Archives for March 2025

‘Amerika është rikthyer’

March 5, 2025 by s p

Firefighters try to douse a fire that broke out inside the complex of the Serum Institute of India, in Pune, India January 21, 2021. REUTERS/Stringer NO RESALES. NO ARCHIVES

VOA/

Presidenti amerikan Donald Trump i drejtohet Kongresit, ‘Amerika është rikthyer’. Presidenti amerikan premtoi një ardhme të begatshme për Shtetet e Bashkuara, zbatimin e ligjit, tarifa tregtare reciproke dhe forcimin e sigurisë kombëtare

Presidenti Trump tha se po punon për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë, e cila filloi më shumë se tre vjet më parë pas sulmit të Rusisë në shkallë të gjerë.

“Është koha për të ndaluar këtë çmenduri. Është koha për të ndalur vrasjet. Është koha për t’i dhënë fund luftës së pakuptimtë,” tha ai.

Komentet e presidentit vijnë një ditë pasi Shtetet e Bashkuara ndërprenë ndihmën ushtarake për Ukrainën dhe pak ditë pas një shkëmbimi të ashpër në Zyrën Ovale me Presidentin Volodymyr Zelenskyy, i cili u largua nga Shtëpia e Bardhë pa nënshkruar një marrëveshje.

Në fjalimin e tij, Presidenti Trump tha se kishte marrë një letër të martën nga zoti Zelenskyy ku thuhej se Kievi është “gati të vijë në tryezën e bisedimeve sa më shpejt të jetë e mundur”. “Unë e vlerësoj që ai dërgoi këtë letër”, tha zoti Trump.

Fjalimi i Presidentit Trump në Kongres zgjati 1 orë e 40 minuta, duke lënë në vend të dytë një fjalim të ish Presidenti Bill Clinton që zgjati 1 orë e 28 minuta

“PORTRETI FIZIK I KRYEHEROIT NË HISTORIOGRAFINË TURKE”

March 4, 2025 by s p

Paulin Zefi/

Autorët bashkëkohës, arbër dhe italianë, e portretizojnë Gjergj Kastriotin-Skënderbeun si: burrë shtatlartë, me trup muskuloz, me përmasa proporcionale dhe theksojnë faktin se në të gjithë kompleksitetin e vet ai shfaqte bukuri të rrallë fizike, e cila ishte e gërshetuar aq bukur me cilësitë e tij mendore e shpirtërore etj. Mirëpo, nëse përshkrimi fizik, i cili gjendet në veprat e biografëve të hershëm të Heroit tonë Kombëtar, Dhimitër Frangu e Marin Barleti dhe autorëve të tjerë perëndimorë bashkëkohës, ku duhet të veçoj humanistin e shquar italian, Giovanni Giovano Pontano, mund të merret me rezerva nga ndonjë studiues skeptik dhe tendencioz, i cili tregohet mosbesues ndaj dëshmive të tyre; atëherë çfarë mund të thuhet kundër kronistëve osmanë dhe historianëve të mëvonshëm turq?!… Pavarësisht urrejtjes së tyre patologjike për arbërit në përgjithësi dhe për Kryeheroin tonë në veçanti, pjesa më e madhe e kronistëve osmanë të kohës nuk e fshehin dot “admirimin” për armikun më të tmershëm të Perandorisë Osmane gjatë shek. XV.

