Archives for June 2022

Kush po ndërtohet, pse po ndërton dhe për kë po ndërton?

June 3, 2022 by s p

Dr. Igli Tola/

Rekord (pas-rekordi) Ndërtimesh. Vetëm në tre-mujorin e parë të këtij viti u miratuan plot 112 leje të reja ndërtimi, me sipërfaqe totale prej 800.375 m2. Gati dyfish krahasuar me të njëjtën periudhë të vitit të kaluar. Kemi që nga 2018 ku çdo vit jepen mbi 1 milionë m2 leje ndërtimi, gjatë 2021 plot 1,65 milionë m2 përmes 267 lejeve të miratuara.

Si shpjegohet që vetëm këto vitet e fundit janë ndërtuar / po ndërtohen mbi 10 milionë m2, kur?

– Vitin e fundit popullsia e Tiranës u rrit me vetëm 6 mijë banorë, ritmi më i ulët i rritjes ndonjëherë; kur gjatë 2001-2015 kryeqyteti shtohej me 16-17 mijë banorë të rinj në çdo vit. Trendi u vërejt edhe gjatë 2017-2018; ku rritja demografike e Tiranës arriti afro 21 mijë banorë.

Ky volum ndërtimi duket se po përgatitet të strehoj mesatarisht 250.000-300.000 qytetarë të rinj në Tiranë .

– Ekonomia jonë, sikundër ajo globale u impaktua pothuajse në çdo sektorë të saj nga kriza pandemike dhe tani së fundmi nga kriza e prodhuar nga konflikti Ruso-Ukrainas. Përgjatë 2019-2020 rritja ekonomike ishte minimale dhe për muaj të tërë pati pezullim aktiviteti nga shumë subjekte. Norma e fallimentit në industri specifike arriti shifra rekord. Ndërsa viti aktual shihet akoma më sfidues; përfshirja në vorbullën ‘Stagflacioniste’ duket skenari më i besueshëm: rritja ekonomike parashikohet në regres 2-3% dhe inflacioni priret mbi 6-10%.

Habia qëndron në faktin se: lënda e parë në këtë industri (hekur, çemento etj) është shtrenjtuar disa-fishuar, karburantet po ashtu ; Institucionet publike (BSH) duke marrë vendim për të rritur normën bazë të interesit, tenton të japë mesazh për ‘frenim’ të kreditimit-investimeve.

– Kujtojmë këtu se Shqipëria ka bërë hapa prapa duke u përfshirë sërish në listën gri të MoneyVal për mangësitë në luftën kundër pastrimit të parave, teksa ndërtimi dhe pasuritë e paluajtshme evidentohen si sektorët më me risk.

Gjithashtu, sipas raportit Nisma Globale kundër Krimit të Organizuar Kufitar, ku merr në analizë Shqipërinë, Kosovën dhe Maqedoninë e Veriut, rreth 141 kompani në këto vende që kanë marrë leje ndërtimi për ndërtesa mbi 6 kate për periudhën 2017-2019, nuk kishin kapacitetet financiare për t’i përfunduar këto investime.

EU in Kosovo on the World Environment Day: We have to keep it green!

June 3, 2022 by s p

PRISTINA, 3 June 2022 – The EU Ambassador in Kosovo, Ambassador Tomas Szunyog, the Mayor of Pristina, Perparim Rama, and members of the EU family in Kosovo, marked today the World Environment Day by planting trees along Arberi/Dragodan stairs in Pristina.

“We have to keep it green!” they said.

Arberi/Dragodan stairs are one of Pristina’s important landmarks and meeting points and complete the city’s green corridor. The tree-planting activity, which included children from the Model School, was organised as a part of the EU Green Week and the Kosovo Sustainable Development Week 2022, dedicated to green energy.

“The overall environmental situation in Kosovo has worsened over the past years and we are facing serious environmental problems related to air, water and soil pollution, which require immediate attention,” said Ambassador Szunyog.

“Today, we are planting trees to raise awareness about those issues and highlight our cooperation with municipalities on environmental and energy issues. In Pristina, among others, it included improving the efficiency of Termokos and reducing the CO2 emissions, co-investing in Shkabaj water treatment plant, improving the quality of drinking water, and providing some of the initial air-quality monitors. Works on the modernisation of waste management and the construction of a landfill are also ongoing.”

Looking at the bigger picture, the EU is helping Kosovo to switch to sustainable and renewable green energy sources and implement the Green Agenda for the Western Balkans, including goals relating to depollution, mitigation of climate change, and biodiversity.

