Archives for June 2025

Robert Lulgjuraj, një kandidat potencial shqiptar për në Kongres në Michigan

June 19, 2025 by s p

Nga Rafael Floqi/

Prokurori shqiptaro- amerikan Robert Lulgjuraj, miku im dhe i ALTVUSA, gjatë njё darke private ku ishte edhe aktivisti shqiptar te GOP lokal në Miçigan z. Gjevalin Gega, më bëri me dije se gazeta më e madhe në Miçigan “Detroit News” i kishte kushtuar atij dukshëm vend nё njё komenti të tij, duke marrë parasysh se Roberti ende nuk ka paraqitur kandidaturën e për në Kongres . Robertin e kemi pasur disa herë në intervista si profesionist i dalluar në qarkun e Warren dhe Makomb i dalluar jo vetëm për angazhimin për angazhimin dhe përkushtimin e tij komunitar dhe profesional si prokuror. Roberti që tani është i kudondodhur në çdo event të komunitetit tonë duke i bërë me dije bashkatdhetarëve, pikësynimin e tij, shpesh herë i shoqëruar me aktivistin Mark Gjokaj aktivist i grupit Shqiptarët Konservator Republikan të Miçiganit i kudo ndodhur në institucionet kulturore dhe fetare shqiptare në Michigan.

Aty, ai më bëri të ditur se në një shkrim analitik gazeta e Detroit The Detroit News , disa ditë më parë analizonte faktin e lëvizjeve politike për në Kongres, në një shtet i luhatshëm si Miçigani me artikullin “Trump vë në pikëpyetje kandidaturën e James për guvernator, i cili do ta pasojë atë në Kongres”, analizonte nevojën e kandidatëve të sigurt republikanë që të ruajnë prioritetin e GOP në qarkun e 10 -të në Miçigan, pjesë të së cilit po i ngërthej në këtë shkrim. “Presidenti Donald Trump të enjten i bëri një shaka të lehtë përfaqësuesit republikan të SHBA-së, John James, në një ceremoni nënshkrimi të projektligjit, duke e qortuar lehtë ligjvënësin e mandatit të dytë për lënien e një vendi të cenueshëm në Kongres për të kandiduar për guvernator të Miçiganit, shkruante artikulli, në përgjigje, republikani i Shelby Township buzëqeshi dhe e siguroi presidentin se zëvendësimi i tij do të ishte i mirë, megjithëse asnjë kandidat republikan nuk ka dalë ende për të bërë fushatë për vendin e James në periferi të Detroitit.

Shkëmbimi i shkurtër u zhvillua gjatë një ceremonie nënshkrimi të projektligjit të enjten në mëngjes në Dhomën Lindore të Shtëpisë së Bardhë, ku Trump nënshkroi tre ligje që anulojnë standardet e rrepta të emetimeve të automjeteve të Kalifornisë dhe mbajti fjalime në një dhomë plot me ligjvënës, lobistë dhe drejtues të naftës dhe gazit. James, një kundërshtar i hapur i përpjekjes së Kalifornisë për të ndaluar shitjen e makinave të reja, plotësisht me benzinë, deri në vitin 2035, ishte ulur në rreshtin e parë përpara Trump.

“John James. Nuk e di. E di, ai po kandidon për guvernator, por nuk jam i sigurt nëse jam i lumtur për këtë, John,” tha Trump me një gjysmë buzëqeshje. “A kemi dikë të mirë për të zënë vendin tënd?”

“Absolutisht,” i tha James presidentit.

“Sepse, përndryshe, nuk do ta lejojmë të kandidojë për guvernator. Nuk mundemi,” tha presidenti duke qeshur.

“Ke dikë të mirë, apo jo? Në rregull. …Për sa kohë që të pëlqen, ata do të fitojnë.”

James, një ish-biznesmen që kandidoi dy herë për Senat, po largohet nga Kongresi në një moment të vështirë për republikanët, të cilët kanë diferencën më të vogël në Dhomën e Përfaqësuesve të SHBA-së.

Dhe Distrikti i 10-të i Miçiganit, të cilin James e ka mbajtur që nga viti 2022, është ndër më konkurruesit në shtet, me të dyja partitë që synojnë vendin në ciklin e vitit 2026. James i tha kohët e fundit The Detroit News se tre kandidatë të mundshëm në të 10-tin “po më bëjnë vërtet përshtypje tani”, megjithëse ai nuk pranoi t’i identifikonte ata pretendentë.

“Nuk jam aq arrogant sa të besoj se jam i vetmi që mund ta fitojë këtë vend. Në fakt, e di që ka njerëz atje që janë jashtëzakonisht të talentuar, që bëjnë një punë të shkëlqyer”, tha James.