Prandaj, për shumë arsye, përshkrimi fizik i Gjergj Kastriotit-Skënderbeut nga “penat” më të njohura të palës kundërshtare mbart në vetvete një vlerë shumë të veçantë. Historiani i njohur osman, Hoxha Sad’ed’Din (1536-1599), në veprën e tij me titull “Tâc-üt-Tevârih” (Kurora e historive), e botuar në vitin 1575, duke shfrytëzuar veprat historike të kronistëve paraardhës, shkruan se “Sundimtari i arbërve (Gjon Kastrioti) kishte një djalë të pashëm që quhej Iskender, figura trupore e të cilit frymëzonte dashurinë, ndërsa fytyra e tij tërheqëse ishte shprehëse e bukurisë dhe e hirësisë.” Historiani tjetër, osman, Sollakzade, thotë se: “Sundimtari i arbërve kishte një djalë me shtat të pashëm, që quhej Iskender. Pamja e këtij njeriu të bukur të çlodhte, ndërsa fytyra e tij tërheqëse të jepte një kënaqësi.” Po ashtu, edhe Mynexhimbashi, i cili e përshkruan në mënyrë shumë sintetike, thotë se: “Dikur, sundimtari i vendeve të arbërve kishte një djalë të bukur e të pashëm, të cilin e quanin Iskender.” Edhe në historiografinë zyrtare turke të shek. XX, Gjergj Kastrioti-Skënderbeu lavdërohet për aftësitë e tij organizative, trimërinë e skajshme, qetësinë në rast nevoje, cilësitë e tij si luftëtar dhe mbi të gjitha për pasionin dhe fuqinë e vullnetit të tij. Po ashtu, shënohet se Skënderbeu u përlesh pavarësisht pengesave dhe e mbrojti vendin e tij për kundër “mësymjes turke” për 25 vite me rradhë e me një numër të vogël luftëtarësh, edhe pse disa prej zotërinjve feudalë arbër e tradhtuan dhe e sulmuan.

Njëri prej historishkruesve më popullorë e më të njohur të Republikës së Turqisë, Reshat Mehmet Koçu, e përshkruan Heroin tonë Kombëtar në monografinë e tij për sulltan Mehmetin II Fatih si njërin prej armiqve më të fortë dhe të tmerrshëm të Mehmetit II, ndërkohë që tjetri cilësohet Janosh Huniadi. Ky autor shton se Skënderbeu ishte sa i zgjuar dhe kurajoz aq edhe i hijshëm. Ky admirim i tërthortë, që Bülent Bilmez e cilëson si “respekt ndaj armikut”, vijon me superlativa si: “ishte një djalë i talentuar kur u mor në saraje”… më pas, “luftoi në beteja të shumta dhe u bë i njohur për trimërinë e tij”… Po ashtu, ai përshkruhet si “çmendurisht trim”… dhe shtohet se: “ai qe një luftëtar shumë i fortë.” Në historiografinë moderne turke pranohet gjerësisht se: “Skënderbeu nuk njohu asnjëherë ndonjë humbje përfundimtare kundër fushatave të sulltan Muratit II dhe Mehmetit II”, ndërsa theksohet se baza e tij kryesore, “Kruja, nuk u mor dot për sa kohë ai qe gjallë” dhe po ashtu, në shumë tekste nënvizohet fakti se: “ai nuk u mposht kurrë.”

Kosova rast Sui Generis në arenën ndërkombëtare: Domosdoshmëria e njohjes së sovranitetit të jashtëm nga OKB, NATO dhe BE

March 4, 2025 by s p

Prof.Dr.Fejzulla BERISHA/

1.Kosova – Një Shtet me Status të Përcaktuar nga Rrethana unike

Që nga shpallja e pavarësisë më 17 shkurt 2008, Kosova ka ndërtuar një shtet funksional me institucione të konsoliduara, një kushtetutë demokratike dhe një qeverisje që synon integrimin euro-atlantik. Megjithatë, sovraniteti i saj i jashtëm mbetet i pjesshëm për shkak të pengesave politike dhe juridike ndërkombëta.

Në arenën ndërkombëtare, Kosova përfaqëson një rast sui generis, që nuk mund të krahasohet drejtpërdrejt me rastet e tjera të shteteve të reja. Kjo vjen si rezultat i disa faktorëve:

Ndërhyrja humanitare e NATO-s në vitin 1999, e cila ndaloi gjenocidin dhe spastrimin etnik nga Serbia.

