëtare dhe të mirëpresë flamurin e Kosovës që valëvitet jashtë selisë së Kombeve të Bashkuara. Serbia duhet të kërkojë publikisht që Rusia dhe Kina të heqin dorë nga kundërshtimi i tyre ndaj anëtarësimit të Kosovës në OKB. Asgjë më pak nuk është e pranueshme.

*E dergoi per Diellin zyra e David L Phillips

Mëmëdhe(Nëno) mos ki frikë se ke djemtë në Amerikë…!

September 15, 2020 by dgreca

…Ç’thot’ ajo e ve e gjorë,
-Mbretëreshë pa kurorë-
Faqe-çjerrur, lesh-lëshuar,
Shpirt e zëmër përvëluar;
Gjysm’ e vdekur: “O Shqiptarë,
Nënës mos ia bëni varrë!”
Mbahu, Nëno, mos kij frikë
Se ke djemtë n’Amerikë…(Noli, maj 1917)

Shkruan: Ajet Delaj, New York-*

Thënia profetike e Nolit të madh: Mëmëdhe(Nëno) mo ski frikë se ke djemtë në Amerikë është dhe duhet të jetë fanar orientues për sot e për nesër në orientimin e diasporës shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Për të vërtetën, të njëjtin orientim duhet të mbajnë edhe shetet shqiptare në Gadishullin Ilirik së bashku me faktorët e rëndësishëm shtet-formues në Maqedoninë e Veriut e Malin e Zi gjë që fatekeqësisht nuk ka ndodhur pargjatë katër viteve të Presidencës Trump dhe ka tendencë të mos respektohet vizioni modern i angazhimit të diasporës shqiptare që duhet të jenë gjithnjë me institucionet Amerikane duke respektuar vullnetin e popullit Amerikan.

E them këtë me bindje pasi diaspora shqiptare e Amerikës në tërësinë e saj nuk është faktor përcaktues në zgjedhjet për senat e kongres e aq më pak në zgjedhjet e përgjithshme presidenciale.

Reshtimi i disa shqiptarve përkrah kandidatit Biden nuk shkon në interes të kombit shqiptar në tërsinë e tij në hapsirat e Gadishullit Ilirik e aq më pak në interes të vetë komunitetit shqiptar të Amerikës.

Pikpamjet e preferencat politike të gjithsecilit është biznes personal i gjithsecilit dhe natyrisht gjithkush është i lirë të votojë apo të shprehi simpati për një krah politik apo kandidat por kur vjen puna për t’u shprehur në emër të komunitetit, gjithsecili duhet të mendojë se nuk e ka një tager të tillë pasi fatekeqësisht diaspora shqiptare nuk ka një institucion qëndror koordinues të aftë për të marrë një vendim në emër të diasporës.

Megjithse, edhe po të ketë në raste shumë të rralla e madje të mirëstudijura dispora mund të marrë një vendim për t’u pozicionuar apo mbështetur një krah politik apo person preferencial në fushatën presidenciale Amerikane. Pra, kur ta gjykojmë bashkarisht nëpërmjet institucioneve të diasporës që shpresojmë t’i kemi në një të ardhme jo të largët(Jo ata që ka emëruar qeveria Rama).

Shembulli i keq i pozicionimit politik i Kryeministrit Shqiptar në fushatën elektorale Presidenciale Amerikane të 2016-ës ka lënë një shije e praktike të keqe që fatkeqësisht ka vazhduar përgjatë gjithë mandatit presidencial të Presidentit Trump në shtypin mediat e portalet shqiptare që nuk kanë lënë letër pa marrë në kanalet e gjirizit të botës mjafton që të shkruanin apo më mirë të themi të shpifnin ndaj presidentit Trump duke i botuar në faqet e para të gazetave apo ballinat e portaleve të tyre.