“Do të jetë puna ime të sigurohem që duke kandiduar në krye të listës, t’u jap republikanëve shansin më të mirë – jo vetëm për të mbajtur Distriktin e 10-të Kongresit, por për të përmbysur të 8-tin, për të mbajtur të 7-tin dhe pastaj ndoshta për të luajtur edhe në të 3-tin”, shtoi James, duke iu referuar fushave të tjera kyçe të betejës në Miçigan. I pyetur nëse do ta mbështeste në zgjedhjet paraprake të republikanëve, James tha se “do të bëjë gjithçka që duhet për të mbajtur atë vend”. “Nuk mendoj se do të jetë shumë e vështirë”, shtoi ai. “Sinqerisht, kur shikon se çfarë po shesin republikanët… dhe shikon se çfarë po shesin demokratët, ata janë shumë të vjetër dhe shumë ekstremë për t’u bërë thirrje shumicës së njerëzve, madje edhe njerëzve brenda partisë së tyre.”

Katër kandidatë demokratë kanë nisur ofertat për distriktin periferik të Detroitit, i cili mbulon Qarkun jugor Macomb, plus Rochester dhe Rochester Hills dhe Qarkun e Oaklandit.

Veterani i ushtrisë Alex Hawkins, 30 vjeç, nga Rochester, ishte i pari që njoftoi, i ndjekur nga ish-prokurorja e viktimave speciale Christina Hines, 35 vjeç, nga Warren; Kryetari i Bashkisë së Pontiakut dhe ish-Përfaqësuesi i Shtetit Tim Greimel, 50 vjeç; dhe Eric Chung, 32 vjeç, nga Sterling Heights, një ish-avokat i Departamentit të Tregtisë. Kushdo që del nga grupi ka të ngjarë të marrë mbështetje të konsiderueshme financiare dhe institucionale, pasi Komiteti i Fushatës së Kongresit Demokrat përfshiu të 10-tin e Michiganit në listën e tij “Distriktet në Lojë” të publikuar që në prill. Grupet e jashtme shpenzuan 17 milionë dollarë në garën e vitit të kaluar, duke përjashtuar komitetet e partisë, sipas OpenSecrets.

James mundi demokratin Carl Marlinga të Sterling Heights vjeshtën e kaluar me rreth 26,000 vota, ose 6.1 pikë përqindjeje.

Mbikëqyrësi i Shelby Township Rick Stathakis; Paul Shamo i Harrison Township, pronar i Taylor Ford; dhe prokurori (shqiptaro-amerikan) Robert Lulgjuraj nga Sterling Heights, i cili punon për Zyrën e Prokurorit të Qarkut Macomb, po anojnë gjithashtu drejt një kandidimi, thanë burime të brendshme të GOP.

Lulgjuraj, 32 vjeç, u rrit në Sterling Heights si bir dhe nip i emigrantëve shqiptarë. Përpara se t’i bashkohej Zyrës së Prokurorit të Qarkut Wayne në vitin 2021, ai shërbeu si kryetar i të rinjve për GOP të Qarkut Macomb, tha ai.

“Po e konsideroj fuqimisht kandidimin për në Kongres dhe jam shumë i apasionuar dhe mbështetës i Presidentit Trump. Besoj se ai është presidenti më i madh i jetës sime. Jam i etur të promovoj axhendën Amerika e Para”, tha Lulgjuraj të enjten.

“Nëse hyj në garë, do të jem plotësisht dakord për të shpëtuar Amerikën dhe për të shpëtuar presidentin dhe për të qenë një zë për këtë distrikt”, shtoi ai. “Po bëj përgatitje mjaft të forta për të ecur përpara, ndoshta diku në korrik do shpall kandidaturën.”

Duke folur me Robertin dhe Gjevalinin mbi mundësitë e fitimit në primare, të dy më ngritën nevojën dhe kërkesën për të punuar më shumë me komunitetin shqiptar në drejtim të mbledhjes së fondeve.

Nga ana tjetër, duke pasur parasysh reputacionin që ka Roberti në komunitetin shqiptar, aftësitë e tij dhe elokuencën dhe faktin se distrikti i 10-të ku futet Qarkun jugor Macomb, plus Rochester dhe Rochester Hills dhe Qarkun e Oaklandit, ku ka qendra shqiptare si në Shellby Township, Sterling Heights, Troy dhe Rochester Hills mundësitë e Robertit për të fituar janë të shumta. Dhe se njё fitore në primare është decizive për të ruajtur prioritetin në zgjedhjet e përgjithshme.

