Archives for September 2023

20 VJEÇARJA SHKOLLA SHQIPE “GJUHA JONË” NË FILADELFIA

September 12, 2023 by s p

LLAZAR VERO/

Ky vit shkollor përkon me 20 vjetorin e hapjes së Shkollës Shqipe “Gjuha Jonë” në Filadelfia. Është një datë e shënuar jo vetëm për shkollën, për Shoqatën Atdhetare-Kulturore “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia që e ngriti atë, por edhe për komunitetin shqiptar të këtij qyteti të madh të SHBA-s ku jeton një numër i konsiderueshëm bashkatdhetarësh. Dhe më gjërë.
Nuk po zgjatemi shumë në këtë shkrim me historikun, rrugëtimin në 20 vite të kësaj shkolle, për të cilin është folur dhe shkruar më parë dhe që do të flitet përsëri në të ardhmen. Vëmëndjen do ta perqendrojmë tek puna e nisur muaj më parë për fillimin e mbarë të këtij viti jubilar për shkollën shqipe këtu në Filadelfia. Shqetësimi, si edhe më parë, filloi që sapo mbaroi viti shkollor : Si të sigurojmë tekstet shkollore? Dhe ato u siguruan, si cdo vit,nëpërmjet miqëve, bashkatdhetarë në Shqipëri, mësues dhe drejtues shkollash private, etj. Këtë vit ishin bashkëshortët Arian dhe Sanie Korini, mësues, drejtues dhe pronarë të një shkolle në Tiranë, qe u treguan atdhetarë, bujar dhe të kujdesshëm për dërgimin e një pjesë të teksteve shkollore një muaj përpara se të fillonte viti shkollor. Një tjetër mësuese dhe drejtuese e shkollës 9-vjeçare 1 Maji, në Tiranë atdhetarja Entela Gjondedaj dërgoj një pjesë të librave gjithashtu. Shoqata Atdhetare Kulturore “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia, drejtuesit e saj, mesueset, prindërit dhe nxënësit u janë shumë mirënjohës këtyre bashkatdhetarëve të nderuar.
Sigurimi i teksteve shkollore ka qenë dhe është një problem i madh dhe i përvitshëm për shkollën tonë. Nga Ministria e Arsimit në Tiranë nuk kemi patur asnjeherë mbështetjen e nevojshme për këtë problem. Sic duket mbështetja e shkollave shqipe në diaspore nuk figuron në plan- programet e kësaj ministrie dhe as të qeverisë shqiptare në Tiranë. Le të kthehemi në shkollën tonë. Për të filluar një vit të mbarë, nga kryesia e shoqatës dhe kryetari i saj, zoti Dritan Matraku, u organizua një fushatë propogandistike intensive, me shkrime të shkurtëra, njoftime të ndryshme të herëpashershme, për fillimin e mbarë të vitit shkollor. Sukseset e arritura deri tani ishin një mbështetje e fuqishme në realizimin e qëllimit për të tërhequr sa më shumë fëmijë, për të sensibilizuar vet prindërit. Përvoja e fituar në këto 19 vite është një garanci me peshë. Puna serioze, profesionale dhe atdhetare e mësueseve të shkkollës tonë si Rajmonda Bardhi, Irini Zeneli që kanë më
shumë vite pune në shërbim të kësaj shkolle, është për tu marrë shëmbull. Por nuk bien më poshtë edhe mësueset Rudina Bani, Mimoza Sotiri, Afërdita Muzhaqi.I falenderojmë këto zonja dhe mësuese të nderuara për sakrificën dhe përkushtimin profesional dhe atdhetarë për të përcuar tek fëmijët dashurinë për gjuhën shqipe.
Ky shtab mësuesesh ka përballuar me sukses vitet e fundit edhe mësimin e gjuhës shqipe “on line”. Kjo kryesisht për fëmijët që jetojnë larg Filadelfias dhe në shtete të tjera të SHBA-s.
Ato ishin ndër të parat që u paraqitën tek ndërtesa e re që ka blerë shoqata jonë, por që ende nuk është gati për mësimdhënie. Aty do të bëheshin regjistrimet për vitin e ri shkollor dhe do të shpërndaheshin librat për nxënësit e pesë klasave. Pastaj filluan të vijnë edhe nxënësit e parë të shoqëruar nga prindërit. Dhe t’i shikoje sa bukur ishin veshur! Gjithë ngjyra. Megjithëse ditë me shi, dukej sikur pranvera sapo kishte celur lulet. Beheshin regjistrimet, shpërndaheshin librat… dhe e papritura e bukur ishte një cantë shkolle dhe një kuti me mjetet shkollore që i duhen nxënësit, dhuratë e bashkatdhetarit tone zotit Eldion Pajollari, për cdo nxënës të shkollës shqipe. E ku ka më bukur! Faleminderit Eldion Pajollari!
Ndërsa Elda Janji, që ka të dy djemtë nxënës të shkollës shqipe, vjen duar plot me lule. Ishin për mësueset e shkollës të palodhurat dhe të nderuarat mësueset tona të mira. I meritojnë!
Të faleminderit Elda! Të gjithë bashkë e bejmë më te bukur këtë ditë të parë të shkollës shqipe.
Unë që e ndjek cdo të djelë mbarëvajtjen e mësimit në shkollë më dukej sikur takohesha me miq të vjetër, por pak më të rritur, më të bukur. Kishte edhe fëmijë dhe prindër që nuk i kisha parë më parë. Dhe këta ishin një gëzim i vecantë, Ishin nxënësit e ardhshëm të shkollës, nxënësit e klasës së parë. E papritura e bukur ishte se në fund të regjistrimeve klasa e parë këtë vit do të ketë 23 nxënës, më shumë se cdo vit me parë gjatë 19 viteve të jetës së shkollës. Ndoshta do të vijnë edhe të tjerë fëmijë deri të djelën tjetër. Ky është një tregues pozitiv për ardhmërinë e shkollës tonë.
Në mes të lëvizjeve ne dukje të rrëmujshme të njërzvë që hynin e dilnin tek dera e madhe paraqitet nje zotni me një tepsi të madhe me sanduiçe. Ishte bashkatdhetari ynë i nderuar Afuz Tahiri që gjeti këtë mënyrë tradicionale për të gostitur nxënësit e shkollës shqipe dhe mësueset. E po nuk i thonë kot në shtëpinë e shqiptarit nuk mungon kurrë buka kripa dhe zemra. Zoti Afuz regjistroi edhe dy fëmijët e tij në shkollën shqipe. Të paçim vëlla! Midis gëzimit, emocioneve të bukura që të japin shkolla dhe fëmijët, ashtu si papritur dëgjohet zëri i bukur i këngëtares tonë, nxënëses Arita Rukiqi. Kishim nje verë të tërë pa e parë dhe dëgjuar bilbilin që këndon aq bukur shqip. Të duam shumë! U lodhëm por edhe u gëzuam shumë. Një vit të mbarë shkollor të dashur nxënës dhe mësuese!
Është viti i 20 i jetës së Shkollës Shqipe “GJUHA JONË” në Filadelfia. Le ta bëjmë të paharruar, brez pas brezi, punën e shënjteruar, ruajtjen e gjuhës sonë të bukur shqipe edhe larg Atdheut!

