Archives for July 2023

Kryeministri Kurti takoi përfaqësues të bizneseve në Kosovë, së bashku me ambasadorin amerikan Hovenier

July 11, 2023 by s p

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, bashkë me ambasadorin amerikan në Kosovë, Jeffrey Hovenier, ka zhvilluar sot një takim të përbashkët me përfaqësues të bizneseve. Në këtë takim, ku krahas ambasadorit Hovenier, ishin edhe përfaqësues të USAID-it e të Odës Ekonomike Amerikane në Kosovë, kryeministri Kurti theksoi rëndësinë e zhvillimit të qëndrueshëm ekonomik, potencialin që ka Kosova dhe mundësinë e thellimit të bashkëpunimit me sektorin privat.

U diskutua për mundësitë dhe sfidat, në sektorin privat, me theks te financimi i zgjerimit të biznesit dhe fuqia punëtore, si dhe për mënyrat se si të tërhiqen edhe më shumë investime të huaja direkte në vendin tonë.

Kryeministri Kurti nënvizoi punën, veprimet dhe hapat e ndërmarrë nga Qeveria për lidhjen ndërmjet edukimit dhe tregut, përmes arsimit dual, i cili tashmë është pilotuar në këtë vit akademik që po e përmbyllim në gjithsej katër shkolla profesionale, në katër programe në tre komuna të ndryshme. Ai i njoftoi edhe për mundësitë që ofron Fondi Sovran, ligji për të cilin së fundmi është miratuar në Qeveri, dhe potencialin që paraqet sektori i energjisë, duke marrë parasysh orientimin e qeverisë drejt energjisë së ripërtëritshme.

Qëllimi i këtij takimi ishte avancimi i komunikimit ndërmjet Qeverisë dhe sektorit privat, si hap drejt forcimit të bashkëpunimit me sektorin privat për zhvillim të qëndrueshëm ekonomik të vendit.

“Alf Layla wā Layla”: 1001 Netët e Orientit dhe 3 Versione të hershme përkthimi në Shqip të bazuara në Gjuhët e Oksidentit*

July 11, 2023 by s p

(Melsen Kafilaj- Studiues)/

“Njëmijë e Një Netët” (Alf Layla wā Layla) është një thesar i çmuar i Letërsisë Botërore dhe mbetet padyshim një prej veprave më popullore, më të dashura për lexuesin (pavarsisht moshës, gjinisë a kombësisë) dhe të përkthyera në një mori gjuhësh botërore. I përmëndur për herë të parë nga Al-Mas’ūdi në vitin 947 A.D në librin e tij “Murûj adh-dhahab”(“Luadhet e Arta”) e më vonë nga Al-Nadīmi në “Al- Fikhrist” (“Katalogu” i tij), ky koleksion historish (me origjinë Perse, Indiane, Arabe, Greke, etj) është konfirmuar madje edhe shkencërisht prej Orientalistes së Universitetit të Çikagos, Nabia Abbot përmes një fragmenti papirusi të gjetur prej saj, i cili i përket Shek.9. Ky koleksion, me kalimin e kohës u pasurua si në formë gjithashtu edhe në përmbajtje dhe mori trajtën që njohim sot duke u redaktuar për herë të fundit në Egjipt në Shek.14 gjatë kohës së Dinastisë Mamluke Burji.

Versionin e parë Evropian të këtij “xhevahiri të Orientit” na e jep për herë të parë Orientalisti Francez Antoine Galland me titullin “Les mille et une nuits, contes arabes traduits en français” (Njëmijë e Një Net, Rrëfenja Arabe të përkthyera në Frëngjisht) një vepër kjo prej 12 Volumesh, botuar gjatë një harku kohor prej 13 vitesh (1704-1717) dhe e bazuar mbi një Dorëshkrim Sirian të Shek.14.Përkthimi i saj në gjysmën e parë të Shek.18 do të hapte rrugën dhe do të pasohej për rrjedhojë me një sërë përkthimesh të tjera të “1001 Netëve” në gjuhët evropiane si: Anglisht, Gjermanisht, Spanjisht, Italisht, e kështu me radhë.