“Ka ardhur koha, tha Roberti, që komuniteti ynë shqiptar të ketë përfaqësuesit e tij në Kongres, se vetëm kështu tashmë shqiptaro amerikanët do të kenë më shumë mundësi për ndikim në kongres për të zgjidhur problemet e pazgjidhura si kombëtare dhe të stabilitetit demokratik në trojet tona në Ballkan”.

Ndërsa Gjevalini njё aktivist i lobimit për Kosovën, më theksonte nevojën jo vetëm nevojën e takimeve festive me drejtues të forcave politike, por dhe takime të përcaktuara tematike ku t’u paraqiten forcave politike kërkesat e Komunitetit tonë, jo pak të konsiderueshëm me më shumë se 100 000 votues në Miçigan.

Ka ardhur koha të ndryshojë dhe lobimi i komunitetit tonë, jo vetëm me mbledhje fondesh , por edhe me vota. Shqiptarët e Miçiganit e dëshmuan këtë në zgjedhjet presidenciale, le ta dëshmojnë edhe në zgjedhjet primare dhe ato të parakohshme për në Kongres. Djem si ty na duhen Robert, i urova mikut tim.

SPAÇI – PISKAMA QË NA THËRRET TË MBROJMË LIRINË!

June 19, 2025 by s p

Mbas një punë 12 mujore së bashku me ekipin tim të mrekullueshëm përfunduam filmin dokumentar “Spaç 1973, Martirët e Lirisë” kam 35 vite që merrem me dokumentimin, ngjarjet dhe gjenocidin komunistë që kaloi Shqipëria nën sundimin e një regjimi që emrin e mbante komunist, por ishte i barbartë me nazizmin, dhe nga përmasat e genocidit ja kaloi stalinizmit bolshevik. Si pinjoll i një familje që përballoi tre diktatura fashiste, naziste, dhe gjenocidin komunistë 50 vjeçar ku u përdorën të gjitha llojet e krimeve, në familjen, dhe fisin tim, si pushkatimet pa gjygj, vrasjet në mal, mbytjet e tmerrshme në hetusi nga torturat e xhelatëve enveristë, burgosjet politike, dhe deri në çmendinë nga hetuesit e sigurimit të shtetit mohimi i të gjitha të drejtave për ne brezin e dytë, falë Zotit sot kam marrë përsipër misionin tim të lartë dokumentimin e krimeve të komunizmit, mision që po e krye pa ndihmën e të ashtuquajturit shtet demokratik, por fal dëshmive rënqethse të bashkëvuatjesve të mi, të cilët nuk ka nguruar dhe pse kan qënë të trishtuar nga sjellja e klasës politike e ashtuquajtur demokratike por që ka demonstruar vetëm pushtet dhe ideologji të diktaturës për tre dekada rrjesht!

Bazuar në dokumentacjoni e arkivës së Ministrisë mbrendshme dhe arkivës së shtetit po ju transmetojmë këtë film dokumentar kujtese se demokracia nuk ndërtohet mbi harresën, dhe se pa mbrojt kujtesën ne nuk mbrojmë lirinë tonë! Po mundohem të paraqes në mënyrë të shkurtuar krimet e Enver Hoxhës që fatkeqësisht ishte Shqiptar si ne, por përdorte pushtetin e tije për të vrarë e prerë bashkombasit e tije të cilët nuk e pranonin ideologjinë e tij shtazarake e kriminale. Nazizmi zhduki 6.000.000 miljon çifut gjatë luftës së dytë botërore një popullsi prej 10.000.000 banorë. Enver Hoxha pushkatoi dhe u zhduki kufomat gjatë regjimit të tije mbi 6000 shqiptarë që Shqipëria nuk i kalonte mbi 1.500.000 banorë.

Sot mbas 35 vitesh demokraci familjarët e 6000 shqiptarve, lotojnë se nuk kan një varr, për gjyshin, babën, burrin, nënën motrën, dajën. Vetëm politikanët shqiptarë aktual, nuk shohin, as nuk ndigjojnë, lotët, e bashkombasve të tyre. Çifutët i vrau një gjerman, shqiptarët i vrau një shqiptar. Sot demokracia shqiptare hesht, ban politikë mbi gjakun e pafajshëm të shqiptarve të mirë, të atyre që i dhanë këtij kombi pamvarsinë, shtetin, elitën, që luftuan fashizmi, që mbrojtën hebrejtë gjatë nazizmit, dhe që u masakruan në komunizëm për moral, vlera, fisnikëri, bujari, dhe që mbronin me jetën e tyre çdo dok e zakon që lartsonin shqiptarin. Sot u drejtohem, mediave dhe moderatorët që promovojnë vetëm politikë për pushtet dhe heshtin si në kohë të diktaturës që vrasjet dhe vuatjet i fshinin.

