dgreca – Page 1469 – Dielli

Përkujtohet rezistenca antifashiste e 7 Prillit 1939

April 7, 2018 by dgreca

Nga Shefqet Kërcelli/Gazeta Dielli/

Durres, 7 Prill 2018- Sot paradite dhjetra qytetrë durrskë, veteranë, marinarë, përfaqsues të pushtetit lokal e qendror, të medias, etj, morrën pjesë në një ceremoni përkujtimore në kujtim të rezistencës antifashiste të 7 prillit dhe dëshmorëve të saj. Fillimisht u ekzekutua hymni kombëtar dhe më pas zoti Ardian Gurra, përfaqësues i bashkisë Durrës, foli për rëndësinë hisorike që kishte rezistenca e 7 prillit 1939, në memorien e popullit shqiptar, si pararendëse e Luftës së II Botëore dhe sfidat e së ardhmes.

Pamvarësisht rrethanave politike, shoqërore, ushtarake dhe gjeopolitike, dhjetra qytetarë shqiptarë, ushtarakë e marinarë të kohës, rrëmbyen armët dhe i dolën ballas hordhive fashiste të shumta në numur. Në këto beteja të pabarabarta dhanë jetën mjaft qytetarë, ku spikat, heroizmi i Kapterit të Marinës Mbretërore, Mujo Ulqinaku, i cili është dhe dëshmori i parë i Luftës Antifashiste në Ballkan.

Natyrisht që në kujtesën e kohës mbetet dhe ai që e organizoi dhe udhëhoqi Rezistencën, Komandanti Abaz Kupi.

SHBA, përkrahje për rrugëtimin evropian të Kosovës

April 6, 2018 by dgreca

-Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë një rol jetik për të gjitha proceset nëpër të cilat po kalon Kosova/
-Drejtori për Çështjet e Evropës Jug Qendrore, Matthew Palmer, tha se ShBA-ja do të vazhdojë ta ndihmojë Kosovën në fuqizimin e shtetit të saj dhe proceset nëpër të cilat po kalon/Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari/

PRISHTINË, 6 Prill 2018/ Ka mbërritur sot në Prishtinë Drejtori për Evropën Qendrore dhe Jugore të SHBA-së, Matthew Palmer. Diplomati amerikan në takim me presidentin e Republikës, Hashim Thaçi, rikonfirmoi edhe një herë përkrahjen e Shteteve të Bashkuara të Amerikës për rrugëtimin evropian të Kosovës.Presidenti tha se Kosova është e përkushtuar për paqe të qëndrueshme në rajon.“Kosova është e gatshme për fazën përfundimtare të dialogut me Serbinë dhe është e përkushtuar për gjetjen e një zgjidhje të përhershme që forcon paqen në rajon dhe në tërë kontinentin e Evropës”, u shpreh presidenti Thaçi.

Presidenti Thaçi dhe drejtori Palmer vlerësuan se vetëm dialogu çon drejt stabilitetit rajonal dhe paqes afatgjate, si dhe mbetet mekanizmi i vetëm dhe i pazëvendësueshëm për zgjidhjen e problemeve në rajonin tonë.