“Në Hien e Hurmave”, Kopertina e Versionit të Parë në Shqip të “1001 Netëve” prej Faik Konicës (1924)

Megjithëse jo prej origjinalit, versionin e parë në Shqip të “1001 Netëve” në shqip na e jep eruditi ynë Faik Konica me veprën e tij “Në Hien e Hurmave”, të përkthyer nga Anglishtja dhe të botuar në vitin 1924.Në Parathënien e këtij botimi Konica i citon përkthyesit e shquar britanikë (Scott, Payne, Burton, etj) të kësaj kryevepre por nuk e përmënd versionin anglez të përkthimit të cilit ai i është referuar. Konstatimit të drejtë të studiuesve se tek versioni i “1001 Netëve” të Konicës mungon elementi i Seksualitetit i përgjigjemi që kjo ndodh për arsyen e thjeshtë se Konica e bazon përkthimin e tij në versionin e Orientalistit Britanik Edward William Lane, një puritan i devotshëm “i cili e ka çensuruar jo vetëm këtë element por edhe gjëra të tjera të papërshtatshme sipas tij” në veprën prej 3 volumesh, “One Thousand and One Nights”(1840).Vepra e Konicës do të ribotohej edhe në vitin 1943 prej Shtëpisë Botuese “Argus” të intelektualit pro-perëndimor Dhimitër Canco.

Një version të dytë “tejet divers” na paraqet përkthyesi dhe publicisti Dhimitër Falo.Falo, i cili deri në këtë moment që flasim nuk përmëndet fare prej studiuesve për këtë kontribut madhor, e ndërmerr këtë nismë në vitin 1930 me përmbledhjen me rrëfenja “Gjylnar”.Nismë e cila do të pasonte me një seri përkthimesh të kësaj kryevepre, të cilat ai i titullon sipas një rrëfenje specifike të “Alf Layla wā Layla-s”.Vëllimi i fundit që njohim i përkthyer prej Falos i përket vitit 1938 dhe titullohet “Sindbad es Sawah” (Sindbad Detari).Versioni i “1001 Netëve” të Falos bazohet tek përkthimi i “Le Livre des mille nuits et une nuit” (Libri i Njëmijë e Një Netëve) të Orientalistit Francez Joseph Charles Mardrus, një vepër kjo e botuar fillimisht në 16 volume përgjatë viteve 1899-1904 (Vëllimin e parë të së cilës do t’ia dedikonte poetit të madh francez, Stéphane Mallarmé) dhe e reduktuar në 12 të tillë me ribotimin e saj përgjatë viteve 1926-1932.Nëse ndjekim rrjedhën kronologjike, përgjatë periudhës 1930-1938 na rezulton që Falo të ketë sjellë në shqip të paktën 8 libra me përmbledhje rrëfenjash prej kësaj kryevepre (Në dijeninë time, 4 prej tyre janë tashmë pjesë e Koleksioneve Private).

C:\Users\Admin\Desktop\FullSizeRender (Dhimiter Fallo)3.jpg

“Harun al-Rashid” (Vëll.4), Kopertina e Versionit të Dytë në Shqip të “1001 Netëve” prej Dhimitër Falos (1934)

Vlen të theksojmë se ndryshe nga Konica, tek përkthimi i Falos imagjinata është e gjallë dhe plot ngjyra, sensualiteti po ashtu, madje edhe përshkrimet erotike rrjedhin lirshëm dhe pasqyrohen besnikërisht si në versionin përkthimor të Mardrus.Një kontribut ky sa letrar po aq edhe ideor, për thyerjen e tabuve, luftimin e mëndësisë së kullës dhe emancipimin mendor të Shoqërisë Patriarkale Shqiptare të Viteve 30-40-të.