LEK PERVIZI, IKONË E QENDRESËS ANTI-KOMUNISTE NË SHQIPËRI DHE MË GJËRË!

September 12, 2023 by s p

Nga Frank Shkreli/

Në kuadër të 30-Vjetorit të botimit të revistës, “Kuq e Zi” – me boues Lek Pervizin– Lek Pervizi, piktori i kampeve të vdekjes të regjimit barbar të Enver Hoxhës — Frank Shkreli: Piktori i Kampeve të vdekjes të regjimit të Enver Hoxhës | Gazeta Telegraf Lek Pervizi, ish- i dënuar nga regjimi barbar komunist për 4-dekada, autor librash shqip të përkthyer në gjuhë të huaja, përfshir anglishten, mbi krimet e komunizmit në Shqipëri, autor skicash të cilat dëshmojnë sot dhe përgjithmonë, tragjeditë e ndodhura në kampin e Tepelenës. Frank Shkreli: Piktori i Kampeve të vdekjes të regjimit të Enver Hoxhës | Gazeta Telegraf – Ato janë një pasqyrim-dëshmi e barbarizmave të panumërta të ndodhura në burgjet dhe kampet e përqëndrimit komunist, anë e mbanë Shqipërisë — dëshmitar i të cilave është vet Lek Pervizi, sotnë moshën 94-vjeçare. “I mbijetuar, mrekullisht, falënderës Zotit të Madh”, siç shprehet ai vet. Edhe në këtë moshë të avancuar, Lek Pervizi nuk pushon së dokumentuari – me fjalë dhe me vepra – tragjedinë shqiptare prej pothuaj gjysëm shekulli të shkaktuar nga regjimi komunist. Dëshmi të gjalla, nga ky intelektual dhe patriot i pashoq shqiptar – një ikonë e vërtetë, i palodhur dhe guximtar i qendresës anti-komuniste në Shqipëri dhe më gjërë.

