Archives for June 2023

LEKË APO EURO?… LYPET BAKËR E JO AR !

June 20, 2023 by s p

Frano Kulli/

Këto ditë, euro-ja është shkëmbyer edhe me 105 lekë. Më ulët se asnjëherë, në kurbën e ulje – ngritjeve jo të rralla, qyshkur është emetuar monedha europiane në vitin 2002.Ka mërrijtë puna sa mos me u mat shumë, me nxjerrë nga xhepi e me pague me euro në vend të lekëve, përderisa ato po shkojnë kështu fifti fifti. Më ka ardhë ndër mend këto ditë një ngjarje e njëqind e sa vjetëve më parë e rrëfyer prej Injac Zamputtit, shkencëtarit par exellence të historisë e filologjisë, botuar në librin e tij “Kujtime-njerëz-fakte-ngjarje”. Jemi në fundin e luftës së parë botërore, komanda e garnizoni ushtarak austriak në Shkoder nisi të shkëmbente sendet ushqimore të rezervave të saj, me sende që i nevojiteshin ushtrisë së rraskapitur për nevojat e armatimit. Rrëfimi i Zamputtit, asokohe fëmijë, jo më shumë se 8 vjeç fillon kështu: “Kurrë nuk do ta harroj gjendjen e mamës kur, një ditë u kthye në shtëpi e lodhur dhe shumë e mjeruar dhe, bashkë me motrat nisi të grumbullonte enët prej bakri. Ajo kishte dalë qysh në mëngjes nga shtëpia. Komanda kishte afishuar shpalljen se duhej ar për ta shkëmbyer me drithë. E gëzuar se po ua siguronte jetimëve bukën për disa ditë, kishte marrë disa napolona dhe ishte vënë në radhë për të arritur te tavolina ku nëpunësi do të merrte arin dhe do t’i jepte kuponin për sasinë përkatëse të drithit që ajo do të ngarkonte mbi shpinë. Më në fund, pas disa orësh, i kishte ardhur radha asaj. Sapo kishte shtrirë dorën drejt zyrtarit për t’i dhënë arin, kishte rënë zilja e telefonit dhe nëpunësi, në vend që të merrte arin e të jepte kuponin, siç kishte vepruar deri në atë çast, kishte marrë më parë receptorin e telefonit. Pasi e kishte vënë në vend atë receptor, i drejtuar nga mama e nga të gjithë ata që vinin mbas saj, kishte komunikuar: “Komanda nuk pranon më arin, por kërkon bakër…”
Për nga paradoksi ngjarjet, të cilat i ndan në mes më se një shekull, kanë përafrí të hatashme, ani pse atëhere ishte kohë lufte e tani jo. Atëhere rasti e pati sjellë që ari të shkëmbehej me bakër, pra ari të ishte më i pavlertë se bakri,për atë kohë, tani, këto dy muajt e fundit, euro-ja, monedha unike europiane, në Shqipërinë tonë po çmohet si teneqe…Vlera e saj, ani pse ku e ku me lekun për nga ekonomitë që përfaqësojnë, këtu gati po barazohen. Dhe, me të drejtë kjo ka sjellë, posë pështjellimit të madh edhe një habi jo të vogël, gjithashtu. Tregtarët eksportues, që blejnë me lekë e që shesin me euro kanë ngritur duart përpjetë… Të tjerët, ata që sjellin këtu miellin e sheqerin, vajin e rrobat; të jashtëme e të mbrendëshme, naftën e gjithka i duhet jetës së njeriut, që me lekët e grumbulluar nga shitjet këtu, blejnë më lirë se kurrë euro për të bërë tregtinë e tyre me jashtë, fërkojnë duart.
-Dashtë fati e u ndaltë këtu, kjo rrokopujë, mendojnë të parët…
-Mirë e bukur kështu-thonë të dytët. Ndërsa edhe halli i njërit edhe qejfi i tjetrit përplaset te tregu i mbrendshëm këtu. Çmimet e gjithçkaje janë rrit e po rriten me “trehapësh”.
– E vegjlia…mallkon kohën; vargu i të ikurve për në vendet e euros… zgjatet e zgjatet; shtohet e nuk ndalet.
Kurse, ministresha përkujdestare e financave tona, na tha se është forcuar leku dhe për ne është ndodhi e punë e gëzueshme kjo që ka ndodhur e po ndodhë. Na tha se gjithë kjo pará e madhe europiane këtu hyn nga turistët. Po nuk na thotë se çmimet e shërbimit për ta janë rritë, së paku 20-30% pej sezonit të kaluar. Nuk na përmendi, zonja ministre se në lokalet ku u shërbehet turistëve janë shtuar shumë njoftimet: “kërkojmë kamarier/e; kërkojmë pastrues/e, kërkojmë banakier/e e punonjës shërbimi këso dore. Në një lokal në Shëngjin, ndër pesë veta që shërbejnë vetëm dy janë shqiptarë, të tjerët të huaj; dy kamarierë afganë.(Për mirëkuptim falemnderit atyre që punojnë e nuk rrinë vetëm nën asistencën sociale që u ka siguruar qeveria shqiptare e s’di se deri kur kështu!… )
-Kjo është shenjë e rritjes sonë ekonomike , na tha zonja ministre dhe plot gëzim e pathos deshti me na thanë se jeta jonë po përparon e prosperon përditë.
Po me ke e ka zonja ministreshë? Kujt i flet kështu ?
Atyre që e dinë fort mirë se këtu eurot , në shumicë gjënden parcelave të strukura në male e kodrina, në fusha e djerrina ?Atyre që i shohin shpesh e shpesh në lajmet që rrjedhin, ca miliona të tjera eurosh që gjënden në tubo ajrimi nëpër shtëpi sekretaresh e zyrtarë gjithfarësojshëm ?
Sa shumë i besojnë zonja ministreshë dhe të sajët postulatit se “Çudia më e madhe në Shqipëri zgjat vetëm tri ditë “, si fazë e memories së dëmtuar të shqiptarëve dhe përtesës së tyre për të reaguar si qytetarë !
Dhe këtu ajo ka të drejtë…