“A greener Pristina is our mission, and we are working hard to implement changes for a healthier and safer environment for our citizens. We will continue to plant more trees and create new green areas throughout our city,” said Rama.

Arberi/Dragodan stairs now have 100 new trees planted from the bottom to the top. Tough a symbolic action, today’s tree planting contributed to making Pristina a greener city.

From 2015 to date, the EU invested more than EUR 100 million in the protection of the environment, including by improving the energy infrastructure, which has a significant impact on the environment.

—

Shkodra në sytë e delegacionit të parë të Departamentit Amerikan të Shtetit në Shqipëri – mars/prill, 1991 — Në kuadër të 100-vjetorit të marrëdhënieve amerikano-shqiptare

June 3, 2022 by s p

Nga Frank Shkreli

A person standing at a podium

Description automatically generated with medium confidence

Në kuadër të 100-vjetorit të marrëdhënieve amerikano-shqiptare

Gjatë viteve të kaluara kam kujtuar shpesh vizitën zyrtare të delegacionit të parë të Shteteve të Bashkuara në Shqipëri në mars/prill 1991. Jam munduar që në dyzina shkrimesh gjatë 30-viteve të fundit të kujtoj atë vizitë duke shënuar aspekte të ndryshme të asaj ngjarjeje historike të rifillimit të marrëdhënieve shqiptaro-amerikane, pas pothuaj një gjysëm shekulli diktature komuniste.

Kësaj radhe po kujtoj, me disa fjalë dhe fotografi, vizitën e delegacionit të parë amerikan në Shkodër gjatë vizitës së parë në Shqipëri në mars/prill 1991.

Pas një jave në Tiranë, delegacioni kishte vendosur të shkonte në Shkodër, qendra e kulturës dhe historisë së Shqipërisë, por edhe qyteti që i bëri qëndresë të fortë regjimit komunist gjatë viteve të diktaturës. Me të marrë vesh Ministria e Jashtme e Shqipërisë së kishim vendosur të udhëtonim drejt Shkodrës, na këshilluan që të mos shkonim se ai është një “qytet me probleme”. Por nëse ngulni këmbë që të shkoni, atëherë ne rekomandojmë që të keni “shoqërues” me vete. Përgjigja e delegacionit ishte, se ne do shkojmë dhe se nuk kemi nevojë për “shoqërues”. Mesa mbaj mend, ndonëse kishim vizituar edhe qytete të tjera, Shkodra ishte qyteti i parë, për të cilin autoritetet vendase na ofruan “shoqërues”, me përjashtim të ofertës në fillim të vizitës kur na ofruan makinën zyrtare dhe po të dëshironim edhe “shoqërues”. Si në fillim të vizitës ashtu edhe në prak të vizitës në Shkodër, përgjigja e Kryetarit të delegacionit, Amb. David Swartz, ishte faleminderit, por nuk kemi nevojë për “shoqërues”.

Kështu dukej Ambasada e Shteteve të Bashkuara në Tiranë – në mars/prill 1991 – okupohej gjithnjë nga diplomatët italianë –ashtu siç kishin bërë gjatë gjithë periudhës së Luftës së Ftohtë – me qira për $1– nuk më kujtohet nëse “qiraja” ka qenë $1 në muaj apo $1 në vit.

Mercedesi zyrtar dhe shoferi gati për t’u nisur për në Shkodër, mars, 1991. Kryetari i delegacionit, Amb. Swartz ndejti përpara, unë me kolegen dhe diplomaten e talentuar Susan Sutton, mbrapa. Isha shumë i emocionuar dhe nuk dija se çfarë të prisja. Për Shkodrën kisha dëgjuar shumë nga prindërit dhe gjyshi e gjyshja, pasi ndonëse kisha lindur në një fshat afër Ulqinit, dmth në Mal të Zi (ish-Jugosllavi), Shkodra për ata dhe për mua, deri sa u mbyll kufiri më (1948), ishte më afër se Ulqini dhe prindërit dhe gjyshi shkonin në Shkodër për të bërë pazar. Duke udhëtuar për në Shkodër atë ditë të marsit 1991 me kolegët nga Departamenti i Shtetit, po mendoja për të parët e mi dhe për fatin e keq të tyre, që nuk e panë më atdheun e tyre ku kishin lindur. Gjyshi dhe prindërit e mi vdiqën në Amerikë, pa e parë më Shkodrën as vendlindjen e tyre Shkrelin.