I ndërgjegjshëm ndaj fjalës së vjetër ndër shqiptarë, “Burri i mirë me shokë shumë shokë”, Lek Pervizi është mirënjohës ndaj të gjithë atyre – zyrtarë vendas dhe ndërkombëtarë, që e kanë ndihmuar në mënyra të ndryshme — gjatë viteve pas lirimit të tij nga burgjet e regjimit komunist, pas shembjes së Murit të Berlinit — nëplotësimin e misionit të ti për të zbuluar dhe për të dokumentuar të Vërtetën mbi krimet e komunizmit në Shqipëri. Atë të Vërtetë që pasqyron përjetimet dhe kujtimet Lekës, të situatave vetjake gjatë internimit por, njëkohsisht, edhe të familjarëve dhe bashkëvuajtësve me të cilët ka ndarë dënimet dhe vuajtjet në internim në Tepelenë dhe në disa prej kampeve më famëkeq të Shqipërisë komuniste.Në ceremoninë që është mbajtur në përkujtim të 23 Gushtit, 2023, Ditës Evropiane të Përkujtimit të Viktimave të Regjimeve Totalitare, Leka mori pjesë në distancë ndërsa u dërgoi përshëndetje nga Brukseli të gjithë pjesëmarrsve në ish-kampin e Tepelenës, “Ng𝑎 𝑙𝑎𝑟𝑔𝑒̈𝑠𝑖𝑎 𝑡𝑜𝑘𝑒̈𝑠𝑜𝑟𝑒 𝑑ℎ𝑒 𝑒 𝑚𝑜𝑠ℎ𝑒̈𝑠, s𝑒𝑝𝑠𝑒 𝑔𝑗𝑒𝑛𝑑𝑒̈𝑚 𝑛𝑒̈ 𝐵𝑒𝑙𝑔𝑗𝑖𝑘𝑒̈, 𝑠𝑜𝑡 94 𝑣𝑗𝑒𝑐̧, 𝑖 𝑚𝑏𝑖𝑗𝑒𝑡𝑢𝑎𝑟𝑖, 𝑚𝑟𝑒𝑘𝑢𝑙𝑙𝑖𝑠ℎ𝑡. 𝑃𝑟𝑒𝑗 𝑍𝑜𝑡𝑖𝑡 𝑡𝑜𝑛𝑒̈ 𝑡𝑒̈ 𝑀𝑎𝑑 (ℎ 𝑖 𝑞𝑜𝑓𝑠ℎ𝑖𝑚 𝑓𝑎𝑙𝑒̈) 𝑘𝑎𝑚 𝑝𝑎𝑠𝑢𝑟 𝑓𝑟𝑦𝑚𝑒̈𝑧𝑖𝑚𝑖𝑛 𝑒 𝑠ℎ𝑡𝑦𝑡𝑗𝑒𝑛 𝑝𝑒̈𝑟 𝑣𝑖𝑧𝑎𝑡𝑖𝑚𝑒𝑡 𝑒 𝑎𝑡𝑖𝑗 𝑘𝑎𝑚𝑝𝑖 𝑒 𝑡𝑒̈ 𝑡𝑗𝑒𝑟𝑒̈, 𝑞𝑒̈ 𝑏𝑒̈𝑛𝑒̈ 𝑡𝑒̈ 𝑛𝑗𝑜ℎ𝑢𝑟 𝑘𝑎𝑚𝑝𝑖𝑛 𝑒 𝑇𝑒𝑝𝑒𝑙𝑒𝑛𝑒̈𝑠, 𝑏𝑜𝑡𝑒̈𝑟𝑖𝑠ℎ𝑡”, është shprehur Z. Previzi duke kujtuar viktimat e komunizmit në Ditën Evropiane të Përkujtimit të Viktimave të Regjimeve Totalitare.Me atë rast, në pamundësinë e tij për të marrë pjesë fizikisht në atë përkujtim, Lek Pervizi nuk mund të mos ishte I pranishëm atje. Ai u dërgoi të pranishëmve në ish-kampin e Tepelenës një mesazh të rastit, duke falënderuar protagonistët kryesorë, vendas dhe ndërkombëtarë, sidomos Ambasadën Gjermane për mbështetjen që i kanë dhënë atij ndër vite, për të mundësuar dokumentimin e krimeve komuniste dhe për eskpozimin e tyre shqiptarëve dhe botës mbarë: “𝑀𝑒̈ 𝑏𝑖𝑒 𝑠𝑖 𝑑𝑒𝑡𝑦𝑟𝑒̈,𝑡𝑒̈ 𝑓𝑎𝑙𝑒𝑛𝑑𝑒𝑟𝑜𝑗 𝑝𝑜𝑠𝑎𝑐̧𝑒̈𝑟𝑖𝑠ℎ𝑡 𝑒𝑑ℎ𝑒 𝐹𝑜𝑛𝑑𝑎𝑐𝑖𝑜𝑛𝑖𝑛 𝐾𝑜𝑛𝑟𝑎𝑑 𝐴𝑑𝑒𝑛𝑎𝑢𝑒𝑟 𝑒 𝐴𝑚𝑏𝑎𝑠𝑎𝑑𝑒̈𝑛 𝐺𝑗𝑒𝑟𝑚𝑎𝑛𝑒, 𝑞𝑒̈ 𝑚𝑏𝑒̈𝑠ℎ𝑡𝑒𝑡𝑒̈𝑛 𝑝𝑢𝑛𝑒̈𝑛 𝑝𝑒̈𝑟 𝑛𝑗𝑜ℎ𝑗𝑒𝑛 𝑒 𝐾𝑎𝑚𝑝𝑖𝑡 𝑡𝑒̈ 𝑇𝑒𝑝𝑒𝑙𝑒𝑛𝑒̈𝑠, 𝑚𝑒 𝑏𝑜𝑡𝑖𝑚𝑖𝑛 𝑒 𝑣𝑖𝑧𝑎𝑡𝑖𝑚𝑒𝑣𝑒 𝑡𝑜𝑛𝑎, 𝑒𝑘𝑠𝑝𝑜𝑧𝑖𝑚𝑖𝑛 𝑒 𝑡𝑦𝑟𝑒 𝑑ℎ𝑒 𝑘𝑜𝑛𝑓𝑒𝑟𝑒𝑛𝑐𝑒̈𝑛 𝑛𝑗𝑒̈ 𝑑𝑖𝑡𝑜𝑟𝑒. 𝐾𝑦 𝑎𝑘𝑡 𝑖 ℎ𝑎𝑝𝑖 𝑟𝑟𝑢𝑔𝑒̈ 𝑛𝑗𝑜ℎ𝑗𝑒𝑠 𝑠𝑒̈ 𝑘𝑎𝑚𝑝𝑖𝑡 𝑛𝑔𝑎 𝑎𝑢𝑡𝑜𝑟𝑖𝑡𝑒𝑡𝑒𝑡 𝑞𝑒𝑣𝑒𝑟𝑖𝑡𝑎𝑟𝑒 𝑑ℎ𝑒 𝑡𝑒̈ 𝑐𝑎𝑘𝑡𝑖𝑚𝑖𝑡 𝑡𝑒̈ 𝐴𝑢𝑡𝑜𝑟𝑖𝑡𝑒𝑡𝑖𝑡 𝑚𝑒 𝑘𝑟𝑦𝑒𝑡𝑎𝑟𝑒 𝐺𝑒𝑛𝑡𝑖𝑎𝑛𝑒̈𝑛 𝑑ℎ𝑒 𝑒𝑘𝑖𝑝𝑖𝑛 𝑒 𝑠𝑎𝑗,