Versioni i Tretë në Shqip i kësaj kryevepre të pakohë na ofrohet në mesin e viteve 60-të prej shkrimtarit, përkthyesit dhe publicistit Mustafa Greblleshi. Kjo vepër e Greblleshit, bazuar në përkthimin frëng të Galland do të kishte një fat tejet të çuditshëm. Greblleshi, i konsideruar si “Armik i Klasës” prej Sistemit Komunist nuk do ta kishte fatin që ta shikonte botimin e saj sa qe gjallë. E botuar me emrin e Përkthyesit vetëm në vitin 1986, kjo “përmbledhje selektive” prej 20 rrëfenjash do të kalonte në filtrin e çensorëve të rreptë të Partisë dhe do të sillte për pasojë si produkt përfundimtar një “Njëmijë e Një Net” të thatë, skematike, jo të gjallë dhe brënda Moralit dhe Dogmës Komuniste. Kështu psh, elementi erotik, aq i gjallë dhe i dëndur në rrëfenjat e “1001 Netëve” jo vetëm që është pastruar krejt prej këtij versioni por gjithashtu ky i fundit do të mbahet mënd gjatë edhe për “moralin e lartë komunist të Çensorit” duke ndërfutur brënda tekstit edhe frazën lapidare: “Ngjarje që s’na i lejon edukata ti tregojmë”! (Shih: f.24) Përkthimet e plota të “1001 Netëve” të Greblleshit (një vepër kjo prej 4 volumesh) do të botoheshin vetëm në vitin 2005 nën kujdesin e studiueses dhe botueses Brikena Çabej.

C:\Users\Admin\Desktop\M.Greblleshi, vitet 60.Botuar me 1986 (2).jpg

“Një Mijë e Një Net”, Kopertina e Versionit të Tretë “selektiv” të Mustafa Greblleshit (Përkthyer në Vitet 60-të dhe e botuar me emrin e përkthyesit vetëm në vitin 1986)

Si përfundim, mund të themi se pavarësisht karakteristikave “të trashëguara” prej veprave të autorëve në të cilat janë bazuar (Galland, Lane dhe Mardrus) dhe kontekstit kohor, përkthimet e “1001 Netëve” prej Konicës, Falos dhe Greblleshit përbëjnë një vlerë të shtuar në thesarin e gjuhës shqipe.Përkthyesit në fjalë jo vetëm që që qenë të parët që sollën në gjuhën amë këtë “melting pot” kozmopolit siç është “1001 Netët” por ata kontribuan gjithashtu edhe në kulturën shqiptare, pasi çdo përkthim i realizuar është një mjet i drejtpërdrejtë pikëtakimi ndërmjet popujve dhe kulturave, për rrjedhojë edhe i vet komunikimit ndërkulturor, siç është në esencën e saj edhe “Njëmijë e Një Netët”.

THE LIVING AGE (1938) / UDHËTIMI I SHKRIMTARIT BRITANIK BERNARD NEWMAN NË SHQIPËRI : “VETËM NJË TRIM SI AHMET ZOGU MUND TË JETË MBRET I NJË TOKE PRIMITIVE SI SHQIPËRIA. KUVENDET E MATIT SI WITENAGEMOT-I YNË…”

July 11, 2023 by s p

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 11 Korrik 2023

“The Living Age” ka botuar, në gusht të 1938, në faqet n°516-518, shkrimin e shkrimtarit dhe dramaturgut britanik Berndard Newman për Mbretin Zog I, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Zogu I

Nga Bernard Newman

Nga Daily Telegraph dhe Morning Post, London Conservative Daily

Burimi : The Living Age, gusht 1938, faqe n°516-518

Me përjashtim të një fushe të ngushtë bregdetare, Shqipëria është tërësisht malore dhe luginat e saj të larta janë të një bukurie të rrallë. U mundova një ditë deri te qafa mbi Krujë, shtëpia e heroit mesjetar shqiptar, Skënderbeut. Rruga ishte e skicuar mirë, por me katran aq të trashë sa një makinë që pashë duke u afruar, hyri në të me vështirësi. Një nga pasagjerët e saj doli dhe qëndroi pranë meje ndërsa shikoja luginën e Matit.