Ndërkaq, kur arritëm në Shkodër, ne ndoqëm turmat dhe u bëmë pjesë e tyre, pa ditur se ku po shkonim. Ja më në fund, pamë se turmat e shkodranëve u ishin drejtuar faltoreve – kishave të Shkodrës dhe varrezave ku ishte dhënë mesha e parë në atë qytet pas “shembjes” së komunizmit. Dallohen tre anëtarët e delegacionit amerikan, djathas në foto. Turma tjetër e shkodranëve—siç duket pa dallim feje – kishte vajtur tek varrezat e Shkodrës ku më 4 Nëntor, 1990 ishte celebruar mesha e parë, kur feja ende ishte e ndaluar me ligj. nëShqipëri

Vizitë në Shkodër, në mbështetje të pronës private, mars/prill -1991. Delegacioni i parë i Departamentit Amerikan të Shtetit në Shqipëri nga e djathta: Ambasadori DavidSwartz, Susan Një grup nxënësish shkodranë që takuam me atë rast, plot shpresë për të ardhmen e Shqipërisë post-komuniste në mars të vitit 1991. Do ishte interesant të dihej se sa prej këtyre të rinjëve jetojnë ende në Shkodër ose në Shqipëri sot – 32 vjet pas “shembjes” së komunizmit!

Gjatë rrugës për në Shkodër pyetëm Amb. Swartz se çfarë do bëjmë në Shkodër, nëse do takonim ndonjë njeri! Askënd nuk njihnim, as nuk kishim njoftuar vizitën tonë më herët. Shkodrën nuk e njihnim asnjë prej nesh. Shoferit i kërkonim të ndalejkur na e merrte mendja se ka diçka për të parë. Shkodra ato ditë vlonte nga rrymat anti-komuniste. Situata ishte jashstëzakonisht e tensionuar. Grupe njerëzish aty- këtu duke biseduar e argumentuar. Amb. Swartz na tha le të ndjekim turmën, dhe grupet e izoluara, që dukesh se po silleshin rrugëve pa ndonjë qëllim ose objektiv. Ndryshe nga Tirana, ku rrugët ishin bosh në krahasim me Shkodrën, ku valët e njerëzve dukeshin nëpër rrugë e sheshe e pastaj zhdukeshin.

Tirana në një mbrëmje të marsit, 1991 – Bulevardi bosh, pa jetë –thuhej, në atë kohë, se shqiptarët ishin në shtëpitë e tyre duke dëgjuar Zërin e Amerikës në gjuhën shqipe. Ish-Senatori Clayborne Pell vizitoi Shqipërinë në mars/prill 1991 gjatë vizitës së delegacionit të parë të Departmentit Amerikan të Shtetit në Tiranë

Promovimi i lirisë fetare, inkurajimi dhe promovimi i pronës private, ishte pjesë e misionit të delegacionit të parë të DASH në Shqipëri, përfshirë edhe vizitën në Shkodër. Këtë e rekomandoi gjatë vizitës së tij 4-ditëshe në Shqipëri dhe në bisedimet me anëtarët e delegacionit, ish-Kryetari i Komisionit të Senatit amerikan për Marrëdhëniet e Jashtme, Senatori Clayborne Pell. Pak veta mund ta dinë se Z. Pell, në rininë e tij si anëtar i trupit diplomatik amerikan (Foreign Service) ishte caktuar të shërbente në Ambasadën Amerikane në Tiranë në fillim të 1940-ave), por para se të shkonte atje, Enver Hoxha ia mbylli derën karrierës së tij diplomatike, duke mbyllur Ambasadën e Shteteve të Bashkuara në Tiranë. Iu bashkua delegacionit të DASH ato ditë për të hequr merakun që i kishte mbetur për një kohë të gjatë, të bënte një vizitë në Shqipëri.

Çfarë dëshironi të pini? Shkodër mars/prill 1991 Shqipëria komuniste, Shkodër – mars/prill, 1991 – “Komunizmi ishte në anën e duhur të historisë…”!? Duke u kthyer nga Shkodra nuk kishim se si mos të ndalonim tek Varri i Heroit Kombëtar, Gjergj Kastrioti -Skenderbe

Një ese e shkurtër për Mbretërinë e madhe*

June 3, 2022 by s p

Bajram Mjeku/

Në tetor të vitit 2007, autori i këtyre radhëve vizitoi Mbretërinë e Bashkuar. Sipas protokollit ishte ftuar të ligjërojë znj. Samantha Cohen, sekretarja për Shtyp e Mbretëreshës Elizabeth në Buckingham Palace. Prania e saj shkaktoi ndjesi të veçantë. Gjithë jetën më kanë intriguar mbretëritë e botës, por asnjëra më shumë se anglezja në Ishull dhe shqiptarja në Gadishull, derisa kjo e fundit ishte më jetëshkurtëra në Gadishull pas Mbretërisë malazeze.