(Autoriteti për Informim mbi Dokumentet e ish-Sigurimit të Shtetit 1944÷1991), 𝑝𝑒̈𝑟 𝑑𝑟𝑒𝑗𝑡𝑖𝑚𝑖𝑛 𝑒 𝑝𝑢𝑛𝑒̈𝑠 𝑛𝑒̈ 𝑓𝑢𝑛𝑘𝑠𝑖𝑜𝑛 𝑡𝑒̈ 𝑧𝑏𝑎𝑟𝑑ℎ𝑗𝑒𝑠 𝑠𝑒̈ ℎ𝑖𝑠𝑡𝑜𝑟𝑖𝑠𝑒̈ 𝑠𝑒̈ 𝐾𝑎𝑚𝑝𝑖t të 𝑇𝑒𝑝𝑒𝑙𝑒𝑛𝑒̈𝑠”, është shprehur Previzi në mesazhin e tij dërguar pjesëmarrësve në ceremoninë përkujtimore në Tepelenë, Ditën Evropiane të Përkujtimit të Viktimave të Regjimeve Totalitare më 23 gusht.Unë jam munduar të pasqyroj në mënyrën më modeste të mundur veprimtarinë e Z.Pervizi me disa artikuj mbi botimet, shkrimet, skicat, portretet e viktimave të komunizmit, dëshmi të gjalla të krimeve të komunizmit kundër shqiptarëve, kundërshtarë të regjimi, të treguara dhe të dokumentuara prej Lek Pervizit, me qëllim “për ta bërë të njohur kampin e Tepelenës” dje krimet barbare të kryera atje nga regjimi enverist. Skicat dhe veprat që Leka ka botuar në shqip dhe përkthyer në gjuhë të huaja, si 5 veprat e përkthyera në anglisht kohët e fundit, mbi krimet e regjimit komunist në kampet dhe burgjet e Enver Hoxhës, janë dokumentarë që zbulojnë të Vërtetën me të cilat Lek Pervizi përshkruan në hollësi jetën dhe vuajtjete mijëra shqiptarëve nën regjimin komunist, sidomos në kampin e Tepelenës, por jo vetëm. Frank Shkreli: Lekë Pervizi i flet botës anglisht për krimet e ferrit komunist të Enver Hoxhës | Gazeta TelegrafI jashtzakonshëm është fakti se Leka edhe sot në moshën 94-vjeçare vazhdon të jetë tejet i angazhuar në atë që, mbi të gjitha, siç duket është misioni dhe objektivi kryseor i jetës së tij: zbulimi dhe publikimi i të Vërtetës mbi krimet e komunizmit në Shqipëri, gjë që ai gjithnjë tregon, edhe në këtë moshë të shkuar, dëshirën për të treguar të Vërtetën, guximin dhe qëndresën e tij të pamposhtur ndaj së keqës komuniste, por dhe frymën ngadhnjimtare ndaj të keqës së atij regjimi, ndërsa më në fund shpreh edhe mirënjohjen e tij ndaj të gjithë atyre që e mbështetën, gjatë viteve, në këtë mision humanitar, por edhe atdhetar. Z. Pervizi vazhdon të përmbush obligimet, njerëzore dhe patriotike, që i ka venë vetes në këtë mision të shenjtë të jetës së tij — për të treguar të Vërtetën mbi krimete diktaturës — duke qenë aktiv, përveç të tjerave, edhe me botimin e vazhdueshëm për 30-vjet tani, të revistës “Kuq e Zi” – 30-vjetori i të cilës shënohet në Tetor, 2023. Pas lirimit nga burgu me 10 Nëntor, 1990, Lek Pervizi është larguar nga Shqipëria duke u vendosur në Bruksel të Belgjikës, ku përveç aktiviteteve të shumta letrare dhe artistike, vendosi të themelonte në tetor të vitit 1993 revistën “Kuq e Zi”, në të cilën, për tre dekada tani, vazhdon të botojë kujtimet e tija, në prozë e poezi, vizatime dhe shënime të tjera nga periudha fatzezë e internimit, si