Drejtori për Evropën Qendrore dhe Jugore të SHBA-së, Matthew Palmer sot pasdite u prit edhe nga kryeministri Ramush Haradinaj.Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë një rol jetik për të gjitha proceset nëpër të cilat po kalon Kosova, tha Haradinaj në takim ku u bisedua për situatën aktuale në Kosovë dhe rajon, procesin e transformimit të FSK-së në Ushtrinë e Kosovës, dialogun Kosovë – Serbi, si dhe aspekte që lidhen me sundimin e rendit dhe ligjit dhe proceseve të tjera të rëndësishme të integrimit euro-atlantik. “Qytetarët dhe institucionet e Kosovës përherë janë falënderues për ndihmën e gjithanshme që kanë dhënë dhe vazhdojnë të japin SHBA-të, për Kosovën. Kosova është e përkushtuar për thellimin e bashkëpunimit me SHBA-të, njëkohësisht duke rritë konsolidimin e shtetit dhe duke forcuar agjendën e saj të integrimit euro-atlantik”, tha kryeministri Haradinaj.Nga ana e tij, drejtori për Çështjet e Evropës Jug Qendrore, Matthew Palmer, tha se ShBA-ja do të vazhdojë ta ndihmojë Kosovën në fuqizimin e shtetit të saj dhe proceset nëpër të cilat po kalon. Palmer, poashtu tha se SHBA-të vazhdojnë interesimin e tyre në rajon dhe në procesin e dialogut.Drejtori për Evropën Qendrore dhe Jugore i SHBA-së takoi edhe përfaqësues të komunitetit serb në Kosovë, zëvendëskryeministrin dhe ministrin për Komunitete dhe Kthim në largim, Dalibor Jevtiç dhe deputetin e Kuvendit të Kosovës, Igor Simiç.Para ardhjes në Prishtinë Palmer qëndroi në Beograd, ku është biseduar edhe për normalizimin e marrëdhenieve, të vlerësuar vendimtar për procesin e integrimit në BE, si edhe për stabilitetin e prosperitetin në rajon.

Filmi “My Name is Somebody” nominohet për tre çmime

April 6, 2018 by dgreca

Filmi “My Name is Somebody” i regjisorit Orges Bakalli nominohet për tre çmime/

Filmi “My Name is Somebody” me regji dhe skenar nga Orges Bakalli ka fituar çmimin “Best Cinematography” (Kinematografia më e mirë) nga Genre Celebration Festival 2018 dhe ka marrë tre nominime: “Best Screenplay Narrative Short” (Skenari më i mirë për metrazh të shkurtër), “Best Actor” (Aktori më i mirë) për aktorin e njohur Artan Telqiu dhe “Best Actor” (Aktorja më e mirë) për aktoren amerikane Christina Vinsick. Në rolet kryesore lujanë Artan Telqiu, Christina Vinsick dhe Tony Naumovski. Filmi u përzgjodh të shfaqet në Festivalin prestigjioz të Kanës në Maj 2017.

Orges Bakalli ka lindur në Shkodër por ka ardhur në Nju Jork kur ishte vetëm tetë vjec. Ka filluar të bëj filma shumë herët, edhe ka punuar në projekte të ndryshme që janë shfaqur në Kanalin 13, BRIC TV, Kanal 25 NYC Life, MoMA, BAM, Festivalin e Filmit Shqiptar në Nju Jork, edhe Festivalin e Kanës (Cannes Film Festival).

Orgesi është nominuar për çmimin John F. Outcalt për “Outstanding Filmmaking”, nominuar për çmimin e “Regjisorit me të Mirë” në Brooklyn College Film Festival, edhe është nominuar për NBR Grant për “Outstanding Filmmaking”.

Me 21 prill 2018 filmi “My Name is Somebody” do shfaqet në festivalin Blackbird Film Fest në Nju Jork (www.orgesbakalli.com).

Intervista me regjisorin dhe skenaristin Orges Bakalli

Bisedoi Ermira Babamusta

Na tregoni më shumë rreth vetes dhe fillimet tuaja si regjisor filmash?

Orges Bakalli: Unë kam filluar karierën time kur kam qënë në shkollë te mesme me një organizatë e quajtur Reel Works. Në Reel Works, kam filluar të punoj për projekte dhe dokumentarë të ndryshëm.

Cilat janë disa nga arritjet tuaja deri tani?

Orges Bakalli: Kam punuar në shumë filma të cilët janë shfaqur në festivale nëpër botë, dhe kanale të ndryshme televisive.

Me cilat projekte po mereni tani? Për çfarë bën fjalë, skenari, producenti?

Orges Bakalli: Projekti im i fundit është My Name is Somebody, një film i shkurtër që është shfaqur në Festivalin e Kanës. Filmi tregon historinë e një karakteri që përpiqet të harroj të kaluarën por e kaluara kthehet gjithmonë mbrapa tek ai.

Cilat janë personazhet kreyesore në këtë film dhe aktorët që marrin pjesë?