Qoftë edhe një fëmijë i vetëm i vrarë është tragjedi

June 20, 2023 by s p

(Fjalë para Komisionit Parlamentar të Kuvendit të Republikës së Kosovës)

Prof. dr. Nusret Pllana

Universiteti ‘‘Hasan Prishtina’’

Prishtinë

E nderuara Duda Balje, Kryetare e Komisionit për të Drejtat

e Njeriut, Barazi Gjinore, për Persona të Pagjetur,

Viktimat e Dhunës Seksuale të Luftës dhe Peticione!

Të nderuara anëtare dhe anëtarë të këtij Komisioni Parlamentar!

Të respektuara mjete të informimit publik!

E nderuara dhe shumë e respektuara Duda Balje, të falënderoj në emrin tim dhe në emrin e Familjarëve të fëmijëve të vrarë gjatë luftës gjenocidiale në Kosovë 1998/1999, që më keni mundësuar( sot, më 16 qershor 2023), të shpreh disa qëndrime të ditura botërisht, të argumentuara publikisht dhe të dëshmuara shkenctarisht për numrin e fëmijëve shqiptarë të Kosovës, që i janë nënshtruar gjenocidit serb në Kosovë gjatë vitit 1981 deri në vitin 1999, kur me Luftën e lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe me ndihmën e Aleancës më të madhe botërore ushtarake të NATO-s, në krye me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, është bërë e mundur të çlirohet Kosova.