dhe shkrime të autorëve tjerë mbi krimet e komunizmit dhe për historinë e Shqipërisë.Edhe sot pas 3 dekadash ç’prej themelimit të saj, më duket sikur revista “Kuq e Zi”, vazhdon të jetë pasurohet për nga përmbajtja dhe për nga trajta, një shërbim i dobishëm që Lek Pervizi i bën lexuesit shqiptar – brenda dhe jashtë trojeve shqiptare — me artikuj, skica dhe fotografi historike me vlera dokumentare. Natyrisht se në faqet e revistës “Kuq e Zi”, shtjellohen subjekte mbi komunizmin, dokumentohen krimet e regjimit dhe vuajtjet e papërshkrueshme të ish-të përndjekurve të regjimit komunist, por ama nuk mungojnë as shkrime dhe tema të tjera interesante për lexuesin nga autorë të ndryshëm. Në këtë 30-vjetor të themelimit të revistës “Kuq e Zi”, përshëndetjet e mia më të sinqerta mikut tim Lek Pervizit dhe bashkpuntorve të tij për këtë veprimtari frytdhënse, duke iu uruar punë të mbarë edhe për dekada të tjera, në këtë ndërmarrje të nisur 30-vjet më parë – me të vetmin qëllim që në vazhdimësi t’i jepet të Vërtetës historike një drejtim kah drita, si një detyrim njerzor dhe atdhetar, duke e shikuar realitetin historik dhe aktual ndër sy!