Orges Bakalli: Personazhi kryesor, Bruno, luajtur nga Artan Telqiu, është i martuar me Lindën, luajtur nga Christina Vinsick, Ata jetojnë të lumtur derisa një karakter nga e kaluara e Brunos, Toni Naumovski, shfaqet dhe mundohet të shkatërrojë këtë lumturi.

Flisni për zgjedhjen e aktorëve dhe realizimin e projektit, ku po xhirohet?

Orges Bakalli: Aktorët që kam zgjedhur ishin shokë të mi, me të cilët kam punuar më përpara në projekte të ndryshme. Karakteri kryesor ka punuar për filmin tim të parë, një nga karakteret kryesore është një artist që unë gjithmonë kam dashur të punoj dhe më në fund na u dha mundësia të bashkëpunojmë.

Cilat filma të tjera keni realizuar dhe në cilat festivale janë shfaqur?

Orges Bakalli: Filmi im i parë është Made in Amerika, i cili është shfaqur në Festivalin e Filmit Shqiptar në 2013. Filmi më i fundit, My Name is Somebody, është shfaqur në Festivalin e Kanës në 2017.

Cili është filmi apo projekti i rradhës?

Orges Bakalli: Sapo kam mbaruar së shruari skenarin e një filmi të ri. Është projekti im i parë për një film të gjatë.

Çfarë e bën një film një prodhim të mirë?

Orges Bakalli: Kur një film është më afër të vërtetës dhe nuk është sipërfaqësor, unë e konsideroj prodhim shumë të mirë.

Si e vlerësoni ju kinemanë sot? Çfarë roli luan arti dhe kinemaja në shoqëri?

Orges Bakalli: Kinemaja është një art që ka shumë fuqi dhe mund të abuzohet shumë thjeshtë si propagandë. Unë besoj që regjizori ka një përgjegjësi të madhe për filmin që realizon.

Këshilla juaj për aktorët kur përgatiten për personazhin që luajnë, si ta përvetësojë rolin?

Orges Bakalli: Unë përpiqem t’i them aktorë që të mendojnë diqka nga jeta e tyre që i ngjason karakterit që do luajnë.

Çfarë talene të tjera keni?

Orges Bakalli: Pasioni im pas filmit është vizatimi dhe sporti.

Çfarë projektesh keni për të ardhmen dhe çfarë mund të presim nga ju për vitin 2018?

Orges Bakalli: Për vitin 2018 shpresoj të realizoj skenarin e shkruar nga unë që tregon historinë e dy vëllezërve të ardhur në New York.