Meqenëse librin që tashmë e keni në duar është promovuar në shumë qendra evropiane e botërore, e në prill të këtij viti edhe në: New York, Washington, Huoston, Dallas, Detroit e Çikago, duke iu falënderuar në veçanti mikut të presidentit amerikan, z.Biden dhe mikut të bashkëshortëve Josepf dhe Shirley DioGuardi, shqiptaro – amerikanit, z.Agim Aliçkaj, që është njeriu më meritor i promovimit të veprave tona gjithandej Amerikës mike, edhe të librit të vrasjes së fëmijëve shqiptarë, i cili është promovuar edhe në Ambasadën e Republikës së Kosovës në Washington, por është arkivuar edhe zyrtarisht, në formë fizike dhe elektronike edhe në Bibliotekën e Kongresit Amerikan, prandaj ju lus për mirëkuptim ta dëgjojmë pak më tepër se dy minuta një fjalim të shkëputur të Ambasadorit legjendar amerikan, z.William Walker, i cili mori pjesë edhe vet në promovimin e këtij libri në Washington, më 26 prill të këtij viti, duke e vlerësuar lartë rëndësinë shkencore dhe historike të tij.

Të nderuar të pranishëm,

Nuk ka njeri që nuk e di se lufta sjellë vetëm dëme, vrasje, tragjedi familjare dhe kombëtare. Mirëpo, kur një pushtues vret fëmijët e një populli tjetër, vret edhe fëmijët e vet( siç është botërisht i njohur rasti “Panda” në Pejë, kur policia fashiste serbe i vret 6 të rinjë serbë, 5 prej tyre të moshës adoloshente, vetëm e vetëm për t’ua lënë fajin shqiptarëve, atëherë kjo kapërcen ato marrëveshjet ndërkombëtare për civilët dhe fëmijët e pambrojtur dhe quhet gjenocid.

Por, unë këtu para jush, nuk e kam fjalën se a kishte bërë Serbia pushtuese gjenocid, apo jo, sepse këtë fakt nuk mund ta mohoj askush në botë.

Por, e kam fjalën, se duke filluar nga shkrues të ndryshëm, publicistë, gazetarë, historianë, e deri te organet më të larta të shtetit të Kosovës, të dhënat për fëmijët e vrarë nga gjenocidi serb, i thonë të pasakta, i publikojnë me hamendje, i flasin nëpër tubime përkujtimore, nëpër konferenca shtypi, nëpër mbledhje me delegacione ndërkombëtare, thuajse nuk dihet asgjë për vrasjen e tyre, sepse edhe kur përmenden, për fat të keq përmenden vetëm si shifra.

Tragjedia e një populli nuk vërtetohet vetëm me përmasën e gjenocidit që ka bërë pushtuesi, por në radhë të parë me fëmijët e vrarë.

Pse mund të thuhet kështu?

Mund të thuhet për disa arsye elementare të secilit njeri të vdekshëm!

Së pari, në Kosovë janë vrarë 1432 fëmijë që dihen deri tashti. Sepse, fjala vjen, janë shumë gra që janë vrarë kur ishin shtatzëna, edhe në muajin e tetë e të nëntë, që nuk është folur kurrë për fëmijët e tyre të vrarë në barkun e nënës shqiptare.

Po ashtu, përkundër këmbënguljes sonë, për të pasur një statistikë të saktë, e cila është përmbledhur në këtë botim publicistik anglisht – shqip(autorë: Hanëmshahe Ilazi e Nusret Pllana), që ua dhurova sot, ka mundësi që të mos janë përfshirë të gjithë fëmijët e vrarë në Kosovë nga viti 1981 deri më 1999. Në këtë libër i keni me datë, me ditë e me fotografi, vrasjen e 1392 fëmijëve shqiptarë gjatë viteve 1998/1999, dhe vrasjen e 40 fëmijëve shqiptarë gjatë viteve 1981/1997, po nga ushtria dhe policia barbare serbe.

Së dyti, ata nuk janë vetëm numra, nuk janë vetëm 1432 fëmijë të vrarë.

Janë 1432 familje të së ardhmes sonë. Janë 1432 familje më pak në këtë Kosovën tonë, për lirinë e së cilës është derdhur aq shumë gjak, sa asnjë popull tjetër në Evropë që nga Lufta e Dytë Botërore e këndej.