Kryeministri Kurti zhvilloi bisedë telefonike me emisarin e ShBA-së, Gabriel Escobar

September 12, 2023 by s p

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, sot ka zhvilluar një bisedë telefonike me Zëvendës ndihmës Sekretarin e Shteteve të Bashkuara për Çështje Evropiane dhe Euroaziatike dhe njëherësh të dërguarin e posaçëm të Shteteve të Bashkuara të Amerikës për Ballkanin Perëndimor, Gabriel Escobar.

U bisedua për rëndësinë e zbatimit të shpejtë dhe të plotë të Marrëveshjes Bazike dhe Aneksit të saj.

Kryeministri shprehu gatishmërinë e tij për t’u angazhuar aktivisht në takimin e nivelit të lartë politik të së enjtes në Bruksel, teksa falënderoi Shtetet e Bashkuara të Amerikës për ndihmën dhe mbështetjen e vazhdueshme për Kosovën.

Fjalimi i Presidentes Osmani në përurimin e bustit të Nënë Terezës në hapësirën e Ambasadës së Republikës së Kosovës në Shkup

September 12, 2023 by s p

Në jetën e saj të bujshme, nëna jonë Terezë bashkoi njerëzit, popujt dhe kulturat. Me veprën e saj jetësore, ajo u bë shpresa për të varfrit, frymëzim për njerëzimin dhe udhërrëfyese e përbotshme.

Sot jemi këtu për ta përjetësuar figurën e saj në ambientet e Ambasadës së Republikës së Kosovës në Shkup, në vendin e saj të lindjes.

Nga këtu, misionarja, humanistja, nobelistja e shenjëtorja jonë, nisi një udhëtim me qëllim, i cili do ta çonte përtej kufijve të atdheut të saj dhe në zemrat e miliona njerëzve në mbarë globin.

Dashuria dhe ndjeshmëria ndaj njerëzve dhe njerëzimit është ana e fortë e karakterit dhe moralit të nënës sonë të madhe, ndaj në asnjë ditë të vetme të jetës së saj nuk reshti duke bërë vepra humane mbi bazën e dashurisë dhe dhembshurisë ndaj te tjerëve. Këtë e dëshmojnë edhe faktet historike, jeta dhe vepra e saj.

“Unë ja kam dhanë besën e shqiptarit Zotit me prue dashni dhe paqe mbi gjithë botën”, thuhet në një letër dorëshkrim, të cilin Nënë Tereza, më 1989 ia ka drejtuar kreut të atëhershëm të Shqipërisë.

Sot, jemi bashkë në këtë ceremoni nga të tri shtete fqinje, me të cilat lidhet historia personale e Nënë Terezës.

Është e lindur në Shkup, prindërit e saj janë nga Kosova, ndërkaq në Shqipëri, respektivisht në Tiranë, jetuan dhe vdiqën njëra pas tjetrës nëna Drande dhe motra Age.