Rrugët dytësore si relike muzeale

April 6, 2018 by dgreca

Nga Ilir Levonja/

Gjatë këtyre ditëve, karshi opinioneve të mia rreth taksës a tarifës në rrugën e kombit…, kam marr shume e-maile, mesazhe ku midis shumë e shumë syresh, më pyesin se po ti, a nuk paguan taksë rruge aty ku jeton? Pse bën kështu? Pse je kundër taksave etj. Po e vërtetë paguaj. Paguaj kur futem dhe kur dalë. Por prapë thelbi nuk është ky në rastin tonë. Dhe krahasimeve sot ka ardhur koha që, tu vihet veshi jo për metaforizëm por si realitet. Çfarë dua të them. Këtu unë paguaj por tarifa nuk është që të më bjeri kokës. Nga ana tjetër rrugët janë disa, e kam fjalën me pagesë dhe pa pagesë. Pra, sikundër ka rrugë me pagese, produkte a investime qofshin këto konçesionare a shtetërore, ka edhe nga ato pa pagesë. Që domethënë, je ti ai që e zgjedh drejtimin. Në punë, tek miku, a në një qytet tjetër mund të shkosh si të zgjedhësh, përmes një rruge me pagesë, por edhe një rruge pa pagesë. Zakonisht rrugët me pagesë janë më pak të rënduara nga trafiku për rrjedhoj arrihet më shpejt destinacioni. Kurse rrugët pa pagesë më të ngarkuara dhe para se të niset gjithkush e di që e pret një lloj trafiku a koha e rrugës do marri ca më shumë. Tani si i bëhet halli kur ti ke vetëm një rrugë. Dhe kur qeveritari jot vendos arbitrarisht, pa asnjë konsultim paraprak për një pagesë e cila vërtetë është e lartë për popullatën aty. Ku kryekëput mungojnë edhe elementet më minimale të komunikimit, siç janë mbikalimet dhe rrugët dytësore. Ose këto pa pagesë. Ne, filluam investimet, por në atë entuziazmin tonë, rrugët dytësore i groposëm, ose i aneksuam. E keni vënë re, që duken si relike muzeale karshi urave të reja të superstradave tona. Pra askush, sidomos qytetarët nuk kanë mundësi zgjedhje. Jam i bindur se, nëse do të kishin, jo vetëm Edi Rama, por cilido kryeministër bashkë me partnerët e tij mund të vinin çfarë takse të donin. Asnjë kuksian nuk do të ngrihej e të protestonte. Por edhe nëse do ta bënin, nuk do kishin këtë solidarizim social. Dhe të jeni të bindur se fal atyre marrëveshjeve mes Ramës e Bashës, mbi kohën në pushtet , sot ka një mëdyshje që shprehet me plasje shpirti. Se me siguri me një opozitë tjetër, kam parasysh këtu fytyra të merituara, jo të përfolura, që ju kanë lodhur, do e kishin rrëzuar që atë ditë në qafën e Morinit Edi Ramën. Por shqiptarët në përgjithësi, jo vetëm kuksianët aktualisht, nuk kanë mundësi tjetër operimi përmes rrugëve me dhe pa pagesë. Jepjani këtë, se në fund të fundit, janë pjesë e konkurrencës së ekonomisë së tregut. Problemi tek ne qëndron tek arbitrariteti dhe tek insistimi kaq dhe pikë. Shikoni vetëm një detaj, paralel ”ndjesës” së kryeministrit tonë në studion e një televizioni, ai i Kosovës pohonte se nuk kemi pasur asnjë lloj njoftimi a kërkese për të diskutuar rreth taksës së rrugës së kombit, pasi po të kishim do të arrinim një marrëveshje, madje edhe subvencioni për qytetarët shqiptarë të Kosovës. Çfarë mund të presësh më nga një ndarje kaq flagrante e pikëpamjeve dhe interesave ekonomike brenda shteteve të shqiptarëve. Asgjë, veç dështim. Dhe korrupsion galopant që fillon pikërisht me këtë mënyrë të dhunëshme të vendosjes së tarifave dhe taksimit. Ndaj e them se nuk bëhet krahasimi midis nesh dhe rrugëve të botës. Kjo i ka vendosur në shina. Do të shkosh shpejtë diku, paguan. Por komunikimi është shumaplanësh. Jo një rrugë dhe aq.