Së treti, ata 1432 fëmijë nuk janë të zhdukur, siç thuhet herë pas here, edhe në Akademi përkujtimore, edhe në raste të takimeve me familjet e Dëshmorëve të Kombit.

Ata janë 1432 fëmijë të vrarë, sepse fëmijë të zhdukur është diçka tjetër, si dukuri, por edhe si argument për të cilin nuk kemi mundur të gjejmë të dhëna të verifikueshme.

Për 1432 fëmijë shqiptarë të Kosovës të vrarë, të dhënat janë të sakta, me emër e mbiemër, me datën e lindjes dhe datën e vrasjes, si dhe për pjesën më të madhe të tyre me fotografi. Nga 30 Komuna të Kosovës, vetëm në Artanë(ish Novo Bërdë) nuk ka fëmijë të vrarë nga ushtria dhe policia gjakatare serbe, për të cilët fëmijë nuk ka funksionuar asnjëherë drejtësia ndërkombëtare, sepse qe 25 vite, le që nuk është dënuar asnjë kriminel serb, por as që është akuzuar ndonjëri prej tyre deri më sot, edhe pse emrat e tyre i keni një nga një në libri tim “Terrori i Serbisë Pushtuese mbi shqiptarët 1844 – 1999”, libër ky i përkthyer në 9 gjuhë botërore, dhe më i promovuari në botë në 100 vjetshin e fundit, dhe i cili është fut zyrtarisht edhe në Parlamentin evropian në Bruksel në vitin 2018(dhuratë 751 deputetëve të Parlamentit Evropian, por edhe Papa Françesku e ka pranuar dhuratë, më 25 maj 2022, vjet pra, e për fat të keq ende nuk ka arritë të futet në Parlamentin e Kosovës në Prishtinë, e as në atë të Shqipërise londineze në Tiranë.

Nëse i shikoni me vëmendje fotot e këtyre fëmijëve të vrarë, njeriu e ka vështirë të jetë indiferent, edhe sot e gjithë ditën, kur kanë kaluar 24 vjet nga Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Nuk ka asgjë më tragjike, se kur njeriu shikon buzëqeshjet e tyre, dhe për një çast vetëdijësohet se ata nuk janë më, se ata nuk janë rritur me lirinë e Kosovës, se ata nuk janë më pjesë e familjeve të tyre, se ata nuk janë më pjesë e rinisë dhe e popullit të Kosovës.

E nuk janë pak, janë 1432 fëmijë të vrarë nga pushtuesi serb.

Së katërti, kanë kaluar 24 vjet që kur Kosova e gëzon lirinë e saj. Por, në këto 24 vjet, askujt nuk i ra ndërmend, që në formë përjetësie t’iu ngritet një shenjë e kujtesës historike, një lapidar a një obelisk në kujtim të këtyre 1432 fëmijëve shqiptarë të vrarë.

Një shenjë, që jo vetëm familjarët e tyre të kenë ku të çmallen për dhembjen e tyre, por edhe për të krijuar një vlerë kulturore kombëtare në kujtim të atyre që lufta kundër robërisë, nuk i kishte lënë të rriten në atdheun e tyre.

Një shenjë, edhe për ata dashamirës të Kosovës, qoftë kur vijnë si zyrtarë shtetesh, apo vizitorë kureshtarë, apo turistë të ditës, të kenë mundësi të shohin një pjesë të tragjedisë sonë që këtij populli aq shumë të përgjakur ia ka sjellë pushtuesi serb.

Cila është kërkesa jonë, jo vetëm si individ, por si pjesë e gjenocidit që u është bërë fëmijëve shqiptarë, pra si zë i njerëzve të Kosovës, i atyre që nuk mund të flasin më…?!!

Që me angazhimin tuaj, të ndërhyni te pjesëtarët e secilit subjekt politik, te anëtarët e secilit organ qeveritar, te secili deputet i Kuvendit të Republikës Kosovës, të thuhet numri i saktë i fëmijëve të vrarë në Kosovë.