Prandaj, jam e lumtur që sot jemi bashkë me Presidentin e Maqedonisë së Veriut, Stevo Pendarovski dhe me Presidentin e Republikës së Shqipërisë, Bajram Begaj , duke u bërë te gjithë bashkë në nderim të shënjtorës sonë si një simboli i miqësisë sonë ndërmjet shteteve, marrëdhënieve tona të shkëlqyeshme dhe të ardhmes sonë të ndritur në familjen euroatlantike.

Shtetet tona janë shtylla të qëndrueshmërisë, vendosmërisë dhe miqësisë ndërmjet popujve tanë, në një rajon të trazuar. Afërsia jonë gjeografike, historia e ndërthurur dhe vizioni i përbashkët euroatlantik janë e përbashkëta jonë dhe shpresë për një rajon stabil dhe të zhvilluar ekonomikisht.

Miqësinë tonë e bën më të fortë, figura e Nënë Terezës.

Ajo po kthehet e skalitur në Shkupin e saj, ndërkaq ne të gjithë duhet të jemi krenar që botës i dhamë nënën më të madhe që njohu njerëzimi, nënën e nënave, Gonxhe Bojaxhiun, të Shenjten Terezë.

“Me gjak unë jam shqiptare. Me shtetësi jam indiane. Me besim unë jam një murgeshë Katolike. Sipas profesionit, unë i përkas botës. Për nga zemra ime, unë i përkas plotësisht Zemrës së Jezusit”. Këto janë fjalët e ikonës globale, simbolit të dhembshurisë, dashurisë dhe vetëmohimit – Nënës Terezë.

Vepra e Nënë Terezës është një testament i gjallë i fuqisë së një individi për të bërë ndryshim. Me përkushtim të pakufishëm, ajo iu afrua atyre që shoqëria i kishte lënë me një anë, duke u kujdesur për të sëmurët, të varfëritë dhe njerëzit e tjerë në nevojë me një dashuri që nuk njihte kufij.

Zemërgjerësia e saj, tejkaloi fetë, kombet dhe statuset shoqërore, duke bashkuar njerëzit nën flamurin e dhembshurisë dhe humanizmit.

Ky bust, që do të përurohet sot, është simbol kujtese jo vetëm i jetës së Nënë Terezës, por edhe i vlerave që ajo mbrojti – mirësisë, përulësisë dhe dashurisë për njerëzit.

Duke qenë bijë e nënës Dranafille Bojaxhiu nga Prizreni dhe babait Nikollë Bojaxhiut nga Gjakova, shikimi i saj në bust sikur është kthyer nga andej prej nga, gjeografikisht vijnë prindërit e saj, dhe na kthen në vëmendje ditët e errëta të luftës së vitit ‘99, kur ne na kërcënohej shfarosja nga regjimi i atëhershëm i Millosheviqit e kur Nëna Terezë mori në telefon presidentin Clinton dhe i tha: “Biri im bëj diçka për shqiptarët e mi”. Presidenti Clinton dhe e gjithë bota demokratike na dolën në ndihmë, derisa Shqipëria e Maqedonia e Veriut kishin hapur dyert e zemrat për qindra mijëra refugjatë nga Kosova.

Kjo ditë në të cilën ne po e përurojmë bustin e Shën Terezës përkon me një ngjarje të hidhur, me përvjetorin e 11 shtatorit të vitit 2001, kur aleati ynë i përhershëm, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, pësuan një ndër goditjet më të rëndë terroriste, nga sulmet e koordinuara terroriste, të cilat tronditën themelet e demokracisë dhe ndryshuan rrjedhën e historisë.

Prandaj, nga ky përurim i bustit të Nënës që kontribuoi shumë për paqe e dashuri ndërmjet kombeve, duam sërish të kujtojmë mijëra viktimat që humbën jetën më 11 Shtator dhe të urojmë për paqe kudo në botë.

Një botë ku dhuna dhe urrejtja zëvendësohen me ndjeshmëri, dhembshuri dhe respekt për njerëzimin, ashtu siç bëri dhe siç na la testament Nëna Terezë.