Administrimi i përkohshëm nga OKB-ja përmes UNMIK-ut, duke krijuar një rrugë të mbikëqyrur drejt pavarësisë.

Deklarata e Pavarësisë e vitit 2008, e cila u mbështet nga fuqitë kryesore perëndimore dhe u konfirmua si e ligjshme nga Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë (GJND) në vitin 2010.

Pavarësia pa një marrëveshje me shtetin amë (Serbinë), duke krijuar një precedent të veçantë në të drejtën ndërkombëtare.

Megjithatë, sfidat për një sovranitet të plotë mbeten ende të mëdha. Kosova duhet të përshpejtojë integrimin në OKB, NATO dhe BE për të siguruar njohje të plotë dhe stabilitet të qëndrueshëm.

2. Kosova në OKB: Një Anëtarësim i Vështirë, por i Domosdoshëm

2.1. Pse Kosova nuk është ende anëtare e OKB-së?

Anëtarësimi në OKB është një nga sfidat kryesore të politikës së jashtme të Kosovës. Megjithëse mbi 100 vende e kanë njohur pavarësinë e saj, Kosova ende nuk është pranuar si anëtare e OKB-së për shkak të vetos së Rusisë dhe Kinës në Këshillin e Sigurimit.

Në OKB, një shtet i ri mund të pranohet vetëm nëse:

1. Aprovohet nga Këshilli i Sigurimit me të paktën 9 vota nga 15, pa asnjë veto nga pesë anëtarët e përhershëm (SHBA, Britania, Franca, Rusia, Kina).

2. Votimi në Asamblenë e Përgjithshme, ku duhen dy të tretat e votave të shteteve anëtare.

Rusia dhe Kina vazhdojnë ta kundërshtojnë anëtarësimin e Kosovës për arsye gjeopolitike. Rusia e sheh Kosovën si precedent për rajone separatiste si Osetia Jugore dhe Donbasi, ndërsa Kina shqetësohet për Tajvanin dhe Tibetin.

2.2. Strategjitë për Anëtarësimin në OKB

Kosova duhet të ndjekë disa rrugë strategjike për të siguruar njohjen në OKB:

Forcimi i aleancave me vendet që ende nuk e kanë njohur Kosovën, veçanërisht brenda BE-së, Afrikës dhe Amerikës Latine.

Lobimi për një rezolutë të re të Asamblesë së Përgjithshme që do të lejonte anëtarësimin e saj si “anëtare e veçantë” ose “observatore”, si Palestina dhe Vatikani.

Shtimi i presionit diplomatik ndaj Serbisë për të ndalur fushatën e saj të çnjohjeve.

Përdorimi i precedentëve ndërkombëtarë, si Sudani i Jugut, për të argumentuar se Kosova ka të drejtën e anëtarësimit në OKB.

Në këtë aspekt, SHBA dhe aleatët evropianë kanë një rol vendimtar për të shtyrë procesin në drejtimin e duhur.

3. NATO: Garancia e Sigurisë dhe Qëndrueshmërisë Afatgjatë

3.1. Pse Kosova duhet të bëhet anëtare e NATO-s?

Kosova ka nevojë për anëtarësim në NATO për disa arsye strategjike:

Garantimi i sigurisë kombëtare dhe mbrojtja nga kërcënimet e Serbisë dhe Rusisë.

Largimi i çdo mundësie të konfliktit të ardhshëm në rajon.

Rritja e fuqisë së saj diplomatike dhe strategjike në arenën ndërkombëtare.

Forcimi i Forcës së Sigurisë së Kosovës (FSK) në standardet e NATO-s.

3.2. Hapat drejt Anëtarësimit në NATO

Thellimi i bashkëpunimit me Partneritetin për Paqe, duke ndjekur modelin e Malit të Zi dhe Maqedonisë së Veriut.

Sigurimi i njohjes nga të gjitha vendet anëtare të NATO-s.

Forcimi i marrëdhënieve me Turqinë, e cila mund të luajë një rol kyç në shtyrjen e procesit.