“Merri dylbitë e mia,” sugjeroi ai me një ton miqësor. “Pamja ia vlen të shqyrtohet.”

I shtriva dylbitë mbi shpatet e largëta; Po kërkoja vendlindjen e mbretit Zog.

“E shihni atë fshatin e vogël atje?” tha pronari i dylbive; “Ky është Burgajeti. Pak përtej është një kështjellë e rrënuar e vendosur mbi një shkëmb. Aty kam lindur.”

U tremba, sepse nuk e kisha kuptuar që ky udhëtar i rastësishëm ishte Mbreti i Shqipërisë. Pranë meje ishte një burrë i gjatë dhe i hollë, me sy të kaltër dhe të bukur.

Zogu nuk ka lindur mbret. Babai i tij ishte prijësi trashëgues i luginës së Matit. Turqit, në pushtimin pesëqindvjeçar të Shqipërisë, ruajtën organizimin fisnor ekzistues; pasi shumica e shqiptarëve pranuan fenë myslimane, krerët e fiseve ruajtën pushtetin e tyre.

Ahmet Zogu lindi më 8 tetor 1895. U shkollua në Kostandinopojë, fillimisht në lice dhe më pas në Akademinë Ushtarake. Në moshën njëzet vjeç, ai ishte përzier në ndërlikimet e politikës ballkanike. Të parët e tij kishin luftuar më shumë se një herë për çlirimin e Shqipërisë dhe Luftërat Ballkanike ofruan një mundësi unike për veprim.

Në 1912 u arrit në mënyrë efektive pavarësia dhe vitin e ardhshëm Princ Vidi u zgjodh nga Fuqitë e Mëdha si Mbreti i parë i shtetit të ri. Ahmet Zogu i shërbeu besnikërisht Princ Vidit dhe është ende miku i tij.

Princi ishte fatkeq në shpresat e tij për zhvillimin e vendit, sepse pothuajse menjëherë Shqipëria u shkatërrua nga Lufta Botërore. Situata ishte e ngatërruar, me austriakët që pushtuan veriun e vendit dhe italianët dhe francezët jugun. Gjatë kësaj periudhe Zogu hyri në negociata me Austrinë, duke u përpjekur ende për pavarësinë e Shqipërisë.

Aleatët fillimisht e kishin parashikuar Shqipërinë si një protektorat italian, por fryma e pavarësisë nuk mund të mohohej. Në moshën njëzet e tre vjeçare Zogu u bë Ministër i Brendshëm (Home Secretary) në republikën e re. Në vitin 1925, pas peripecive dhe mërgimit, ai u bë President dhe në vitin 1928 u shpall mbret.

Ai nuk e ndryshoi emrin e tij, siç supozohet shpesh. Në gjuhën shqipe “Ahmet Zogu” do të thotë fjalë për fjalë “Ahmet Zogu”, pra “Ahmeti i familjes së Zogut.” Kur u bë mbret, ai përdori mbiemrin e tij – i cili, i pandikuar nga një emër i mëparshëm personal, është Zog.

Megjithatë, mospërfshirja e u-së përfundimtare shkaktoi një ndryshim piktoresk. “Zog” do të thotë “zog” dhe emri vendas i Shqipërisë është “Vendi i Shqiponjës”. Titulli Zog I, Mbret i Shqiptarëve lexohet kështu fjalë për fjalë “Zogu i Parë, Mbreti i Bijve të Shqiponjës”.

Titulli i tij ka shkaktuar shumë zemërim në vendet fqinje. Zogu nuk është Mbreti i Shqipërisë, por Mbreti i Shqiptarëve – dhe ka gati gjysmë milioni shqiptarë në Jugosllavi dhe një çerek milioni në Greqi.

Si shumica e burrave që arrijnë famë, Zogu kishte një nënë të jashtëzakonshme. Në vitin 1920 jugosllavët pushtuan Shqipërinë dhe arritën në luginën e Matit, duke shkatërruar shtëpinë stërgjyshore të Zogut. Zogu ishte larguar në jug me burrat e fisit të tij, duke luftuar me italianët, por nëna e tij Sadije mblodhi pleqtë dhe djemtë e luginës dhe i mbajti pushtuesit në distancë derisa Zogu të kthehej.