Sekretarja për Shtyp, një zonjë e zgjuar dhe e hijshme, pamja e së cilës i shkonte aq shumë shkëlqimit mbretëror, foli me elokuencë për Mbretërinë angleze, ndër më të vjetrat e qytetërimit evropian. Erdhi radha të flas dhe në fund bëra një sinopsis për dhjetë vjet të Mbretërisë shqiptare në Gadishull. Fjala u mbyll me migrimin e çiftit mbretëror shqiptar dhe suitës së tij, e cila një kohë kishte jetuar edhe në Londër dhe kurrë s’u kthye në atdhe. Sekretarja për Shtyp në fillim u habit, pastaj pyeti:

– Familja juaj mbretërore ka jetuar në Londër? Pse kaq jetëshkurtër, si ndodhi kështu?!

Mbretëria shqiptare ishte e paafirmuar. Në dhjetë vjet ekzistimi të saj, më shumë se mbretëri është parë me përbuzje në Gadishull. Një popull me shumicë analfabete, i rrethuar me armiq qindvjeçarë dhe vetëm me 16 vjet shkëputje nga Perandoria Osmane, zor të kuptonte Evropën dhe t’i ngriste skelat për evropeizimin e Shqipërisë.

Mbretëria shqiptare kalonte stinën e vetmisë së gjatë. Çatin Saraçi, këshilltar politik i mbretit Zog thotë se kur Mbreti dëgjonte se në hotelet e Tiranës ishte akomoduar ndonjë vizitor i huaj, të cilëve më shumë se kurreshtja për të vizituar Shqipërinë u kishte rënë rruga të preftonin, Zogu dërgonte shpurën e tij dhe i ftonte për të biseduar me nge në Pallatin Mbretëror.

E injoruar nga mbretëritë ballkanase dhe e papërfillshme nga ato evropiane, shqiptarja sikur u tund nga përgjumja e madhe. Në fund të vitit 1930, dijetari dhe filologu kroat, Milan Shuflaj u ftua të vizitojë Shqipërinë. Akademia e Vjenës i kishte propozuar të vazhdonte botimin e tretë të Acta Albaniae. Dijetari kroat u prit solemnisht nga mbreti Zog dhe kryeministri, Pandeli Evangjeli. Në janar të vitit 1931, Shuflaj para deputetëve në Parlamentin shqiptar, shpalosi projektin e Acta et diplomata res Albaniae mediae aetatis illustrantia dhe të Historia e Shqipërisë. Parlamenti shqiptar urdhëroi Qeverinë që në llogari të Shuflajt të derdhte shumën prej 75 mijë franga ari, që sot është e barabartë me rreth 4 milionë dollarë amerikan. Shuma ishte e madhe për Shqipërinë e varfër.

Historia e Shqipërisë nuk u shkrua. Një muaj më vonë, organizata terroriste Mlada Jugosllavia kreu atentat kundër Shuflajt. Atentati ndodhi derisa Shuflaj kthehej në shtëpinë e tij në Zagreb. Atentatorëve pak ditë para aktit, u kishte mbajtur leksion politik mbreti serb, Aleksandar Karagjorgjeviq. Atentatorët në fillim i dërguan Shuflajt letër kërcënuese, pastaj e vranë. Shefi i atentatorëve Branko Zverger, nëntë vjet pas atentatit përfundoi në çmendi. Shuflaj i emocionuar, projektin shqiptar e kishte biseduar me studiuesit serbë, prandaj u dekonspirua dhe i kushtoi me jetë. Një histori afirmative për shqiptarët dhe Shqipërinë, ishte kërcënim për serbët dhe Serbinë.

Paradokseve shqiptare nuk u dukej fundi. Katër vjet më vonë, botuesi amerikan Robert McBride në Nju Jork, i propozoi diplomatit shqiptar, Faik Konica të shkruante historinë e Shqipërisë. As Konica nuk e mbaroi. Pa provuar paragjykime, historia e Konicës do të ishte më e arrirë se e kroatit Shuflaj. Konica ishte erudit i madh dhe kishte dije të jashtëzakonshme jo vetëm për Shqipërinë dhe Gadishullin e Madh. Projekti nuk iu dha, pse mbreti Zog kishte smirë ndaj tij. Trembëdhjetë vjet Konica ishte ambasador fuqiplotë i Mbretërisë Shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, por marrëdhënie normale nuk patën kurrë. Projekti për historinë e Shqipërisë doli të jetë ters. Shuflaj u vra pse nisi të shkruante historinë e Shqipërisë dhe Konica nuk e përfundoi pse bënte jetë mondane dhe ndjehej i harruar.