Investimi në infrastrukturën ushtarake dhe bashkëpunimi më i madh me ushtritë e NATO-s.

4. Bashkimi Evropian: Integrimi i Plotë dhe Njohja nga të Gjitha Vendet Anëtare

4.1. Pse Kosova nuk ka statusin e vendit kandidat?

Ndryshe nga vendet e tjera të Ballkanit Perëndimor, Kosova ende nuk ka marrë statusin e vendit kandidat për BE për shkak të pesë vendeve mosnjohëse:

Spanja, Greqia, Rumania, Sllovakia dhe Qiproja.

4.2. Strategjitë për Njohje nga BE

Përdorimi i procesit të zgjerimit të BE-së si një mundësi për të detyruar njohjen nga pesë shtetet e mbetura.

Angazhimi aktiv me Greqinë dhe Spanjën, të cilat janë më të hapura ndaj ndryshimit të qëndrimit.

Mbështetja e fuqishme nga SHBA për të ndikuar në njohjen e Kosovës nga të gjitha vendet anëtare të BE-së.

Anëtarësimi në BE është një prioritet për Kosovën, pasi siguron zhvillim ekonomik, investime dhe stabilitet politik afatgjatë.

5.Një Proces i Domosdoshëm për Shtetësinë e Plotë

Kosova nuk mund të mbetet në një status të paqartë në arenën ndërkombëtare. Për të siguruar sovranitet të plotë, duhet të përshpejtojë anëtarësimin në OKB, NATO dhe BE. Pa sovranitet të jashtëm të plotë, pavarësia e Kosovës mbetet e cënueshme dhe e ekspozuar ndaj rreziqeve gjeopolitike.

Prandaj, veprimi diplomatik duhet të jetë më i fuqishëm se kurrë për të realizuar objektivin madhor: një Kosovë plotësisht sovrane dhe e integruar në sistemin ndërkombëtar.

Sfidat e reja globale, rendi i ri dhe modeli i liderit për shqiptarët!

March 4, 2025 by s p

Nga Kristina Nano

Kandidate për Doktaturë, JMU, SHBA/

Ngjarja e fundit në Zyrën Ovale, ku bota ishte dëshmitare e një përplasjeje të hapur mes Presidentit Donald Trump dhe Presidentit të Ukrainës Volodymyr Zelenski, shënoi një kthesë dramatike në politikën globale. Ky moment nuk ishte thjesht një episod politik, por një sinjal i qartë se po hyjmë në një epokë të re të marrëdhënieve ndërkombëtare, ku rendi i vjetër po zhbëhet dhe një rend i ri po lind, shpeshherë në kaos dhe përplasje interesash.

Në këtë kontekst, lind pyetja thelbësore: A janë shqiptarët të përgatitur për këtë rend të ri?

A kemi ne lidershipin e duhur për të orientuar kombin në këtë peizazh gjeopolitik gjithnjë e më kompleks?

Një botë e re po formësohet, një botë ku nuk mund të flasim më për një rend unipolar të udhëhequr nga Perëndimi në mënyrë të padiskutueshme.

Po shohim përplasjen e modeleve të ndryshme të fuqisë, Amerika dhe Perëndimi tradicional, fuqitë në rritje si Kina dhe India, si dhe një Rusi e rizgjuar që kërkon të rindërtojë ndikimin e saj.

Lufta në Ukrainë, përplasjet ekonomike mes SHBA-së dhe Kinës, rikthimi i rivaliteteve energjetike, si dhe fragmentimi i aleancave tradicionale janë të gjitha shenja të një bote të paqëndrueshme, ku më shumë se kurrë, shtetet e vogla kanë nevojë për lidership të mençur dhe strategjik për të mbijetuar.

Në këtë realitet të ri, legjitimiteti i lidershipit global është në krizë.

Shumë liderë po shfaqin simptoma të autoritarizmit, ndërsa demokracitë po përballen me polarizim ekstrem dhe pakënaqësi të thella qytetare.