Jo vetëm pse kështu bëhemi korrekt, por kur thuhet numri i saktë që dihet deri tashti i fëmijëve të vrarë të Kosovës, nuk fyhen ato familje, që mund të mendojnë se nuk u është përmendur emri i fëmijës së tyre, që të mos krijohet përshtypja se disa nga këta fëmijë janë harruar.

Duke pasur parasysh peshën e madhe të dhembjes së këtyre familjeve, sepse ka familje që ju kanë vrarë dhjetra fëmijë, si ata të Familjes Muqolli nga Pokleku, prandaj me një respekt të veçantë e përshëndesim prezencën e njërit prej familjarëve të tyre, Ing.Xhavit Muqollin, të cilit i janë vrarë bashkëshortja dhe të dy fëmijët, të cilës Familje i janë vrarë dhe bërë shkrumb e hi 54 anëtarë, në mesin e tyre 26 fëmijë, prej të cilëve 23 të Familjes Muqolli, 19 fëmijë të Familjes Berisha të Suharekës, 13 fëmijë të Familjes legjendare Jashari të Prekazit, 9 fëmijë të Familjes Deliu të Drenasit, 8 fëmijë të Familjes Gërxhaliu të Vushtrrisë, 5 fëmijë të Familjes Vejsa, tre fëmijë të Familjes Caka dhe 4 fëmijë të Familjes Rracaj nga Gjakova, 5 të Familjes Balaj nga Peja, 4 të Famijes Duriçi, 3 të Familjes Xhemaili dhe 3 të Familjes Bogujevci nga Podujeva, 6 fëmijë të Familjes Imeraj dhe 4 të Familjes Lipaj të Istogut, atëherë është obligim i secilit institucion të ketë parasysh se numri i fëmijëve të vrarë në Kosovë është 1432.

Jam këtu sot duke ju falënderuar Juve, që keni pasur mirëkuptimin dhe më keni ftuar, që të gjejmë mënyrën e duhur, dhe këta 1432 fëmijë të vrarë t’i nderojmë edhe me ngritjen e OBELISKUT për ta.

Mos harroni, se Suedia gjatë vitit 1999, në mes të sheshit në një qytet të saj, ka ngritur bustin e një fëmije shqiptar nga Kosova, të cilin pushtuesi serb e kishte përzënë me dhunë nga atdheu i tij.

Siç ka shkruar shtypi suedez, por edhe ai shqiptar, edhe i atyre viteve, ai bust vizitohet edhe sot e gjithë ditën.

Kërkesa ime, andaj edhe kërkesa e familjeve të këtyre 1432 fëmijëve të vrarë të Kosovës nga gjenocidi serb, është që të përjetësohen në Kompleksin Memorial në formë OBELISKU, në mënyrë që të kemi ku të vëmë një buqetë me lule në kujtim të fëmijërisë së tyre, të kenë ku të çmallen familjarët e tyre. Kosova të ketë një shenjë si argument për gjenocidin serb edhe mbi fëmijët shqiptarë të Kosovës dhe të gjithë fëmijët e komuniteteve tjera, të cilët nuk i ka kursyer barbaria dhe mizoria serbe, e të cilët i keni një nga një në librin që tashmë e keni në dorë të gjthë ju të pranishëm të nderuar.

Dikush nga ju mund ta dijë, dikush nga ju ka mundur të ketë dëgjuar, sepse këto përpjekje i kemi bërë me vite, se afër Aeroportit ndërkombëtar ‘‘Adem Jashari’’, të Prishtinës, është caktuar vendi prej një hektarësh(dhuratë nga Komuna e Lipjanit) është vënë maskota e një OBELISKU që t’i bënte respekt kujtimit të 1432 fëmijëve të vrarë të Kosovës. Donator është Liga Shqiptaro – Amerikane, prandaj edhe nga ky takim i rëndësishëm zyrtar kërkojmë lejen e ndërtimit të këtij Obelisku, që të fillojmë sa më parë që të jetë e mundur, dhe ta përfundojmë më 20 nëntor (Ditën Botërore të të drejtave të fëmijëve).