Sot demokracinë e kan monopolizuar trashgimtarët e xhelatëve të djeshëm dhe e kan kthyer sistemin demokratik pa vlerë, pa votë të lirë, pa rrotacion politikë. Politikanët dhe mediat janë kthyer në një sistem pa vlera vetëm helmatiset rinia me propogandë bajate për pushtet dhe aspak për të ndërtuar shtet të së drejtës siç luftuan antikomunistët për 50 vite kundër diktatorit dhe diktaturës hoxhiste. Të burgosurit politikë shqiptarë janë të parë në Europë për rezistencën antidiktoriale që si askush komb tjetër, luftuan e mbrojtën disidencën, mendimin ndryshe, qëndresën stoike, ndaj torturave çnjerzore të paparë në europën e pasluftës së dytë botërore, që mbrojtën në mes plumbave iteditetin kombëtar flamurin kuq e zi.

“Spaçi 1973, Martirët e Lirisë” ka hyë në historinë shqiptare si kampi i Aushvicit një kamp që përdorte të burgosurit politik si skllevër, për të mbajtur pushtetin e tij apsolut. Shqipëria doli në 90 me plagë që akoma rrjedhin gjak, Spaçi është plaga e pambyllur. Ky kamp famëkeq në mes të maleve të Mirditës, një skenë e fshehur në komunizëm një vend torturash, vuajtjesh, një vend që zhbënte njeriun. Por dhe një vend historik ku shqiponjat që i kishin hekurat e xhelatëve në duar, guxuan u ngritën dhe ngjyrosën me gjakun e tyre flamurin kombëtar pa yllin e bolshevizmit enveristë, por siç ishte në kohën e Skënderbeut, ashtu siç është tani që e kemi në zyra, në rrugë në manifestime. Spaçi sot ka mbetur rrenojë.

Dhe kështu si rrënojë flet si Aushvici. Spaçi është një referendum i heshtur me historinë. Një filozof francez shkruan “Kujtesa, historia, harresa na kujton se “Kujtesa e drejtë është ajo që nuk fshe, as krimin, as viktimën ajo kërkon drejtsi përmes të vërtetës.” Spaçi në historinë e tij është vendi ku krimi shtetëror, viktima, disidenti, heroi kan qënë përball çdo ditë por dhe sot janë përballë këto tregon filmi dokumentar “Spaç 1973 Martirët e Lirisë.” Spaçi ka lëshuar piskamën –kur do të më lejoni të them të vertetën siç ka qënë !

Shteti ka detyrë dhe përgjegjësi kombëtare për kujtesën historike dhe informimin mbi qytetarët këtë mesazh jep filmi dokumentar“Spaç 1973 Martirët e Lirisë.” Spaçi na mëson: Mos të lejojmë ndërhyrjet burokratike që ta shëndrrojmë në projekt propogandistike Spaçin, për ta xhveshur nga e vërteta. Dhe më keq Spaçin nuk do ta lejojmë një zbukurim të diktaturës si Bunkerarti ,1, dhe 2, apo shtëpia me gjethe.

Spaçi është e do të jetë Muzeu i qëndresës heroike i kundërshtarve dhe martirve, Ai përballet me mungesë dhe indiferencën e politikës dhe pushtetit. Kjo klasë politike ka 35 vite që manipulon kujtesën. Ky film dokumentar tregon sesi Spaçi është kthyer në simbol të heshtjes zyrtare. Ky film apelon: Shpallni Spaçin muze, dëshmitë e të mbijetuarve, dosjet e deklasifikuara, dokumentat e arkivave digjitale, shteti duhet ti financoi dhe ta shpalli Spaçin siç e kemi shpallur ne të përndjekurit politk : Spaçi –Muri i fjalës së lirë! Spaçi është vendi ku njeriu shqiptar mëson të mos dorzohet. Le të jetë ky film mesazhi- ku ne të mësojmë, të mos harrojmë! Në përurimin e premierës së filmit dokumentar“Spaç 1973 Martirët e Lirisë. Si autor i këtij filmi kisha ftuar të gjithë drejtuesit e shteti shqiptar, të gjith drejtuesit e institucjoneve të drejtsisë, të gjith deputetët e parlamentit shqiptar, të njiheshin me heroizmin dhe me vuatjet e të burgosurve politikë të Spaçit, ata nuk erdhën, ata nuk i nderuan herojt e mbrotjes së flamurit të cilën e mbajnë në zyrat lluksoze, do ti quajna mjeranë, të vegjël, aspak pushtetarë, apo administratorë që i shërbejnë shtetit të së drejtës.Vetëm i mëshirojmë këta dallkaukë të pa cipet të pushtetit.