Gjatë jetës së saj – ajo vdiq në 1935 (më saktësisht me 25 nëntor 1934) – dëshira e saj më e madhe ishte që djali i saj të martohej. Vështirësia ishte fetare: pak princesha evropiane ishin të përgatitura të martoheshin me një mysliman.

Në Shqipëri nuk kishte vështirësi, sepse toleranca është e jashtëzakonshme. Kur Papa dekretoi që çdo çështje e martesës së Zogut dhe konteshës Geraldinë Apponyi duhet të ishte katolike, kundërshtimi në Shqipëri ishte thjesht një çështje përmasash. Shqiptarët do të mirëpresin një mbretëreshë katolike – deputetët e Parlamentit qëndruan në stolat e tyre dhe brohoritën kur u bë njoftimi – por 70 % e njerëzve janë myslimanë, 20 % katolikë ortodoksë dhe vetëm 10 % katolikë romakë. Prandaj, është e natyrshme që një trashëgimtar mysliman të favorizohet.

Mbreti Zog është, për mendimin tim, një nga punëtorët më të zellshëm në Evropë. Ai ka një personazh të përfaqësuar si një figurë të vetmuar në pallatin e tij, i cili telefonon në hotelet e Tiranës për të parë nëse ka vizitorë britanikë apo amerikanë dhe i shtyn ata që të humbin kohën me të duke luajtur letra. Por, siç u ankua sekretari i tij privat, Mbreti Zog nuk ka kohë të luajë letra.

Sido që të jetë, legjenda shpërthen menjëherë sepse Zogu nuk flet anglisht, megjithëse është një gjuhëtar i mirë, dhe përveç shqipes flet edhe gjermanisht, frëngjisht, turqisht dhe serbo-kroatisht. Por ai ka një mendim të lartë për Anglinë dhe gjithçka angleze, dhe ka dërguar dy mbesat e tij në një shkollë afër Ascot.

Në orët e tij të kufizuara të kohës së lirë ai është një lexues i shkëlqyer, historia është tema e tij e preferuar. Ai është i etur për fitnesin fizik, ka një gjimnaz të vogël në pallatin e tij modest dhe luan tenis energjikisht. Ai është një kalorës i shkëlqyer dhe shpesh shihet duke galopuar në kodrat pas Tiranës.

E gjeta të qetë, por plot vitalitet dhe energji, serioz në mendje, por me një shkëndijë humori të mirëpritur. Nuk e pashë kurrë përveçse të veshur mirë — ai punëson një rrobaqepës të famshëm vjenez. Ai preferon rrobat e thjeshta sesa uniformën, por i mban të dyja mirë. Ai jeton shumë thjesht dhe jeta e tij oborrtare ka një minimum sfilitjeje, siç i ka hije mbretit të një toke malësorësh.

Në Europë flitet lirshëm se Zogu e ka shitur veten në Itali, se ai nuk është më shumë se kukulla e Musolinit. Kjo nuk është e vërtetë. Vendi i tij ishte i prapambetur dhe primitiv dhe Zogut i duheshin para për zhvillimin e tij. Britania dhe Franca nuk ishin të interesuara, pasi kishin njohur “interesat e veçanta” të Italisë në Shqipëri. Kandidati tjetër i vetëm i mundshëm ishte Jugosllavia, e cila nuk kishte para dhe ishte armiku i trashëguar i Shqipërisë.

Që nga viti 1929, Shqipëria ka marrë hua 150.000.000 franga ari nga Italia, një shumë kolosale për një vend kaq të vogël ku shpenzimet dhe të ardhurat totale buxhetore arrijnë vetëm në 18.000.000 franga ari në vit.