Qëllimi i këtij reagimi të shkurtër nuk është vazhdimi i përçarjes së diasporës siç kanë bërë zonjat dhe zotërinjtë majtistë pse jo radikal majtistë që në shqip do të thotë komunistë e titistë që janë pozicionuar publikisht në krah të Joe Baiden madje duke iu bërë edhe thirrje të tjerëve që të rreshtohen krah tij.

Unë thellësisht mendoj se kjo nuk i shërben çështjes sonë kombëtare por meqë zotërinjtë majtistë ishin munduar të gjenin disa arsye se përse ishin rreshtuar përkrah z. Biden gjë që për mua nuk qëndrojnë dëshiroj të bie në vëmendjen e gjithsecilit arsyen se përse Presidenti Trump triumfoi në 2016-ën e me siguri do triumfojë edhe në 2020-ën për arsyen e thjeshtë se misioni vazhdon, gjë që thellësisht mendoj se shkon në drejtim të interesit kombëtar shqiptar.

Logoja e fitores së Presidentit trump ishte “Dry the swamp in Washington and demolish rigged system together with establishment corruption in Washington DC!”- çfarë do të thotë tharjen e korrupsionit në Washington e shkatërrimin e strukturave të shtetit të kapur në Washington.

A vlen kjo praktikë e filozofi e Presidentit Trump për shoqërinë shqiptare në Gadishullin Ilirik për tu çliruar nga shtetet e korruptuara madje super të korruptuara shqiptare në Gadishullin Ilirik që e kanë kthyer Shqipërinë dhe Kosovën ndër vendet më të korruptura dhe më të varfra të kontinentit dhe a është kjo një ndër arsyet themelore që estabilishmentet e korruptura në Shqipëri dhe Kosovë janë rreshtuar fort kundër Presidentit Trump madje që kur z. Trump ishte kandidat për president por kishte shpalosur platformën e tij? Sigurisht që po, madje duke llogaritur edhe ndihmën e Administratës Trump.

Lulëzimi i korrupsionit madje instalimi i antishtetit në Shqipëri e Kosovë ka ndodhur gjatë mandateve Clinton dhe Obama ku padyshim në të dytin një rol të rëndësishëm ka pasur në atë kohë zv/Presidenti Biden, sot kandidat për në Shtëpinë e Bardhë.

Nëqoftëse ndonjë shqiptar i diasporës së Amerkës e më gjerë që ka ikur nga Shqipëria përgjatë 30 viteve të fundit e nga Kosova përgjatë 20 viteve nuk është dakort me mua se në Shqipëri e Kosovë sundon antishteti atëherë me bindje të plotë mund të them se individë të tillë kanë mashtruar atoritetet e emigracionit në Amerikë dhe Evropë për të marrë lejë qëndrimi.

Shumica dërmuese e shqiptarëve kanë argumentuar para institucioneve të specializuara Amerikane se krimi i organizuar në Shqipëri e Kosovë kanë kapur majat dhe se antishteti në këto dy vende është në fuqi dhe ka rrezikuar jetët e tyre dhe të familjeve të tyre, gjë që institucionet Amerikane i kanë gjetur të vërteta duke iu garantuar mbrojtje nëpërmjet leje qëndrimit.

E thashë këtë se mbrojtja apo tentativa për të mbrojtur status quo-në në Shqipëri e Kosovë është veprimtari e pastër kundër interesave të popullit shqiptar në hapësirat e Gadishullit Ilirik gjë që garantuesin e kësaj status quo-je padyshim që e shohin tek z. Biden.

Zotërinjtë majtistë që publikisht janë rreshtuar përkrah z. Biden realisht janë pjesë e estabilishmetit të korruptuar në Shqipëri e Kosovë që e shohin z. Biden si shpresë për ta pasi doktrina Trump i rrezikon seriozisht trashëgiminë komuniste e titiste që janë arkitektët dhe zbatuesit e kapjes së shtetit në Shqipëri e Kosovë për interesat e tyre kriminale por që kanë pasur lidhje direkte me stabilishmentin e korruptuar të Washingtonit. Këtë mendoj se tashmë shqiptarët e dinë.