Por dua të falënderoi me zemër ata qindra të rinj, studjues, të cilët u lotuan kur panë tmerret e Spaçit në kineman Millenium me 17 qershor 2025. Të falënderoi ata ambasadorë të cilët erdhën dhe nderuan Spaçin.

Heronjtë Spaçit, Pal Zefi, Dervish Bejko, Hajri Pashaj, heroi i riu 20 vjeçar Skender Daja, sot nuk kan një varr, siç nuk kan një varr mbi 6000 shqiptarë që i zhduki Enver Hoxha, por historia e kombit këta heronj të fjalës së lirë, i nderon dhe do ti nderoi gjithë jetën, dhe kombi i ka në gjoksin e tije, si Martir Lirie, kurse këta politikan aktual, dhe drejtues të institucjoneve të ashtuquajtur demokratike do ti përçmojë historia, si antikombëtar, siç përçmon diktatorin më të egër të shqiptarve Enver Hoxhën. Lavdi shqiponjave të lirisë që përballuan Spaçin. Por që banë revoltën antikomuniste në mbrotje të flamurit. Spaçi na mëson mos të lejojmë asnjë lloj pushteti që me metoda demokratike don të na burgosi lirinë. Spaçi i përçmon ata politikan që dhunojnë lirinë, votën, demokracinë. Jo ma! Të ruajm lirinë! Mesazhin tim po e mbyll me thirrjen që bëri 52 vite maparë heroi Pal Zefi kur filloi revolta e Spaçit: A ka mbet ndonjë Shqiptar, që të shpëtoi nderin e shqiptarve!

Besim NDREGJONI – Autor i filmit dokumentar: “Spaç 1973 Martirët e Lirisë.

Mbrëmje kulturore në Linc të Austrisë në 26 vjetorin e çlirimit të Kosovës

June 19, 2025 by s p

U shënua 26 vjetori i çlirimit të Kosovës në Linc (Linz) të Austrisë me një program kulturor ku u shfaq filmi dokumentar për atdhetarin Hysen Gegaj dhe u promovua libri i diplomatit kosovar Imer Lladrovci “Linja politike, diplomatike dhe shtetformuese”. Mbrëmjen e moderoi zonja Donjetë Bryma-Gashi, e cila në fillim kërkoi një minutë heshtje për dëshmorët.

Për Hysen Gegën foli Nasim Haradinaj, i cili një pjesë të dënimit të tij e kaloi në burg me Hysen Gegajn. Në fjalën e tij Nasim Haradinaj u ndërpre shumë herë nga brohoritjet dhe duatrokitjet. Në librin e Imer Lladrovcit flitet edhe për Hysen Gegajn. Për librin e Imer Lladrovcit “Linjat politike, diplomatike dhe shtetformuese“ foli gjerësisht dr. prof. Ahmet Hajrizi. Hajrizi i dha të dhënat themelore për librin e botuesit “Artini“ në Prishtinë. Në këtë libër janë mbledhur një pjesë e paraqitjeve të ndryshme publike të autorit të saj përgjatë viteve të fundit. Dr. Hajrizi tha se libri ka pesë kapituj dhe në to janë përfshirë materiale të ndryshme që bëjnë fjalë për zhvillimet e ndryshme politike që nga viti 1981 e këndej. Dr. Hajrizi në fjalën e tij u përqëndrua në disa pjesë të librit që përfaqësojnë më së miri boshtin tematik të librit. Ai foli për ngjarjet e vitit 1981 që përbëjnë pikën e kthesës në historinë tonë bashkëkohore.

Në libër janë tre njësi që për temë kanë këto ngjarje të mëdha politike. Kumtesa që Imer Lladrovci mbanë me rastin e 30 vjetorit të demonstratave të vitit 1981, pastaj kuntesa tjetër e tij në 40 vjetorin e këtyre ngjarjeve si dhe jeona e tyre mediale në shtypin gjermanishtfolës. Ndërsa trazirat politike të Kosovës në shtypin gjermanishtfolës dhe në atë perëndimor në përgjithësi gjetën një mbështetje të gjerë, në Europën Lindore për to u hesht në mënyrë kėmbëngulëse. Perëndimi tek këto zhvillime politike në Kosovë pa fillimin e një faze dramatike në bllokun e Lindjes, në BRSS dhe në vendet aleate pati një qëndrim krejt tjetër ndaj tyre. Në këtë bllok, zhvillimet në Kosovë u panë si një ndërhyrje e shteteve kapitaliste në shtetet socialiste, ndaj dhe si kërcënim për rendin politik socialist. Shqiptarët në Lindje të Europës u panë me skepticizëm dhe mosbesim, kurse në Perëndim problemet e tyre në Jugosllavi u morën seriozisht, ndaj dhe mediat perëmdimore folën gjerësisht për protestat shqiptare që vazhduan për një kohë të gjatë, derisa me 12 qershor 1999 gjithçka mori fund me hyrjen e trupave tokësore të shteteve të NATO-së në Kosovë.