Fitimet ekonomike të Italisë kanë qenë të parëndësishme; Bilanci i saj tregtar është i pafavorshëm dhe përbën vetëm 25 % të tregtisë së Shqipërisë. Rastësisht, Shqipëria është një nga vendet e pakta me të cilat bilanci tregtar i Britanisë është i favorshëm, eksportet britanike janë në vlerën 1.400.000 franga ari dhe importet vetëm 58.000.

Italia, është e vërtetë, ka monopolin e furnizimeve të Shqipërisë me naftë, gjë që një ditë mund të jetë e rëndësishme. Megjithatë, përparësia e saj kryesore është strategjike. Ndikimi në Shqipëri siguron kontrollin e Adriatikut dhe përbën një kërcënim ushtarak për Jugosllavinë.

Sipas meje Zogu është një patriot i zellshëm, i gatshëm të përdorë ndihmën e huaj për të zhvilluar vendin e tij, por shumë xheloz për pavarësinë e tij. Një brez më parë, Shqipëria ishte një mburojë (relike) e kohërave mesjetare. I vetmi ligj në vend ishte ai i Lekës (Lekë Dukagjinit), Moisiut shqiptar i pesë shekujve më parë. Ligji i tij pretendohej se ishte themeluar mbi nderin, por përfshinte tiparet më të këqija të gjakmarrjes, që rrënuan Shqipërinë për breza të tërë. Shpejtësia me të cilën ligji i Zogut ka zëvendësuar ligjin e Lekës është e jashtëzakonshme.

Në luginat e egra të veriut, zakonet e vjetra shqiptare vazhdojnë. Çdo pjesëtar i fisit mban pushkën e tij dhe Zogu siguron shoqërim të armatosur falas për udhëtarët e huaj. Nuk pashë nevojë për një masë të tillë paraprake në të gjitha shëtitjet e mia, sepse fisi shqiptar është miqësor dhe mikpritës. Më tej, një xhandarmëri efikase i ka hequr domosdoshmërinë hakmarrjes personale.

Italianët projektuan rrugët dhe stërvitën ushtrinë e tij, por për xhandarmërinë e tij Mbreti Zog rekrutoi një forcë britanike nën drejtimin e Sir Jocelyn Percy – një koleksion i shkëlqyer oficerësh që kishin luftuar piratët kinezë dhe grabitqarët Pathan-ë.

Korrupsioni turk është fshirë dhe tani ka drejtësi në vend. Jo se fisi shqiptar i shkon drejt ligjit. Zogu nuk e ka nxituar historinë dhe kryefamiljari apo kryetari i klanit (fisit) është ende një njeri me pushtet. Në luginën e Matit pashë mbledhjen e këshillit vendor. Ajo u mbajt në ajër të hapur, nën një pemë, në modën e Witenagemot-it tonë. Aty burrat sollën ankesat e tyre dhe pranuan gjykimin e pleqve të luginës.

Reformat materiale të Zogut kanë qenë të gjera. Ai e gjeti vendin e tij pothuajse analfabet dhe ka ndërtuar tashmë 622 shkolla. Inxhinierët italianë planifikuan 1600 milje rrugë tashmë të përfunduara, por forca punëtore u furnizua në vend – shumë shqiptarë duhet t’i japin shtetit dhjetë ditë punë çdo vit, ose të paguajnë dikë tjetër që ta bëjë atë për të. Nuk ka hekurudha në vend, por shërbimi ajror është jashtëzakonisht efikas për një tokë sa madhësia e Uellsit.

Vetëm një trim mund të jetë mbret i një toke primitive si Shqipëria. Zogut I i janë bërë dy atentate për ta vrarë – një herë shambelani i tij iu vra në krah. Ka pasur rebelime periodike kundër sundimit të tij, zakonisht të udhëhequra nga udhëheqës xhelozë.

Një festë kombëtare u mbajt më 27 prill për nder të dasmës së tij me “Trëndafilin e Bardhë”, konteshën e bukur Geraldinë Apponyi të Hungarisë, nëna e së cilës ishte një amerikane. Edhe palët hakmarrëse të gjakmarrjes ekzistuese i harruan urrejtjet e tyre në periudhën e gëzimeve.