Pra, kjo është një kërkesë krejt legjitime, që përmes Jush të mbërrijë në veshët e atyre që vendosin, në mënyrë që të mos e harrojmë këtë përmasë tragjike të gjenocidit serb mbi fëmijët shqiptarë të Kosovës, dhe jo vetëm…!

Qoftë i përjetshëm kujtimi për ta!

Ju faleminderit shumë për vëmendjen Tuaj!

PERËNDIMI PO IA VESH LËKURËN E QENGJIT UJKUT TË DIKURSHËM TË MILLOSHEVIQIT!

June 20, 2023 by s p

Perëndimi po gabon kur nuk po e ndihmon Serbinë por Vuçiqin, duke e lënë vathën e deleve në gojën e ujkut dhe me këtë pa nevojë po humb kohë dhe para. Serbia mund të demokratizohet një ditë, por pa Vuçiqin, prandaj Perëndimi duhet t’i ndihmojë atij të bie sa më shpejt nga pushteti. Në të kundërtën, Serbia një ditë ka rrezik të shndërrohet në një vathë ujqish të tërbuar.

Nga Emin AZEMI

Raportet Kosovë-Serbi nuk po komplikohen për shkak të qëndrimeve të forta të Kurtit, por për shkak të qasjes së njëanshme e joproprcionale të Perëndimit ndaj këtyre raporteve. Nëse para 24 viteve Perëndimi e bombardoi Serbinë për ta larguar atë nga marshimi hegjemonist në Kosovës, sot i njëjti Perëndim po e dekonstrukton kauzën e vet të drejtë. I njëjti Perëndim po ia vesh lëkurën e qengjit ujkut të dikurshëm të Millosheviqit.
Duke e mbështetur qorrazi një pinjoll të Millosheviqit në Beograd (lexo: një këlysh ujku), Perëndimi nuk po i ndihmon Serbisë që të largohet nga Rusia, por po ia zgjatë jetën një regjimi autokratik, i cili u ngrit kryesisht duke pasur frymëzim politikat antiperëndimore të Kremlinit.
Perendimi po gabon kur nuk po e ndihmon Serbinë por Vuçiqin, duke e lënë vathën e deleve në gojën e ujkut dhe me këtë pa nevojë po humb kohë dhe para. Serbia mund të demokratizohet një ditë, por pa Vuçiqin, prandaj Perëndimi duhet t’i ndihmojë atij të bie sa më shpejt nga pushteti. Në të kundërtën, Serbia një ditë ka rrezik të shndërrohet në vathë ujqish të tërbuar.
Perëndimi ka përvojë të mjaftueshme se si duhet të sillet në rrethana të caktuara me politikanët serbë. Millosheviqi ishte një shembull shkollor që ia kujton Perëndimit mendësinë e një politike e cila nuk e njeh dialogun por vetëm forcën e bombave të NATO-s.
Vuçiqi tani po sillet njësoj, si Milosheviqi dikur, ndërkohë që Perëndimi ka ndryshuar. Vuçiqi refuzon të vë sanksione ndaj Rusisë, dhe të trashë miqësinë me kinezët, instrumentalizon serbët e Kosovës për llogari të “botës serbe”, kontrollon dhe shantazhon media dhe intelektual, aeroportin e “Surçinit” në Beograd e ka shndërruar në parajsë transiti të hajdutëve të kamur të Kremlinit që ndodhen në listat e zeza amerikane, u krijon kushte që papengueshëm të helmojnë eterin mediat e Putinit – “Sputnik” dhe “Russia Today” etj. etj.
As vet Vuçiqi nuk ka pritur se Perëndimi do të jetë kaq zemërgjerë me të edhe pas krejt këtij qëndrimi antiperëndimor që ka ai. Vuçiqi thjeshtë po habitet me katarsisin negativ të Perëndimit, i cili ka zgjedhur të kompensojë politikat e drejta ndaj Kosovës me njëfarë shfajësimi absurd ndaj Serbisë. Prandaj Vuçiqi papengueshëm kidnapon policë në territorin e Kosovës dhe urdhëron huliganët të rrahin gazetarët shqiptarë të Prishtinës. Vuçiqi tani saktësisht e di se çfarë qëndrimi do të mbajë Perëndimi pas çdo padrejtësie që i bëhet Kosovës. Prandaj ai përmes Listës Serbe ngulfat pluralizmin politik te serbët e Kosovës, duke minuar çdo urë bashkëpunimi konstruktiv me Qeverinë e Kosovës. Kjo e fundit po sillet normalisht, si çdo qeveri që ka synim të pastër administrimin e gjithë territorit, përmes ligjeve dhe rregullave të mirënjohura demokratike.
Në veriun e Kosovës aktualisht kryqëzohen dy mendësi politike: Ajo mesjetare e përfaqësuar nga politika proruse e Vuçiqit dhe Perëndimore, Demokratike përfaqësuar nga Albin Kurti.
Disa burokratë të Brukselit, në krye me Josef Borrelin, kanë zgjedhur të mbështesin politikën mesjetare proruse të Beogradit në Kosovë dhe të shantazhojnë politikën properëndimore të Qeverisë në Prishtinë.
Borreli dhe Lajçaku në fakt nuk kanë lidhje me parimet demokratike mbi të cilat është ngritur Europa e bashkuar, sepse ata, para se të jenë evropianë, parapëlqejnë të jenë spanjollë dhe sllovakë. Me valixhet diplomatike të BE-së ata kontrabandojnë thërmia të rrezikshme të mendësisë politike të vendeve të tyre që nuk e njohin shtetin Kosovës.
Për rrjedhojë, Borreli dhe Lajçaku janë duke ia nxirë imazhin Europës demokratike, e cila është bërë peng i një politike të jashtme që vazhdon ta sheh Kosovën me syzet e Vuçiqit!