Presidenti Trump nga foltorja e United Nation në paraqitjen e tij të parë iu ka bërë thirrje patriotëve të gjithë botës që të ngrihen në këmbë në shërbim të kombeve të tyre ashtu siç Presidenti Trump i shërben kombit të vet “America First” gjë që vlen edhe për shqiptarët pasi God Bless America (Zoti e Bekoftë Amerikën) na e ka lejuar që t’i shërbejmë me besnikëri Amerikës por edhe Shqipërisë .

Unë thellësisht mendoj se duke u rreshtuar me hajnat në Amerikë apo Shqipëri nuk i shërbejmë asnjërës por i shërbejmë vetëm krimit të organizuar ndërkombëtar ku padyshim Ukraina, Kina dhe Ballkani janë egzemplarë.

Qytetar i ndershëm i këtij vendi është ai që rreshtohet kundër shtetit të kapur këtu në Amerikë përkrah Presidentit Trump por edhe atdhetar i mirë shqiptar nëse rreshtohet kundër status quo-së 20-30 vjeçare në Shqipëri e Kosovë.

Gjithçka tjetër është demagogji e pastër sllavo-komuniste që i bën dëm Amerikës e kombit shqiptar.

Artikulli paraqet opnionin e artikullshkruesit dhe nuk ka të të bëjë me vijë editoriale të Gazetës”DIELLI”dhe të Federataës “VATRA. Ne jemi të lirë për cdo opinion.

Kosovo President Thaci Hires US Diplomat as Consultant

September 15, 2020 by dgreca

By Taulant Osmani*-President Hashim Thaci has engaged his former critic William Walker, a veteran US diplomat who was the head of the OSCE’s Kosovo mission during wartime, on a contract worth 35,000 euros.

Kosovo President Hashim Thaci and the Walker Foundation, a body set up by William Walker, the wartime head of the OSCE Kosovo Verification Mission, have signed a contract worth 35,000 euros, which will be funded by the state budget, BIRN has learned.

The five-month agreement for consultancy services between the Office of the President of Kosovo and the Walker Foundation, which BIRN has seen, started in August 2020 and is worth 7,000 euros per month, a bill footed by the Kosovo taxpayer.

The procedure did not involve a public procurement process

The foundation is tasked with providing expertise on Kosovo’s international image, its diplomatic efforts and its Euro-Atlantic integration.

The contract states that “the service provider… will provide advanced expertise in matters that include, but are not limited to, the following: Kosovo’s internal and external representation, expansion and strengthening of Kosovo’s relations with other states, strengthening the democratic functioning of institutions of the Republic of Kosovo, and advancing economic initiatives and the integration of Kosovo in Euro-Atlantic structures”.

The agreement is set to expire in December 2020, with the option to extend for another six months.

Strict confidentiality agreements are also contained within the contract. “During the contract and after its expiry, the service provider is not allowed to disclose confidential information regarding work duties, the subject of this contract, or activities of the Office of the President of Kosovo, without a written approval from the Cabinet of the President,” it states.

When contacted by BIRN, the Walker Foundation declined to further comment on the services it is providing to President Thaci.

“The conditions of the contract oblige us to keep this information confidential,” said Hasan Salihu, an executive director at the foundation.

However, Salihu did say that Walker is often directly involved in the consultancy provided by the foundation.

“Usually, all the reports, advice and other professional activities are prepared by Ambassador William Walker,” he said.

Walker has previously had a fractured relationship with Thaci. In 2010, he accused Thaci of profiting from corruption during his tenure as prime minister, and publicly backed the opposition Vetevendosje party.

In an interview with RTV Dukagjini in 2017, Walker said that Thaci “is a handsome man, but I do not admire him – the only thing Thaci knows how to do is to keep the internationals happy”.