6 Prill 1911- FLAMURI I GJERGJ KASTRIOTIT U NGRIT…

April 6, 2018 by dgreca

DEDË GJO’ LULI (1840 – 1915)/Kishin kalue jo vite, po shekuj kur Flamuri i Gjergj Kastriotit kishte ra nga Kështjella e Krujës Heroike dhe bashkë me Heroin tonë Kombëtar ishin vorrosë për me u kalbë. Shtërgata e robnisë turke kishte mbulue me brraka uji gjithë Trojet tona, ku shuhej çdo ditë çdo virtyt dhe shpresë e Shqiptarëve. Ishin përdhosë kështjella e kulla ku dikur ndër ato hatlla varej me madhshti Lahuta, martina e huta; që tashma ishin ba vetem vende të shkreta ku këndonte qyqja e kulumrija…Ishin thye e ra përtokë deri ndër vorret e të Parvet Kryqat e drunit të lisit e të çamit. Deri poshtë ku derdhej gryka e lumit ishin shue shenjat e pushimit, vue nga dalta ndër shkambij. Shqiptarët, rrugë pa rrugë, përditë e ma shumë zhyteshin në humnerën e mjerimit e të padijes. Dhuna kishte shpërba edhe gurin e kthye në ranë, thonë disa, po vende-vende edhe në pluhun e baltë të kuqe nga gjaku me të cilin mbruhej e njeshej për thundra të kuajve të robnuesit, i cili krenohej ngallnjimtar mbi eshtnat e nxjerruna nga vorret e shpuplueme, të shkapërndame e të tretuna në të katër anët. Mbi kumbonaret e Kishave të vjetra monumentale ngrihej nalt një copë zhele robnije, që tregonte se mbi këte “minare” nuk do të ketë kurrma Kryqa, dhe se Shqiptarët nuk do të dijnë “asnjëherë” çka u pat mësue dikur Imzot Pal Engjulli i Drishtit, rrenuem e ba rrafsh me tokë. Ishte shue jo vetëm rrezja e dritës së shpresës për Liri, po edhe dielli ishte zanë nga një tymnajë e vransinë që njillte kob. Vetullat e burrave ishin bashkue e ba hulli si t’u kishte shkrepë rrufeja në votër e shkimë me farë e fis gjithshka që u kishte falë i Madhi Zot brez mbas brezi. Vetëm kelkaza aty-këtu çilte ndonjë lule e vyshkej nën ferrat e morrizat e pafarë që e patën mbulue këte Dhé të bekuem dikur,..ku, tashma as dallëndyshat nuk vinin në stinën e tyne, se as pranverë nuk kishte ma! Zhegu aziatik i kishte përvlue e zharitë si mos ma keq fusha e male e kthye në shkretinë, ku ndonjë gomar fatzi kryente sherbimet e deves për pushtuesin barbar. Edhe qentë e fshatit nuk lehnin ma, se portarja ishte thye natën kur ndër shtëpija kishte msy e mëshef pabesia e shnderimi i robnuesit përbindsh. Burri nuk mbante ma as gurin unur të trashiguem ndër shekuj me llullën e vet prej druni ku ishte ma i forti, daltue nga çobajt fatzez që rritnin desht për me ua shtrue sofrat rrumbullake “felëshuesëve”, të cilët shoqnonin ferlikun e rakinë me vallet turke e kangët mortore të tymosuna nga flaka e zbehtë e drunit të pishës, derisa dikur fillonte me dalë drita, e atëherë kujtoheshin për ndonjë pusi që kishin vue ditën ma parë, e në të zbardhun të dritës, edhe pse ishin të përgjumun, delnin ndër prita e ashtu në kllapi, kishin ndigjue kushtrimin e ndonjë Malësori që kishte lajmërue se kishte lé një Djalë në oxhakun e vjeter të Gjo’ Lulit…

E Baba i pat vue emnin Dedë, si ta kishte ditë se Ai Emen do të vinte dita e ka me u daltue me shkronja t’ arta!

Emen që u pat kallë mneren turqve e shkjeve, e besa, ma fort se askujt tradhëtarëve të Atdheut e të Fesë së Gjergj Kastriotit tonë.

Mbërrijti lajmi edhe ndër shtëpijat e vjetra të Shkodrës se Dedë Gjo’ Luli asht rritë e ba Burrë e madje edhe i fortë…Kishte ba konak e votra e Tij mbushë prej Zotit me djelm, me djelm të pashem e vigaj mali si Baba i Tyne, tashma në të shtatdhetat vjetë… E brezi i tyne vetëm vezullonte nga dorcat e armëve që rrethonin belin e drangojve. Sytë ua kishte dhurue Shqipja dykrenare! Mustaku i shndriste si thupra e sermit që dredhej mbi kronin ku buronte fjala e Burrit… Mbi sy binte vetem qeleshja e bardhë bilur si bora e majeve të Alpeve tona ku sundonte ende vetëm Shqipja e kurrkush tjeter nën çatinë e vume nga dora e Krijuesit!

Qielli hapej e mbyllej nga vetëtimat e asaj pranvere, që ç’mos kurrë, dishka donin me njellë e lajmërue n’ ato ana…

Edhe dielli që deri atëditë nuk kishte mujtë me shkri as boren mbi majet e atyne maleve, filloi me vezullue e me ra edhe mbi çatijat e shtëpijave, që kishin mbetë pa u shembë. Fyelli i barijve ndigjohej deri larg ndër pyjet ku strofullat e arijve kishin fillue me u shprazë, se edhe vetë bishat kishin marrë iken… Po, po, kishin fillue me marrë iken, se ndër male ku ishin shue fiset e dalë faret Burrat e Atdheut, armët e tyne ishin rreth brezit xhubletës e kishin zanë vendin e postavës e të sermit, që dikur diftonin nusninë e tyne që edhe ajo vyshkej sa djali shkonte ushtar i dhunuesit pashpirtë.