Shqipëria dhe shqiptarët nuk mund të jenë spektatorë pasivë në këtë lojë të madhe.

Ne duhet të kemi një Projekt Kombëtar që përfshin një lidership të ri të aftë të lundrojë në këto ujëra të trazuara.

Lidershipi i sotëm shqiptar është larg pritshmërive të një kombi që dëshiron të mbijetojë dhe të përparojë në shekullin XXI.

Ai vuan nga:

• Mungesa e një vizioni të qartë kombëtar

• Kapja nga interesat oligarkike dhe korrupsioni strukturor

• Mungesa e aftësisë për të negociuar fuqishëm në arenën ndërkombëtare

• Një qasje reaktive dhe jo proaktive ndaj zhvillimeve globale

Kjo situatë kërkon një model të ri të liderit shqiptar, i cili duhet të përmbushë disa kritere thelbësore:

Lidershipi shqiptar nuk mund të jetë më i përqendruar vetëm te zgjedhjet e radhës apo te administrimi rutinor i shtetit.

Duhet një vizion i qartë për dekadat që vijnë.

Ky lidership duhet të marrë mësim nga modelet historike të suksesit, siç janë:

• Lee Kuan Yew në Singapor, i cili e transformoi një shtet të vogël në një superfuqi ekonomike.

• David Ben-Gurion në Izrael, i cili ndërtoi një komb të fortë në një rajon armiqësor përmes strategjisë dhe lidershipit të fortë.

• Konrad Adenauer në Gjermani, i cili e riktheu Gjermaninë në majat e zhvillimit përmes një modeli lidershipi të urtë dhe vizionar.

Shqipërisë i duhet një lider i këtij kalibri, një njeri i pajisur me njohuri të thella, integritet moral dhe aftësi për të parë përtej kufizimeve të momentit.

Korrupsioni është kanceri i shtetit shqiptar. Për ta çliruar Shqipërinë nga ky mallkim, duhet një udhëheqës që nuk është i lidhur me oligarkinë, një lider që nuk ka asnjë lidhje me pazaret e errëta të politikës dhe ekonomisë.

Një lider i tillë nuk mund të dalë nga strukturat e vjetra të sistemit, por duhet të vijë si një forcë e re, me integritet të plotë dhe me mbështetje të sinqertë popullore.

Në një botë ku marrëdhëniet ndërkombëtare janë një shah i madh global, Shqipëria nuk mund të mbijetojë me një lidership që nuk di të negociojë.

Lideri shqiptar duhet të ketë:

• Aftësi diplomatike të nivelit të lartë

• Kapacitet për të ndërtuar aleanca strategjike

• Aftësi për të mbrojtur interesat kombëtare pa servilizëm ndaj të mëdhenjve

Duke pasur parasysh ndryshimet e thella globale, shqiptarët nuk mund të mbeten më thjesht konsumues të historisë, por duhet të bëhen arkitektë të saj.

Projekti Shqiptar për Epokën e Re duhet të përfshijë:

• Një koncept të qartë kombëtar për rolin e shqiptarëve në Ballkan dhe më gjerë

• Një strategji zhvillimi që fuqizon ekonominë dhe burimet tona njerëzore

• Një politikë të jashtme aktive dhe jo pasive

Kjo nuk mund të ndodhë pa një lidership të qartë, kombëtarist dhe të përgatitur.

Bota ka hyrë në një epokë të re.

Shqiptarët nuk mund të përballen me të me lidershipin e vjetër, të dobët dhe të korruptuar.

Kërkohet një udhëheqje e re, e pastër, vizionare dhe kombëtare.

Historia nuk pret.

Shqiptarët duhet të zgjedhin: Ose do të formësojnë fatin e tyre me një lidership të ri, ose do të mbeten të humbur në vorbullën e historisë.