Walker often visits Kosovo in January to commemorate the Recak/Racak massacre, which he declared a crime against humanity in 1999 after visiting the scene of the killings the following day.

After the commemoration this year, he met Thaci and publicly thanked and shook hands with the president, while Thaci stated that Walker’s criticism was always meant with good intentions.

“Certainly Ambassador Walker has been a critic of those of us who are in politics, but his criticisms have always been welcome, as it improved us, even me personally,” Thaci said.

“Therefore, even when he criticised us, we loved him, respected and valued his work and commitment for the people and the state of Kosovo,” he added.

*Caption: The OSCE’s former Kosovo mission chief, William Walker, receives a symbolic ‘golden key’ to Kosovo from President Hashim Thaci at a ceremony in Pristina in November 1999. Photo: EPA-EFE/ANTONIO BAT.*BalkanInsight

EXCLUSIVE INTERVIEW WITH POLITICAL ANALYST AKRI ÇIPA

September 15, 2020 by dgreca

EXCLUSIVE INTERVIEW WITH POLITICAL ANALYST AKRI ÇIPA–

A consultant and expert on Balkan affairs foreign policy, Akri Çipa renders a deeply insightful perspective and context into the Kosova-Serbia economic agreement. In reference to the Albanian-American community, he says it is critical to educate the new generation of lawmakers and not take the US support for granted.

by Rafaela Prifti

The September 4th meeting in Washington DC between Kosova Prime Minister Hoti and Serbian President Vucic was expected to resume an interrupted US-led process of negotiations. Instead of a dialogue, we got an event: the signing of a Kosova-Serbia economic agreement. Was it a surprise?
From the onset, there were high expectations that a deal would be reached in D.C. The US administration was directly invested, and when the US flexes its diplomatic muscles there are few things that can stop it from achieving results. This is even more true when dealing with Balkan issues. The biggest question was how far-reaching and consequential the agreement would be.
As it became clear, some commitments were announced by both parties, however there was no comprehensive agreement – there was no agreement at all for that matter. Both parties negotiated an economic package and pledged support for a series of policies and positions that affected the dialogue. The event aimed to incentivize both parties as they continue the EU-facilitated dialogue in Brussels. It is positive there was an impetus and focus on the issue in Washington, but the results were, overall, disappointing.
Aligning with Kosova leadership, the community and supporters of Albanians in the US have made the arguments in favor of a more “robust” U.S. involvement. President Trump’s Special Envoy, Ambassador Grenell, has come under some criticism with regard to knowledge of the region to the point where he is called ‘unqualified’ for the task at hand. Yet Ambassador Grenell did mediate the signing of the agreement at the White House. Did he prove those critics wrong?
In light of the special bond and alignment of strategic interests, US involvement in the Balkans has been strongly supported by the leadership of Albania and Kosova and by the larger Albanian-American community. This was reflected also by President Thaçi’s calls for the US to lead the dialogue between Kosova and Serbia. Ambassador Richard Grenell, who was serving as the US Ambassador to Germany when he was appointed as the Special Envoy for the Kosova-Serbia dialogue, he had a critical asset on his side: he had President Trump’s ear and attention. That’s a very rare commodity. Unfortunately, Ambassador Grenell lacked an understanding of the history and complex dynamics of the region. Eventually, this was reflected in the process. When Ambassador Grenell was announced as Special Envoy in 2019, the expectations were much different compared to the end results.