Serbia më shumë se të ngulfatur, Shqipërinë e donte të vdekur përballë Evropës. Atentati ndaj Shuflajt e faktoi këtë. Kur serbët bën atentat në dijetarin kroat, që Shqipëria të mos kapërcente jashtë Gadishullit, për habinë e të gjithëve bënin të kundërtën për veten. I ashtuquajturi krah zenitist kërkonte “ballkanizimin e Evropës”. Ky krah, anarkist në formë e përmbajtje, përfaqësonte misticizmin e çuditshëm midis pansllavizmit dhe dekadentizmit rus dy shekuj më parë.

* Këtë ese e publikoj për nder të Mbretëreshës Elisabeth me rastin e 70 vjetorit të mbretërimit të Saj.

Propozimi i Joseph J.DioGuardit për të shpëtuar Butrintin

June 2, 2022 by s p

Joseph J. DioGuardi i shkruan Kryeministrit të Shqipërisë Propozimin e tij për të shpëtuar Parkun Kombëtar të Butrintit.

Re: Propozim për menaxhimin shqiptar të Vendit të Trashëgimisë Botërore të Butrintit

Z. Rama,

Edhe pse s’jemi takuar kurrë, as në Nju Jork dhe as në Tiranë, ne kemi shkëmbyer mesazhe disa vjet më parë për Dekretin grek të Gjendes së Luftës me Shqipërinë.

Po ju shkruaj lidhur me përpjekjet e AADF-së për të shtënë në dorë menaxhimin apo administrimin e Butrintit. Jam shumë i shqetësuar nga kjo shmangie e hapur nga një entitet amerikan, siç është AADF-ja, e politikave konsistente të Qeverisë së Shteteve të Bashkuara lidhur me detyrimin sovran të një shteti për të menaxhuar parqet kombëtare të vendit të vet.

Mund t’ju them se i kam shkruar Drejtorit të UNESCO-s si dhe organizmave të tjera përkatëse. Po ashtu, kam informuar Agjencinë e Shteteve të Bashkuara për Zhvillimin Ndërkombëtar për këtë situate të pakëndshme, si dhe synoj të punoj sëbashku me miqtë e mi në Senatin dhe Dhomën e Përfaqësuesve të SH.B.A.-së për të hedhur dritë dhe për të kërkuar llogaridhënie e transparencë, përfshirë përmes dëgjesave publike, për të largim të pashembullt prej AADF-së nga politikat e SH.B.A.-së.

Megjithatë, mendoj se mund të gjendet një rrugëdalje poziitive nga situata, me kusht që qeveria tuaj të tërheqë projektligjin që do të finalizonte marrjen në dorë nga AADF-ja të menaxhimit të Butrintit.

Për këtë nuk kam aspak ndërmend modelin “e ri”, hibrid,për menaxhimin e Butrintit që Majkëll Granof thotë se kinse “do t’ia japë tërë botës”.

Nuk kemi pse të rishpikim rrotën. Përndryshe kam ndërmend modelin amerikan, të ndërtuar nga Presidenti Theodor Ruzevelt, sipas të cilit parqet tona shumë të çmuara dhe unikale menaxhohen vetëm dhe ekskluzivisht nga populli amerikan përmes Shërbimit Kombëtar të Parqeve [National Park Service – NPS]. Sikurse e dini, ne nuk lejojmë fondacione private që të menaxhojnë parqet tona kombëtare.

Zgjidhja me të cilën do të fitonin të gjithë [win-win] do të ishte një binjakëzim ose motërzim midis Parkut Kombëtar të Butrintit dhe një Parku Kombëtar Amerikan që është njëkohësisht edhe Vend i Trashëgimisë Botërore, dhe janë mëse një duzinë syresh në mbarën Amerikën..