DIE TRANSVALER (1985) / “FLLUSKA, RAKIA DHE VODKA, EMRAT E QENVE TË FAMILJES MBRETËRORE SHQIPTARE NË AFRIKË TË JUGUT…” — MBRETI LEKA I MENDON SE NJË DITË DO TË KTHEHEN NË SHQIPËRI

March 4, 2025 by s p

Burimi : Die Transvaler, e mërkurë, 16 janar 1985, faqe n°11

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 2 Mars 2025

“Die Transvaler” ka botuar, të mërkurën e 16 janarit 1985, në faqen n°11, intervistën ekskluzive asokohe me mbretin Leka I në Afrikë të Jugut, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Jo të gjithë mbretërit mbajnë skeptrin e një froni paqësor. Për disa, si princi në ekzil i Shqipërisë, Mbreti Leka I, kjo nënkupton orë të tëra pune në zyrë dhe kërkim ndihme derë më derë për të siguruar mirëqenien e nënshtetasve të tij. Në një intervistë me DIE TRANSVALER, ai hodhi dritë mbi detyrat e vërteta të një mbreti, të cilat janë shumë larg idesë së përrallës me të cilën rritemi.

Mbretëria e Lekës I është vepra e një jete

Ai mendon se do të kthehen një ditë

Ans Oosthuizen

Pretoria — Një mbret nën një kurorë dhe një kështjellë, i cili pëlqen ëmbëlsira të mëdha dhe qull misri me mishin e pjekur në barbëky, është shumë larg idesë romantike të një njeriu që mban këtë pozicion.

Për mbretin shqiptar në ekzil, Leka I, i cili shijon ëmbëlsirat me miqtë e tij afrikano-jugore, mbretërimi i tij është mbi të gjitha vepër e jetës së tij. Ai ndërhyn dhe punon që një ditë të kthehet sërish në vendin e tij për të përmbushur detyrën që i takon.

“Nëse nuk do të besoja në të, nuk do ta kisha bërë të gjithë punën.” — tha mbreti, duke kaluar krahun mbi tavolinën e tij të zënë. “Unë jam edukuar dhe trajnuar për një detyrë në jetë dhe prandaj duhet ta kryej atë.”

Në të njëjtën mënyrë do të rritet edhe princi i kurorës, i cili do të mbushë tre vjeç në mars të këtij viti. “Ne po mundohemi ta rrisim atë si një shqiptar, i cili është krejtësisht i ndryshëm nga shumica e evropianëve.” — tha Mbreti Leka.

Mbreti Leka ishte dy ditësh kur babai i tij, Mbreti Zog, duhej të largohej me familjen e tij nga shteti ballkanik i Shqipërisë. Kanë qenë gjashtë muaj para Luftës së Dytë Botërore, menjëherë pasi Italia pushtoi Shqipërinë.

17 vjet përpara se ai dhe gruaja e tij me origjinë australiane, Susan, duhej të transferoheshin në Zimbabve në prill 1980, Mbreti Leka mbeti në Spanjë, në janar 1979 qeveria spanjolle, nën presionin e katër qeverive të tjera, tha se duhej të largoheshin nga Spanja. Zimbabwe ishte vendi i parë ku ata mundën të vendoseshin.

Pas 15 muajsh, çifti mbretëror vendosi të vinte në Afrikën e Jugut “Afrika e Jugut është një nga vendet e pakta në botë që kupton se çfarë do të thotë lufta kundër komunizmit.” — tha Mbreti Leka.

“Ne synojmë të largohemi nga Afrika e Jugut gjatë këtij viti. Do të doja të shkoja në shtëpi (Shqipëri), por në këtë fazë nuk jemi ende të sigurt se ku do të jetë vendbanimi ynë i ardhshëm.” — thotë ai.

Mbreti në ekzil i Shqipërisë pas tryezës (zyrës) së tij. Prej këtu ai udhëheq nënshtetasit e tij, të cilët janë të shpërndarë në mbarë botën. — Burimi : Die Transvaler, e mërkurë, 16 janar 1985, faqe n°11

Plani i tij është të qëndrojë më afër Evropës. Afrika e Jugut është mjaft e izoluar për një njeri që udhëton deri në gjashtë muaj në vit dhe duhet të bëjë vizita të shpeshta jashtë vendit.