The Kosova and Serbia normalization agreements are two separate documents signed by the respective parties. The EU has facilitated 33 agreements between Serbia and Kosova, most of which have been blocked by Serbia. Secondly, the implementation of the agreement is to be conducted by both the EU and US. Three days later in Brussels, both Prime Minister Hoti and President Vucic reassured the Parliament that EU integration is their highest priority. What exactly was achieved in economic terms?
Similar infrastructural projects are much needed in a region like the Balkans that still suffers from underdevelopment and relatively modest economic growth. The commitment of the United States to assist with a set of projects is positive. However, there should be some reasons for concern about how these projects will be implemented. As part of the commitments the parties took in Washington, it was announced that the U.S. International Development Finance Corporation (DFC) would open an office in Belgrade. Its main objective will be to support economic progress in the area and implement the agreed-upon projects. Yet, it is perplexing why the implementation should go through a Belgrade office, giving centrality to the Serbian capital and granting them another avenue for strengthening cooperation with the United States. DFC’s CEO Adam Boehler announced a high-level delegation to Belgrade the week of 9/21 to “start right away on projects key to economic normalization.” This creates an asymmetric situation between Belgrade and Prishtina.
The Brussels dialogue has shown that it is not only a matter of sticks and carrots. The process is also important and the need to level the playing field for both parties is pivotal.

The crucial point – the full and final agreement on mutual recognition was taken out of the documents. On this topic, Kosova President Thaçi has stated that this important and sensitive item was on the draft agreement last summer when his trip to Washington was canceled due to the publication of his indictment. Did the agreement move the needle to resolve Kosova’s recognition while removing tariffs might impact the leverage in the next round of negotiations?
Unfortunately, the Washington meeting resulted in a set of principles that are far from the comprehensive agreement that is needed to finally settle the Kosovo-Serbia conflict. The meeting did little to move the parties towards mutual recognition, address Serbia’s crimes in Kosovo and delineate the principles of justice. Without addressing these issues, there can be no real closure and reconciliation.
With the presidential elections in the United States fast approaching, the process will be now in the hands of the EU. The latter has shown that it lacks credibility and leadership and there is much skepticism about whether it will be able to deliver in a process that has been dragging on for almost a decade now.
In this moment, Kosova is in a disadvantaged position. It has made many concessions in order to try to build a positive environment and to convince Serbia to recognize it. Sadly, Serbia’s leaders have exploited the dialogue to score political, diplomatic, and economic gains without being seriously committed to the dialogue. This asymmetry is fundamentally wrong. The US and major European powers must lead a renewed push to strengthen Kosova’s position by at least securing new recognitions, especially from the five EU member states that still do not recognize it. That would build momentum and pressure Serbia to finalize the dialogue. Otherwise, the process will be stuck and, with no major breakthrough in the horizon, Kosova’s leadership will be under pressure to concede even more vis-à-vis Serbia.

Let me lay out some opinions and statements: “the Kosova-Serbia agreement could sway US elections”, “economic normalization will lead to recognition”, “a technical agreement facilitated by US is better than no agreement”, “an agreement that does not include Serbia’s accountability and Kosova’s recognition as independent bears no significance”. Could these statements carry some validity to some extent? What is your position?
With so much going on right now in the United States and in the world, it would be naïve to think that this issue could somehow sway US elections. The event in Washington had a branding component, but in the end it did not even dominate the day’s news cycle.
The security and peace of the Balkans is dependent on the United States, and thus US engagement on Balkan issues is always welcome. However, the Washington meeting had an effect that should worry Albanians and the Albanian-American community. One of the most consequential changes in recent years is the rapprochement of Serbia with the United States. President Vucic has been able to create the image of Serbia as a modern country and as a possible partner for the US in the Balkans. The Trump administration has been open and receptive to Serbia’s signals and lobbying. This is deeply problematic because it rebrands Serbia despite its failure to acknowledge past crimes. Moreover, it shows that there are no consequences for its obstructionism towards Kosovo and its destabilizing behavior in the region.
Speaking of the economic projects, while the Russian and Serb alliance gets more attention, Serbia President Vucic has drawn Serbia closer to Sino-interest in the region with China’s Belt and Road Initiative coercing countries to hire Chinese contractors with loans from Beijing. Does the signing of the economic agreement at the White House affect Chinese expansion of interest in the region?
Besides the economic package and the elements pertaining to the Kosova-Belgrade conflict, the documents signed in D.C. had also a geopolitical connotation and aimed to advance US interests in the region. In this regard, there were elements worth highlighting. One was the commitment of both Kosova and Serbia to diversify their energy supplies. This is clearly aimed at Russia and Serbia’s reliance on Russia in the energetic sphere. The other important element was the targeting of what the US calls “untrusted vendors” in terms of 5G infrastructure. This specific point is indirectly impacting Serbian-Chinese cooperation. Still, President Vucic succeeded in making sure that there would be no direct reference to China or Huawei in the document. That would have led to Chinese reprimands and diplomatic reactions. These two commitments signed by Kosova and Serbia represent a working framework that the United States will likely try to push in regard to all the countries in the Balkans. They aim to keep in check and create safeguards against influence from other great powers in the region.