Dr. Hajrizi tha se autori një pjesë të librit ia kushton personaliteteve të ndtyshme kombëtare. Adem Demaçit i kushtohen dy shkrime, njëra është një kumtesë që autori mbanë në një simpozium që i kushtohet veprimtarisë politike të Demaçit, kurse një shkrim ai e bën me rastin e 87 vjetorit të lindjes së Demaçit. Në vitin 2016 një profesor francez, Daniel Leuwers, ia propozon Komitetit të Çmimit Nobel për Paqe në Osllo Adem Demaçin si kandidat. Arsyetimi i profesorit francez ishte se „shteti më i ri i planetit, në mënyrë të pakontestueshme e meriton njohjen internacionale“ dhe se ai si propozues e ndiente veten të nderuar që mund të bënte një ndërmjetësim të tillë, duke i paraqitur Komitetit këtë ide për një protagonist të rëndësishëm politik të Europës Juglindore. Demaçi, në vitin 1991, kur gjithë Lindja e socializmit real ishte përfshirë nga një lëvizje e madhe politike, pati fituar Çmimin e madh Saharov të Parlamentit Europian.

Dr. Hajrizi, duke iu referuar shkrimit të Demaçit tha se ai në vitin 1996 ishte i pari dhe i vetmi që doli publikisht në mbështetjen të UÇsë. Në vitin 2025 kjo gjë ndoshta dikujt mund t’i duket një gjë e vogël, por atëherë ishte një trimëri e madhe. Vetë fakti që asnjë intelektual tjetër kurrë nuk e tha një fjalë mbështetëse në publik për UÇK-në flet mjaft për atmosferën e acaruar të atëhershme, sepse mbështetja politik për UÇK-së përbënte një tabu politike. Me 26 shkurt të vitit 2023 Imer Lladrovci në një gazetë kosovare boton një shkrim në 87 vjetorin e lindjes së Adem Demaçit, në një kohë kur ai kishte vite që s’ishte më gjallë. Me 25 gusht të vitit 2018 Adem Demaçi iku nga kjo jetë jo pa rezervat e tij politike për skenën tonë politike.

Dr. Hajrizi foli edhe për islamin politik dhe tradicional dhe për shqiptarinë si fe të shqiptarëve, siç thuhet në një varg të poetit rilindas Pashko Vasa.

Moderatorja e aktivitetit Bryma-Gashi ia dha fjalën edhe autorit të librit, Imer Lladrovci, i cili foli shkurtimisht për librin e tij, kurse një pjesë të fjalës së tij ia kushtoi zhvillimeve më të reja politike në Kosovë. Figura historike e Gjergj Kastriotit-Skenderbeut ka një rrezatim të tillë edhe në ditët tona, saqë me të vërtetë çdo politikan i kohës sonë do të duhej të pyeste veten sesi do të vepronte në këtë moment Gjergj Kastrioti-Skenderbeu. Lladrovci tha se zvarritja e konstituimit të Kuvendit të Kosovës pas zgjedhjeve të suksesshme të 9 shkurtit përbën një brengë të madhe për të gjithë qytetarët e Kosovës. Një demokraci sigurisht nuk funksionon sipas diktateve, mirëpo edhe në demokraci ka rregulla e ligje që i zgjedhin mosmarrëveshjet. Kushtetuta e Kosovës nuk është e përsosur, por bllokada e tanishme nuk është rezultat i mangësive të kushtetutës në fuqi. Çështja është se një problem teknik është kthyer në çështje politike, por askush nuk do ta marrë përgjegjësinë për këtë transformim. Ekzistojnë mundësi reale për zgjidhjen e konflikteve të interesave, mirëpo këto mundësi po injorohen nga faktorët politikë. Shkurt, nuk shihet vullneti i mirë për ta zgjidhur këtë nyje. Demokraci do të thotë relativizim i pozicioneve të një pale në funksion të zgjidhjes më të mirë. Dikush ndoshta mund t‘i ketë numrat, por s‘i ka idetë. Demokraci do të thotë edhe respektim i përmasave. Pa respektimin e tjetrit, nuk mund të bëhet politikë demokratike.