Shkup, 18 qershor 2023

Keti Schneeberger, tubim në përkrahje të Republikës së Kosovës

June 20, 2023 by s p

Hazir Mehmeti, Vjenë/

Ngritja e tensioneve në veriun e Kosovës dhe rrezikimi i Kosovës nga kërcënimet nga Serbia e Aleksandër Vuqiqit, ka ngritur lëvizje protestuese të shoqatave dhe institucioneve të shumta edhe jashtë Kosovës. Në Vjenë u mbajt tubimi mbështetës për Kosovën në këto rrethana të rënduara në veri të nxitura nga bandat e armatosura serbe të dirigjuara nga Aleksander Vuqiq, ish ministër i bashkëqeverisjes me satrapin e Ballkanit, Sllobodan Millosheviq.
Organizatore ishte kryetarja e shoqatës “Vienna goes Europa” dhe këshilltare lokale në Bashkimin Evropian, Kati Schneeberger. Tubimi u mbajt në “Platz der Menschenrechte” ( Sheshi i të Drejtave të Njeriut), në Vjenë. Në mbështetje të Republikës së Kosovës kishin ardhur mërgimtarë shqiptarë nga disa qytete të Austrisë. Zonja Schneeberger falënderoi qytetarët e tubuar dhe u shpreh se të tubuar mesazhet marrin forcë drejt cakut të duhur. Qytetarit mbanin pllakata me mbishkrime ku kërkohej mbështetje për demokracinë. “Mbroni demokracinë dhe paqen” “Qëndroni me Kosovën”, “Ndaloni autokratët!”