The signing of the agreement was praised by President Trump as “a truly historic day”, noting the importance of a country with a Muslim majority setting up an embassy in Jerusalem and thus being recognized by Israel. Prime Minister Netanyahu stated “First country with a Muslim majority to open an embassy in Jerusalem.” The Arab League criticized the decision. Turkey expressed concern citing ‘clear violation of international law’. The focus of the agreement on religion caused an unfavorable reaction among Albanian politicians and community leaders. President Thaçi countered it by saying Kosova was and always will be a Western country. Community leaders in the US responded by saying that Albanians are united by their heritage, culture, traditions and language. While Albanians have historically followed three main religions, they have not identified with any religion. What is your comment?
The decision of Israel and Kosova to mutually recognize each other and establish diplomatic relations is very welcome, especially in light of Kosova’s repeated overtures to the Jewish state. President Trump and Prime Minister Netanyahu emphasized for domestic reasons the fact that Kosova has a Muslim-majority population. Nevertheless, Kosova brings much more than that to the table. Kosova has religious pluralism and is characterized by tolerance and interreligious dialogue. Furthermore, it cherishes both its Muslim and Christian traditions and is committed to protecting all communities and religions. There are no doubts about these facts. Israel’s recognition is particularly important because it reinforces the fact that Kosova is a sui generis case and does not set a precedent in the international arena. It reinforces the opinion of the International Court of Justice that confirmed the legality of Kosova’s declaration of independence and that Serbia has actively tried to undermine. Now, the countries that do not recognize Kosova because of the fear that it could encourage unilateral independence declarations cannot hide behind that justification any more.

US foreign policies in the Balkans have largely been defined by bipartisan support. In a highly politicized climate in the nation’s capital and across the US, what position should Albanian-Americans take to advocate, in particular for Kosova?

US bipartisan support for Kosova has been critical to ensuring the security and progress of the youngest country in Europe. Unfortunately, there are some shifts in the United States, and not only, that are changing the world as we know it. There are some revisionist efforts in the United States that for purely partisan and, I might say, misguided reasons are revisiting recent history. These efforts include criticism to US leadership in securing the NATO intervention against Serbia and to the unequivocal US support for Kosova. Moreover, Serbia has restyled its image and has intensified its lobbying efforts.
The Albanian-American community cannot afford to take some things for granted. Geopolitical developments have changed some considerations in Washington. Congress is experiencing a generational change – many of the new decision-makers have a limited knowledge and understanding of the Balkans and of Albanian issues. It is critical for Albanian-Americans to mobilize. Concerted efforts need to be made to organize the community in order to approach this new generation of lawmakers from both parties and educate them on the historical context and the importance of the US alliance with Albania and Kosova.
Thank you for the interview!