Organizatori i tubimi z.Latif Krasniqi bashkë e me bashkëshorten e tij, Valbona Krasniqi, ndanë në fund të aktivitetit mirënjohje për kontributin e dhënë per lirinë e Kosovës. Gjeneral Nasim Haradinaj , Prof Dr.Hajriz Ahmeti, Imer Lladrovci dhe Ylber Gegen morën mirënjohjet e organizatorit. Djali i atdhetarit qëndrestar Hysen Gega, Ylber Gega shprehu falenderimin e tij ndaj organizatorëve, kurse për kontributin e tyre ndau çertifikata mirënjohjeje për prof. dr. Ahmet Hajrizin, dr.Sabedin Mustafën, Haxhi Krasniqin, Afrim Ajredinin, Valbona Krasniqin, Adnan Kaqiun dhe Shyqeri Bytyqin. Mësuesi Izri Rexha me nxënësit Eron, Ferona dhe Klea Mujaj iu paraqit publikut me poezinë “Vendi Im“.

Amerika e sheh Kosovën si aleate, dhe jo si problem për t’u menaxhuar me heshtje diplomatike

June 19, 2025 by s p

Hisen Berisha/

Deklarata e Presidentit Donald J. Trump se “e ka parandaluar luftën në Kosovë” nuk është thjesht një pohim i zakonshëm politik. Kosova u bë e lirë në sajë të vetëm një vendimi të Presidentëve Amerikanë; Kosova u bë e pavarur vetëm nga një deklaratë e Presidentëve Amerikanë; Kosova ekziston vetëm në sajë të Amerikës.

Deklarata e Presidentit Trump është një dëshmi e drejtëpërdrejtë për mënyrën sesi diplomacia amerikane, nën drejtimin e tij – jashtë kornizës burokratike të establishmentit të vjetër – ndërhyri për të ndalur një përshkallëzim të rrezikshëm që po përgatitej në Ballkanin Perëndimor në vitin 2020.

Në një kohë kur Bashkimi Evropian shfaqej i paaftë për të menaxhuar krizën midis Kosovës dhe Serbisë, dhe kur tensionet ishin duke u rritur në veri të Kosovës me ndërhyrje të vazhdueshme të strukturave ilegale serbe të mbështetura nga Beogradi, administrata Trump vendosi të veprojë. Jo me fjalë, por me diplomaci të drejtëpërdrejtë, të shpejtë dhe të orientuar nga zgjidhja konkrete.

Nën udhëheqjen e të dërguarit të posaçëm Richard Grenell, Shtëpia e Bardhë arriti një marrëveshje ekonomike ndërmjet Kosovës dhe Serbisë më 4 shtator 2020, e cila – përtej komponentëve të infrastrukturës dhe energjisë – kishte një objektiv më të thellë: de-eskalimin e konfliktit politik dhe ushtarak dhe ndalimin e infiltrimit rus në Ballkan përmes platformës serbe.

Është fakt se pas kësaj marrëveshjeje, ndërhyrjet e Serbisë në veri të Kosovës ranë ndjeshëm, apo ndërhyrja duhej kamufluar në mënyrë të sofistikuar, dhe ju bë e ditur se duhej të zbatojë njërën ndër marrëveshjet teknike, si p.sh. ajo për shuarjen e strukturave paralele.

U krijua një frymë e re stabiliteti që u shfrytëzua nga institucionet kosovare për të konsoliduar kontrollin mbi të gjithë territorin. Kjo nuk do të kishte ndodhur pa presionin e drejtëpërdrejtë të administratës Trump mbi Serbinë, si dhe pa mbështetjen që Uashingtoni i dha Kosovës në ato momente delikate.

Ajo që Trump bëri – dhe që establishmenti globalist në Evropë dhe madje edhe disa rryma brenda vetë Kosovës tentuan ta minimizojnë – ishte një akt strategjik për të ruajtur paqen dhe për të frenuar një shpërthim të ri lufte që do ta destabilizonte gjithë rajonin.

Kundërshtarët e kësaj qasjeje – sidomos në kampin e euroburokratëve – përpiqen ta paraqesin diplomacinë Trump si të improvizuar ose të orientuar vetëm nga interesat e biznesit. Por në realitet, ajo ishte shumë më e drejtëpërdrejtë, më e guximshme dhe më e suksesshme sesa formulat e dështuara të dialogut të ndërmjetësuar nga BE-ja, të cilat prodhuan vetëm status quo, tensione dhe kërkesa të reja nga Serbia.

Nëse Kosova ka shmangur një konflikt të armatosur dhe ka mundur të ruajë integritetin e saj territorial, kjo është edhe për shkak të asaj ndërhyrjeje vendimtare të administratës Trump.

Ishte një moment kur një lider amerikan e shihte Kosovën si aleate, dhe jo si problem për t’u menaxhuar me heshtje diplomatike.

Për këtë arsye, deklarata e Trump duhet të vlerësohet zyrtarisht nga institucionet e Kosovës.

Kjo nuk është çështje e njëanshmërie politike, por çështje historike.