Megjithatë, mikpritja e Afrikës së Jugut do të mbetet gjithmonë me të dhe ai është mirënjohës për këtë, tha Mbreti Leka.

Ideja për të udhëtuar nuk është më emocionuese për të. Në çdo rast, ai nuk sheh shumë nga qytetet e mëdha botërore si Nju Jorku dhe Parisi që viziton në misionet e tij politike. Zakonisht ecën nga dera në derë dhe troket, thotë Mbreti Leka.

Por si duket “shtëpia” në të cilën dëshiron të kthehet njeriu, shkolla e të cilit ishte bota dhe që flet rrjedhshëm tetë gjuhë ?

Shqipëria është një vend malor, mjaft i izoluar, ku popullsia jeton ende si në shekullin e 18-të. “Është mjedisi në të cilin ata ndihen si në shtëpinë e tyre dhe që i bën ata të lumtur.” — tha Mbreti Leka. “Nëse nuk e kupton situatën, është jashtëzakonisht e vështirë ta kuptosh atë.”

Flamuri shqiptar është kuqezi. Dy kokat e shqiponjës në të zezë përfaqësojnë kombësinë dhe gjakun në një sfond të kuq. Dy kokat, njëra nga lindja dhe tjetra nga perëndimi, me sa duket tregojnë natyrën dualiste të shqiptarëve.

Shqiptarët jetojnë jo vetëm në shtetin e tyre ballkanik në detin Mesdhe, por edhe në Kosovë, në disa pjesë të Belgjikës, Gjermanisë Perëndimore, Zvicrës, Turqisë, Amerikës, Kanadasë, Australisë e gjetkë.

Rreth 3 milionë shqiptarë jetojnë në vetë Shqipërinë, 2 miljon në Kosovë, në Jugosllavi ku ka pasur kryengritje sporadike që nga viti 1981, rreth 250.000 në Amerikë dhe 50.000 shqiptarë në Australi.

Edhe pse u takua me gruan e tij në Australi gjatë një vizite shtetërore atje, ajo nuk është shqiptare, por gjysmë franceze-irlandeze, shpjegon Mbreti Leka. Ndërsa jetonte në Spanjë, ajo jetonte me disa miq ku u njohën më mirë me njëri-tjetrin.

Detyrat dhe udhëtimet e tij profesionale konsistojnë kryesisht në mbajtjen e kontakteve me komunitetet shqiptare në mbarë botën. “Ne jemi të shqetësuar për të ardhmen e vendit tonë dhe jemi në kontakt edhe me vetë Shqipërinë. Vitin e kaluar kam bërë një udhëtim në Amerikën e Jugut dhe Evropë me vizita shtetërore. Këtë vit do të vijojnë të tjera.” — thotë Mbreti Leka.

Problemi kryesor në Shqipëri mbetet politik. Këtë vit, ai synon të krijojë kontakte edhe në Lindjen e Mesme dhe të shohë nëse problemet mund të zgjidhen gjatë rrugës.

Mbreti Leka I me princin e kurorës. Qeni me ta quhet Fluska, që në shqip do të thotë flluskë. Dy qentë e tjerë të mbretit janë Rakia, i quajtur sipas pijes tradicionale shqiptare, dhe Vodka. — Burimi : Die Transvaler, e mërkurë, 16 janar 1985, faqe n°11

Mbreti Leka mund të mos shohë të rikthehet mbretëria në Shqipëri për së gjalli, por është djali i tij i quajtur Leka Anwar (i quajtur sipas të ndjerit Sadat) Zog Reza (i Iranit) Baudoin i cili një ditë mund të sundojë si mbret.

Në këtë fazë, mbreti në ekzil nuk dëshiron të flasë shumë për këtë.