Shuhet aktori Adem Mikullovci…

September 15, 2020 by dgreca

Shuhet aktori Adem Mikullovci, firmëtar i Deklaratës për Pavarësi të Kosovës të 2 Korrikut 1990

-Liderët institucinalë: Adem Mikullovci, edhe si aktor, edhe si delegat që votoi Deklaratën Kushtetuese më 2 Korrik dhe Kushtetutën e Kaçanikut më 7 Shtator 1990, por edhe si deputet i Kuvendit të Republikës së Kosovës, gjithnjë ishte në shërbim të vendit tonë/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari

PRISHTINË, 15 Shtator 2020/ Është shuar sot, në orën e parë të 15 Shtatorit 2020, aktori Adem Mikullovci, i cili si delegat i Kuvendit të Kosovës ishte firmëtar i Deklaratës Kushtetuese për Pavarësi të 2 Korrikut 1990, e në Kosovën e pavarur ishte deputeti më i vjetër zgjedhjeve parlamentare të 11 Qershorit 2017.

“Sonte pas mesnatës në ora 00:20 ndëroj jetë më i dashuri jonë Adem Mikullovci!”, ka njoftuar bashkëshortja Lumnije Mikullovci, e cila është regjisore.

“Për informata tjera dhe ceremoninë e varrimit ju lajmërojmë”, ka shkruar ajo.

Adem Mikullovci ka lindur në vitin 1939 në Vushtrri. Ka luajtur në shumë projekte filmike, teatër, komedi dhe shumë performanca të tjera artistike. Mes tjerash, prej vitit 1968 e deri në Korrik të vitit 1990 Adem Mikullovci bëri një karrierë me 45 role kryesore, si dhe rreth 70 role të dyta në shfaqje teatrore.

PRESIDENTI THAÇI: KONTRIBUTI I ADEM MIKULLOVCIT DO KUJTOHET PËRGJITHMONË

Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, shkruan:

Sot qenka ndarë nga jeta aktori i njohur Adem Mikullovci. Edhe si aktor, edhe si delegat që votoi Deklaratën Kushtetuese më 2 korrik dhe Kushtetutën e Kaçanikut më 7 shtator 1990, por edhe si deputet i Kuvendit të Republikës së Kosovës, ai gjithnjë ishte në shërbim të interesit publik dhe vendit tonë. Kontributi i tij në art, kulturë dhe politikë do të kujtohet përgjithmonë. Ngushëllime familjes Mikullovci dhe të gjithë artdashësve, miqve dhe të afërmve të tij!

KRYEMINISTRI HOTI: AKTORI I MADH SHQIPTAR, ADEM MIKULLOVCI…

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Avdullah Hoti ka shkruar sot:

Aktori i madh shqiptar, Adem Mikullovci, na paska lanë e paska ikë nga kjo botë, por vepra e tij asnjëherë nuk do të na lërë.

Ai ishte përherë pjesë e gëzimeve dhe festave në familjet tona. Me veprat e tij artistike dhe dashurinë që kishte ndaj të bukurës, ai ka lënë një trashëgimi të shkëlqyer në artin dhe kulturën tonë.

Ai do të mbetet përherë frymëzim edhe për brezat e rinj, për artin por edhe për atdhedashuri. Përveç që ishte një artist i shkëlqyer, ai ishte edhe një atdhetarë i pashoq. Bacën Adem përherë do ta kujtojmë edhe si njërin prej delegatëve të Kuvendit të Kosovës nga vitet 1990 – 92, kur u shpall deklarata Kushtetuese dhe ajo e Pavarësisë së Kosovës.

Në emrin tim dhe të Qeverisë së Republikës së Kosovës, i shpreh ngushëllime të sinqerta familjes dhe të gjithë komunitetit të artistëve.

Lavdi jetës dhe veprës së Bacës Adem!

KRYEPARLAMENTARJA OSMANI: SOT, VENDI MBETI PA AKTORIN E POLITIKANIN E SHQUAR

Kryetarja e Kuvendit të Kosovës, Vjosa Osmani shkruan: Sot me dhembje të thellë e mësova lajmin për ikjen nga kjo botë të klasikut të teatrit, mjeshtrit të skenës e ish-deputetit Adem Mikullovci.