Sepse herët apo vonë, e vërteta se kush e ndihmoi vërtet Kosovën – dhe kush u përpoq të bëjë pazare mbi të – do të mbetet në histori.

(The United States sees Kosovo as an ally, not a problem to be managed through diplomatic silence)

President Donald J. Trump’s statement that he “prevented a war in Kosovo” is far from a routine political claim. Kosovo is free solely due to a decision by American presidents; Kosovo became independent solely through a declaration by American presidents; Kosovo exists only thanks to America.

President Trump’s statement stands as direct testimony to how U.S. diplomacy—under his leadership and outside the rigid framework of the old establishment—intervened to stop a dangerous escalation that was unfolding in the Western Balkans in 2020.

At a time when the European Union appeared unable to manage the growing crisis between Kosovo and Serbia—and as tensions were rising in northern Kosovo due to ongoing interference by illegal Serbian structures backed by Belgrade—the Trump administration chose to act. Not with words, but with fast, results-driven, and direct diplomacy.

Led by Special Envoy Richard Grenell, the White House brokered an economic agreement between Kosovo and Serbia on September 4, 2020. Beyond infrastructure and energy cooperation, the deeper goal was clear: to de-escalate political and military conflict and to halt Russian infiltration in the Balkans via Serbia’s platform.

It is a fact that after this agreement, Serbia’s direct actions in northern Kosovo significantly decreased—or had to be camouflaged in more sophisticated ways. Belgrade was also reminded that it must implement specific technical agreements, including the dismantling of parallel illegal structures.

A new climate of stability was created, allowing Kosovo’s institutions to consolidate their control over the entire territory. This would not have happened without the Trump administration’s firm pressure on Serbia and the critical support that Washington gave to Kosovo during these delicate moments.

What Trump achieved—while the European globalist establishment and even certain internal factions in Kosovo tried to downplay it—was a strategic act to preserve peace and prevent a new outbreak of violence that could destabilize the entire region.

Critics of this approach—especially among Euro-bureaucratic circles—have tried to portray Trump’s diplomacy as improvised or commercially motivated. Yet in reality, it was far more direct, courageous, and effective than the failed dialogue frameworks promoted by the EU, which produced only stagnation, new tensions, and more demands from Serbia.

If Kosovo has avoided armed conflict and maintained its territorial integrity, it is in part thanks to that decisive Trump intervention.

It was a moment when an American leader saw Kosovo as an ally—not as a problem to be managed in quiet corridors of diplomacy.

For this reason, President Trump’s statement should be formally recognized by Kosovo’s institutions.

This is not about political partisanship—it is about historical truth.

Because sooner or later, the record will show who truly helped Kosovo—and who tried to make deals over it.

Përmbyllja e suksesshme e vitit shkollor në Shkollën Shqipe të QKSHA-Struga

June 19, 2025 by s p

Me një ceremoni festive dhe emocionuese, Shkolla Shqipe e QKSHA-Struga përmbylli vitin shkollor, duke e cilësuar atë si një vit të suksesshëm dhe të mbushur me arritje.

Nxënësit e shkollës, përmes një programi të përgatitur me kujdes, recituan poezi, interpretuan këngë dhe morën çertifikatat përfundimtare të vitit. U ndanë gjithashtu vlerësime dhe mirënjohje për kontributin dhe përkushtimin gjatë vitit shkollor.

Atmosfera u ngroh edhe më shumë nga prania e prindërve entuziastë, të cilët fiksuan çastet më të bukura me fotografi, ndërsa mësueset përshëndetën me emocion nxënësit e tyre.

Drejtoresha e shkollës, znj. Gonxhe Meta, në fjalën e saj përshëndetëse falënderoi të gjithë ata që kontribuuan në suksesin e këtij viti shkollor, duke veçuar kryetarin e organizatës, z. Sinan Alimi, stafin administrativ dhe mësueset. Ajo shprehu mirënjohje të veçantë për gjithë stafin e organizatës për angazhimin dhe përkushtimin e tyre të vazhdueshëm.

Gjatë këtij viti shkollor, nxënësit u përfshinë në aktivitete të shumta, si festa kombëtare, shfaqje artistike, ekskursione në natyrë dhe punëtori edukative si “Traditat e Gatimit”, arti figurativ dhe shumë të tjera që ndihmuan në ruajtjen dhe promovimin e gjuhës dhe kulturës shqiptare.

Shkolla Shqipe e QKSHA-Struga uron të gjithë nxënësit për pushime të mbara verore dhe mezi pret rikthimin e tyre në klasë me energji të reja dhe ide të freskëta për të vazhduar misionin e përbashkët: ruajtjen dhe kultivimin e gjuhës shqipe, traditave dhe kulturës sonë të çmuar.