Kjo, ngaqë në këtë botë mbijetojnë veprat e mira, ndaj nuk duhet të reshtim asnjëherë duke bërë vepra të tilla.

“Jo të gjithë ne mund të bëjmë gjëra të mëdha. Por ne mund të bëjmë gjëra të vogla me dashuri të madhe. Le t’i bëjmë ato gjëra të vogla dhe le t’i bëjmë me dashuri të madhe”, thotë Nëna Terezë.

Nëna jonë Terezë nuk është vetëm bust i skalitur në mermer, por është në jetën e transformuar të miliona njerëzve dhe në dashurinë e pakufishme që dhuroi.

Ambasada e Republikës së Kosovës , prej sot është e bekuar me prezencën e përhershme të Nënës Terezë!

Shpirti i saj e ka gjetur paqen e përjetshme, ndërkaq trashëgimia e saj do të vazhdojë të na udhëheqë në rrugëtimin tonë drejt një bote më të dhembshur, më humane e më të mirë!

“Rebeli” i jazz-it, Ermal Rodi

September 12, 2023 by s p

Denion Ndrenika/

Duke qenë se me Enkel Demi jemi miq, bashkë në media që në 1992, shpesh edhe pse larg tashmë, klikoj dhe ndjek emisionet e tij, edhe postimet në facebook, me një prirje ngacamane meqënse edhe ai debatin e ka për zemër.

Në morinë e emisioneve që shoh edhe kur janë të shkuar, më tërhoqi vëmendjen një emër muzikanti: Ermal Rodi. Ishte në “Fol me Kelin” në ABC Neës në Tiranë.

Muzikën e kam vënë përherë pas sportit në rininë e hershme të përpara viteve 1990.

Më pas nga liria e fituar dhe shprehja e çfarë kishim mësuar copazi, përqendrohesha te “Beatles”, Mick Jaçker, Joe Cocker, Zepelin, si edhe te folklori, veçanërisht i trevave të Shqipërisë jashtë kufijve londinezë të 1913.

Në një emision të Enkelit, Ermali më la mbresë për artikulimin me elegancë të pikëpamjeve për zhanrin jazz, që në të vërtetë më tërhqite disi me ato pak njohuri apo ndjesi që kisha për muzikën.

Ka qenë dita botërore e muzikës Jazz, 30 prilli kur Rodi fliste me Enkelin në një kohë jo të lehtë të pandemisë së koronavirusit.

Ermali, pasi dëgjova pjesë të tij dhe bendit të tij, duket me një lloj rebelizmi në krijimtari.

Sikur të nxit ta bësh pjesë të përditshmërisë muzikën jazz, veçanërisht për njohësit e pakët. Ky është sukses, sepse afron ata që nuk dinë, dinë pak ose janë të paqartë.

Ermali vjen nga muzika klasike dhe më pas sikurse nddh shpesh, rock & roll të përfshin, “Beatles” fenomenalë të njehsohen me veten pavarësisht mangësive dhe njohurive që ke.

Ermali ka luajtur në klarinetë dhe në saks me Orkestrën Simfonike të “Radio Televizionit Shqiptar”. Gjithashtu si saksofonist ai ishte pjesë e Orkestrës së televizionit “Top Channel”.

Ka një lloj sentence që përkufizon muzikën që luan Ermali: Çdo notë jazz, është rebelion.

Kjo u shpërfaq fort në kohën kur amerikanët u përfshinë në lëvizjen për të drejtat qytetare të popullatës me ngjyrë që përballej me nënçmimin “zezakë”, të afroamerikanëve.

Veglat frymore qoftë të traditës si fyelli, cyla, ashtu edhe të tjerat trompë, saksofon, klarinetë, flaut, përfshijnë kryesisht në çdo hap muzikantët që në rini.

Jazzi ka improvizim në çast dhe historia amerikane e dëshmoi këtë krijimtari të atij çasti për njerëzit dhe vetë muzikantët.

Nju Jorku kryeqendër jazzi botëror shpreh më së miri hapësirën e krijuesve, ku Ermal Rodi na tregohet me historikun e tij.

Ermal Rodi është bashkë-themelues i “Albanian Jazz Society”, shoqata e parë e Jazz-it Shqiptar.