Kongresisti Nick LaLota, i bën thirrje administratës së Bidenit : Është koha për drejtësi për familjen Bytyqi

July 10, 2023 by s p

Nga Beqir SINA – New York/

Video : https://fb.watch/lHXvJMCeSR/

LaLota praqet Rezolutën H.Con.Res. 38 : Të vendoset drejtësia në zgjidhjen e këtij rasti, ose mungesa e tij, duhet të mbetet një faktor i rëndësishëm që përcakton zhvillimin e mëtejshëm të marrëdhënieve ndërmjet Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Republikës së Serbisë

HAMPTON BAYS, NY -(7 korrik 2023), Kongresisti Republikan i Nju Jork-ut, Nick LaLota, i cili përfaqëson distriktin e parë të Kongresit të Nju Jorkut në Dhomën e Përfaqësuesve të Shteteve të Bashkuara që nga viti 2023, i ka bër thirrje sot administratës së Bidenit, që të bashkohet me rezolutën e tij (Rezolutën H.Con.Res. 38) dhe të ndihmojë në vendosjen e drejtësisë për familjen Bytyqi.

Kongresisti thotë se Familja Bytyqi meriton përgjigje pas gjithë kësaj kohe, ndërkohë që prezanton rezolutën për t’i dhënë drejtësi familjes Bytyqi (më 7 korrik 2023,) thuhet në një njoftim për shtyp, nga zyra e Kongresit të Nju Jorkut në Dhomën e Përfaqësuesve të Shteteve të Bashkuara , në Hapton Bay- Long Island NY, raporton Bota sot.

Kongresisti Nick LaLota (NY-01) prezantoi një rezolutë për të kërkuar llogari nga individët që ekzekutuan brutalisht Yllin, Agronin dhe Mehmet Bytyqin , banorët e Hampton Bays (Long Island NY), gjatë Luftës së Kosovës 1999.

LaLota për të kujtuar 24 vjetorin e vdekjes së tre vëllezërve që ekzekutuan brutalisht Yllin, Agronin dhe Mehmet Bytyqin , ka mbajtur edhe një konferencë shtypi për media me anëtarët e familjes Bytyqi në Hampton Bays, të cilën mund ta shikoni në faqen zyrtare të internetit

Lalota në konferencën e tij me gazetarët njujorkez, tha se krimenelët e pandëshkuar të luftës i ekzekutuan brutalisht vëllezërit Bytyqi gjatë Luftës së Kosovës. Tani, mbi njëzet e katër vjet, familja e tyre në Suffolk County ende nuk ka parë drejtësi.

“Sot po i bëj thirrje administratës së Bidenit dhe Kongresit e Senatit amerikan që të bashkohen me mua dhe të vendosin drejtësi për familjen Bytyqi. Kjo rezolutë tha ai kaloi me shumicë dërrmuese Kongresin e kaluar dhe pres që kolegët e mi ta mbështesin edhe një herë. Kjo familje ka vuajtur mjaft gjatë, le t’u japim atyre drejtësinë megjithse e vonuar që me të drejtë ata e meritojnë.”

Teksti i plotë i Rezolutës H.Con.Res. 38 :

Në korrik 1999, tre vëllezërit, Ylli, Agron dhe Mehmet Bytyqi, banorë të Hampton Bays, shkuan me automjetin e tyre në veri të Kosovës – në fund të Luftës së Kosovës dhe u arrestuan kur aksidentalisht kaluan në territorin e kontrolluar nga Serbia. Vëllezërit u arrestuan nga autoritetet serbe për hyrje të paligjshme në vend dhe u ekzekutuan brutalisht menjëherë më 8 korrik 1999. Ndërkohë që autoritetet serbe kanë hetuar vdekjen e vëllezërve, nuk ka pasur asnjë akuzë kundër atyre që janë përgjegjës për këto vrasje.