Ata tashti ishin perkrah Burrave ndër male. Duert e tyne ishin ato që kishin rrokë dikur ata filiza, që tashti ishin ba Burra e marrë malet, e tash në krah të Atyne Burrave kishin rrokë armët e Lirisë së Atdheut! Ishte dikund andej Nora e Tringa, e ishte Shota, ishte mbarë vajznia e granija, ishin po lulet e zambakët e bardhë si bora, që kishin çelë edhe ata ndër gur’ e shkambij bashkë me vjollcat e pranverës së 1911…

Ishin Malësorët Shqiptarë, që i drejtonte një Dedë Gjo’ Lul!

Ishin, po, Ata Burra që kishin shpalosë e nxjerrë nga dheu një Flamur të balsamosun me gjakun e Heronjve e të ruejtun mbrendë thellë në vorrin e Gjergj Kastriotit, në atë Vorr që asht edhe sot, i ruejtun nga Ata besnikë të përjetshëm, që me duertë e tyne të Shugurueme tashti edhe Ata kishin rrokë Armën e Lirisë, Kryqin, e Arma e Lirisë në duert e Shugurueme me Bagmin Shejtë nuk përdhoset kurrma,.. kurrma!

Plasi Toka Arbnore e mbi një Shkamb me emnin Deçiq u vue një Flamur i harruem ndër shekuj. Vërtetë i harruem gati sa mos me u njohë, por i ruejtun dhe i mbrujtun me Gjak të freskët Herojsh, që me një guxim të pashoq, e nxorën nga Vorri i Shejtë, ku dhunuesi turk mendoi se aty e ka vendin ku Ai do të kalbet e do të shuhet përgjithmonë.

107 vjet ma parë, me 6 Prill 1911…Me Dedë Gjo’ Lulin…

Mbarë Malësia me armë në dorë u rreshtue me e mbajtë nalt Atë Flamur të bekuem, që u shpalos nga gjokset e At Mati Prennushit e At Buon Gjeçaj!..

I madh e vogël pa kursye as jeten e vet u banë mburojë!

Atdheun filloi me e rrah flladi i freskët i Lirisë!

Fitorja e shpërblyeme me gjak ndër shekuj erdhi!

Urata, lutja, kanga e falnderimi ndaj të Madhit Zot s’ pushonin!

Secili, sa kishte forcën, me një kurban i rrinte pranë shtizës…

Pikë lotit nuk shihej n’ Atë vend, veç gaz e hare në sytë e Atyne Burrneshave që këndonin e shkrepshin armët…

Edhe gratë me të zeza e gjetën një “shenjë” me u gazmue!

Aty pranë në trungun e një gështenje gjuhej në shej një kapicë…

Sa andej këndej kriste bataria e Malësorëve e zanet ma të forta e të fuqishme thenin heshtjen shekullore me ushtimën e tyne ndër ato maje malesh, tue jehue e tue u derdhë me jone hyjnore drejt Qiellit paster me një Kushtrim të pafund, që zbriti ndër ato lugina të prarueme e u bashkue me valët e dallgët e harrlisuna të Adriatikut…tue zgjue mbarë një Europë:

“Oooo… Burra bre… çonju se Flamuri i Gjergj Kastriotit u ngrit edhe njëherë në Tokën Arbnore!…”

Ai u ngrit për mos me zdrypë kurrma,..kurrma!

Tingujt e Lahutës…vazhdonin Kangët e veta…

***

Shenim nga F. Radovani: Pjesë nga libri i F.Radovanit “DEDË GJO’ LULI”, botue në vitin 2011, me rasen e 100 vjetorit të ngritjes së Flamurit në Deçiq…

Melbourne, 5 Prill 2018.