Në fjalën e saj Keti Schneeberger u ndal duke përshkruar takimet e saj me qytetar shqiptarë, serb, boshnjak nga vizita e saj e fundit në Kosovë. Ajo mes tjerash tha : “Nga të gjitha kontaktet me njerëz të nacionaliteteve të ndryshme të gjithë dëshirojnë të jetojnë në qetësi, të kujdesën për jetën e tyre. Ata nuk dëshirojnë të jenë top loje në shërbim të kurrfarë lloj regjimi autokrat. Ata dëshirojnë të kenë sistem arsimor, punë, një sistem funksional shëndetësor, aktivitete dhe mundësi për të rinjtë. Dëshirojnë thjesht; jetën në rahati me njëri tjetrin pa korrupsion, pa banda dhe pa përzierje nga Beogradi”. Zonja Schneeberger u ndal edhe tek reagimet e BE-së jo të drejta duke e dënuar institucionet e Kosovës e cila vepron në shtrirje të funksionimit të ligjit dhe rendit në territorin e saj, kurse Serbia shkaktare e konfliktit duke mbështetur bandat kriminale të cilat sulmuan policinë e Kosovës dhe ushtarët e KFOR-it.
Nga mërgimtarët me fjalime të shkurtra iu drejtuan qytetarëve, Idriz Smajli dhe Fatmir Osmani, veprimtar nga Grazi. Pjesëmarrja e mërgimtarëve nuk ishte ashtu siç është pritur masive kur dihen rrethanat e renduara në Kosovë. Mërgimtarët e falënderojnë Zonjen Keti Schneeberger për mbështetjen e saj dhen drejtësisë dhe Republikës së Kosovës.

The New York Times

June 20, 2023 by s p

Sami Repishti, Ph.D.

co-author of “Studies on Kosova”C.U.P 1984/

June 3, 2023

LETTER

To THE EDITOR

I have studied “the problem of Kosovo” for many years. I must recognize that your two recent articles “Time of Rising Tensions in Kosovo and Serbia”(May 31,2023) and the second article “Djakovic Launched Himself Into Another Fiery Controversy”(June 1,2023) are balanced,Informative, and factual. The authors deserve our gratitude!

The Western Balkan’s States,without exception, include one or more ethnic minorities who have been oppressed, and have revolted. The most important case is the Republic of Kosovo, an independent state since 17 February 2008, recognized by more than 100 nations, including the United States, the United Kingdom and France. Conspicuously absent are the Russian Federation and the Republic of China, two major powers and members of the UN Security Council.

The reason for this dichotomy -it’s a general belief- is the presence of large minorities in both two countries. Their diplomacies have opposed all attempts made by the Republic of Kosovo to integrate itself fully in the society of nations, fearing that an independent Republic of Kosovo will be seen as a “model” by the subjugated minorities to strive for independence, or request to join their brothers and sisters of the neighboring state, part of which they have always claimed to be.

The Republc of Kosovo was freed from the Serbian yoke after a struggle of many decades, especially since the 1878 Treaty of Berlin, when the Albanian population was still occupied by the Turks. Kosovo without a Great Power friend, and Serbia a bridgehead of Imperalist Russia in her efforts to reach the warm waters of the Mediterranean, was no match to fight and win. The unjust geography in the Western Balkans took the present shape and kept expanding by the 1913 London Conference and the 1919-20 Peace Treaties in Paris, especially in favor of Serbia, an ally of the victorious states.

A small State of Albania was formed in 1912, but the trauma of dismemberment never ended until the destruction of the second Yugoslavia, brought about by an expansionist Serbia. In Spring 1999, a NATO coalition military power expelled Serbia out of Kosovo, and sponsored the creation of the Republic of Kosovo free, independent, democratic, united and European state.

It’s hoped that a more friendly atmosphere will reach the Western Balkans states too, and that the two neighbors, Albanians and Serbs, will learn to live in peace and constructive cooperation with each other

Sami Repishti, Ph.D.

Dr. Sami Repishti co-author of “Studies on Kosova”C.U.P 1984

“Regency”

638-49 Danbury Road

Ridgefield, CT 06877