Në dhjetor 2018, Departamenti i Shtetit përcaktoi Goran Radosavljevic nga Serbia sipas nenit 7031(c) ti ndalohet hyrja në SHBA, për shkak të përfshirjes së tij në shkelje të rënda të të drejtave të njeriut, duke përfshirë vrasjen e vëllezërve Bytyqi.

Rezoluta e LaLota shpreh rekomandimet ndaj Kongresit se:

individët përgjegjës për vrasjet në korrik 1999 të shtetasve të Shteteve të Bashkuara, Ylli, Agron dhe Mehmet Bytyqi në Serbi duhet të sillen para drejtësisë;

Është e dënueshme që asnjë individ nuk është shpallur ndonjëherë fajtor për ekzekutimin e vëllezërve Bytyqi, apo për ndonjë krim tjetër që lidhet me vdekjen e tyre, dhe se asnjë individ nuk po përballet as me akuza për këto krime të tmerrshme;

Qeveria e Serbisë dhe ministritë dhe zyrat e saj përkatëse, duke përfshirë Prokurorinë Serbe për Krimet e Luftës, duhet ta bëjnë prioritet hetimin dhe ndjekjen penale sa më shpejt të jetë e mundur për ata zyrtarë aktualë ose ish-zyrtarë që besohet se janë përgjegjës për vdekjen e tyre, drejtpërdrejt ose tërthorazi;

Shtetet e Bashkuara duhet të ndajnë burime të mjaftueshme për të ndihmuar plotësisht dhe monitoruar siç duhet përpjekjet e Qeverisë së Serbisë dhe ministrive dhe zyrave të saj përkatëse për të hetuar dhe ndjekur penalisht sa më shpejt të jetë e mundur ata individë që besohet se janë përgjegjës për vdekjet e tyre, drejtpërdrejt ose tërthorazi;

Dhe së fundi progresi në zgjidhjen e këtij rasti, apo mungesa e tij, duhet të mbetet një faktor i rëndësishëm që përcakton zhvillimin e mëtejshëm të marrëdhënieve ndërmjet Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Republikës së Serbisë.

Kryeministri Kurti vizitoi Ipeshkvinë e Kosovës, u mirëprit nga Ipeshkvi imzot Dodë Gjergji

July 10, 2023 by s p

Prishtinë, 10 korrik 2023/

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, vizitoi Ipeshkvinë e Kosovës, ku u mirëprit nga Ipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, imzot Dodë Gjergji dhe Don Lush Gjergji.

Në takim ata folën për Ligjin për Liritë Fetare, për bashkëpunimin e ndërsjellë, për kontributin e Kishës Katolike për paqe midis njerëzve dhe bashkim të njerëzve, dhe për nevojën e rregullimit të statusit juridik të Kishës Katolike në Kosovë.

Kryeministri Kurti me këtë rast falënderoi udhëheqësit e Ipeshkvisë së Kosovës për bashkëpunimin e afërt, kontributin e vazhdueshëm, dhe rolin e rëndësishëm të tyre.

Ata gjithashtu biseduan edhe për vizitën e fundit që kryeministri Kurti zhvilloi në Vatikan, ku u prit nga Ati i Shenjtë, Papa Françesku dhe Sekretari i Shtetit të Selisë së Shenjtë, Kardinali Pietro Paroli. Kryeministri ndau me Ipeshkvin, imzot Dodë Gjergji dhe Don Lush Gjergji mbresat e tij nga vizita në Vatikan dhe nga takimi me shenjtërinë e tij, Papa Françesku.

Me 22 qershor, kryeministri Kurti kishte realizuar vizitën e tij të parë zyrtare në Vatikan. Në takimin me shenjtërinë e tij, Papa Françeskun, kryeministri Kurti kishte biseduar për rininë dhe ardhmërinë, për figurën, veprën dhe trashëgiminë e Nënës Terezë, për Letnicën e Vitisë ku asaj i erdhi thirrja për devocion, dhe për bashkëjetesën multi-fetare në Kosovë, si dhe e kishte ftuar atë që ta vizitojë Kosovën.