Skena teatrore humbi njeriun e madh, i cili jetën e tij prej aktori nuk e ndante nga angazhimi qytetar, duke qenë delegat i përbërjes së Deklaratës së 2 Korrikut dhe Kushtetutës së Kaçanikut për ta përmbyllur angazhimin e tij politik në mandatin e kaluar si deputet i Kuvendit të Republikës së Kosovës.

Guximin e skenës teatrore e manifestoi në cilësinë e delegatit/deputetit, duke u bërë personifikim i njeriut kauza e të cilit është interesi qytetar.

Aktroi për publikun, siç edhe foli për mbrojtjen e interesit të tij!

Një takim përgjatë kësaj jave, ashtu siç ishim dakorduar, na mbeti peng Adem Mikullovci. Për pak nuk e bëmë përshëndetjen e fundit, sepse ti e mbylle perden!

Sot, vendi mbeti pa aktorin e politikanin e shquar, mbeti pa një zë kritik, i cili iku me dëshirën për një Kosovë më të mirë.

Mjeshtër, një është e sigurt; që ti do të mbetesh shenjë e kohës dhe që ne nuk do të pushojmë së punuari që këtë vend ta bëjmë siç deshte ti!

Sipari i Teatrit për TY u mbyll për prezencën fizike, porse jo për veprat që le pas!

Familjes e komunitetit artistik, ngushëllime!

Prehu në paqe Adem Mikullovci!

TELEGRAM NGUSHËLLIMI I MINISTRES DUMOSHI ME RASTIN E NDARJES NGA JETA TË ADEM MIKULLOVCIT

“E nderuar familja Mikullovci,

Me pikëllim dhe me mërzi të madhe e mora lajmin për ndarjen nga jeta e të dashurit tuaj, krenarisë tonë artistike, aktorit, skenaristit e regjisorit tonë të madh, bacës Adem.

Baca Adem më nuk do të jetë i pranishëm me trupin e tij, por do të jetë i paharruar në mesin tonë me shpirtin e tij të madh fisnik e artistik dhe me trashëgiminë e pashterur artistike që ka lënë pas.

Ai do të jetë përherë në kujtimet tona me veprën e tij të pamohueshme e të pashlyeshme që ka lënë pas, si një rrugë të shtruar fort për brezat që vijnë.

Numri i roleve dhe veprave artistike e të papërsëritshme të bacës Adem do të mbesin xhevahire të çmuara dhe do të jenë gjurmë të skalitura e të pashlyera në botën e artit e të aktrimit.

Me praninë e tij, ai e ka pasuruar dhe e ka bërë madhështore çdo vepër artistike dhe i ka dhënë peshë roleve që i ka marrë mbi supe t’u japë shpirt.

Me korpusin e roleve të tij në teatër, film e televizion, baca Adem ka tejkaluar çdo barrierë dhe pa dyshim ai konsiderohet krenaria dhe një prej ikonave të artit shqiptar.

Adem Mikullovci ka qenë dhe do të mbetet shembull dhe pikë orientuese në historinë e artit të aktrimit shqiptar por edhe më larg, i cili me angazhimin e tij ka qenë edhe frymëzim jo vetëm për kolegët e tij të gjeneratës dhe për aktorët e rinj, por edhe një frymëzim edhe për popullin e Kosovës në kohët më të vështira nëpër të cilat ka kaluar shteti i Kosovës.

Ndarja e bacës Adem nuk është humbje e rëndë dhe e dhimbshme vetëm për familjen dhe miqtë e tij, por ikja e tij pa dyshim se lë zbrazëtirë të pazëvendësueshme për artin dhe kulturën e Kosovës.

Ne e kujtojmë me pietet dhe respekt veprën dhe kontributin e tij të çmuar e të paçmim që ka dhënë për kulturën e Kosovës dhe atë mbarëshqiptare.

Ngushëllime familjes, miqve dhe dashamirëve të Adem Mikullovcit”.

Sinqerisht,

Vlora Dumoshi

Ministre e Kulturës, Rinisë dhe Sportit