Ju ose Ministrja tuaj e Kulturës, znj. Margariti, mund të zgjedhin një nga lista e Parqeve Kombëtare të SH.B.A.-së në fund të letrës sime, dhe ne mund të punojmë bashkë që të ndërtojmë një program të posaçëm motërzimi midis Butrintit dhe atij Parku Kombëtar Amerikan. Megjithatë, mund t’ju them se një urë bashkëpunimi midis Parkut Kombëtar të Butrintit dhe Shërbimit Kombetar të Parqeve [NPS] është ndërtuar qysh së paku në fillim të viteve 2000, kur drejtues të Parkut Kombëtar Jellouston [Yellowstone National Park] dhe Parkut Kombëtar të Luginës së Vdekjes [Death Valley National Park] vizituan Butrintin dhe shkëmbyen përvojë dhe dijenitë e praktikat e tyre me kundërpalën shqiptare.

Përmes këtij programi solid motërzimi nën mbikqyrjen e NPS-së midis Butrintit dhe një Parku Kombëtar të SHBA-së që mund të zgjidhni, praktika motërzimi këto që Shërbimi Kombëtar i Parqeve i ofron në mbarë botën, shqiptarët do të kenë në dorë menaxhimin e vetëm dhe ekskluziv të Butrintit – në përputhje me të drejtën ndërkombëtare dhe modelit të SH.B.A.- – ndërsa Shërbimi Kombëtar i Parqeve do të ndajë përvojë, dituritë dhe praktikat e veta me kundërpalën shqiptare.

Por cili do të jetë roli i AADF-së? Unë do t’i kërkoj USAID-it që t’i japë direktivë Bordit të AADF-së që ta japë si një grant, dhe pa kurrfarë kushti ndaj Shqipërisë mbështetjen financiare tashmë të premtuar prej rreth 5 milion dollarësh nga llogaria e tyre shumë e madhe, në favor të këtij motërzimit midis Butrintit dhe Shërbimit Kombëtar të Parqeve. AADF-së nuk do t’i lejohet të ndërhyjë në asnjëlloj mënyre, mase ose forme në menaxhimin e Butrintit..

Mirëpo përsëri, parakusht për gjithë sa më sipër është që qeveria tuaj të anullojë marrëveshjen me AADF-në dhe të tërheqë projektligjin përkatës që ndodhet përpara Kuvendit të Shqipërisë.

A do ta bëni dot ju këtë gjë?

Më duhet të shtoj se do ta informoj qeverinë e Shteteve të Bashkuara si dhe Kongresin e Shteteve të Bashkuara për çdo përpjekje të mëtejshme të AADF-së për të shtyrë qeverinë tuaj që ta mbyllë sa më parë këtë marrëveshje të keqe, ose për ushtrimin e trysnisë ndaj Kuvendit të Shqipërisë që ta votojë e ta miratojë projektligjin. Për arsyet e shpjeguara më lart, marrja në dorë e menaxhimit të Butrintit nga ana e një entiteti të Shteteve të Bashkuara paraqet rreziqe të konsiderueshme reputacionale për Qeverinë e Shteteve të Bashkuara, prandaj një gjë e tillë nuk mund të lejohet.

Sa i takon Shqipërisë, është thjesht e paimagjinueshme që një vend që po mbush 110 vjet pavarësi të jetë i paaftë që të menaxhojë parqet e veta kombëtare. Mirëpo kjo është edhe publicitet negativ edhe për 100 vjetorin e marrëdhënieve SH.B.A. – Shqipëri për shkak të përpjekjeve të një entiteti amerikan që të shtjerë në dorë menaxhimin e xhevahirit të kurorës së historisë, kulturës dhe turizmit shqiptar.

Për të gjitha arsyet e mësipërme, sugjeroj që t’i jepni vëmendjen e menjëhershme poropozimit tim prej të cilit fitojnë të gjithë [win-win proposal] dhe ta tërhiqni pa vonesë projektligjin tuaj për Butrintin të paraqitur në Kuvendin e Shqipërisê.

Sinqerisht,

Joseph J. DioGuardi

P.S. Lista e Parqeve Kombëtare që janë njëkohësisht edhe Vende të Trashëgimisë Botërore në SH.B.A.:

Carlsbad Caverns National Park
Chaco Culture
Everglades National Park
Glacier National Park
Grand Canyon National Park
Great Smoky Mountains National Park
Hawaii Volcanoes National Park
Independence Hall
Mammoth Cave
Mesa Verde National Park
Olympic National Park
Papahanumokuakea Marine National Monument
Redwood National Park and State Parks
La Fortaleza and San Juan National Historic Site
San Antonio Missions
The Statue of Liberty
Kluane/Wrangell-St. Elias/Glacier Bay/Tatsheshini-Alsek
Yellowstone National Park
Yosemite National Park